Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Πατριάρχες και Προφήτες - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 23—Οι Πληγεσ τησ Αιγυπτου

    (Βασίζεται στο βιβλίο Έξοδος, κεφ. 5: -10:)ΠΠ 235.1

    Καθοδηγούμενος από αγγέλους, ο Ααρών πήγε να συναντήσει τον αδελφό του από τον οποίον είχε χωριστεί τόσο πολύ καιρό. Συναντήθηκαν μέσα στη ησυχία της ερήμου στο Χωρήβ. Εδώ συνομίλησαν οι δύο τους «και απήγγειλεν ο Μωυσής προς τον Ααρών πάντας τους λόγους του Κυρίου, τους οποίους παρήγγειλεν εις αυτόν, και πάντα τα σημεία τα οποία προσέταξεν εις αυτόν». Μαζί ταξίδεψαν στην Αίγυπτο, και μόλις έφθασαν στη γη Γεσέν άρχισαν να συγκεντρώνουν τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ. Ο Ααρών τους επανέλαβε όσα είχε κάνει ο Θεός στο Μωυσή, και τότε έγινε μπροστά στο λαό μια επίδειξη των σημείων που ο Θεός είχε δώσει στο Μωυσή. «Και επίστευσεν ο λαός, και ότε ήκουσεν ότι ο Κύριος επεσκέφθη τους υιούς Ισραήλ και ότι επέβλεψεν επί την ταλαιπωρίαν αυτών, κύψαντες προσεκύνησαν.» (Έξ. 4:28, 31).ΠΠ 235.2

    Στο Μωυσή είχε επίσης δοθεί ένα μήνυμα για το βασιλιά. Οι δύο αδελφοί μπήκαν στο παλάτι του Φαραώ ως απεσταλμένοι του Βασιλιά των βασιλιάδων και μίλησαν στο όνομά Του:ΠΠ 235.3

    «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, Εξαπόστειλον τον λαόν Μου, διά να εορτάσωσιν εις Εμέ εν τη ερήμω.»ΠΠ 235.4

    Και ο μονάρχης ρώτησε:ΠΠ 235.5

    «Τίς είναι ο Κύριος, εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαποστείλω τον Ισραήλ; Δεν γνωρίζω τον Κύριον, και ουδέ τον Ισραήλ θέλω εξαποστείλει.»ΠΠ 235.6

    Η απάντησή τους ήταν:ΠΠ 235.7

    «Ο Θεός των Εβραίων συνήντησεν ημάς. Άφες λοιπόν να υπάγωμεν οδόν τριών ημερών εις την έρημον, διά να προσφέρωμεν θυσίαν εις Κύριον τον Θεόν ημών, μήποτε έλθη καθ’ημών με θανατικόν ή με μάχαιραν.»ΠΠ 235.8

    Ειδήσεις σχετικά με αυτούς καθώς και για το ενδιαφέρον που είχαν αρχίσει να έχουν για το λαό είχαν φθάσει στο βασιλιά. «Διατί, Μωυσή και Ααρών, αποκόπτετε τον λαόν από των εργασιών αυτών; Υπάγετε εις τα έργα σας» τους είπε. Ήδη το βασίλειο είχε υποστεί ζημιά από την επέμβαση των αγνώστων αυτών. Με αυτή τη σκέψη κατά νου, προσέθεσε: «Ιδού, ο λαός του τόπου είναι τώρα πολυπληθής, και σεις κάμνετε αυτούς να παύωσιν από των έργων αυτών.»ΠΠ 236.1

    Καθώς ζούσαν στη σκλαβιά, οι Ισραηλίτες είχαν χάσει μέχρι ένα βαθμό τη γνώση του νόμου του Θεού και είχαν απομακρυνθεί από τα διατάγματά Του. Το Σάββατο είχε γενικά παραμεληθεί και οι απαιτήσεις των εργοδοτών, όπως φαίνεται, είχαν καταστήσει την τήρησή του αδύνατη. Ο Μωυσής είχε υποδείξει στο λαό ότι η υπακοή στο Θεό ήταν ο πρώτος όρος για την απελευθέρωσή τους. Οι προσπάθειες που έγιναν για να αποκατασταθεί το Σάββατο είχαν φθάσει στην αντίληψη των καταδυναστών.ΠΠ 236.2

    Εκνευρισμένος ο βασιλιάς, υποπτεύθηκε ότι οι Ισραηλίτες σκόπευαν να επαναστατήσουν κατά της δουλείας του. Την δυσαρέσκειά τους την είδε σαν αποτέλεσμα της οκνηρίας τους και θα έκανε ό,τι έπρεπε για να μη τους μείνει καιρός για επικίνδυνες μηχανορραφίες. Πήρε άμεσα μέτρα για να σφίξει τα δεσμά τους και να συντρίψει το ανεξάρτητο πνεύμα τους. Από την ίδια ημέρα δόθηκαν εντολές που έκαναν την εργασία τους σκληρότερη και εξαντλητική.ΠΠ 236.3

    Το πιο συνηθισμένο υλικό οικοδομής για τη χώρα εκείνη ήταν οι ψημένες στον ήλιο πέτρες. Οι τοίχοι των ωραίων κτιρίων ήταν φτιαγμένοι από πλίθους και καλύπτονταν μετά από πέτρα. Η παραγωγή πλίθων απασχολούσε μεγάλο αριθμό σκλάβων. Επειδή το κομμένο άχυρο ανακατευόταν με τη λάσπη για να τα συγκρατεί, χρειάζονταν μεγάλες ποσότητες από άχυρο. Οι εργάτες έπρεπε να πάνε να το μαζέψουν μόνοι τους και να παράγουν την ίδια πάλι ποσότητα πλιθών.ΠΠ 236.4

    Η διαταγή αυτή προξένησε μεγάλη λύπη στους Ισραηλίτες παντού μέσα στη χώρα. Οι Αιγύπτιοι εργοδότες είχαν ορίσει Εβραίους επιστάτες να επιβλέπουν τη δουλειά του λαού. Οι επιστάτες αυτοί ήταν υπεύθυνοι για τη δουλειά που έκαναν οι υφιστάμενοί τους. Όταν η απαίτηση του βασιλιά εφαρμόστηκε, ο λαός σκορπίστηκε παντού στη χώρα για να μαζέψει καλάμια αντί για άχυρο. Τους ήταν αδύνατο να παράγουν την ίδια ποσότητα εργασίας. Για την αποτυχία αυτή οι Εβραίοι επιστάτες μαστιγώθηκαν άγρια.ΠΠ 236.5

    Οι επιστάτες αυτοί νόμισαν ότι η τυραννία τους προερχόταν από τους εργοδότες και όχι από το βασιλιά και παρουσιάστηκαν σε αυτόν με τα παράπονά τους. Στη διαμαρτυρία τους ο Φαραώ απάντησε με σαρκασμό: «Οκνηροί είσθε, οκνηροί. Διά τούτο λέγετε, Άφες να υπάγωμεν, να προσφέρωμεν θυσίαν προς τον Κύριον.» Τους πρόσταζε να επιστρέφουν στη δουλειά τους, δηλώνοντάς τους ότι τα βάρη τους δεν επρόκειτο να ελαφρωθούν με κανέναν τρόπο. Ενώ επέστρεφαν, συνάντησαν το Μωυσή και τον Ααρών και τους φώναξαν:ΠΠ 236.6

    «Ο Κύριος να σας ίδη και να κρίνη, διότι σεις εκάμετε βδελυκτήν την οσμήν ημών έμπροσθεν του Φαραώ, και έμπροσθεν των δούλων αυτού, ώστε να δώσητε εις τας χείρας αυτών μάχαιραν διά να θανατώσωσιν ημάς.»ΠΠ 237.1

    Όταν άκουσε τις κατηγορίες αυτές, ο Μωυσής λυπήθηκε πολύ. Οι δυσκολίες του λαού είχαν αυξηθεί πολύ. Παντού στη χώρα υψωνόταν απεγνωσμένη κραυγή από μικρούς και μεγάλους. Όλοι από κοινού κατηγορούσαν αυτόν για την καταστρεπτική αλλαγή της κατάστασής τους.ΠΠ 237.2

    Πικραμένος στην ψυχή παρουσιάστηκε στο Θεό με την κραυγή: «Κύριε, διά τί κατέθλιψας τον λαόν τούτον; και διά τί με απέστειλας; διότι, αφού ήλθον εις τον Φαραώ να ομιλήσω εν τω ονόματί Σου, κατέθλιψε τον λαόν τούτον, και Συ ποσώς δεν ηλευθέρωσας τον λαόν Σου.»ΠΠ 237.3

    Η απάντηση ήταν: «Τώρα θέλεις ιδεί τί θέλω κάμει εις τον Φαραώ. Διότι διά χειρός κραταιάς θέλει εκδιώξει αυτούς εκ της γης αυτού.» Του υποδείχθηκε και πάλι η Διαθήκη που ο Θεός είχε κάνει με τους πατέρες του και του δόθηκε η διαβεβαίωση ότι αυτή θα εκπληρωνόταν.ΠΠ 237.4

    Σε όλα τα χρόνια της αιγυπτιακής σκλαβιάς υπήρχαν ανάμεσα στους Ισραηλίτες μερικοί που ακολουθούσαν τη λατρεία του Κυρίου. Αυτοί υπέφεραν πολύ βλέποντας τα παιδιά τους να παρακολουθούν κάθε μέρα τα βδελύγματα του Εθνικών, ακόμη και να προσκυνούν τα είδωλα. Στην απελπισία τους επικαλέστηκαν στον Κύριο να τους ελευθερώσει από τον αιγυπτιακό ζυγό και να απαλλαγούν από τη διαβρωτική επιρροή της ειδωλολατρίας.ΠΠ 237.5

    Δεν απέκρυψαν την πίστη τους, αλλά δήλωσαν στους Αιγυπτίους ότι το αντικείμενο της λατρείας τους ήταν ο Δημιουργός του Ουρανού και της Γης, ο μόνος αληθινός και ζων Θεός. Εξιστορούσαν τις αποδείξεις της ύπαρξης και της δύναμής Του από τον καιρό της δημιουργίας μέχρι τις ημέρες του Ιακώβ. Οι Αιγύπτιοι είχαν έτσι την ευκαιρία να γνωρίσουν τη θρησκεία των Εβραίων. Επειδή όμως απεχθάνονταν να διδάσκονται από τους σκλάβους, προσπάθησαν να αποπλανήσουν τους λατρευτές του Θεού με υποσχέσεις για αμοιβές και όταν αυτό δεν πετύχαινε, με αγριότητα και απειλές.ΠΠ 237.6

    Οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ προσπάθησαν να στηρίξουν την εξασθενημένη πίστη των αδελφών τους, επαναλαμβάνοντας τις υποσχέσεις οι οποίες είχαν δοθεί στους πατέρες τους και τα επιθανάτια προφητικά λόγια του Ιωσήφ που προανήγγειλαν την απελευθέρωσή τους από την Αίγυπτο. Μερικοί άκουγαν και πείθονταν. Άλλοι, παρατηρώντας τη γύρω τους κατάσταση, δεν ήθελαν να ελπίζουν.ΠΠ 238.1

    Οι Αιγύπτιοι, όταν πληροφορήθηκαν αυτά που διέδιδαν μεταξύ τους οι σκλάβοι, τους ειρωνεύονταν για τις προσδοκίες τους και ηρνούντο χλευαστικά να παραδεχθούν τη δύναμη του Θεού τους. Τους θύμιζαν την κατάστασή τους, ένα έθνος από σκλάβους, και περιπαιχτικά έλεγαν: «Αν ο Θεός σας είναι δίκαιος και σπλαχνικός, αν έχει μεγαλύτερη δύναμη από τους αιγυπτιακούς θεούς, τότε γιατί δε σας κάνει ελεύθερο λαό;» Τους έλεγαν να προσέξουν τη δική τους ευημερία. Εκείνοι λάτρευαν θεότητες τις ποίες οι Ισραηλίτες ονόμαζαν είδωλα, και όμως ήταν ένα μεγάλο και ισχυρό έθνος. Δήλωναν ότι οι θεοί τους τούς είχαν ευλογήσει με ευημερία τους εί-χαν δώσει τους Ισραηλίτες για δούλους τους και κόμπαζαν για τη δυνατότητα που είχαν να εξοντώσουν τους λατρευτές του Κυρίου. Ο ίδιος ο Φαραώ με καύχηση έλεγε ότι ο Θεός των Εβραίων δεν μπορούσε να τους λυτρώσει από το χέρι του.ΠΠ 238.2

    Τέτοια λόγια εκμηδένιζαν τις ελπίδες πολλών Ισραηλιτών. Σε αυτούς τα πράγματα παρουσιάζονταν όπως τα περιέγραφαν οι Αιγύπτιοι. Πραγματικά ήταν σκλάβοι και ήταν υποχρεωμένοι να υπομένουν οτιδήποτε οι σκληροί εργοδότες τους επιθυμούσαν να τους επιβάλουν για τιμωρία. Τα παιδιά τους είχαν καταδιωχθεί και σφαγεί, ενώ η δική τους ζωή είχε γίνει βάρος.ΠΠ 238.3

    Αν ο Κύριος ήταν πράγματι επάνω από όλους τους θεούς, ασφαλώς δε θα τους εγκατέλειπε σκλάβους στους ειδωλολάτρες. Εκείνοι όμως που έμεναν αφοσιωμένοι στο Θεό, καταλάβαιναν ότι ο Κύριος επέτρεψε οι Ισραηλίτες να καταντήσουν δούλοι επειδή είχαν απομακρυνθεί από Αυτόν με την τάση τους να συμπεθερεύουν με τα ειδωλολατρικό έθνη και να οδηγούνται έτσι στην ειδωλολατρία. Με την εμπιστοσύνη πού είχαν αυτοί, διαβεβαίωναν τους αδελφούς τους ότι ο Θεός θα συνέτριβε σε λίγο το ζυγό του καταδυνάστη.ΠΠ 238.4

    Οι Εβραίοι περίμεναν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους χωρίς καμία ιδιαίτερη δοκιμασία της πίστης τους, καμιά πραγματική ταλαιπωρία ή δυσκολία. Δεν ήταν όμως ακόμη έτοιμοι για την απε- λευθέρωση. Είχαν λίγη πίστη στο Θεό και δεν ήθελαν να υπομείνουν καρτερικά τα βάσανά τους μέχρι που Εκείνος θα έκρινε κατάλληλο να επέμβει. Πολλοί ήταν ικανοποιημένοι να μένουν στη σκλαβιά παρά να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που απαιτούσε η μετανάστευση σε μια ξένη χώρα. Οι συνήθειες πολλών είχαν ταυτιστεί τόσο πολύ με τις συνήθειες των Αιγυπτίων, που προτιμούσαν να κατοικούν στην Αίγυπτο.ΠΠ 238.5

    Για αυτό το λόγο ο Κύριος δεν τους απελευθέρωσε με την πρώτη επίδειξη της δύναμής Του μπροστά στο Φαραώ. Ανέτρεψε αποτε-λεσματικότερα τα γεγονότα προκειμένου να αναπτυχθεί το τυραννικό πνεύμα του Αιγύπτιου βασιλιά και να φανερώσει τον εαυτό Του στο λαό Του. Παρατηρώντας τη δικαιοσύνη Του, τη δύναμη και την αγάπη Του, θα διάλεγαν να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο και να αφιερωθούν στην υπηρεσία Του. Το έργο του Μωυσή θα ήταν λιγότερο δύσκολο αν πολλοί από τους Ισραηλίτες δεν είχαν διαφθαρεί σε σημείο που να μη θέλουν να φύγουν από την Αίγυπτο.ΠΠ 239.1

    Ο Κύριος κατεύθυνε το Μωυσή να ξαναπάει στο λαό και να επαναλάβει την υπόσχεση της απελευθέρωσης με μια καινούργια διαβεβαίωση της θεϊκής χάρης. Πήγε όπως διατάχθηκε, αλλά αυτοί δεν ήθελαν να ακούσουν. Η Γραφή λέει: «Δεν εισήκουσαν εις τον Μωυσήν, διά την στενοχώριαν της ψυχής αυτών, και διά την σκληρόν δουλείαν.» Το θεϊκό άγγελμα στάλθηκε πάλι στο Μωυσή: «Είσελθε, λάλησον προς τον Φαραώ, τον βασιλέα της Αιγύπτου, διά να εξαποστείλη τους υιούς Ισραήλ εκ της γης αυτού.» Απογοητευμένος εκείνος απάντησε: «Ιδού, οι υιοί Ισραήλ δεν μου εισήκουσαν, και πώς θέλει μου εισακούσει ο Φαραώ;» Έλαβε την εντολή να πάρει τον Ααρών μαζί του, να παρουσιασθεί στο Φαραώ και να απαιτήσει πάλι «να εξαποστείλη τους υιούς Ισραήλ εκ της γης αυτού.»ΠΠ 239.2

    Ενημερώθηκε ότι ο μονάρχης δε θα υποχωρούσε μέχρι που θα επισκεπτόταν ο Θεός την Αίγυπτο με τιμωρίες και θα έβγαζε τον λαό του Ισραήλ με σημαδιακή επίδειξη της δύναμής Του. Πριν πέσει η κάθε πληγή, ο Μωυσής έπρεπε να περιγράφει τη φύση και τα αποτελέσματά της ώστε ο βασιλιάς να προφυλαχθεί από αυτή, αν το επιθυμούσε. Την κάθε τιμωρία που θα απέρριπτε, θα την ακολουθούσε μια ακόμη πιο αυστηρή, μέχρι να ταπεινωθεί η περήφανη καρδιά του και να αναγνωρίσει το Δημιουργό του Ουρανού και της Γης ως τον αληθινό και ζώντα Θεό.ΠΠ 239.3

    Ο Κύριος θα έδινε στους Αιγυπτίους την ευκαιρία να καταλάβουν πόσο μάταιη ήταν η σοφία των μεγάλων ανδρών τους και πόσο άτονη η δύναμη των θεών τους όταν θα αντιστέκονταν στις εντολές του Κυρίου. Θα τιμωρούσε το λαό της Αιγύπτου για την ειδωλολατρία τους και θα σιγούσε τα καυχησιολογήματά τους για τις ευλογίες που δέχονταν από τις άψυχες θεότητές τους. Ο Θεός θα δόξαζε το δικό Του όνομα ώστε τα υπόλοιπα έθνη που θα ακούσουν για τη μεγάλη Του δύναμη, να τρέμουν μπροστά στα μεγαλειώδη έργα Του. Έτσι ο λαός Του θα μπορέσει να αποστραφεί την ειδωλολατρία για να Του προσφέρει λατρεία αγνή.ΠΠ 239.4

    Ο Μωυσής και ο Ααρών μπήκαν πάλι στις αρχοντικές αίθουσες του βασιλιά της Αιγύπτου. Μπροστά στο μονάρχη του ισχυρότερου βασιλείου της εποχής, περιβαλλόμενοι από επιβλητικές κολόνες και λαμπερή διακόσμηση από πλούσιες εικόνες και σκαλιστά αγάλματα ειδώλων, έστεκαν οι δύο αντιπρόσωποι της σκλαβωμένης φυλής για να γνωστοποιήσουν την εντολή του Θεού για την απελευθέρωση του λαού του Ισραήλ.ΠΠ 240.1

    Ο βασιλιάς τούς ζήτησε ένα θαύμα για την απόδειξη της θεϊκής αποστολής τους. Ο Μωυσής και ο Ααρών είχαν λάβει οδηγίες για το πώς έπρεπε να ενεργήσουν σε περίπτωση που θα γινόταν μια τέτοια απαίτηση και στο σημείο αυτό ο Ααρών πήρε το ραβδί και το έριξε μπροστά στο Φαραώ. Αυτό έγινε φίδι. Ο μονάρχης κάλεσε τους «σοφούς και μάγους» οι οποίοι «έρριψαν έκαστος την ράβδον αυτού, και έγιναν όφεις. Η ράβδος όμως του Ααρών κατάπιε τας ράβδους εκείνων.» Τότε ο βασιλιάς, αποφασιστικότερος παρά ποτέ, ανακήρυξε τους μάγους του ισοδύναμους με το Μωυσή και τον Ααρών. Αποκήρυξε τους δούλους του Κυρίου σαν αγύρτες και αισθανόταν σιγουριά αντιστεκόμενος στις απαιτήσεις τους. Ενώ όμως περιφρονούσε το μήνυμά τους, η θεία δύναμη τον συγκρατούσε μην τους βλάψει.ΠΠ 240.2

    Ήταν το χέρι του Θεού που έκανε τα θαύματα μπροστά στο Φαραώ και όχι η ανθρώπινη επιρροή ή δύναμη που κατείχαν ο Μωυσής και ο Ααρών. Τα σημεία εκείνα και τα θαύματα είχαν σχεδιαστεί για να πείσουν το Φαραώ ότι ο μεγάλος «Ο ΩΝ» είχε στείλει το Μωυσή και ότι ο βασιλιάς είχε την υποχρέωση να αφήσει τον λαό του Ισραήλ να φύγει για να λατρεύσει το ζώντα Θεό. Οι μάγοι έδειξαν και εκείνοι σημεία και θαύματα, όμως δεν ενεργούσαν με τη δική τους αποκλειστική ικανότητα αλλά με τη δύναμη του θεού τους, του Σατανά. Εκείνος τους βοηθούσε να παραποιήσουν το έργο του Κυρίου.ΠΠ 240.3

    Οι μάγοι δεν έκαναν στην πραγματικότητα τα ραβδιά τους να γίνουν φίδια, αλλά με τη μαγεία, βοηθούμενοι από το μεγάλο απατεώνα ήταν ικανοί να δημιουργήσουν την εντύπωση αυτή. Ο Σατανάς δεν είχε τη δύναμη να αλλάξει τα ραβδιά σε ζωντανά φίδια. Ο άρχοντας του κακού, αν και κατείχε όλη τη σοφία και τη δύναμη του πεσμένου αγγέλου, δεν έχει την ικανότητα να δημιουργήσει ή να δώσει ζωή. Μόνο ο Θεός έχει αυτό το αποκλειστικό δικαίωμα. Καθετί που είχε τη δύναμη να κάνει ο Σατανάς, το έκανε: δημιούργησε το κίβδηλο. Στα ανθρώπινα μάτια τα ραβδιά μεταβλήθηκαν σε φίδια. Για φίδια τα πίστεψαν ο Φαραώ και οι αυλικοί του. Δεν υπήρχε τίποτε στην εμφάνισή τους που να τα διακρίνει από το φίδι που παρουσίασε ο Μωυσής. Παρότι ο Κύριος έκανε το πραγματικό φίδι να καταπιεί τα ψεύτικα, αυτή η πράξη θεωρήθηκε από το Φαραώ όχι σαν έργο δύναμης του Θεού, αλλά σαν αποτέλεσμα ενός είδους μαγείας ανώτερης από εκείνη των δούλων του.ΠΠ 240.4

    Ο Φαραώ ήθελε να δικαιολογήσει την ισχυρογνωμοσύνη του αντιδρώντας στη θεϊκή προσταγή και ζητούσε κάποια δικαιολογία για να αγνοήσει τα θαύματα που ο Θεός είχε κάνει μέσω του Μωυσή. Ο Σατανάς του προμήθευσε ό,τι ακριβώς του χρειαζόταν. Με το έργο που επιτέλεσε μέσω των μάγων, έκανε στους Αιγυπτίους να φαίνεται ότι ο Μωυσής και ο Ααρών δεν ήταν παρά μάγοι και τσαρλατάνοι και ότι το μήνυμα πού έφεραν, δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι προερχόταν από κάποια ανώτερη ύπαρξη.ΠΠ 241.1

    Έτσι, η νόθευση του Σατανά εκπλήρωσε το σκοπό του ενθαρρύνοντας τους Αιγυπτίους στην ανταρσία τους και κάνοντας το Φαραώ να σκληρύνει την καρδιά του ώστε να μη πεισθεί. Ο Σατανάς ήλπιζε ακόμη να κλονίσει την πίστη του Μωυσή και του Ααρών για τη θεϊκή προέλευση της αποστολής τους με σκοπό τα δικά του μέσα να υπερισχύσουν. Δεν ήθελε να ελευθερωθούν τα τέκνα του Ισραήλ από τη σκλαβιά για να λατρεύσουν το ζώντα Θεό.ΠΠ 241.2

    Ο αρχηγός του κακού όμως είχε ένα σοβαρότερο ακόμη σκοπό όταν παρουσίασε τα θαύματά του χρησιμοποιώντας τους μάγους. Ήξερε καλά ότι ο Μωυσής συντρίβοντας το ζυγό της σκλαβιάς των τέκνων του Ισραήλ, προεικόνιζε το Χριστό ο οποίος έμελλε να συντρίψει το κράτος της αμαρτίας από την ανθρώπινη φυλή. Ήξερε πως όταν θα παρουσιαζόταν ο Χριστός, μεγάλα θαύματα θα γίνονταν μαρτυρία στον κόσμο ότι ο Θεός Τον είχε στείλει.ΠΠ 241.3

    Ο Σατανάς έτρεμε για τη δύναμή του. Παρουσιάζοντας ένα κίβδηλο αντίγραφο του έργου που έκανε ο Θεός μέσω του Μωυσή, ήλπιζε όχι μόνο να ματαιώσει την απελευθέρωση του Ισραήλ, αλλά και να ασκήσει επιρροή στους μελλοντικούς αιώνες για να καταστρέψει την πίστη στα θαύματα του Χριστού. Ο Σατανάς προσπαθεί διαρκώς να παραποιήσει το έργο του Χριστού και στη θέση του να εγκαταστήσει τη δική του δύναμη και τις απαιτήσεις του. Για τα θαύματα του Χριστού δίνει αξία στους ανθρώπους παρουσιάζοντάς τα σαν αποτέλεσμα ανθρώπινης επιτηδειότητας και δύναμης. Έτσι, στη σκέψη πολλών καταστρέφει την πίστη στο Χριστό ως Υιόν του Θεού και τους κάνει να απορρίψουν την ευσπλαχνική χάρη που προσφέρεται με το σχέδιο της απολύτρωσης.ΠΠ 241.4

    Ο Μωυσής και ο Ααρών πήραν οδηγίες να επισκεφτούν το επόμενο πρωί την όχθη του ποταμού όπου ο βασιλιάς συνήθιζε να πηγαίνει. Επειδή η υπερχείλιση του Νείλου θεωρείτο η πηγή της διατροφής και του πλούτου για ολόκληρη την Αίγυπτο, ο ποταμός λατρευόταν σαν θεός. Για αυτό το λόγο, ο μονάρχης πήγαινε σε αυτόν καθημερινά για να προσευχηθεί. Εδώ οι δύο αδελφοί πάλι επανέλαβαν το μήνυμα και κατόπιν εκτείνοντας το ραβδί, χτύπησαν το νερό. Στην ιερή πηγή κυλούσε τώρα αίμα, τα ψάρια πέθαναν και ο ποταμός απέπνεε δυσωδία. Το νερό των σπιτιών, το απόθεμα που φυλαγόταν στις στέρνες, έγινε και αυτό αίμα. Αλλά «έκαμον το όμοιον και οι μάγοι της Αιγύπτου με τας επωδάς αυτών.» «Και επιστρέψας ο Φαραώ, ήλθεν εις τον οίκον αυτού, και δεν επέστησε την καρδίαν αυτού ουδέ εις τούτο.» Επτά ημέρες διήρκεσε η πληγή αλλά χωρίς αποτέλεσμα.ΠΠ 242.1

    Και πάλι το ραβδί άγγιξε τα νερά, βάτραχοι ανέβηκαν από τον ποταμό και σκορπίστηκαν στην ξηρά. Μπήκαν στα σπίτια, γέμισαν τους κοιτώνες και έφθασαν μέχρι τους φούρνους και τις σκάφες. Οι βάτραχοι θεωρούντο ιεροί από τους Αιγυπτίους οι οποίοι δεν τους σκότωναν. Τα ενοχλητικά ζώα είχαν καταντήσει όμως ανυπόφορα. Κατά μάζες είχαν μπει μέχρι και στο παλάτι του Φαραώ. Ο βασιλιάς αδημονούσε να τους απομακρύνει. Οι μάγοι είχαν παρουσιαστεί για να φέρουν βατράχους, αλλά δεν μπορούσαν να τους διώξουν.ΠΠ 242.2

    Βλέποντας αυτό, ο Φαραώ αισθάνθηκε κάπως ταπεινωμένος. Έστειλε να καλέσουν το Μωυσή και τον Ααρών και είπε: «Δεήθητε του Κυρίου να σηκώση τους βατράχους απ’εμού και από του λαού μου, και θέλω εξαποστείλει τον λαόν διά να θυσιάσωσιν εις τον Κύριον.» Αφού πρώτα υπενθύμισαν στο βασιλιά τους προηγούμενους κομπασμούς του ζήτησαν να καθορίσει το χρόνο που αυτοί θα προσεύχονταν για να άρει η πληγή. Όρισε την επόμενη μέρα με την κρυφή ελπίδα ότι στο μεταξύ οι βάτραχοι θα εξαφανίζονταν μόνοι τους και έτσι θα απέφευγε τον πικρό εξευτελισμό να υποταχθεί στο Θεό του Ισραήλ. Η πληγή όμως εξακολούθησε μέχρι την ορισμένη προθεσμία όταν οι βάτραχοι ψόφησαν σε ολόκληρη την Αίγυπτο. Όμως, τα αποσυντεθειμένα πτώματά τους εκτεθειμένα μόλυναν την ατμόσφαιρα.ΠΠ 242.3

    Ο Κύριος θα μπορούσε σε μια στιγμή να τους κάνει σκόνη. Δεν το έκανε όμως μήπως μετά την εξαφάνισή τους, ο βασιλιάς και ο λαός του θα έλεγαν ότι αυτό ήταν έργο μάγων και αποτέλεσμα από τα μάγια και τα ξόρκια. Οι βάτραχοι ψόφησαν και μαζεύτηκαν τότε σε σωρούς. Με αυτό ο βασιλιάς και ολόκληρη η Αίγυπτος είχαν την απόδειξη ότι η μάταιη φιλοσοφία τους δεν μπορούσε να αμφισβητήσει πως το έργο αυτό δεν έγινε με μάγια, αλλά ότι ήταν τιμωρία από το Θεό του Ουρανού.ΠΠ 243.1

    «Ιδών δε ο Φαραώ ότι έγεινεν αναψυχή, εσκλήρυνε την καρδίαν αυτού.» Με την εντολή του Θεού, ο Ααρών άπλωσε το χέρι του και το χώμα της γης έγινε σκνίπες σε ολόκληρη τη χώρα της Αιγύπτου. Ο Φαραώ κάλεσε τους μάγους να κάνουν το ίδιο, αλλά αυτοί δεν μπόρεσαν. Έτσι αποδείχθηκε ότι το έργο του Θεού ήταν ανώτερο από το έργο του Σατανά. Οι ίδιοι οι μάγοι ομολόγησαν ότι «δάκτυλος θεού είναι τούτο». Ο βασιλιάς εξακολουθούσε να παραμένει ανένδοτος.ΠΠ 243.2

    Οι εκκλήσεις και οι προειδοποιήσεις έμειναν χωρίς αποτέλεσμα και μια καινούρια πληγή έπεσε. Από παλιά είχε αναγγελθεί ο καιρός που θα συνέβαινε η πληγή, για να μη ειπωθεί ότι έγινε κατά τύχη. Οι κυνόμυες γέμισαν τα σπίτια και πλημμύρισαν τη γη έτσι που «η γη διεφθάρη εκ του πλήθους της κυνομυίας». Οι κυνόμυες αυτοί ήταν μεγάλοι και φαρμακεροί και το τσίμπημά τους προκαλούσε τρομερό πόνο σε ανθρώπους και ζώα. Όπως είχε γνωστοποιηθεί εκ των προτέρων, αυτή η πληγή δεν είχε πλησιάσει τη γη Γεσέν.ΠΠ 243.3

    Ο Φαραώ προσφέρθηκε τότε να επιτρέψει στους Ισραηλίτες να κάνουν τις θυσίες τους μέσα στην Αίγυπτο, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να δεχθούν αυτούς τους όρους. «Δεν αρμόζει να γείνη ούτω» είπε ο Μωυσής. «Ιδού, εάν ημείς θυσιάσωμεν θυσίας τας οποίας οι Αιγύπτιοι βδελύττονται, έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών, δεν θέλουσι μας λιθοβολήσει;» Τα ζώα που οι Εβραίοι θα έπαιρναν την εντολή να θυσιάσουν, ήταν τα ζώα εκείνα που οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ιερά. Τα ζώα αυτά τα σέβονταν τόσο πολύ, που αν έσφαζαν ένα, έστω και κατά λάθος, θεωρείτο κρίμα που τιμωρούταν με θάνατο.ΠΠ 243.4

    Θα ήταν αδύνατο να τελούν οι Εβραίοι τη λατρεία τους στην Αίγυπτο χωρίς να προσβάλουν τους κυρίους τους. Ο Μωυσής πρότεινε και πάλι να πάνε ταξίδι τριών ημερών στην έρημο. Ο μονάρχης έστερξε και ζήτησε από τους δούλους του Θεού να παρακαλέσουν να σηκωθεί η πληγή. Εκείνοι υποσχέθηκαν να το κάνουν, αλλά τον προειδοποίησαν να μην τους απατήσει. Η πληγή σταμάτησε αλλά η καρδιά του βασιλιά είχε σκληρυνθεί από την επίμονη ανταρσία και εξακολουθούσε να αρνείται να υποχωρήσει.ΠΠ 243.5

    Ένα τρομερότερο κτύπημα ακολούθησε - η πανώλη όλων των αιγυπτιακών ζώων που βρίσκονταν στα χωράφια. Ζώα ιερά και ζώα υποζύγια - αγελάδες και πρόβατα, άλογα, καμήλες και γαϊδούρια - όλα αφανίσθηκαν. Είχε δηλωθεί σαφώς ότι οι Εβραίοι θα εξαιρούντο. Όταν ο Φαραώ έστειλε αγγελιοφόρους στα σπίτια των Ισραηλιτών, διαπίστωσε αληθινά τη δήλωση αυτή του Μωυσή. «Εκ των κτηνών του Ισραήλ δεν απέθανεν ουδέ έν.» Ακόμη ο βασιλιάς ήταν αδιάλλακτος.ΠΠ 244.1

    Κατόπιν ο Μωυσής έλαβε την εντολή να πάρει από το καμίνι στάχτη και «να σκορπίση αυτήν . . . προς τον ουρανόν έμπροσθεν του Φαραώ.» Η πράξη αυτή ήταν πολύ σημαντική. Τετρακόσια χρόνια νωρίτερα ο Θεός είχε δείξει στον Αβραάμ τη μελλοντική καταδυνάστευση του λαού Του χρησιμοποιώντας για σύμβολα ένα καμίνι που κάπνιζε και μια λαμπάδα που έκαιγε. Είχε δηλώσει ότι θα έστελνε τιμωρία στους καταδυνάστες τους και θα ελευθέρωνε τους αιχμαλώτους με δυναμικό τρόπο. Στην Αίγυπτο ο λαός του Ισραήλ υπέφερε πολλά χρόνια μέσα στο καμίνι της θλίψης. Τώρα, η πράξη αυτή του Μωυσή ήταν για αυτούς μια διαβεβαίωση ότι ο Θεός θυμόταν τη Διαθήκη Του και ότι ο καιρός της απελευθέρωσής τους είχε έρθει.ΠΠ 244.2

    Καθώς η στάχτη ανέβαινε σκορπισμένη στον ουρανό, τα λεπτά μόρια έπεφταν σε όλη τη γη της Αιγύπτου και οπουδήποτε άγγιζαν, δημιουργούσαν καύση «αναδίδουσα ελκώδη εξανθήματα επί τους ανθρώπους και επί τα κτήνη.» Οι ιερείς και οι μάγοι μέχρι τότε είχαν ενθαρρύνει την ισχυρογνωμοσύνη του Φαραώ, αλλά τώρα ήρθε μια τιμωρία που πρόσβαλε και αυτούς. Κατατρυχόμενοι από μια απαίσια και επώδυνη ασθένεια που τους έκανε αξιοκαταφρόνητους, δεν ήταν πια ικανοί να ανταγωνίζονται το Θεό του Ισραήλ. Ολόκληρο το έθνος ήταν σε θέση να δει τι ανοησία ήταν να εκδηλώνουν εμπιστοσύνη στους μάγους, τη στιγμή που αυτοί δεν ήταν ικανοί να προστατεύσουν τον ίδιο τον εαυτό τους.ΠΠ 244.3

    Η καρδιά του Φαραώ σκληρύνθηκε ακόμη περισσότερο. Αυτή τη φορά ο Κύριος του έστειλε μια αγγελία που έλεγε:ΠΠ 244.4

    «Ταύτην την φοράν Εγώ θέλω εξαποστείλει τας πληγάς Μου επί την καρδίαν σου και επί τους θεράποντές σου, και επί τον λαόν σου, διά να γνωρίσητε ότι δεν είναι ουδείς όμοιός Μου εν πάση τη γη . . . Και διά τούτο βεβαίως σε διετήρησα, διά να δείξω εν σοι την δύναμίν Μου.»ΠΠ 244.5

    Όχι πως ο Θεός τον έφερε στη ζωή για αυτό το σκοπό, αλλά η πρόνοιά Του είχε φέρει έτσι τα πράγματα ώστε να ανέβει στο θρό- νο ακριβώς την εποχή που είχε προσδιορισθεί για την απελευθέρωση του Ισραήλ.ΠΠ 244.6

    Παρόλο που η ευσπλαχνία του Θεού είχε καταστεί απρόσιτη για τον περήφανο τύραννο λόγω των κριμάτων του, η ζωή του είχε διατηρηθεί ώστε να φανερωθούν τα θαυμάσια έργα του Κυρίου στη γη της Αιγύπτου με την ισχυρογνωμοσύνη του.ΠΠ 245.1

    Η κατεύθυνση των γεγονότων ανήκει στην πρόνοια του Θεού. Θα μπορούσε να είχε τοποθετήσει στο θρόνο ένα σπλαχνικότερο βασιλιά ο οποίος δε θα τολμούσε να αντισταθεί στις ισχυρές εκδηλώσεις της θεϊκής δύναμης. Στην περίπτωση αυτή όμως οι προθέσεις του Κυρίου δε θα εκπληρώνονταν. Ο λαός Του είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει τη συνθλιπτική σκληρότητα των Αιγυπτίων, ώστε να τους είναι δυνατόν να πλανηθούν σχετικά με την αισχρή επιρροή της ειδωλολατρίας. Στη συμπεριφορά Του προς το Φαραώ ο Κύριος έδειξε το μίσος Του για την ειδωλολατρία και την αποφασιστικότητά Του να τιμωρήσει τη σκληρότητα και την καταδυνάστευση.ΠΠ 245.2

    Για το Φαραώ ο Θεός είχε κάνει τη δήλωση: «Εγώ θέλω σκληρύνει την καρδίαν αυτού και δεν θέλει εξαποστείλει τον λαόν.» Δε χρησιμοποιήθηκε καμιά υπερφυσική δύναμη για να σκληρύνει την καρδιά του βασιλιά. Ο Θεός έδωσε στο Φαραώ την πιο εντυπωσιακή απόδειξη της θεϊκής δύναμης. Όμως, ο μονάρχης αρνήθηκε πεισματικά να δώσει προσοχή στο φως. Η κάθε επίδειξη της απεριόριστης δύναμης την οποία απέρριπτε τον έκανε αποφασιστικότερο στην ανταρσία του. Ο σπόρος της ανταρσίας που έσπειρε απορρίπτοντας το πρώτο θαύμα, έφερε τους καρπούς του. Καθώς εξακολουθούσε την πορεία του, προχωρώντας από τον ένα βαθμό της ακαμψίας στον άλλο, η καρδιά του σκλήρυνε όλο και περισσότερο μέχρι που έφθασε να αντικρίσει τις παγωμένες και άψυχες μορφές των πρωτοτόκων του.ΠΠ 245.3

    Ο Θεός μιλάει στους ανθρώπους μέσω των δούλων Του, καθιστώντας τους προσεκτικούς, στέλνοντας προειδοποιήσεις κατά της αμαρτίας. Δίνει στον καθένα την ευκαιρία να διορθώσει τα σφάλματά του πριν να αποτυπωθούν στο χαρακτήρα του. Όταν όμως αρνείται κανείς να διορθωθεί, η θεϊκή δύναμη δεν επεμβαίνει για να αντενεργήσει στη ροπή των πράξεών του. Έτσι, αυτός βρίσκει ευκολότερο να επαναλάβει την ίδια πορεία. Σκληραίνει την καρδιά του στην επιρροή του Αγίου Πνεύματος. Η περαιτέρω απόρριψη του φωτός τον τοποθετεί εκεί όπου η πιο ισχυρή επιρ-ροή είναι αδύνατον να προκαλέσει σταθερή εντύπωση.ΠΠ 245.4

    Όποιος υπέκυψε μια φορά στον πειρασμό, θα υποκύψει ευκολότερα την επόμενη φορά. Η κάθε επανάληψη της αμαρτίας εξα- σθενεί τη δύναμη της αντίστασής του, τυφλώνει τα μάτια του και πνίγει την ικανότητά του να πεισθεί. Κάθε σπόρος με τον οποίο δικαιολογεί κανείς τον εαυτό του, θα φέρει καρπό. Ο Θεός δε θα κάνει κανένα θαύμα για να εμποδίσει την καρποφορία. «Ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.» (Γαλ. 6:7). Αυτός που εκδηλώνει θρασεία απιστία και μεγάλη αδιαφορία για τη θεϊκή αλήθεια, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να θερίσει ότι ο ίδιος έσπειρε. Κατά συνέπεια, πλήθη ανθρώπων καταλήγουν να ακούσουν με απαθή αδιαφορία τις αλήθειες οι οποίες προηγουμένως έβρισκαν βαθιά ανταπόκριση στις καρδιές τους. Έσπειραν την αμέλεια και την αντίσταση στον τομέα της αλήθειας, και συλλέγουν αυτή τη συγκομιδή.ΠΠ 245.5

    Αυτοί που ησυχάζουν την ένοχη συνείδησή τους με την ιδέα ότι θα μπορέσουν να αλλάξουν την πορεία του κακού όταν θα θελήσουν, ισχυρίζονται ότι μπορούν να παιχνιδίζουν με τις εκκλήσεις της ευσπλαχνίας περιμένοντας να τους κάνει κάθε φορά εντύπωση, ακολουθούν μια πορεία με προσωπικό τους κίνδυνο. Νομίζουν ότι ενώ τάχθηκαν σε όλα με το μέρος του μεγάλου επαναστάτη, όταν βρεθούν περικυκλωμένοι από κινδύ-νους σε μια ώρα έκτακτης ανάγκης, θα αλλάξουν αρχηγό. Αυτό όμως δε γίνεται τόσο εύκολα. Η εμπειρία, η διαπαιδαγώγηση, η μαθητεία μιας ολόκληρης ζωής που είναι γεμάτη από αμαρτωλή ανεκτικότητα, έχουν διαβρώσει τόσο πολύ το χαρακτήρα τους που δεν μπορούν να διαπλαστούν σύμφωνα με την εικόνα του Ιησού. Αν δεν είχε λάμψει το φως στο μονοπάτι τους, η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Η ευσπλαχνία θα μπορούσε να επενεργήσει και να τους δώσει μια ευκαιρία να δεχθούν τις προτάσεις της. Όταν όμως το φως έχει τόσο καιρό απορριφθεί και περιφρονηθεί, τελικά θα αποσυρθεί.ΠΠ 246.1

    Μια πληγή από χαλάζι στάλθηκε στη συνέχεια στο Φαραώ με την προειδοποίηση: «Απόστειλον να συνάξης τα κτήνη σου, και πάντα όσα έχεις εις τους αγρούς. Διότι πας άνθρωπος και ζώον, το οποίον ευρεθή εν τοις αγροίς και δεν φερθή εις την οικίαν, και η χάλαζα καταβή εις αυτά, θέλουσιν αποθάνει.» Η βροχή και το χαλάζι σπάνιζαν στην Αίγυπτο και μια θύελλα σαν αυτή που αναγγέλθηκε, δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ. Γρήγορα η είδηση κυκλοφόρησε και όσοι πίστεψαν στο λόγο του Κυρίου, μάζεψαν τα ζώα τους, ενώ άλλοι περιφρόνησαν την προειδοποίηση και τα άφησαν στα χωράφια. Έτσι, με την τιμωρία αυτή η ευσπλαχνία του Θεού εκδηλώθηκε, ο λαός δοκιμάστηκε, και φάνηκε πόσοι φοβήθηκαν το Θεό με την εκδήλωση της δύναμής Του.ΠΠ 246.2

    Η θύελλα έφθασε όπως είχε αναγγελθεί - ένα κράμα από βροντές, χαλάζι και φωτιά, «οποία δεν έγεινε ποτέ εφ’όλην την γην της Αιγύπτου, αφού κατεστάθη έθνος. Και επάταξεν η χάλαζα εν πάση τη γη της Αιγύπτου παν το εν τοις αγροίς, από ανθρώπου έως κτήνους, και πάντα τον χόρτον του αγρού επάταξεν η χάλαζα, και πάντα τα δένδρα του αγρού συνέτριψε.» Καταστροφή και ερήμωση άφησε πίσω η πορεία του εξολοθρευτή αγγέλου. Μόνο η γη της Γεσέν εξαιρέθηκε. Δείχθηκε στους Αιγυπτίους ότι η γη βρίσκε-ται κάτω από τον έλεγχο του ζώντος Θεού, ότι τα στοιχεία της φύσης υπακούουν στη φωνή Του και ότι η μόνη ασφάλεια είναι η υπακοή σε Αυτόν.ΠΠ 247.1

    Ολόκληρη η Αίγυπτος έτρεμε από αυτό το ξεχείλισμα της θεϊκής τιμωρίας. Ο Φαραώ έσπευσε να καλέσει τους δύο αδελφούς και αναφώνησε:ΠΠ 247.2

    «Ταύτην την φοράν ημάρτησα. Ο Κύριος είναι δίκαιος, εγώ δε και ο λαός μου είμεθα ασεβείς. Δεήθητε του Κυρίου ώστε να παύσωσι να γίνωνται βρονταί Θεού και χάλαζα, και εγώ θέλω σας εξαποστείλει και δεν θέλετε μείνει πλέον.»ΠΠ 247.3

    Η απάντηση ήταν:ΠΠ 247.4

    «Καθώς εξέλθω εκ της πόλεως, θέλω εκτείνει τας χείρας μου προς τον Κύριον. Αι βρονταί θέλουσι παύσει και η χάλαζα δεν θέλει είσθαι πλέον, διά να γνωρίσης ότι του Κυρίου είναι η γη. Πλην συ και οι θεράποντές σου, εξεύρω ότι ακόμη δεν θέλετε φοβηθή από προσώπου Κυρίου του Θεού.»ΠΠ 247.5

    Ο Μωυσής ήξερε ότι ο αγώνας δεν είχε λήξει ακόμη. Η ομολογία και οι υποσχέσεις του Φαραώ δεν ήταν το αποτέλεσμα καμιάς ριζικής μεταλλαγής του νου ή της καρδιάς του, αλλά προερχόταν από το φόβο και την αγωνία του. Παρόλα αυτά, ο Μωυσής υποσχέθηκε να εκπληρώσει το αίτημά του γιατί δεν ήθελε να του δώσει την ευκαιρία για περισσότερο πείσμα. Ο προφήτης βγήκε έξω αψηφώντας τη μανία της θύελλας, ώστε ο Φαραώ και όλο το πλήθος του έγιναν μάρτυρες της δύναμης του Κυρίου να προστατέψει τον απεσταλμένο Του. Όταν βγήκε από την πόλη, ο Μωυσής, «εξέτεινε τας χείρας αυτού προς τον Κύριον, και αι βρονταί και η χάλαζα έπαυσαν και βροχή δεν έσταξε πλέον επί της γης». Αλλά μόλις ο βασιλιάς συνήρθε από το φόβο του, η καρδιά του διαστράφηκε και πάλι. Τότε ο Κύριος είπε στο Μωυσή:ΠΠ 247.6

    «Είσελθε προς τον Φαραώ, διότι Εγώ εσκλήρυνα την καρδίαν αυτού, και την καρδίαν των θεραπόντων αυτού, διά να δείξω τα σημεία Μου όσα έκαμα εν μέσω αυτών και να γνωρίσητε ότι Εγώ είμαι ο Κύριος.»ΠΠ 247.7

    Ο Κύριος έκανε επίδειξη της δύναμής Του για να επικυρώσει την πίστη των Ισραηλιτών σε Αυτόν, ως τον αληθινό και ζώντα Θεό. Θα έδινε αναντίρρητη απόδειξη της διαφοράς ανάμεσα σε αυτούς και στους Αιγυπτίους και θα έκανε όλα τα έθνη να γνωρίσουν ότι οι Εβραίοι, τους οποίους είχαν περιφρονήσει και καταδυναστεύσει, βρίσκονταν κάτω από την προστασία του Θεού του Ουρανού.ΠΠ 248.1

    Ο Μωυσής ειδοποίησε το μονάρχη ότι, αν εξακολουθούσε να πηγαίνει πεισματικά, μια πληγή από ακρίδες θα στέλνονταν να σκεπάσουν το πρόσωπο της γης και θα έτρωγαν ότι χλωρό είχε απομείνει. Θα γέμιζαν τα σπίτια ακόμη και το παλάτι. Μια τέτοια πληγή, είπε, «δεν είδον οι πατέρες σου, ούτε οι πατέρες των πατέρων σου, αφ’ης ημέρας υπήρξαν επί της γης μέχρι της σήμερον».ΠΠ 248.2

    Οι σύμβουλοι του Φαραώ έμειναν εμβρόντητοι. Το έθνος είχε υποστεί μεγάλη ζημιά με το θάνατο των ζώων. Πολύς λαός είχε σκοτωθεί από το χαλάζι. Τα δάση είχαν γυμνωθεί και η συγκομιδή είχε καταστραφεί. Στα γρήγορα έχαναν όσα είχαν κερδίσει από την εργασία των Εβραίων. Ολόκληρη η χώρα απειλείτο από λιμό. Αυλικοί και πρίγκιπες μαζεύτηκαν γύρω από το βασιλιά και οργισμένοι ρώτησαν: «Έως πότε ούτος θέλει είσθαι πρόσκομμα εις ημάς; εξαπόστειλον τους ανθρώπους διά να λατρεύσωσι Κύριον τον Θεόν αυτών. Ακόμη δεν εξεύρεις ότι ηφανίσθη η Αίγυπτος;»ΠΠ 248.3

    Ο Μωυσής και ο Ααρών καλέστηκαν πάλι και ο μονάρχης τους είπε: «Υπάγετε, λατρεύσατε τον Κύριον τον Θεόν σας, αλλά ποίοι και ποίοι θέλουσιν υπάγει;»ΠΠ 248.4

    Αυτοί απάντησαν:ΠΠ 248.5

    «Μετά των νέων ημών και μετά των γερόντων ημών θέλομεν υπάγει, μετά των υιών ημών και μετά των θυγατέρων ημών, μετά των προβάτων ημών και μετά των βοών ημών θέλομεν υπάγει, διότι έχομεν εορτήν εις τον Κύριον.»ΠΠ 248.6

    Ο βασιλιάς εξοργίσθηκε και τους είπε:ΠΠ 248.7

    «Ούτως ας ήναι ο Κύριος μεθ’υμών, καθώς εγώ θέλω σας εξαποστείλει μετά των τέκνων σας. Ιδέτε, διότι κακόν πρόκειται έμπροσθέν σας. Ουχί ούτως, οι άνδρες υπάγετε τώρα, και λατρεύσατε τον Κύριον, διότι τούτο ζητείτε.»ΠΠ 248.8

    Και έπειτα τους έδιωξε. Ο Φαραώ είχε προσπαθήσει να εξοντώσει τους Ισραηλίτες με την καταναγκαστική δουλεία, αλλά τώρα υποκρινόταν ότι ενδιαφερόταν ειλικρινά για το καλό τους και ότι ένιωθε τρυφερό ενδιαφέρον για τα μικρά τους. Ο πραγματικός σκο- πός του ήταν να κρατήσει τις γυναίκες και τα παιδιά σαν εγγύηση για την επιστροφή των ανδρών.ΠΠ 248.9

    Τότε ο Μωυσής ύψωσε το ραβδί του και ένας ανατολικός άνεμος φύσηξε και έφερε ακρίδα «πολλή σφόδρα, πρότερον αυτής δεν υπήρξε τοιαύτη ακρίς, ουδέ θέλει υπάρξει τοιαύτη μετ’αυτήν». Γέμισε ο ουρανός μέχρι που σκοτείνιασε η γη και καταβροχθίστηκε κάθε χλωρό χορτάρι που είχε απομείνει. Γρήγορα ο Φαραώ κάλεσε τους προφήτες και τους είπε: «Ημάρτησα εις Κύριον τον Θεόν σας, και εις εσάς. Πλην τώρα συγχώρησόν μοι, παρακαλώ, το αμάρτημά μου, μόνον ταύτην την φοράν, και δεήθητε του Κυρίου του Θεού υμών διά να σηκώση απ’εμού τον θάνατον τούτον μόνον.» Εκείνοι έκαναν αυτό και ένας δυνατός δυτικός άνεμος παρέσυρε τις ακρίδες προς την Ερυθρά θάλασσα. Ο βασιλιάς επέμενε ακόμη στην πεισματική του απόφαση.ΠΠ 249.1

    Ο λαός της Αιγύπτου κόντευε να φθάσει στην απόγνωση. Οι πληγές που τους είχαν βρει, είχαν σχεδόν ξεπεράσει την αντοχή τους και αυτοί έτρεμαν για το μέλλον. Το έθνος είχε λατρέψει το Φαραώ σαν αντιπρόσωπο του θεού τους, αλλά τώρα πολλοί είχαν πειστεί ότι αντιτίθονταν σε Έναν ο οποίος είχε υποβάλει τις δυνάμεις της φύσης στην υπηρεσία του θελήματός Του. Οι Εβραίοι σκλάβοι, ευνοούμενοι με τέτοιο θαυματουργικό τρόπο, άρχισαν να πιστεύουν στην απελευθέρωσή τους. Οι επιστάτες τους δεν τολ-μούσαν να τους βασανίζουν όπως πριν. Σε ολόκληρη την Αίγυπτο κυκλοφορούσε ο κρυφός φόβος ότι η σκλαβωμένη φυλή θα εξεγείρετο και θα εκδικείτο για τα παθήματά της. Παντού οι άνθρωποι αναρωτιόνταν με κομμένη την ανάσα: «Τι θα ακολουθήσει;»ΠΠ 249.2

    Ξαφνικά σκότος έπεσε στη Γη, τόσο μαύρο και πυκνό που έμοιαζε ψηλαφητό. Όχι μόνο οι άνθρωποι στερήθηκαν το φως, αλλά και η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική σε σημείο που ήταν δύσκολη η αναπνοή. «Δεν έβλεπον ο είς τον άλλον, ουδέ εσηκώθη τις από του τόπου αυτού τρεις ημέρας. Εις πάντας δε τους υιούς Ισραήλ ήτο φως εν ταις κατοικίαις αυτών.» Ο ήλιος και το φεγγάρι ήταν αντικείμενα λατρείας για τους Αιγυπτίους. Με αυτό το μυστηριακό σκοτάδι τόσο ο λαός όσο και οι θεοί του υποτάχθηκαν στη δύναμη εκείνη που είχε αναλάβει την υπεράσπιση των σκλάβων. Παρόλο το φόβο που προκάλεσε, η τιμωρία αυτή ήταν μια απόδειξη της ευσπλαχνίας του Θεού και της απροθυμίας Του να καταστρέ-φει. Θα έδινε στους ανθρώπους την ευκαιρία να σκεφθούν και να μετανοήσουν προτού αποστείλει εναντίον τους την τελευταία και τρομερότερη πληγή.ΠΠ 249.3

    Ο φόβος τελικά απέσπασε από το Φαραώ άλλη μια υποχώρηση. Όταν πέρασε η τρίτη σκοτεινή ημέρα, κάλεσε το Μωυσή και συγκατάθεσε στην αποχώρηση του λαού με τον όρο ότι τα κοπάδια και οι αγέλες τους θα έμεναν πίσω. «Δεν θέλει μείνει οπίσω ουδέ ονύχιον», απάντησε αποφασιστικά ο Εβραίος. «Ημείς δεν εξεύρομεν με τί έχομεν να λατρεύσωμεν τον Κύριον, εωσού φθάσωμεν εκεί.» Ο βασιλιάς ξέσπαζε σε ασυγκράτητο θυμό. «Φύγε απ’ εμού. Πρόσεχε εις εαυτόν, να μη ίδης πλέον το πρόσωπόν μου, διότι εις οποίαν ημέραν ίδης το πρόσωπόν μου, θέλεις αποθάνει.»ΠΠ 250.1

    «Καθώς είπας, δεν θέλω ιδεί πλέον το πρόσωπόν σου», ήρθε η απάντηση.ΠΠ 250.2

    «Ο δε άνθρωπος ο Μωυσής, ήτο μέγας σφόδρα εν τη γη της Αιγύπτου, έμπροσθεν των θεραπόντων του Φαραώ, και έμπροσθεν του λαού.»ΠΠ 250.3

    Οι Αιγύπτιοι έβλεπαν με φόβο το Μωυσή. Ο βασιλιάς δεν τόλμησε να τον βλάψει, επειδή ο λαός τον θεωρούσε ως το μόνο που είχε τη δύναμη να απομακρύνει τις πληγές. Η επιθυμία τους ήταν να δοθεί η άδεια στους Ισραηλίτες να φύγουν από την Αίγυπτο. Ο βασιλιάς και οι ιερείς ήταν εκείνοι που αντιστέκονταν μέχρι το τέλος στις αξιώσεις του Μωυσή.ΠΠ 250.4

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents