Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Χριστιανική Εκπαίδευση - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Σπέρνοντας με Πίστη

    Από τα σχεδόν αναρίθμητα μαθήματα που διδάσκουν τα διάφορα στάδια της ανάπτυξης, μερικά που θεωρούνται πο-λυτιμότερα, μεταδίδονται με την παραβολή του Σωτήρα για τον αυξανόμενο σπόρο. Αυτή περιέχει μαθήματα για μικρούς και μεγάλους.XE 94.1

    «Ούτως είναι η βασιλεία του Θεού, ως εάν άνθρωπος ρίψη τον σπόρον επί της γης, και κοιμάται και σηκώνεται νύκτα και ημέραν, και ο σπόρος βλαστάνη και αυξάνη, καθώς αυτός δεν εξεύρει. Διότι αφ’εαυτής η γη καρποφορεί, πρώτον χόρτον, έπειτα αστάχυον, έπειτα πλήρη σίτον εν τω ασταχύω.» (Μάρκ. 4:26-28).XE 94.2

    Ο σπόρος περικλείει μέσα του την αρχή της βλάστησης, αρχή που ο ίδιος ο Θεός έχει εμφυτεύσει. Και όμως, αν εγκαταλειφθεί μόνος του ο σπόρος, δεν έχει τη δύναμη να βλαστήσει. Ο άνθρωπος έχει ένα ρόλο να παίξει στην προ-ώθηση της αύξησης του σπόρου. Μολαταύτα, υπάρχει ένα σημείο πέρα από το οποίο δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Πρέπει τότε να εξαρτηθεί από Εκείνον ο οποίος έχει συνδέσει τη βλάστηση και την καρποφορία με τους θαυμάσιους κρίκους της παντοδυναμίας Του.XE 94.3

    Υπάρχει ζωή στο σπόρο και υπάρχει δύναμη στο χώμα. Αλλά αν δεν εξασκηθεί μέρα-νύχτα η άπειρη δύναμη, ο σπό-ρος δε θα αναπαραχθεί. Το νερό της βροχής πρέπει να δροσίσει τα διψασμένα χωράφια. Ο ήλιος πρέπει να μεταδώσει τη θερμότητά του. Ο ηλεκτρισμός πρέπει να διαπεράσει τον κρυμμένο στο χώμα σπόρο. Τη ζωή που έχει εμφυτεύσει ο Δημιουργός, Αυτός μόνο μπορεί να τη δραστηριοποιήσει. Κάθε σπόρος αυξάνεται, κάθε φυτό αναπτύσσεται με τη δύ-ναμη του Θεού.XE 94.4

    «Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού.” «Διότι καθώς η γη αναδίδει το βλάστημα αυτής, και καθώς ο κήπος εκφύει τα σπαρμένα εν αυτώ, ούτω Κύριος ο Θεός θέλει κάμει την δι-καιοσύνην και την αίνεσιν να βλαστήσωσι.” (Λουκά 8:11, Ησ. 61:11). Όπως στη φυσική σπορά, το ίδιο γίνεται και στην πνευματική σπορά. Η μόνη δύναμη που μπορεί να προκαλέσει τη ζωή, προέρχεται από το Θεό.XE 94.5

    Το έργο του σπορέα είναι έργο πίστης. Αυτός δεν είναι σε θέση να κατανοήσει το μυστήριο της βλάστησης και της α-νάπτυξης του σπόρου. Έχει όμως εμπιστοσύνη στους πα-ράγοντες με τους οποίους ο Θεός προκαλεί την αύξηση της βλάστησης. Σκορπάει το σπόρο με την προοπτική να συλλέξει πολλαπλάσιο σε μια πλούσια συγκομιδή. Έτσι πρέπει να εργάζονται οι γονείς και οι δάσκαλοι, προσδοκώντας τη συγκομιδή από το σπόρο που σπέρνουν.XE 95.1

    Μπορεί για ένα διάστημα ο καλός σπόρος να μείνει απα-ρατήρητος μέσα στην καρδιά, χωρίς καμιά ένδειξη ότι έπιασε ρίζα. Αργότερα όμως, καθώς το Πνεύμα του Θεού εμφυσάται μέσα στην ψυχή, ο κρυμμένος σπόρος ξεπετιέται και στο τέλος καρποφορεί. Στο έργο της ζωής μας δεν ξέρουμε τι θα καρποφορήσει, τούτο ή το άλλο. Δεν ανήκει σε μας να ρυθ-μίσουμε το ζήτημα αυτό. «Σπείρε τον σπόρον σου το πρωί, και την εσπέραν ας μη ησυχάση η χειρ σου.» Η μεγάλη δια-θήκη του Θεού διακηρύσσει: «Εν όσω μένει η γη, σπορά και θερισμός . . . δεν θέλουσι παύσει.” (Εκκλ. 11:6, Γέν. 8:22).XE 95.2

    Έχοντας εμπιστοσύνη στην υπόσχεση αυτή, ο γεωργός καλλιεργεί και σπέρνει. Και εμείς δεν πρέπει να δείχνουμε λιγότερη εμπιστοσύνη στην πνευματική σπορά, εργαζόμενοι με πεποίθηση στη διαβεβαίωσή Του: «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος Μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός Μου. Δεν θέλει ε-πιστρέψει εις Εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά Μου, και θέλει ευοδοθεί εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» «Όστις εξέρχεται και κλαίει, βαστάζων σπόρον πολύτιμον, ούτος βε-βαίως θέλει επιστρέψει εν αγαλλιάσει, βαστάζων τα χειρόβολα αυτού.» (Ησ. 55:11, Ψαλμ. 126:6).XE 95.3

    Η βλάστηση του σπόρου συμβολίζει την αρχή της πνευ-ματικής ζωής, και η ανάπτυξη του φυτού απεικονίζει την α-νάπτυξη του χαρακτήρα. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ζωή χωρίς ανάπτυξη. Το φυτό ή θα αναπτυχθεί ή θα ξεραθεί. Όπως η ανάπτυξή του είναι σιωπηλή και απαρατήρητη, αλλά συνεχής, το ίδιο συμβαίνει και με το χαρακτήρα. Σε κάθε σταδιακή εξέλιξη η ζωή μας μπορεί να είναι τέλεια. Όταν ό- μως εκπληρώνεται η πρόθεση του Θεού για μας, τότε θα σημειώνεται συνεχής ανάπτυξη.XE 95.4

    Το φυτό αυξάνεται δεχόμενο αυτό που ο Θεός πρόβλεψε για τη συντήρησή του. Έτσι και η πνευματική ανάπτυξη πραγματοποιείται με τη συνεργασία με τους θεϊκούς παρά-γοντες. Όπως το φυτό πιάνει ρίζα στο χώμα, έτσι πρέπει να ριζώσουμε και εμείς στο Χριστό. Όπως το φυτό δέχεται το ηλιόφως, τη δροσιά και τη βροχή, έτσι πρέπει να δεχθούμε και εμείς το Άγιο Πνεύμα. Αν οι καρδιές μας είναι στερεωμένες επάνω στο Χριστό, Αυτός θα έρθει σε μας «ως βροχή πρώιμος και όψιμος επί την γην.» Σαν τον Ήλιο της Δικαιο-σύνης θα ανατείλει επάνω μας «με ίασιν εν ταις πτέρυξιν Αυ-τού». Ο λαός Του «ως κρίνον θέλει ανθήσει». «Θέλουσιν αναζήσει ως σίτος και ανθήσει ως άμπελος.» (Ωσηέ 6:3, Μαλ. 4:2, Ωσηέ 14:5,7).XE 96.1

    Το σιτάρι αναπτύσσεται πρώτα σε «χόρτον, έπειτα αστάχυον, έπειτα πλήρη σίτον εν τω ασταχύω.» (Μάρκ. 4:28). Ο αντικειμενικός σκοπός του γεωργού με το σπάρσιμο του σπόρου και τη φυτοκαλλιέργεια είναι η σιτοπαραγωγή - ψωμί για τους πεινώντες και σπόρος για μελλοντικές συγκομιδές. Έτσι και ο θεϊκός Καλλιεργητής αποβλέπει στη συγκομιδή. Αναζητάει να αναπαραχθεί στην καρδιά και στη ζωή των οπαδών Του και στη συνέχεια να αναπαραχθεί στην καρδιά και στη ζωή άλλων ανθρώπων.XE 96.2

    Η βαθμιαία από το σπόρο ανάπτυξη του φυτού αποτελεί παράδειγμα για την ανατροφή του παιδιού. Αναπτύσσεται «πρώτον χόρτον, έπειτα αστάχυον, έπειτα πλήρη σίτον εν τω ασταχύω.» (Μάρκ. 4:28) Εκείνος που είπε αυτή την πα-ραβολή, δημιούργησε το μικροσκοπικό σπόρο, τον εφοδίασε με ζωτικές ιδιότητες και καθόρισε τους νόμους που διέπουν την αύξησή του. Οι αρχές τις οποίες διδάσκει η παραβολή αυτή, επαληθεύθηκαν στη δική Του ζωή. Εκείνος, η Μεγα-λειότητα του ουρανού, ο Βασιλιάς της δόξας, έγινε Βρέφος στη Βηθλεέμ και εκπροσώπησε για ένα διάστημα ένα ανή-μπορο νήπιο, εξαρτώμενο από τη φροντίδα της μητέρας Του. Στην παιδική ηλικία μιλούσε και φερόταν σαν παιδί, τιμώντας του γονείς Του και εκτελώντας τις επιθυμίες τους με διάφορους χρήσιμους τρόπους. Από τη στιγμή όμως που άρχισε να αναπτύσσεται η διάνοιά Του, αύξανε συνεχώς σε χάρη και σε γνώση της αλήθειας.XE 96.3

    Γονείς και δάσκαλοι πρέπει να βάλουν για σκοπό τους να καλλιεργούν τις φυσικές ροπές των νέων με τρόπο που σε κάθε στάδιο της ζωής να εκπροσωπούν την αναλογούσα σε κάθε ηλικία ομορφιά, αναπτυσσόμενα φυσιολογικά όπως α-ναπτύσσονται τα φυτά του κήπου.XE 97.1

    Τα μικρά πρέπει να διδάσκονται με παιδική απλότητα. Πρέπει να εκπαιδεύονται έτσι που να μένουν ικανοποιημένα με μικρά χρήσιμα καθήκοντα και με τις τέρψεις και ασχολίες που αναλογούν στην ηλικία τους Η παιδική ηλικία συμβολί-ζεται με το φύτρο της παραβολής, και το φύτρο έχει μια ο-μορφιά που είναι ιδιαίτερα δική του. Δεν πρέπει να πιέζονται τα παιδιά να φθάσουν σε πρόωρη ανάπτυξη, αλλά να διατη-ρούν όσο το δυνατόν περισσότερο τη δροσιά και τη χάρη της παιδικής ηλικίας. Όσο πιο απλή και ήσυχη είναι η ζωή του παιδιού, όσο πιο αμέτοχη σε αφύσικες συγκινήσεις και όσο περισσότερο σε αρμονία με τη φύση, τόσο πιο επιδεκτική γίνεται για σωματική και πνευματική ζωτικότητα, και για ψυχικό σφρίγος.XE 97.2

    Με το θαύμα του Σωτήρα που έθρεψε τους πεντακισχιλίους, απεικονίζεται η ενέργεια της θεϊκής δύναμης στην πα-ραγωγή του θερισμού. Ο Ιησούς σηκώνει το παραπέτασμα από τον τομέα της φύσης και αποκαλύπτει τη δημιουργική ε-νέργεια που ασκείται αδιάκοπα προς όφελος μας. Πολλα-πλασιάζοντας το σπαρμένο στο έδαφος σπόρο, Εκείνος που πολλαπλασίασε τα ψωμιά, επιτελεί ένα καθημερινό θαύμα. Με ένα θαύμα τροφοδοτεί συνεχώς τα εκατομμύρια του πληθυσμού από τα παραγωγικά χωράφια της γης. Οι άνθρωποι καλούνται να συνεργασθούν μαζί Του για τη φρο-ντίδα του σπόρου και την παρασκευή του ψωμιού, και για το λόγο αυτό χάνουν από τα μάτια τους το θεϊκό παράγοντα. Η ενέργεια της δύναμής Του αποδίδεται σε φυσικές αιτίες ή στην ανθρώπινη επινόηση, και συχνά τα δώρα Του διαστρε-βλώνονται σε εγωιστικές χρήσεις, γίνονται κατάρα αντί για ευλογία. Ο Θεός προσπαθεί να αλλάξει όλα αυτά. Επιθυμεί να αφυπνισθούν οι αισθήσεις μας, ώστε εύκολα να διακρίνουμε την καλοσύνη Του, και τα δώρα Του να καταστούν για μας η ευλογία που προτίθεται να δώσει.XE 97.3

    Ο λόγος του Θεού, η μετάδοση της ζωής Του είναι αυτό που χορηγεί ζωή στο σπόρο. Και τρώγοντας το σπόρο, εμείς γινόμαστε συμμέτοχοι της ζωής αυτής. Ο Θεός αυτό θέλει να διακρίνουμε. Ακόμη και όταν δεχόμαστε το καθημερινό μας ψωμί, θέλει να αναγνωρίζουμε τη μεσολάβησή Του και να έρθουμε σε στενότερη επαφή μαζί Του.XE 98.1

    Σύμφωνα με τους θεϊκούς νόμους της φύσης, το αποτέλε-σμα ακολουθεί την αιτία με αναλλοίωτη βεβαιότητα. Ο θερι-σμός είναι το αποτέλεσμα της σποράς. Το γεγονός αυτό δεν επιδέχεται καμιά αντίρρηση. Οι άνθρωποι μπορούν να εξαπατήσουν τους συνανθρώπους τους δεχόμενοι αμοιβές και επαίνους για υπηρεσία που δεν έχουν προσφέρει. Στη φύση όμως δε χωράει εξαπάτηση. Για τον ανέντιμο καλλιεργητή ο θερισμός αποτελεί καταδικαστική απόφαση. Και σε ευρύτερη έννοια, αυτό αληθεύει επίσης και στον πνευματικό κόσμο. Το κακό πετυχαίνει στην εξωτερική εμφάνιση και όχι στην πραγματικότητα. Το παιδί που το σκάει από το σχολείο, ο έ-φηβος που παραμελεί τις σπουδές του, ο υπάλληλος ή ο μαθητευόμενος που δεν επιμελείται την εξυπηρέτηση των συμ-φερόντων του εργοδότη του, ο σε οποιοδήποτε επάγγελμα ή επιχείρηση καταγινόμενος άνθρωπος που δεν είναι ειλικρινής στις σοβαρότερες υπευθυνότητές του, μπορεί να κολακεύεται ότι, όσο το σφάλμα μένει καλυμμένο, αυτός βγαίνει κερδισμένος. Όμως δεν είναι έτσι. Ξεγελάει τον εαυτό του. Ο θερισμός της ζωής είναι ο χαρακτήρας, και αυτός είναι που αποφασίζει την τύχη τόσο της παρούσας όσο και της μέλλουσας ζωής.XE 98.2

    Ο θερισμός είναι η αναπαραγωγή του σπαρμένου σπόρου. Κάθε σπόρος παράγει καρπό «κατά το είδος αυτού”. Το ίδιο συμβαίνει με τα γνωρίσματα του χαρακτήρα, τον οποίο καλλιεργούμε. Φιλαυτία, ιδιοτέλεια, έπαρση, τρυφηλότητα αναπαράγονται, και στο τέλος γίνονται αθλιότητα και καταστροφή. «Διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού, θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν. Αλλ’ο σπείρων εις το Πνεύ- μα, θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον.» (Γαλ. 6:8). Η αγάπη, η συμπάθεια και η καλοσύνη καρποφορούν σε ευλογία, σε ένα θερισμό που είναι άφθαρτος.XE 98.3

    Κατά το θερισμό ο σπόρος πολλαπλασιάζεται. Ένας μόνο σπόρος σταριού, όταν αβγατίζεται με επανειλημμένα σπαρσίματα, μπορεί να καλύψει ολόκληρη μια αχανή περιοχή με χρυσά δεμάτια. Εξίσου πλατιά επιρροή μπορεί να ασκήσει μια μοναδική ζωή, ακόμη και μια μοναδική πράξη.XE 99.1

    Πόσες καλοσυνάτες πράξεις έχει προξενήσει στο διάβα των μακρινών αιώνων η ανάμνηση του αλαβάστρινου εκείνου φλασκιού που ανοίχθηκε για τον ενταφιασμό του Χριστού! Πόσες αναρίθμητες δωρεές έχει επιφέρει στο έργο του Σωτήρα η συμβολή εκείνη μιας ανώνυμης χήρας που έδωσε «δύο λεπτά, τουτέστιν ένα κοδράντην” (Μαρκ. 12:42)!XE 99.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents