41. - ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Φαντασιόπληκτη μάρτυρας. Πολλές οικογένειες γίνονται δυ-στυχισμένες με την άσκοπη δυσανασχέτηση της οικοδέσποινας η οποία αποστρέφεται τις πολλές σπιτικές δουλειές της ανεπιτήδευτης οικογενειακής ζωής. Τις φροντίδες και τα καθήκοντά της τα θεωρεί ταλαιπωρία, και αυτό που εκτελούμενο με ευδιαθεσία θα έπρεπε να είναι όχι μόνο ευχάριστο και ενδιαφέρον αλλά και αποδοτικό, καταντάει να γίνεται σαν η χειρότερη αγγαρεία. Βλέπει τη ζωή της σαν σκλαβιά και φαντάζεται τον εαυτό της για μάρτυρα.ΧΟ 181.1
Είναι αλήθεια ότι τα γρανάζια του οικογενειακού μηχανισμού δε λειτουργούν πάντοτε ομαλά. Πολλά συντελούν στη δοκιμασία της υπομονής και στην ελάττωση της δύναμης. Ενώ η μητέρα δεν ευθύνεται για περιστάσεις που δεν μπορεί να ελέγξει, όμως οι περιστά-σεις παίζουν σπουδαίο ρόλο στο έργο της. Το λάθος της είναι ότι επιτρέπει στις περιστάσεις να ανατρέπουν τις αρχές της, και όταν είναι κουρασμένη, δεν αντσποκρίνεται στην υψηλή της κλήση και παραμελεί τα απαιτούμενα καθήκοντά της. Η σύζυγός και μητέρα που γενναιόψυχα νικάει τις δυσκολίες κάτω από τις οποίες άλλοι λυγίζουν από έλλειψη υπομονής, όχι μόνο η ίδια δυναμώνεται στην εκτέλεση των καθηκόντων της, αλλά η πείρα της να νικάει τους πει-ρασμούς και τα εμπόδια, την καθιστά άξια βοηθό στους άλλους με τα λόγια και το παράδειγμά της. Πολλοί άνθρωποι που ζουν κάτω από ευνοϊκές συνθήκες, φαίνονται να αλλοιώνονται στο χαρακτήρα κάτω από αντιξοότητες. Καταβάλλονται ανάλογα με το μέγεθος των δυσκολιών. Ο σκοπός του Θεού δεν ήταν ποτέ να γίνουμε παίγνια των περιστάσεων.ΧΟ 181.2
Υποθάλποντας βλαβερό πνεύμα δυσαρέσκειας. Πολλοί σύ-ζυγοι και πολλά παιδιά που δε βρίσκουν κάτι το ελκυστικό στο σπί-τι, που διαρκώς βλέπουν έριδες, ζητούν παρηγοριά και αναψυχή μακριά από το σπίτι, στο καπηλειό ή σε άλλα απαγορευμένα κέντρα διασκέδασης. Η σύζυγος και μητέρα, απορροφημένη από τις σπιτικές φροντίδες, πολλές φορές δε σκέπτεται τις μικρές φιλοφρο-νήσεις που κάνουν το σπίτι ευχάριστο για τον άνδρα και τα παιδιά της, και όταν ακόμη αποφασίζει να μην αναφέρει στην παρουσία τους τις ιδιαίτερες ενοχλήσεις και δυσκολίες της. Ενώ αυτή είναι α- ττορροφημένη να ετοιμάσει το φαγητό και τα ρούχα, ο άνδρας και οι γιοι της μπαινοβγαίνουν στο σπίτι σαν ξένοι.ΧΟ 181.3
Όσο και αν η νοικοκυρά του σπιτιού εκτελεί με ακρίβεια τα συνηθισμένα καθήκοντά της, μπορεί και να κλαίγεται διαρκώς για τη σκλαβιά που της έλαχε, και να μεγαλοποιεί τις ευθύνες της και τους περιορισμούς της, συγκρίνοντας με αυτό που αποκαλεί ανώτερη βαθμίδα στη ζωή της γυναίκας. Αναπολώντας μάταια διαφορετική ζωή, υποθάλπει ένα βλαβερό πνεύμα δυσαρέσκειας και κάνει το σπίτι της πολύ άχαρο για το σύζυγο και για τα παιδιά της.ΧΟ 182.1
Ο Σατανάς επινόησε θελκτικές απολαύσεις για τους γονείς και για τα παιδιά. Γνωρίζει ότι αν μπορεί να εξασκεί την απατηλή του δύναμη επάνω στις μητέρες, αποκομίζει μεγάλα κέρδη. Οι τρόποι του κόσμου είναι γεμάτοι απάτη, δολιότητα και δυστυχία, αλλά αυ-τός τους κάνει να παρουσιάζονται ελκυστικοί, και αν τα παιδιά και οι νέοι δεν έχουν εκπαιδευθεί και δεν έχουν πειθαρχηθεί προσεκτικά, ασφαλώς θα λοξοδρομήσουν. Όταν δεν έχουν σταθερές αρχές, θα τους είναι δύσκολο να αντισταθούν στον πειρασμό.ΧΟ 182.2
Αναλαμβάνοντας περιττά βάρη. Πολλές μητέρες περνούν τον καιρό τους χωρίς να κάνουν κάτι σημαντικό. Αφιερώνουν την προ-σοχή τους σε μηδαμινά πράγματα και δε σκέπτονται τα πράγματα αιώνιου ενδιαφέροντος. Πόσες αμελούν τα παιδιά τους, και αυτά μεγαλώνουν άξεστα, ακατάστατα και ακαλλιέργητα.ΧΟ 182.3
Όταν οι γονείς έχουν πλήρη συναίσθηση της σπουδαιότητας και της ευθύνης του έργου το οποίο τους ανέθεσε ο θεός, δε θα α-σχολούνται τόσο πολύ με τις υποθέσεις των γειτόνων που δεν τους αφορούν. Δε θα πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι καταγινόμενοι με το συνηθισμένο κουτσομπολιό, αναφερόμενοι στα σφάλματα, στις αδι-κίες και στις ασυνέπειες των γειτόνων τους. Θα αισθάνονται τόσο μεγάλο βάρος για τη φροντίδα των δικών τους παιδιών, ώστε να μη βρίσκουν τον καιρό να επικρίνουν τους γείτονές τους.ΧΟ 182.4
Όταν η γυναίκα στρέφεται στο Θεό για δύναμη και παρηγοριά, και με φόβο Θεού προσπαθεί να εκτελέσει τα καθημερινά της καθή-κοντα, αποκτάει την εμπιστοσύνη και το σεβασμό του συζύγου της, και βλέπει τα παιδιά της στην ενηλικίωση να είναι έντιμοι άνθρωποι, εφοδιασμένοι με ηθικό σφρίγος να κάνουν το σωστό. Μητέρες οι οποίες αμελούν τις παρουσιαζόμενες ευκαιρίες και αφήνουν τα καθήκοντα και τα βάρη τους να πέφτουν στους άλλους, θα βρουν ότι η ευθύνη τους παραμένει πάντοτε η ίδια, και με πικρία θα θερίσουν αυτό που έσπειραν με την αμέλεια και την αφροντισιά τους. Στη ζωή κανένα έργο δε γίνεται στην τύχη. Ο θερισμός συνίσταται από το σπόρο που έχει σπαρθεί.ΧΟ 182.5