53. - ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ

Οι ευθύνες στη διακυβέρνηση πρέπει να μοιράζονται. Ενω-μένοι και προσευχόμενοι ο πατέρας και η μητέρα, πρέπει να ση-κώνουν τη βαριά ευθύνη της ορθής καθοδήγησης των παιδιών.ΧΟ 229.1

Οι γονείς ας ενεργούν μεταξύ τους σαν να είναι μονάδα. Δεν ι-σχύει διαχωρισμός. Πολλοί όμως εργάζονται προς αντίθετες κατευ-θύνσεις, και με αυτή την πλημμελή διοίκηση τα παιδιά κακομαθαί-νουν. Συμβαίνει κάποτε ένας από τους δύο γονείς να είναι υπερβο-λικά ανεκτικός και ο άλλος υπέρμετρα αυστηρός. Η διαφορά αυτή επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα στη λάξευση του χαρακτήρα των παιδιών τους. Καμιά τραχύτητα να μην ασκείται στις διορθώσεις, αλλά και ούτε να δείχνεται ανεκτική χαλαρότητα. Η μητέρα να μην κρύβει από τον πατέρα τα λάθη των παιδιών, ούτε και να τα ενθαρ-ρύνει να κάνουν εκείνα που ο πατέρας τούς απαγόρευσε να κά-νουν. Κανένα σπόρο αμφιβολίας να μη σπείρει η μητέρα στη σκέψη των παιδιών της για τη σοφή διακυβέρνηση του πατέρα. Με τη στά-ση της δεν πρέπει να αντενεργεί στο έργο του πατέρα.ΧΟ 229.2

Όταν οι πατέρες και οι μητέρες δεν είναι σύμφωνοι και ο ένας αντιδράει στην επιρροή που εξασκεί ο άλλος, αυτό σπάει το ηθικό της οικογένειας, και ούτε ο πατέρας ούτε η μητέρα θα αποκτήσουν το σεβασμό και την εμπιστοσύνη - στοιχεία απαραίτητα για την κα-λώς διοικούμενη οικογένεια. Τα παιδιά διακρίνουν με μεγάλη οξυ-δέρκεια ό,τι έχει αντικατοπτρισμό στους κανονισμούς και στις διατά-ξεις του σπιτιού, ιδίως στους κανονισμούς που έχουν να κάνουν με τους περιορισμούς των πράξεών τους.ΧΟ 229.3

Ο πατέρας και η μητέρα ενωμένοι να πειθαρχούν τα παιδιά τους. Ο καθένας τους να συμμετέχει στην ευθύνη, αναγνωρίζοντας ότι βρίσκεται κάτω από την ιερή υποχρέωση ενώπιον του Θεού να αναθρέψει τα παιδιά του με τρόπο που να εξασφαλίσει σε αυτά, κα-τά το δυνατόν, καλή σωματική υγεία και καλοσχηματισμένο χαρα-κτήρα.ΧΟ 229.4

Πώς μπορούν να δοθούν μαθήματα απάτης. Μερικές μαλακές μητέρες ανέχονται τα λάθη των παιδιών τους που δε θα έπρεπε να επιτρέπονται ούτε προς στιγμή. Τα σφάλματα των παιδιών μερι-κές φορές κρύβονται από τον πατέρα. Στο ζήτημα της ενδυμασίας, αίφνης, ή κάπου αλλού, η μητέρα δείχνει ανεκτικότητα με τη συμ- φωνία ότι ο πατέρας δεν πρέπει να ξέρει τίποτε γι’αυτό, επειδή θα κάνει παρατηρήσεις επί του προκειμένου.ΧΟ 229.5

Εδώ διδάσκεται αποτελεσματικά ένα μάθημα εξαπάτησης στα παιδιά. Έπειτα, αν ο πατέρας ανακαλύψει τα σφάλματα αυτά, χρη-σιμοποιούνται δικαιολογίες και μόνο η μισή αλήθεια φανερώνεται. Η μητέρα δεν είναι ειλικρινής. Δε σκέπτεται, όπως όφειλε να σκεφθεί, ότι ο πατέρας ενδιαφέρεται εξίσου για τα παιδιά όπως αυτή, και ότι δεν πρέπει να μένει στην άγνοια για τα λάθη και τις αδυναμίες που χρειάζεται να διορθωθούν όταν τα παιδιά είναι ακόμη μικρά. Τα πράγματα έμειναν καλυμμένα. Τα παιδιά γνωρίζουν την έλλειψη της ενότητας μεταξύ των γονέων τους, και αυτό δε μένει χωρίς αποτέλεσμα. Από μικρά αρχίζουν να εξαπατούν, να καλύπτουν, να παρουσιάζουν στη μητέρα και στον πατέρα τα πράγματα διαφορετικά από ό,τι είναι. Η υπερβολή γίνεται συνήθεια και ασύστολα ψέματα λέγονται με βεβαιότητα και χωρίς τον έλεγχο της συνείδησης.ΧΟ 230.1

Τα σφάλματα αυτά άρχισαν με της μητέρας την απόκρυψη των πραγμάτων από τον πατέρα, ο οποίος έχει το ίδιο με αυτή ενδιαφέ-ρον για το χαρακτήρα που σχηματίζουν τα παιδιά τους. Θα έπρεπε η γνώμη του πατέρα να έχει συχνά αναζητηθεί. Όλα έπρεπε να του έχουν φανερά παρουσιασθεί. Η αντίθετη όμως πορεία που ακολου-θήθηκε για την απόκρυψη των σφαλμάτων των παιδιών, ενθάρρυνε σε αυτά την τάση να εξαπατούν, την έλλειψη της ειλικρίνειας και της εντιμότητας.ΧΟ 230.2

Πρέπει πάντοτε να υπάρχει μια προκαθορισμένη αρχή για τους χριστιανούς γονείς, ώστε ενωμένοι να αναλάβουν την ανατροφή των παιδιών τους. Ένα λάθος απαντάται με μερικούς γονείς στο ζή-τημα αυτό: η έλλειψη ενότητας. Κάποτε το λάθος είναι του πατέρα, συνηθέστερα όμως της μητέρας. Η μαλακή μητέρα υποχωρεί στις απαιτήσεις των παιδιών της και τα παραχαϊδεύει. Η εργασία του πατέρα τον κρατάει συχνά μακριά από το σπίτι και από τη συντρο-φιά των παιδιών του. Η επιρροή της μητέρας είναι φανερή. Το πα-ράδειγμά της παίζει σπουδαίο ρόλο στο σχηματισμό του χαρακτήρα των παιδιών.ΧΟ 230.3

Η αμηχανία των παιδιών από την ασυνεννοησία των γο-νέων. Η σταθερή οικογένεια πρέπει να είναι καλά διοργανωμένη. Ο πατέρας και η μητέρα μαζί να εξετάσουν τις ευθύνες τους και με πλήρη κατανόηση να επιδοθούν στο έργο τους. Δεν πρέπει να δια-φωνούν. Ο πατέρας και η μητέρα ποτέ να μην κατηγορούν ο ένας του άλλου τις προθέσεις και τις κρίσεις τους μπροστά στα παιδιά.ΧΟ 230.4

Αν η μητέρα δεν έχει την εμπειρία της γνώσης του Θεού, πρέπει να αναλογισθεί την αιτία και το αποτέλεσμα για να ανακαλύψει αν η διαγωγή της είναι τέτοια που να αυξάνει τις δυσχέρειες του πατέρα ο οποίος αγωνίζεται για τη σωτηρία των παιδιών του. «Ακολουθώ το δρόμο του Κυρίου;” Αυτή πρέπει να είναι η πιο σπουδαία ερώτηση.ΧΟ 230.5

Αν οι γονείς διαφωνούν, ας απομακρύνονται από την παρουσία των παιδιών μέχρι να καταλήξουν σε συμφωνία.ΧΟ 231.1

Συχνά οι γονείς δεν είναι ενωμένοι στη διακυβέρνηση της οικο-γένειας. Ο πατέρας που λιγότερο διάστημα βρίσκεται με τα παιδιά του και αγνοεί την ιδιοσυγκρασία και τις ιδιοτροπίες του χαρακτήρα τους, είναι απότομος. Δεν ελέγχει τα νεύρα του, αλλά θυμωμένος προσπαθεί να διορθώσει τα παιδιά. Αυτά το αντιλαμβάνονται, και αντί να υποταχθούν, εξοργίζονται για την τιμωρία. Η μητέρα κά-ποιες φορές παραβλέπει παραπτώματα για τα οποία άλλες φορές επιβάλλει αυστηρές ποινές. Τα παιδιά δεν ξέρουν τι να περιμένουν, και έχουν τον πειρασμό να δουν μέχρι πού μπορούν να κάνουν α-ταξίες χωρίς να τιμωρηθούν. Με τον τρόπο αυτόν σπέρνονται οι σπόροι του κακού που θα βλαστήσουν και θα καρποφορήσουν.ΧΟ 231.2

Όταν οι γονείς είναι ενωμένοι στο έργο της διαπαιδαγώγησης, το παιδί καταλαβαίνει τι απαιτούν από αυτό. Όταν όμως ο πατέρας δείχνει με ένα λόγο ή με ένα βλέμμα ότι δεν εγκρίνει την επιβαλλό-μενη από τη μητέρα ποινή, όταν αισθάνεται ότι η μητέρα είναι πολύ αυστηρή, νομίζει ότι πρέπει να αντισταθμίσει τη βαναυσότητα χαϊ-δεύοντας και συγχωρώντας. Τότε το παιδί θα καταστραφεί. Σύντομα θα αντιληφθεί πως μπορεί να κάνει ό,τι του αρέσει. Γονείς που διαπράττουν αυτό το αμάρτημα στα παιδιά τους, θεωρούνται υπό-λογοι για την καταστροφή των ψυχών τους.ΧΟ 231.3

Με ενδιαφέρον οι άγγελοι παρατηρούν την κάθε οικογένεια για να δουν πώς φέρονται στα παιδιά οι γονείς. Τι παράξενη, αδέξια δι-οίκηση διαπιστώνουν στην οικογένεια όπου οι γονείς είναι ασύμφωνοι! Ο τόνος της φωνής του πατέρα και της μητέρας, τα βλέμματά τους, τα λόγια τους φανερώνουν ότι δεν ενεργούν από κοινού στη μεταχείριση των παιδιών τους. Ο πατέρας μέμφεται τη μητέρα και κάνει τα παιδιά να αυθαδιάζουν, ενώ η μητέρα δείχνει τρυφερότητα για τα μικρά της. Από το άλλο μέρος η μητέρα νομίζει ότι είναι υπο-χρεωμένη να δείξει υπέρμετρη αγάπη στα παιδιά της και πρόθυμα να κάνει τα χατίρια τους, επειδή πιστεύει ότι ο πατέρας είναι σκλη-ρός και ανυπόμονος, και ότι αυτή πρέπει να αντισταθμίσει τη βαρύ-τητα της αυστηρότητάς του.ΧΟ 231.4

Χρειάζεται περισσότερη προσευχή και βαθιά περίσκεψη. Η στοργή δεν μπορεί να διατηρηθεί ούτε και σε αυτόν τον οικογενεια-κό κύκλο, αν δεν προσαρμόζεται η θέληση και ο χαρακτήρας με το θέλημα του Θεού. Όλες οι φυσικές ιδιότητες και οι ροπές πρέπει να εναρμονισθούν με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Χριστού. Αν ο πατέρας και η μητέρα ενώνουν με αγάπη και με φόβο Θεού το ενδιαφέρον τους για να διοικήσουν την οικογένεια, θα αναγνωρίσουν την ανάγκη περισσότερης προσευχής και βαθιάς περίσκεψης. Και ενώ εκζητούν το Θεό, τα μάτια τους θα ανοιχθούν για να διακρίνουν την παρουσία ουράνιων απεσταλμένων, που θα τους προστατεύουν σε απάντηση της προσευχής τους. Θα υπερνικήσουν τις αδυναμίες του χαρακτήρα τους και θα προχωρήσουν προς την τελειότητα.ΧΟ 231.5

Καρδιές δεμένες με τη χρυσή κλωστή αγάπης. Πατέρες και μητέρες, συνδέστε τις καρδιές σας με την πιο στενή και ευτυχισμένη ένωση. Μη μένετε σε απόσταση, αλλά αλληλοσυνδεθείτε ακόμη πιο σφιχτά. Τότε είσθε έτοιμοι να δέσετε την καρδιά των παιδιών σας με τη χρυσή κλωστή της αγάπης.ΧΟ 232.1

Εξακολουθείτε να σπέρνετε το σπόρο για σήμερα και για την αιωνιότητα. Ολόκληρος ο ουρανός παρακολουθεί τις προσπάθειες των χριστιανών γονέων.ΧΟ 232.2