Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Οι Παραβολές του Χριστού - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Το εδαφοσ—Στην ακρη του δρομου

    Αυτό πού κυρίως διδάσκει η παραβολή του σπορέα είναι ο σπουδαίος ρόλος πού παίζει τό έδαφος στήν ανάπτυξη του φύτρου. Μέ την παραβολή αυτή ουσιαστικά ο Χριστός έλεγε στούς ακροατές Του, Είναι επικίνδυνο γιά σάς νά επικρίνετε τό έργο Μου, ούτε πρέπει νά απαγοητεύεσθε αν δέν τό βρίσκετε σύμφωνο μέ τίς απόψεις σας. Εκείνο πού έχει τή μεγαλύτερη γιά σάς σημασία είναι πως δέχεσθε το άγγελμά Μου. Το αιώνιο πεπρωμένο σας εξαρτάται από το αν θα το παραδεχθείτε η θα το απορρίψετε.ΠΧ 17.3

    Ερμηνεύοντας τήν περίπτωση του σπόρου πού έπεσε πλάι στό δρόμο, είπε: “Παντός ακούοντος τόν λόγον τής βασιλείας και μή νοούντος, έρχεται ο πονηρός και αρπάζει τό εσπαρμένον εν τή καρδία αυτού ούτος είναι ο σπαρθείς παρά τήν οδόν.”ΠΧ 18.1

    Ο σπόρος ο σπαρμένος στήν άκρη του δρόμου παριστάνει τό λόγο του Θεού πού πέφτει στήν καρδιά του απρόσεκτου ακροατή. Σάν τό σκληρό τό μονοπάτι, τό ποδοπατημένο από ζώα και ανθρώπους, είναι η καρδιά πού έχει μεταβληθεί σέ οδική αρτηρία γιά τήν κυκλοφορία τών κοσμικών απολαύσεων και αμαρτιών. Απορροφημένη από εγωιστικούς σκοπούς και αμαρτωλά πάθη, η ψυχή έχει “σκληρυνθεί ... διά τής απάτης τής αμαρτίας.” (Έβρ. 3:13). Οι πνευματικές δυνάμεις έχουν παραλύσει. Οι άνθρωποι ακούν τό λόγο χωρίς νά τόν καταλαβαίνουν. Δέν αντιλαμβάνονται ότι σ’ αυτούς ακριβώς εφαρμόζεται. Δέν άναγνωρίζουν ούτε τήν ανάγκη πού έχουν, ούτε τόν κίνδυνο πού διατρέχουν. Δέ διακρίνουν τήν αγάπη του Χριστού, και τό μήνυμα τής χάρης Του τό προσπερνούν σάν κάτι πού δέν τούς αφορά.ΠΧ 18.2

    'Όπως τά πουλιά παραμονεύουν νά αρπάξουν τό σπόρο στά απόμακρα του δρόμου, έτσι και ο Σατανάς καιροφυλακτεί νά αρπάξει τά σπέρματα τής θεϊκής αλήθειας μέσα απ’ τήν καρδιά. Φοβάται ότι ο λόγος του Θεού μπορεί νά αφυπνίσει τόν αδιάφορο και νά επηρεάσει τή σκληρημένη καρδιά. Ο Σατανάς και οι άγγελοί του παρεβρίσκονται στίς συναθροίσεις όπου κηρύσσεται τό ευαγγέλιο. Ενώ άγγελοι σταλμένοι από τόν ουρανό προσπαθούν νά εντυπωσιάσουν τίς καρδιές μέ τό λόγο του Θεού, ο Σατανάς αγρυπνεί νά καταστήσει τό λόγο ατελεσφόρητο. ‘Εξίσου πρόθυμος όσο και κακεντρεχής, επιχειρεί νά ματαιώσει τό έργο του Πνεύματος του Θεού. Ενώ ο Χριστός έλκει τήν καρδιά μέ τήν αγάπη Του, ο Σατανάς προσπαθεί νά τραβήξει τήν προσοχή αυτού πού έρχεται σέ κατάνυξη νά εκζητήσει τόν Σωτήρα. Απασχολεί τό νού μέ κοσμικούς περισπασμούς. Διεγείρει πνεύμα επικριτικό, η προκαλεί τήν αμφιβολία και τήν απιστία. Πιθανό τό λεκτικό η τό παρουσιαστικό του ομιλητή νά μή ταιριάζουν μέ τά γούστα ορισμένων ακροατών πού απασχολούν τότε τό νού τους μέ τά μειονεκτήματα αυτά. Ki’ έτσι η αλήθεια από τήν οποία έχουν ανάγκη και τήν οποία η θεϊκή χάρη τούς αποστέλλει, δέν τούς προξενεί καμιά βαθειά εντύπωση.ΠΧ 18.3

    Ο Σατανάς έχει πολλούς βοηθούς. Πολλοί πού ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί βοηθούν τόν πειραστή νά αρπάξει τά σπέρματα τής αλήθειας από τίς καρδιές των άλλων. Πολλοί πού ακούν τό κήρυγμα του λόγου του Θεού, τό κάνουν θέμα επικρίσεων αργότερα στό σπίτι. Κριτικάρουν τό κήρυγμα όπως θά έκαναν στήν περίπτωση ενός φιλόλογου η πολιτικού ρήτορα. Αγγελίες πού οφείλουν νά παραδεχθούν γιά τό λόγο του Θεού, τίς μεταχειρίζονται μέ ελαφρότητα και μέ σαρκαστικά σχόλια. Ο χαρακτήρας, τά κίνητρα και οι πράξεις του ιεροκήρυκα και των μελών τής εκκλησίας σχολιάζονται χωρίς καμιά συστολή. Σοβαρές επικρίσεις προφέρονται, κουτσομπολιά και συκοφαντίες επαναλαμβάνονται και μάλιστα παρουσία αυτών πού δέν είναι καθιερωμένοι. Συχνά τέτοιες συζητήσεις γίνονται από τούς γονείς μπροστά στά παιδιά τους. Έτσι καταστρέφεται ο σεβασμός γιά τούς αντιπροσώπους του Θεού όπως και η εύλάβεια γιά τό άγγελμά τους. Καί πολλοί μαθαίνουν νά παίρνουν στά ελαφρά και αυτόν ακόμη τό λόγο του Θεού.ΠΧ 19.1

    Μ’ αυτόν τόν τρόπο σέ σπίτια θεωρούμενα χριστιανικά, πολλοί νέοι οδηγούνται στήν απιστία. Καί διερωτώνται μετά οι γονείς γιατί τά παιδιά τους δείχνουν τόσο λίγο ενδιαφέρον γιά τό ευαγγέλιο και τόσο μεγάλες τάσεις δυσπιστίας γιά τή Βιβλική αλήθεια. Απορούν γιατί είναι τόσο δύσκολο νά κινήσουν τό ενδιαφέρον τους στόν τομέα τής ηθικοθρησκευτικής αγωγής. Δέ βλέπουν ότι οι ίδιοι μέ τό παράδειγμά τους σκλήρυναν τίς καρδιές τών παιδιών τους. Ο καλός σπόρος δέ βρίσκει πρόσφορο έδαφος νά βλαστήσει και ο Σατανάς τόν αρπάζει μακρυά.ΠΧ 19.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents