Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

Ο γιατρός που προσφέρει τις κατ’ οίκον υπηρεσίες του στους ανθρώπους, που παρακολουθεί τους αρρώστους στο κρεβάτι του πόνου, ανακουφίζοντας τη δυστυχία τους, επαναφέροντάς τους από το χείλος του τάφου στη ζωή, εμπνέοντας ελπίδα στους ετοιμοθάνατους, κερδίζει μία τέτοια θέση στην εμπιστοσύνη τους και στα αισθήματά τους που σε ελάχιστους άλλους δείχνεται. Ούτε ακόμη και στο λειτουργό του Ευαγγελίου δεν παρουσιάζονται τόσο μεγάλες ευκαιρίες ή μία τόσο σημαντική επιρροή.ZY 99.2

Το παράδειγμα του γιατρού, όπως και αυτά που διδάσκει, πρέπει να αποβούν θετική δύναμη για το καλό. Το έργο της υγιεινής μεταρρύθμισης έχει ανάγκη από άνδρες και γυναίκες των οποίων η έμπρακτη ζωή να αποτελεί παράδειγμα αυτοκυριαρχίας. Η από μέρους μας εφαρμογή των αρχών που προσπαθούμε να μεταλαμπαδεύσουμε, είναι εκείνη που προσδίδει βαρύτητα σ’ αυτές. Ο κόσμος χρειάζεται μία έμπρακτη επίδειξη του τι μπορεί να κάνει η χάρη του Θεού για να επαναφέρει στους ανθρώπους τη χαμένη τους κυριαρχία, καθιστώντας τους κυρίους του εαυτού τους. Τίποτε δεν χρειάζεται περισσότερο ο κόσμος από τη γνώση της σωζούσας δύναμης του Ευαγγελίου που αποκαλύπτεται με τη χριστόμορφη ζωή του ανθρώπου.ZY 99.3

Ο γιατρός έρχεται διαρκώς σε επαφή με άτομα τα οποία χρειάζονται τη δύναμη και την ενθάρρυνση, άξιες που μεταδίδονται με το σωστό παράδειγμα. Η ηθική υπόσταση πολλών παρουσιάζει αδυναμίες. Τους λείπει η αυτοκυριαρ-χία και εύκολα παρασύρονται από τον πειρασμό. Ο γιατρός μπορεί να βοηθήσει τις ψυχές αυτές μόνο όταν εξωτερικεύει τη σταθερότητα εκείνη των αρχών που του επιτρέπει να υπερνικά κάθε βλαβερή συνήθεια και μιαρή επιθυμία στην ατομική του ζωή. Η ζωή του πρέπει να αποκαλύπτει τη δράση μιας ενέργειας θεϊκής προέλευσης. Αν αποτύχει στο σημείο αυτό, όσο δυναμικά και πειστικά μπορεί να είναι τα λόγια του, η επιρροή του θα είναι για το κακό.ZY 99.4

Πολλοί που κατήντησαν ηθικά ναυάγια ακολουθών-τας τις δικές τους κακές συνήθειες, ζητούν εκ των υστέρων ιατρικές συμβουλές και θεραπεία. Καταβεβλημένοι, αδύνατοι και πληγωμένοι, συναισθάνονται την απερισκεψία τους και την ανικανότητά τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν πρέπει να έχουν κοντά τους τίποτε που να ενθαρρύνει τη συνέχιση των σκέψεων και των αισθημάτων που τους έφεραν εκεί όπου έφθασαν. Τους χρειάζεται να αναπνέουν σε μία αγνή ατμόσφαιρα, ατμόσφαιρα υψηλών και εξευγενισμένων σκέψεων. Πόσο τρομακτική είναι η ευθύνη όταν εκείνοι που θα έπρεπε να τους δώσουν το καλό παράδειγμα είναι οι ίδιοι σκλάβοι βλαβερών συνηθειών, αποδίδοντας με την επιρροή τους μεγαλύτερη ακόμη δύναμη στον πειρασμό.ZY 100.1