Najpierw dziesięcina, potem dary

Sprawa ofiarności nie opiera się na impulsach i emocjach. Bóg udzielił nam w tej kwestii wyraźnych wskazówek. Miarą naszego obowiązku są dziesięciny i dary. Pan pragnie, byśmy praktykowali ofiarność regularnie (...). Niechaj każdy systematycznie analizuje swoje dochody, które w całości zawdzięcza Bożemu błogosławieństwu, i oddzieli dziesięcinę jako część poświęconą Panu. Nie wolno mu jej przeznaczyć na żaden inny cel; jest ona poświęcona wyłącznie na utrzymanie tych, którzy pracują w dziele głoszenia ewangelii. Po oddzieleniu dziesięciny należy odłożyć dary „stosownie do tego, jak wam Bóg pobłogosławił”. — The Review and Herald, 9 maj 1893.RS 52.1