Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Οι Παραβολές του Χριστού - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφαλαιο 11: Καινουργια και παληα

    Η Παραβολή: Ματθ. 13:51-52.

    Διδάσκοντας τούς όχλους ο Χριστός, εκπαίδευε συνάμα και τούς μαθητές Του γιά τό μελλοντικό τους εργο. ‘Ολόκληρη ή διδαχή Του περιείχε μαθήματα γι’αυτούς. Τελειώνοντας τήν παραβολή του ψαροδυχτιού, τούς ρώτησε: “Ενοήσατε ταϋτα πάντα;” Καί αύτοί άπήντησαν: “Ναί, Κύριε.” Τότε μεταχειριζόμενος μιά άλλη παραβολή, τούς παρουσίασε τήν εύθύνη τους έναντι τών άληθειών πού είχαν άποδεχθεϊ. “Διά τούτο,” είπε, “πάς γραμματεύς μαθητευθείς εις τά περί τής βασιλείας τών ούρανών είναι όμοιος μέ άνθρωπον οικοδεσπότην όστις εκβάλλει έκ του θησαυρού αυτού νέα και παλαιά.”ΠΧ 83.1

    Τό θησαυρό πού άπέκτησε ο οικοδεσπότης δέν τόν φυλάγει κομπόδεμα, άλλά τόν μοιράζεται μέ τούς άλλους. Καί μέ τή δοσοληψία ο θησαυρός πολλαπλασιάζεται. Ο οικοδεσπότης έχει στήν κατοχή του πολύτιμα πράγματα, καινούργια και παληά. Μ’ αυτό διδάσκει ο Χριστός ότι ή άλήθεια πού έχει εμπιστευθεί στούς μαθητές Του προορίζεται νά κοινοποιηθεί στόν κόσμο, και καθώς ή επίγνωση τής άλήθειας διαμοιράζεται, ταυτόχρονα και πολλαπλασιάζεται.ΠΧ 83.2

    “Ολοι όσοι δέχονται τό άγγελμα του εύαγγελίου στήν καρδιά, θά αισθανθούν τήν έπιθυμία νά τό μεταδώσουν και στούς άλλους. Η ουρανογέννητη αγάπη του Χριστού θά ζητάει νά βρει διέξοδο. Αυτοί πού έχουν “ενδυθή τόν Χριστόν” θά επιθυμούν νά διηγηθούν τήν πείρα τους, άναφερόμενοι στή βήμα πρός βήμα καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Θά άναφέρουν γιά τήν πείνα και τή δίψα τους νά γνωρίσουν τόν Θεό και “τόν Όποιον άπέστειλεν Ιησοϋν Χριστόν”, γιά τήν άποτελεσματική μελέτη τών Αγίων Γραφών, γιά τίς προσευχές τους, γιά τήν ψυχική τους άγωνία και γιά τά λόγια του Χριστού πρός αυτούς: “Συγκεχωρημέναι είναι εις σέ αί άμαρτίαι σου.” Είναι άφύσικο γιά τόν καθένα τέτοια πράγματα νά τά κρατάει μυστικά, και αυτοί πού έχουν πληρωθεί μέ τήν αγάπη του Χριστού, δέν μπορούν νά φερθούν διαφορετικά. Όπως ο Θεός τούς κατέστησε θεματοφύλακες τής ιερής αλήθειας, έτσι θά πρέπει και αυτοί νά αισθάνονται τήν ανάλογη επιθυμία νά δουν και τούς άλλους νά συμμερίζονται τίς ίδιες μ’ αυτούς εύλογίες. Καθιστώντας γνωστή στούς άλλους τήν πλουσιοπάροχη αγάπη του Θεού, θά δέχονται όλο και περισσότερη από τή χάρη του Χριστού. Η καρδιά τους θά μεταβληθεί σάν του μικρού παιδιού μέ όλη της τήν άπλότητα και άνεπιφύλακτη υπακοή. Η ψυχή τους θά λαχταράει τήν άγιωσύνη, και οι θησαυροί τής άλήθειας και τής χάρης θά τούς άποκαλύπτονται συνεχώς αύξανόμενοι, γιά νά τούς μεταδώσουν στόν κόσμο.ΠΧ 83.3

    Η τεράστια αποθήκη τής άλήθειας είναι ο λόγος του Θεού—ο γραπτός λόγος, ή καταχωρημένη συμπεριφορά του Θεού πρός τόν άνθρωπο, και τό βιβλίο τής φύσης. Νά από ποιούς θησαυρούς πρέπει νά άντλούν οι εργάτες του Χριστού. ‘Ενώ ερευνούν νά βροϋν τήν άλήθεια πρέπει νά στηρίζονται στόν Θεό και όχι στήν εξυπνάδα τών άνθρώπων, στούς μεγάλους του κόσμου τών οποίων ή σοφία είναι άφροσύνη στά μάτια του Θεού. Ο Κύριος εχει τά δικά Του καθιερωμένα κανάλια μέσω τών όποιων κάθε ευσυνείδητος ερευνητής μπορεί νά Τόν γνωρίσει.ΠΧ 84.1

    Αν ο οπαδός του Χριστού πιστεύει στό λόγο Του και τόν εφαρμόζει, δέν ύπάρχει επιστήμη στόν κόσμο πού νά μή μπορεί νά τήν καταλάβει και νά τήν εκτιμήσει. Δέν ύπάρχει τίποτε, πού νά μή του είναι χρήσιμο προκειμένου νά μεταδώσει τήν άλήθεια στούς άλλους. οι φυσικές επιστήμες αποτελούν σωστό θησαυροφυλάκιο γνώσεων άπ’ τίς όποιες καθένας πού μαθητεύει στό σχολείο του Χριστού μπορεί νά επωφεληθεϊ. Παρατηρώντας τήν ομορφιά τής φύσης, μελετώντας τή γεωπονία, τή δασολογία και όλα τά θαυμάσια της γης, τής θάλασσας και του ούρανοϋ, βλέπομε τήν άλήθεια κάτω από καινούργιο πρίσμα. Καί τά μυστήρια τά συνυφασμένα μέ τήν πολιτεία του Θεού πρός τόν άνθρωπο, τά βάθη τής σοφίας Του και τής κρίσης Του δπως έξωτερικεύονται στήν άνθρώπινη ζωή, άποτελούν άλλη μιά πηγή πολυτίμων θησαυρών.ΠΧ 84.2

    Πάνω άπ’ όλα όμως ή επίγνωση του Θεού άποκαλύπτεται ευκρινέστερα πρός τόν άμαρτωλό άνθρωπο μέσα στό γραπτό λόγο. Αυτός είναι τό πραγματικό θησαυροφυλάκιο του ανεξερεύνητου πλούτου του Χριστού.ΠΧ 84.3

    Ο λόγος του Θεού περιέχει τίς Γραφές τής Παλαιάς και τής Καινής Διαθήκης. Καμιά δέ συμπληρώνεται χωρίς τήν άλλη. Ο Χριστός δήλωσε ότι οι άλήθειες τής Παλαιάς Διαθήκης είναι τόσο σημαντικές όπως και της Καινής. Ο Χριστός ήταν ο Λυτρωτής του ανθρώπου τότε στην αρχή άκόμη του κόσμου, τό ίδιο όπως είναι και σήμερα. Πρίν ακόμη επενδύσει τή θεϊκή Του φύση μέ τήν ανθρώπινη μορφή ερχόμενος σ’ αυτόν τόν κόσμο, τό μήνυμα του εύαγγελίου είχε μεταδοθεί από τόν Αδάμ, τόν Σήθ, τόν Μαθουσάλα, τόν Νώε. Στή Χαναάν ο Αβραάμ, όπως και ο Λώτ στά Σόδομα ηταν οι φορείς τής άγγελίας και από γενεά σέ γενεά πιστοί άγγελιοφόροι άνήγγειλαν τόν Ερχόμενο. οι τελετουργίες τής Ιουδαϊκής οικονομίας θεσπίσθηκαν από τόν ίδιο τόν Χριστό. Αύτός άποτελοϋσε τό θεμέλιο του συστήματος τών προσφερομένων θυσιών τους. Αύτός ήταν τό μεγάλο άντίτυπο όλων γενικά τών ιεροτελεστιών τους. Τό χυμένο αίμα κατά τήν προσφορά τών θυσιών συμβόλιζε τή θυσία του Αμνού του Θεού. ‘Όλες οι τυπικές προσφορές έβρισκαν τήν εκπλήρωσή τους σ’ Αύτόν.ΠΧ 84.4

    Ο Χριστός, ετσι όπως παρουσιάσθηκε στούς πατριάρχες, όπως συμβολίζονταν μέ τό τελετουργικό σύστημα, όπως σκιαγραφεΐται μέ τό νόμο, όπως άποκαλύπτεται από τούς προφήτες, αποτελεί τόν πλούτο τής Παλαιάς Διαθήκης. Ο Χριστός ετσι όπως παρουσιάζεται στήν έπίγεια ζωή Του, στό θάνατό Του και στήν άνάστασή Του, ο Χριστός ετσι όπως μάς Τόν αποκαλύπτει τό Πνεϋμα τό Αγιο, είναι ο θησαυρός τής Καινής Διαθήκης. Ο Σωτήρας μας, τό άπαύγασμα τής δόξας του Πατέρα, είναι ο Καινούργιος και ο Παλαιός.ΠΧ 85.1

    Οι άπόστολοι έπρεπε νά δώσουν τή μαρτυρία γιά τή ζωή, τόν θάνατο και τό μεσιτικό εργο του Χριστού, όπως αυτά είχαν προλεχθεϊ από τούς προφήτες. Τό έπίκεντρο τής μαρτυρίας τους ήταν ο Χριστός μέ τήν ταπεινοφροσύνη Του, τήν άγνότητά Του, τήν άγιωσύνη Του, τήν άσύγκριτη αγάπη Του. Προκειμένου νά κηρύξουν ενα ολοκληρωμένο εύαγγέλιο, έπρεπε νά παρουσιάσουν τόν Σωτήρα όχι μόνο όπως Τόν ήξεραν από τή ζωή Του και από τή διδαχή Του, άλλά όπως Τόν προανήγγειλαν οι προφήτες τής Παλαιάς Διαθήκης και όπως Τόν συμβόλιζε ή ύπηρεσία τών θυσιών.ΠΧ 85.2

    Στή διδαχή Του ο Χριστός άνέφερε άλήθειες παληές τίς όποιες ο Ιδιος είχε επινοήσει, αλήθειες τίς οποίες Αυτός είχε προφέρει μέσο τών πατριαρχών και προφητών. Τίς παρουσίαζε όμως κάτω από καινούργιο φώς. Καί τί διαφορετικό νόημα έπαιρναν τότε! Η ερμηνεία πού πρόσδιδε σ’ αυτές, τίς ελουζε μ’ ενα κύμα φωτός και πνευματικής άξίας. Καί σύμφωνα μέ τήν ύπόσχεσή Του, τό Αγιο Πνεύμα θά φώτιζε τούς άποστόλους ώστε ο λόγος του Θεού θά εξακολουθούσε νά τούς άποκαλύπτεται διαρκώς και αύτοί θά ηταν σε θέση νά εκθέσουν τίς αλήθειες του πλαισιωμένες από καινούργια ομορφιά.ΠΧ 85.3

    Αφότου ή ύπόσχεση τής άπολύτρωσης πρωταγγέλθηκε μέσα στόν κήπο τής Έδέμ, ή ζωή, ο χαρακτήρας και τό μεσιτικό εργο του Χριστού άπετέλεσαν ιδιαίτερο θέμα μελέτης γιά τήν άνθρώπινη διάνοια. Η κάθε διάνοια όμως μέ τήν οποία συνεργάζονταν τό Αγιο Πνεύμα, παρουσίαζε τά θέματα αύτά πάντοτε κάτω από ενα ξέχωρο καινούργιο φως. οι άπολυτρωτικές άλήθειες επιδέχονται συνεχή άνάπτυξη και επέκταση. Άν και παληές, είναι πάντα καινούργιες και στόν έρευνητή τής άλήθειας άποκαλύπτουν διαρκώς λαμπρότερη δόξα και μεγαλύτερη δύναμη.ΠΧ 86.1

    Σέ κάθε ίδιαίτερη γενεά αντιστοιχεί μία καινούργια εξέλιξη τής άλήθειας, ένα μήνυμα από τόν Θεό πρός τούς άνθρώπους τής γενεάς αύτής. οι παληές άλήθειες είναι πολύ σημαντικές. Η καινούργια άλήθεια δέν είναι άνεξάρτητη από τήν παληά, άλλ’ άποτελεϊ τήν εξέλιξη αύτής τής τελευταίας. Μόνο όταν κατέχομε τήν παληά άλήθεια, είμαστε σέ θέση νά κατανοήσομε και τή νέα. Όταν ο Χριστός θέλησε νά εξηγήσει στούς μαθητές Του τήν άλήθεια τής άνάστασής Του, άρχισε “από Μωϋσέως και πάντων τών προφητών” και “διηρμήνευεν εις αύτούς τά περί Εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταϊς Γραφαΐς.” (Λουκ. 24:27). Τό φώς πού ξεχύνεται από τήν νεο-έξελιγμένη άλήθεια είναι ενα ένδοξο άπαύγασμα τής παληάς. ‘Όποιος άπορρίπτει ή περιφρονεϊ τή νέα, στήν πραγματικότητα δέν κατέχει οϋτε τήν παληά. Γι’ αύτόν ή ζωτική της δύναμη εχει χαθεί. Τό μόνο πού άπομένει είναι μιά άψυχη μορφή.ΠΧ 86.2

    Υπάρχουν άνθρωποι πού ίσχυρίζονιαι ότι πιστεύουν και διδάσκουν τίς άλήθειες τής Παλαιάς Διαθήκης, ενώ άπορρίπτουν τήν Καινή. Μέ τό νά άρνούνται όμως νά παραδεχθούν τίς διδαχές του Χριστού, άποδείχνουν ότι δέν πιστεύουν ούτε σ’ αύτά πού είπαν οι πατριάρχες και οι προφήτες. “Έάν έπιστεύεχε εις τόν Μωυσήν, ηθέλετε πιστεύσει και εις Έμέ” είπε ο Χριστός, “επειδή περί Εμού εκείνος εγραψεν.” (Ίωάν. 5:46). Επομένως ούτε η διδαχή τους τής Παλαιάς Διαθήκης εχει κανένα κύρος.ΠΧ 86.3

    Πολλοί πού διατείνονται ότι πιστεύουν και κηρύττουν τό ευαγγέλιο κάνουν τό ίδιο λάθος. Βάζουν κατά μέρος τίς Γραφές τής Παλαιάς Διαθήκης γιά τίς οποίες ο Χριστός δήλωσε ότι “εκείναι είναι αι μαρτυροϋσαι περί Εμοϋ.” (Ίωάν. 5:39). Άπορρίπτοντας τήν Παλαιά Διαθήκη, απορρίπτουν στήν πραγματικότητα τήν Καινή, άφοϋ και οι δύο άποτελούν μέρη ενός άναπόσπαστου συνόλου. Κανείς δέν μπορεί νά παρουσιάσει κατά τρόπο εφικτό τό νόμο του Θεού άνεξάρτητα από τό εύαγγέλιο, ή τό εύαγγέλιο άνεξάρτητα από τό νόμο. Ο νόμος αποτελεί τήν ενσάρκωση του εύαγγελίου, και τό εύαγγέλιο άποτελεϊ τήν άποκάλυψη του νόμου. Ο νόμος είναι ή ρίζα· τό εύαγγέλιο είναι ο εύωδιαστός άνθός και ο παραγόμενος καρπός του.ΠΧ 86.4

    Η Παλαιά Διαθήκη χύνει φως πάνω στήν Καινή και ή Καινή πάνω στήν Παλαιά. Η κάθε μιά άποτελεϊ τήν άποκάλυψη τής δόξας του Θεού όπως αυτή παρουσιάζεται στόν Χριστό. Καί οι δύο μαζί εκθέτουν άλήθειες πού θά άποκαλύπτουν διαρκώς καινούργια βάθη σημασίας γιά τόν ειλικρινή ερευνητή.ΠΧ 87.1

    Η άλήθεια πού πηγάζει από τόν Χριστό και άποκαλύπτεται μέ τόν Χριστό είναι άνυπολόγιστη. Είναι, θά ελεγε κανείς, σά νά ο μελετητής τής Γραφής παρατηρεί μιά πηγή πού εξακολουθεί νά βαθύνεται και νά εύρύνεται όσο αυτός κοιτάζει στό βυθό της. Ποτέ σ’ αυτή τήν πρόσκαιρη ζωή δέ θά μπορέσομε νά καταλάβομε τή μυστηριακή αγάπη του Θεού πού έπέτρεψε νά γίνει ο Υιός Του ιλασμός γιά τίς δικές μας άμαρτίες. Τό επίγειο εργο του Σωτήρα μας άποτελεϊ και θά εξακολουθεί νά άποτελεϊ ενα θέμα πού παραμένει άσύλληπτο και γι’ αυτή άκόμη τήν πιό γόνιμη φαντασία. Μπορεϊ ο άνθρωπος νά επιστρατεύσει όλες του τίς πνευματικές δυνάμεις σέ μιά προσπάθεια νά έγκολπωθει τό μυστήριο αυτό. Θά’ ρθει όμως στιγμή πού τό μυαλό θά κουραστεί και θ’ άποκάμει. Καί ο πιό άκριβής ερευνητής θά βρεθεί ξαφνικά μπροστά σ’ ένα χάος, σέ μιά άπέραντη θάλασσα δίχως αρχή και τέλος.ΠΧ 87.2

    Τήν άλήθεια, όπως αυτή εκπροσωπείται από τόν Ιησού, μπορεί κανείς νά τήν αισθανθεί, χωρίς όμως νά μπορεί ποτέ νά τήν κατανοήσει. Τό ύψος, τό πλάτος και τό βάθος της υπερβαίνουν τά όρια τής άντίλήψής μας. Μπορεί νά καταπονήσομε τή φαντασία μας μέχρι τόν ύπέρτατο βαθμό- τό μόνο πού θά κατορθώσομε νά διακρίνομε είναι ένα άμυδρό μόλις σκιαγράφημα μιάς άγάπης άνεξήγητης, ή όποία μολονότι είναι ψηλή σάν τόν ούρανό, εσκυψε όμως χαμηλά μέχρι τή γή, μέ σκοπό νά άποτυπώσει τήν εικόνα του Θεού πάνω στίς άνθρώπινες ύπάρξεις.ΠΧ 87.3

    Παρ’ όλα αυτά, έχομε τήν ικανότητα νά αντιληφθούμε χωρίς κανένα περιορισμό τή θεϊκή ευσπλαχνία. Αυτή αποκαλύπτεται στήν ταπεινή και συντριμμένη ψυχή. Στήν πραγματικότητα τήν ευσπλαχνία του Θεού τήν κατανοούμε σέ αναλογία ισότιμη μέ τήν ευγνωμοσύνη πού αισθανόμαστε γιά τή θυσία Του γιά μάς. Καθώς μέ ταπεινή καρδιά ερευνούμε τό λόγο του Θεού, τό σπουδαίο απολυτρωτικό θέμα θά γίνεται κατανοητό από τό έρευνητικό μας πνεϋμα. Οσο τό παρατηρούμε, τόσο λαμπρότερο θά μάς παρουσιάζεται, και όσο προσπαθούμε νά τό καταλάβομε τόσο θά κερδίζει σέ ύψος και σέ βάθος.ΠΧ 88.1

    Η ζωή μας πρέπει νά ένωθεϊ μέ τή ζωή του Χριστού. Πρέπει νά απομυζούμε συνεχώς δυνάμεις απ’ Αυτόν, τό ζωντανό Ψωμί πού κατέβηκε άπ’ τόν ούρανό· νά αντλούμε άπ’ Αυτόν, τήν ολόδροση, άστείρευτη πηγή πού μέ αφθονία χορηγεί τά πολύτιμα νερά της. Αν παραμένομε διαρκώς στήν παρουσία του Κυρίου, μέ τίς καρδιές μας ξέχειλες από εύγνωμοσύνη και δοξολογία πρός Αύτόν, ή θρησκευτική ζωή μας θά φρεσκάρεται άδιάκοπα. οι προσευχές μας θά πάρουν τή μορφή μιάς έγκάρδιας συνομιλίας μέ τόν Θεό, όπως όταν συνομιλούμε μ’ ενα μας φίλο. Θά μάς μιλάει προσωπικά γιά τά μυστήριά Του, και συχνά θά νοιώθομε τή γλυκειά ζεστασιά τής παρουσίας του Ιησού. Συχνά οι καρδιές μας θά φλέγονται μέσα μας όταν Εκείνος πλησιάζει γιά νά έπικοινωνήσει μαζί μας, όπως εκανε μέ τόν Ενώχ. “Οταν πραγματικά γευθεί αυτή τήν έμπειρία ο Χριστιανός, τότε θα παρατηρηθεί στή ζωή του μιά τέτοια άπλότητα, μιά τέτοια ταπεινοφροσύνη, ήπιότητα και τρυφερότητα τής καρδιάς, ώστε θα άποδείξει σέ όλους έκείνους μέ τούς οποίους συναναστρέφεται, ότι έχει έρθει σέ προσωπική επαφή μέ τόν Χριστό και έμαθε τούς τρόπους απ’ Αύτόν.ΠΧ 88.2

    Σέ όλους όσους τήν ασπάζονται, ή θρησκεία του Χριστού θά παρουσιασθεϊ σάν μιά ζωογονική, διαπεραστική άρχή, σάν μιά ζωντανή, δραστήρια πνευματική ένέργεια. Θά άποκαλυφθεί μέ τή φρεσκάδα, τήν ικμάδα και τή φαιδρότητα τής αιώνιας νιότης. Η ψυχή πού άποδέχεται τό λόγο του Θεού δέν είναι σάν τό νερόλακκο πού έξατμίζεται, οϋτε σάν τή ραγισμένη δεξαμενή πού χάνει τό πολύτιμο περιεχόμενό της. Είναι σάν τό ορμητικό ποτάμι του βουνοϋ πού τροφοδοτείται από άστείρευτες πηγές, και πού τά δροσερά, κρυστάλλινα νερά του ξεπηδοϋν από βράχο σέ βράχο, δροσίζοντας τούς κουρασμένους, τούς διψασμένους και τούς φορτισμένους.ΠΧ 88.3

    Μιά τέτοια εμπειρία εφοδιάζει τόν κάθε δάσκαλο τής αλήθειας μ’ εκείνα άκριβώς τά προσόντα πού θά τόν καταστήσουν άντιπρόσωπο του Χριστού. Τό πνεύμα της χριστιανικής διδαχής θά προσδώσει εύθύτητα και σταθερότητα στίς διάφορες επαφές του και στίς προσευχές του. Η μαρτυρία του γιά τόν Χριστό δέν θά είναι επιφανειακή και άψυχη. Τά κηρύγματα του ιεροκήρυκα δέν θά άποτελούν τίς ίδιες παληές επαναλήψεις. Η εύρύτητα τής αντίληψής του θά επιδέχεται τή συνεχή διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος.ΠΧ 89.1

    Ο Χριστός είπε: “‘Όστις τρώγει τήν σάρκα Μου και πίνει τό αίμα Μου, εχει ζωήν αιώνιον ... Καθώς Εμέ άπέστειλεν ο ζών Πατήρ και Εγώ ζώ διά τόν Πατέρα, οϋτω και όστις Μέ τρώγει, θέλει ζήσει και εκείνος δι’ Εμέ ... Τό Πνεύμα είναι εκείνο τό όποιον ζωοποιεί ... οι λόγοι τούς όποιους Εγώ λαλώ πρός εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι.” (Ίωάν. 6:4,63).ΠΧ 89.2

    Οταν εμείς τρώμε τή σάρκα του Χριστού και πίνομε τό αίμα Του, τό στοιχείο τής αιώνιας ζωής θά παρουσιάζεται σάν ψυχή του κηρύγματος του ευαγγελίου, άντικαθιστώντας τίς μπαγιάτικες, χιλιοειπωμένες ιδέες. Η ανιαρή, μονότονη, και πληκτική κατήχηση θά πάρει τέλος. οι παληές άλήθειες θά εξακολουθούν νά προβάλλονται, άλλά θά βλέπονται κάτω από ενα καινούργιο φώς. Θά επέλθει μιά καινούργια διαίσθηση τής άλήθειας, μιά διαύγεια και μιά ζωτικότητα πού δέν θά ξεφεύγει τήν προσοχή κανενός. Οσοι θά έχουν τό προνόμιο νά απολαμβάνουν μιά τέτοια διακονία του ευαγγελίου, θά αισθανθούν, άν άφεθούν ελεύθεροι νά έπηρεασθούν από τό Πνεύμα τό “Αγιο, τή δραστήρια δύναμη μιάς νεογέννητης ζωής. Θά άνάψει μέσα τους ή φλόγα τής άγάπης του Θεού. Η διαίσθηση τής άντίληψής τους θά άναζωογονηθεϊ ώστε νά διακρίνουν τήν όμορφιά και τή μεγαλοπρέπεια τής άλήθειας.ΠΧ 89.3

    Ο πιστός οικοδεσπότης άποτελεϊ ύπόδειγμα γιά όλους όσους άσχολοΰνται μέ τή διδασκαλία τών μικρών παιδιών και τών νέων. Άν ο δάσκαλος εκτιμάει τό λόγο του Θεού σά θησαυρό, θά αντλεί άδιάκοπα άπ’ αυτόν καινούργιες ομορφιές και καινούργιες άλήθειες. Οταν ο δάσκαλος στηρίζεται στόν Θεό μέ προσευχή, τό Πνεύμα του Χριστού θά επαναπαύεται σ’ αυτόν και μέσο αυτού τό “Αγιο Πνεύμα θά επηρεάσει τή σκέψη τών άλλων. Τό Πνεύμα πληρεί τό νού και τήν καρδιά μέ μιά γλυκειά ελπίδα, μέ θάρρος και μέ πνευματικά μαθήματα πού αντλούνται από τή Γραφή. Καί όλα αυτά θά τά μεταδώσει μετά στούς νέους μέ τή διδασκαλία του.ΠΧ 89.4

    Οι πηγές τής ούράνιας ειρήνης και χαράς πού ξεχύνονται στήν καρδιά του δασκάλου μέσο του θεόπνευστου λόγου, θά αποβούν χείμαρρος εύλογημένης επιρροής γιά όλους εκείνους μέ τούς οποίους αυτός έρχεται σέ επαφή. Η Γραφή δέν θά άποτελεΐ βιβλίο άνιαρό στά χέρια του μαθητή. “Ενας συνετός δάσκαλος ξέρει νά κάνει τό λόγο του Θεού διαρκώς πιό έλκυστικό. Θά τόν παρουσιάζει σάν τό ψωμί τής ζωής πού ποτέ δέ μπαγιατιάζει. Η φρεσκάδα και ή ομορφιά του θά ελκύουν και θά γοητεύουν τούς νέους και τά μικρά παιδιά. Είναι σάν τόν ήλιο πού λάμπει πάνω στή γή, παράγοντας διαρκώς άπλετο φώς και ζεστασιά, χωρίς ποτέ νά εξαντλείται.ΠΧ 90.1

    Τό άγιο και διδακτικό Πνεύμα του Θεού βρίσκεται μέσα στό λόγο Του. Ενα φώς, ενα πολύτιμο καινούργιο φώς, απαυγάζει από τήν κάθε σελίδα του. Η άλήθεια βρίσκεται εκεί αποκαλυμένη. Τά λόγια και οι φράσεις διευκρινίζονται και παρουσιάζονται μέ τήν κατάλληλη γιά τήν κάθε περίπτωση μορφή, σάν φωνή Θεού άπευθυνόμενη στήν ψυχή.ΠΧ 90.2

    Τό Αγιο Πνεϋμα εύχαριστείται νά άπευθύνεται στούς νέους και νά τούς βοηθάει νά άνακαλύπτουν τόν πλούτο και τήν ομορφιά του λόγου του Θεού. οι ύποσχέσεις του Μεγάλου Δασκάλου θά αιχμαλωτίσουν τίς αισθήσεις και θά ζωοποιήσουν τήν ψυχή μέ μιά πνευματική δύναμη σταλμένη από τόν Θεό. Μέσα στή γόνιμη σκέψη θά γεννηθεί μιά τέτοια οικειότητα μέ τά θεία πού θά χρησιμεύσει σάν προπύργιο κατά του πειρασμού.ΠΧ 90.3

    Τά λόγια τής αλήθειας θά πάρουν ιδιαίτερη σημασία και θά άποκτήσουν τέτοιο βαθύ νόημα πού ούτε από τή φαντασία μας πέρασε ποτέ. Η καλλονή και ο πλούτος του λόγου άσκούν μιά μεταπλαστική επιρροή πάνω στή σκέψη και στόν χαρακτήρα. Τό φώς τής ουράνιας αγάπης θά εμπνέει τήν καρδιά λάμποντας μέσα της.ΠΧ 90.4

    Οσο περισσότερο μελετάται ή Βίβλος, τόσο περισσότερο εκτιμάται. Σ’ οποιοδήποτε σημείο της στραφεί ο άναγνώστης, θά συναντήσει παντού τήν εκδήλωση τής άπειρης σοφίας και άγάπης του Θεού.ΠΧ 90.5

    Η σημασία τής Ιουδαϊκής οικονομίας δέν έχει άκόμη κατανοηθεΐ όπως πρέπει. Οι βαθειές και βαρυσήμαντες αλήθειες παρουσιάζονται σκοτεινές κάτω οπό τά σύμβολα και τίς ιεροτελεστίες. Τό ευαγγέλιο όμως είναι τό κλειδί πού εξηγεί τά μυστήρια. Η κατανόηση του απολυτρωτικού σχεδίου είναι εκείνη πού κάνει προσιτές τίς άλήθειες αύτές στήν αντίληψή μας. Επομένως έχομε τό προνόμιο νά καταλάβομε τά θαυμάσια αυτά θέματα πολύ βαθύτερα ακόμη. Είναι άπαραίτητο νά εννοήσομε τό βάθος τών πραγμάτων του Θεού. οι άγγελοι επιθυμούν νά ρίξουν μιά ματιά στίς αλήθειες τίς αποκαλυπτόμενες στά άτομα εκείνα πού μέ ταπεινή καρδιά ερευνούν τό λόγο του Θεού και προσεύχονται γιά τό μήκος και πλάτος, και ύψος και βάθος τής γνώσης εκείνης τήν όποία Αυτός μόνος είναι ικανός νά χορηγήσει.ΠΧ 90.6

    Ενώ πλησιάζομε πρός τό τέλος τής ιστορίας του κόσμου, οι προφητείες οι αναφερόμενες στίς έσχατες μέρες απαιτοϋν ιδιαίτερη από μέρους μας μελέτη. Τό τελευταίο βιβλίο τής Καινής Διαθήκης είναι γεμάτο από αλήθειες πού έχομε άνάγκη νά καταλάβομε. Ο Σατανάς έχει τυφλώσει τή διάνοια πολλών σέ σημείο πού νά χαίρονται προβάλλοντας κάθε εϊδους δικαιολογία γιά νά μή μελετούν τήν Αποκάλυψη. Καί όμως εδώ μέσα φανερώνει ο Χριστός μέ τό δούλο του τόν Ιωάννη, τί άκριβώς πρόκειται νά συμβεί στίς τελευταίες μέρες, γι’ αυτό και λέγει: “Μακάριος ο άναγινώσκων και οι ακούοντες τούς λόγους τής προφητείας και φυλάττοντες τά γεγραμμένα εν αυτή.” ('Αποκ. 1:3).ΠΧ 91.1

    “Αύτη δέ είναι ή αιώνιος ζωή,” είπε ο Χριστός, “τό νά γνωρίζωσι Σέ τόν μόνον αληθινόν Θεόν και τόν Οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.” (Ίωάν. 17:3). Πώς γίνεται νά αγνοοϋμε τήν αξία μιάς τέτοιας γνώσης; Πώς γίνεται παρόμοιες ένδοξες άλήθειες νά μή φλέγουν τίς καρδιές μας, νά μή βρίσκονται στά χείλη μας και νά μή εμποτίζουν ολόκληρο τό είναι μας;ΠΧ 91.2

    Παραχωρώντας μας τό λόγο Του, ο Θεός έθεσε στή διάθεσή μας κάθε αλήθεια απαραίτητη γιά τή σωτηρία μας. Χιλιάδες άνθρωποι άντλησαν νερό από τίς πηγές αυτές τής ζωής, χωρίς ποτέ νά ελαττωθεί ή περιεκτικότητά τους. Χιλιάδες παρατήρησαν σ’ αυτές τόν Κύριό τους, και μέ τήν παρατήρηση αυτή, μετασχηματίσθηκαν σύμφωνα μέ τήν εικόνα Του. Τό πνεύμα τους φλέγονταν μέσα τους κάθε φορά πού μιλούσαν γιά τόν χαρακτήρα Του, ή διηγούνταν τί είναι γι’αυτούς ο Χριστός και τί είναι αυτοί γιά τόν Χριστό. Αλλά τά μεγάλα, ιερά θέματα δέν έξαντλούνται μέ τούς ερευνητές αυτούς του παρελθόντος. Άλλες τόσες χιλιάδες μπορούν νά επιδοθούν στην ερευνητική καταπόνηση των μυστηρίων της σωτηρίας. Καθώς ενδιατρίβομε με τά θέματα της ζωής του Χρίστου και τσϋ χαρακτήρα τής αποστολής Του, ζωηρότερες ακτίνες φωτός θά ξεχύνονται μέ κάθε νέα προσπάθεια γιά τήν ανακάλυψη τής αλήθειας. Κάθε καινούργια ανίχνευση θά φέρει σέ φως κάτι περισσότερο ενδιαφέρον άπ’ ο,τι μέχρι τώρα μάς είχε παρουσιασθεί. Τό θέμα είναι ανεξάντλητο. Η μελέτη τής ενσάρκωσης του Χριστού, τής έξιλαστικής θυσίας Του και του μεσιτικού Του έργου θά εξακολουθεί νά απασχολεί τη σκέψη του κάθε φιλόπονου μελετητή μέχρι τά τέλη των αιώνων. Ατενίζοντας τότε αυτός στόν ούρανό, τόν δίχως άρχή και τέλος, θά βροντοφωνήσει: “Αναντιρρήτως τό μυστήριον τής ευσεβείας είναι μέγα.” (Α’ Τιμ. 3:16).ΠΧ 91.3

    Στην αιωνιότητα θά μάθομε όλα όσα θά μπορούσαμε νά εχομε μάθει σ’ αυτή τή ζωή αν είχαμε δεχθεί τη μοναδική εκείνη διαφώτιση πού θά διεύρυνε τή διάνοιά μας. Τό θέμα τής απολύτρωσης θά απασχολεί τήν καρδιά, τό νού, και τή γλώσσα των λυτρωμένων όλων των αιώνων. Τότε μόνο θά καταλάβουν τίς αλήθειες πού λαχταρούσε ο Χριστός νά φανερώσει στούς μαθητές Του, και πού αυτοί, από έλλειψη πίστης, δέν ήταν σέ θέση νά συλλάβουν. Καινούργιες φάσεις τής δόξας και τής τελειότητας του Ιησού θά εξακολουθούν νά παρουσιάζονται κατά τούς ατελεύτητους αιώνες.ΠΧ 92.1

    Μέσα στό αέναο κύλισμα του χρόνου ο πιστός Οικοδεσπότης θά βγάζει άπ’ τούς θησαυρούς Του πάντα νέα και παληά.ΠΧ 92.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents