Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Οι Παραβολές του Χριστού - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφαλαιο 26: Ο μαμωνασ τησ αδικιασ

    Η Παραβολή: Λουκ. 16:1-9.

    Ο ερχομός του Χριστού συνέπεσε σέ μιά εποχή μεγάλης κοσμικότητας. οι άνθρωποι εκτιμούσαν τά πρόσκαιρα πάνω άπ’ τά αιώνια, έβαζαν τά υλικά άγαθά πάνω άπ’ τά πνευματικά. Επαιρναν τή χίμαιρα γιά πραγματικότητα και τήν πραγματικότητα γιά χίμαιρα. Δέν πρόσβλεπαν διόλου μέ πίστη στόν αόρατο κόσμο. Ο Σατανάς τούς παρουσίαζε τά πράγματα του κόσμου σάν τά μόνα πού επρεπε νά τούς έλκύουν, νά τούς απορροφούν και εκείνοι επεσαν θύματα του πειρασμού.ΠΧ 286.1

    Τήν κατάσταση αυτή τών πραγμάτων ηρθε νά τήν άλλάξει ο Χριστός. Προσπάθησε νά συντρίψει τή μαγική επιρροή πού είχε αιχμαλωτίσει τούς άνθρώπους και τούς εσερνε στά δίχτυα της. Μέ τή διδαχή Του φρόντισε νά ξεχωρίσει τά καθήκοντα της πνευματικής ζωης από της κοσμικής, και έπεδίωξε νά οδηγήσει τίς σκέψεις τών άνθρώπων από τό παρόν στό μέλλον. Τούς καλοϋσε νά στραφούν άπ’ τίς εφήμερες εγνοιες και νά προνοήσουν γιά τίς αιώνιες πραγματικότητες.ΠΧ 286.2

    “'Ητο άνθρωπός τις πλούσιος,” είπε ο Χριστός, “όστις είχεν οικονόμον και ούτος κατηγορήθη πρός αυτόν ώς διασκορπίζων τά ύπάρχοντά του.” Ο πλούσιος είχε έμπιστευθεϊ όλη του τήν περιουσία στά χέρια αυτού του οικονόμου. Αλλ’ αυτός δέν ηταν τίμιος και ο κύριός του είχε διαπιστώσει ότι τόν εκλεβε συστηματικά. Άπεφάσισε νά τόν σχολάσει από τήν ύπηρεσία του και τόν κάλεσε νά δώσει τόν άπολογισμό της διαχείρισής του. “Ti είναι τούτο τό όποιον άκούω περί σού;” του είπε, “δός τόν λογαριασμόν της οικονομίας σου· διότι δέν θέλεις δυνηθη πλέον νά ησαι οικονόμος.”ΠΧ 286.3

    Απειλούμενος μέ τήν επικείμενη άπόλυσή του, ο οικονόμος δέν εβλεπε μπροστά του παρά τρεις μόνο Εκδοχές από τίς οποίες επρεπε νά διαλέξει: νά έργασθεϊ, νά ζητιανέψει ή νά πεθάνει άπ’ τήν πείνα. Καί είπε μέσα του: “Ti νά κάμω, επειδή ο κύριός μου άφαιρεί άπ’ εμού τήν οικονομίαν; Νά σκάπτω δέν δύναμαι, νά ζητώ εντρέπομαι. Ένόησα τί πρέπει νά κάμω, διά νά μέ δεχθώσιν είς τούς οίκους αυτών, όταν άποβληθώ τής οικονομίας. Καί προσκαλέσας ένα έκαστον τών χρεωφειλετών του κυρίου αυτού, είπε πρός τόν πρώτον, πόσον χρεωστείς εις τόν κύριόν μου; Ο δέ είπεν, Έκατόν μέτρα ελαίου. Καί είπε πρός αυτόν, Λάβε τό έγγραφόν σου και καθίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα. ‘Έπειτα είπε πρός άλλον, Σύ δέ πόσον χρεωστεΐς; Ο δέ είπεν, Έκατόν μόδια σίτου. Καί λέγει πρός αυτόν, Λάβε τό έγγραφόν σου, και γράψον όγδοήκοντα.”ΠΧ 286.4

    Ο άπιστος αυτός ύπηρέτης έκαμε και τούς άλλους συνένοχους τής άνεντιμότητάς του. ‘Έκλεβε από τόν κύριό του γιά τό δικό τους τό συμφέρον και εκείνοι, μέ τό νά γίνονται κλεπταποδόχοι, δεσμεύονταν μέ τήν ύποχρέωση νά τόν δεχθούν σάν φίλο στά σπίτια τους.ΠΧ 287.1

    “Καί έπήνεσεν ο κύριος τόν άδικον οικονόμον ότι φρονίμως έπραξε.” Ο άνθρωπος του κόσμου παίνεψε τόν κλέφτη λογιστή του, γιά τήν εύστροφία του πνεύματός του. Ο έπαινος όμως του πλουσίου δέν είναι έπαινος Θεού.ΠΧ 287.2

    Ο Χριστός δέν παίνεψε τόν άδικο οικονόμο, άλλ’ άπλώς άνέφερε ένα πασίγνωστο γεγονός σάν παράδειγμα του μαθήματος πού ήθελε νά διδάξει. “Κάμετε εις έαυτούς φίλους έκ του μαμωνά τής άδικίας,” κατέληξε, “διά νά σάς δεχθώσιν εις τά αιωνίους σκηνάς όταν έκλείψητε.”ΠΧ 287.3

    Ο Σωτήρας είχε συχνά έπικριθεΐ από τούς Φαρισαίους επειδή συναναστρέφονταν μέ τελώνες και μέ άλλους άμαρτωλούς. Αύτό όμως οϋτε τό ενδιαφέρον Του μείωσε γι’ αυτούς, ούτε τίς προσπάθειές Του σταμάτησε γιά τό καλό τους. ‘Ήξερε ότι τό επάγγελμά τους τούς έβαζε σέ πειρασμό και ότι περιτριγυρίζονταν από τά δελεάσματα του πονηρού. Μετά τό πρώτο εύκολο παραπάτημα, γρήγορα τούς παρέσυρε ο γλυστερεός κατήφορος σέ μεγαλύτερες ανεντιμότητες και σοβαρότερα κρίματα. Ο Χριστός προσπαθούσε μέ κάθε τρόπο νά τούς κάνει νά έλκυσθούν από άνώτερα ιδανικά και από ήθικότερες άρχές. Αύτόν τό σκοπό είχε κατά νοϋ λέγοντας τήν παραβολή του άπιστου οικονόμου. Μιά τέτοια παρόμοια περίπτωση τήν είχαν ζήσει μερικοί τελώνες, και στήν περιγραφή πού έκανε ο Χριστός, άνεγνώρισαν τήν ίδια τους τή διαγωγή. Αύτό τράβηξε τήν προσοχή τους, και πολλοί άπ’αυτούς, μέ τήν άπεικόνιση έκείνη τής ίδιας τους άνέντιμης ζωής, διδάχθηκαν ένα μάθημα μεγάλης πνευματικής άξίας.ΠΧ 287.4

    Η παραβολή όμως απευθύνονταν κυρίως στούς μαθητές. Σ’αυτούς τά νάματα της άλήθειας μεταδόθηκαν γιά πρώτη φορά και μέσω αυτών εμελλαν νά διαδοθούν και στούς άλλους. Ενα σημαντικό μέρος της διδαχής του Χριστού οι μαθητές δέν μπόρεσαν νά τό καταλάβουν από μιάς άρχης και συχνά έδιναν τήν εντύπωση ότι είχαν λησμονήσει τά μαθήματά Του. Αλλά μέ τή βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, οι άλήθειες αύτές άργότερα άναζωπυρρώθηκαν διαυγέστατες στή μνήμη τους και, μέσω τών μαθητών, μεταδίδονταν μέ σαφήνεια στούς καινούργιους προσύλητους πού προστίθονταν στήν εκκλησία.ΠΧ 288.1

    Ο Σωτήρας άπευθύνονταν επίσης και στούς Φαρισαίους. Δέν έγκατέλειπε τήν ελπίδα ότι θά μπορούσε νά τούς κάνει νά καταλάβουν τή δύναμη τών λόγων Του. Καί πραγματικά πολλοί άπ’αυτούς είχαν κατά βάθος πεισθεΐ. “Οταν άργότερα θ’ άκουγαν τήν άλήθεια σύμφωνα μέ τήν ύπαγόρευση του Αγίου Πνεύματος, δέν θά ηταν λίγοι εκείνοι πού θά γίνονταν οπαδοί του Χριστού.ΠΧ 288.2

    Οι Φαρισαίοι είχαν προσπαθήσει νά δυσφημήσουν τόν Χριστό γιά τή συντροφιά πού εκανε μέ τούς τελώνες και τούς διάφορους άμαρτωλούς. Τώρα όμως ‘Εκείνος στρέφει τήν κατηγορία εναντίον τους. Τή σκηνή όπου ώς γνωστό, οι τελώνες εμφανίζονται σάν πρωταγωνιστές, τούς τήν παρουσιάζει μέ τρόπο πού όχι μόνο φανερώνει τή δική τους φαρισαϊκή διαγωγή, άλλά και τούς ύποδείχνει τόν μόνο τρόπο μέ τόν όποιο θά μπορούσαν νά απαλλαγούν από τά κρίματά τους.ΠΧ 288.3

    Τά άγαθά του κυρίου του, είχαν τεθεί στή διάθεση του άπιστου οικονόμου γιά σκοπούς άγαθοεργούς. ‘Εκείνος όμως τά χρησιμοποίησε γιά τό άτομικό του συμφέρον. Έτσι εγινε και μέ τό λαό ‘Ισραήλ. Ο Θεός ειχε διαλέξει τό σπέρμα του Αβραάμ. Μέ τό στιβαρό Του χέρι τούς ειχε λυτρώσει από τήν Αιγυπτιακή σκλαβιά. Τούς ειχε κάνει θεματοφύλακες τών άγιασμένων άληθειών πού προορίζονταν γιά τήν εύλογία του ύπόλοιπου κόσμου. Τούς ειχε έμπιστευθεϊ τούς ιερούς χρησμούς γιά νά μπορέσουν νά μεταδώσουν τό φώς και στούς άλλους. Αλλ’ οι οικονόμοι του Θεού είχαν χρησιμοποιήσει τά δώρα Του γιά νά αύτοθησαυρίζουν και νά αύτοεξυψώνονται. Ματαιόδοξοι και αύτοδικαιούμενοι, οι Φαρισαίοι κακοδιαχειρίζονταν τά άγαθά πού τούς δάνεισε ο Θεός μέ τό σκοπό νά τά χρησιμοποιήσουν γιά τή δόξα Του.ΠΧ 288.4

    Ο διαχειριστής της παραβολής δέν ειχε λάβει καμιά πρόνοια γιά τό μέλλον. Τά άγαθά πού του είχαν άνατεθεϊ πρός όφελος τών άλλων, τά χρησιμοποίησε πρός όφελος του. Άλλ’ ένδιαφέρονταν άποκλειστικά γιά τό παρόν. ‘Όταν θά έχανε τή διαχείρηση, θά βρίσκονταν μέ τά χέρια άδεια. Ένώ όμως τά άγαθά του κυρίου του βρίσκονταν ακόμη στή δικαιοδοσία του, σκέφθηκε νά εκμεταλλευθεί τήν περίσταση και νά τά χρησιμοποιήσει γιά νά έξασφαλίσει τό μέλλον του. Τότε συνέλαβε ένα σχέδιο. Άντί νά μαζεύει γιά τόν εαυτό του, άπεφάσισε νά σκορπίσει στούς άλλους. Αύτό θά του έξασφάλιζε φίλους πού θά τόν περιμάζευαν όταν θά βρίσκονταν πεταμένος έξω. Ο,τι άκριβώς έπρεπε νά κάνουν οι Φαρισαίοι. Σέ λίγο θά έχαναν τή διαχείρηση τών πνευματικών άγαθών, και καλούνταν νά λάβουν μέτρα σκεπτόμενοι γιά τό μέλλον. Ο μόνος τρόπος γιά νά ωφεληθούν οι ίδιοι, ήταν νά σκεφθούν γιά τό καλό τών άλλων. Ο μόνος τρόπος πού θά τούς έξασφάλιζε τήν αιωνιότητα ηταν νά μερισθούν τά άγαθά του Θεού μέ τούς άλλους στήν παρούσα ζωή.ΠΧ 288.5

    Άφού διηγήθηκε τήν παραβολή, ο Χριστός κατέληξε: “οι υιοί του αίώνος τούτου είναι φρονιμώτεροι εις τήν έαυτών γενεάν, παρά τούς υιούς του φωτός.” Μ’ αυτό ήθελε νά πει ότι οι άνθρωποι του κόσμου φέρονται μέ μεγαλύτερη σύνεση και άποφασιστικότητα προκειμένου νά έξυπηρετήσουν τά συμφέροντά τους, άπ’ ο,τι ο καλούμενος λαός του Θεού δείχνεται στήν ύπηρεσία Εκείνου. Αυτά γίνονταν τήν έποχή του Χριστού, αυτά γίνονται και τώρα. Ρίξτε μιά ματιά στή ζωή πολλών λεγομένων Χριστιανών. Ο Κύριος τούς εύνόησε μέ ιδιαίτερες ικανότητες, μέ δύναμη και μέ έπιρροή. Τούς έμπιστεύθηκε χρήματα γιά νά μπορέσουν νά συνεργασθοϋν μαζί Του στό μεγάλο άπολυτρωτικο έργο. Όλα Του τά δώρα προορίζονται νά χρησιμοποιηθούν γιά τό καλό τής άνθρωπότητας, γιά τήν άνακούφιση τών φτωχών και τών πασχόντων. Εχομε καθήκον νά θρέφομε τούς νηστικούς, νά ντύσομε τούς γυμνούς, νά φροντίσομε γιά τή χήρα και τό ορφανό, νά βοηθήσομε τούς δεινοπαθοϋντες και τούς καταδυναστευμένους. Δέν ηταν ποτέ στό σχέδιο του Θεού μιά τόσο μεγάλη μιζέρια νά μαστίζει τόν κόσμο. Ποτέ δέν πρόβλεπε άλλοι νά καλυμποϋν μέσ’ τή χλιδή και οι άλλοι νά πηγαίνουν στό κρεββάτι νηστικοί. Άφού άνταποκριθεϊ ο άνθρωπος στίς τρέχουσες άνάγκες τής ζωής του, οφείλει νά χρησιμοποιήσει τά περίσσια άγαθά πού του έχουν έμπιστευθεΐ, γιά τό καλό και γιά τήν εύημερία τών λοιπών άνθρώπων. Ο Κύριος μάς λέγει: “Πωλήσατε τά ύπάρχοντά σας και δότε έλεημοσύνην.” Γίνεσθε “εύμετάδοτοι, κοινωνικοί.” “‘Όταν κάμνης -υποδοχήν, προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς.” (Λουκ. 12:33, Α’ Τιμ. 6:18, Λουκ. 14:13). Θέλει “νά λύης τούς δεσμούς τής κακίας,” “νά διαλύης τά βαρέα φορτία,” “νά άφίνης ελευθέρους τούς καταδεδυναστευμένους,” “νά συντριβής πάντα ζυγόν,” “νά διαμοιράζης τόν άρτον σου εις τόν πεινώντα,” “νά είσάγης εις τήν οικίαν σου τούς άστέγους πτωχούς. Όταν βλέπης τόν γυμνόν νά ένδύης τυχόν,” “νά εύχαριστής τήν τεθλιμμένην ψυχήν.” “Υπάγετε,“λέγει “εις ολον τόν κόσμον και κηρύξατε τό εύαγγέλιον εις όλην τήν κτίσιν.” (Ήσ. 58:6-7,10, Μάρκ. 16:15). Αυτά προστάζει ο Κύριος. Τά εφαρμόζει όμως η πλειονότητα του Χριστιανικού κόσμου;ΠΧ 289.1

    Αλλοίμονο! Πόσοι είναι εκείνοι πού οίκειοποιούνται τά δώρα του Θεού άγοράζοντας το ένα σπίτι μετά το άλλο, το ένα οικόπεδο κοντά στ’ άλλο! Πόσοι δαπανούν τά χρήματά τους στίς διασκεδάσεις, στήν ικανοποίηση τών επιθυμιών τους, σέ πανάκριβα σπίτια και έπιπλα και ρούχα, ενώ οι συνάνθρωποί τους έγκαταλείπονται εκτεθειμένοι στήν άθλιότητα, στήν εγκληματικότητα, στήν άρρώστεια και στόν θάνατο. Πλήθη ολόκληρα χάνονται χωρίς ποτέ νά γνωρίσουν ούτε ενα συμπαθητικό βλέμμα, ούτε ενα παρήγορο λόγο, ή μιά καλωσυνάτη πράξη.ΠΧ 290.1

    Οι άνθρωποι θεωρούνται κλέφτες άπέναντι στόν Θεό. Η εγωιστική χρήση τών ύπαρχόντων τους στερεί από τόν Θεό τή δόξα πού ή άνακούφιση τής πάσχουσας άνθρωπότητας και ή σωτηρία τών ψυχών θ’ άντανακλούσε επάνω Του. οι άνθρωποι σφετερίζονται τά εμπιστευμένα σ’αυτούς άγαθά Του. Ο Κύριος δηλώνει: “Θέλω πλησιάσει πρός εσάς διά κρίσιν· και θέλω είσθαι μάρτυς σπεύδων εναντίον ... τών άποστερούντων τόν μισθόν του μισθωτού, τών καταδυναστευόντων τήν χήραν και τόν όρφανόν και τών άδικούντων τόν ξένον.” “Μήπως θέλει κλέπτει ο άνθρωπος τόν Θεόν; σείς όμως Μέ έκλέπτετε· και λέγετε, εις τί Σέ έκλέψαμεν; Εις τά δέκατα και εις τά προσφοράς. Σείς εισθε κατηραμένοι μέ κατάραν· διότι σείς Μέ έκλεψατε, ναί σείς, όλον τό έθνος.Ελθετε τώρα οι πλούσιοι ... ο πλούτος σας έσάπη και τά ίμάτιά σας εγιναν σκωληκόβρωτα. Ο χρυσός σας και ο άργυρος έσκωρίασε και ή σκωρία αυτών θέλει εισθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας ... Έθησαυρίσατε διά τάς έσχάτας ήμέρας.” “Έτρυφήσατε επί τής γής και έσπαταλήσατε.” “Ιδού ο μισθός τών εργατών τών θερισάντων τά χωράφια σας, τόν οποίον έστερήθησαν από σάς, κράζει· και αι κραυγαί τών θερισάντων είσήλθον εις τά ώτα Κυρίου Σαβαώθ.” (Μαλ. 3:5, 8-9, Ίακ. 5:1-3,5,4).ΠΧ 290.2

    Ο καθένας θά κληθεί νά λογοδοτήσει γιά τά άγαθά πού του έχουν άνατεθεΐ. Τή μέρα τών τελικών λογαριασμών ο συσσωρευμένος πλούτος τών άνθρώπων δέν θά εχει καμιά άξία γι’αυτούς. Δέν θά έχουν τίποτε πού νά είναι δικό τους.ΠΧ 291.1

    Αύτοί πού περνούν τή ζωή τους συγκεντρώνοντας επίγειους θησαυρούς, δείχνουν λιγότερη σύνεση, λιγότερη σκέψη και φροντίδα γιά τήν αιώνια εύημερία τους, άπ’ ο,τι εδειχνε ο άπιστος οικονόμος γιά τά επίγεια συμφέροντά του. Αύτοί πού περνούν τόν εαυτό τους γιά τέκνα του φωτός είναι πιό παράλογοι από τούς “υιούς του αίώνος τούτου”—τής γενεάς τους. Σ’αυτούς άναφέρεται ο προφήτης περιγράφοντας τό δράμα του γιά τήν ήμέρα τής κρίσης: “Έν εκείνη τή ήμέρα θέλει ρίψει ο άνθρωπος εις τούς άσπάλακας και εις τάς νυκτερίδας τά άργυρά αυτού είδωλα και τά χρυσά αυτού είδωλα, τά οποία εκαμεν εις εαυτόν διά νά προσκυνή· διά νά είσέλθωσιν εις τάς σχισμάς τών βράχων και εις τά σπήλαια τών πετρών, διά τόν φόβον του Κυρίου και διά τήν δόξαν τής μεγαλειότητος Αύτοϋ, όταν έγερθή διά νά κλονίση τήν γήν.” (Ήσ. 2:20-21).ΠΧ 291.2

    “Κάμετε εις έαυτούς φίλους έκ του μαμωνά τής άδικίας,” λέγει ο Χριστός, “διά νά σάς δεχθώσιν εις τά αιωνίους σκηνάς, όταν έκλείψητε.” Ο Θεός και ο Χριστός και οι άγγελοι, όλοι τους εργάζονται γιά τό καλό τών δυστυχιμένων, τών πονεμένων, τών άμαρτωλών. Άφιερωθήτε και σείς στόν Θεό γιά τό ίδιο εργο, χρησιμοποιώντας τά δώρα Του γιά τόν ίδιο σκοπό και αυτό θά σάς κάνει συνεργάτες τών ούρανίων ύπάρξεων. Η καρδιά σας θά πάλλει στόν ίδιο ρυθμό μέ τή δική τους. Ο χαρακτήρας σας θά εξομοιωθεί μέ τόν δικό τους. Γιά σάς τέτοιοι συγκάτοικοι τών αιωνίων μονών δέν θά σάς είναι άγνωστοι. ‘Όταν τά πράγματα του κόσμου θά έχουν παρέλθει γιά πάντα, οι φρουροί τών ούρανίων πυλών θά είναι έτοιμοι νά σάς ύποδεχθοϋν.ΠΧ 291.3

    Τά μέσα πού χρησιμοποιούνται γιά τήν εύημερία τών άλλων φέρνουν πολλαπλές εύλογίες. Τά πλούτη, όταν χρησιμοποιούνται καθώς πρέπει, μπορούν νά έπιτελέσουν μεγάλο καλό. Μποροϋν νά κερδίσουν ψυχές γιά τόν Χριστό. ‘Όποιος άκολουθεϊ τό ορισμένο από τόν Χριστό σχέδιο τής ζωής θά άντικρύσει στίς αύλές τοϋ Θεού εκείνους γιά τούς οποίους κοπίασε και γιά τούς οποίους ύποβλήθηκε σέ θυσίες εδώ σ’ αυτή τή γή. Καί οι λυτρωμένοι θά θυμούνται μέ εύγνωμοσύνηαυτούς πού έπαιξαν τέτοιο σπουδαίο ρόλο γιά τή σωτηρία τους. Πολύτιμος θά είναι ο ούρανός γιά όσους θά έχουν έκπληρώσει πιστά τό έργο τής σωτηρίας τών ψυχών.ΠΧ 291.4

    Η παραβολή αυτή περιέχει ένα μάθημα γιά όλους μας. Ο καθένας θεωρείται ύπεύθυνος γιά τή χάρη πού του χορηγήθηκε μέσω του Χριστού. Η ζωή είναι πολύτιμη γιά νά άπορροφάται από τά μάταια και πρόσκαιρα ένδιαφέροντα. Η έπιθυμία του Θεού είναι νά γνωστοποιούμε και στούς άλλους τή σημασία πού τά έπουράνια και άφθαρτα συμφέροντα έχουν γιά μάς.ΠΧ 292.1

    Κάθε χρόνο άμέτρητα έκατομμύρια από άνθρώπινες ψυχές περνούν τό κατώφλι τής αιωνιότητας και χάνονται χωρίς νά έχουν προειδοποιηθεί. Σέ κάθε ώρα τής ζωής μας μάς παρουσιάζονται εύκαιρίες νά έρθομε σέ επαφή και νά σώσομε ψυχές. οι ευκαιρίες αύτές έρχονται και παρέρχονται χωρίς σταματημό. Ο Θεός θέλει νά τίς έκμεταλλευόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε. οι μέρες, οι έβδομάδες, και οι μήνες κυλούν, αφήνοντας πίσω τους όλο και λιγότερες μέρες, λιγότερες εβδομάδες και λιγότερους μήνες γιά νά τελειώσομε τό έργο μας. Τό πολύ μερικά άκόμη χρόνια και ή φωνή στήν όποία ο καθένας ύποχρεούται νά έχει τήν άπάντηση έτοιμη, θά άκουσθεϊ νά λέει: “Δός τόν λογαριασμόν τής οικονομίας σου.”ΠΧ 292.2

    Ο Χριστός καλεϊ τόν καθένα νά σκεφθεϊ σοβαρά. Κάμετε έναν άκριβή ύπολογισμό. Τοποθετήστε στό ένα μέρος τής πλάστιγγας τόν ‘Ιησού, δηλαδή τόν αιώνιο θησαυρό, τή ζωή, τήν άλήθεια, τόν ούρανό και τή χαρά του Χριστού γιά τίς λυτρωμένες ψυχές. Στό άλλο μέρος βάλετε όλα τά έλκυστικά πράγματα πού μπορεί νά προσφέρει αυτός ο κόσμος. Στό ένα μέρος βάλετε τήν άπώλεια τής δικής σας ψυχής και τών ψυχών έκείνων πού θά μπορούσαν νά έχουν σωθεί μέ τήν έπιρροή σας. Στό άλλο, τόσο γιά σάς όσο και γι’αυτούς, μιά ζωή πού μετριέται μέ τή ζωή του Θεού. Καί τότε ζυγίστε μέ τά σταθμά τής αιωνιότητας. Καί ένώ άσχολεϊσθε μέ τό έργο αυτό, ο Χριστός σάς έρωτά: “Τί θέλει ώφελήσει τόν άνθρωπον, έαν κερδήση τόν κόσμον όλον, και ζημιωθή τήν ψυχήν αυτού;” (Μάρκ. 8:36).ΠΧ 292.3

    Ο Θεός θέλει νά διαλέξομε τά έπουράνια άντί γιά τά έπίγεια. Μάς δίνει τήν εύκαιρία νά άνοίξομε λογαριασμό στήν τράπεζα του ουρανού. Μάς ενθαρρύνει στούς εύγενέστερους σκοπούς μιας, μάς εξασφαλίζει τούς πολυτιμότερους θησαυρούς μας. Μάς δηλώνει: “Θέλω καταστήσει άνθρωπον πολυτιμώτερον ύπέρ χρυσίον καθαρόν- μάλιστα άνθρωπον ύπέρ τό χρυσίον του Όφείρ.” (Ήσ. 13:12). ‘Όταν τά πλούτη τά οποία “σκώληξ και σκωρία άφανίζει” παρέλθουν, τότε οι οπαδοί του Χριστού θά μπορούν νά χαίρονται γιά τόν ούράνιο θησαυρό τους, γιά τά άφθαρτα πλούτη τους.ΠΧ 292.4

    Πολυτιμότερη από τη φιλία όλου του κόσμου είναι ή φιλία των λυτρωμένων του Χριστού. Πολυτιμότερο από τόν τίτλο ιδιοκτησίας του λαμπρότερου παλατιού στόν κόσμο είναι τό δικαίωμα μιάς θέσης στίς ουράνιες αύλές πού πήγε νά ετοιμάσει ο Κύριος. Καί πολυτιμότερα από όλα τά επαινετικά λόγια των άνθρώπων, θά είναι τά λόγια του Χριστού πρός τούς πιστούς Του δούλους: “Έλθετε οι εύλογημένοι του Πατρός Μου, κληρονομήσατε τήν ήτοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.” (Ματθ. 25:34).ΠΧ 293.1

    Σ’ αυτούς πού μέχρι τώρα σκόρπιζαν τά άγαθά Του, ο Θεός άκόμη προσφέρει τήν εύκαιρία νά εξασφαλίσουν τά αιώνια πλούτη. Λέγει: “Δίδετε και θέλει δοθή εις εσάς.” “Κάμετε εις εαυτούς βαλάντια τά οποία δέν παλαιούνται, θησαυρόν εν τοϊς ούρανοϊς όστις δέν εκλείπει, όπου κλέπτης δέν πλησιάζει, ούδέ ο σκώληξ διαφθείρει.” “Εις τούς πλουσίους του κόσμου τούτου παράγγελε ... νά άγαθοεργώσι, νά πλουτώσιν εις εργα καλά, νά ήναι εύμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις έαυτούς θεμέλιον καλόν εις τό μέλλον, διά νά άπολαύσωσι τήν αιώνιον ζωήν.” (Λουκ. 6:38, 12:33, Α’ Τιμ. 6:17-19).ΠΧ 293.2

    Κάμετε λοιπόν τήν περιουσία σας νά προπορεύεται στόν ούρανό. Τοποθετήστε τό θησαυρό σας πλάι στό θρόνο του Θεού. Βεβαιωθήτε γιά τό εμπράγματο δικαίωμά σας στόν άνεξερεύνητο πλούτο του Χριστού. “Κάμετε εις έαυτούς φίλους εκ του μαμωνά τής άδικίας, διά νά σάς δεχθώσιν εις τάς αιωνίους σκηνάς όταν εκλείψητε.”ΠΧ 293.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents