ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΔΕΜ

«Μακάριος ο άνθρωπος όσης εύρηκε σο-
φίαν.» (Παρ. 3:13)

Το εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο απαρχής είχε θεσπισθεί στον κόσμο, επρόκειτο να χρησιμεύσει σαν πρότυπο για τον άνθρωπο καθ’όλους τους επερχόμενους αιώνες. Σαν εικονογράφηση των αρχών του, ένα υποδειγματικό σχολείο είχε ιδρυθεί στην Εδέμ, την κατοικία των προπατόρων μας. Ο κήπος της Εδέμ ήταν η αίθουσα παραδόσεων, η φύση το βιβλίο της διδασκαλίας, ο ίδιος ο Δημιουργός ο εκπαιδευτής, και οι γονείς της ανθρώπινης οικογένειας οι μαθητές.XE 10.1

Πλασμένοι έτσι που να είναι «η εικών και η δόξα του Θεού» (Α’ Κορ. 11:7), ο Αδάμ και η Εύα είχαν προικισθεί ανάλογα με το θεϊκό προκαθορισμό τους. Με χαριτωμένη και συμμετρική σωματική διάπλαση, με αρμονικά και όμορφα χαρακτηριστικά, με πρόσωπα που έλαμπαν από το χρώμα της υγείας και με το φως της χαράς και της ελπίδας, έφεραν την εξωτερική ομοιότητα του Πλάστη τους. Και η ομοιότητα αυτή δεν εξωτερικευόταν μόνο με τη φυσική τους διάπλαση. Κάθε πνευματική και ψυχική ιδιότητα αντανακλούσε τη δόξα του Δημιουργού. Προικισμένοι με ανώτερα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα, ο Αδάμ και η Εύα είχαν πλασθεί «ολίγον τι κατώτεροι των αγγέλων” (Εβρ. 2:7), για να μπορούν να διακρίνουν όχι μόνο τα θαυμάσια του ορατού κόσμου, αλλά και να κατανοούν τις ηθικές τους υπευθυνότητες και υποχρε-ώσεις.XE 10.2

«Εφύτευσε Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον τον οποίον έπλασε. Και Κύριος ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν, και το ξύλον της ζωής εν τω μέσω του παραδείσου.” (Γέν. 2:8, 9). Εκεί, ανάμεσα στις όμορφες σκηνές της φύσης, ανέγγιχτης από την αμαρτία, έμελλαν να λάβουν την εκπαίδευσή τους οι προπάτορές μας.XE 10.3

Με το ενδιαφέρον που είχε για τα παιδιά Του, ο ουράνιος Πατέρας μας διεύθυνε προσωπικά τη μόρφωσή τους. Συχνά τους επισκέπτονταν οι απεσταλμένοι Του, οι άγιοι άγγελοι, και από αυτούς οι πρωτόπλαστοι έπαιρναν συμβουλές και καθοδήγηση. Συχνά, ενώ περπατούσαν στον κήπο προς το δειλινό, άκουγαν τη φωνή του Θεού, και έρχονταν πρόσωπο με πρόσωπο σε επαφή με τον αιώνιο Θεό, ο οποίος σκε-πτόταν γι’αυτούς «βουλάς ειρήνης και ουχί κακού.» (Ιερ. 29:11). Η κάθε Του πρόθεση ήταν για το μεγαλύτερο καλό τους.XE 11.1

Στον Αδάμ, όπως και στην Εύα, είχε ανατεθεί η φροντίδα του κήπου «διά να εργάζηται και να φυλάττη αυτόν”. (Γέν. 2: 15). Αν και είχαν πλουτισθεί με κάθετι που ο Κύριος του σύμπαντος μπορούσε να προμηθεύσει, δεν έπρεπε να μένουν αργοί. Χρήσιμη ενασχόληση τους είχε προσκυρωθεί ως ευ-λογία για τη δύναμη του σώματος, την διεύρυνση του πνεύ-ματος και την ανάπτυξη του χαρακτήρα.XE 11.2

Το βιβλίο της φύσης που παρουσίαζε τα ζωντανά του μαθήματα μπροστά τους, πρόσφερε μια ανεξάντλητη πηγή για μάθηση και για ευχαρίστηση. Επάνω σε κάθε φύλλο του δάσους και σε κάθε πέτρα του βουνού, επάνω σε κάθε λα-μπρό αστέρι, επάνω στη γη, στη θάλασσα και στον ουρανό, ήταν γραμμένο το όνομα του Θεού. Τόσο με τα έμψυχα όσο και με τα άψυχα αντικείμενα της δημιουργίας - με τα φύλλα, τα λουλούδια, τα δένδρα και με κάθε ζωντανή ύπαρξη, από το κήτος της θάλασσας μέχρι το μόριο της ηλιαχτίδας - οι κάτοικοι της Εδέμ συνδιαλέγονταν μαθαίνοντας τα μυστικά της ζωής του καθενός. Η δόξα του Θεού στον ουρανό, οι αναρίθμητοι κόσμοι με τις αρμονικές περιστροφές τους, «τα ζυγοσταθμίσματα των νεφών” (Ιώβ 37:16), τα μυστήρια του φωτός και του ήχου, της ημέρας και της νύχτας - όλα αποτελούσαν αντικείμενα μελέτης για τους μαθητές του πρωταρχι-κού σχολείου της.XE 11.3

Οι νόμοι και οι ενέργειες της φύσης καθώς και οι μεγάλες αλήθειες που κυβερνούν το πνευματικό σύμπαν, ανοίγονταν στη διάνοιά τους από τον άπειρο Δημιουργό των πάντων. Στον «φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού» (Β’Κορ. 4:6), οι πνευματικές και ψυχικές δυνάμεις αναπτύσσονταν και απολάμβαναν τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση της άγιας ύπαρξής τους.XE 11.4

Βγαίνοντας από το χέρι του Θεού, όχι μόνο ο εδεμικός κήπος, αλλά ολόκληρη η γη ήταν εξαιρετικά ωραία. Κανένα στίγμα αμαρτίας ή σκιάς θανάτου δεν παραμόρφωνε την όμορφη δημιουργία. Η δόξα του Θεού «εκάλυψεν ουρανούς . . . και της αινέσεως Αυτού ήτο πλήρης η γη.” «Τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού, και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον.” Έτσι, η γη αποτελούσε ταιριαστό σύμβολο Εκείνου ο οποίος είναι «πολυέλεος και αληθινός» (Αββ. 3:3, Ιώβ 38:7, Έξ. 34:6), μια κατάλληλη μελέτη γι’αυτούς που είχαν πλασθεί σύμφωνα με την εικόνα Του. Ο κήπος της Εδέμ ήταν μια αναπαράσταση αυτού που ο Θεός επιθυμούσε να γίνει όλη η γη, και είχε σκοπό, καθώς πολλαπλασιαζόταν η ανθρώπινη οικογένεια σε μέλη, να ιδρύουν άλλα σπίτια και σχολεία όμοια με αυτό που ο Ίδιος είχε συστήσει. Έτσι, με το πέρασμα του χρόνου η γη θα καλυπτόταν από σπίτια και σχολεία όπου οι μαθητές θα μελετούσαν τα έργα και τα λόγια του Θεού, και θα γίνονταν διαρκώς καταλληλότεροι να αντανακλούν στους ατελεύτητους αιώνες «το φως της γνώσεως της δόξης Αυτού.» XE 12.1