39. - Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Η επιρροή της μητέρας αγγίζει την αιωνιότητα. Η σφαίρα της μητέρας μπορεί να είναι περιορισμένη. Η επιρροή της όμως, συναπτόμενη με την επιρροή του άνδρα της, είναι αιώνια. Της μητέ-ρας η δύναμη για το καλό είναι, μετά τη δύναμη του Θεού, η μεγα-λύτερη που έχει γνωρίσει ο κόσμος.ΧΟ 175.1
Η επιρροή της μητέρας είναι αδιάκοπη, και όταν κατευθύνεται προς το καλό, ο χαρακτήρας των παιδιών της θα μαρτυράει την η-θική της σταθερότητα και αξία. Το χαμόγελό της, η ενθάρρυνσή της θα γίνουν πηγή έμπνευσης. Θα χαροποιήσει την καρδιά του παιδιού της με ένα λόγο αγάπης, με ένα χαμόγελο επιδοκιμασίας.ΧΟ 175.2
Όταν η επιρροή της είναι για την αλήθεια και για την αρετή, όταν καθοδηγείται από τη θεϊκή σοφία, τι δύναμη μπορεί να καταστεί για το Χριστό η ζωή της! Η επιρροή της θα διανύσει το χρόνο φθάνοντας στην αιωνιότητα. Τι σκέψη είναι αυτή, ότι το παρουσιαστικό, τα λόγια και οι πράξεις της μητέρας καρποφορούν για την αιωνιότη-τα και ότι η σωτηρία ή η καταστροφή πολλών θα είναι το αποτέλε-σμα της επιρροής της!ΧΟ 175.3
Ελάχιστα αναγνωρίζει η μητέρα ότι η επιρροή της στη νουνεχή ανατροφή των παιδιών της ασκεί μια τόσο μεγάλη δυναμικότητα στα γυρίσματα της τύχης στην προσωρινή αυτή ζωή, που προχωρώντας στο μέλλον φθάνουν μέχρι την αιώνια ζωή. Η διάπλαση του χαρακτήρα σύμφωνα με το θείο Πρότυπο απαιτεί εξαιρετικά πιστή, σοβαρή και επίμονη εργασία. Αξίζει όμως τον κόπο επειδή ο Θεός επιβραβεύει κάθε καλώς νοούμενη εργασία για τη σωτηρία των ανθρώπων.ΧΟ 175.4
Όπως η μητέρα, έτσι και τα παιδιά. Ο τρυφερός επίγειος δε-σμός είναι εκείνος που υπάρχει ανάμεσα στη μητέρα και στο παιδί της. Το παιδί εντυπωσιάζεται ευκολότερα από τη ζωή και το παρά-δειγμα της μητέρας παρά από αυτό του πατέρα, επειδή συνδέεται μαζί της με ένα ισχυρότερο και τρυφερότερο δεσμό.ΧΟ 175.5
Οι σκέψεις και τα αισθήματα της μητέρας ασκούν μεγάλη επιρροή στο κληροδότημα που αφήνει στο παιδί της. Αν αφήνει τη σκέψη της να περιστρέφεται διαρκώς γύρω από τα δικά της αισθήματα, αν είναι εγωκεντρική, οξύθυμη και απαιτητική, αυτά θα φανερωθούν στην ιδιοσυγκρασία του παιδιού της. Έτσι, πολλοί γεννήθηκαν με την ττατρογονική κληρονομιά να έχουν ακατάβλητες σχεδόν τάσεις προς το κακό. Ο εχθρός των ψυχών αντιλαμβάνεται το ζήτημα αυτό πολύ καλύτερα από πολλούς γονείς. Παρουσιάζει τους πειρασμούς του στη μητέρα, γνωρίζοντας πως αν αυτή δεν του αντισταθεί, μεταχειριζόμενος αυτή θα επηρεάσει και το παιδί της. Η μόνη ελπίδα της μητέρας είναι ο θεός. Σε Αυτόν μπορεί να καταφύγει για δύναμη και χάρη, και το αίτημά της δε θα γίνει εις μάτην.ΧΟ 175.6
Η χριστιανή μητέρα είναι πάντοτε άγρυπνη προκειμένου να ανα-καλύψει τους κινδύνους που περιστοιχίζουν τα παιδιά της. Διαφυλάττει τη δική της ψυχή μέσα σε μια αγνή και άγια ατμόσφαιρα. Ρυθμίζει την ψυχική της διάθεση και τις αρχές της σύμφωνα με το Λόγο του Θεού και εκτελεί πιστά το καθήκον της, προσπερνώντας τους μικροπειρασμούς που της επιτίθενται συνεχώς.ΧΟ 176.1
Η ωφέλιμη επιρροή μιας υπομονητικής μητέρας. Πολλές φορές μέσα στην ημέρα ακούεται μια ανήσυχη φωνούλα, έπειτα μια άλλη: «μαμά, μαμά”. Απαντώντας στην κραυγή, η μητέρα στρι-φογυρίζει παντού για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των παιδιών της. Η δυσκολία του ενός χρειάζεται τη σοφή ιδέα της μητέρας για να τον βγάλει από την αμηχανία του, ενώ ο άλλος είναι τόσο ενθουσιασμένος με τα επιτεύγματά του που η μητέρα πρέπει να τα δει περιμένοντας να δείξει και εκείνη τον ίδιο ενθουσιασμό. Μια λέξη επιδοκιμασίας θα λαμπρύνει με χαρά την καρδιά για ολόκληρες ώρες. Η μητέρα μπορεί να σκορπίσει πολλές ηλιαχτίδες χαράς εδώ και εκεί ανάμεσα στα πολύτιμα μικρά της. Πόσο στενά μπορεί να συνδέσει τα αγαπημένα της παιδιά με την καρδιά της, ώστε η παρουσία της να τους είναι η φωτεινότερη θέση στον κόσμο.ΧΟ 176.2
Πολλές φορές όμως η υπομονή της μητέρας δοκιμάζεται με τα ατέλειωτα αυτά μικροπροβλήματα που φαίνονται ανάξια προσοχής. Ατακτα χέρια και αεικίνητα πόδια προξενούν υπέρμετρη κόπωση και φέρνουν σε αμηχανία τη μητέρα. Οφείλει να κρατάει γερά τα ηνία του αυτοελέγχου. Διαφορετικά, απότομα λόγια θα ξεφύγουν από τα χείλη της. Πολλές φορές ξεχνιέται παραλίγο, αλλά μια σιωπηλή προσευχή στον ελεήμονα Λυτρωτή της ηρεμεί τα νεύρα της και κατορθώνει να συγκρατεί την ψυχραιμία της με αξιοπρετή γαλήνη. Μιλάει με χαμηλή φωνή, αλλά της στοίχισε η προσπάθειά της να συγκρατηθεί από απότομα λόγια και να καθυποτάξει τον ερεθισμό της που, αν είχε εξωτερικευθεί, θα κατέστρεφε την επιρροή της, και για να την επαναφέρει, θα της χρειαζόταν καιρός. Τα παιδιά έχουν ανεπτυγμένη τη διαίσθηση και εύκολα διακρίνουν τον απαλό, γλυκό τόνο της φωνής από την απότομη, εξοργισμένη προσταγή που αφαιρεί τη δροσιά της αγάπης και της στοργής από την καρδιά των παιδιών. Η πραγματικά χριστιανή μητέρα δεν απωθεί τα παιδιά της από κοντά της με τη δυσανασχέτηση και την έλλειψη καλοπροαίρετης αγάπης.ΧΟ 176.3
Να διαμορφωθούν διάνοιες και να διαπλασθούν χαρακτήρες. Ιδιαίτερα η ευθύνη πέφτει στη μητέρα. Εκείνη με το αίμα της ζωής της με το οποίο τρέφεται το παιδί και διαμορφώνεται φυσιολογικά, του μεταδίδει επίσης διανοητικές και ψυχικές διαθέσεις που οδηγούν στη διαμόρφωση του νου και του χαρακτήρα. Ήταν η Ιωχαβέθ, η Εβραία μητέρα, που η μεγάλη της πίστη την έκανε να μη φοβηθεί «το διάταγμα του βασιλέως» (Εβρ. ια’[11]23), η οποία γέν-νησε το Μωυσή, τον απελευθερωτή του Ισραήλ. Ήταν η Άννα, η γυναίκα της προσευχής, της αυτοθυσίας και της ουράνιας έμπνευ-σης που γέννησε το Σαμουήλ, το θεοδίδακτο παιδί, τον αδέκαστο κριτή, τον ιδρυτή των θρησκευτικών σχολείων του Ισραήλ. Ήταν η Ελισάβετ, η σαρκική και πνευματική συγγενής της μητέρας του Χριστού που έγινε η μητέρα του προάγγελου του Σωτήρα.ΧΟ 177.1
Το χρέος του κόσμου στις μητέρες. Η ημέρα του Κυρίου θα φανερώσει τι οφείλει ο κόσμος στις θεοσεβείς μητέρες για τους άνδρες εκείνους που υπήρξαν απτόητοι υποστηρικτές της αλήθειας και της μεταρρύθμισης, άνδρες που είχαν την τόλμη και το θάρρος των πράξεών τους, που έμειναν ακλόνητοι στους πειρασμούς και στις δοκιμασίες, άνδρες που προτίμησαν τα υπέροχα και ιερά συμ-φέροντα της αλήθειας και τη δόξα του Θεού, παρά τις κοσμικές τιμές και αυτήν ακόμη την ίδια τη ζωή.ΧΟ 177.2
Μητέρες, αντιληφθείτε το γεγονός ότι η επιρροή και το παρά-δειγμά σας θα επενεργήσουν στο χαρακτήρα και στο πεπρωμένο των παιδιών σας. Και ενόψει της ευθύνης που φέρετε, αναπτύξτε έναν ισορροπημένο νου και έναν αγνό χαρακτήρα που θα αντικα-τοπτρίζει μόνο το ωραίο, το καλό και το αληθινό.ΧΟ 177.3