Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Χριστιανική Εκπαίδευση - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

    «Περιωδήγησεν αυτόν, επαιδαγώγησεν
    αυτόν, εφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού.”
    (Δευτ. 32:10)

    Το εκπαιδευτικό σύστημα που είχε θεσπισθεί στην Εδέμ, για κέντρο του είχε την οικογένεια. Ο Αδάμ ήταν γιος του Θεού (δείτε Λουκά 3:38), και τα παιδιά του Υψίστου λάμβαναν καθοδήγηση από τον Πατέρα τους. Με όλη τη σημασία της λέξης το σχολείο τους ήταν οικογενειακό.XE 23.1

    Στο θεϊκό εκπαιδευτικό σύστημα, όπως αυτό υιοθετήθηκε στην κατάσταση του ανθρώπου μετά την πτώση του, ο Χρι-στός παρίσταται ως αντιπρόσωπος του Πατέρα, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Αυτός είναι ο μεγα-λύτερος δάσκαλος της ανθρωπότητας, και έδωσε την εντολή άνδρες και γυναίκες να γίνουν αντιπρόσωποί Του. Η οικογέ-νεια ήταν το σχολείο και οι γονείς ήταν οι δάσκαλοι.XE 23.2

    Η μόρφωση που για κέντρο είχε την οικογένεια, υπερίσχυε στην εποχή των πατριαρχών. Για τα ιδρυμένα σύμφωνα με αυτό το σύστημα σχολεία, ο Θεός προμήθευε τις ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του χαρακτήρα. Η καθοδήγησή Του συνεχιζόταν, ακολουθώντας το σχέδιο της ζωής που είχε προσδιορίσει απ’αρχής.XE 23.3

    Εκείνοι που είχαν απομακρυνθεί από το Θεό, έκτισαν για τον εαυτό τους πόλεις, και ενώ συγκεντρώνονταν σε αυτές, περηφανεύονταν για τη λαμπρότητα, την πολυτέλεια και τη φαυλότητα, που καθιστούν και τις σύγχρονες πόλεις περη-φάνια και κατάρα του κόσμου. Οι άνθρωποι όμως που έμει-ναν προσηλωμένοι στις θεϊκές αρχές για τη ζωή, κατοικούσαν στα λιβάδια και στους λόφους. Καλλιεργούσαν τη γη και έβοσκαν κοπάδια και βουκόλια. Στην ανεξάρτητη και ελεύθερη ζωή με τις ευκαιρίες που αυτή παρουσίαζε για εργασία, για μελέτη και για περισυλλογή, μάθαιναν για το Θεό και δίδασκαν στα παιδιά τους τα έργα και τις μεθόδους Του.XE 23.4

    Αυτό ήταν το εκπαιδευτικό σύστημα που ο Θεός επιθυ-μούσε να συστήσει στον Ισραήλ. Όταν όμως αυτοί βγήκαν από την Αίγυπτο, ελάχιστοι υπήρχαν μεταξύ των Ισραηλιτών προετοιμασμένοι να γίνουν συνεργάτες Του για την εκπαί-δευση των παιδιών τους. Οι ίδιοι οι γονείς είχαν ανάγκη από καθοδήγηση και πειθαρχία. Θύματα ισόβιας σκλαβιάς, ήταν αμαθείς, ανεκπαίδευτοι, υποβαθμισμένοι. Ελάχιστη είχαν ε-πίγνωση του Θεού και ελάχιστη πίστη σε Αυτόν. Ήταν συ-γκεχυμένοι από τις ψεύτικες διδασκαλίες και εξαθλιωμένοι από τη μακρόβια επαφή τους με την ειδωλολατρία. Ο Θεός επιθυμούσε να τους ανυψώσει σε ένα υψηλότερο ηθικό επί-πεδο και, προκειμένου να το επιτύχει αυτό, επιδίωξε να τους παράσχει μια επίγνωση του εαυτού Του.XE 23.5

    Με τους διάφορους τρόπους με τους οποίους τους φερόταν, ενώ αυτοί περιπλανιόνταν στην έρημο, σε όλες τις οδοι-πορίες τους πέρα-δώδε, εκτεθειμένοι καθώς ήταν στην πείνα, στη δίψα και στην κούραση, στους κινδύνους που αντι-μετώπιζαν από τους ειδωλολατρικούς εχθρούς τους και στην επίδειξη της πρόνοιάς Του για την ανακούφισή τους, ο Θεός επιζητούσε να ενισχύσει την πίστη τους αποκαλύπτοντας τη δύναμή Του η οποία ακατάπαυστα εργαζόταν για το καλό τους. Και αφού θα τους δίδασκε να εμπιστεύονται στη αγάπη Του και στη δύναμή Του, ο σκοπός Του ήταν να παρουσιάσει μπροστά τους με τις εντολές του νόμου Του τον ιδεώδη χαρακτήρα, στον οποίον επιθυμούσε να φθάσουν με τη χάρη Του.XE 24.1

    Πολύτιμα ήταν τα μαθήματα που διδάχθηκε ο λαός του Ισραήλ στο διάστημα της παραμονής του στο Σινά. Αυτή ήταν μια περίοδος ιδιαίτερης εκπαίδευσης για τους κληρονόμους της Χαναάν. Το περιβάλλον τους εκεί ήταν κατάλληλο για την εκπλήρωση του σκοπού του Θεού. Στην κορυφή του όρους Σινά που σκίαζε τις πεδιάδες όπου ο λαός είχε στήσει τις σκηνές του, αναπαυόταν η στήλη του νέφους που τους είχε οδηγήσει στις οδοιπορίες τους. Μια άλλη στήλη από φωτιά τους διαβεβαίωνε τη νύχτα για τη θεϊκή προστασία. Και ενώ αυτοί ήταν παραδομένοι στον ύπνο, ο άρτος του ουρανού έπεφτε απαλά γύρω από τον καταυλισμό τους. Από κάθε πλευρά πελώρια βράχινα υψώματα μιλούσαν με την ε-πιβλητική τους μεγαλοπρέπεια για την αιώνια αντοχή και με- γαλειότητα. Ο άνθρωπος αισθανόταν την άγνοια και την α-δυναμία του στην παρουσία Εκείνου ο οποίος «εζύγισε τα όρη δια στατήρος και τους λόφους διά πλάστιγγος. (Ησ. 40:12). Στο μέρος αυτό ο Θεός προσπάθησε να εντυπωσιάσει τον Ισραήλ με την αγιότητα του χαρακτήρα Του και των απαιτήσεών Του, καθώς και με τη βαρύτατη ενοχή της παρα-κοής.XE 24.2

    Ο λαός όμως αργούσε να κατανοήσει το μάθημα. Συνηθι-σμένοι καθώς ήταν στις υλικές παραστάσεις της θεότητας, και μάλιστα της κατώτερης υποστάθμης, δυσκολεύονταν να συλλάβουν την ιδέα της ύπαρξης και του χαρακτήρα του αό-ρατου Θεού. Από οίκτο για την αδυναμία τους, ο Θεός τους έδωσε ένα σύμβολο της παρουσίας Του. Είπε: «Ας κάμωσιν εις Εμέ αγιαστήριον διά να κατοικώ μεταξύ αυτών.» (Έξ. 25: 8).XE 25.1

    Για την κατασκευή του αγιαστηρίου που θα χρησίμευε ως τόπος παρουσίας για το Θεό, ο Μωυσής καθοδηγήθηκε να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το σχέδιο των ουράνιων πραγ-μάτων. Ο Θεός τον κάλεσε στο όρος και του έδειξε τα ουράνια πράγματα, και σύμφωνα με αυτά επρόκειτο να κατασκευασθεί το αγιαστήριο και κάθετι που ανήκε σε αυτό.XE 25.2

    Έτσι λοιπόν στον Ισραήλ, μεταξύ του οποίου ο Θεός επι-θυμούσε να κάνει το κατοικητήριό Του, αποκάλυψε το ένδοξο ιδεώδες του χαρακτήρα Του. Το πρότυπο τούς υποδείχθηκε όταν ο νόμος δόθηκε από το Σινά και όταν ο Θεός πέρασε μπροστά από το Μωυσή εξαγγέλλοντας: «Κύριος, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός.” (Έξ. 34:6).XE 25.3

    Το ιδεώδες όμως αυτό τους ήταν αδύνατον να το φθάσουν μόνοι τους. Το μόνο που μπορούσε να κάνει η αποκά-λυψη στο Σινά, ήταν να τους τονίσει την ανάγκη τους και την ανημποριά τους. Το αγιαστήριο με την υπηρεσία του των θυσιών επρόκειτο να τους διδάξει ένα άλλο μάθημα της συγ-χώρησης της αμαρτίας και της δύναμης που χορηγείται μέσο του Σωτήρα για την υπακοή που δίνει τη ζωή.XE 25.4

    Μέσο του Χριστού επρόκειτο να εκπληρωθεί ο σκοπός τον οποίο συμβόλιζε το αγιαστήριο, το ένδοξο εκείνο οικοδό- μημα με τους αστραφτερούς χρυσοποίκιλτους τοίχους του να αντανακλούν σε χρώματα της ίριδας, τα κεντημένα με χε-ρουβείμ παραπετάσματα, τα πάντα μοσχοβολισμένα με την ευωδιά τού συνεχώς καιγόμενου λιβανιού, τους ασπροντυ-μένους ιερείς και στο βαθύ μυστήριο του ενδότερου διαμερί-σματος επάνω από το ιλαστήριο, ανάμεσα στη μορφή των υποκλινόμενων σε στάση προσκύνησης αγγέλων, βρισκόταν η δόξα του πανάγιου Θεού. Με όλα αυτά ο Θεός επιθυμούσε να κάνει το λαό Του να αναγνωρίσει την πρόθεσή Του για την ανθρώπινη ψυχή. Την ίδια αυτή πρόθεση παρουσίασε χρόνια αργότερα ο απόστολος Παύλος αναφερόμενος στο ‘Αγιο Πνεύμα.XE 25.5

    «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός, διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις.” (Β’Κορ. 3:16,17).XE 26.1

    Μεγάλο το προνόμιο καθώς και η τιμή που χορηγήθηκαν στον Ισραήλ με την κατασκευή του αγιαστηρίου. Μεγάλη ε-πίσης και η ευθύνη. Μια εξέχουσα σε λαμπρότητα οικοδομή, η κατασκευή της οποίας απαιτούσε τα πιο ακριβά υλικά και τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική ικανότητα, επρόκειτο να στηθεί στην έρημο από ένα λαό που μόλις είχε αποδράσει από τη σκλαβιά. Αυτό φαινόταν ένα τεράστιο έργο. Αλλά Εκείνος που είχε δώσει το σχέδιο της κατασκευής, είχε υποσχεθεί να συνεργασθεί με τους κατασκευαστές.XE 26.2

    «Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωυσήν λέγων, Ιδέ, Εγώ εκάλεσα εξ ονόματος Βεσελεήλ τον υιόν του Ουρί, υιού του Ωρ, εκ της φυλής Ιούδα. Και ενέπλησα αυτόν πνεύματος θείου, σοφίας, και συνέσεως, και επιστήμης, και πάσης καλ-λιτεχνίας ... Και Εγώ, ιδού, έδωκα εις αυτόν Ελιάβ τον υιόν του Αχισαμάχ, εκ της φυλής του Δαν. Και εις πάντα συνετόν την καρδίαν έδωκα σοφίαν, διά να κάμωσι πάντα όσα προσέταξα εις σε.” (Έξ. 31:1-6).XE 26.3

    Τι τεχνική σχολή ήταν αυτή μέσα στην ερημιά που για δασκάλους της είχε το Χριστό και τους αγγέλους Του!XE 26.4

    Για την προετοιμασία του αγιαστηρίου και της επίπλωσής του ολόκληρος ο λαός έπρεπε να συνεργασθεί. Υπήρχε ερ- γασία πνευματική και χειρονακτική. Μεγάλη ποικιλία υλικού απαιτείτο, και όλοι είχαν προσκληθεί να συνεισφέρουν κατά την επιθυμία της καρδιάς τους.XE 26.5

    Έτσι, τόσο με την εργασία όσο και με τις προσφορές, δι-δάσκονταν να συνεργάζονται με το Θεό και αναμεταξύ τους. Και έπρεπε επίσης να συνεργάζονται για την προκατάρτιση του πνευματικού οικοδομήματος - του ναού του Θεού στην ψυχή.XE 27.1

    Από την έναρξη του ταξιδιού από την Αίγυπτο είχαν δοθεί μαθήματα για την εκπαίδευση και για την πειθαρχία τους. Και πριν ακόμη εγκαταλείψουν την Αίγυπτο, είχε συσταθεί μια προσωρινή διοργάνωση, και ο λαός είχε χωρισθεί σε ομάδες με την καθοδήγηση προσδιορισμένων αρχηγών. Στο Σινά ολοκληρώθηκε η τακτοποίηση της διοργάνωσης. Η τάξη που τόσο εμφανώς επιδεικνύεται σε όλα τα έργα του Θεού, παρουσιάσθηκε στην εβραϊκή πολιτική οικονομία.XE 27.2

    Ο Θεός αποτελούσε το κέντρο της εξουσίας και της δια-κυβέρνησης. Ο Μωυσής ως αντιπρόσωπός Του, επρόκειτο να εφαρμόσει τους νόμους στο όνομα του Θεού. Ακολουθούσε το εβδομηκονταμελές συνέδριο, μετά οι ιερείς και οι άρχοντες. Και καθοδηγούμενοι από αυτούς, έπονταν οι χιλίαρχοι, οι εκατόνταρχοι, οι πεντηκόνταρχοι και οι δέκαρχοι (δείτε Αρ. 11:16,17, Δευτ. 1:15), και τελευταίοι έρχονταν οι επίτροποι στους οποίους είχαν ανατεθεί ιδιαίτερα καθήκοντα. Το στρατόπεδο ήταν διοργανωμένο με μεγάλη τάξη, με το κατοικητήριο του Θεού στη μέση, με τις σκηνές των ιερέων ολόγυρά του, και με τα αντίσκηνα της κάθε φυλής στημένα πιο έξω, κάθε φυλή κάτω από το λάβαρό της.XE 27.3

    Προσεκτικές υγειονομικές αρχές εφαρμόζονταν αυστηρά. Επιβάλλονταν στο λαό όχι μόνο ως απαραίτητες για την υγεία, αλλά και σαν όρος για τη διατήρηση της παρουσίας του πανάχραντου Θεού ανάμεσά τους. Κατόπιν θεϊκής εξουσίας ο Μωυσής τους πρόσταξε: «Κύριος ο Θεός σου κατοικεί εν μέσω του στρατοπέδου σου, διά να σε ελευθερώση . . . Διά τούτο θέλει είσθαι άγιον το στρατόπεδόν σου.» (Δευτ. 23: 14).XE 27.4

    Η διαπαιδαγώγηση του Ισραήλ συμπεριλάμβανε όλες τις φάσεις της ζωής. Κάθετι που αφορούσε την ευημερία τους, αποτελούσε αντικείμενο της θεϊκής μέριμνας και υπαγόταν μέσα στα όρια του θεϊκού νόμου. Ακόμη και για την προμήθεια της τροφής τους ο Θεός επιδίωξε το μεγαλύτερο καλό τους. Το μάννα με το οποίο τους έθρεψε στην έρημο, είχε την ιδιότητα να προάγει τις σωματικές και τις ηθικές δυνάμεις τους. Αν και πολλοί από αυτούς επαναστατούσαν για τους διαιτολογικούς περιορισμούς τους και επιθυμούσαν να γυρί-σουν στις ημέρες εκείνες όταν, όπως έλεγαν, «εκαθήμεθα πλησίον των λεβήτων του κρέατος και ότε ετρώγομεν άρτον εις χορτασμόν” (Έξ. 16:3), η σοφία όμως της εκλογής του Θεού γι’αυτούς δικαιώθηκε κατά τρόπο αναντίρρητο. Παρά τις ταλαιπωρίες της ζωής τους στην έρημο, δεν υπήρχε ούτε ένας εξασθενημένος σε καμιά από τις φυλές τους.XE 28.1

    Σε όλες τις οδοιπορίες τους καθοδηγούντο από την κιβωτό που περιείχε το νόμο του Θεού. Ο τόπος της κατασκήνωσής τους καθοριζόταν από την κάθοδο της στήλης της νεφέλης. Όσο διάστημα το σύννεφο έστεκε επάνω από το αγιαστήριο, αυτοί έμεναν στρατοπεδευμένοι. Όταν σηκωνόταν, συνέχιζαν το ταξίδι τους. Τόσο η στάθμευση όσο και η αναχώρηση, χαρακτηρίζονταν από μια ιερή επίκληση.XE 28.2

    «Ότε εσηκώνετο η κιβωτός, έλεγεν ο Μωυσής, Ανάστα, Κύριε, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Σου ... Και ότε ανεπαύετο, έλεγεν, Επίστρεψον, Κύριε, εις τας χιλιάδας των μυριάδων του Ισραήλ.” (Αρ. 10:35,36).XE 28.3

    Ενώ ο λαός οδοιπορούσε στην έρημο, πολλά πολύτιμα μαθήματα αποτυπώνονταν στη μνήμη τους. Μετά την απε-λευθέρωσή τους από τα στρατεύματα του Φαραώ, ολόκληρο το ισραηλινό πλήθος ενωμένο έψαλλε το θριαμβικό ύμνο. Μακριά, επάνω από θάλασσα και ερημιά αντηχούσε η χα-ρούμενη επωδός και τα βουνά αντιλαλούσαν τους τόνους της δοξολογίας, «ψάλλετε εις τον Κύριον, διότι εδοξάσθη ενδόξως”. (Έξ. 15:21). Ο ύμνος αυτός επαναλαμβανόμενος συχνά κατά τις οδοιπορίες τους, χαροποιούσε τις καρδιές και αύξανε την πίστη των οδοιπόρων προσκυνητών. Οι εντολές όπως είχαν δοθεί από το Σινά, μαζί με τις υποσχέσεις της εύνοιας του Θεού και τις καταχωρήσεις των ενεργειών Του για τη σωτηρία τους, είχαν μελοποιηθεί, κατά θεϊκή υπόδειξη, και ψάλλονταν με τη συνοδεία μουσικών οργάνων, ενώ ο λαός βημάτιζε ρυθμικά ενώνοντας τις φωνές τους σε δοξολογία.XE 28.4

    Έτσι, οι σκέψεις τους απομακρύνονταν από τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες της πορείας, το ανήσυχο, ταραγμένο πνεύμα καταπραϋνόταν και ηρεμούσε, οι αρχές της αλήθειας χαράζονταν στη μνήμη, και η πίστη ενισχυόταν. Οι συγχρο-νισμένες κινήσεις δίδασκαν τάξη και ενότητα, και ο λαός ερ-χόταν σε πλησιέστερη επαφή με το Θεό και μεταξύ τους.XE 29.1

    Σχετικά με τη στάση του Θεού προς τον Ισραήλ στο διά-στημα των ερημικών περιπλανήσεων επί σαράντα χρόνια, ο Μωυσής δήλωσε:XE 29.2

    «Καθώς ο άνθρωπος παιδεύει τον υιόν αυτού, ούτω Κύ-ριος ο Θεός σου σε επαίδευσε” «διά να σε ταπεινώση, να σε δοκιμάση, διά να γνωρίση τα εν τη καρδία σου, εάν θέλης φυλάξει τας εντολάς Αυτού ή ουχί”. (Δευτ. 8:5,2).XE 29.3

    «Εν γη ερήμω εύρηκεν αυτόν, και εν ερημία φρίκης και ολολυγμού. Περιωδήγησεν αυτόν και επαιδαγώγησεν αυτόν. Εφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού Αυτού. Καθώς ο αετός σκεπάζει την φωλεάν του, περιθάλπει τους νεοσσούς αυτού, εξαπλόνων τας πτέρυγας αυτού, αναλαμβάνει αυτούς και σηκόνει αυτούς επί των πτερύγων αυτού, ούτως ο Κύριος μόνος ωδήγησεν αυτόν, και δεν ήτο μετ’αυτού ξένος θεός.” (Δευτ. 32:10-12).XE 29.4

    «Ενεθυμήθη τον λόγον τον άγιον Αυτού, τον προς Αβραάμ τον δούλον Αυτού. Και εξήγαγε τον λαόν Αυτού εν αγαλλιάσει, τους εκλεκτούς Αυτού εν χαρά. Και έδωκεν εις αυτούς τας γέας των εθνών, και εκληρονόμησαν τους κόπους των λαών, διά να φυλάττωσι τα διατάγματα Αυτού και να εκτελώσι τους νόμους Αυτού.» (Ψαλμ. 105:42-45).XE 29.5

    Ο Θεός περιέβαλε τον Ισραήλ με κάθε ευκολία, τους χο-ρήγησε κάθε προνόμιο που θα τους καθιστούσε τιμή του ονόματος Του και ευλογία των γειτονικών εθνών. Αν βάδιζαν στο δρόμο της υπακοής, είχε υποσχεθεί να τους καταστήσει έθνος «υψηλόν υπεράνω πάντων των εθνών, τα οποία έκα- μεν, εις καύχημα, και εις όνομα και εις δόξαν.» Είπε: «Πάντες οι λαοί της γης θέλουσιν ιδεί ότι το όνομα του Κυρίου επικέκληται επί σε, και θέλουσι τρομάξει από σου.» Τα έθνη που θα άκουγαν για τα διατάγματα αυτά, θα έλεγαν: «Ιδού λαός σοφός και συνετός είναι το μέγα τούτο έθνος.» (Δευτ. 26:19, 28:10, 4:6).XE 29.6

    Οι νόμοι που είχαν θεσπισθεί για τον Ισραήλ, παρείχαν λεπτομερή καθοδήγηση σχετικά με την εκπαίδευση. Στο Σινά ο Θεός είχε αποκαλυφθεί στο Μωυσή ως «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός.” (Έξ. 34:6).Τις αρχές αυτές που βρίσκονταν ενσωματωμένες στο νόμο Του, όφειλαν οι Ισραηλίτες γονείς να τις διδάξουν στα παιδιά τους. Ανταποκρινόμενος στη θεϊκή καθοδήγηση, ο Μωυσής τους ανακοίνωσε:XE 30.1

    «Ούτοι οι λόγοι τους οποίους Εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου. Και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και επί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ, και πλαγιάζων, και εγειρόμενος.» (Δευτ. 6:6,7).XE 30.2

    Δεν επρόκειτο να διδαχθούν αυτά τα πράγματα σαν άψυχη θεωρία. Αυτοί που θα μετέδιδαν την αλήθεια, έπρεπε οι ίδιοι να εφαρμόσουν τις αρχές της. Μόνο όταν θα αντανακλούσαν το χαρακτήρα του Θεού με την εντιμότητα, την ευγένεια και την αφιλαυτία της δικής τους ζωής, θα μπορούσαν να επηρεάσουν τους άλλους.XE 30.3

    Πραγματική εκπαίδευση δεν είναι η επιβαλλόμενη διαπαι-δαγώγηση ενός ανέτοιμου, ανεπίδεκτου νου. Πρέπει να αφυπνισθούν οι πνευματικές ιδιότητες, να προκληθεί το ενδιαφέ-ρον. Για το σκοπό αυτό έχει προνοήσει η παιδαγωγική μέ-θοδος του Θεού. Εκείνος που δημιούργησε το νου και θέ-σπισε τους νόμους οι οποίοι τον διέπουν, χορήγησε και τα απαιτούμενα για την αρμονική με αυτούς ανάπτυξή του.XE 30.4

    Με το σπίτι και με το αγιαστήριο, με τα αντικείμενα της φύσης και της τέχνης, με την εργασία και με τους πανηγυρι-σμούς, με το ιερό οικοδόμημα και με τις αναμνηστικές στήλες, με αμέτρητες μεθόδους, ιερουργίες και με σύμβολα, ο Θεός δίδασκε στον Ισραήλ μαθήματα με παραδείγματα των αρχών Του και με τη μνημονική διαφύλαξη των θαυμαστών έργων Του. Τότε, καθώς γίνονταν οι ερωτήσεις, η επιτελούμενη διδασκαλία εντυπωσίαζε το νου και την καρδιά.XE 30.5

    Τα σχέδια που αφορούσαν τη μόρφωση του εκλεκτού λαού, φανέρωναν ότι η θεοκεντρική ζωή είναι μια ολοκληρω-μένη ζωή. Ικανοποιεί την κάθε υφιστάμενη ανάγκη, ανα-πτύσσει την κάθε χορηγούμενη ιδιότητα.XE 31.1

    Δημιουργός της ομορφιάς και ο Ίδιος θαυμαστής του ω-ραίου, ο Θεός προμήθευσε τα μέσα προκειμένου να ικανο-ποιήσει στα παιδιά του την αγάπη για την ομορφιά. Έκανε ε-πίσης προμήθεια για τις κοινωνικές ανάγκες τους, για τις κα-λοσυνάτες και τις χρήσιμες συναναστροφές που τόσο πολύ συνεισφέρουν στο να καλλιεργούν τη συμπάθεια, να λα-μπρύνουν και να γλυκαίνουν τη ζωή.XE 31.2

    Ένα σημαντικό μέρος των χρησιμοποιούμενων εκπαιδευ-τικών μέσων καλυπτόταν από τις θρησκευτικές τελετές των Ισραηλιτών. Στην καθημερινή ζωή η οικογένεια ήταν και σχολείο και εκκλησία με εκπαιδευτές τους γονείς τόσο στα τρέχοντα καθήκοντα όσο και στα θρησκευτικά. Όμως τρεις φορές το χρόνο ιδιαίτερες εποχές είχαν καθορισθεί για κοι-νωνικές συναναστροφές και για θρησκευτική λατρεία. Αρχικά στη Σηλώ και αργότερα στην Ιερουσαλήμ γίνονταν αυτές οι συγκεντρώσεις. Υποχρεωμένοι να παρευρίσκονται σε αυτές ήταν μόνο οι πατέρες και οι γιοι. Κανένας όμως δεν ήθελε να χάσει τις γιορτάσιμες αυτές ευκαιρίες, και κατά το δυνατόν ο-λόκληρη η οικογένεια συμμετείχε. Μαζί τους, συμμεριζόμενοι τη φιλοξενία τους ήταν ο ξένος, ο Λευίτης και ο φτωχός.XE 31.3

    Το ταξίδι στα Ιεροσόλυμα κατά το απλό, πατριαρχικό σύ-στημα, μέσα στην ανθηρή ομορφιά της άνοιξης, στον πλούτο του μισοκαλόκαιρου και στην ένδοξη φρουτοπαραγωγή του φθινοπώρου, ήταν ένα χάρμα. Έρχονταν με προσφορές ευγνωμοσύνης, από τον ασπρομάλλη γέροντα μέχρι το μικρό παιδί για να συναντήσουν το Θεό στο άγιο κατοικητήριό Του. Ενώ ταξίδευαν, οι τόσο προσφιλείς σε μικρούς και μεγάλους πείρες του παρελθόντος επαναλαμβάνονταν στα Εβραιόπαιδα. Τραγουδούσαν τα τραγούδια που είχαν φαιδρύνει την πεζοπορία στην έρημο. Έψελναν τις εντολές του Θεού που, συνδεμένες με τις ευλογημένες επιδράσεις της φύσης και με τις αγνές ανθρώπινες συναναστροφές, αποτυπώνονταν μόνιμα στη μνήμη των μικρών παιδιών και των εφήβων.XE 31.4

    Οι ιεροτελεστίες που γίνονταν στα Ιεροσόλυμα οι σχετιζόμενες με τη γιορτή του Πάσχα, η νυχτερινή σύναξη, οι ζω-σμένοι με τους ζωστήρες τους άνδρες, σανδαλοφορεμένοι και με το ραβδί στο χέρι, το βιαστικό δείπνο, το αρνί, το άζυμο ψωμί και τα πικρά χόρτα και η μέσα σε νεκρική σιγή ε-πανάληψη της αφήγησης του ραντισμένου αίματος, του εξο-λοθρευτή αγγέλου και της μεγάλης εξόδου από τη χώρα της σκλαβιάς - όλα αυτά ήταν ικανά να ζωντανέψουν τη φαντασία και να εντυπωσιάσουν την καρδιά.XE 32.1

    Η γιορτή της Σκηνοπηγίας ή η γιορτή της συγκομιδής με τις προερχόμενες από τους αγρούς και τους οπωρώνες προσφορές, με την οκταήμερη κατασκήνωση κάτω από πυ-κνόφυλλα στέγαστρα, οι κοινωνικές επαναληπτικές συγκε-ντρώσεις, η ιερή αναμνηστική τελετουργία και η πλούσια φι-λοξενία που προσφερόταν στους εργάτες του Θεού, τους Λευίτες του αγιαστηρίου και στα παιδιά Του, τους ξένους και τους φτωχούς, ανύψωνε όλων τη σκέψη με ευγνωμοσύνη προς Εκείνον ο οποίος είχε στέψει τη χρονιά με την καλοκαγαθία Του, και του οποίου οι οδοί στάλαζαν από πάχος.XE 32.2

    Για τους αφοσιωμένους Ιασραηλίτες ένας ολόκληρος μήνας κάθε χρόνο περνούσε με αυτό τον τρόπο. Ήταν μια ξένοιαστη εποχή, μακριά από φροντίδα και μόχθο, και σχεδόν καθολοκληρίαν αφιερωμένη, με όλη τη σημασία της λέξης, στο σκοπό της εκπαίδευσης.XE 32.3

    Καθορίζοντας την κληρονομιά στο λαό Του, ο Θεός προτίθετο να διδάξει σε αυτούς και μέσο αυτών στις επόμενες γενεές τις ορθές αρχές της ιδιοκτησίας της γης. Η γη της Χα-ναάν μοιράσθηκε σε ολόκληρο το λαό, με μόνη εξαίρεση τους Λευίτες, που αυτοί πρόσφεραν υπηρεσία στο αγιαστήριο. Παρόλο ότι μπορούσε κανείς να ανταλλάξει τα κτήματά του για ένα διάστημα, δεν είχε όμως το δικαίωμα να απαλλοτριώσει την κληρονομιά των παιδιών του. Όταν του ήταν βολετό, είχε το ελεύθερο οποτεδήποτε να τα επανακτήσει. Τα χρέη διαγράφονταν κάθε έβδομο έτος, ενώ το πεντηκοστό έτος, ή το «ετος της αφέσεως” όλη η κτηματική περιουσία επέστρεφε στους αρχικούς ιδιοκτήτες της. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλιζόταν η οικογενειακή ιδιοκτησία και παρεχόταν διαφύλαξη εναντίον των ακροτήτων του πλούτου ή της φτώχιας.XE 32.4

    Με το διαμερισμό της γης στο λαό, ο Θεός προμήθευσε γι’αυτούς, όπως είχε κάνει για τους κατοίκους της Εδέμ, την πιο επιδεκτική για ανάπτυξη ασχολία, τη φροντίδα δηλαδή των φυτών και των ζώων. Άλλη μια πρόβλεψη στο πεδίο της εκπαίδευσης ήταν η αναστολή της καλλιέργειας κάθε έβδομο χρόνο. Η γη απολάμβανε την αγρανάπαυση, και τα αυτοφυή προϊόντα της αφήνονταν για τους φτωχούς. Έτσι, δινόταν η ευκαιρία για περισσότερο εκτεταμένη μελέτη, για κοινωνικές συναναστροφές, για θρησκευτική λατρεία καθώς και για την εξάσκηση της αγαθοεργίας που τόσο συχνά παραμελείται από τις φροντίδες και τους κόπους της ζωής.XE 33.1

    Αν οι αρχές της θεϊκής νομοθεσίας σχετικά με τη κατανομή της περιουσίας συνέχιζαν να εφαρμόζονται στο σημερινό κόσμο, πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση του λαού! Η τήρηση των αρχών αυτών θα εμπόδιζε το τρομερό κακό που στο διάβα των αιώνων δημιούργησε η καταπίεση των πλου-σίων προς τους φτωχούς και το μίσος των φτωχών προς τους πλουσίους. Ενώ θα εμποδιζόταν η συσσώρευση μυθικού πλούτου, θα εμποδιζόταν και η αμορφωσιά καθώς και η κατάπτωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, των οποίων η κακοπληρωμένη σκληρή εργασία απαιτείται για τη δημιουργία των κολοσσιαίων αυτών περιουσιών. Θα συνέτεινε στην εξεύρεση κάποιας ειρηνικής λύσης των προβημάτων που στις μέρες μας απειλούν να γεμίσουν τον κόσμο με αναρχία και αιματοχυσία.XE 33.2

    Η αφιέρωση στο Θεό του ενός δεκάτου από το κάθε εισό-δημα, είτε αυτό προερχόταν από τη συγκομιδή του οπωρώνα ή από το θερισμό των σπαρτών, είτε από τα κοπάδια και τα βουκόλια, είτε από την πνευματική ή χειρονακτική εργασία, η αφιέρωση ενός δεύτερου δεκάτου για την ανακούφιση των φτωχών και για άλλους αγαθοεργούς σκοπούς, συνέ- βαλε στο να διατηρεί νωπή στη σκέψη των ανθρώπων την αλήθεια ότι ο Θεός είναι ο ιδιοκτήτης πάντων, καθώς και την ευκαρία τού να γίνουν αυτοί κανάλια των ευλογιών Του. Αυτό ήταν μια εκπαίδευση που είχε υιοθετηθεί με σκοπό να εξοστρακίσει κάθε περιοριστική φιλαυτία και να καλλιεργήσει την ευρύτητα και την ευγένεια του χαρακτήρα.XE 33.3

    Η επίγνωση του Θεού, η επικοινωνία μαζί Του με τη μελέτη και την εργασία, η καθομοίωση με το χαρακτήρα Του, όλα αυτά αποτελούσαν την πηγή, τα μέσα και το σκοπό της μόρ-φωσης των Ισραηλιτών, της μόρφωσης που είχε μεταβιβασθεί από το Θεό στους γονείς, για να μεταδοθεί από αυτούς στα παιδιά τους.XE 34.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents