Η μεταβάλλουσα δύναμη του Χριστού

Τέσσαρες από τους δώδεκα μαθητές επρόκειτο να παίξουν πρωτεύοντα ρόλο, καθένας τους σε έναν ιδιαίτερο τομέα. Προετοιμάζοντάς τους γι’αυτό ο Χριστός, τους δίδαξε, προβλέποντας τα πάντα. Ο Ιάκωβος έμελλε να υποστεί πρόωρο θάνατο με το μαχαίρι. Ο Ιωάννης θα επιζούσε όλων των συμμαθητών του ακολουθώντας τον Κύριό του στη δράση και στους διωγμούς.XE 76.3

Ο Πέτρος θα γινόταν πρωτοπόρος στο να θραύσει τα προαιώνια φράγματα και να διδάξει τους εθνικούς. Και ο Ιούδας που υπερείχε από τους αδελφούς του σε αξιοσύνη υπηρεσίας αλλά υπέθαλπε στην ψυχή του σκοπούς, τους καρπούς των οποίων ούτε υποπτευόταν - αυτοί ήταν τα α-ντικείμενα του μέγιστου ενδιαφέροντος του Χριστού και οι δέκτες της διαρκούς και φροντισμένης διδασκαλίας Του.XE 76.4

Ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ζητούσαν κάθε ευκαι-ρία για να έρχονται σε στενότερη επαφή με τον Κύριό τους, και η επιθυμία τους αυτή πραγματοποιείτο. Από όλους τους δώδεκα, αυτοί είχαν τη στενότερη με Αυτόν επικοινωνία. Μόνο με την πιο ενδόμυχη επικοινωνία ο Ιωάννης μπορούσε να ικανοποιηθεί, και αυτή την απέκτησε.XE 76.5

Στην πρώτη ακόμη συνάντηση που είχε με τον Ιησού στην όχθη του Ιορδάνη, ενώ ο Ανδρέας, αφού άκουσε τον Ιησού έτρεξε να καλέσει τον αδελφό του, ο Ιωάννης έμεινε σιωπηλός, συνεπαρμένος από τις σκέψεις των θαυμαστών θεμάτων που είχαν συζητηθεί. Ακολούθησε το Σωτήρα και πρόθυμα πάντοτε Τον άκουγε τελείως απορροφημένος. Μο-λαταύτα, ο χαρακτήρας του Ιωάννη δεν ήταν άψογος. Δεν ήταν ήπιος και με ήρεμο ενθουσιασμό. Αυτός και ο αδελφός του ονομάσθηκαν «υιοί βροντής.» (Μάρκ. 3:17).XE 77.1

Ο Ιωάννης ήταν περήφανος, φιλόδοξος, μαχητικός. Κάτω από όλα αυτά όμως ο θεϊκός Δάσκαλος διέκρινε μια ένθερμη, ειλικρινή και στοργική καρδιά. Ο Ιησούς επέπληξε τα συμφεροντολογικά του αισθήματα, απογοήτευσε τις φιλοδο-ξίες του και δοκίμασε την πίστη του. Αλλά του αποκάλυψε εκείνο που ποθούσε η ψυχή του - την ομορφιά της αγιοσύνης, τη δική Του μεταπλαστική αγάπη. Είπε στον Πατέρα Του: «Εις τους ανθρώπους τους οποίους Μοι έδωκας εκ του κόσμου, εφανέρωσα το όνομά Σου.» (Ιωάν. 17:6).XE 77.2

Ο Ιωάννης είχε μια έμφυτη λαχτάρα για αγάπη, συμπάθεια και συντροφιά. Στριμωχνόταν κοντά στον Ιησού, καθόταν στο πλευρό Του και έγερνε στο στήθος Του. Απορροφούσε το θείο φως και τη ζωή, όπως κάνει το λουλούδι για τον ήλιο και τη δροσιά. Παρατηρούσε το Σωτήρα γεμάτος θαυμασμό και αγάπη, έτσι που απέκτησε την επιθυμία να ομοιάσει με το Χριστό και να έχει επικοινωνία με Αυτόν, ώσπου έφθασε να αντανακλά στο χαρακτήρα του τον Κύριό του. Ο ίδιος είπε:XE 77.3

«Ιδέτε οποίαν αγάπην έδωκεν εις ημάς ο Πατήρ, ώστε να ονομασθώμεν τέκνα Θεού. Διά τούτο ο κόσμος δεν γνωρίζει ημάς, διότι δεν εγνώρισεν Αυτόν. Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τί θέλομεν είσθαι. Εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με Αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί Αυτόν καθώς είναι. Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’Αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς Εκείνος είναι καθαρός.» (ΑΊωάν. 3:1-3)XE 77.4