ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

«Σοφία και επιστήμη θέλουσιν είσθαι η
στερέωσις των καιρών σου.”
(Ησ. 33:6)

Η πραγματική διαπαιδαγώγηση δεν αγνοεί την αξία της επιστημονικής γνώσης και των λογοτεχνικών κατακτήσεων. Περισσότερο από τις πληροφορίες όμως εκτιμάει τη δύναμη, πάνω από τη δύναμη την καλοσύνη, και πάνω από τα δια-νοητικά αποκτήματα το χαρακτήρα. Ο κόσμος δεν έχει τόσο πολλή ανάγκη από μεγάλες διάνοιες, όσο από ευγενείς χα-ρακτήρες. Ανάγκη έχει από ανθρώπους των οποίων η ικα-νότητα ελέγχεται από σταθερές αρχές.XE 213.1

«Η σοφία είναι το πρώτιστον. Απόκτησον σοφίαν.” «Η γλώσσα των σοφών καλλωπίζει την γνώσιν.” (Παρ. 4:7, 15: 2). Η πραγματική μόρφωση μεταδίδει αυτή τη σοφία. Διδάσκει την καλύτερη χρήση όχι μιας μόνο αλλά πολλών δυνατοτήτων και κατακτήσεών μας, και με αυτό καλύπτει ολόκληρο τον κύκλο των υποχρεώσεών μας, έναντι του εαυτού μας, του κόσμου και του Θεού.XE 213.2

Ο σχηματισμός του χαρακτήρα είναι το σπουδαιότερο έργο που έχει ανατεθεί στις ανθρώπινες υπάρξεις, και ποτέ προηγουμένως η επισταμένη μελέτη του δεν ήταν τόσο ση-μαντική όσο είναι σήμερα. Καμιά από τις προηγούμενες γενεές δεν κλήθηκε ποτέ να έρθει αντιμέτωπη με τέτοια φλέγοντα ζητήματα. Ποτέ προηγουμένως οι νέοι και οι νέες δεν έχουν περιβληθεί από τόσο σοβαρούς κινδύνους, όπως αυτοί που τους περιβάλλουν σήμερα.XE 213.3

Σε μια εποχή όπως αυτή, ποια είναι η γενική κατεύθυνση της προσφερόμενης εκπαίδευσης; Σε ποιο κίνητρο απευθύ-νεται τις περισσότερες φορές; Στη συμφεροντολογία. Το με-γαλύτερο μέρος της διαπαιδαγώγησης είναι η διαστροφή του τίτλου της. Η πραγματική μόρφωση αντικρούει με την επιρροή της τη δίψα για την υπερίσχυση και την περιφρόνηση των αναγκών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων που αποτελούν την κατάρα της κοινωνίας μας. Το σχέδιο του Θεού για τη ζωή έχει μια θέση για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Ο καθένας οφείλει να αξιοποιήσει τα τάλαντά του στον υπέρτατο βαθμό, και η πιστότητα με την οποία γίνεται αυτό, αποβαίνει προς τιμή του. Στο σχέδιο του Θεού δεν υπάρχει τόπος για αντιζηλία. Αυτοί που για γνώμονα παίρνουν τον εαυτό τους και συγκρίνουν τους άλλους με τον εαυτό τους είναι ασύνετοι. (Δείτε Β’Κορ. 10:12). Οτιδήποτε κάνουμε, πρέπει να γίνεται όπως «εκ της δυνάμεως την οποίαν χορηγεί ο Θεός”. Πρέπει να γίνεται «ως εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους, εξεύροντες ότι από του Κυρίου θέλετε λάβει την αμοιβήν της κληρονομίας, διότι εις τον Κύριον Χριστόν δουλεύετε». (Α’ Πέτρ. 4:11, Κολ. 3:23,24). Πολύτιμη είναι η υπηρεσία που προσφέρεται καθώς και η εκπαίδευση που αποκτάται με βάση τις αρχές αυτές. Πόσο πολύ όμως διαφέρει ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης εκπαίδευσης! Από τα πρώτα παιδικά χρόνια είναι μια πρόκληση για ανταγωνισμό και αντιζηλία που υποβοηθάει τον εγωισμό - τη ρίζα κάθε κακού.XE 213.4

Έτσι αρχίζει ο αγώνας για την υπεροχή. Είναι επίσης και η ενθάρρυνση του συστήματος του ‘’κορεσμού” των σπουδών που σε τόσες πολλές περιπτώσεις φθείρει την υγεία και την καθιστά ανώφελη. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, η άμιλλα οδηγεί στην ανεντιμότητα, και υποβοηθώντας τη φιλοδοξία και τη δυσαρέσκεια πικραίνει τη ζωή και συντελεί στο να γεμίσει ο κόσμος με τα ανήσυχα και ταραχώδη εκείνα πνεύματα που είναι μια διαρκής απειλή της κοινωνίας.XE 214.1

Ούτε και περιορίζεται ο κίνδυνος μόνο στις μεθόδους. Α-παντάται επίσης στην ύλη των διάφορων κλάδων των σπου-δών.XE 214.2

Στη μελέτη της γλώσσας και της φιλολογίας από ποιες πηγές διδάσκονται να πίνουν οι νέοι; Από τις πηγές του πα-γανισμού. Από τις πηγές που τροφοδοτούνται από τη δια-φθορά του αρχαίου ειδωλολατρικού κόσμου. Τους ζητούν να μελετούν συγγραφείς για τους οποίους είναι αναντίρρητα δηλωμένο ότι δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για ηθικές αρχές.XE 214.3

Και για πόσους πάλι σύγχρονους συγγραφείς μπορεί το ίδιο να ειπωθεί! Σε πόσους από αυτούς η χάρη και η ομορ- φιά της γλώσσας δεν είναι παρά μια συγκάλυψη αρχών οι οποίες, αν παρουσιάζονταν με την πραγματική τους δυσμορφία, θα προκαλούσαν τον αποτροπιασμό του αναγνώστη.XE 214.4

Εκτός από αυτούς, υπάρχει και ένα πλήθος συγγραφέων μυθευμάτων που γοητεύουν με σαγηνευτικές ονειροπολήσεις μέσα σε φανταστικά παλάτια.XE 215.1

Οι συγγραφείς αυτοί μπορεί να μη χαρακτηρίζονται ανή-θικοι, τα έργα τους όμως δεν είναι λιγότερο φορτωμένα με κακό. Υποκλέπτουν το χρόνο και την ενεργητικότητα από α-μέτρητες χιλιάδες ανθρώπους, καθώς και την αυτοπειθαρχία που απαιτούν τα δύσκολα προβλήματα της ζωής.XE 215.2

Στον επιστημονικό τομέα, έτσι όπως αυτός παρακολουθείται καθημερινά, υπάρχουν και εκεί σοβαροί κίνδυνοι. Η ε-πιστήμη της εξέλιξης και άλλα παρεμφερή λάθη διδάσκονται στα σχολεία κάθε κατηγορίας, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Έτσι, η σπουδή της επιστήμης που θα έπρεπε να μεταδίδει τη γνώση του Θεού, αναμειγνύεται σε τέτοιο βαθμό με τις ανθρώπινες εικασίες και θεωρίες, που κλίνει προς την απιστία.XE 215.3

Και αυτή ακόμη η μελέτη της Γραφής, όπως συχνά διδά-σκεται στα σχολεία, αποστερεί τον κόσμο από τον ανεκτίμητο θησαυρό του λόγου του Θεού. Το έργο της ‘’ανώτερης κριτικής ανάλυσης” με τον τεμαχισμό, τη συμπλήρωση, την ανασύνθεση, υπονομεύει την πίστη στη Γραφή ως θεϊκή α-ποκάλυψη. Υποκλέπτει το λόγο του Θεού από τη δύναμή του να ελέγχει, να ανυψώνει και να εμπνέει τη ζωή των αν-θρώπων.XE 215.4

Καθώς οι νέοι βγαίνουν έξω στον κόσμο και έρχονται α-ντιμέτωποι με τα δελεάσματα της αμαρτίας, με το πάθος της φιλοχρηματίας, των διασκεδάσεων, των απολαύσεων, της ε-πίδειξης, της πολυτέλειας, της σπατάλης, της εξαπάτησης, της καταδολίευσης, της κλοπής και της καταστροφής, ποια μαθήματα μπορούν να μάθουν εκεί;XE 215.5

Ο πνευματισμός διατείνεται ότι οι άνθρωποι είναι αναμάρ-τητοι ημίθεοι, ότι ‘’κάθε πνεύμα αυτοκρίνεται”, ότι η πραγμα-τική γνώση τοποθετεί τους ανθρώπους πάνω από κάθε νό-μο”, ότι ‘’όλες οι διαπραττόμενες αμαρτίες είναι αθώες” επει- δή ‘’κάθετι που υφίσταται, είναι ορθό”, και ότι ‘’ο Θεός δεν καταδικάζει”. Τις αχρειότερες ανθρώπινες υπάρξεις τις πα-ρουσιάζει ότι βρίσκονται στον ουρανό όπου απολαμβάνουν μεγάλες τιμές. Έτσι, δηλώνει στους ανθρώπους: ‘’Δεν έχει σημασία τι κάνεις. Ζήσε όπως σου αρέσει. Ο ουρανός είναι το σπίτι σου.” Πλήθη ανθρώπων οδηγούνται με τον τρόπο αυτό ότι ύψιστος νόμος είναι η επιθυμία, ότι η αχαλίνωτη συμπεριφορά είναι ελευθερία και ότι ο άνθρωπος είναι υπό-λογος μόνο στον εαυτό του.XE 215.6

Όταν τέτοιες διδασκαλίες προσφέρονται και μάλιστα στην αφετηρία της ζωής, τότε που οι ορμέμφυτες τάσεις είναι ισχυρότερες και η ανάγκη για την αυτεπιβολή και την αγνότητα είναι μεγαλύτερη, πού είναι τότε η περιφρούρηση της αρετής; Τι είναι εκείνο που θα εμποδίσει τον κόσμο να γίνει τα δεύτερα Σόδομα;XE 216.1

Ταυτόχρονα, η αναρχία προσπαθεί να σαρώσει κάθε νόμο, όχι μόνο θεϊκό, αλλά και ανθρώπινο. Ο συγκεντρωτισμός του πλούτου και της δύναμης, οι τεράστιοι συνδυασμοί για τον εμπλουτισμό των ολίγων σε βάρος των πολλών, τα συνδικάτα των φτωχών τάξεων για την υποστήριξη των συμφερόντων και αξιώσεών τους, το κύμα της ανησυχίας, της εξέγερσης και της αιματοχυσίας, η παγκόσμια κυκλοφορία των ιδίων διδασκαλιών που οδήγησε στη Γαλλική Επανάσταση - όλα τείνουν να παρασύρουν τον κόσμο σε έναν αγώνα όμοιο με εκείνον που συντάραξε τη Γαλλία.XE 216.2

Αυτές τις επιδράσεις συναντούν οι σημερινοί νέοι. Για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σε τέτοιες αναταραχές, πρέπει τώρα να ρίξουν τα θεμέλια για το σχηματισμό του χαρακτήρα.XE 216.3

Σε κάθε γενεά και σε κάθε χώρα τα πραγματικά θεμέλια και σχέδια για τη δομή του χαρακτήρα υπήρξαν πάντοτε τα ίδια. Ο θεϊκός νόμος «θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου ... και τον πλησίον σου ως σεαυτόν” (Λουκά 10:27), η μεγάλη αρχή η οποία αποκαλύφθηκε στο χαρακτήρα και στη ζωή του Σωτήρα μας, είναι το μόνο ασφαλές θεμέλιο και ο μόνος βέβαιος οδηγός.XE 216.4

«Σοφία και επιστήμη θέλουσιν είσθαι η στερέωσις του καιρού σου και η σωτήριος δύναμις.» (Ησ. 33:6). Πρόκειται για εκείνη τη σοφία και τη δύναμη που μόνο ο λόγος του Θεού μπορεί να μεταδώσει.XE 217.1

Αυτό αληθεύει τόσο σήμερα, όσο και τότε που ειπώθηκαν στον Ισραήλ τα ακόλουθα λόγια της υπακοής στις εντολές Του: «Αύτη είναι η σοφία σας και η σύνεσίς σας ενώπιον των εθνών.» (Δευτ. 4:6).XE 217.2

Αυτή είναι η μόνη εγγύηση για την ατομική ακεραιότητα, για την οικογενειακή αγνότητα και για την κοινωνική ευημερία ή την εθνική σταθερότητα. Μέσα σε όλες τις αμηχανίες, τους κινδύνους και τις συγκρουόμενες απαιτήσεις της ζωής, ο μόνος βέβαιος και ασφαλής κανόνας είναι να κάνουμε αυτό που λέει ο Θεός: «Τα διατάγματα του Κυρίου (είναι) ευθέα”, και «ο πράττων ταύτα δεν θέλει σαλευθή εις τον αιώνα.» (Ψαλμ. 19:8, 15:5).XE 217.3