ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

«Η αγάπη . . . δεν ασχημονεί»
(Α’Κορ. 13:5)

Η αξία της ευγένειας ελάχιστα εκτιμάται. Πολλοί που έχουν καλοσύνη της ψυχής, υστερούν στη ευγένεια των τρόπων. Πολλοί που εμπνέουν το σεβασμό με την ειλικρίνεια και την ακεραιότητά τους, παρουσιάζουν λυπηρή έλλειψη στη φιλικότητα. Αυτή η έλλειψη καταστρέφει την ευτυχία τους και μειώνει την αξία της υπηρεσίας τους προς τους άλλους. Πολλές από τις πιο ευχάριστες και χρήσιμες εμπειρίες συχνά θυσιάζονται εξαιτίας της απερισκεψίας των αγενών.XE 227.1

Το χαρούμενο πνεύμα και την ευγένεια πρέπει ιδιαίτερα να καλλιεργούν οι γονείς και οι δάσκαλοι. Όλοι μπορούν να έχουν ένα ευχάριστο παρουσιαστικό, μια απαλή φωνή, ευγενικούς τρόπους, που είναι όλα τους δυναμικά στοιχεία. Τα παιδιά ελκύονται από το εύθυμο και χαρωπό φέρσιμο. Φερθείτε τους με καλοσύνη και με ευγένεια, και θα εκδηλώσουν το ίδιο πνεύμα απέναντί σας και αναμεταξύ τους.XE 227.2

Η πραγματική ευγένεια δεν αποκτάται με την απλή εφαρ-μογή των κανόνων της καλής συμπεριφοράς. Η καλή διαγωγή πρέπει να δείχνεται πάντοτε. Όταν οι αρχές δε συγκρούονται με τις συνήθειες των κοινωνικών συμβατικοτήτων, το ενδιαφέρον για τους άλλους θα οδηγήσει στην προσαρμογή με τις επικρατούσες συνήθειες. Η πραγματική όμως ευγένεια δεν απαιτεί να θυσιασθούν οι αρχές χάρη της συμβατικότητας. Αγνοεί τη δομή των κοινωνικών τάξεων. Διδάσκει τον αυτοσεβασμό, το σεβασμό για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου ως ανθρώπου, το ενδιαφέρον για κάθε μέλος της μεγάλης ανθρώπινης αδελφότητας.XE 227.3

Υπάρχει κίνδυνος στην απόδοση υπερβολικής αξίας στους τρόπους και στους τύπους, καθώς και στη διάθεση περίσσιου χρόνου για τη διδασκαλία των λεπτομερειών αυτών. Η γεμάτη από κοπιαστική προσπάθεια ζωή των νέων, η σκληρή και πολλές φορές κάθε άλλο παρά ευχάριστη εργασία που απαιτείται και γι’αυτά ακόμη τα συνηθισμένα κα- θήκοντα της ζωής, και πολύ περισσότερο για την ελάφρυνση του μεγάλου βάρους της άγνοιας και της αθλιότητας του κόσμου, όλα αυτά ελάχιστο επιτρέπουν χρόνο για συμβατικότητες. Εκείνοι που δίνουν μεγάλη σημασία στο πρωτόκολλο της εθιμοτυπίας, δείχνουν ελάχιστο σεβασμό για κάθετι άλλο, όσο υπέροχο και αν είναι αυτό, όταν δεν ανταποκρίνεται στα αποδεκτά από αυτούς επίπλαστα κριτήρια. Αυτή είναι ψεύτικη μόρφωση. Υποκινεί κριτική περηφάνια και κοινωνική υπεροψία.XE 227.4

Η ουσία της πραγματικής ευγένειας είναι η στοχαστική στάση έναντι των άλλων. Η ουσιαστική και διαρκής διαπαι-δαγώγηση είναι εκείνη που διευρύνει τα αισθήματα και εν-θαρρύνει την παγκόσμια εκδηλούμενη καλοσύνη. Η καλού-μενη πολιτιστική καλλιέργεια, η οποία δεν κάνει το παιδί να δείχνει σεβασμό στους γονείς, να εκτιμάει τις αρετές τους, να ανέχεται τις ατέλειές τους και να βοηθάει στις ανάγκες τους, που δεν το κάνει στοχαστικό και τρυφερό, γενναιόδωρο και πρόθυμο να βοηθάει τους νέους, τους ηλικιωμένους και τους δυστυχείς, και να φέρεται ευγενικά προς όλους, είναι μια α-ποτυχία.XE 228.1

Ο αληθινός εκλεπτυσμός των σκέψεων και των πράξεων μαθαίνεται καλύτερα στο σχολείο του θεϊκού Δασκάλου παρά με την τήρηση των καθιερωμένων κανόνων. Όταν η αγάπη Του εμποτίζει την καρδιά, προσδίδει στο χαρακτήρα το εξευγενιστικό εκείνο άγγιγμα που τον εξομοιώνει με το δικό Του χαρακτήρα. Αυτή η μόρφωση μεταδίδει μια ουρανογέννητη αξιοπρέπεια και ένα αίσθημα κοσμιότητας. Χορηγεί μια γλυκύτητα στην ιδιοσυγκρασία και μια λεπτότητα στους τρό-πους που δεν μπορούν ποτέ να εξισωθούν με την επίπλαστη στιλπνάδα της μοντέρνας κοινωνίας.XE 228.2

Η Γραφή εντέλλεται την ευγένεια και αναφέρει πολλά πα-ραδείγματα του αφίλαυτου πνεύματος, της θελκτικής χάρης, της γλυκιάς ιδιοσυγκρασίας, που χαρακτηρίζουν την πραγ-ματική ευγένεια. Όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά η α-ντανάκλαση του χαρακτήρα του Χριστού. Όλη η πραγματική τρυφερότητα και η ευγένεια του κόσμου, ακόμη και εκείνων που δεν αναγνωρίζουν το όνομά Του, προέρχονται από Αυ- τόν. Και επιθυμεί τα χαρακτηριστικά αυτά να αντανακλώνται τέλεια στα παιδιά Του. Ο σκοπός Του είναι να μπορούν να διακρίνουν οι άνθρωποι σε μας την ομορφιά Του.XE 228.3

Η πολυτιμότερη διατριβή της εθιμοτυπίας που χάραξε ποτέ πένα, είναι η περίφημη διδαχή που δίνεται από το Σωτήρα, εκφραζόμενη από το Πνεύμα το Άγιο μέσο του αποστόλου Παύλου. Είναι λόγια που πρέπει ανεξίτηλα να γραφούν στη μνήμη κάθε ανθρώπου, νέου και ηλικιωμένου: «Καθώς Εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους.” (Ιωάν. 13:34).XE 229.1

«Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί,
Η αγάπη δεν φθονεί,
Η αγάπη δεν αυθαδιάζει,
Δεν επαίρεται,
Δεν ασχημονεί,
Δεν ζητεί τα εαυτής,
Δεν παροξύνεται,
Δεν διαλογίζεται το κακόν.
Δεν χαίρει εις την αδικίαν,
Συγχαίρει δε εις την αλήθειαν.
Πάντα ανέχεται,
Πάντα πιστεύει,
Πάντα ελπίζει,
Πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.» Α’Κορ. 13:4-8XE 229.2

Μια άλλη πολύτιμη χάρη που πρέπει να γίνει προσεκτικά ασπαστή, είναι ο σεβασμός. Η αληθινή ευσέβεια για το Θεό εμπνέεται από το συναίσθημα του άπειρου μεγαλείου Του και την αναγνώριση της παρουσίας Του. Με αυτό το αίσθημα του Αοράτου πρέπει να εντυπωσιασθεί βαθιά κάθε παιδική καρδιά. Την ώρα και το μέρος της προσευχής και της δημόσιας λατρείας πρέπει το παιδί να διδαχθεί να τα θεωρεί ιερά, επειδή ο Θεός είναι παρών εκεί. Και με το σεβασμό ο οποίος εκδηλώνεται με τη στάση και με τη συμπεριφορά, το αίσθημα που τις εμπνέει θα γίνει βαθύτερο.XE 229.3

Καλά θα έκαναν νέοι και ηλικιωμένοι να μελετούν, να συλλογίζονται και να επαναλαμβάνουν συχνά τα λόγια αυτά του Αγίου Πνεύματος που φανερώνουν πώς πρέπει να θε-ωρείται η θέση η οποία σημειώνεται με την ιδιαίτερη παρουσία του Θεού.XE 230.1

Ο Θεός πρόσταξε από την καιγόμενη βάτο στο Μωυσή:XE 230.2

«Λύσον τα υποδήματά σου, διότι ο τόπος επί τον οποίον ίστασαι, είναι γη αγία.” (Έξ. 3:5).XE 230.3

Ο Ιακώβ μετά που είδε το όραμα των αγγέλων, αναφώ-νησε:XE 230.4

«Ο Κύριος είναι εν τω τόπω τούτω και εγώ δεν ήξευρον . . . Δεν είναι τούτο ειμή οίκος Θεού και αύτη η πύλη του ου-ρανού.” (Γέν. 28:16,17).XE 230.5

«Ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω Αυτού.
Σιώπα ενώπιον Αυτού πάσα η γη.» Αββ. 2:20

XE 230.6

«Θεός μέγας είναι ο Κύριος,
Και Βασιλεύς μέγας υπέρ πάντας του θεούς ...
Δεύτε ας προσκυνήσωμεν και ας προσπέσωμεν,
Ας γονατίσωμεν ενώπιον του Κυρίου του Ποιητού ημών.”
«Αυτός έκαμεν ημάς και ουχί ημείς.
Ημείς είμεθα λαός Αυτού και πρόβατα της βοσκής Αυτού.
Εισέλθετε εις τας πύλας Αυτού εν δοξολογία,
Εις τας αυλάς Αυτού εν ύμνω.
Δοξολογείτε Αυτόν, ευλογείτε το όνομα Αυτού.» Ψαλμ. 95:3-6, 100:3,4XE 230.7

Σεβασμός πρέπει να αποδοθεί επίσης στο όνομα του Θεού. Ποτέ το όνομα αυτό δεν πρέπει να αναφέρεται με ελαφρότητα ή με απερισκεψία. Ακόμη και στην προσευχή πρέπει να αποφεύγεται η άσκοπη επανάληψή του. «Άγιον και φοβερόν το όνομα Αυτού.» (Ψαλμ. 111:9). Όταν οι άγγελοι το προφέρουν, καλύπτουν τα πρόσωπά τους. Με πό σο σεβασμό θα πρέπει οι αμαρτωλοί εμείς να το φέρουμε στα χείλη μας!XE 230.8

Και το λόγο του Θεού πρέπει να τον σεβόμαστε. Πρέπει να δείχνουμε ευλάβεια για το γραπτό τόμο, χωρίς ποτέ να τον μεταχειριζόμαστε σαν κάτι το κοινό ή να τον πιάνουμε στα χέρια μας με απερισκεψία. Και ποτέ η Γραφή δεν πρέπει να αναφέρεται σαν αστεϊσμός ή να παραφράζεται για να μιμηθεί κάποια εξυπνάδα.XE 231.1

«Τα λόγια του Κυρίου είναι λόγια καθαρά, αργύριον δεδοκιμασμένον εν πηλίνω χωνευτηρίω, κεκαθαρισμένον επταπλασίως.» (Ψαλμ 12:6).XE 231.2

Πάνω απ’όλα πρέπει τα παιδιά να διδαχθούν ότι η πραγ-ματική ευλάβεια φανερώνεται με την υπακοή. Ο Θεός δεν έχει προστάξει τίποτε που να είναι επουσιώδες, και άλλος τρόπος για να δείξουμε την ευλάβειά μας δεν υπάρχει από την υπακοή προς αυτά που έχει πει.XE 231.3

Σεβασμός οφείλεται και στους αντιπροσώπους του Θεού - τους ιεροκήρυκες, τους δασκάλους και τους γονείς που έ-χουν κληθεί να μιλούν και να ενεργούν στη θέση Του. Με το σεβασμό που αποδίδεται σε αυτούς, Εκείνος δοξάζεται.XE 231.4

Ο Θεός ιδιαίτερα προστάζει ευλάβεια και τρυφερότητα προς τους ηλικιωμένους. Λέει ότι «η πολιά είναι στέφανος δόξης ευρισκομένη εν τη οδώ της δικαιοσύνης.» (Παρ. 16: 31). Αναφέρει μάχες που δόθηκαν, νίκες που κερδίθηκαν βάρη που σηκώθηκαν και πειρασμοί που νικήθηκαν. Αναφέρει για τα κουρασμένα βήματα που κατευθύνονται προς τον τόπο της ανάπαυσής τους, και για μέρη που σε λίγο θα αδειάσουν. Βοηθήστε τα παιδιά να σκέπτονται αυτά τα πράγματα, και θα εξομαλύνουν το μονοπάτι των γερόντων με την ευγένεια και με το σεβασμό τους. Θα προσθέσουν επιπλέον χάρη και ομορφιά στην νεαρή ζωή τους, όταν δώσουν προσοχή στην εντολή που λέει: «Ενώπιον της πολιάς θέλεις προσηκώνεσθαι, και θέλεις τιμήσει το πρόσωπον του γέροντος.” (Λευιτ. 19:32).XE 231.5

Οι πατέρες, οι μητέρες και οι δάσκαλοι οφείλουν να εκτι-μήσουν περισσότερο την ευθύνη και την τιμή που έθεσε ε-πάνω τους ο Θεός, καθιστώντας τους αντιπροσώπους Του για το παιδί. Ο χαρακτήρας που αποκαλύπτεται με την καθημερινή ζωή, θα ερμηνεύσει στο παιδί με θετική ή αρνητική γι’αυτό επίδραση τα επόμενα λόγια του Θεού: «Καθώς σπλαχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Θεός σπλαχνίζεται τους φοβουμένους Αυτόν.» «Ως παιδίον το οποίον παρηγορεί η μήτηρ αυτού, ούτω θέλω σας παρηγορήσει.» (Ψαλμ. 103:13, Ησ. 66:13).XE 231.6

Ευτυχισμένο είναι το παιδί στο οποίο λόγια όπως αυτά αφυπνίζουν την αγάπη, την ευγνωμοσύνη και την εμπιστο-σύνη. Το παιδί στο οποίο η τρυφερότητα, η δικαιοσύνη και η μακροθυμία των γονέων και των δασκάλων φανερώνουν την αγάπη, τη δικαιοσύνη και τη μακροθυμία του Θεού. Όποιος μεταδίδει στο παιδί ή στο μαθητή ένα τέτοιο δώρο, το έχει προικίσει με ένα θησαυρό πολυτιμότερο από τα πλούτη όλων των εποχών - ένα θησαυρό μόνιμο σαν την αιωνιότητα.XE 232.1