Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Η Χριστιανική Οικογένεια - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    86. - Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΕΔΕΜΙΚΟ ΣΠΙΤΙ

    Η Εδέμ αττοκαθίσταται. Ο κήπος της Εδέμ εξακολουθούσε να βρίσκεται στη γη πολύ αργότερα αφότου ο άνθρωπος εκδιώχθηκε από τα ευχάριστα μονοπάτια του. Στην πεσμένη στην αμαρτία φυλή επιτράπηκε για πολύν καιρό να αντικρίζει το σπίτι της αθωότητας, μόνο που η είσοδος τους είχε απαγορευθεί, από τους φύλακες αγγέλους. Στην πύλη του Παραδείσου που φυλαγόταν από τα χερουβείμ, φανερωνόταν η δόξα του Θεού. Στο σημείο αυτό ερχόταν ο Αδάμ και τα παιδιά του να ανανεώσουν την υπόσχεσή τους για την υπακοή στο νόμο εκείνο που η παράβασή του τούς είχε εξορίσει από την Εδέμ. Όταν το κύμα της παρανομίας πλημμύρισε τον κόσμο και η κακία των ανθρώπων σφράγισε την καταστροφή τους με τον υδάτινο κατακλυσμό, το ίδιο χέρι που φύτεψε τον παράδεισο, τον απέσυρε από τη γη. Στην τελική όμως αποκατάσταση με «ουρανόν νέον και γην νέαν» (Αποκ. κα’[21]1), αυτός θα επαναφερθεί ενδοξότερα ακόμη στολισμένος από ό,τι ήταν στην αρχή.ΧΟ 405.1

    Τότε αυτοί που θα έχουν φυλάξει τις εντολές του Θεού, θα αναπνέουν μια αιώνια ανθηρότητα κάτω από το δένδρο της ζωής. Και στους ατελεύτητους αιώνες οι κάτοικοι των αναμάρτητων κόσμων θα βλέπουν τον εξαίσιο κήπο - δείγμα του τέλειου έργου της δημιουργίας του Θεού, άθικτο από την κατάρα της αμαρτίας - δείγμα τι θα ήταν ολόκληρη η γη αν ο άνθρωπος είχε μόνο εκπληρώσει το ένδοξο σχέδιο του Δημιουργού.ΧΟ 405.2

    Το σχέδιο της απολύτρωσης επαναφέρει τον κόσμο στην εύνοια του Θεού. Οσα χάθηκαν εξαιτίας της αμαρτίας, αποκαθίστανται. Όχι μόνο ο άνθρωπος, αλλά και η γη λυτρώνεται και γίνεται αιώνια κατοικία των νομοταγών. Έξι χιλιάδες χρόνια αγωνίσθηκε ο Σατανάς να διατηρήσει στην κατοχή του τη γη. Τώρα ο αρχικός σκοπός του Θεού στη δημιουργία εκπληρώνεται. «Οι άγιοι του Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα του αιώνος.” (Δαν. ζ’[7] 18).ΧΟ 405.3

    «Απολύτρωσις του αποκτηθέντος λαού Αυτού». Η αρχική πρόθεση του Θεού κατά τη δημιουργία πραγματοποιείται με το γεγονός ότι αποκαθίσταται η αιώνια κατοικία των λυτρωμένων. «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην και επ’αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. λζ’[37]29). Έφθασε ο καιρός «της απολυ- τρώσεως του αποκτηθέντος λαού Αυτού” (Εφεσ. α’[1]14), τον οποίο προσδοκούσαν οι άγιοι του Θεού άνθρωποι, αφότου το φλογερό σπαθί έφραξε την είσοδο του κήπου της Εδέμ στο πρωτόπλαστο ζευγάρι. Η γη που αρχικά είχε δοθεί στον άνθρωπο για βασίλειό του, που παραδόθηκε από αυτόν στα χέρια του Σατανά και για τόσο μεγάλο διάστημα κατακρατήθηκε από τον ισχυρό αυτόν εχθρό, έχει εξαγορασθεί με βάση το μεγάλο απολυτρωτικό σχέδιο.ΧΟ 405.4

    Ο δεύτερος Αδάμ αποκαθιστά όλα όσα χάθηκαν εξαιτίας του πρώτου Αδάμ, όπως λέει ο προφήτης: «Και Συ, πύργε του ποιμνίου, οχύρωμα της θυγατρός Σιών, εις Σε θέλει ελθεί η πρώτη εξουσία.” (Μιχ. δ’[4]8). Και ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στην απολύτρωση του αποκτηθέντος λαού.ΧΟ 406.1

    Ο Θεός δημιούργησε τη γη για να κατοικείται από άγιες, ευτυχισμένες υπάρξεις. Ο σκοπός Του αυτός θα πραγματοποιηθεί όταν η γη, ανανεωμένη με τη δύναμή Του και απαλλαγμένη από την αμαρτία και τη λύπη, θα γίνει η αιώνια κατοικία των λυτρωμένων.ΧΟ 406.2

    Ο Αδάμ αποκαθίσταται στην εδεμική κατοικία του. Μετά την εκδίωξή του από την Εδέμ, η επίγεια ζωή του Αδάμ ήταν γεμάτη λύπη. Κάθε πεσμένο νεκρό φύλλο, κάθε ζώο προσφερόμενο ως θυσία, κάθε δυσμορφία επάνω στη μέχρι τότε άψογη φύση, κάθε νέα κηλίδα επάνω στον αγνό ανθρώπινο χαρακτήρα, ήταν μια καινούργια υπενθύμιση της αμαρτίας. Τρομερή ήταν η αγωνία και φοβερές οι τύψεις που περνούσε καθώς έβλεπε την ανομία να πληθύνεται, και όταν σε απάντηση των προειδοποιήσεων που έδινε, δεχόταν τον ψόγο των συνανθρώπων του ότι αυτός ήταν ο υπαίτιος της αμαρτίας. Με ταπείνωση και με υπομονή υπέφερε για χίλια περίπου χρόνια τις συνέπειες της παρανομίας του. Βαθιά μετανιωμένος για το αμάρτημά του, βασίσθηκε στις αρετές του αναμενόμενου Σωτήρα και πέθανε με την ελπίδα της ανάστασης. Ο Υιός του Θεού πλήρωσε τα λύτρα για την αποτυχία και την πτώση του ανθρώπου. Και έτσι, χάρη στο εξιλαστήριο έργο του Χριστού, ο Αδάμ αποκαθίσταται στην πρώτη εξουσία του.ΧΟ 406.3

    Καταγοητευμένος παρατηρεί τα δένδρα που αποτελούσαν άλλοτε την ευχαρίστησή του - τα ίδια εκείνα δένδρα από τα οποία του άρεζε να μαζεύει τους καρπούς στην εποχή της αθωότητας και της χαράς του. Βλέπει τα κλήματα - τα φροντισμένα άλλοτε με τα ίδια του τα χέρια, και τα άνθη - τα αντικείμενα των στοργικών φροντίδων του. Συνεπαρμένος από τη γοητεία της σκηνής, διαπιστώνει ότι αυτός είναι πράγματι ο αποκαταστημένος Παράδεισος, πολυτιμότερη τώρα απόλαυση από ό,τι τον καιρό που εκδιώχθηκε από αυτόν. Ο Σωτήρας τον οδηγεί στο δένδρο της ζωής, κόβει από τον αγλαό καρπό του και του προσφέρει να φάει. Κοιτάζει ολόγυρά του ο Αδάμ και αναγνωρίζει το λυτρωμένο πλήθος της οικογένειάς του, συγκεντρωμένο στον Παράδεισο του Θεού. Τότε εναποθέτει το λαμπρό του διάδημα στα πόδια του Ιησού και, πέφτοντας στο στήθος Του, εναγκαλίζεται το Λυτρωτή. Κρούοντας τη χρυσή άρπα του, κά-νει να αντηχεί ο θόλος του ουρανού από τον ύμνο του θριάμβου: «Άξιον, άξιον, άξιον είναι το Αρνίον το οποίον εσφάγη και ανέζησε!» Τα πλήθη της οικογένειας του Αδάμ συμμετέχουν στη μελωδία και, εναποθέτοντας τα διαδήματά τους στα πόδια του Ιησού, υποκλίνονται και Τον προσκυνούν.ΧΟ 406.4

    Στη συγκινητική αυτή σκηνή της συνάντησης παρευρίσκονται ως μάρτυρες οι άγγελοι που έκλαψαν όταν ο Αδάμ αμάρτησε, και σκίρτησαν από χαρά όταν ο Χριστός αναλήφθηκε στον ουρανό μετά την ανάστασή Του, ελευθερώνοντας από τα δεσμά του θανάτου όλους όσοι πίστευσαν στο όνομά Του. Διαπιστώνουν τώρα την ολοκλήρωση του απολυτρωτικού έργου και ενώνουν τις φωνές τους στον αίνο της δοξολογίας.ΧΟ 407.1

    Οικίες ετοιμασμένες για τους οδοιπόρους της γης. Από φόβο μη κάνουν πέραν του δέοντος υλιστική τη μέλλουσα κληρονομιά, πολλοί έφθασαν στο σημείο να εξαϋλώσουν τις ιδιαίτερες εκείνες πνευματικότητες που μας βοηθούν να την οραματισθούμε σαν την ενυπόστατη κατοικία μας. Ο Χριστός διαβεβαίωσε τους μαθητές Του ότι θα πήγαινε για να τους ετοιμάσει οικήματα στο σπίτι του Πατέρα Του. (Δείτε Ιωάν. ιδ’[14]1-3). Εκείνοι που αποδέχονται τη διδαχή του λόγου του Θεού, δε θα παραμείνουν στην άγνοια σχετικά με το θέμα της κατοίκησης στον ουρανό. Η ανθρώπινη γλώσσα δεν είναι ικανή να περιγράψει την αμοιβή των δικαίων. Αυτοί μόνο οι ίδιοι θα τη γνωρίσουν όταν θα την αντικρίσουν. Καμιά περιορισμένη διάνοια δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τη δόξα του Παραδείσου του Θεού.ΧΟ 407.2

    Η Αγία Γραφή αναφέρει την κληρονομιά των λυτρωμένων σαν «πατρίδα». Εκεί ο ουράνιος Ποιμένας οδηγεί το ποίμνιό Του σε ζωντανές πηγές υδάτων. Το δένδρο της ζωής παράγει κάθε μήνα τον καρπό του, και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται από τα έθνη. Πηγές αστείρευτες, καθαρές σαν κρύσταλλο, και στα πλάγια τα δένδρα με τις αεικίνητες φυλλωσιές τους σκιάζουν τα μονοπάτια τα ετοιμασμένα για τους εξαγορασμένους του Κυρίου. Εκεί απέραντες πεδιάδες συμπλέκονται με μαγευτικούς λοφίσκους και τα βουνά του Θεού υψώνουν τις μεγαλόπρεπες κορυφές τους. Στις γαλήνιες αυτές πεδιάδες, πλάι στις ζωντανές αυτές πηγές, ο λαός του Θεού, τόσα χρόνια οδοιπόρος και περιπλανώμενος, θα βρει τελικά μια κατοικία.ΧΟ 407.3

    Υπάρχουν εκεί σπίτια για μας τους οδοιπόρους της γης. Υπάρχουν εκεί ενδυμασίες για τους δικαίους με τα ένδοξα διαδήματα και τα φοινικόκλαδα της νίκης. Ό,τι μας ήταν ακατανόητο για τη θεϊκή πρόνοια στον κόσμο, εκεί θα γίνει κατανοητό. Τα ανεξήγητα για μας πράγματα θα μας εξηγηθούν. Τα μυστήρια της χάρης θα μας αποκαλυφθούν. Εκείνα στα οποία οι περιορισμένες διάνοιές μας έβλεπαν μόνο σύγχυση και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, θα τα δούμε σαν την πιο τέλεια και όμορφη αρμονία. Θα γνωρίσουμε την άπειρη θεία αγάπη που ρύθμιζε τις οδυνηρές δοκιμασίες της ζωής μας. Όταν αναγνωρίσουμε την τρυφερή φροντίδα Εκείνου ο οποίος κάνει τα πάντα να ενεργούν για το καλό μας, θα μας καταλάβει μια αγαλλίαση με ανείπωτη χαρά και δόξα.ΧΟ 408.1

    Πλησιάζουμε στην ουράνια πατρίδα μας. Εκείνος που μας αγάπησε τόσο πολύ, ώστε να πεθάνει για μας, μάς έχει ετοιμάσει μια πόλη. Η Νέα Ιερουσαλήμ είναι ο τόπος της ανάπαυσής μας. Δεν υπάρχει πια λύπη στην πόλη του Θεού. Καμιά θλιβερή θρηνωδία, κανένα μοιρολόι για φρούδες ελπίδες και απογοητευμένα αισθήματα δε θα ακουσθούν ποτέ. Σε λίγο τα χοντροκομμένα ρούχα της σκληρής δουλειάς θα αντικατασταθούν από το γαμήλιο ένδυμα. Σε λίγο θα παρευρεθούμε στη στέψη του Βασιλιά μας. Εκείνοι, των οποίων η ζωή είναι κρυμμένη στο Χριστό, εκείνοι που εδώ στη γη αγωνίσθηκαν τον καλόν αγώνα της πίστης, θα λάμψουν με τη δόξα του Λυτρωτή τους στη βασιλεία του Θεού.ΧΟ 408.2

    Προνόμια των λυτρωμένων. Ο ουρανός είναι ένα εξαίσιο μέρος. Λαχταρώ να βρεθώ εκεί και να ατενίσω τον πολυαγαπημένο μου Ιησού που έδωσε τη ζωή Του για μένα, ώστε να πάρω την ένδοξη εικόνα Του. Ω, αν μπορούσε να βρεθεί γλώσσα που να εκφράσει τη δόξα του μελλοντικού κόσμου! Διψώ για τις ζωντανές πηγές που ομορφαίνουν την πόλη του Θεού μας.ΧΟ 408.3

    Ο Κύριος μου έδωσε ένα όραμα των άλλων κόσμων. Μου δόθηκαν φτερά και ένας άγγελος με οδήγησε σε ένα μέρος ολόλαμπρο και ένδοξο. Το χόρτο ήταν πράσινο και ζωντανό και τα πουλιά κελαηδούσαν μια γλυκιά μελωδία. Οι κάτοικοι είχαν την ίδια διάπλαση. Ήσαν ευγενείς, μεγαλοπρεπείς και ωραίοι. Είχαν τη σφραγίδα του Ιησού και τα πρόσωπά τους εξέφραζαν με μια άγια χαρά την ελευθερία και την ευτυχία που βασίλευε στο μέρος εκείνο. Ρώτησα κάποιον από αυτούς γιατί ήσαν τόσο πιο όμορφοι από αυτούς που ήσαν στη γη. Μου α- πάντησε: «Ακολουθήσαμε επακριβώς τις εντολές του Θεού και δε δείξαμε ανυπακοή όπως οι κάτοικοι της γης.» Ικέτευσα στον άγγελο που με συνόδευε, να με αφήσει εκεί, τόσο φοβόμουν να επιστρέψω στον κόσμο αυτόν του σκότους. Μου απάντησε: «Πρέπει να γυρίσεις στη γη, αλλά, αν είσαι πιστή, εσύ και οι 144.000 θα έχετε το προνόμιο να επισκεφθείτε όλους τους κόσμους και να θαυμάσετε τα έργα του Θεού.”ΧΟ 408.4

    Η ενωμένη οικογένεια του ουρανού και της γης. Εκεί οι πιστοί θα γνωρίσουν όπως και γνωρίσθηκαν. Τα αισθήματα της αγάπης και της συμπάθειας, φυτεμένα στην ψυχή από τον ίδιο το Θεό, θα βρουν εκεί την πιο ειλικρινή εξάσκηση. Η αγνή επικοινωνία με άγιες υπάρξεις, η αρμονική συναναστροφή με τους αγγέλους και με τους πιστούς όλων των αιώνων, οι οποίοι έπλυναν και λεύκαναν τις στολές τους με το αίμα του Αρνίου, οι ιεροί δεσμοί που συνδέουν «πάτριάς εν ουρανοίς και επί γης” (Εφεσ. γ’[3]15), όλα αυτά τα πράγματα συντελούν στη σύσταση της ευτυχίας των λυτρωμένων.ΧΟ 409.1

    Οι λυτρωμένοι δε θα γνωρίσουν άλλο νόμο από το νόμο του ουρανού. Θα αποτελούν όλοι μια ευτυχισμένη, ενωμένη οικογένεια, ντυμένοι με ρούχα της δοξολογίας και της ευχαριστίας. Πάνω από τη σκηνή αυτή τα άστρα της αυγής θα ψάλουν μαζί και ο λαός του Θεού θα αλαλάζει από χαρά, ενώ ο Θεός και ο Χριστός θα εξαγγέλλουν μαζί με αυτούς: «Δεν υπάρχει πια αμαρτία, δεν υπάρχει πια θάνατος.”ΧΟ 409.2

    Από αυτή τη σκηνή της ουράνιας χαράς (την ανάληψη του Χριστού) φθάνει σε μας που ζούμε εδώ στη γη η ηχώ των θαυμάσιων λόγων του Χριστού: «Αναβαίνω προς τον Πατέρα Μου και Πατέρα σας, και Θεόν Μου και Θεόν σας.» (Ιωάν. κ’[20]17). Η οικογένεια του ουρανού και η οικογένεια της γης ενώνονται. Για μας αναλήφθηκε ο Κύριός μας και για μας ζει. «Όθεν, δύναται να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’Αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών.» (Εβρ. ζ’[7]25).ΧΟ 409.3

    Αν και βραδύνει, η υπόσχεση είναι βεβαία. Πολύν καιρό περιμένουμε την επιστροφή του Κυρίου μας. Παραταύτα, η υπόσχεση είναι βεβαία. Σε λίγο θα φερθούμε στην υποσχεμένη κατοικία μας. Εκεί ο Ιησούς θα μας οδηγήσει σε ζωντανές πηγές υδάτων που ξεκινούν από το θρόνο του Θεού, και θα μας εξηγήσει τις οδυνηρές δοκιμασίες τις οποίες επέτρεψε να περάσουμε στη γη αυτή προκειμένου να τελειοποιήσει το χαρακτήρα μας. Εκεί θα διακρίνουμε ολοκάθαρα τις ομορφιές της Εδέμ. Ρίχνοντας στα πόδια του Λυτρωτή τα διαδήματα που Αυτός τοποθέτησε στο κεφάλι μας και αγγίζοντας τις χρυσές άρπες, θα γεμίσουμε όλο τον ουρανό με δοξολογία στον καθήμενο επί του θρόνου.ΧΟ 409.4

    Ας κάνουμε καθετί το όμορφο στις επίγειες κατοικίες μας για να μας θυμίζει τον κρυστάλλινο ποταμό, τα πράσινα λιβάδια, τα ανεμί- ζοντα δένδρα, τις γάργαρες πηγές, την ολόλαμπρη πόλη και τους λευκοντυμένους υμνωδούς - τον κόσμο αυτόν της ομορφιάς πουΧΟ 409.5

    κανένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να περιγράψει. «Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας Αυτόν.» (Α’Κορ. β’[2]9).ΧΟ 410.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents