Πρακτικα μαθηματα

Αυτά είναι μερικά από τά πολλαπλά μαθήματα πού μάς διδάσκει η ζωντανή παραβολή τής φύσης γιά τό σπορέα και γιά τό σπόρο. οι γονείς και οι δάσκαλοι πρέπει νά βρουν πρακτικές μεθόδους γιά νά άναμεταδώσουν τά μαθήματα αυτά. Αφήστε τά παιδιά νά έτοιμάσουν μόνα τους τό έδαφος και νά φυτέψουν τά σπορικά. Καί ενώ έργάζονται, μπορούν τότε οι γονείς και οι δάσκαλοι νά άναφερθούν στόν κήπο τής καρδιάς και στόν καλό η τόν κακό σπόρο πού σπέρνεται εκεί, εξηγώντας ότι όπως ο κήπος χρειάζεται νά προετοιμασθεϊ γιά τό φυσικό σπόρο, τό ίδιο και η καρδιά πρέπει νά προετοιμασθεί γιά τό σπόρο τής άλήθειας. Μέ τό σπόρο πού θαύεται στή γή μπορούν νά έξηγήσουν τό θάνατο του Χριστού, και μέ τό φυτρωμένο πρωτοβλάσταρο, τό γεγονός τής άνάστασής Του. Καί όπως αύξάνουν τά φυτά, η σχέση άνάμεσα στή φυσική και στήν πνευματική σπορά μπορεί νά συνεχισθεί.ΠΧ 55.2

Επίσης οι νέοι μπορούν νά διδαχθούν κατά ένα παρόμοιο τρόπο. Καί αυτοί πρέπει νά μάθουν νά καλλιεργούν τή γή. Θά ήταν εύχής εργο άν τό κάθε σχολείο διέθετε άγροκτήματα γιά καλλιέργεια. Αυτά πρέπει νά θεωρούνται η αίθουσα διδασκαλίας του ίδιου του Θεού. Η φύση θά έπρεπε νά άποτελεϊ τό βασικό σχολικό βιβλίο τό οποίο νά μελετούν τά παιδιά και από τό οποίο νά άντλοϋν γνώσεις γιά τήν καλλιέργεια τής ψυχής.ΠΧ 55.3

Από τό όργωμα τής γής, τό θρυμμάτισμα και τήν καθυπόταξη του έδάφους, διαρκώς καινούργια μαθήματα μπορούν νά μαθευτούν. Κανείς δέν περιμένει άμεση έσοδειά από ένα χέρσο χωράφι. Απαιτείται συστηματική, έπιμελημένη και έπίμονη έργασία γιά τήν προετοιμασία του έδάφους πρίν άπ’ τή σπορά. Τό ίδιο συμβαίνει και μέ τήν πνευματική εργασία μεσ’ τήν ανθρώπινη καρδιά. Αυτοί πού θά ήθελαν νά δουν τό εδαφός τους εκχερσωμένο, πρέπει νά ριχτούν στή δουλειά μέ τό λόγο του Θεού στήν καρδιά. Τότε θά διαπιστώσουν τό άκαλλιέργηχο έδαφος τής καρδιάς νά θρυμματίζεται κάτω από τήν άπαλυντική, δαμάστρια επιρροή του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς τή σκληρή εργασία, τό χωράφι δέ φέρνει εσοδειά. ‘Έτσι και ο χώρος τής καρδιάς. Τό Αγιο Πνεύμα πρέπει νά έπιδράσει πάνω του, νά τόν εξευγενίσει και νά τόν καθυποτάξει πρίν νά είναι σέ θέοη νά φέρει καρπό πρός δόξα Θεού.ΠΧ 55.4

Η γή δέν παραχωρεί τόν πλούτο της ύστερα από μιά σπασμωδική καλλιέργεια. Τής χρειάζεται καθημερινή προσοχή και φροντίδα. Απαιτεί βαθύ και συχνό όργωμα και ξεβοτάνισμα γιά νά απαλλαγεί από τά άγριοβότανα πού απομυζούν τά θρεπτικά στοιχεία τά προορισμένα γιά τόν εκλεκτό σπαρμένο σπόρο. Έτσι συμβαίνει και μέ όσους οργώνουν και σπέρνουν γιά τόν πνευματικό θερισμό. Κανένας δέν έχει ανάγκη νά στέκεται καταμεσής στό χωράφι παρατηρώντας τό θλιβερό ναυάγιο τών ελπίδων του.ΠΧ 56.1

Η εύλογία του Κυρίου θά χορηγηθεί σ’ όσους μ’ αυτόν τόν τρόπο εργάζονται τή γή, διδασκόμενοι από τή φύση μαθήματα πνευματικής άξίας. Οταν καλλιεργεί τό έδαφος, ο εργάτης δέν ξέρει άκριβώς τί πολύτιμοι θησαυροί μπορούν νά ξεπεταχθούν μπροστά του. Παρόλο ότι δέν πρέπει νά περιφρονεϊ τή διδαχή πού μπορεί νά του παρέχουν άτομα μέ πείρα και εύφυία, κατά βάθος όμως πρέπει νά συγκεντρώνεται σέ μαθήματα πού θά τόν κάνουν αύτοδίδακτο. Αύτό αποτελεϊ μέρος τής έκπαίδευσής του. Η καλλιέργεια του εδάφους θά οδηγήσει στήν καλλιέργεια τής ψυχής.ΠΧ 56.2

Εκείνος πού κάνει τό σπόρο νά βλαστήσει, πού τόν προσέχει μέρα-νύχτα, και του δίνει τή δύναμη νά αύξηθεϊ είναι ο Πλάστης μας, ο Βασιλιάς του ούρανού. Αλλ’ η φροντίδα Του γιά τά παιδιά Του είναι άκόμη μεγαλύτερη. Ενώ ο άνθρώπινος σπορέας σπέρνει τό σπόρο γιά τή συντήρηση τής πρόσκαιρης ζωής μας, ο θεϊκός Σπορέας θά σπείρει στήν ψυχή τό σπόρο πού θά καρποφορήσει γιά τήν αιώνια ζωή.ΠΧ 56.3