Unsa ang Santuaryo?
ANG Kasulatan nga labaw kay sa tanan mao ang patukoranan ug haligi nga pamag-ang sa pagtulon-an sa mga Adventista, mao ang gipahayag, “Sa duha ka libo ug tolo ka gatus ka mga adlaw; unya ang santuaryo pagahinisan.”ADA 268.1
Kini mao naandan nga mga pulong sa tanang mga tomotoo sa haduol nga pagbalik sa Ginoo. Sa mga ngabil sa mga linibo nga mga tawo ginasubli kining tagna ingon nga mabinantayong pulong sa ilang pagtoo. Ang tanan nibati nga sulod niining mga hitaboa nga tinagna nagsalig lamang ang ilang mahayag nga pagpaabut ug labing hamili nga paglaum. Kining tagnaanong mga adlaw ginapakita sa pagkatapus sa tuig 1844. Sama sa uban nga mga Kristohanon sa kalibutan, ang mga Adventista nagatudlo nga ang yuta, kon uban niyang bahin mao ang santuaryo. Sila nakasabut nga ang paghinis sa santuaryo mao ang pagputli sa yuta sa kalayo sa katapusang daku nga adlaw, ug kini mahitabo sa ikaduhang pagbalik. Busa mao ang naabut nga si Kristo mobalik sa yuta sa tuig 1844.ADA 268.2
Apan ang nahatudlo nga panahon ning-agi, ug ang Ginoo wala magapakita. Ang mga tomotoo nahibalo nga ang mga pu¬long sa Dios dili masayup; ang ilang paghubad sa tagna tingali mao ang sayup; apan bain ang sayop? Daghang mapangahason nagputol dayon sa binaliktos nga mga kalisdanan sa paglimod nga ang 2300 ka mga adlaw natapus sa tuig 1844. Walay katarungan sila nga ikahatag niini, gawas nga si Kristo wala moabut sa panahon nga ilang gipaabut. Sila nagkaguliyang nga kon ang tagnaanon nga mga adlaw natapus sa 1844, nagbalik na unta si Kristo aron sa paghinlo sa santuaryo tungud sa pagputli sa yuta sa kalayo; ug tungud kay Siya wala mobalik, ang mga adlaw dili pa natapus.ADA 269.1
Sa pagdawat sa gisangputan mao ang pagsalikway sa una nga pagisip sa matagnaon nga panahon. Ang 2300 ka mga ad¬law nakita nga nagsugod sa pagkatuman sa sugo ni Artaherhis sa pagpahauli ug sa pagpatindog pagusab sa Jerusalem, sa tuig 457 W. K. Kuhaon ta kini nga sinugdan sa panahon, adunay hingpit nga kaangay sa paggamit sa tanang mga hitabo nga tinagna sa kasaysayan nianang panahon sa Daniel 9:25-27. Ang kan-uman ug siyam ka semana, ang nahauna nga 483 sa 2300 ka tuig, mao ang magaabut ngadto sa Mesias, ang Dinihog; ug ang pagbautismo kang Jesus ug ang pagdihog Kaniya sa Espi¬ritu Santo sa tuig 27, H. K. nagtuman sa tanan nga pagsaysay sa tagna. Sa tunga-tunga sa ika kapitoan ka semana. ang Me¬sias pagaputloan (pagapatyon). Ang tolo ug tunga ka tuig sa tapus sa Iyang pagpabautismo, si Kristo gilansang, sa tuig 31 H. K. Ang kapitoan ka semana, kon 490 ka tuig gipahinungud sa mga Judio. Sa katapusan mining panahona, ang nasud sa mga Judio nagtimaan sa iyang pagsalikway kang Jesus pina¬agi sa paglutos sa Iyang mga tinon-an, ug ang mga tinon-an mipadulong sa mga hintil, 34 H. K. Ang nahauna nga 490 ka tuig sa 2300 natapus na, ang 1810 ka tuig mao ang nahabilin. gikan sa tuig 34 H. K. Ang 1810 ka tuig nagapadayon hangtud sa 1844. “Karon”, nag-ingon ang manolonda, “ang santuaryo pagahinloan. ” Ang nahauna nga gipahanungdan sa tagna nangatuman nga walay pagduhaduha sa panahon nga gitudlo.ADA 269.2
Uban niining mga pagisip, ang tanan mahayag ug nagkaangay, gawas lamang nga walay nakita nga nahitabo nga nagtubag sa paghinlo sa santuaryo sa 1844. Sa paglimod nga ang mga adlaw natapus nianang panahona mao ang pag-apil sa tibuok nga hulosayon nga gikasamokan, ug sa pagsalikway sa gitindugan nga natukod sa walay pagkasayup nga pagkatuman sa tagna.ADA 270.1
Apan ang Ginoo nagmando sa Iyang mga tawo sa daku nga bulohaton sa ikaduha nga pag-anhi; ang Iyang gahum ug himaya nagtambong sa bulohaton, ug Siya dili buut nga matapus sa kangitngit ug sa pagkawalay paglaum, nga pakaulawan ingon nga bakak ug mga buhat sa pagkapanatiko. Dili Niya itugut nga ang Iyang mga pulong mahabilin sa duhaduha ug sa pagkawalay seguro. Bisan daghang nagbiya sa ilang unang pagisip sa matagna-ong panahon, ug nanghimakak sa kahusto sa bulohaton, nga gipasikad niini, ang uban dili buut nga magsalikway sa mga bahin sa pagtoo ug mga hiagian nga gilabanan sa Kasulatan ug tungud sa pagpamatuod sa Espiritu sa Dios. Sila nagtoo nga nagatuman sa maayong pagtulon-an sa pagpasabut sa ilang pagtoon sa mga tagna ug ilang katungdanan sa paggunit nga malig-on sa kamatuoran nga ila na nga nadawat, ug magpadayon sa mao gihapon nga paagi sa pagsusi sa kasulatan. Uban sa matuod nga pagampo gisusi nila pag-usab ang ilang kahimtang, ug nagtoo sa Kasulatan sa pagsusi sa ilang mga sayop. Tungud kay wala man sila makakitag sayup sa pagisip sa matagnaong panahon, milabi hinoon sila sa pagsusi sa suhito sa santuaryo.ADA 270.2