59. - ΟΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

«Τι’μα τον πατέρα σου και την μητέρα σου». Η υποχρέωση που έχουν τα παιδιά να τιμούν τους γονείς τους είναι ισόβια. Όταν οι γονείς είναι ηλικιωμένοι και εξασθενημένοι, τα παιδιά πρέπει να δείχνουν την ανάλογη με τις ανάγκες των γονέων αγάπη και προ-σοχή. Και όταν ακόμη απαιτείται αυτοθυσία, τα παιδιά οφείλουν να ρυθμίσουν τον τρόπο της ύπαρξής των γονέων τους με αποφασι-στικότητα και αξιοπρέπεια, έτσι ώστε κάθε σκέψη αγωνίας και αβε-βαιότητας να εξαφανισθεί από το νου τους.ΧΟ 267.1

Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται να αγαπούν και να φροντίζουν με τρυφερότητα τον πατέρα τους και τη μητέρα τους. Εσείς φροντίστε τους, επειδή κανένα ξένο χέρι δεν μπορεί να εκτελέσει τις μικρές, καλοσυνάτες πράξεις που εσείς μπορείτε να κάνετε γι’αυτούς. Εκμεταλλευθείτε τις πολύτιμες ευκαιρίες που σας παρουσιάζονται για να σκορπίσετε ολόγυρά τους σπόρους καλοσύνης.ΧΟ 267.2

Η υποχρέωση έναντι των γονέων μας δε σταματάει ποτέ. Η α-γάπη μας γι’αυτούς και η δική τους για μας δε μετριέται ούτε με τα χρόνια, ούτε με την απόσταση, και δεν μπορούμε ποτέ να απαλλα-γούμε από την προς αυτούς ευθύνη μας.ΧΟ 267.3

Τα παιδιά πρέπει να σκέπτονται σοβαρά ότι παρά τις καλές προθέσεις τους για τους ηλικιωμένους γονείς τους, ελάχιστος χρό-νος υπολείπεται σε αυτούς για χαρά και άνεση. Τι μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη θλίψη στις καρδιές τους από το να νιώθουν ότι τα παιδιά τους τούς παραμελούν; Ποια σοβαρότερη αμαρτία μπο-ρούν τα παιδιά να διαπράξουν παρά προξενώντας λύπη σε έναν η-λικιωμένο πατέρα, σε μια ηλικιωμένη μητέρα;ΧΟ 267.4

Εξομάλυνση του δρόμου. Μερικά παιδιά σκέπτονται πως όταν ενηλικιωθούν, το καθήκον τους περιορίζεται στο να εξασφαλίσουν μια κατοικία στους γονείς. Μπορεί να τους χορηγούν τροφή και στέγη, χωρίς όμως να τους προσφέρουν αγάπη και συμπάθεια. Στα γηρατειά των γονέων τους, τότε που αυτοί λαχταρούν τη στοργή και τη συμπόνια, τα παιδιά με άσπλαχνο τρόπο τους στερούν την τρυφερότητά τους. Σε καμιά περίπτωση τα παιδιά δεν πρέπει να στε-ρούν το σεβασμό και την αγάπη που οφείλουν στους γονείς. Όσο οι γονείς βρίσκονται στη ζωή, τα παιδιά πρέπει να θεωρούν χαρά και τιμή τους να τους σέβονται. Πρέπει να φέρουν όλη τη χαρά και το φως του ηλίου στη ζωή των ηλικιωμένων γονέων τους. Πρέπει να εξομαλύνουν το δρόμο που οδηγεί στον τάφο. Κανένα μεγαλύτερο έπαινο δεν μπορεί να προσφέρει αυτός ο κόσμος από εκείνον που αποδίδεται σε ένα παιδί που τιμάει τους γονείς του, καμιά πο-λυτιμότερη καταχώρηση στα βιβλία του ουρανού από εκείνη που αναφέρει ότι αγάπησε και τίμησε τον πατέρα και τη μητέρα.ΧΟ 267.5

Αγνωμοσύνη στους γονείς. Είναι δυνατόν να σκληρύνονται τα παιδιά στις απαιτήσεις των γονέων ώστε να μην προθυμοποιούνται να σπομακρύνουν, όσο έχουν τη δύναμη, κάθε αιτία θλίψης και να αγρυπνούν γι’αυτούς με ακαταπόνητη φροντίδα και αφοσίωση; Εί-ναι δυνατόν να μην προσπαθούν να κάνουν τις τελευταίες ημέρες των γονέων τους τις καλύτερες; Πώς μπορεί ένας γιος ή μια κόρη να αναθέσουν τη φροντίδα του πατέρα και της μητέρας σε ξένα χέ-ρια; Και στην περίπτωση ακόμη που η μητέρα είναι άπιστη και ιδιό-τροπη, αυτό δεν απαλλάσσει το παιδί από την υποχρέωση που ο Θεός τού έχει αναθέσει να φροντίσει τους γονείς του.ΧΟ 268.1

Μερικοί γονείς είναι υπεύθυνοι για την ασέβεια. Όταν οι γο-νείς επιτρέπουν στο παιδί να δείχνει ασέβεια κατά τη νεανική του ηλικία, να μιλάει απότομα και με κακοήθεια, θα θερίσουν μια τρομερή συγκομιδή στο μέλλον. Όταν οι γονείς δεν επιχειρούν να ζητούν ακριβή και τέλεια υποταγή από τα παιδιά τους, τότε δεν κατορθώνουν να βάλουν ισχυρά θεμέλια στο χαρακτήρα των μικρών τους. Προετοιμάζουν τα παιδιά να τους ντροπιάσουν όταν αυτοί γεράσουν, και να δημιουργήσουν θλίψη στην καρδιά τους όταν θα βρίσκονται με το ένα πόδι στον τάφο, εκτός αν η χάρη του Χριστού μεταβάλει την καρδιά και μεταμορφώσει το χαρακτήρα των παιδιών τους.ΧΟ 268.2

Μη δείχνετε αντεκδίκηση στους άδικους γονείς σας. Κάποια είπε για τη μητέρα της: «Πάντοτε μισούσα τη μητέρα μου και η μη-τέρα μου μισούσε εμένα.» Τα λόγια αυτά βρίσκονται καταχωρημένα στα βιβλία του ουρανού, και θα φανερωθούν την ημέρα της κρίσης, όταν ο καθένας θα αμειφθεί σύμφωνα με τα έργα του.ΧΟ 268.3

Όταν τα παιδιά νομίζουν ότι οι γονείς τους φέρθηκαν με σκλη-ρότητα στα νεανικά χρόνια τους, θα τους βοηθούσε να αυξηθούν στη χάρη και στην επίγνωση του Χριστού, θα τους έκανε να αντα-νακλούν την εικόνα Του αν υποθάλπουν πνεύμα αντεκδίκησης εναντίον των γονέων τους, όταν μάλιστα αυτοί είναι γέροντες και αδύναμοι; Η ανημποριά των γονέων δεν έπρεπε να συνηγορήσει για την αγάπη των παιδιών; Οι ανάγκες του γερασμένου πατέρα και της γερασμένης μητέρας δε θα ττροκαλέσουν τα ευγενικά αισθήματα της καρδιάς και με τη χάρη του Χριστού δε θα φερθούν τα παιδιά στους γονείς τους με προσεκτική καλοσύνη και με σεβασμό; Ω, μην επιτρέψτε να σκληρυνθεί η καρδιά σαν ατσάλι εναντίον του πατέρα και της μητέρας. Πώς μπορεί μια κόρη, που φέρει το όνομα του Χριστού, να διατηρεί μίσος για τη μητέρα της, όταν μάλιστα η μητέρα αυτή είναι άρρωστη ή γερασμένη; Η καλοσύνη και η αγάπη, οι γλυκύτεροι καρποί της χριστιανικής ζωής, ας καταλάβουν μια θέση στην καρδιά των παιδιών έναντι των γονέων τους.ΧΟ 268.4

Να είσθε υπομονητικοί με τις αναπηρίες. Ιδιαίτερα τρομακτική είναι η σκέψη ενός παιδιού που στρέφει το μίσος του σε μια μη-τέρα, η οποία γέρασε και εξασθένησε, και στην οποία παρουσιάζονται ιδιοτροπίες του χαρακτήρα σαν να είναι μικρό παιδάκι. Με πόση υπομονή, με πόση τρυφερότητα πρέπει τα παιδιά να φέρονται σε μια τέτοια μητέρα! Πρέπει να της απευθύνονται με απαλά λόγια που δεν ερεθίζουν το πνεύμα. Ο πραγματικός Χριστιανός ποτέ δε φέρεται με κακία, σε καμιά περίπτωση δεν παραμελεί τον πατέρα ή τη μητέρα, αλλά δίνει προσοχή στην εντολή που λέει: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου.» Ο Θεός είπε: «Ενώπιον της πολιάς θέλεις προσηκώνεσθαι, και θέλεις τιμήσει το πρόσωπον του γέροντος.” (Λευιτ. ιθ’[19]32).ΧΟ 269.1

Παιδιά, τους ασθενείς γονείς σας που δεν μπορούν πια να αυτοεξυπηρετηθούν, κάνετε να δουν τις τελευταίες ημέρες τους γεμάτες με ικανοποίηση, ειρήνη και αγάπη. Για όνομα του Χριστού, συνοδεύατε τους μέχρι να φθάσουν στον τάφο με λόγια καλοσύνης, αγάπης, ευσπλαχνίας και συγχώρησης. Θέλετε να σας αγαπάει ο Κύριος, να σας ευσπλαχνίζεται, να σας συγχωρεί και να σας παρασταθεί στο κρεβάτι της ασθένειας. Δε θα φερθείτε λοιπόν και σεις στους άλλους όπως θέλετε να φέρονται σε σας;ΧΟ 269.2

Το σχέδιο του Θεού για τη φροντίδα των ηλικιωμένων. Το ζήτημα της φροντίδας των αστέγων ηλικιωμένων αδελφών μας μάς παρουσιάζεται συνεχώς για εξεύρεση λύσης. Τι πρέπει να γίνει γι’ αυτούς; Ο Θεός επανειλημμένα μου έδωσε αυτό το φως. Η καλύτε-ρη λύση δεν είναι η κατασκευή ιδρυμάτων για τη φροντίδα των ηλι-κιωμένων, όπου να βρίσκονται σε συντροφιά μεταξύ τους. Ούτε πρέπει να στέλλονται μακριά από το σπίτι για να λάβουν περί-θαλψη. Τα μέλη της κάθε οικογένειας πρέπει να φροντίζουν για τους συγγενείς τους. Όταν αυτό δεν είναι δυνατόν, το έργο ανήκει στην εκκλησία, και πρέπει να αναλαμβάνεται τόσο σαν καθήκον όσο και σαν προνόμιο. Όλοι όσοι κατέχονται από το πνεύμα του Χριστού, θα βλέπουν τους ανήμπορους και ηλικιωμένους με ιδιαί-τερο σεβασμό και με τρυφερότητα.ΧΟ 269.3

Ένα προνόμιο που φέρνει ικανοποίηση και χαρά. Η σκέψη ότι τα παιδιά συνέβαλαν στην άνεση των γονέων τους, είναι μια ικανοποιητική σκέψη σε όλη τη ζωή, και θα τους φέρει τη χαρά όταν αυτά τα ίδια έχουν ανάγκη από συμπάθεια και αγάπη. Εκείνοι, των οποίων η καρδιά είναι γεμάτη από αγάπη, θα θεωρήσουν το προ-νόμιο να γλυκάνουν το γλίστρημα των γονέων τους στον τάφο ένα ανυπολόγιστο προνόμιο. Θα χαίρονται ότι συμμετείχαν στο να φέ-ρουν την άνεση και την ειρήνη στις τελευταίες ημέρες των αγαπημέ-νων τους γονέων. Αν πράξουν διαφορετικά από αυτό, αν αρνηθούν στους ανίκανους γέροντες τις καλοσυνάτες υπηρεσίες ως γιοι και θυγατέρες, αυτό θα γεμίσει την ψυχή με τύψεις και τις ημέρες με θλίψεις σε περίπτωση που η καρδιά δεν έχει κρυώσει και δεν έχει σκληρυνθεί σαν πέτρα.ΧΟ 270.1