Ένα Μάθημα Αγάπης

Ο Ιησούς επέπληττε τους μαθητές Του, τους προειδοποι-ούσε και τους καθιστούσε προσεκτικούς. Μολαταύτα, ο Ιω-άννης, ο Πέτρος και οι αδελφοί τους δεν Τον εγκατέλειψαν. Παρά τις επιπλήξεις, προτίμησαν να παραμείνουν με τον Ιησού. Ούτε και ο Σωτήρας τους αποστράφηκε εξαιτίας των λαθών τους. Δέχεται τους ανθρώπους τέτοιους όπως είναι, με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες τους, και τους εκπαιδεύει για την υπηρεσία Του αν αυτοί δέχονται να πειθαρχήσουν και να διδαχθούν από Αυτόν.XE 81.1

Υπήρχε όμως ένας ανάμεσα στους δώδεκα, στον οποίο μέχρι το τέλος της διακονίας Του ο Χριστός δεν απηύθυνε κανέναν επιπληκτικό λόγο.XE 81.2

Ο Ιούδας εισήγαγε ένα ανταγωνιστικό πνεύμα μεταξύ των μαθητών. Εκείνο που τον έκανε να ενωθεί με το Χριστό, ήταν η έλξη του χαρακτήρα Του και της ζωής Του. Ειλικρινά ποθούσε να αλλάξει τον εαυτό του και έλπιζε να το επιτύχει αν σχετιζόταν με τον Ιησού. Η επιθυμία του όμως αυτή δεν υπερτερούσε μέσα του. Εκείνο που κυριαρχούσε σε αυτόν, ήταν η ελπίδα του φίλαυτου κέρδους από το κοσμικό βασίλειο που περίμενε ότι θα ίδρυε ο Χριστός. Παρόλο ότι αναγνώριζε τη θεϊκή δύναμη της αγάπης του Χριστού, ο Ιούδας δεν αφέθηκε στην κυριαρχία της. Εξακολούθησε να υποθάλπει τις δικές του γνώμες και απόψεις, και την έμφυτη ροπή του στο να επικρίνει και να καταδικάζει. Τα κίνητρα και η στάση του Χριστού που συχνά αδυνατούσε να κατανοήσει, του δημιουργούσαν την αμφιβολία και την απαρέσκεια, ενώ οι δικές του αμφισβητήσεις και φιλοδοξίες επηρέαζαν τους μαθητές. Πολλές από τις φιλονικίες τους για υπεροχή, ένα μεγάλο μέρος της δυσαρέσκειάς τους για τις μεθόδους που ακολουθούσε ο Χριστός, από τον Ιούδα προέρχονταν.XE 81.3

Βλέποντας ο Ιησούς ότι αν του αντιτίθετο, θα τον σκλήρυνε περισσότερο, απέφυγε να έρθει σε άμεση διένεξη με αυτόν. Την εγωιστική ζωή του Ιούδα, ο Χριστός προσπάθησε να τη θεραπεύσει με τη δική Του αφίλαυτη αγάπη. Με τη διδασκαλία Του παρουσίαζε αρχές που χτυπούσαν κατάρρι- ζα τις εγωκεντρικές φιλοδοξίες του μαθητή. Μαθήματα του δίνονταν το ένα μετά το άλλο, και πολλές φορές ο Ιούδας α-ναγνώριζε ότι αυτά απεικόνιζαν το χαρακτήρα του και φανέ-ρωναν την αμαρτία του. Αλλά δεν υποχωρούσε.XE 81.4

Απωθώντας τις ικεσίες της ευσπλαχνίας, τελικά κυριεύθηκε από την παρόρμηση του κακού. Εξοργισμένος από την υπαινισσόμενη επίπληξη και αποκαρδιωμένος από την α-πογοήτευση των φιλόδοξων ονείρων του, ο Ιούδας παρα-χώρησε την ψυχή του στο δαιμόνιο της απληστίας και απο-φάσισε να προδώσει τον Κύριό του. Από την αίθουσα της τελετής του Πάσχα, από την παρουσία του Χριστού και το φως της αιώνιας ελπίδας, προχώρησε στο μοχθηρό έργο του - στο σκότος το εξώτερο, το χωρίς καμιά ελπίδα.XE 82.1

«Ήξευρεν εξ αρχής ο Ιησούς τίνες είναι οι μη πιστεύοντες και τίς είναι ο μέλλων να παραδώση Αυτόν.» (Ιωάν. 6:64). Και όμως, παρόλο ότι Του ήταν γνωστά, δε φείσθηκε καμιά προσπάθεια για ευσπλαχνία, καμιά προσφορά για αγάπη.XE 82.2

Βλέποντας τον κίνδυνο που διέτρεχε ο Ιούδας, τον έφερε πλησιέστερα στον εαυτό Του και στον εσώτερο κύκλο των εκλεκτών και έμπιστων μαθητών Του. Και όλα αυτά για να μη λείψει καμιά σώζουσα επιρροή από την κινδυνεύουσα εκείνη ψυχή.XE 82.3

«Ύδατα πολλά δεν δύνανται να σβέσωσι την αγάπην,
Ουδέ ποταμοί δύνανται να πνίξωσιν αυτήν.
Διότι η αγάπη είναι ισχυρά ως ο θάνατος” Άσμα 8:7,6XE 82.4

Όσον αφορά στον ίδιο τον Ιούδα, το έργο της αγάπης του Χριστού έμεινε ατελεσφόρητο. Αυτό όμως δε συνέβη με τους συμμαθητές του. Το μάθημα γι’αυτούς ήταν με ισόβια επιρροή. Το παράδειγμα της τρυφερότητας και της μακροθυμίας που διδάχθηκαν, διαμόρφωσε τις σχέσεις τους με τους πειραζομένους και τους πλανημένους. Περιείχε και άλλα ακόμη μαθήματα. Στη χειροτονία των Δώδεκα, οι μαθητές επιθυμούσαν πολύ να συμπεριληφθεί με αυτούς και ο Ιούδας, και θεωρούσαν την προσχώρησή του γεγονός που υποσχόταν πολλά για τον αποστολικό όμιλο. Αυτός είχε έρθει σε στενότερη επαφή με τον κόσμο από ό,τι εκείνοι, ήταν άνθρωπος με το χάρισμα της ομιλίας, της διορατικότητας, της διοικητικής ικανότητας, και επειδή είχε μεγάλη ιδέα για τα προσόντα του, έκανε και τους αποστόλους να τον βλέπουν με τον ίδιο τρόπο. Οι μέθοδοι όμως που ήθελε να εισαγάγει στο έργο του Χριστού βασιζόταν επάνω σε κοσμικές αρχές και ρυθμιζόταν από κοσμικό τρόπο ενέργειας. Απέβλεπαν στην εξασφάλιση της κοσμικής τιμής και αναγνώρισης, στην απόκτηση της βασιλείας αυτού του κόσμου. Η εξωτερίκευση των επιθυμιών αυτών στη ζωή του Ιούδα βοήθησε τους μα-θητές να καταλάβουν τον ανταγωνισμό μεταξύ των αρχών της αυτοεξύψωσης και των χριστιανικών αρχών της ταπει-νοφροσύνης και της αυτοθυσίας - των αρχών της πνευματικής βασιλείας. Στη μοίρα του Ιούδα διέκριναν το αποτέλεσμα στο οποίο καταλήγει η εξυπηρέτηση του εγώ.XE 82.5

Για τους μαθητές αυτούς η αποστολή του Χριστού κατέληξε στην εκπλήρωση του σκοπού της. Λίγο κατ’ολίγο, το παράδειγμά Του και τα μαθήματά Του της αυταπάρνησης διαμορφώνονταν στο χαρακτήρα τους. Ο θάνατός Του νέ-κρωσε τις ελπίδες τους για κοσμικά μεγαλεία. Η πτώση του Πέτρου, η αποστασία του Ιούδα, η δική τους αποτυχία όταν εγκατέλειψαν το Χριστό μέσα στην αγωνία Του και στον κίν-δυνο, εκμηδένισε την αυτεπάρκειά τους. Κατάλαβαν την α-δυναμία τους. Κατάλαβαν εν μέρει το μεγάλο μέγεθος του έργου που τους είχε ανατεθεί. Ένιωσαν την ανάγκη που είχαν να καθοδηγηθούν σε κάθε βήμα τους από τον Κύριό τους.XE 83.1

Ήξεραν ότι δε θα είχαν πια κοντά τους την προσωπική παρουσία Του, και αναγνώριζαν όσο ποτέ μέχρι τότε την αξία των ευκαιριών που τους είχαν δοθεί για να βαδίζουν και να μιλούν με τον Απεσταλμένο του Θεού. Πολλά από τα ει-πωμένα μαθήματά Του δεν τα είχαν εκτιμήσει ούτε τα είχαν καταλάβει. Πόσο λαχταρούσαν να φέρουν στη μνήμη τους τα μαθήματα αυτά, να ξανακούσουν τα λόγια Του:XE 83.2

«Συμφέρει εις εσάς να απέλθω Εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς. Αλλ’αφού α-πέλθω, θέλω πέμψει Αυτόν.»XE 84.1

«Πάντα όσα ήκουσα παρά του Πατρός Μου, εφανέρωσα εις εσάς.»XE 84.2

«Ο δε παράκλητος - το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί Μου, Εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα, και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπα προς εσάς.”XE 84.3

«Πάντα όσα έχει ο Πατήρ, Εμού είναι.»XE 84.4

«Όταν δε έλθη Εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν ... Εκ του Εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς.»XE 84.5

(Ιωάν. 16:7, 15:15, 14:26, 16:15„13,14).XE 84.6

Στο Όρος των Ελαιών οι μαθητές είχαν δει το Χριστό να ανέρχεται αποχωριζόμενος από αυτούς. Και ενώ Τον υπο-δεχόταν ο ουρανός, η υπόσχεσή Του την ώρα που απομα-κρυνόταν, ήχησε στα αυτιά τους: «Ιδού, Εγώ είμαι μεθ’υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.” (Ματθ. 28:20).XE 84.7

Ήξεραν ότι η αγάπη Του εξακολουθούσε να παραμένει με αυτούς. Ήξεραν ότι είχαν έναν αντιπρόσωπο, ένα συνήγορο μπροστά στο θρόνο του Θεού. Παρουσίαζαν τις ικεσίες τους στο όνομα του Ιησού, επαναλαμβάνοντας την υπόσχεσή Του: «Όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί Μου, θέλει σας δώσει.» (Ιωάν. 16:23).XE 84.8

Όλο και υψηλότερα σήκωναν τα χέρια της προσευχής, προβάλλοντας το ισχυρό επιχείρημα: «Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών.” (Ρωμ. 8:34). Πιστός στην υπόσχεσή Του ο θεϊκός Σωτήρας, τιμημένος τώρα στις ουράνιες αυλές, μετέδιδε από το πλήρωμά Του στους οπα-δούς Του επί της γης. Η ενθρόνισή Του στα δεξιά του Πατέρα επισημάνθηκε με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές Του.XE 84.9

Το έργο του Χριστού ήταν εκείνο που έκανε τους μαθητές να αισθανθούν πόσο χρειάζονταν το Πνεύμα. Με τη διδα- σκαλία του Πνεύματος απέκτησαν την τελική κατάρτιση και προχώρησαν για να επιδοθούν στο ισόβιο έργο τους.XE 84.10

Τώρα πια δεν είχαν άγνοια ούτε ακαλλιέργητοι ήταν. Τώρα δεν αποτελούσαν συνονθύλευμα από ανεξάρτητες μονάδες ή από διιστάμενα και αντικρουόμενα στοιχεία. Τώρα δε στήριζαν τις ελπίδες τους σε κοσμικά μεγαλεία. Ήταν με την ίδια σκέψη, με την ίδια ψυχή, «ομοθυμαδόν». Όλη τους τη σκέψη την απασχολούσε ο Χριστός. Ο σκοπός τους ήταν η εξάπλωση της βασιλείας Του. Στη σκέψη και στο χαρακτήρα είχαν εξομοιωθεί με τον Κύριό τους, και οι άνθρωποι «ανεγνώριζον αυτούς ότι ήσαν μετά του Ιησού.» (Πράξ. 4:13).XE 85.1

Τότε εμφανίσθηκε μια τέτοια αποκάλυψη της δόξας του Χριστού που μέχρι εκείνη την εποχή θνητός άνθρωπος δεν είχε παρατηρήσει. Πλήθη που είχαν προηγουμένως ειρωνευθεί το όνομά Του και είχαν καταφρονήσει τη δύναμή Του, ομολογούσαν ότι γίνονταν μαθητές του Εσταυρωμένου. Με τη συνεργασία του Αγίου Πνεύματος, τα έργα των απλοϊκών ανθρώπων τους οποίους είχε διαλέξει ο Χριστός, αναστά-τωσαν τον κόσμο. Σε κάθε έθνος κάτω από τον ουρανό το ευαγγέλιο είχε μεταδοθεί στο διάστημα μιας μόνο γενεάς.XE 85.2

Το ίδιο Πνεύμα που είχε σταλεί στη θέση Του για να εκ-παιδεύσει τους πρώτους εκείνους συνεργάτες Του, ο Χριστός έχει εξουσιοδοτήσει να γίνει ο εκπαιδευτής και των σημερινών συνεργατών Του. «Ιδού, Εγώ είμαι μεθ’υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος», είναι η υπόσχεσή Του. (Ματθ. 28:20).XE 85.3

Η παρουσία του ίδιου καθοδηγητή στον εκπαιδευτικό τομέα των ημερών μας θα αποδώσει τα ίδια αποτελέσματα όπως εκείνα της αρχαίας εποχής. Αυτός είναι ο σκοπός στον οποίο αποβλέπει η πραγματική μόρφωση. Αυτό είναι το έργο που ο Θεός την προορίζει να εκπληρώσει.XE 85.4