Κεφαλαιο 10: Το δυχτι
“Ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών μέ δίκτυον τό οποίον έρρίφθη εις την θάλασσαν και συνήγαγεν από παντός είδους- τό οποίον, άφοϋ έγεμίσθη, άνεβίβασαν επί τόν αίγιαλόν και καθήσαντες, συνέλεξαν τά καλά εις αγγεία, τά δέ αχρεία ερριψαν εξω. Οϋτω θέλει εισθαι εν τη συντελεία του αίώνος· θέλουσιν έξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν άποχωρήσει τούς πονηρούς εκ μέσου τών δικαίων, και θέλουσι ρίψει αύτούς εις τήν κάμινον του πυρός· έκεϊ θέλει εισθαι ο κλαυθμός και ο τρυγμός τών οδόντων.” (Μαχθ. 13:47-50).ΠΧ 81.1
Τό ρίξιμο του δυχτιού στή θάλασσα, συμβολίζει τό κήρυγμα του ευαγγελίου. Αυτό συγκεντρώνει όλους, καλούς και κακούς, στήν εκκλησία. Όταν εκπληρωθεί ή άποστολή του ευαγγελίου, τότε ή κρίση θά έπιτελέσει τό εργο του διαχωρισμού. Ο Χριστός ήξερε ότι ή παρουσία τών ψευδαδέλφων μέσα στήν εκκλησία θά προκαλούσε τήν επίκριση του έργου τής άλήθειας και όχι ο κόσμος θά στηλίτευε τό ευαγγέλιο εξ αΐχίας του άσυμβίβαστου τρόπου ζωής τών μή καθιερωμένων Χριστιανών. Ακόμη και ειλικρινείς Χριστιανοί θά σκόνταβαν βλέποντας ότι πολλοί πού φέρουν τό όνομα του Χριστού δέν καθοδηγοϋνται από τό Πνεύμα Του. Επειδή οι άμαρτωλοί αύτοί ύπάρχουν μέσα στήν εκκλησία, οι άνθρωποι διατρέχουν τόν κίνδυνο νά νομίσουν ότι ο Θεός δικαιολογεί τήν άμαρτωλή τους στάση. Γι’ αύτό ο Χριστός σηκώνει τό πέπλο άποκαλύπτοντας τό μέλλον, και καλεϊ όλους νά ρίξουν μιά ματιά και νά άντιληφθούν ότι τό αιώνιο πεπρωμένο του άνθρώπου έξαρτάται μόνο από τόν χαρακτήρα και όχι από τόν κοινωνικό ρόλο του καθενός.ΠΧ 81.2
Τόσο ή παραβολή τών ζιζανίων όσο κι’ εκείνη του δυχτιού, διδάσκουν μέ σαφήνεια ότι δέν ύπάρχει τέτοια περίπτωση όπου όλοι γενικά οι ασεβείς θά στραφούν τελικά πρός τόν Θεό. Τό σιτάρι και τά ζιζάνια αύξάνουν άνταμωτά μέχρι τήν εποχή τού θερισμού. Τά καλά και τά άχρηστα ψάρια φέρονται όλα μαζί στό γυαλό γιά τήν τελική διαλογή.ΠΧ 81.3
Οι παραβολές αυτές μάς διδάσκουν επίσης ότι μετά τήν κρίση δέν υπάρχει πιά ή χάρη. Μόλις τό εύαγγελιστικό έργο περατωθεί, ο άμεσος διαχωρισμός καλών και κακών ακολουθεί, και έτσι σφραγίζεται ή αιώνια τύχη της κάθε κατηγορίας χωριστά.ΠΧ 82.1
Ο Θεός δέν θέλει τήν καταστροφή κανενός. “Ζώ Εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δέν θέλω τόν θάνατον του άμαρτωλού, αλλά νά επιστρέψη ο άσεβής από της όδού αυτού και νά ζή· διά τί νά αποθάνητε;” (Ίεζ. 33:11). Κατά τό ισόβιο διάστημα τής δοκιμαστικής περιόδου, τό Πνεύμα του Θεού ικετεύει τούς ανθρώπους νά δεχθούν τό δώρο τής ζωής. Μόνο όσοι εξακολουθούν νά απορρίπτουν τίς ικεσίες Του, τελικά θά απωλεσθούν. Ο Θεός δήλωσε ότι ή άμαρτία θά ξεκληρισθεί σάν τό απεχθέστερο κακό του σύμπαντος. Καί όσοι προσκολλώνται στήν αμαρτία, θά έξολοθρευθούν και αυτοί μαζί της.ΠΧ 82.2