9. - ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΙ ΓΑΜΟΙ

Γάμος Χριστιανών με μηπιστούς. Παρατηρείται στο χριστιανικό κόσμο μια κατάπληκτη, ανησυχαστική αδιαφορία της διδασκαλίας που παρέχει ο λόγος του Θεού για το γάμο Χριστιανών με απίστους. Πολλοί που ισχυρίζονται ότι αγαπούν το Θεό, προτιμούν να ακολουθήσουν την κλίση των σκέψεών τους παρά να δεχθούν τη συμβουλή της Άπειρης Σοφίας. Σε ένα ζήτημα που ζωτικά αφορά στην ευτυχία και στην ευημερία των δύο συμβαλλομένων στον κόσμο αυτόν και στο μέλλοντα, η λογική και ο φόβος του Θεού παραμερίζονται, και τα πρωτεία παραχωρούνται στην τυφλή παρόρμηση και στην αδιάλλακτη αποφασιστικότητα. Άνδρες και γυναίκες που δείχνουν ευαισθησία και ευσυνειδησία, κλείνουν τα αυτιά τους στις συμβουλές. Κωφεύουν στις ικεσίες φίλων, συγγενών και δούλων του Θεού. Η έκφραση της προσοχής ή ειδοποίησης εκλαμβάνεται ως ανάρμοστη ανάμιξη, και ο πιστός που έχει το θάρρος να εκφέρει κάποια επίπληξη, θεωρείται εχθρός. Όλα αυτά εκτελούνται κατά βούληση του Σατανά. Αυτός περιπλέκει την ψυχή με μια ακατανίκητη μαγεία, μέχρι που αυτή απομωραίνεται. Η λογική καταθέτει τα όπλα της αυτοκυριαρχίας επάνω στο βωμό της σαρκικής επιθυμίας, το ανόσιο πάθος κυριαρχεί μέχρις ότου, πολύ αργά πια, το θύμα αφυπνίζεται, αντιμέτωπο με μια ζωή μαρασμού και σκλαβιάς. Αυτή η εικόνα δεν είναι αποκύημα της φαντασίας, αλλά εξιστόρηση γεγονότων. Η επιδοκιμασία του Θεού δε χορηγείται σε ενώσεις τις οποίες Εκείνος ρητώς έχει απαγορεύσει.ΧΟ 41.1

Οι εντολές του Θεού είναι σαφείς. Ο Κύριος είχε προστάξει στον αρχαίο Ισραήλ να μη συμπεθερεύσει με τα ειδωλολατρικά γειτονικά έθνη. «Ουδέ θέλεις συμπενθερεύσει μετ’αυτών. Την θυγατέρα σου δεν θέλεις δώσει εις τον υιόν αυτού, ουδέ την θυγατέρα αυτού θέλεις λάβει εις τον υιόν σου.» Και η εξήγηση δίδεται. Προβλέποντας τα αποτελέσματα των συνενώσεων αυτών, η Άπειρη Σοφία δηλώνει: «Διότι θέλουσιν αποπλανήσει τους υιούς σου απ’Εμού και θέλουσι λατρεύει άλλους θεούς. Και θέλει εξαφθή η οργή του Κυρίου εναντίον σας, και πάραυτα θέλει σε εξολοθρεύσει.” «Επειδή σύ είσαι λαός άγιος εις Κύριον τον Θεόν σου. Σε έκλεξε Κύριος ο Θεός σου διά να ήσαι εις Αυτόν λαός εκλεκτός παρά πάντας τους λαούς τους επί του προσώπου της γης.» (Δευτ. ζ [7]3,4,6). Στην Καινή Διαθήκη απαντώνται παρόμοιες απαγορεύσεις αναφορικά με το γάμο Χριστιανών και απίστων. Ο απόστολος Παύλος δηλώνει: «Η γυνή είναι δεδεμένη διά του νόμου εφ’όσον καιρόν ζει ο ανήρ αυτής. Εάν δε ο ανήρ αυτής αποθάνη, είναι ελευθέρα να υπανδρευθή με όντινα θέλει, μόνον να γείνηται τούτο εν Κυρίω.» (Α’Κορ. ζ’[7] 39). Και γράφει ακόμη: «Μη ομοζυγείτε με απίστους. Διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; Τίνα δε συμβίβασιν ο ναός με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, “Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός Μου.” Διά τούτο, “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε”, λέγει Κύριος, “και μη εγγίσητε ακάθαρτον”, και “Εγώ θέλω σας δεχθή, και θέλω είσθαι Πατήρ σας, και σεις θέλετε είσθαι υιοί Μου και θυγατέρες”, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ.» (Β’Κορ. ς’[6]14-18).ΧΟ 41.2

Η κατάρα του Θεού πέφτει σε πολλές από τις ασυμβίβαστες, ανάρμοστες ενώσεις που συνάπτονται σε αυτή την εποχή του κόσμου. Αν η Γραφή άφηνε τα ζητήματα αυτά σε ένα ασταθές, αβέβαιο φως, τότε η πορεία την οποία πολλοί νέοι ακολουθούν στις αμοιβαίες σχέσεις τους θα ήταν δικαιολογημένη. Οι βιβλικές απαιτήσεις όμως δεν είναι ημιεντολές. Αξιώνουν τέλεια διαύγεια πνεύματος, λόγων και πράξεων. Είμαστε ευγνώμονες στο Θεό ότι ο Λόγος Του είναι φως στα πόδια μας, και κανείς δε χρειάζεται να συγχέει το μονοπάτι του καθήκοντος. Οι νέοι οφείλουν να το θεωρήσουν υποχρέωσή τους να συμβουλεύονται τις σελίδες του και να προσέχουν τις υποδείξεις του, επειδή η απομάκρυνση από τα προστάγματά του καταλήγει πάντοτε σε θλιβερά λάθη.ΧΟ 42.1

Ο Θεός απαγορεύει οι πιστοί να παντρεύονται απίστους. Δεν πρέπει ο λαός του Θεού να ριψοκινδυνεύει βαδίζοντας σε απαγορευμένο έδαφος. Ο γάμος μεταξύ πιστών και απίστων είναι απαγορευμένος από το Θεό. Συχνά η μη αναγεννημένη καρδιά ακολουθεί τις κλίσεις της, με αποτέλεσμα να συνάπτονται γάμοι μη ευλογημένοι από το Θεό. Γι’αυτό πολλοί άνδρες και πολλές γυναίκες ζουν στον κόσμο χωρίς ελπίδα και χωρίς θεό. Οι ευγενικές φιλοδοξίες τους νεκρώνονται. Μια αλυσίδα περιστάσεων τους κρατάει στο δίχτυ του Σατανά. Αυτοί που εξουσιάζονται από τα πάθη τους, μέλλουν να θερίσουν μια πικρή συγκομιδή στη ζωή αυτή, και η πορεία τους μπορεί να καταλήξει στην απώλεια της ψυχής τους.ΧΟ 42.2

Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πρεσβεύουν την αλήθεια, καταπατούν το θέλημα του θεού όταν παντρεύονται με απίστους. Χάνουν την εύνοιά Του και καθιστούν δυσεφάρμοστη τη μετάνοια. Το άπιστο μέλος μπορεί να έχει έναν εξαιρετικά ηθικό χαρακτήρα. Το γεγονός όμως ότι δεν έχει ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού και έχει αμελήσει μια τόσο μεγάλη σωτηρία, αποτελεί σοβαρό λόγο για τον οποίο μια τέτοια σύζευξη δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί. Ο χαρακτήρας του άπιστου μέλους μπορεί να εξομοιωθεί με το χαρακτήρα του νεαρού εκείνου, στον οποίο ο Χριστός απηύθυνε τα λόγια: «Έν σοι λείπει.” Αυτό ήταν το μόνο που του χρειαζόταν.ΧΟ 42.3

Το παράδειγμα του Σολομώντα. Υπάρχουν φτωχοί και αφανείς άνθρωποι των οποίων τη ζωή θα μπορούσε ο Θεός να δεχθεί, καθιστώντας την χρήσιμη στη γη και ένδοξη στον ουρανό. Ο Σατανάς όμως εργάζεται επίμονα για να ματαιώσει τις προθέσεις Του και να τους παρασύρει στην απώλεια μέσα από ένα γάμο με εκείνους των οποίων ο χαρακτήρας είναι τέτοιος που τους ρίχνει κατευθείαν έξω από το δρόμο της ζωής. Πολύ λίγοι βρίσκουν θριαμβευτική έξοδο από αυτό το μπλέξιμο.ΧΟ 43.1

Ο Σατανάς γνωρίζοντας καλά τα αποτελέσματα της υπακοής κατά τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Σολομώντα - χρόνια ένδοξα χάρη στη σοφία, στη φιλανθρωπία και στην αμεροληψία του βασιλιά - προσπάθησε να παρεισάξει επιρροές τέτοιες που ύπουλα θα υπέσκαπταν την πιστότητα του Σολομώντα στους ηθικούς κανόνες και θα τον έκαναν να αποκοπεί από το θεό. Και ότι ο εχθρός πέτυχε στην προσπάθεια αυτή το μαθαίνουμε από τα καταχωρημένα στοιχεία: «Έκαμε δε ο Σολομών επιγαμίαν μετά του Φαραώ, βασιλέας της Αιγύπτου, και έλαβε την θυγατέρα του Φαραώ, και έφερεν αυτήν εις την πόλιν Δαβίδ.» (Α’Βασ. γ’[3]1). Συνάπτοντας συμμαχία με ένα ειδωλολατρικό έθνος και σφραγίζοντας τη συμμαχία με το γάμο με ειδωλολάτρισσα πριγκίπισσα, ο Σολομών παράτολμα παρέβλεψε τα σοφά μέσα που είχε χορηγήσει ο Θεός για τη διατήρηση της αγνότητας του λαού Του. Η ελπίδα ότι η Αιγύπτια αυτή σύζυγος ενδεχομένως να μεταπειθόταν, ήταν μια ανίσχυρη δικαιολογία για το αμάρτημα. Με την παράβαση μιας σταθερής προσταγής να παραμείνει ξέχωρος από τα άλλα έθνη, ο βασιλιάς ένωσε τη δύναμή του με ένα σαρκικό βραχίονα.ΧΟ 43.2

Για ένα διάστημα ο Θεός, από έλεος, παρέβλεψε αυτό το τρομερό λάθος. Η γυναίκα του Σολομώντα μεταπείσθηκε, και θα μπορούσε ο βασιλιάς, ακολουθώντας μια ορθή πορεία, να κάνει πολλά πράγματα για να αναχαιτίσει τις πονηρές δυνάμεις που είχε θέσει σε εφαρμογή η απερισκεψία του. Αλλά ο Σολομών άρχισε να χάνει τη θέα της Πηγής της δύναμης και της δόξας του. Οι ροπές υπερίσχυσαν της λογικής. Ενώ η εμπιστοσύνη στον εαυτό του υπερτε- ρούσε, επιζήτησε να πραγματοποιήσει τις προθέσεις του Θεού με το δικό του τρόπο. Πολλοί καλούμενοι Χριστιανοί νομίζουν, όπως ο Σολομών, ότι μπορούν να ενωθούν με τους απίστους, επειδή η επιρροή τους προς τους σφάλλοντες θα αποβεί ευεργετική. Πολλές φορές όμως αυτοί οι ίδιοι παγιδεύονται και νικούνται, εγκαταλείπουν την ιερή πίστη τους, θυσιάζουν τις αρχές τους και χωρίζονται από το Θεό. Το ένα κακό βήμα οδηγεί στο επόμενο, μέχρις ότου βρεθούν τελικά εκεί όπου δεν έχουν καμιά ελπίδα να σπάσουν τις αλυσίδες οι οποίες τους κρατούν δεμένους.ΧΟ 43.3

Ο ισχυρισμός - «συμπαθής προς τη θρησκεία”. Συχνά παρεμβάλλεται το πρόσχημα ότι το άπιστο μέλος φέρεται ευνοϊκά προς τη θρησκεία, και αυτό είναι που εύχεται κανείς για ένα σύντροφο, εκτός από ένα πράγμα ότι δεν είναι Χριστιανός. Παρά το γεγονός ότι η λογική του πιστού προβλέπει το ανάρμοστο μιας ισόβιας ένωσης με έναν άπιστο, όμως εννέα φορές στις δέκα η ροπή θριαμβεύει. Η πνευματική παραδρομή αρχίζει από τη στιγμή που δίδονται στην εκκλησία οι υποσχέσεις. Ο πνευματικός ζήλος χαλαρώνει, και το ένα οχυρό μετά το άλλο καταρρέουν, μέχρι που και οι δύο στέκουν πλάιπλάι κάτω από το σκοτεινό λάβαρο του Σατανά. Ακόμη και στην τελετή του γάμου, το κοσμικό πνεύμα θριαμβεύει κατά της συνείδησης και της πίστης. Στο καινούργιο σπιτικό η ώρα της προσευχής δεν είναι πια σεβαστή. Ο γαμπρός και η νύφη διάλεξαν ο ένας τον άλλο και απέρριψαν τον Ιησού.ΧΟ 44.1

Η αλλαγή επέρχεται στον πιστό. Στην αρχή ο άπιστος είναι ενδεχόμενο να μη δείξει ότι αντιτίθεται στην καινούργια σχέση. Όταν όμως παρουσιασθεί το θέμα της βιβλικής αλήθειας για περίσκεψη και προσευχή, αμέσως αποκαλύπτονται τα αισθήματα. «Με παντρεύθηκες ενώ ήξερες ποιος/ποια ήμουν. Δεν επιθυμώ να ενοχληθώ. Από εδώ και πέρα ας είναι κατανοητό ότι κάθε συζήτηση πάνω στις παράξενες απόψεις σου αποκλείεται.» Αν ο πιστός φανερώσει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποδιδόμενο στην πίστη του, αυτό θα φανεί σαν αγενής συμπεριφορά προς το άλλο άτομο το οποίο δε δείχνει ενδιαφέρον για τη χριστιανική πείρα.ΧΟ 44.2

Μπορεί ο πιστός να σκεφθεί ότι στην καινούργια σχέση που συνήψε, πρέπει να κάνει ορισμένες παραχωρήσεις για το σύντροφο της εκλογής του. Οι κοινωνικές, οι κοσμικές διασκεδάσεις ενθαρρύνονται. Στην αρχή παρατηρείται μεγάλος δισταγμός σε αυτή τη συμμετοχή. Το ενδιαφέρον όμως για την αλήθεια ελαττώνεται διαρκώς και η πίστη ανταλλάσσεται με την αμφιβολία και την απιστία. Κανείς δε θα μπορούσε να υποπτευθεί ότι ο άλλοτε σταθερός, ευσυνείδη- τος πιστός και αφσσιωμένος του Χριστού οπαδός, θα κατέληγε ποτέ σε άτομο με αμφιβολίες και ταλαντεύσεις όπως είναι τώρα. Τι αλλαγή επέφερε ο αταίριαστος αυτός γάμος!ΧΟ 44.3

Είναι επικίνδυνο να συνάψει κανείς συμμαχία με τον κόσμο. Ο Σατανάς γνωρίζει καλά ότι την ώρα που επικυρώνεται ο γάμος πολλών νέων και νεανίδων, η ιστορία της πνευματικής εμπειρίας τους και χρησιμότητας τελειώνει. Θεωρούνται χαμένοι για το Χριστό. Μπορεί για ένα διάστημα να καταβάλουν κάποια προσπάθεια να ζήσουν μια χριστιανική ζωή, όλοι όμως οι μόχθοι τους προσκρούουν στη σταθερή επίδραση από την αντίθετη κατεύθυνση. Το θεωρούσαν άλλοτε καθήκον και χαρά τους να μιλούν για την πίστη και την ελπίδα τους. Τώρα όμως δεν επιθυμούν να αναφέρουν το θέμα, ξέροντας ότι το πρόσωπο με το οποίο συνέδεσαν την τύχη τους δεν ενδιαφέρεται γι’αυτό. Σαν αποτέλεσμα, η πίστη για την πολύτιμη αλήθεια εξαφανίζεται από την καρδιά, και ο Σατανάς ύπουλα υφαίνει γύρω τους ένα δίχτυ σκεπτικισμού.ΧΟ 45.1

Διακινδυνεύονται οι χαρές του ουρανού. «Δύνανται δύο να περιπατήσωσιν ομού, εάν δεν ήναι σύμφωνοι;” (Αμώς γ’ [3]3). «Εάν δύο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γείνει εις αυτούς παρά του Πατρός Μου του εν ουρανοίς.” (Ματθ. ιη’[18] 19). Τι παράξενο θέαμα όμως! Ενώ ο ένας από αυτούς τους τόσο στενά συνδεδεμένους ασχολείται με τη λατρεία του Θεού, ο άλλος είναι αδιάφορος και αμελής. Ενώ ο ένας αναζητάει το δρόμο της ζωής, ο άλλος βαδίζει στη λεωφόρο του θανάτου.ΧΟ 45.2

Εκατοντάδες θυσίασαν το Χριστό και τον ουρανό σαν αποτέλεσμα του γάμου τους με πρόσωπα που δεν εννοούν να μεταπεισθούν. Μπορεί η αγάπη τους και η επικοινωνία τους με το Χριστό να έχει τόση λίγη αξία γι’αυτούς, ώστε να προτιμήσουν τη συναναστροφή των πτωχών θνητών; Μπορεί ο ουρανός να έχει τόση μικρή εκτίμηση γι’αυτούς ώστε να χάσουν τις απολαύσεις του προς χάρη ενός ο οποίος δεν έχει αγάπη για τον πολύτιμο Σωτήρα; Να ενωθεί κάποιος με έναν άπιστο, είναι να τοποθετηθεί επάνω σε σατανικό έδαφος. Λυπείτε το Πνεύμα του Θεού και εγκαταλείπετε την προστασία Του. Μπορείτε να ανεχθείτε τέτοια αταίριαστα στοιχεία να σας πολεμούν ενώ εσείς μάχεσθε για την αιώνια ζωή;ΧΟ 45.3

Αναρωτηθείτε: «Ένας άπιστος δε θα οδηγήσει τις σκέψεις μου μακριά από τον Ιησού; Είναι φιλήδονος μάλλον παρά φιλόθεος. Δε θα με κάνει να βρίσκω ευχαρίστηση στα πράγματα εκείνα που αυτόν ευχαριστούν;» Το μονοπάτι της αιώνιας ζωής είναι τραχύ και απόκρημνο. Μην προσθέτετε περίσσια βάρη, και με τον τρόπο αυτόν να επιβραδύνετε την πρόοδό σας.ΧΟ 45.4

Ένα σπίτι όπου οι σκιές ποτέ δεν αφαιρούνται. Η καρδιά λαχταράει την ανθρώπινη αγάπη, αλλά η αγάπη αυτή δεν είναι τόσο πολύτιμη για να αντικαταστήσει την αγάπη του Χριστού. Μόνο στο Σωτήρα της μπορεί να βρει η σύζυγος τη σοφία, τη δύναμη και τη χάρη για να αντιμετωπίσει τις φροντίδες, τις ευθύνες και τις θλίψεις της ζωής. Πρέπει να κάνει Αυτόν δύναμη και οδηγό της. Ας προσφέρει η γυναίκα τον εαυτό της στο Χριστό, πριν να προσφερθεί σε κανέναν ανθρώπινο φίλο και δημιουργήσει καμιά ανθρώπινη σχέση που θα σταθεί εμπόδιο σε αυτό. Όσοι αναζητούν την πραγματική ευτυχία, πρέπει να έχουν την ευλογία του Ουρανού για καθετί που έχουν και κάνουν. Η ανυπακοή στο Θεό είναι αυτή που γεμίζει πολλές καρδιές και πολλά σπίτια με δυστυχία. Αδελφή μου, αν δε θέλεις να έχεις ένα σπίτι όπου τα σύννεφα δε λείπουν, τότε μην ενώνεσαι με εκείνον που είναι εχθρός του Θεού.ΧΟ 46.1

Ο συλλογισμός του Χριστιανού. Τι οφείλει ο κάθε Χριστιανός να κάνει όταν βρεθεί αντιμέτωπος μιας κατάστασης όπου δοκιμάζονται οι θρησκευτικές αρχές; Με αξιομίμητη σταθερότητα ας πει ειλικρινά: «Είμαι ενσυνείδητος Χριστιανός. Πιστεύω ότι η έβδομη ημέρα της εβδομάδας είναι το Σάββατο. Η πίστη μας και οι αρχές μας οδηγούν σε αντίθετες κατευθύνσεις. Δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι οι δύο μας επειδή, αν εγώ εξακολουθώ να αποκτώ τελειότερη επίγνωση του θελήματος του Θεού, θα γίνομαι ολοένα πιο ανόμοιος με τον κόσμο και θα συνταυτίζομαι με την ομοιότητα του Χριστού. Αν εσύ συνεχίζεις να μη βλέπεις την ωραιότητα του Χριστού, την έλξη στην αλήθεια, θα αγαπάς τον κόσμο που εγώ δεν αγαπώ, ενώ εγώ θα αγαπώ τα πράγματα του Θεού, τα οποία εσύ δεν αγαπάς. Τα πνευματικά πράγματα διακρίνονται πνευματικώς. Χωρίς την πνευματική διάκριση δεν είσαι σε θέση να δεις τις απαιτησεις που έχει ο Θεός από μένα, ή να αναγνωρίσεις τις υποχρεώσεις μου έναντι του Κυρίου που υπηρετώ, και επομένως θα αισθάνεσαι ότι σε παραμελώ χάρη των θρησκευτικών καθηκόντων. Δε θα είσαι ευτυχισμένη. Θα φθονείς τα αισθήματά μου που θα προσφέρω στο Θεό και θα είμαι μόνος μου στις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις. Όταν οι απόψεις σου αλλάξουν, όταν η καρδιά σου ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού και μάθεις να αγαπάς το Σωτήρα μου, τότε οι σχέσεις μας μπορούν να επανασυνδεθούν.»ΧΟ 46.2

Έτσι, υφίσταται ο Χριστιανός μια θυσία για το Χριστό, η οποία επιδοκιμάζεται από τη συνείδησή του, και η οποία δείχνει ότι εκτιμάει την αιώνια ζωή τόσο βαθιά που να μη διακινδυνεύσει να τη χάσει. Αισθάνεται ότι προτιμότερο είναι να μείνει ανύπαντρος παρά να συνδέσει τα ισόβια συμφέροντά του με ένα άτομο που προτιμάει τον κόσμο μάλλον παρά τον Ιησού και που θα τον οδηγήσει μακριά από το σταυρό.ΧΟ 46.3

Ένας ασφαλής θεσμός γάμου. Μόνο εν Χριστώ ο θεσμός του γάμου συνάπτεται ασφαλώς. Η ανθρώπινη αγάπη αντλεί τους στενούς δεσμούς της από τη θεϊκή αγάπη. Μόνο όπου βασιλεύει ο Χριστός υπάρχει πραγματική και ανιδιοτελής αγάπη.ΧΟ 47.1

', Οταν ένας από τους συντρόφους δεχθεί το Χριστό μετά το γάμο. Εκείνος που πανδρεύθηκε πριν πιστέψει στο Χριστό, έχει μεγαλύτερη υποχρέωση να είναι πιστός στο σύντροφό του επειδή είναι πιστός στο Χριστό, άσχετα για τις διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Πάνω από κάθε επίγειο δεσμό όμως πρέπει να τεθούν οι απαιτήσεις του Θεού, ακόμη και αν αυτό κατέληγε σε δοκιμασίες. Με το πνεύμα της αγάπης και της πραότητας, η πιστότητα αυτή μπορεί να επιδράσει για να κερδιθεί ο άπιστος.ΧΟ 47.2