Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Ζωή και Υγεία - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

    Σ’ αυτούς που ζητούν την ιδιαίτερη παράκληση για την αποκατάσταση της υγείας τους [ευχέλαιο] πρέπει να εξηγηθεί με σαφήνεια ότι η παράβαση του νόμου του Θεού, είτε του φυσικού είτε του ηθικού, είναι αμαρτία και ότι για να τους είναι δυνατόν να λάβουν την ευλογία Του, οφείλουν να ομολογήσουν και να εγκαταλείψουν την αμαρτία.ZY 200.3

    Η Γραφή μας προτρέπει: «Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, δια να ιατρευθήτε. » (Ιακ. 5:16.) Σ’ αυτόν που σας ζητάει την παράκληση, παρουσιάσετε σκέψεις σαν αυτή εδώ: «Εμείς δεν μπορούμε να διαβάσουμε την καρδιά, ή να ξέρουμε τα μυστικά της ζωής σου. Αυτά είναι γνωστά μόνο σε σένα και στο Θεό. Αν μετανοείς για τις αμαρτίες σου, έχεις το χρέος να τις εξομολογηθείς.» Αμαρτίες που αφορούν αποκλειστικά το άτομο πρέπει να εξομολογούνται στο Χριστό, το μόνο μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Επειδή «εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον.» (Α’ Ιωάν. 2:1.) Κάθε αμαρτία αποτελεί προσβολή κατά του Θεού και πρέπει να εξομολογείται σ’ Αυτόν μέσω του Χριστού. Κάθε φανερή αμαρτία πρέπει να εξομολογείται εξίσου φανερά. Αδικίες που διαπράχθηκαν στο συνάνθρωπο πρέπει να διευθετούνται με εκείνον τον οποίο έβλαψαν. Εάν κάποιος από αυτούς που ζητούν την υγεία τους είναι ένοχος επειδή δυσφήμησε ή έσπειρε τη διχόνοια στην οικογένεια, στη γειτονιά ή στην εκκλησία, προξενώντας διάσταση ή χωρισμό, εάν με κάποια κακή του συνήθεια παρέσυρε άλλους στην αμαρτία, τα πράγματα αυτά πρέπει να ομολογηθούν μπροστά στο Θεό και μπροστά σε εκείνους που προσέβαλαν. «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.» (Α’ Ιωάν. 1:9.)ZY 201.1

    Αφού τα λάθη διορθωθούν, μπορούμε τότε να παρουσιάσουμε τις ανάγκες του αρρώστου στον Κύριο με ηρεμία και με πίστη, κατά την υπόδειξη του Πνεύματός Του. Αυτός γνωρίζει το κάθε άτομο με το όνομά του και φροντίζει για τον καθένα σαν να μην υπήρχε άλλος άνθρωπος στη Γη για τον οποίο έδωσε τον αγαπημένο Του Υιό. Επειδή η αγάπη του Θεού είναι τόσο μεγάλη και τόσο ασφαλής, οι ασθενείς πρέπει να ενθαρρύνονται να εμπιστεύονται Αυτόν και να είναι χαρούμενοι. Με το να ανησυχούν για τον εαυτό τους τείνουν να εξασθενίσουν και να επιδεινώσουν την κατάσταση. Αν υπερνικήσουν τη μελαγχολία και την απαισιοδοξία τους, θα έχουν περισσό-τερες πιθανότητες για ανάρρωση• επειδή «ο οφθαλμός του Κυρίου είναι επί.. . τους ελπίζοντας επί το έλεος Αυτού.» (Ψαλμ. 33:18.)ZY 201.2

    Όταν προσευχόμαστε για τους ασθενείς ας μη λησμονούμε ότι «το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν.» (Ρωμ. 8:26.) Δεν ξέρουμε αν η ευλογία που ζητούμε θα απέβαινε για το καλό ή όχι. Γι’ αυτό οι προσευχές μας πρέπει να στρέφονται γύρω από την ακόλουθη σκέψη: «Κύριε, Εσύ ξέρεις το κάθε μυστικό της ψυχής. Εσύ γνωρίζεις τα άτομα αυτά. Ο Ιησούς, ο Υπερα-σπιστής τους, έδωσε τη ζωή Του γι’ αυτά. Η αγάπη Του για αυτά είναι μεγαλύτερη από ότι μπορεί ποτέ να είναι η δική μας. Επομένως, εάν είναι για τη δόξα Σου και για το καλό των αρρώστων, Σου ζητούμε στο όνομα του Ιησού να ξαναβρούν την υγεία τους. Εάν δεν είναι θέλημά Σου να αποκατασταθεί αυτή, ζητούμε να τους παρηγορήσεις με τη χάρη Σου και να τους ενισχύσεις τον πόνο τους με την παρουσία Σου.»ZY 202.1

    Ο Θεός γνωρίζει το τέλος από την αρχή. Γνωρίζει την καρδιά όλων των ανθρώπων. Διαβάζει κάθε μυστικό της ψυχής. Ξέρει αν αυτοί για τους οποίους γίνεται η παράκληση θα είναι ή δεν θα είναι ικανοί να αντέξουν στις δοκιμασίες που θα τους εύρισκαν, αν η ζωή τους παρατείνονταν. Ξέρει αν η ζωή τους θα απέβαινε ευλογία ή κατάρα γι’ αυτούς και για τους άλλους. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο όταν υποβάλλουμε τις παρακλήσεις μας με θέρμη πρέπει πάντοτε να λέμε: «Πλήν ουχί το θέλημά Μου αλλά το Σον ας γίνη. » (Λουκ. 22:42.) Ο Ιησούς πρόσθεσε τα λόγια αυτά της υποταγής στη σοφία και στο θέλημα του Θεού όταν στον κήπο της Γεθσημανή, ικέτευε: «Πάτερ Μου, εάν είναι δυνατόν ας παρέλθη απ’ Εμού το ποτήριον τούτο.» (Ματθ. 26:39.) Και αν τα λόγια αυτά ήταν κατάλληλα για τον Υιό του Θεού, πόσο περισσότερο ταιριάζουν να βγαίνουν από τα χείλη περιο-ρισμένων θνητών!ZY 202.2

    Το σωστό είναι να εμπιστευόμαστε τις επιθυμίες μας στον πάνσοφο ουράνιο Πατέρα μας και τότε με τέλεια εμπιστοσύνη να εναποθέτουμε τα πάντα σ’ Αυτόν. Ξέρουμε ότι ο Θεός μας ακούει αν ζητούμε σύμφωνα με το θέλημά Του. Το να επιμένουμε όμως στις αιτήσεις μας χωρίς το πνεύμα της υποταγής δεν είναι σωστό. Οι προσευχές μας δεν πρέπει να παίρνουν όψη προσταγής, αλλά παράκλησης για μεσολάβηση.ZY 203.1

    Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Θεός αναμφισβήτητα δρα με τη θεϊκή Του δύναμη για την αποκατάσταση της υγείας. Όλοι όμως οι ασθενείς δεν θεραπεύονται. Πολλοί φέρονται να κοιμηθούν εν Χριστώ. Στο νησί της Πάτμου ο Ιωάννης έλαβε την εντολή να γράψει: «Μακάριοι οι νεκροί, οίτινες αποθνήσκουσιν εν Κυρίω από του νύν. Ναι, λέγει το Πνεύμα, δια να αναπαυθώσιν από των κόπων αυτών, και τα έργα αυτών ακολουθούσι με αυτούς. » (Απ. 14:13.) Απ’ εδώ καταλαβαίνομε ότι αν η υγεία μερικών δεν αποκαθίσταται, αυτό δεν σημαίνει ότι τους λείπει η πίστη.ZY 203.2

    Όλοι μας θέλουμε άμεσες και σαφείς απαντήσεις στις προσευχές μας και παρασυρόμαστε από τον πειρασμό να αποθαρρυνόμαστε όταν η απάντηση αργεί ή έρχεται με διαφορετικό τρόπο από ότι περιμένουμε. Ο πάνσοφος όμως και αγαθός Θεός δεν απαντάει πάντοτε στις προσευχές μας την ώρα και με τον τρόπο που εμείς επιθυμούμε. Μπορεί να κάνει περισσότερα και καλύτερα πράγματα για μας από τηνπραγμάτωση απλώς όλων μας των επιθυμιών. Και αφού μπορούμε να εμπιστευόμαστε τη σοφία και την αγάπη Του, δεν πρέπει να Του ζητούμε να αποδέχεται το θέλημά μας, αλλά να προσπαθήσουμε να εννοήσουμε και να εκπληρώσουμε το δικό Του σκοπό. Οι επιθυμίες μας και τα ενδιαφέροντά μας πρέπει να αφομοιώνονται με το θέλημά Του. Οι εμπειρίες αυτές που δοκιμάζουν την πίστη μας είναι για το καλό μας. Από αυτές φαίνεται αν η πίστη μας είναι βαθειά και ειλικρινής, επαναπαυόμενη μόνο στο λόγο του Θεού, ή αν είναι ασταθής και ευμετάβλητη, εξαρτώμενη από τις περιστάσεις. Η πίστη δυναμώνει με την εξάσκηση. Πρέπει να αφήνουμε την υπομονή να κάνει τέλεια τη δουλειά της, ενθυμούμενοι ότι πολύτιμες υποσχέσεις περιέχονται στις Γραφές γι’ αυτούς που επαφίενται στον Κύριο.ZY 203.3

    Όλοι δεν καταλαβαίνουν τις αρχές αυτές. Πολλοί που αναζητούν τη θεραπευτική ευσπλαχνία του Κυρίου νομίζουν ότι πρέπει να λάβουν απ’ ευθείας μία άμεση απάντηση στις προσευχές τους. Σε αντίθετηπερίπτωση νομίζουν ότι κάτι δεν είναι εντάξει με την πίστη τους. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει αυτοί που είναι εξασθενημένοι από την αρρώστια να κατατοπισθούν με σύνεση ώστε να φερθούν με διακριτικότητα. Δεν πρέπει να παραβλέψουν ούτε τα καθήκοντά τους προς τα αγαπημένα τους πρόσωπα που θα επιζήσουν μετά από αυτούς, αλλά ούτε να αρνούνται να χρησιμοποιούν τα μέσα που παρέχει η φύση για την αποκατάσταση της υγείας.ZY 204.1

    Συχνά στο σημείο αυτό, οι άνθρωποι διατρέχουν τον κίνδυνο να πέσουν σε λάθος. Πιστεύοντας ότι θα θεραπευθούν αποκλειστικά με την προσευχή, μερικοί φοβούνται να κάνουν οτιδήποτε που θα μπορούσε να δώσει την εντύπωση ότι τους λείπει η πίστη. Δεν πρέπει όμως να παραμελήσουν να τακτοποιήσουν τις υποθέσεις τους όπως θα έκαναν στην περίπτωση που θα περίμεναν το χωρισμό από τους δικούς τους με το θάνατο. Ούτε και πρέπει να φοβούνται να αναφέρουν τις συμβουλές και την ενθάρρυνση που θα ήθελαν να δώσουν στα μέλη της οικογενείας τους την ώρα του αποχωρισμού.ZY 204.2

    Αυτοί που επιζητούν θεραπεία μέσω της προσευχής δεν πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τα θεραπευτικά μέσα που βρίσκονται στη διάθεσή τους. Δεν σημαίνει διόλου έλλειψη πίστης το να μεταχειρίζονται τα μέσα που ο Θεός προμήθευσε για να καταστείλει τον πόνο και να βοηθήσει τη φύση στο επανορθωτικό της έργο. Δεν αποτελεί έλλειψη πίστης το να συνεργάζονται με το Θεό και να επωφελούνται από τις ευνοϊκότερες δυνατόν συνθήκες για την ανάρρωσή τους. Ο Θεός μας έδωσε την ικανότητα να κατανοούμε τους όρους της ζωής. Η γνώση αυτή τέθηκε στη διάθεσή μας για να χρησιμοποιηθεί. Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε κάθε μέσον για την παλιννόστηση της υγείας, να επωφελούμαστε από κάθε δυνατό προνόμιο, ζώντας αρμονικά με τους φυσικούς νόμους. Αφού προσευχηθούμε για την ανάρρωση των ασθενών, μπορούμε να εργαστούμε με μεγαλύτερη δραστηριότητα, ευχαριστώντας το Θεό για το προνόμιο που έχουμε να συνεργαζόμαστε μαζί Του και να Του ζητήσουμε να ευλογήσει τα μέσα που Αυτός προμήθευσε.ZY 204.3

    Ο λόγος του Θεού εγκρίνει τη χρήση των θεραπευτικών μέσων. Όταν ο βασιλιάς του Ισραήλ Εζεκίας αρρώστησε, ένας προφήτης του Θεού του έφερε την είδηση ότι θα πέθαινε. Ο βασιλιάς στράφηκεστον Κύριο και ο Κύριος άκουσε το δούλο Του και του διαμήνυσε ότι δέκα πέντε χρόνια θα προστίθονταν στη ζωή Του. Στην περίπτωση αυτή ο Εζεκίας θα μπορούσε να θεραπευθεί αυτομάτως με ένα λόγο του Θεού. Αντί γι’ αυτό όμως του δόθηκαν οι ακόλουθες ιδιαίτερες οδηγίες: «Ας λάβωσι παλάθην σύκων και ας βάλωσιν αυτήν ως έμπλαστρον επί το έλκος και θέλει ιατρευθή. » (Ησ. 38:21.)ZY 205.1

    Σε μία άλλη περίπτωση ο Χριστός άλειψε τα μάτια ενός τυφλού με πηλό και τον πρόσταξε: «Ύπαγε, νίφθητι εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ . . . Υπήγε λοιπόν και ενίφθη και ήλθε βλέπων. » (Ιωάν. 9:7.) Η θεραπεία θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και μόνο με τη δύναμη του Μεγάλου Θεραπευτή. Μολαταύτα ο Χριστός έκανε χρήση των απλών μέσων της φύσης. Αν και δεν παρέπεμψε στα φαρμακευτικά προϊόντα, επικύρωσε όμως τη χρήση των απλών μέσων.ZY 205.2

    Αφού προσευχηθούμε για τη θεραπεία του αρρώστου, οποίο και είναι το αποτέλεσμα στην περίπτωση αυτή, δεν πρέπει να χάσουμε την πίστη μας στο Θεό. Αν μας επιφυλάσσεται να αντιμετωπίσομε το πένθος, πρέπει να δεχθούμε το πικρό ποτήρι, έχοντας κατά νου ότι το χέρι του Πατέρα μας το βαστάζει στα χείλη μας. Και αν πάλι η υγεία αποκατασταθεί, δεν πρέπει να λησμονηθεί ότι αυτός που δέχθηκε τη σπλαχνική θεραπεία βρίσκεται τώρα κάτω από καινούργια υποχρέωση έναντι του Δημιουργού. Όταν οι δέκα λεπροί καθαρίσθηκαν, μόνο ένας επέστρεψε να βρει το Χριστό και να Τον δοξάσει. Κανείς μας ας μη φερθεί ποτέ σαν τους απερίσκεπτους εννέα των οποίων οι καρδιές έμειναν ανέγγιχτες από την ευσπλαχνία του Θεού. «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής.» (Ιακ. 1:17.)ZY 205.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents