Si Jose ug ang Iyang mga Igsoon

Diha gayud sa pagsugod sa mabungahon nga mga tuig nagsugod ang pangandam alang sa magaabut nga gutom. Ilalum sa pagmando ni Jose gipatindog ang dagkong mga kamalig diha sa tanang dagkong mga dapit sa tibook nga kayutaan sa Egipto, ug ubay ubay ang mga laraw nga gihimo alang sa pagtago sa mga kapin sa gipaabut nga pangani. Ang sama nga plano maoy gipadayon sulod sa pito ka mga tuig nga kabuhong, hangtud nga ang kadaghanon sa kalan on nga gitipigan wala na maihap tungod sa kadaghan.PM 275.1

Ug karon ang pito ka tuig nga gutom misugod na sa pag abut, sumala sa panagna ni Jose. “Ug misugod sa pag abut ang pito ka tuig nga gutom, sumala sa giingon ni Jose: ug dihay gutom sa tanan nga kayutaan, apan sa tibook nga yuta sa Egipto diha naay tinapay. Ug sa pagbati ug gutom sa tibook nga yuta sa Egipto, ang katawohan mitu aw kang Faraon tungod sa makaon. Ug miingon si Faraon sa tanan nga mga Egiptohanon: Pangadto kamo kang Jose; ug buhaton ninyo ang iyang igaingon kaninyo. Ug ang gutom milukop na sa tibook nawong sa yuta. Unya gibuksan ni Jose ang tanan nga kamalig, ug gibaligyaan niya ang mga Egiptohanon; ug dako uyamot ang gutom sa yuta sa Egipto.”PM 275.2

Ang gutom mikaylap ngadto sa yuta sa Canaan, ug sa dapit diin magapuyo si Jacob gibati didto kaayo ang gutom. Sa pagkadungog sa madagayong pangandam nga gihimo sa hari sa Egipto, ang napulo sa mga anak ni Jacob mipanaw ngadto aron makapalit ug grano. Sa ilang pag abut gimandoan sila sa sinugo sa hari, ug kauban sa ubang mga nanghangyo gipasulod sila sa pagpaila sa ilang kaugalingon didto sa atubangan sa magmamando sa yuta. Ug sila “mingyukbo kaniya uban ang ilang mga nawong ngadto sa yuta.” “Ug si Jose nakaila sa iyang nga igsoon, apan sila wala makaila kaniya.” Ang iyang Hebreohanon nga ngalan giilisdan sa ngalan nga gihatag kaniya sa hari; ug dihay diyutay nga pagkaagid agid tali sa primer ministro sa Egipto ug sa bayong nga ilang gibaligya ngadto sa mga Ismaelihanon. Samtang nakita ni Jose ang iyang mga igsoon nga nanagtikubo ug naghimo ug katahuran, mibalik sa iyang hunahuna ang iyang mga damgo, ug ang mga talan awon sa kagahapon nanindog nga daw buhi sa iyang atubangan. Ang iyang rnahait nga mata nga nagnanaw sa grupo, nakamatikod nga wala mahiuban kanila si Benjamin. Nahulog ba kaha usab siya sa mabudhion nga kabangis niadtong luog nga mga tawo? Iyang gitinguha ang paghibalo sa tinuud. “Kamo mga tiktik,” siya misulti nga estrikto; “mianhi kamo aron sa pagtan aw nga walay salipod ang yuta.”PM 275.3

Sila ningtubag, “Dili intawon ginoo ko; kondili ang imong mga ulipon mianhi sa pagpalit ug makaon. Kaming tanan anak nga lalake sa usa ka tawo; kami mga tawo nga matuud: ang imong nga ulipon dili gayud mga tiktik.” Gusto niyang masayran kong sila nagbaton ba gihapon sa samang espiritu nga mapahitas on sama sa diha nga kauban pa siya kanila, ug sa pagkoha usab ug kasayuran gikan kanila mahitungod sa ilang pinuy anan; apan nasayud siya pag ayo kong unsa ka malimbongon ang ilang mga pahayag. Gisubli niya ang iyang katahap, ug sila mitubag sa pag ingon, “Kami nga imong mga ulipon napulo’g duha kaim nga mga magsuon, mga anak nga lalake sa usa ka tawo sa Canaan; ug ania karon, ang kamanghuran niining adlawa atua kauban sa among amahan ug ang usa wala na.”PM 276.1

Nagpaila nga nagduhaduha sa katinuoran sa ilang sugilanon, ug sa pag ila gihapon kanila nga mga tiktik. ang gobernador nagpahayag nga iyang matuoron sila, pinaagi sa pagpabilin kanila sa Egipto hangtud nga ang usa kanila mopauli ug madala ang ilang kamanghurang igsoon nga lalake. Kong dili sila mouyon mini, pagailhon sila nga mga tiktik. Apan sa mao nga kasabutan ang mga anak ni Jacob dili makauyon tungod kay ang panahon nga gikinahanglan sa pagpatuman taastaas nga panahon ug mag antus sa gutom ang ilang mga pamilya; kinsa kaha sa ilang taliwala ang mohimo sa panaw nga mag inusara, biniyaan ang iyang mga igsoon sa bilanggoan? Unsaon kaha niya pag atubang sa ilang amahan sa mao nga pagkabutang? Nakita nga daw lagmit sila pagapatyon o pagahimoon nga mga ulipon; ug kong madala si Benjamin, tingali ba kaha nga mahiagum siya sa sama nga gidangatan nila. Mihukom sila sa pagpabilin ug magtipon sa pag antus, kay sa pagdala ug dugang kasubo sa ilang amahan tungod sa kamatayon unya sa iyang nahibilin nga anak. Busa gibanlod sila sa bilanggoan, dun sila nagpabilin sa tulo ka adlaw.PM 276.2

Sulod sa mga tuig sukad nga nahimulag si Jose gikan sa iyang mga igsoon, kining maong mga anak ni Jacob nangausab ang ilang taras. Kaniadto sila nga masinahon, mangguboton, mga limbongan, mabangis, ug mapanimaslanon; apan karon, sa diha nga gisulayan sa kalisdanan, nagpakita sila nga dili na mga hakogan. mga matinud anon na ngadto sa usa’g usa, mahalaron ngadto sa ilang amahan. ug sila sa ilang kaugalingon nga mga hamtong na, nagpasakop sa iyang pagbulot an.PM 277.1

Ang tulo ka adlaw didto sa atub nga Egiptohanon maoy mga adlaw sa mapait nga kasub anan, samtang ang mga igsoon nagpalandong sa ilang nangaging mga sala. Gawas kong si Benjamin madala, ang ilang kombiksyon ingon nga mga tiktik makita nga siguro, ug diyutay lamang ang ilang paglaum nga mosugot ang ilang amahan nga madala si Benjamin. Sa ikatulo nga adlaw, gimando ni Jose nga ipaatubang niya ang mga igsoon. Wala siya mangahas nga tiniron sila ug dugay. Tingali nag antus na sa kagutom ang iyang amahan ug ang mga pamilya nga uban kaniya. “Buhaton ninyo kini ug mabuhi kamo,” si Jose mimando, “kay ako mahadlok sa Dios. Kong kamo mga tawo nga matuud, pasagdi ninyo nga ang usa sa inyong mga igsoon magapabilin nga binantayan sa balay nga gibilanggoan kaninyo; apan panlakaw kamo, ug dad on ninyo ang trigo nga alang sa gutom sa inyong mga panimalay. Ug dad on ninyo dinhi kanako ang inyong igsoon nga lalake nga kamanghuran; sa ingon niana, pagapamatud an ang inyong mga pulong, ug dili kamo mangamatay.” Kini nga tanyag miuyon sila sa pagdawat, bisan pa nga nagpahayag ug diyutay nga paglaum nga ang ilang amahan motugot ni Benjamin nga mouban kanila sa ilang pagbalik. Nakigsulti si Jose kanila pinaagi sa usa ka maghuhubad, ug ingon nga wala maghunahuna nga ang gobernador nakasabut kanila, nagsinultihay sila sa ilang kaugalingon nga walay pugong pugong diha sa iyang presensya. Nagbinasulay sila sa ilang gibuhat ngadto kang Jose: “Matuud gayud nga kita nakasala batok sa atong igsoon nga lalake, nga niana hingkit an ta ang kalisdanan sa iyang kalag sa pagpangilyupo niya kanato, ug wala ta pagpatalinghugi siya: tungod niana miabut sa Ibabaw kanato kini nga kalisdanan.” Si Ruben nga nagplano sa pagluwas kaniya didto sa Dotham, mitubag sa pag ingon, “Wala ba ako magsulti kaninyo sa pag ingon: Ayaw kamo pagpakasala batok sa bata ug kamo wala gayud magpatalinghug? Busa usab, ania karon. ang iyang dugo ginakinahanglan.” Si Jose nga nagpatalinghug wala makapugong sa iyang pagbati, ug migula siya ug mihilak. Sa iyang pagbalik, nagsugo siya nga si Simeon gapuson sa ilang atubangan, ug unya ipasulod na man sa bilanggoan. Sa mabangis nga pagtagad sa ilang igsoon, si Simeon mao’y tigsugyot ug ang pangulo sa pagdaugdaug, ug tungod niini nga katarungan nga nahulog nganha kaniya nga maoy gapuson.PM 277.2

Sa wala pa tuguti ang iyang mga igsoon sa paggikan, naghatag si Jose ug pahimangno nga sila pagasangkapan sa trigo, ug nga ang salapi sa matag tawo, isukip sa sekreto diha sa baba sa iyang sako. Gipadad an usab sila ug kumpay aling sa ilang mga mananap sa ilang panaw paingon sa ila. Didto sa dalan, usa kamla, sa naablihan niya ang baluyot nahipugwat sa pagkakita sa iyang puntil sa salapi nga diha sa baba sa baluyot. Sa iyang pagpahibalo niini ngadto sa uban, nangahadlok sila ug nangalibog ug nag ingon ang usa sa usa, “Unsa ba kini nga gibuhat sa Dios kanato?” lla ba kini nga ilhon nga usa ka handumanan sa maayo gikan kang Jebova, o gipasagdan ba kini niya nga mahitabo aron sa pagsilot kanila tungod sa ilang mga sala, ug ibanlud sila sa halalum pa nga kagul anan? Ilang giila nga ang Dios nakakita sa ilang mga sala, ug nga nagasilot na Siya kanila.PM 278.1

Sa laing bahin, si Jacob nagahular sa paghiuli sa iyang mga anak, ug sa ilang pagabut ang tibook nga kampamento nagpundok nga maikagon libot kanila samtang ilang giasoy ngadto sa ilang amahan sa tanan nga nanghitabo. Ang kahadlok ug ang kabalaka ang diha sa ilang mga kasingkasing. Ang panglihok sa gobernador sa Egipto daw nagpasabut sa dautan nga laraw, ug namatud an ang ilang kahadlok sa diha nga samtang ilang gibuksan ang ilang mga baluyot, ang salapi sa tag-iya sa baluyot diha ra sa baba niini. Sa iyang kasuho ang tigulang nga amahan nakasinggit sa pag ingon. “Ginakoha ninyo ang akong mga anak: si Jose nawala na, ug si Simeon nawala na usab, ug si Benjamin pagadad on ninyo; batok kanako kining tanan nga mga butanga.” Si Ruben mitubag, “Pamatyon mo ang akong duruha ka mga anak nga lalake, kong siya dili igahalik kanimo; itugyan mo siya sa akong kamot, ug siya igauli ko kanimo.” Kining dinalian nga pagsulti wala makahumpay sa hunahuna ni Jacob. Ang iyang tubag mao kini: “Dili molugsong ang akong anak nga lalake uban kaninyo; kay ang iyang igsoon patay na, ug siya na lamang ang nahibilin: ug kong mahitabo kaniya ang kadaut sa dalan nga inyong pagalaktan, unya igatunod ninyo ako nga ubanon, nga puno sa kasakit ngadto sa lubnganan.”PM 278.2

Apan mipadayon ang hulaw, ug sa paghubadhubad sa panahon, ang trigo nga dala gikan sa Egipto hapit na mahurot. Ang mga anak ni Jacob nasayud kaayo nga kawang lamang ang pagbalik ngadto sa Egipto nga wala ni Benjamin. Diyutay lamang ang ilang paglaum sa pag usab sa tubag sa ilang amahan, ug sa hilum ilang gipaabut ang isyo. Nagakahalalum ang pagtubo sa landong sa nagakahaduul nga gutom; diha sa nahingawa nga mga nawong sa tanan diha sa kampamento, nabasa sa tigulang ang ilang panginahanglan; sa katapusan siya miingon, “Bumalik kamo, ug pumalit kamo alang kanato ug diyutay nga makaon.”PM 279.1

Si Juda mitubag, “Ang tawo sa Egipto nagpahayag gayud kanamo nga nag ingon: Dili na kamo makakita sa akong nawong gawas kong ang inyong igsoon nga lalake maiuban kaninyo. Kong ipadala mo ang among igsoon uban kanamo, motugbong kami, ug ikaw palitan namo ug makaon: apan kong dili mo siya ipadala, dili kami manugbong; kay ang tawo miingon kanamo: Dili kamo makakita sa akong nawong gawas kong ang inyong igsoon mahiuban kaninyo.” Sa pagkakita niya nga ning aksyon na ug kaluya ang gimbut an sa amahan niya, iyang gipasundan sa pag ingon, “Ipadala uban kanamo ang bata, ug manindog ug mangadto kami, aron mabuhi kita, ug dili kita mangamatay, ug ikaw, ug ang among mga anak nga gagmay;” ug nagtanyag siya nga mahimong garantiya alang sa iyang igsoon, ug maoy mopas an sa pagbasul hangtud sa kahangturan kong siya mapakyas sa pag uli ni Benjamin ngadto sa iyang amahan.PM 279.2

Dili? na si Jacob makapugong sa iyang pag uyon sa hangyo sa iyang mga anak, busa iyang gimandoan sila sa pag andam alang sa panaw. Iyang gisugo sila sa pagdala usab ug gasa ngadto sa magmamando sa mga butang nga anaa sa dapit nga gihugpaan sa gutom”diyutay nga balsamo ug diyutay nga dugos, mga pahumot ug mirra, mga nueces, ug mga almendra.” ug doble nga gidaghanon sa salapi. “Dad a usab ang inyong igsoon,” matud pa niya, “ug panindog kamo, ug umadto kamo pag usab niadtong tawohana.” Sa diha nga hapit na manglarga ang iyang mga anak sa ilang gikaduhaduhaan nga panaw, mitindog ang tigulang nga amahan ug sa gipataas niya ang iyang mga kamot ngadto sa langit, siya militok sa pag ampo, “Ang Dios nga Makagagahum sa nga tanan magahatag ug kalooy kaninyo, sa atubangan niadtong tawohana, aron iyang buhian kaninyo ang usa ninyo ka igsoon nga lalake, ug kini si Benjamin. Ug kamatyan ako sa akong mga anak, nan kamatyan ako.”PM 279.3

Mipanaw na man usab sila paingon sa Egipto, ug nagpakita sa ilang kaugalingon sa atubangan ni Jose Si Jose natandog pag ayo sa diha nga ang iyang mata nakakita kang Benjamin, ang anak nga lalake sa iyang kaugalingon nga inahan. Hinuon, iyang gililong ang iyang pagbati, apan nagmando nga sila pagadad on ngadto sa iyang balay, ug nga ang pangandam pagahimuon aron sila makasalo sa pagkaon uban kaniya. Nangahadlok pagayo ang mga igsoon sa diha nga gihatud sila ngadto sa palasyo sa gobemador, nangahadlok nga sila pakighusayan sa salapi nga nakaplagan diha sa ilang mga haluyot. Ilang gihunahuna nga gituvo kadto pagbutang aron adunay kapasikaran nga himuon sila nga mga ulipon Sa ilang kabalaka, ilang gisultihan ang piniyalan sa balay, nga nagtug an kaniya sa mga higayon mahitungod sa ilang pagduaw sa Egipto; ug ingon nga pagmatuud sa ilang pagkawalay sala, nagtug an kaniya nga ilang gidala pagbalik ang salapi nga nakaplagan diha sa ilang mga baluyot, nga nagdala pa sila ug laing salapi alang ipalit ug makaon; ug sila mipuno sa pagingon, “Kami wala mahibalo kong kinsa ang nagbutang sa among salapi sa among mga baluyot.” Ang tawo mitubag, “Ang pakigdait anaa kaninyo, dili kamo mahadlok; ang inyong Dios ug ang Dios sa inyong amahan naghatag kaninyo ug bahandi sa inyong mga baluyot: ang inyong salapi ania kanako.” Nahumpayan ang ilang kabalaka, ug sa diha nga si Simeon nga gibuhian na gikan sa bilanggoan, miipon kanila, ilang gibati nga sa pagkatinuud ang Dios nagmaloloyon kanila.PM 280.1

Sa gihibalag sila pag usab sa gobernador, ilang gitugyan ang ilang mga gasa, ug sa mapainubsanon “mingkayukbo sila kaniya ngadto sa yuta.” sa makausa pa milakdop naman sa iyang hunahuna ang iyang mga damgo, ug sa tapus niya matimbaya ang iyang mga bisita, midali siya sa pagpangutana, “Ang inyong amahan, ang tigulang nga giingon ninyo, maayo ba siya? Buhi pa ba siya?” Maayo man ang imong ulipon nga among amahan: buhi pa siya,” mao ang dali nilang tubag, samtang miduko na man sila ug naghatag ug katahuran Unya mitutok siya kang Benjamin, ug ning ingon, “Mao ba kini ang inyong igsoon nga kamanghuran. nga inyong gisugilon kanako?” “Ang Dios malooy kanimo anak ko;” ug ingon nga nagdaug siya sa mga pagbati sa kalooy, natuk an siya sa mga pulong. “Misulod siya sa iyang lawak ug mihilak siya didto.”PM 280.2

Sa nahiulian na siya sa pagkamalinawon, siya ningbalik, ug ang tanan mipaingon ngadto sa kumbira. Sumala sa balaod sa katipunan, ang mga Egiptohanon gidid an sa pagkaon uban sa mga tawo sa lain nga nasud. Busa ang mga anak ni Jacob may talad nga silasila ra, samtang ang gobernador, tungod sa taas niya ug ranggo. nagkaon nga siyasiya lamang, ug ang mga Egiptohanon usab may talad nga alang lamang kanila. Sa nakalingkod na ang tanan. ang mga igsoon nangatingala nga gipalingkod sila sa tukma nga pasunod sa ilang mga panuigon. Si Jose “mikoha ug mga sud an sa iyang atubangan nga gipahat kanila;” apan ang iya ni Benjamin lima ka pilo kay sa bisan kinsa kanila. Pinaagi niining ilhanan sa pagpalabi ngadto kang Benjamin si Jose naglaum sa pagtino kong ang kamanghuran nga igsoon ila ba nga gikasinahan ug gidumtan nga gipaila nganha sa iyang kaugalingon kaniadto. Naghunahuna gihapon nga si Jose wala makasabut sa ilang pinolongan, ang mga igsoon nagsinultihan nga walay pugongpugong sa usa’g usa; niini maayo ang iyang higayon sa pagkasayud sa tinuud nila nga mga pagbati. Nagtinguha pa gayud siya sa pagsulav kanila, ug sa wala pa sila mohiyak sa pagpamauli, si Jose nagmando nga ang iyang kaugalingong kopa nga imnanan nga salapi ipalubong pag ayo sa tago diha sa baluyot sa kamanghuran.PM 281.1

Sa malipayon migikan sila balik sa ilang pinuy anan. Nahiuban na kanila si Simeon ug si Benjamin, ug ang ilang mga hayup giluwanan sa trigo. ug ang tanan nagbati nga luwas na sila sa mga katalagman nga daw naglibut kanila. Apan igo lang gayud sila nakaabut sa utlanan sa siyudad giagpasan sila sa piniyalan sa gobernador nga naghimo ug mapintas nga pakisusi: “Nganong gibaslan ninyo ug dautan ang maayo? Dili ba kini mao ang ginaimnan sa akong agalon. ug tungod niini siya makatagna gayud? Nagbuhat kamo ug dautan sa pagbuhat sa ingon.” Kining kopaha ginaila nga may gahum sa pag ila sa bisan unsa nga butang nga makahilo kong mahasulod niini. Niadtong panahona ang mga kopa niining matanga gimahal pag ayo ingon nga usa ka panalipod batok sa pagpatay pinaagi sa hilo.PM 281.2

Ang mga magpapanaw mitubag sa pamasangil sa piniyalan sa pag ingon, “Ngano ba nga nakapamulong ang akong ginoo niining mga pulonga? Ipahilayo sa imong mga ulipon kining mga butanga. Ania karon, ang salapi nga among hingkaplagan sa baba sa maong mga baluyot, gibalik namo pagpadala kanimo gikan sa yuta sa Canaan; busa unsaon man namo sa pagkawat ug salapi bisan bulawan sa balay sa imong agalon? Kong kinsa sa imong mga ulipon nga kaniya hikaplagan ang kopa, mamatay siya, ug bisan pa kami mahimong ulipon sa akong ginoo.”PM 281.3

“Karon usab matuman ang inyong mga pulong,” misukbut ang piniyalan, “kadto siya nga kaniya hikaplagan ang kopa kini siya magaalagad kanako, ug kamo dili pakasad on.”PM 282.1

Dihadiha gisugdan ang pagsusi. “Unya mingdali sila ug mipakanaug ang tagsatagsa sa iyang baluyot sa yuta,” ug giablihan sa piniyalan ang tagsatagsa, sugod sa iyaha ni Ruben, ug gipasunod sila hangtud sa kamanghuran Diha sa baluyot ni. Benjamin nakaplagan ang kopa.PM 282.2

Unya gipaniggisi sa mga igsoon ang ilang bisti sa pagpaila sa ilang pakaalaut, ug sa hinayhinay namalik sila ngadto sa siyudad. Pinaagi sa ilang kaugalingong saad si Benjamin nahukman ngadto sa kinabuhi sa kaulipnan. Ningsunod sila sa piniyalan ngadto sa palasyo, ug sa pagkakita nila nga diha pa ang gobernardor, mihapa sila sa ilang kaugalingon sa iyang atubangan. “Unsang buhata kini ang inyong nabuhat?” maoy pangutana niva. “Wala ba kamo manghibalo nga ang tawo nga ingon kanako makahimo sa pagtagna?” Gilaraw ni Jose ang pagkoha gikan kanila sa usa ka pagila sa ilang sala. Wala gayud siya mag angkon nga may gahum sa pagtagna, apan gusto siya nga motoo sila nga siya makabasa sa mga tinagoan sa ilang mga kinabuhi.PM 282.3

Si Juda mitubag, “Unsa man ang igaingon namo sa akong ginoo? Unsay among igasulti? Kun unsaon man namo sa pagkagawas sa sala? Ang pagkadautan sa imong mga ulipon hingkaplagan sa Dios; ania karon, kami nga ulipon sa akong ginoo, kami ug ingon man usab kadto siya nga sa iyang kamot hingkaplagan ang kopa?PM 282.4

“Gidumili sa Ginoo nga buhaton ko ang ingon,” mao ang tubag; “apan ang tawo nga kiniya hingkaplagan ang kopa, siya maulipon ko; apan mahitungod kaninyo, manglakaw kamo sa pakigdait ngadto sa inyong amahan.”PM 282.5

Diha sa iyang hilabihan ngi kabalaka, miduul ngadto sa magmamando, ug mitunaw, “Oh, ginoo ko, gipangaliyupo ko kanimo nga pasultihon mo ako ug usa ka pulong sa mga igdulungog sa akong ginoo, ug ayaw pagpasilauba ang imong kaligutgut batok sa imong ulipon kay ikaw sama kang Faraon.” Sa mga pulong nga mahinuklogon, iyang gisaysay ang kaguol sa iyang amahan sa pagkawala ni Jose, ug sa iyang pagdumili nga si Benjamin mahiuban kanila nganha sa Egipto ingon nga siya na lamang ang anak nga lalake nga nahibilin sa iyang inahan nga si Raquel, nga gihigugma pag ayo ni Jacob. “Busa karon kong moabut ako sa imong ulipon nga akong amahan, ug dili makauban kanako ang batan on, sanglit ang iyang kinabuhi nalanggikit sa kalag sa bata; mahitabo nga kong dili niya makita ang bata uban kanamo, mamatay siya; ug ang imong mga ulipon magatunod sa mga buhok nga ubanon sa imong ulipon nga among amahan, uban ang kasakit ngadto sa lubnganan. Kay ang imong ulipon migikan nga maoy nangako sa bata sa akong amahan nga nagaingon: Kong siya dili ko igabalik kanimo, nan ako ang tagsala sa akong amahan sa walay katapusan. Busa karon, gipangaliyupo ko kanimo, nga mopabilin karon ang imong ulipon, salili sa bata aron sa pagpaulipon sa akong ginoo, ug papaulia ang bata uban sa iyang mga igsoon nga lalake. Kay unsaon ko man sa pag adto sa akong amahan kong wala ang bata uban kanako? Tingali hinoon makatan aw ako sa kadautan nga mahitabo sa akong amahan.”PM 282.6

Natagbaw si Jose. Iyang nakita diha sa iyang mga igsoon ang mga bunga sa tinuud nga paghinulsol. Sa iyang pagkadungog sa dungganong tanyag ni Juda, mihatag siya ug sugo nga ang tanan gawas lamang mlang magsoon manggawas; unya sa makusog niyang paghilak, siya misinggit, “Ako si Jose; buhi pa ba ang akong amahan?”PM 283.1

Nagtindog nga walay lihok ang iyang mga igsoon, ug naamang sa kahadlok ug sa katingala. Ang magmamando sa Egipto, mao ang ilang igsoon nga si Jose, kinsa ilang gikasinahan ug ila unta nga pagapatyon, ug sa katapusan ilang gibaligya ingon nga usa ka ulipon! Ang tanan nilang pagdaugdaug kaniya miagi sa ilang atubangan. Ilang nahinumduman kong giunsa nila pagtamay ang iyang mga damgo, nangita ug mga paagi sa pagsanta sa katumanan sa maong mga damgo. Apan bisan pa niini sila ang naghimo sa ilang bahin diha sa pagtuman sa mga damgo; ug karon nga sa hingpit diha na sa sulod sa iyang gahum, sa walay duhaduha manimalus sa kadaut nga iyang giantus.PM 283.2

Sa pagkakita niya sa ilang kalibug, sa maloloy on, iyang gipanawag sila ug nag ingon, “Ako mao si Jose nga inyong igsoon, nga mao ang inyong gibaligya sa Egipto. Ug karon, ayaw ninyo ikasubo ni ikaguol sa inyong kaugalingon nga ako gibaligya ninyo dinhi, kay ang Dios nagpadala kanako sa pag una kaninyo aron sa pagbantay sa kinabuhi.” Sa pagbati nga sila nag antus na ug igo tungod sa ilang kabangis nganha kaniya, naninguha siya sa pagwagtang sa ilang mga kahadlok, ug sa pagpagaan sa kapait sa ilang pagbinasulay sa ilang kaugalingon.PM 283.3

“Kay niining duha na karon ka tuig nga may gutom dinhi sa yuta, ug may nahibilin pa nga lima ka tuig, nga walay makadaro ug makaani. Ug ang Dios nagpadala kanako sa paguna kaninyo aron sa pagbantay kaninyo nga mga salin dinhi sa yuta, ug sa pagluwas kaninyo nga buhi. pinaagi sa dako nga pagkaluwas. Busa karon wala kamo magpadala kanako dinhi, kondili ang Dios; ug siya nagbutang kanako nga amahan kang Faraon ug ginoo sa tibook niya nga panimalay, ug magbubuot sa tibook nga yuta sa Egipto. Pagdali kamo, umadto kamo sa akong amahan ug ingnon ninyo kaniya: Mao kini ang giingon sa imong anak nga si Jose: Ang Dios nagbutang kanako nga ginoo sa tibook nga Egipto. Umari ka kanako. Ayaw pagdugay Ug magapuyo ka sa yuta sa Gosen, ug magakinabuhi ka sa haduul kanako. ikaw ug ang imong mga anak, ug ang mga anak sa imong mga anak; ang imong mga panon ug ang imong mga kahayupan, ug ang mga tanan nga imo. Ug didto pakan on ko ikaw, kay may nahihilin pa nga lima ka tuig sa guto, tingali unya mahulog ka sa pagkakubus, ikaw ug ang imong panimalay, ug ang tanan nga imo. Ug, ania karon, ang imong mga mata, nakakita ug ang mga mata sa akong igsoon nga si Benjamin, nga ang akong baba mao ang nagsulti kaninyo.” “Ug migakos siya sa liog ni Benjamin nga iyang igsoon, ug mihilak siya; ug si Benjamin usab mihilak nga naggakos diha sa iyang liog. Ug siya mihalok sa tanan niyang mga igsoon nga lalake, ug mihilak tungod kanila ug sa tapus niini nakigsulti kaniya ang iyang mga igsoon.” Sa mapainubsanon ilang gisugid ang ilang sala. ug nangaliyupo sa iyang pasaylo. Dugay na sila nga nag antus sa kabalaka ug sa pagbasul, ug karon sila nalipay nga buhi pa diay siya.PM 284.1

Ang balita sa nanghitabo dali ra nga nadala ngadto sa hari, kinsa, nga matinguhaon mopaila sa iyang pagpasalamat ngadto kang Jose, nagdason sa imbitasyon sa gobernador ngadto sa iyang pamilya. nga nag ingon, “Ang labing maayo sa tibook nga yuta sa Egipto mainyo.” Gipapauli ang mga igsoon nga gisangkapan sa madagayaon sa pagkaon ug sa mga salakyanan, ug sa tanin nga gikinahanglan alang sa paghalhin sa tanan nilang mga pamilya ug mga sulogoon ngadto sa Egipto. Diha kang Benjamin gihatag ni Jose ang labaw pa nga mga kahadlok nga aduna unyay paglalisay diha sa ilang dalan paingon sa ilang pinuy anan, si Jose nagmando kanila nga nag ingon, “Magmatngon kamo nga dili kamo mag away sa dalan.” Ang mga anak ni Jacob namauli ngadto sa ilang amahan uban sa makalilipay nga balita, “Si Jose buhi pa, ug siya mao ang gobernador sa tibook nga yuta sa Egipto.” Sa sinugdan nasapana ang tigulang nga amahan; mao ra ug dili siya makatuo sa iyang nadunggap; apan sa iyang pagkakita sa daghang mga karomata nga nagasunod ug sa mga mananap nga kinargahan, ug sa nakita niya nga si Benjamin nahiuli, nakatuo siya, ug diha sa naghingapin niya nga kalipay siya misinggit sa pag ingon, “Igo na; si Jose nga akong anak buhi pa diay: ako moadto ug motan aw kaniya sa dili pa ako mamatay.”PM 284.2

May lain pa ang buhat sa pagpaubos sa kaugalingon nga nahibilin pa alang sa napulo ka mga igsoon. Karon nagsugid sila ngadto sa ilang amahan sa limbong ug sa kabangis nga sulod sa daghang mga tuig maoy nakapapait sa kinabuhi sa ilang amahan ug sa ila usab. Si Jacob wala matahap kanila nga makahimo sa hilabihan ka makauulaw nga sala, apan sa iyang paghubadhubad sa nanghitabo, iyang nakita nga ang tanan nangausab alang sa ikaayo, ug iyang gipasaylo ug gipanalanginan ang iyang mga anak nga masalaypon.PM 285.1

Sa wala madugay mipaingon na ngadto sa Egipto ang amahan ug ang iyang mga anak, uban sa ilang mga pamilya, sa ilang mga panon, ug sa daghang mga sulogoon. Uban sa masaya nga kasingkasing mipadayon sila sa ilang panaw, ug sa ilang paghiabut sa Beerseba, ang patriarka mihimo ug mapasalamatong mga paghalad, ug nangaliyupo sa Ginoo nga hatagan sila ug kasigurohan nga siya mouban kanila. Diha sa panan awon sa kagabhion ang diosnong pulong miabut kaniya nga nag ingon: “Dili ka mahadlok sa paglugsong ngadto sa Egipto kay didto ikaw himuon Ko nga usa ka dakong nasud. Ako molugsong uban kanimo ngadto sa Egipto, ug Ako usab magapabalik kanimo.”PM 285.2

Ang kasigurohan nga “Dili ka mahadlok sa paglugsong ngadto sa Egipto kay ikaw himuon Ko nga usa ka dakong nasud,” may kahulogan. Ngadto kang Abraham gihatag ang saad sa usa ka kaliwatan nga dili maisip ingon sa mga bitoon; apan sa maong higayon ang pinili nga katawohan sa Dios mahinay ang pagtubo. Ug ang yuta sa Canaan karon walay luna alang sa pagpalambo sa maong usa ka nasud sumala sa ginatagna. Kini diha sa kamot sa gamhanang kaliwat nga hentil nga dili mapapahawa hangtud sa “ikaupat nga kaliwat.” Kong ang mga kaliwat sa Israel mopuyo dinhi aron mahimong usa ka katawohan nga daghan kaayo, mahnno nga ilang abugon ang mga pumopuyo sa yuta o magsabwag sa ilang kaugalingon sa taliwala nila. Ang nahauna, nga nahisubay sa diosnon nga pagpaigo, dili sila makahimo; ug kong sila mosagol sa mga Canaanhon, mamiligro sila nga mapanulav ngadto sa pagsimba ug diosdios. Bisan pa niini, ang Egipto may mga kahimtang nga gikinahanglan sa katumanan sa diosnon nga katuyoan. Ang usa ka bahin sa yuta, nga maayong pagkatubig, ug tabunok, bukas alang kanila didto, nga naghatag sa tanang bintaha alang sa ilang dali nga pagtuho. Ug ilang mahibalag ang pagdumot didto sa Egipto tungod sa matang sa ilang panginabuhi kay ang matag magbalantay sa carnero maoy “usa ka dulumtanan ngadto sa mga Egiptohanon” kini maoy makahimo kanila sa pagpabilin nga usa lahi ug lain nga katawohan, ug maoy silbing mopagawas kanila gikan sa pagsalmot sa pagsimba ug diosdios didto sa Egipto.PM 285.3

Sa ilang pagabut sa Egipto, ang pundok mipadayon ngadto dayon sa yuta sa Gosen. Dinhi ning abut si Jose sakay sa iyang karuwahe nga giubanan sa usa ka pundok sa mga kumokuyog sama sa usa ka prinsipe. Ang kasilaw sa iyang mga palibot ug ang kahalangdon sa iyang katungdanan manapsama nga gikalimtan; ang usa lamang ka hunahuna ang nagpuno sa iyang panumduman, ang usa ka pangandoy maoy nagpakulba hinam sa iyang kasingkasing. Samtang iyang nalantaw nga nagakahaduul ang mga magpapanaw, ang gugrna kinsang mga kahidlaw nga sulod sa daghang mga tuig napugngan. wala na mapugngi, Milukso siya gikan sa iy’ang karuwahe, ug midali sa unahan aron sa pag abiabi sa iyang amahan. “Ug migakos siya sa iyang liog, ug siya mihilak sa ibabaw sa iyang liog sa dugaydugay gayud. Unya si Israel miingon kang Jose, Karon buot na ako nga mamatay, kay nakakita na ako sa imong nawong, nga buhi pa man diay ikaw.”PM 286.1

Gidala ni Jose ang lima sa iyang mga igsoon aron ipaila ngadto kang Faraon, ug aron usab sa pagdawat gikan kaniya sa yuta nga gitugot alang sa ilang umalabut nga puloy anan. Ang utang kabubut on ngadto sa iyang primer ministro mao unta ang nagtukmod sa hari sa pagpasidungog kanila ngadto sa mga katungdanan sa iyang kagamhanan; apan si Jose nga mannuoron sa pagsimba kang Jehova, naninguha sa pagluwas sa iyang mga igsoon gikan sa mga panulay diin sila mapahimutang sa katalagman diha sa palasyo nga walay Dios; busa iyang gitambagan sila nga kong pangutan on sila sa hari, nga dili sila maglipod lipod sa pagtug an sa tinuud sa ilang panginabuhi. Kining mao nga tambag gisunod sa mga anak ni Jacob, nga nagmabinantayon usa sa pagpahayag nga ang ilang pagpuyo sa iyang yuta dili mga dumalayon, sa ingon niini, may gireserba sila nga katungod sa pagpahawa kong sila bumout. Gitudlo sila sa hari sa usa ka puloy anan, ingon sa gitanyag, diha sa “labing maayo sa yuta,” ang yuta sa Gosen.PM 286.2

Sa wala madugay tapus sa ilang pag abut, gidala ni Jose ang iyang amahan aron ipaila ngadto sa hari. Ang patriarka maoy usa ka dumoluong diha sa mga harianong palasyo; apan taliwala sa halangdong mga talan awon sa kinaiyahan siya nakahimamat sa usa ka gamhanan pa nga Hari; ug karon, sa pagkamatngon nga siya labaw pa kay sa Faraon, iyang gibakyaw ang iyang mga kamot ug gipanalanginan ang Faraon.PM 287.1

Sa unang pag abiabi ni Jose, si Jacob nakasulti nga daw, uban niining malipayong katapusan sa iyang hataas nga kahingawa ug kasub anan, nga siya andam na nga mamatay. Apan gilugwayan pa siya ug napulo’g pito ka tuig diha sa malinawon nga pagpahiklin sa Gosen. Kining maong mga tuig maoy usa ka malipayon nga kalainan niadtong mga tuig nga gisundan. Iyang nakita diha sa iyang mga anak ang kapanghimaruoran sa tinuud nga paghinulsol; iyang nakita nga ang iyang pamilya gilibutan sa tanang mga kahimtang nga kinahanglanon alang sa kaugmaran sa usa ka dakong nasud; ug mikaput ang pagtoo sa siguro nga saad sa umalabut nilang katukuran diha sa Canaan. Siya sa iyang kaugalingon gilibutan sa tanang ilhanan sa gugma ug sa pag uyon nga ikahatag sa primer ministro sa Egipto; ug malipayon diha sa pakigkauban sa iyang anak nga dugay nang nawala, sa malumo ug sa malinawon nanaug siya ngadto sa iyang lubnganan.PM 287.2

Samtang gibati na niya nga nagkaduul na ang iyang kamatayon, iyang gipatawag si Jose. Ingon nga hugot gihapon ang iyang pagkupot sa saad sa Dios mahitungod sa pagpanag iya sa Canaan, siya miingon, “Nangaliyupo ako kanimo, ayaw ako pag ilubong dinhi sa Egipto. Apan sa diha nga matulog na ako uban sa akong mga ginikanan, dad on mo ako gawas sa Egipto ug ilubong mo ako sa ilang lubnganan.” Si Jose nagsaad nga iyang buhaton ang tugon sa iyang amahan, apan si Jacob wala matagbaw; iyang gipangayo ang usa ka solemni nga panumpa sa pagpahiluna kaniya tapad sa iyang mga amahan didto sa langob sa Macpela.PM 287.3

May lain pa nga hinungdanong butang nga nagkinahanglan ug pagtagad; ang mga anak nga lalake ni Jose sa pormal kinahanglan ipahimutang ingon nga uban sa mga anak ni Israel Si Jose, nga ning abut alang sa katapusan niyang pagpakighimamat sa iyang amahan nagdala sa iyang duruha ka anak nga si Ephraim ug si Manases. Kining mga batan on, pinaagi sa ilang inahan, may kalabutan sa labing taas nga katungdanan sa Egiptohanon nga pagkasacerdote; ug katungdanan sa ilang amahan nag abli kanila ngadto sa mga agianan sa bahandi ug sa kadungganan, kong mopili sila sa pag ipon sa mga Egiptohanon. Bisan pa niini, maoy tinguha m Jose nga sila mohiusa sa ilang kaugalingong katawohan. Iyang gipaila ang iyang pagtoo diha sa pakigsaad alang sa iyang mga anak pinaagi sa pagbiya sa tanang mga dungog nga gitanyag sa palasyo sa Egipto. alang sa usa ka dapit taliwala sa mga tinamay nga mga banay sa mga magbalantay sa carnero, ngadto kang kinsa gipiyal ang mga orakulo sa Dios.PM 288.1

Si Jacob miingon, “Ang imong duruha ka mga anak nga lalake, si Ephraim ug si Manases, nga nangatawo kanimo sa yuta sa Egipto sa wala pa ako mahianhi kanimo dinhi sa Egipto, nga ako sila; ingon nga si Ruben ug si Simeon mamaako sila. Sila pagasagupon ingon nga iyang kaugalingong mga anak, ug mahimong mga pangulo sa laing mga kaliwat. Sa ingon niini ang usa sa mga katungod sa pagkapanganay, nga nawala gikan kang Ruben mahulog ngadto kang Jose usa ka doble nga bahin sa Israel.PM 288.2

Nalubog na ang mga mata ni Jacob tungod sa iyang pagkatigulang, ug wala siya makabantay sa presensya sa batan ong mga lalake; apan karon sa naalimatmatan niya nga ang landong sa ilang lawas, siya miingon, “Kinsa ba kini?” Sa gitug anan na siya, siya mipuno sa pag ingon, “Paduula sila karon kanako, ug ikong panalanginan sila.” Samtang sila nagpaduul, gigakus sila sa patriarka ug gihalokan sila, ug sa solemni gipahiluna ang iyang mga kamot diha sa ilang mga ulo sa pagpanalangin. Unya militok siya sa pag ampo nga nagaingon, “Ang Dios nga sa Iyang atubangan naglakaw ang akong mga ginikanan, si Abraham ug si Isaac, ang Dios nagpakaon kanako sa tibook ko nga kinabuhi sa hataas kaayo hangtud niining adlawa. Ang manulonda nga nagluwas kanako gikan sa tanan nga kadautan, magpanalangin niining mga batan on.” Karon wala na ang espiritu sa pagsalig sa kaugalingon, wala na ang pagsalig sa tawohanong gahum o ang pagkalimbongan. Ang Dios mao ang nag amping ug ang nagtabang kaniya. Walay pagbagulbol mahitungod sa dautang mga adlaw nga mingagi. Wala na maila ang mga pagsulay ug ang mga kagul anan ingon nga “mga butang nga supak kaniya.” Ang panundu man naghinumdum lamang sa Iyang kalooy ug mahigugmaong- kalolot nga nakauban niya sa tibook niya nga pagpanaw.PM 288.3

Sa pagkatapus sa pagpanalangin gihatag ni Jacob sa iyang anak ang pasalig nagabilin alang sa umalabut nga mga kaliwatan, latas sa taas nga mga katuigan sa kaulipnan ug sa kaguol, kini mao ang pamatuud sa iyang pagtoo” Ania karon, haduul na ako mamatay, apan ang Dios magauban kaninyo, ug Siya magapabalik kaninyo ngadto sa yuta sa inyong mga ginikanan.”PM 289.1

Diha sa katapusan, natigum ang tanang mga anak ni Jacob palibot sa iyang higdaanan sa kamatayon. Ug mitawag si Jacob ngadto sa iyang mga anak ug miingon, “Pagtigum kamo ug patalinghugi ninyo, mga anak ni Jacob; ug magpatalinghug kamo sa inyong amahan nga si Israel,” “aron makapahayag ako kaninyo sa mahitabo kaninyo sa ulahi nga mga adlaw.” Kanunay ug sa mahingawaon siya nakahu nahuna sa ilang kaugmaon, ug naningkamot sa paghulagway nganha sa iyang kaugalingon sa kasaysayan mahitungod sa nagkalainlain nga mga kaliwat. Karon samtang ang iyang mga anak nagpaabut sa pagdawat sa iyang katapusang panalangin, ang Espiritu sa Dios mipahiluna diha sa ibabaw niya; ug diha sa iyang atubangan diha sa matagnaon nga panan awon gibutyag ang kaugmaon sa iyang mga kaliwat. Nagsunodsunod nga gihisgutan ang mga ngalan sa iyang mga anak, gihulagway ang kinaiya sa matag usa ug ang umalabut nga kasaysayan sa kaliwat sa lakbit gitagna.PM 289.2

“Ruben, ikaw mao ang akong panganay,
ang akong kalig on, ug ang sinugdanan sa akong kusog,
Pangulo sa pagkatakus, pangulo sa gahum.”PM 289.3

Niini gihulagway sa amahan kong unsa ang katungdanan ni Ruben ingon nga panganay nga anak lalake; apan ang iyang makalilisang nga sala didto sa Edar maoy nakahimo niya nga dili takus sa panalangin sa pagkapanganay. Busa si Jacob mipadayonPM 289.4

“Nagabuikal ingon sa tubig,
Dili ikaw mahimong pangulo.”PM 290.1

Ang pagkasacerdote nabahin ngadto kang Levi, ang gingharian ug ang saad sa Mesias ngadto kang Juda, ug ang doble nga bahin sa panulondon ngadto kang Jose. Ang kaliwat ni Ruben wala gayud mosaka ngadto sa pagkainila diha sa Israel; dili kini daghan kaayo sama sa kang Juda, Jose, o kang Dan ug kauban kini sa nahauna nga nadala ingon nga binihag.PM 290.2

Ang sunod nga manghud sa panuigon kang Ruben mao si Simeon ug si Levi. Magkahiusa sila diha sa ilang kabangis ngadto sa mga Sechemhanon ug sila usab ang labing dako ug bahin sa pagbaligya ni Jose. Mahitungod kanila gipahayag ngaPM 290.3

“Ako magapabulag kanila kang Jacob,
Ug ako magapapadag kanila sa Israel.”PM 290.4

Diha sa pag isip sa Israel sa wala pa ang ilang pagsulod sa C anaan.si Simeon mao ang kinagamyan nga kaliwat Sa iyang katapusangpanalangin. si Moises wala maghimo ug paghisgut kang Simeon.Diha sa balangay sa Canaan, kining banaya magamay lamang ngabahin sa Juda ug ang maong mga pamilya nga sa ulahi nahimonggamhanan naghimo ug nagkalainlain nga mga kolonya, ugnagpahimutang diha sa dapit sa gawas sa mga utlanan sa Balaan ngaYuta. Si Levi usab wala makadawat ug panulondon gawas sa kap atanug walo ka mga siyudad nga nakatag sa nagkalainlain nga mga bahinsa yuta. Mahitungod niini nga banay, hinuon, ang ilangpagkamaunongon ngadto kang Jehova sa diha nga ang mga kabanayanning talikod sa Dios, nakakoha sa ilang pagkatudlo ngadto sa balaannga pag alagad sa santuwaryo, ug niini ang tunglo nailisdan ngadtosa panalangin.PM 290.5

Ang kinatas an nga mga panalangin sa pagkapanganay nabalhinngadto kang Juda. Ang kahulogan sa ngalan nga nagpasabut ngapagdayeg gibutyag diha sa matagnaon nga kasaysayan mahitungodniini nga banayPM 290.6

“Ju d a pagadayegon ka sa imong mga igsoong lalake
Ang imong kamot anha sa liog sa imong mga kaaway;
Ang mga anak sa imong amahan managyukbo kanimo.
Si Juda itoy sa Ieon;
Gikan sa mga tulukbon misaka ka, anak ko:
Nga nagtikutkut siya, ug milukso siya ingon sa Ieon,
Ug mao kini ingon sa Ieon nga baye.
Kjnsa ang magapukaw niini?
Ang cetro sa gahum dili pagakuhaon kang Juda,
Ni ang barras sa pagkapangulo gikan sa taliwala sa iyang mga
tiil, Hangtud nga moabut si Shilo
Ug Maiya ang pagkamasinulondon sa mga katawohan.”PM 290.7

Ang Ieon, nga hari sa kalasangan, maoy angayan nga simbolo niini nga banay, nga gikan niini mitungha si David, ug ang Anak ni David nga si Shilo, ang matuud nga “Leon sa banay ni Juda,” ngadto kang kinsa ang tanang gahum magayukbo sa katapusan, ug mohatag ug katahuran ang tanang mga nasud.PM 291.1

Alang sa kadaghanan sa iyang mga anak nagtagna si Jacob ug usa ka mauswagon nga kaugmaon. Sa katapusan ning abut siya sa ngalan ni Jose, ug miawas ang kasingkasing sa amahan samtang iyang gipangilaba ang mga panalangin sa ibabaw sa “ulo niya nga maseparar gikan sa iyang mga kaigsoonan”:PM 291.2

Si Jose mao ang sanga nga mabungahon,
Sanga nga mabungahon tupad sa usa ka tuburan;
Ang iyang mga salingsing nagatabon sa kota,
Ang mga magmamana nagpaguol kaniya,
Ug nagpana kaniya, ug naggukod kaniya.
Apan ang iyang pana nagpabilin sa pagkalig on,
Ug ang mga bukton sa iyang mga kamot nangabaskug,
Pinaagi sa mga kamot niadtong kusgan ni Jacob:
(Gikan didto mao ang Magbalantay, ug ang Bato ni Israel;)
Bisan sa Dios sa imong amahan nga magatabang kanimo;
Ug sa Makagagahum nga magapanalangin kanimo,
Sa mga panalangin nga gikan sa langit sa itaas,
Sa mga panalangin sa kahiladman nga anaa sa mga dughan ug sa tagoangkan.
Ang mga panalangin sa imong amahan,
Nagalabaw sa mga panalangin sa akong mga ginikanan:
Ngadto sa utlanan sa mga kabukiran nga walay katapusan,
Moanha sila sa ibabaw sa ulo ni Jose,
Ug sa ibabaw sa alimpulo niya nga binulag gikan sa iyang mga igsoon nga lalake.”PM 291.3

Si Jacob maoy usa ka tawo nga halalum ug mainiton nga pagbati; ang iyang gugma alang sa iyang mga anak nga lalake malig on ug malumo, ug ang iyang himalatyon nga pamatuud ngadto kanila dili sinultihan sa pagkamapihigon o sa kasilag. Iyang gipasaylo silang tanan, ug gihigugma niya silang tanan hangtud sa katapusan. Ang iyang inamahan nga kalumo anha lang kaha unta makaitka ug pagpahayag pinaagi sa mga pulong sa pagpadasig ug sa paglaum; apan ang gahum sa Dios mipahiluna sa ibabaw niya, ug ilalum sa impluwensya sa Espiritu napilit siya sa pagpahayag sa tinuud, bisan unsa kini ka masakit.PM 292.1

Sa nalitok na ang katapusan nga panalangin, gisubli ni Jacob ang iyang mando mahitungod sa iyang lubnganan nga dapit. “Ako moadto nga igatipon uban sa akong katawohan: ako ilubong ninyo uban sa akong mga ginikanan...sa langub nga anaa sa kapatagan sa Macpela.” “Didto gilubong nila si Abraham ug si Sara nga iyang asawa, didto gilubong nila si Isaac ug si Rebeca nga iyang asawa; didto man usab gilubong ko si Lea.” Sa ingon niini ang katapusan nga buhat sa iyang kinabuhi mao ang pagpaila sa iyang pagtoo diha sa saad sa Dios.PM 292.2

Ang katapusang mga tuig ni Jacob nagdala ug usa ka gabii sa kalinaw ug pahulay tapus sa usa ka masamokon ug makapot nga adlaw. Ang mabaga nga mga panganod nagtigum sa ibabaw sa iyang dalan, apan ang iyang adlaw natunod nga matin aw, ug ang silak sa langit nagdan ag sa iyang binulagan nga mga oras. Ang Kasulatan nagaingon, “Sa panahon sa kahaponon motungha ang kahayag.” Zacarias 14:7. “Timan i ang tawong hingpit, ug tan awa ang matarung; kay adunay malipayong kaulahian sa tawo sa pakigdait.” Salmo 37:37.PM 292.3

Si Jacob nakasala, ug hilabihan ang iyang pag antus. Ang daghang mga tuig sa kahago, sa kabalaka, ug sa kasub anan maoy iyang nahiaguman sakad sa adlaw sa diha nga ang dako niyang sala maoy nakapakalagiw kaniya gikan sa mga balongbalong sa iyang amahan. Usa ka layas nga wala pinuy anan, nahimulag gikan sa iyang inahan, nga wala na niya makita pag usab; naghago sa pito ka mga tuig alang kaniya nga iyang gihigugma, aron lamang malimbongan sa tinalawan; naghago ug kaluhaan ka mga tuig diha sa pag alagad sa usa ka masinahon ug hakog nga kabanay; sa nagatan aw nga nagatubo ang iyang bahandi, ug nangatawo na ang iyang mga anak nga lalake, apan diyutay lamang ang kalipay diha sa palaaway ug nabahin nga panimalay; napasubo tungod sa kaulawan sa iyang anak nga babaye, tungod sa panimalus sa ivang igsoon nga lalake, tungod sa kamatayon ni Raquel, tungod sa supak sa kinaiya nga sala ni Ruben, tungod sa sala ni Juda, tungod sa mabangis nga limbong ug dautan nga tuyo nga gibuhat ngadto kang Jose pagkataas ug pagkaitom sa kutay sa mga kadautan nga giladlad sa iyang atubangan! Nagbalikbalik ang iyang pag ani sa bunga niadtong una niyang sayop nga buhat. Sa makadaghan iyang nakita nga gisublisubli taliwala sa iyang mga anak ang mga sala nga siya sa iyang kaugalingon nakasala. Apan bisan unsa ka mapait ang disiplina, kini nakahimo sa iyang katuyoan. Ang pagpanton, bisan mabug at, nagahatag “sa bunga sa pagkamatarung.” Hebreohanon 12:11.PM 292.4

Ang tuktuk sa Espiritu Santo sa matinumanon nagatala sa mga sayop sa maayong mga tawo, sila nga naila pinaagi sa pabor sa Dios; sa pagkatinuud, ang ilang mga sayop labaw pa kahingpit ang pagpresentar kay sa ilang maayong mga hiyas sa pamatasan. Alang sa kadaghanan kini mao ang butang nga nakapahibolong, ug nakahatag ug higayon sa mga walay pagtoo sa pagyubit sa Biblia. Apan kini maoy usa sa labing malig ong mga kamatuoran sa pagkatinuud sa Kasulatan, nga ang mga tinuud wala tabontaboni ni ang mga sala sa pangulong mga tawo gililong. Ang mga hunahuna sa mga tawo hilabihan nga pagkaulipon sa pag ayad nga dili mahimo nga ang tawohanong mga kasaysayan nga sa hingpit walay dapigan. Kong ang Biblia gisulat pa sa mga tawo nga wala tugahe sa Espiritu Santo, sa walay duhaduha kini magpresentar sa kinaiya sa pinasidunggan nga mga tawo diha sa labaw pa ka maulog ulogon nga kahayag. Apan ingon nga nasulat kini sa tinuktukan sa Espiritu Santo, may matarung kita nga rekord mahitungod sa ilang mga eksperensya.PM 293.1

Ang mga tawo nga gipili sa Dios, ug ngadto kang kinsa iyang gipiyalan sa dagkong mga katungdanan, usahay magdaug sa mga panulay ug makahimo ug sala, sama nga bisan sa atong pagpaningkamot karon, magaduhaduha, ug sa kasagaran mahulog ngadto sa kasaypanan. Ang ilang mga kinabuhi, uban sa ilang mga sayop ug mga kabuangan, nadayag sa atong atubangan, nga alang sa pagpadasig kanato ug sa pagpasidaan. Kong sila girepresentar pa ingon nga walay mga sayop, kita, uban sa atong makasasala nga kinaiya, mawad an sa paglaum sa atong kaugalingong mga sayop ug mga kapakyasan. Apan sa nakita nato ang uban nga nakigbisug latas sa mga kalugda sama sa atong kaugalingon, diin sila mahulog ilalum sa panulay ingon atong nahimo, ug bisan pa niini nagdasig pag usab ug nakadaug pinaagi sa grasya sa Dios, nadasig kita diha sa atong paningkamot alang sa pagkamatarung. Maingon nga sila. bisan usahay nadaug, nakabawi sa ilang baraganan, ug napanalanginan sa Dios, busa kita usab mahimong mga mananaug diha sa kusog ni Jesus. Sa laing bahin, ang rekord sa ilang mga kinabuhi maoy usa ka pasidaan alang kanato. Kini nagpakita nga ang Dios sa bisan unsa nga paagi dili magpalingkawas sa sad an. Iyang makita ang sala diha sa Iyang labing pinili nga katawohan, ug Iyang harongon kini diha kanila nga labaw pa ka estrikto kay diha kanila nga may diyutay lamang nga kahayag ug katungdanan.PM 293.2

Tapus sa paglubong ni Jacob, ang kahadlok mibalik na man sa mga kasingkasing sa mga igsoon ni Jose, bisan pa sa iyang pagkamaloloy on ngadto kanila, ang ilang gihambin nga sala maoy naghimo kanila nga walay pagsalig ug matahapon. Tingali ba kaha nga iya lamang gilangan ang iyang panimalus, tungod sa iyang pagtahud sa ilang amahan, nga karon iya nang ipahamtang ang dugay nang nalanagan nga silot tungod sa ilang kasal anan Wala sila makapangahas sa pag atubang kaniya nga linawas, kondili nagpadala lamang sila ug mensahe nga nag ingon: “Ang imong amahan nagsugo sa wala pa siya mamatay. nga nagaingon: Mao kini ang igaingon ninyo kang Jose: Gipangaliyupo ko kaninyo, nga pasayloon mo karon ang pagkadautan sa imong mga igsoon, ug ang ilang sala, kay dautan ang gibuhat nila kanimo. Tungod niini karon gipangalyupo namo kanimo nga pasayloon mo ang pagkadautan sa mga alagad sa Dios sa imong amahan.” Kini nga mensahe nakatandog kang Jose ngadto sa paghilak, ug sa nadasig ang iyang mga igsoon tungod niini, sila miduul ug mihapa sa iyang atubangan, ug nanag ingon, ‘ Ania karon, kami nga alagad mo.” Ang gugma ni Jose alang sa iyang mga igsoon halalum ug matinabangon, ug nasakitan siya diha sa hunahuna nga sila nag ila kaniya nga nagbaton sa espiritu sa pagpanimalus ngadto kanila. “Ayaw kamo kahadlok,” siya miingon, “kay ania ba ako sa dapit sa Dios? Ug mahitungod kaninyo gihumhuna ninyo ang dautan batok kanako; apan ang tuyo sa Dios alang sa kaayohan, sa ginatan aw nato karon, nga mao ang pagluwas nga mabuhi ang daghang katawohan. Busa karon ayaw kamo pagkahadlok; ako magapakaon kaninyo, ug sa inyong mga anak.”PM 294.1

Ang kinabuhi ni Jose nag ilustrar sa kinabuhi ni Cristo. Ang kasina mao ang nag aghat sa mga igsoon ni Jose sa pagbaligya kaniya ingon nga usa ka ulipon; naglaum sila sa pagpugong kaniya gikan sa pagkamahimong dako pa kay kanila. Ug sa diha nga gidala na siya ngadto sa Egipto, ilang giulog ulogan ang ilang kaugalingon nga dili na gayud sila pagasamokon sa iyang mga damgo; nga ilang nakoha ang tanang mga kalagmitan sa ilang katumanan. Apan ang ilang kaugalingong tumong gisupak sa Dios aron sa pagpahinabo sa mao gayud nga hitabo nga ilang gilaraw sa pagsanta. Busa ang Judiyo nga mga sacerdote ug mga katigulangan nangasina ni Cristo, nahadlok nga Iyang danihon ang pagtagad sa mga katawohan gikan kanila. Gipatay nila Siya, aron sa pagsanta Kaniya gikan sa pagkamahimong hari, apan ilang gipahinabo ang mao gayud nga sangputanan.PM 295.1

Si Jose, pinaagi sa iyang pagkaulipon didto sa Egipto, nahimong usa ka manluluwas sa pamilya sa iyang amahan; apan kini nga hitabo wala makapagamay sa sala sa iyang mga igsoon. Busa ang paglansang sa kruz ni Cristo sa iyang mga kaaway naghimo Kaniya manlulukat sa katawohan, ang manluluwas sa kaliwat nga nahulog, ug naghimo Kaniya nga magmamando sa tibook nga kalibutan; apan kasal anan sa Iyang mga mamomuno ingon ra ka dautan kaayo sa dili ang kamot sa Dios ang nagmando sa mga hitabo alang sa Iyang kaugali ngon nga himaya ug alang sa kaayohan sa tawo.PM 295.2

Maingon nga si Jose gibaligya sa iyang mga igsoon ngadto sa mga hentil, sa maong pagkaagi si Cristo gibaligya sa usa sa Iyang mga tinun an. Sa binakak gisumbong si Jose ug gibanlod ngadto sa bilang goan tungod sa iyang kabuotan; mao usab si Cristo gibiaybiay ug gisalikway tungod kay ang Iyang matarung ug madumilion sa kaugalingon nga kinabuhi maoy usa ka pagbadlong sa sala; ug bisan Siya gipasanginlan sa sala nga wala Niya mabuhat, gihukman sa kamatayon tungod sa pamatuud sa bakakong mga saksi. Ug ang pailub ug ang kaaghop ni Jose ilalum sa pagkawalay kaangayan ug pagpanglupig, ang iyang andam nga pasaylo ug dungganang pagka matinabangon ngadto sa iyang mga igsoong lalake sa parte sa amahan, nagrepresentar sa walay pagmulo nga pag agwanta sa Manluluwas mahitungod sa dautang tinguha ug sa pagdaut sa dautang mga tawo, ug ang Iyang pagpasaylo dili lamang sa Iyang mga mamomuno, kondili ngadto sa tanan nga moduul ngadto Kaniya nga magasugid sa ilang mga sala ug nagatinguha sa pasaylo.PM 295.3

Si Jose nagkinabuhi pa ug kalim an ug upat ka mga tuig tapus mamatay ang iyang amahan. Nagkinabuhi siya sa pagtan aw sa “mga anak ni Ephraim hangtud sa ikatulo ka kaliwatan, ingon usab ang mga anak nga lalake ni Makir, anak nga lalake ni Manases, nangatawo sila sa sabakan ni Jose.” Iyang gisaksihan ang pagtubo ug ang kauswa gan sa iyang katawohan, ug latas sa tanang mga katuigan ang iyang pagtoo iya sa Dios nga pagpahauli sa Israel ngadto sa Yuta nga Saad wala matarug.PM 296.1

Sa diha nga iyang nakita nga haduul na ang iyang katapusan, iyang gipatawag ang iyang mga kabanay sa palibot kaniya. Bisan tuud siya gipasidunggan diha sa yuta sa mga Faraon, alang kaniya ang Egipto mao ang dapit sa iyang paghingilin; ang iyang katapusan nga buhat mao ang pagpaila nga ang iyang kapalaran nabutang sa Israel. Ang iyang katapusan nga mga pulong mao kini: “Sa pagkamatuud ang Dios magduaw kaninyo, ug magapasaka kaninyo gikan niining yutaa ngadto sa yuta nga gisaad Niya kang Abraham, kang Isaac ug kang Jacob.” Ug iyang gikoha ang solemni nga panumpa sa mga anak ni Israel nga ilang dad on ang iyang mga bukog uban kanila ngadto sa yuta sa Canaan. “Busa namatay si Jose sa may panuigon nga usa ka gatus ug napulo ka tuig. Ug siya giimbalsamar nila, ug gisulod sa usa ka lungon sa Egipto.” Ug latas sa mga kasiglohan sa pagpangabudlay nga misunod, kadtong mao nga lungon, ang usa ka pahinumdum sa mga pulong sa pagpinal ni Jose, nagpamatuud ngadto sa Israel nga sila mga nagpuyo lamang sa makadiyut diha sa E.gipto, ug nag agda kanila sa pagtipig nga malig on ang ilang mga paglaum diha sa Yuta nga Saad, kay ang panahon sa kaluwasan siguro gayud nga moabut.PM 296.2