Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Οι Παραβολές του Χριστού - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Ο χρονοσ

    Ο καιρός μας άνήκει στόν Θεό. Τό κάθε λεπτό είναι δικό Του και έχομε τήν ιερή ύποχρέωση νά τό εκμεταλλευθούμε γιά τή δόξα Του. Γιά κανένα άλλο τάλαντο πού μάς έχει δώσει δέν θά ζητήσει λεπτομερέστερο λογαριασμό άπ’ ο,τι γιά τόν καιρό μας.ΠΧ 262.2

    Η αξία του χρόνου είναι ανυπολόγιστη. Ο Χριστός θεωρούσε τό κάθε λεπτό πολύτιμο και έτσι πρέπει νά τό θεωρούμε κι’ εμεϊς. Η ζωή είναι πολύ σύντομη γιά νά σπαταλάται άπερίσκεπτα. Δέν έχομε παρά μιά μικρή προθεσμία προκειμένου νά προετοιμασθοϋμε γιά τήν αιωνιότητα. Δέν έχομε καιρό γιά χάσιμο. Δέν έχομε καιρό γιά έγωϊστικές άπολαύσεις, δέν έχομε καιρό γιά νά ένδίδομε στήν άμαρτία. Τώρα πρέπει νά διαμορφώσομε τόν χαρακτήρα γιά τή μελλοντική άθάνατη ζωή. Τώρα πρέπει νά κάνομε τή σχετική προετοιμασία γιά τήν αιώνια κρίση.ΠΧ 262.3

    Άκόμη δέν έχει καλά-καλά γεννηθεί ο άνθρωπος, και ήδη βαδίζει πρός τό θάνατο. ‘Όλος ο άκατάπαυστος μόχθος τής ζωής καταλήγει στό μηδέν, έκτός άν έχει κανείς συνειδητοποιήσει μιά πραγμαχική γνώση τών αιωνίων άληθειών. Αύτός πού ύπολογίζει τόν καιρό του άκριβώς όπως ύπολογίζει τίς έργάσιμες ώρες του, προκαταρτίζει τόν εαυτό του γιά τήν αιώνια κατοίκηση και γιά τήν άθάνατη ζωή. Γι’ αυτόν ο έρχομός του στόν κόσμο του βγήκε σέ καλό.ΠΧ 263.1

    Προτρεπόμαστε νά έξαγοράζομε τόν καιρό μας. Καιρός πού σπαταλήθηκε όμως δέν μπορεί πιά νά έξαγορασθει. Δέν μπορούμε νά γυρίσομε τό χρόνο πίσω οϋτε γιά ένα λεπτό. Ο μόνος τρόπος νά έξαγοράσομε τόν καιρό μας είναι νά έκμεταλλευθοϋμε όσο καλύτερα μπορούμε αυτόν πού μάς άπομένει, συνεργαζόμενοι μέ τόν Θεό στό μεγάλο Του άπολυτρωτικό σχέδιο.ΠΧ 263.2

    Οποιος κάνει αυτό παρατηρεί μιά μεγάλη μεταβολή στόν χαρακτήρα του. Γίνεται γιός του Θεού, μέλος τής βασιλικής οικογένειας, παιδί του Βασιλιά του ουρανού. Κρίνεται κατάλληλος γιά τή συντροφιά τών αγγέλων.ΠΧ 263.3

    Τώρα είναι καιρός νά έργασθοϋμε γιά τή σωτηρία τών συνανθρώπων μας. Μερικοί νομίζουν ότι όταν ένισχύουν μέ χρήματα τό έργο του Κυρίου, αυτό είναι όλο πού έχουν νά κάνουν. Αφήνουν τόν πολύτιμο χρόνο κατά τόν όποιο θά μπορούσαν νά προσφέρουν προσωπική υπηρεσία γι’ Αυτόν νά πάει χαμένος. Αλλ’ άποτελεϊ καθήκον και προνόμιο όλων αυτών πού έχουν τήν ύγεία τους και τή δύναμή τους τό νά εργασθούν γιά νά κερδίσουν ψυχές γιά τόν Χριστό. οι χρηματικές συνεισφορές δέν μπορούν νά άντικαταστήσουν τήν υποχρέωση αυτή.ΠΧ 263.4

    Τό κάθε λεπτό βαρύνεται μέ αιώνιες συνέπειες. Πρέπει νά βρισκόμαστε στό πόστο μας, έτοιμοι γιά δράση σέ κάθε στιγμή. Η εύκαιρία ή οποία μάς παρουσιάζεται τώρα νά μιλήσομε σέ κάποιο άτομο πού χρειάζεται βοήθεια μπορεί νά μή μάς παρουσιασθεϊ ποτέ πιά. Μπορεϊ ξαφνικά ο Θεός νά του πει: “Ταύτην τήν νύκτα τήν ψυχήν σου απαιτούσιν από σοϋ” (Λουκ. 12:20), και αυτός νά βρεθεί άνέτοιμος από δική μας αμέλεια. Στή μεγάλη μέρα τής δίκης, τί λόγο θά δώσομε στόν Θεό;ΠΧ 263.5

    Η ζωή είναι πολύτιμη γιά νά καταναλίσκεται μέ τά μάταια και τά πρόσκαιρα, μέσα σ’ ένα κυκεώνα από έγνοιες και φροντίδες γιά πράγματα πού δέν άποτελοϋν παρά ένα πολοστημόριο συγκρινόμενα μέ τά αιώνια ενδιαφέροντα. Μολαταύτα ο Θεός μάς καλεϊ νά Τόν υπηρετοϋμε και μέ τά έφήμερα πράγματα της ζωής. Η επιμέλεια πού δείχνομε στόν τομέα αυτόν άποτελεΐ εξίσου μέρος τής πραγματικής θρησκείάς, όπως και ή ευλάβεια. Η Γραφή δέν άναγνωρίζει τήν οκνηρία. Αυτή είναι ή μεγαλύτερη κατάρα πού μαστίζει τόν κόσμο μας. Κάθε πραγματικά άναγεννημένος άνδρας ή γυναίκα πρέπει νά μεταβληθεϊ σέ ζηλωτή εργάτη.ΠΧ 263.6

    Η έπιτυχία μας στόν τομέα τής γνώσης και τής πνευματικής καλλιέργειας έξαρτάται από τήν ορθή εκμετάλλευση του χρόνου. Η διανοητική ανάπτυξη δέν πρέπει νά εμποδίζεται από τή φτώχεια, τήν ταπεινή καταγωγή ή τό δυσμενές περιβάλλον. Έκεϊνο πού χρειάζεται είναι ή σοφή εκμετάλλευση κάθε λεπτού τής ώρας. Λίγα λεπτά εδώ, λίγα εκεί δαπανημένα σέ άσκοπη συζήτηση, οι πρωινές ώρες συχνά σπαταλημένες στό κρεββάτι, ο χρόνος τής διαδρομής μέ τό τράμ ή τό λεωφορείο, ή τής άναμονής στή στάση, οι στιγμές όπου περιμένομε γιά φαγητό, ή γι’αυτούς πού καθυστερούν στή συνάντησή τους μαζί μας, άν όλα αυτά τά κλασματικά χρονικά διαστήματα τά περνούσαμε μ’ ένα βιβλίο πάντα πρόχειρο κοντά μας, τί δέ θά μπορούσαμε νά κατορθώσομε βελτιώνοντας τό διάβασμα, τή μελέτη και τόν τρόπο πού σκεπτόμαστε. Η σταθερή άποφασιστικότητα, ή άοκνη εργατικότητα και ή προσεκτική εξοικονόμηση του χρόνου ικανώνουν τόν άνθρωπο νά άποκτήσει γνώσεις και πνευματική εύταξία πού τόν καθιστούν κατάλληλο γιά κάθε σχεδόν έμπιστη και κοινοφελή θέση.ΠΧ 264.1

    Κάθε Χριστιανός έχει τό καθήκον νά συνηθίσει στήν ευταξία, στήν άκρίβεια και στή σβελτάδα. Δέν ύπάρχει δικαιολογία γιά καμιά νυσταλέα και τσαπατσούλικη δουλειά. Οταν δουλεύει κανείς συνέχεια χωρίς νά τελειώνει ποτέ τή δουλειά του, αυτό γίνεται γιατί δέ δουλεύει μέ τό νοϋ και τήν καρδιά του. Οποιος είναι σιγανός και δυσκολεύεται νά τά καταφέρει στή δουλειά, πρέπει νά άναγνωρίσει ότι αυτά είναι λάθη πού διορθώνονται. Τοϋ χρειάζεται νά έξασκεϊ τή σκέψη του στό νά προγραμματίζει τόν καιρό του έτσι πού νά του έπιφέρει τά καλύτερα άποτελέσματα. Μέ σύστημα και μεθοδικότητα μπορεί κανείς νά τελειώσει μέσα σέ πέντε ώρες, δουλειά πού άλλος τήν τελειώνει σέ δέκα. Μερικά άτομα πού καταγίνονται μέ οικιακές ασχολίες και δέν τελειώνουν ποτέ, δέν τό κάνουν γιατί ή δουλειά είναι τόση πολλή, αλλά γιατί δέν προγραμματίζουν τή δουλειά τους μέ βάση τήν έξοικονόμιση του χρόνου. Μέ τό νωθρό, βραδυκίνητο τρόπο μέ τόν όποιο εργάζονται κάνουν τήν παραμικρή δουλειά νά φαίνεται βουνό. Όλοι όμως μποροϋν νά υπερνικήσουν τίς σιγανές, χασομέρικες αύτές συνήθειες, φθάνει νά τό θέλουν. Δέν έχουν παρά νά βάλουν ενα ορισμένο σκοπό στή δουλειά τους, νά ύπολογίσουν πόση ώρα χρειάζεται νά πραγματοποιηθεί ο σκοπός αυτός, και τότε νά καταβάλουν κάθε προσπάθεια γιά νά τελειώσουν τήν εργασία αυτή στόν υπολογισμένο χρόνο. Η εξάσκηση αυτή τής δυναμικότητας τής θέλησης θά κάνει τά χέρια νά κινούνται μέ επιδεξιότητα.ΠΧ 264.2

    Από έλλειψη άποφαστικότητας νά διορθώσουν τήν κατάστασή τους, οι άνθρωποι καταλήγουν νά υιοθετούν μιά στερεότυπη σφαλερή πορεία δράσης. Ενώ μέ τήν εξάσκηση τών δυνάμεών τους θά μπορούσαν, νά άποκτήσουν τήν ικανότητα νά προσφέρουν τήν πιό μεγάλη ύπηρεσία. Άν τό έκαναν αυτό, θά γίνονταν περιζήτητοι σ’ όποιαδήποτε ώρα και οπουδήποτε βρίσκονται. Καί θά τούς εκτιμούσαν όπως πραγματικά τούς άξίζει.ΠΧ 265.1

    Πολλά παιδιά και νέοι χάνουν άσκοπα τόν καιρό τους ενώ θά μπορούσαν νά τόν χρησιμοποιήσουν σηκώνοντας μερικές από τίς εύθύνες του σπιτιού γιά νά δείξουν τήν αγάπη και τό ενδιαφέρον τους γιά τούς γονείς. οι νέοι θά μπορούσαν νά επωμισθοϋν πάνω στούς σφριγηλούς, γεροδεμένους ώμους τους πολλά από τά βάρη πού κάποιος άλλος είναι άναγκασμένος νά σηκώνει.ΠΧ 265.2

    Η ζωή του Χριστού από τά μικρά Του ακόμη χρόνια ήταν μιά ζωή εντατικής δραστηριότητας. Δέ ζούσε γιά νά εύχαριστήσει τόν Εαυτό Του. Άν και ήταν ο Υιός του Παντοδύναμου Θεού, εργάζονταν όμως τήν τέχνη του μαραγκού πατέρα Του, του ‘Ιωσήφ. Η τέχνη Του ήταν γι’ Αύτόν σημαντική. Είχε έρθει στόν κόσμο σάν διαπλαστής του χαρακτήρα και στόν τομέα αυτόν εκανε ενα τέλειο εργο. Όσον αφορά τή χειρωνακτική Του εργασία τήν εκτελοϋσε κι’ αυτή στήν εντέλεια, ακριβώς όπως και τή διάπλαση τών χαρακτήρων πού διαμόρφωνε μέ τή θεϊκή Του δύναμη. Αύτός είναι τό παράδειγμά μας.ΠΧ 265.3

    Οι γονείς πρέπει νά διδάξουν στά παιδιά τους τήν άξία και τήν ώφελιμότητα του χρόνου. Διδάξτε τα ότι άξίζει τόν κόπο νά άγωνίζονται γιά κάτι πού φέρνει δόξα στόν Θεό και κάνει καλό στούς άνθρώπους. Άπό τήν τρυφερή τους ακόμη ήλικία μπορούν νά γίνουν ιεραπόστολοι του Θεού.ΠΧ 265.4

    Οι γονείς δέν μπορούν νά διαπράξουν μεγαλύτερο σφάλμα από το νά άφήνουν τά παιδιά τους νά κάθονται χωρίς νά κάνουν τίποτε. Σέ λίγο τά παιδιά καλομαθαίνουν στήν τεμπελιά, και μεγαλώνοντας γίνονται νωθροί και άχρηστοι άνδρες και γυναίκες στήν κοινωνία. Οταν φθάσουν στήν ήλικία νά κερδίσουν μόνα τους τό ψωμί τους και βρουν κάποια δουλειά, έργάζονται τεμπέλικα και χασομέρικα, άλλά περιμένουν νά άμειφθούν τό ίδιο όπως άν έκαναν τή δουλειά τους όπως έπρεπε. Αύτού του εϊδους οι έργάτες διαφέρουν κατά διάμετρο από κείνους πού άναγνωρίζουν ότι πρέπει νά δουλεύουν σάν πιστοί οικονόμοι.ΠΧ 266.1

    Τίς άδιάφορες και άπρόσεκτες συνήθειες τής έπαγγελματικής ζωής τό άτομο τίς μιμείται και στή θρησκευτική του ζωή και καταλήγει άκατάλληλο νά προσφέρει οποιαδήποτε ικανοποιητική εργασία γιά τόν Θεό. Δέν είναι λίγοι εκείνοι πού, ενώ θά μπορούσαν νά γίνουν εύλογία στόν κόσμο μέ τή δουλειά τους, έχουν καταστραφεϊ από τήν τεμπελιά τους. Αργόσχολοι και χωρίς κανένα ιδιαίτερο προορισμό στή ζωή, οι άνθρωποι εκτίθενται σ’ ένα σωρό κινδύνους. οι κακές συναναστροφές και οι κακές συνήθειες έξαχρειώνουν τό νου και τήν ψυχή και τά αποτελέσματα είναι ολέθρια τόσο γι’ αυτή τή ζωή δσο και γιά τή μελλοντική.ΠΧ 266.2

    Όποιαδήποτε και άν είναι ή φύση τής εργασίας μας, ο λόγος του Θεού μάς διδάσκει νά είμαστε “κατά τήν σπουδήν άοκνοι· κατά τό πνεύμα ζέοντες· τόν Κύριον δουλεύοντες.” “Πάντα όσα εύρη ή χείρ σου νά κάμη, κάμε κατά τήν δύναμίν σου.” “Έξεύροντες ότι από του Κυρίου θέλετε λάβει τήν άνταπόδοσιν τής κληρονομιάς· διότι εις τόν Κύριον Χριστόν δουλεύετε.” (Ρωμ. 12:11, Έκκλ. 9:10, Κολ. 3:24).ΠΧ 266.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents