«ΘΕΛΕΙ ΣΥΛΛΕΞΕΙ ΤΑ ΑΡΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΡΑΧΙΟΝΑ ΑΥΤΟΥ»

Ενώ ο Ιησούς προσφέρει τις υπηρεσίες Του στους δρόμους των πόλεων, μητέρες με τα άρρωστα και ετοιμοθάνατα μικρά στην αγκαλιά τους σπρώχνονται ανάμεσα στα πλήθη για να φθάσουν εκεί που θα μπορεί να αντιληφθεί την παρουσία τους. Παρατηρείστε τις μητέρες αυτές, χλωμές, αποκαμωμένες, σε σημείο της απόγνωσης. Ωστόσο, είναι γεμάτες αποφασιστικότητα και επιμονή. Σηκώνοντας το φορτίο των βασάνων τους, αναζητούν το Σωτήρα. Καθώς σπρώχνονται από τα ορμητικά πλήθη προς τα πίσω, ο Χριστός προχωρεί προς το μέρος τους βήμα προς βήμα μέχρι που φθάνει στο πλάι τους. Δάκρυα χαράς χύνουν οι μητέρες καθώς αποσπούν την προσοχή Του και κοιτάζουν μέσα στα μάτια εκείνα που εκφράζουν τέτοια συμπόνια και αγάπη.ZY 17.3

Απευθυνόμενος σε μία από αυτές τις μητέρες, ο Σωτήρας κερδίζει την εμπιστοσύνη της λέγοντας: «Τι θέλεις να σου κάμω;» Με αναφιλητά εκθέτει τη μεγάλη της ανάγκη: «Κύριε, θεράπευσε το τέκνο μου.» Ο Χριστός παίρνει το παιδί από την αγκαλιά της και στο άγγιγμά Του η αρρώστια εξαφανίζεται. Η χλωμάδα του θανάτου χάνεται. Το ρεύμα της ζωής ρέει μέσα στις φλέβες. Οι μύες δυναμώνουν. Παρήγορα και ειρηνικά λόγια απευθύνονται στη μητέρα. Κατόπιν ακολουθεί άλλη μία περίπτωση, το ίδιο επείγουσα και αυτή. Και πάλι ο Χριστός εξασκεί τη ζωοδότρα δύναμή Του και όλοι δοξολογούν και τιμούν Αυτόν που κάνει τέτοια θαυμάσια πράγματα.ZY 17.4

Δίνομε μεγάλη σημασία στο μεγαλείο της ζωής του Χριστού. Μιλούμε για τα υπέροχα πράγματα που κατόρθωνε με τα θαύματα που έκανε. Η προσοχή όμως που έδειχνε για τα μικρά θεωρούμενα πράγματα, αποτελεί την τρανότερη απόδειξη της μεγαλοσύνης Του.ZY 18.1

Ήταν συνήθεια μεταξύ των Ιουδαίων να φέρνουν τα παιδιά στο ραβίνο για να τα ευλογήσει τοποθετώντας τα χέρια του επάνω τους. Οι μαθητές όμως έκριναν ότι το έργο του Σωτήρα ήταν πολύ σημαντικό ώστε να διακοπεί μ’ αυτό τον τρόπο. Όταν οι μητέρες ήρθαν με την επιθυμία να ευλογήσει ο Χριστός τα μικρά τους, οι μαθητές τις κοίταξαν δυσαρεστημένοι. Νόμισαν ότι τα παιδιά ήταν πολύ μικρά για να επωφεληθούν από την επίσκεψή τους στον Ιησού και συμπέραναν ότι Αυτός θα δυσανασχετούσε με την παρουσία τους. Ο Σωτήρας όμως καταλάβαινε τη φροντίδα και το βάρος των μανάδων που προσπαθούσαν να αναθρέψουν τα παιδιά τους σύμφωνα με το λόγο του Θεού. Είχε ακούσει τις προσευχές τους. Αυτός ο ίδιος τις είχε ελκύσει στην παρουσία Του.ZY 18.2

Μία μητέρα με το παιδί της ξεκίνησε από το σπίτι της για να βρει τον Ιησού. Στο δρόμο μίλησε σε μιαγειτόνισσα για το σκοπό της και η γειτόνισσα ήθελε και αυτή να ευλογήσει ο Χριστός το παιδί της. Κι’ έτσι συγκεντρώθηκαν στο μέρος αυτό αρκετές μητέρες με τα μικρά τους. Μερικά από τα παιδιά είχαν περάσει από τη βρεφική στην παιδική και στην εφηβική ηλικία. Όταν οι μητέρες έκαναν γνωστή την επιθυμία τους, ο Ιησούς άκουε με συμπόνια το διστακτικό δακρύβρεχτο αίτημά τους. Περίμενε όμως να ιδεί πως θα φέρονταν οι μαθητές Του.ZY 18.3

Όταν είδε τους μαθητές να επιπλήττουν τις μητέρες και να τις διώχνουν νομίζοντας ότι Του πρόσφεραν και χάρη, τους έδειξε το λάθος τους λέγοντας: «Αφήσατε τα παιδία να έρχονταιπρος Εμέ και μη εμποδίζετε αυτά διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία του Θεού.» (Μάρκ. 10:14.) Πήρε τα παιδιά στην αγκαλιά Του, τοποθέτησε τα χέρια Του επάνω τους και τους έδωσε την ευλογία που είχαν έρθει να πάρουν.ZY 18.4

Οι μητέρες παρηγορήθηκαν. Επέστρεψαν στα σπίτια τους ενισχυμένες και ευλογημένες από τα λόγια του Χριστού. Είχαν ενθαρρυνθεί να σηκώσουν το φορτίο τους με καινούργια διάθεση και να εργασθούν με ελπίδα για τα παιδιά τους.ZY 19.1

Αν η μετέπειτα ζωή του μικρού αυτού ομίλου μπορούσε να μας παρουσιασθεί, θα βλέπαμε τις μητέρες να υπενθυμίζουν στα παιδιά τους τη σκηνή της ημέρας εκείνης και να τους επαναλαμβάνουν τα καλοκάγαθα λόγια του Σωτήρα. Θα βλέπαμε επίσης πόσο συχνά στα κατοπινά χρόνια η ανάμνηση των λόγων εκείνων συγκρότησε τα παιδιά από το να παραστρατήσουν από το μονοπάτι που χαράχθηκε για τους λυτρωμένους του Κυρίου.ZY 19.2

Ο Χριστός είναι και σήμερα ο ίδιος συμπονετικός Σωτήρας που ήταν όταν κυκλοφορούσε μεταξύ των ανθρώπων. Είναι τόσο πραγματικά ο βοηθός των μητέρων τώρα, όπως ήταν όταν μάζευε στην αγκαλιά Του τα μικρά στη Ιουδαία. Τα παιδιά των οικογενειών μας έχουν το ίδιο εξαγορασθεί με το αίμα Του όπως και τα παιδιά της περασμένης εκείνης εποχής.ZY 19.3

Ο Ιησούς γνωρίζει το βάρος κάθε μητρικής καρδιάς. Εκείνος ο οποίος είχε μία μητέρα που πάλευε με τη φτώχεια και τη στέρηση, συμπονεί με την κάθε μητέρα που μοχθεί. Εκείνος ο οποίος έκανε ένα μακρινό ταξίδι με σκοπό να ανακουφίσει την ταραγμένη ψυχή της Χαναναίας γυναίκας, θα κάνει το ίδιο για τις σημερινές μητέρες. Εκείνος ο οποίος έδωσε πίσω στη χήρα της Ναΐν το μοναχογιό της και που μέσα στην αγωνία του σταυρού θυμήθηκε τη δική Του μητέρα, συγκινείται και σήμερα από τη λύπη της κάθε μητέρας. Στην κάθε θλίψη και στην κάθε ανάγκη, έρχεται παρήγορος και βοηθός.ZY 19.4

Ας φέρουν οι μητέρες στον Ιησού τις στεναχώριες τους. Σ’ Αυτόν θα βρουν την απαιτούμενη χάρη που θα τις βοηθήσει να φροντίσουν για τα παιδιά τους. Οι πύλες είναι ανοικτές για την κάθε μητέρα που τοποθετεί τα βάρη της στα πόδια του Σωτήρα. Εκείνος που είπε: «Αφήσατε τα παιδία να έρχονταιπρος Εμέ και μη ερμποδίζετε αυτά» (Μάρκ. 10:14). εξακολουθεί και τώρα να προσκαλεί τις μητέρες να Του φέρουν τα μικρά τους για να τα ευλογήσει.ZY 20.1

Στα παιδιά που ήρθαν σε επαφή μαζί Του, ο Ιησούς ανεγνώριζε τους αυριανούς άνδρες και τις γυναίκες οι οποίοι θα γίνονταν κληρονόμοι της χάρης Του και υπήκοοι της βασιλείας Του. Μερικοί θα υφίσταντο και μαρτυρικό θάνατο για χάρη Του. Ήξερε ότι τα παιδιά αυτά θα Τον άκουγαν και θα Τον δέχονταν σαν Λυτρωτή τους με πολύ μεγαλύτερη προθυμία από ότι οι ενήλικες, πολλοί από τους οποίους ήταν σκληρόκαρδοι και ενδιαφέρονταν μόνο για τα εγκόσμια. Ενώ τα δίδασκε, κατέβαινε στο ίδιο μ’ αυτά επίπεδο. Εκείνος, η Μεγαλειότητα του ουρανού, απαντούσε στις ερωτήσεις τους και απλοποιούσε τα σημαντικά διδάγματά Του, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στην παιδική τους νοημοσύνη. Φύτευε στη σκέψη τους σπόρους της αλήθειας που στα κατοπινά χρόνια θα φύτρωνε, παράγοντας καρπό για την αιώνια ζωή.ZY 20.2

Όταν ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές Του να μη εμ-ποδίζουν τα παιδιά να έρχονται σ’ Αυτόν, απευθύνονταν στους ακολούθους Του της κάθε εποχής, στους προϊστα-μένους της εκκλησίας, στους ιεροκήρυκες, στους βοηθούς διακόνους και σε όλους γενικά τους Χριστιανούς. Ο Ιησούς έλκει τα παιδιά και σε μας λέγει: «Αφήσατε αυτά να έρχωνται» σαν να ήθελε να πει:«Αυτά θα έρθουν αν εσείς δεν τα εμποδίσετε. »ZY 20.3

Μην επιτρέπετε στο μη χριστιανικό χαρακτήρα σας να κακοπαριστάνει τον Ιησού. Μην απομακρύνετε τα μικρά σας από Αυτόν με την ψυχρότητα και τη σκληρότη- τά σας.Ποτέ μη τους δώσετε αφορμή να νοιώθουν ότι ο ουρανός δεν θα είναι γι’ αυτά ο επιθυμητός τόπος, αν βρισκόσασταν κι’ εσείς εκεί. Μη μιλάτε για τη θρησκεία σαν να είναι κάτι το ακατανόητο για τα παιδιά και μη φέρεσθε έτσι που να νομίσουν ότι δεν περιμένει κανείς από αυτά να δεχθούν το Χριστό στην παιδική τους ηλικία. Μη τους δώσετε την εσφαλμένη αντίληψη ότι η θρησκεία του Χριστού είναι μία θρησκεία κατήφειας και ότι για να έρθουν στο Σωτήρα πρέπει να απαρνηθούν κάθε τι που κάνει την ευχάριστη ζωή.ZY 20.4

Καθώς το Άγιο Πνεύμα εργάζεται στις καρδιές των παιδιών, συνεργασθείτε και εσείς μαζί Του. Διδάξτε τα ότι ο Σωτήρας τα καλεί και ότι τίποτε δεν Του προξενεί μεγαλύτερη χαρά από του να Του προσφέρουν τον εαυτό τους στην πλέονανθηρή και δροσερή ηλικία τους.ZY 21.1