Η ανατροπή του Αβεσσαλώμ δεν έφερε αμέσως την ειρήνη στο βασίλειο. Ένα μεγάλο μέρος του έθνους είχε ενωθεί στην εξέγερση. Ο Δαβίδ δεν μπορούσε να επιστρέψει στην πρωτεύουσά του και να επανακτήσει την εξουσία του, αν δεν τον προσκαλούσαν οι φυλές. Με τη σύγχυση που ακολούθησε την ήττα του Αβεσσαλώμ, δεν έγινε καμιά άμεση και αποφασιστική ενέργεια για την ανάκληση του βασιλιά και όταν τελικά η φυλή του Ιούδα ανέλαβε να επαναφέρει το Δαβίδ, αυτό προκάλεσε το φθόνο των άλλων φυλών. Σαν αποτέλεσμα, ακολούθησε μια αντεπανάσταση. Αυτή όμως γρήγορα κατεστάλη και η ειρήνη αποκαταστάθηκε στον λαό του Ισραήλ.ΠΠ 751.2

Η ιστορία του Δαβίδ παρέχει μια από τις πιο εντυπωσιακές μαρτυρίες που έχουν δοθεί ποτέ σχετικά με τους κινδύνους οι οποίοι απειλούν την ψυχή με τη δύναμη, τα πλούτη και τις κοσμικές τιμές, τα πράγματα εκείνα που οι άνθρωποι επιθυμούν σφοδρότερα. Ελάχιστοι έχουν περάσει ποτέ από μια καταλληλότερη εμπειρία για να προετοιμαστούν, να αντέξουν μια τέτοια δοκιμασία.ΠΠ 751.3

Τα νεανικά χρόνια του Δαβίδ σαν βοσκός, τα μαθήματα της ταπεινοφροσύνης, του καρτερικού μόχθου, της στοργικής φροντίδας για τα κοπάδια του, η επικοινωνία με τη φύση στη μοναξιά των λόφων, η ανάπτυξη της μουσικής και της ποιητικής ευφυΐας, η μακρόχρονη πειθαρχία της ερημικής ζωής του εξασκώντας κουράγιο, σθεναρότητα, υπομονή και πίστη στο Θεό, όλα είχαν ορισθεί από τον Κύριο ως προκατάρτιση για το θρόνο του Ισραήλ.ΠΠ 751.4

Ο Δαβίδ είχε γευτεί πολύτιμες εμπειρίες της αγάπης του Θεού και είχε προικιστεί πλούσια με το Πνεύμα Του. Στην ιστορία του Σαούλ είχε παρατηρήσει την παντελή ευτέλεια της αν- θρώπινης σοφίας. Παρόλα αυτά οι κοσμικές επιτυχίες και τιμές εξασθένησαν τόσο το χαρακτήρα του Δαβίδ, ώστε επανειλημμένα να νικηθεί από τον Σατανά.ΠΠ 751.5

Η επαφή με τους ειδωλολατρικούς λαούς οδήγησε τους Ισραηλίτες στην επιθυμία να μιμηθούν τα εθνικά τους έθιμα και δημιούργησε τη φιλοδοξία για κοσμικά μεγαλεία. Ο λαός του Ισραήλ έπρεπε να τιμάται ως λαός του Κυρίου. Καθώς αυξανόταν η περηφάνια και η αυτοπεποίθηση, οι Ισραηλίτες δεν έμειναν ευχαριστημένοι με αυτά τα πρωτεία. Ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη θέση τους ανάμεσα στα άλλα έθνη. Αυτό το πνεύμα ήταν αδύνατον να μην προκαλέσει τον πειρασμό.ΠΠ 752.1

Έχοντας υπόψη του να επεκτείνει τις κατακτήσεις του μεταξύ των ξένων εθνών, ο Δαβίδ αποφάσισε να αυξήσει το στρατό του επιβάλλοντας τη στρατιωτική θητεία σε όλους όσοι έφθαναν στην κατάλληλη ηλικία. Προκειμένου να πραγματοποιηθεί αυτό, χρειάστηκε να γίνει απογραφή του πληθυσμού. Ήταν η περηφάνια και η φιλοδοξία που παρακίνησαν το βασιλιά στην πράξη αυτή. Η απαρίθμηση του λαού θα έδειχνε την αντίθεση ανάμεσα την αδυναμία του βασιλείου όταν ο Δαβίδ ανήλθε στο θρόνο και στη δύναμη και ευημερία υπό την ηγεσία του. Αυτό έτεινε να ενθαρρύνει την αυξανόμενη εμπιστοσύνη που είχαν στον εαυτό τους, τόσο ο βασιλιάς όσο και ο λαός.ΠΠ 752.2

Η Γραφή λέει ότι «ο Σατανάς ηγέρθη κατά του Ισραήλ, και παρεκίνησε τον Δαβίδ να απαριθμήση τον Ισραήλ.» Η ευημερία του Ισραήλ κάτω από την ηγεσία του Δαβίδ οφειλόταν στην ευλογία του Θεού παρά στην ικανότητα του βασιλιά ή στη δύναμη του στρατού του. Η αύξηση όμως των στρατιωτικών εφεδρικών δυνάμεων του βασιλείου θα έδινε στα γειτονικά έθνη την εντύπωση ότι το Ισραήλ εμπιστευόταν τα στρατεύματά του και όχι τη δύναμη του Κυρίου.ΠΠ 752.3

Μολονότι ο λαός Ισραήλ ήταν περήφανος για το εθνικό μεγαλείο του, δεν είδε ευνοϊκά το σχέδιο του Δαβίδ για την θέσπιση μιας τόσο μεγάλης επέκτασης της στρατιωτικής θητείας. Η προτεινόμενη καταγραφή δημιούργησε μεγάλη δυσαρέσκεια. Θεωρήθηκε επομένως αναγκαίο να χρησιμοποιηθούν αξιωματικοί του στρατού αντί για τους ιερείς και δικαστές που έκαναν προηγουμένως την απογραφή. Ο σκοπός του επιχειρήματος ερχόταν σε άμεση αντίθεση προς τις αρχές του θεοκρατικού πολιτεύματος. Ακόμη και ο Ιωάβ που είχε αποδειχτεί τόσο ξεδιάντροπος, διαμαρτυρήθηκε λέγοντας: «Ο Κύριος να προσθέση επί τον λαόν Αυτού εκατονταπλάσιον αφ’ό,τι είναι! αλλά, κύριέ μου βασιλεύ, δεν είναι πάντες δούλοι του κυρίου μου; διά τί ο κύριός μου επιθυμεί τούτο; διά τί να γείνη τούτο το αμάρτημα εις τον Ισραήλ;» «Ο λόγος όμως του βασιλέως υπερίσχυσεν επί τον Ιωάβ. Και ανεχώρησεν ο Ιωάβ, και περιελθών άπαντα τον Ισραήλ, επέστρεψεν εις Ιερουσαλήμ.»ΠΠ 752.4

Η απαρίθμηση δεν είχε ακόμη τελειώσει όταν ο Δαβίδ κατάλαβε ότι αμάρτησε. Καταδικάζοντας μόνος του τον εαυτό του, είπε στο Θεό:ΠΠ 753.1

«Ημάρτησα σφόδρα πράξας το πράγμα τούτο. Αλλά τώρα, δέομαι, αφαίρεσον την ανομίαν του δούλου σου, διότι εμωράνθην σφόδρα.»ΠΠ 753.2

Το επόμενο πρωί ο προφήτης Γαδ έφερε μια αγγελία στο Δαβίδ:ΠΠ 753.3

«Ούτω λέγει Κύριος, Έκλεξον εις σεαυτόν, ή τρία έτη πείνης, ή τρεις μήνας να φθείρεσαι έμπροσθεν των πολεμίων σου, και να σε προφθάνη η μάχαιρα των εχθρών σου, ή τρεις ημέρας την ρομφαίαν του Κυρίου, και το θανατικόν εν τη γη, και τον άγγελον του Κυρίου εξολοθρεύοντα εις πάντα τα όρια του Ισραήλ.ΠΠ 753.4

Τώρα λοιπόν, ιδέ ποιον λόγον θέλω αναφέρει προς τον αποστείλαντά με», είπε ο προφήτης.ΠΠ 753.5

Η απάντηση του βασιλιά ήταν:ΠΠ 753.6

«Στενά μοι πανταχόθεν σφόδρα. Ας πέσω λοιπόν εις την χείρα του Κυρίου, διότι οι οικτιρμοί Αυτού είναι πολλοί σφόδρα, εις δε χείρα ανθρώπου ας μη πέσω.»ΠΠ 753.7

Η χώρα χτυπήθηκε από επιδημία που εξολόθρευσε εβδομήντα χιλιάδες Ισραηλίτες. Η πληγή δεν είχε φτάσει ακόμη στα Ιεροσόλυμα, όταν «υψώσας ο Δαβίδ τους οφθαλμούς αυτού, είδε τον άγγελον του Κυρίου ιστάμενον αναμέσον της γης και του ουρανού, έχοντα εν τη χειρί αυτού την ρομφαίαν αυτού γεγυμνωμένην, εκτεταμένην επί Ιερουσαλήμ. Και έπεσαν ο Δαβίδ και οι πρεσβύτεροι, ενδεδυμένοι σάκκους, κατά πρόσωπον αυτών.» Ο βασιλιάς ικέτευε το Θεό για τον Ισραήλ: «Δεν είμαι εγώ ο προστάξας να αριθμήσωσι τον λαόν; εγώ βεβαίως είμαι ο αμαρτήσας και πράξας την κακίαν, ταύτα δε τα πρόβατα τί έπραξαν; επ’εμέ λοιπόν, Κύριε Θεέ μου, και επί τον οίκον του πατρός μου έστω η χειρ Σου, και μη επί τον λαόν Σου προς απώλειαν.»ΠΠ 753.8

Η απογραφή είχε δημιουργήσει δυσαρέσκεια μεταξύ του λαού αλλά και αυτοί υπέθαλπαν τα ίδια αμαρτήματα που παρακίνησαν την πράξη του Δαβίδ. Όπως ο Κύριος επέφερε τιμωρία στο Δαβίδ με την αμαρτία του Αβεσσαλώμ, έτσι και με το σφάλμα του Δαβίδ τιμωρούσε τις αμαρτίες του Ισραήλ.ΠΠ 753.9

Ο εξολοθρευτής άγγελος σταμάτησε την πορεία του έξω από την Ιερουσαλήμ. Στάθηκε επάνω στο όρος Μόριά «εν τω αλωνίω του Ορνάν του Ιεβουσαίου». Οδηγούμενος από τον προφήτη, ο Δαβίδ πήγε στο βουνό, όπου οικοδόμησε ένα θυσιαστήριο για τον Κύριο «και προσέφερεν ολοκαυτώματα και ειρηνικός προσφοράς, και επεκαλέσθη τον Κύριον, και επήκουσεν αυτού αποστείλας εξ ουρανού πυρ επί το θυσιαστήριον της ολοκαυτώσεως». «Και εξιλεώθη ο Κύριος προς την γην, και εστάθη η πληγή από του Ισραήλ.»ΠΠ 754.1

Το σημείο επάνω στο οποίο οικοδομήθηκε το αγιαστήριο και που στο εξής θα θεωρούνταν άγιος τόπος, είχε προσφερθεί δωρεά στο βασιλιά από τον Ορνάν. Ο βασιλιάς όμως αρνήθηκε να δεχτεί λέγοντας: «Δεν θέλω λάβει το σον διά τον Κύριον, ουδέ θέλω προσφέρει ολοκαύτωμα δωρεάν. Και έδωκεν ο Δαβίδ εις τον Ορνάν διά τον τόπον εξακοσίους σίκλους χρυσίου κατά βάρος.» Το σημείο αυτό, αξιομνημόνευτο σαν ο τόπος όπου ο Αβραάμ είχε στήσει το θυσιαστήριο για να θυσιάσει το γιο του, αγιασμένο τώρα με τη μεγάλη αυτή απελευθέρωση, διαλέχτηκε αργότερα για τόπος όπου οικοδομήθηκε ο ναός του Σολομώντα.ΠΠ 754.2

Άλλη μια σκιά έμελλε να αμαυρώσει τα τελευταία χρόνια του Δαβίδ. Είχε φθάσει τώρα τα ογδόντα του χρόνια. Οι δυσκολίες και οι εκθέσεις στους κινδύνους των πρότερων περιπλανήσεών του, οι πολλοί πόλεμοι, οι μέριμνες και οι συμφορές των τελευταίων ετών είχαν απομυζήσει την πηγή της ζωής. Αν και το πνεύμα του είχε διατηρήσει τη διαύγεια και τη δυναμικότητά του, η εξασθένηση και η προχωρημένη ηλικία επιζητούσαν απομόνωση. Εκείνες εμπόδισαν την έγκαιρη αντίληψη των γεγονότων του βασιλείου και καινούρια εξέγερση ξέσπασε ακριβώς πίσω από τη σκιά του θρόνου.ΠΠ 754.3

Το εκδηλωμένο αποτέλεσμα της υπερβολικής πατρικής ανοχής ήταν πάλι η αιτία. Αυτός που εποφθαλμιούσε τώρα το θρόνο ήταν ο Αδωνίας, «ωραίος την όψιν σφόδρα» στην προσωπική εμφάνιση και στη στάση, πλην όμως απερίσκεπτος και χωρίς ηθικές αρχές. Στα νιάτα του, του είχαν επιβληθεί ελάχιστοι περιορισμοί. «Επειδή ο πατήρ του δεν επίκραινε ποτέ αυτόν, λέγων, Διά τί πράττεις ούτω; » Είχε εξεγερθεί τώρα εναντίον της κυριότητας του Θεού που είχε διορίσει διάδοχο του θρόνου το Σολομώντα.ΠΠ 754.4

Τόσο για τα φυσικά του προτερήματα όσο και για το θρησκευτικό του χαρακτήρα, ο Σολομών ήταν καταλληλότερος από τον πρεσβύτερο αδελφό του να γίνει κυβερνήτης του Ισραήλ. Μολονότι όμως η εκλογή του Θεού είχε σαφώς υποδειχτεί, ο Αδωνίας δε δυσκολεύθηκε να βρει οπαδούς. Ο Ιωάβ, αν και ήταν ένοχος για διάφορα κρίματα, μέχρι τότε είχε παραμείνει αφοσιωμένος στο θρόνο. Τώρα όμως ενώθηκε στη συνωμοσία εναντίον του Σολομώντα μαζί με τον ιερέα Αβιάθαρ.ΠΠ 754.5

Η ώρα της επανάστασης είχε φτάσει. Οι συνωμότες είχαν συγκεντρωθεί για να ευχαριστηθούν με ένα μεγάλο συμπόσιο έξω από την πόλη. Σκοπός τους ήταν να ανακηρύξουν τον Αδωνία βασιλιά. Τα σχέδιά τους όμως τορπιλίσθηκαν χάρη στην ταχεία επέμβαση μερικών πιστών ατόμων, οι κυριότεροι των οποίων ήταν ο ιερέας Σαδώκ, ο προφήτης Νάθαν και η μητέρα του Σολομώντα ΠΠ 755.1

Βηθ-σαβεέ. Παρουσίασαν την εξέλιξη των πραγμάτων στο βασιλιά, υπενθυμίζοντάς του τη θεϊκή υπόδειξη υπέρ του Σολομώντα, ο οποίος χρίστηκε και ανακηρύχθηκε αμέσως βασιλιάς.ΠΠ 755.2

Η συνωμοσία απέτυχε παταγωδώς. Οι κυριότεροι υπαίτιοι θεωρήθηκαν ένοχοι θανάτου. Η ζωή όμως χαρίστηκε στον Αβιάθαρ από σεβασμό για το ιερό του αξίωμα και για την προηγούμενη αφοσίωση του στο Δαβίδ. Ωστόσο, καθαιρέθηκε από την αρχιερατική θέση η οποία μεταβιβάστηκε τότε στη γενεαλογία του Σαδώκ. Ο Ιωάβ και ο Αδωνίας γλίτωσαν για την ώρα, αλλά μετά το θάνατο του Δαβίδ, υπέστησαν την τιμωρία του εγκλήματός τους. Η εκτέλεση της καταδίκης που επιβλήθηκε στο γιο του Δαβίδ, ολοκλήρωσε την τετραπλή τιμωρία η οποία μαρτυρεί την αποστροφή που αισθάνθηκε ο Θεός για την αμαρτία του πατέρα.ΠΠ 755.3

Από την αρχή της βασιλείας του Δαβίδ, ένα από τα προσφιλέστερα σχέδιά του ήταν να οικοδομήσει ναό για τον Κύριο. Αν και δεν του δόθηκε η άδεια να εκτελέσει το σχέδιο αυτό, δεν έδειξε διόλου μειωμένο ζήλο και μειωμένη προθυμία για την πραγματοποίησή του. Είχε συγκεντρώσει τεράστιες ποσότητες από τα πιο ακριβά υλικά - χρυσάφι, ασήμι, πέτρες ονυχίτες, πέτρες διαφόρων χρωμάτων, μάρμαρο και την ακριβότερη ξυλεία. Τώρα οι πολύτιμοι αυτοί θησαυροί που είχαν συλλεχθεί, έπρεπε να ανατεθούν σε άλλους επειδή άλλα χέρια θα οικοδομούσαν τον οίκο για την κιβωτό, το σύμβολο της παρουσίας του Θεού.ΠΠ 755.4

Βλέποντας το τέλος να πλησιάζει, ο βασιλιάς κάλεσε τους ηγεμόνες του Ισραήλ με αντιπροσωπευτικά μέλη από όλα τα μέρη του βασιλείου για να τους εμπιστευθεί αυτό το κληροδότημα. Επιθυμούσε να τους αναθέσει αυτή την τελευταία εντολή του και να εξασφαλίσει τη σύμπραξη και την υποστήριξή τους στο μεγάλο υπό εκτέλεση έργο.ΠΠ 755.5

Εξαιτίας της σωματικής αδυναμίας του, δεν αναμενόταν ότι θα παρευρισκόταν προσωπικά στη μεταβίβαση αυτή. Του ήρθε όμως η θεία έμπνευση και με περισσότερο ζήλο καθώς και δύναμη μπόρεσε για τελευταία φορά να μιλήσει στο λαό του. Τους είπε για την επιθυμία του να κτίσει το ναό και για την προσταγή του Κυρίου και ότι το έργο έπρεπε να ανατεθεί στο γιο του το Σολομώντα.ΠΠ 755.6

Η θεϊκή διαβεβαίωση έλεγε:ΠΠ 756.1

«Σολομών ο υιός σου, αυτός θέλει οικοδομήσει τον οίκον Μου και τας αυλάς Μου, διότι αυτόν έκλεξα υιόν εις Εμέ και Εγώ θέλω είσθαι πατήρ εις αυτόν και θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού έως αιώνος, εάν μένη σταθερός εις το να εκτελή τας εντολάς Μου, καθώς εν τη ημέρα ταύτη.»ΠΠ 756.2

Και ο Δαβίδ είπε:ΠΠ 756.3

«Τώρα λοιπόν, ενώπιον παντός του Ισραήλ της συναγωγής του Κυρίου, και εις επήκοον του Θεού ημών, προς εσάς λέγω, Φυλάττετε και ζητείτε πάσας τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, διά να κυριεύητε την γην ταύτην την αγαθήν και να αφήσητε αυτήν ύστερον από σας κληρονομιάν εις τους υιούς σας διά παντός.»ΠΠ 756.4

Ο Δαβίδ είχε μάθει από προσωπική πείρα πόσο δύσκολο είναι το μονοπάτι για αυτόν που απομακρύνεται από το Θεό. Είχε αισθανθεί την καταδίκη του παραβιασμένου νόμου και είχε δρέψει τους καρπούς της παρανομίας. Η ψυχή του δονείτο στα βάθη της από φόβο μη τυχόν και δεν παραμείνουν οι ηγέτες του Ισραήλ πιστοί στο Θεό. Ο Σολομών, πρέπει να υπακούει στο νόμο του Θεού, αποφεύγοντας τις αμαρτίες που είχαν εξασθενήσει το κύρος του πατέρα του, είχαν πικράνει τη ζωή του και είχαν ντροπιάσει στο Θεό.ΠΠ 756.5

Ο Δαβίδ ήξερε ότι θα χρειαζόταν ταπείνωση της καρδιάς, εμπιστοσύνη στο Θεό και ακατάπαυστη αγρυπνία για να αναχαιτιστούν οι πειρασμοί οι οποίοι θα περιστοίχιζαν το Σολομώντα στην υψηλή θέση του. Ο λόγος του τρόμου του Δαβίδ είναι απόλυτα κατανοητός. Τέτοιοι διαπρεπείς χαρακτήρες αποτελούν ιδιαίτερο στόχο για τα βέλη του Σατανά. Στρεφόμενος στο γιο του, που είχε ήδη αναγνωριστεί ως διάδοχος του θρόνου, ο Δαβίδ είπε:ΠΠ 756.6

«Και συ, Σολομών υιέ μου, γνώρισον τον Θεόν του πατρός σου και δούλευε Αυτόν εν καρδία τελεία και εν ψυχή θελούση, διότι ο Κύριος εξετάζει πάσας τας καρδίας. και εξεύρει πάντας τους λογισμούς των διανοιών. Εάν εκζητής Αυτόν, θέλει ευρίσκεσθαι υπό σου, εάν όμως εγκαταλείπης Αυτόν, θέλει σε απορρίψει διά παντός. Ιδέ τώρα ότι ο Κύριος σε έκλεξε, διά να οικοδομήσης οίκον εις αγιαστήριον. Ενδυναμού και εκτέλει.»ΠΠ 756.7

Ο Δαβίδ έδωσε στο Σολομώντα λεπτομερείς οδηγίες για την οικοδόμηση του ναού με σχέδια για το κάθε μέρος και για όλα τα είδη της λειτουργίας του, όπως του είχε αποκαλύψει η θεϊκή έμπνευση. Ο Σολομών ήταν ακόμη νέος και φοβόταν το βάρος των ευθυνών που θα αναλάμβανε τόσο για την οικοδόμηση του ναού όσο και για την κυβέρνηση του λαού του Θεού. Ο Δαβίδ είπε στο γιο του: «Ενδυναμού και ανδρίζου, και εκτέλει. Μη φοβού, μηδέ πτοηθής, διότι Κύριος ο Θεός, ο Θεός μου, θέλει είσθαι μετά σου, δεν θέλει σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει.»ΠΠ 756.8

Και πάλι ο Δαβίδ απευθύνθηκε στη συνέλευση:ΠΠ 757.1

«Σολομών ο υιός μου, τον οποίον μόνον έκλεξεν ο Θεός, είναι έτι νέος και απαλός, το δε έργον μέγα. Διότι δεν είναι διά άνθρωπον η οικοδομή, αλλά διά Κύριον τον Θεόν. Εγώ λοιπόν ητοίμασα καθ’όλην την δύναμίν μου διά τον οίκον του Θεού μου» είπε και συνέχισε να απαριθμεί τα υλικά που είχε συγκεντρώσει. Και ακόμη πρόσθεσε: «Διά τον πόθον μου εις τον οίκον του Θεού μου, εκ των ιδίων μου υπαρχόντων έδωκα περιπλέον χρυσίον και αργύριον διά τον οίκον του Θεού μου, εκτός παντός εκείνου το οποίον ητοίμασα διά τον οίκον τον άγιον, τρεις χιλιάδας τάλαντα χρυσίου, εκ του χρυσίου Οφείρ, και επτά χιλιάδας τάλαντα κεκαθαρισμένου αργυρίου, διά να περισκεπάσωσι τους τοίχους των οίκων.»ΠΠ 757.2

Και ρώτησε τα συγκεντρωμένα πλήθη που είχαν φέρει τις γενναιόδωρες προσφορές τους: «Τίς λοιπόν, τίς λοιπόν προθυμείται να κάμη σήμερον προσφοράν εις τον Κύριον;»ΠΠ 757.3

Μια πρόθυμη απάντηση ήρθε από τη σύναξη.ΠΠ 757.4

«Τότε οι άρχοντες των πατριών, και οι άρχοντες των φυλών Ισραήλ, και οι χιλίαρχοι, και οι εκατόνταρχοι, και οι επιστάται των έργων του βασιλέως επροθυμήθησαν. Και έδωκαν διά το έργον του οίκου του Θεού, χρυσίον πεντακισχίλια τάλαντα, και δέκα χιλιάδας χρυσών, και αργυρίου δέκα χιλιάδας ταλάντων, και χαλκού δεκαοκτώ χιλιάδας ταλάντων, και εκατόν χιλιάδας ταλάντων σιδήρου. Και εις όσους ευρέθησαν λίθοι τίμιοι, έδωκαν αυτούς εις το θησαυροφυλάκιον του οίκου του Κυρίου . . . Εχάρη δε ο λαός, διότι επροθυμήθησαν επειδή με πλήρη καρδίαν προσέφεραν αυτοπροαιρέτως εις τον Κύριον. Και ο βασι-λεύς Δαβίδ έτι εχάρη χαράν μεγάλην.»ΠΠ 757.5

«Και ευλόγησεν ο Δαβίδ τον Κύριον ενώπιον πάσης της συνάξεως. Και είπεν ο Δαβίδ, Ευλογητός συ, Κύριε ο Θεός του Ισραήλ, ο πατήρ ημών, από του αιώνος και έως του αιώνος. Σου, Κύριε, είναι η μεγαλωσύνη, και η δύναμις, και η τιμή, και η νίκη, και η δόξα, διότι Σου είναι πάντα τα εν ουρανώ και τα επί γης. Σου η βασιλεία, Κύριε, και Συ είσαι ο υψούμενος ως κεφαλή υπεράνω πάντων, και ο πλούτος και η δόξα παρά Σου έρχονται, και Συ δεσπόζεις των απάντων. Και εις την χείρα Σου είναι η ισχύς και η δύναμίς, και εις την χείρα Σου το να μεγαλύνης και να ισχυροποιής τα πάντα. Τώρα λοιπόν, Θεέ ημών, ημείς ευχαριστούμεν Σε, και υμνούμεν το ένδοξον όνομά Σου. Αλλά τί είμαι εγώ, και τίς ο λαός μου, ώστε να δυνηθώμεν να προσφέρωμεν προθύμως εις Σε κατά ταύτα; Διότι τα πάντα έρχονται εκ Σου, και εκ των Σων δίδομεν εις Σε. Διότι είμεθα ξένοι ενώπιόν Σου, και πάροικοι, καθώς πάντες οι πατέρες ημών. Αι ημέραι ημών επί της γης είναι ως σκιά, και μονιμότης δεν υπάρχει. Κύριε Θεέ ημών, άπαν τούτο το πλήθος, το οποίον ητοιμάσαμεν διά να οικοδομήσωμεν οίκον εις Σε διά το όνομά Σου το άγιον, εκ της χειρός Σου έρχεται και Σου είναι τα πάντα. Και γνωρίζω, Θεέ μου, ότι Συ είσαι ο δοκιμάζων την καρδίαν, και αρέσκεσαι εις την ευθύτητα.ΠΠ 757.6

Εγώ εν ευθύτητι της καρδίας μου προσέφερα πάντα ταύτα, και τώρα είδον μετ’ευφροσύνης τον λαόν Σου, τον ενταύθα παρόντα, ότι αυτοπροαιρέτως προσφέρει εις Σε. Κύριε, Θεέ του Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ισραήλ, των πατέρων ημών, φύλαττε τούτο διά παντός εις τους διαλογισμούς της καρδίας του λαού Σου, και κατεύθυνε την καρδίαν αυτών προς Σε, και δος εις τον Σολομώντα τον υιόν μου καρδίαν τελείαν διά να φυλάττη τας εντολάς Σου, τα μαρτύριά Σου, και να εκτελή τα πάντα και να κατασκευάση την οικοδομήν, την οποίαν προητοίμασα.ΠΠ 758.1

Και είπεν ο Δαβίδ προς πάσαν την σύναξιν, Ευλογήσατε τώρα Κύριον τον Θεόν σας. Και πάσα η σύναξις ευλόγησε Κύριον τον Θεόν των πατέρων αυτών, και κύψαντες προσεκύνησαν τον Κύριον.»ΠΠ 758.2

Με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε συγκεντρώσει ο βασιλιάς τα πλούσια υλικά για την οικοδομή και τον εξωραϊσμό του ναού. Είχε συνθέσει τα ένδοξα τροπάρια που στα μετέπειτα χρόνια, θα ηχούσαν στις αυλές του. Τώρα που οι ηγήτορες των πατέρων και οι άρχοντες του Ισραήλ ανταποκρίθηκαν τόσο ηγεμονικά στην έκκλησή του και προσφέρθηκαν οι ίδιοι για το σημαντικό έργο που είχαν μπροστά τους, η καρδιά του αγαλλίασε. Προσφέροντας την υπηρεσία τους, ήταν διατεθειμένοι να κάνουν περισσότερα ακόμη πράγματα. Έκαναν να υπερχειλίσει το θησαυροφυλάκιο από προσφορές που προέρχονταν και από τα προσωπικά τους υπάρχοντα. Ο Δαβίδ είχε αισθανθεί βαθιά την προσωπική του αναξιότητα να συγκεντρώσει υλικά για τον οίκο του Θεού. Τον γέμιζε χαρά η απόδειξη της αφοσίωσης στην πρόθυμη ανταπόκριση των ευγενών του βασιλείου του που με πρόθυμες καρδιές αφιέρω- ναν τους θησαυρούς τους στον Κύριο και καθιέρωναν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία Του.ΠΠ 758.3

Αλλά μόνο ο Θεός ήταν εκείνος που έδωσε τη διάθεση αυτή στο λαό Του. Αυτός έπρεπε να δοξαστεί, όχι ο άνθρωπος. Αυτός είχε προμηθεύσει το λαό Του με τα πλούτη της Γης και το Πνεύμα Του τους είχε κάνει πρόθυμους να φέρουν τα πολύτιμα πράγματα στο ναό. Όλα προέρχονταν από τον Κύριο. Αν η αγάπη Του δεν είχε συγκινήσει τις καρδιές του λαού, οι προσπάθειες του βασιλιά θα πήγαιναν χαμένες και ο ναός δε θα είχε ανεγερθεί ποτέ.ΠΠ 759.1

Όλα όσα δέχεται ο άνθρωπος από την αφθονία του Θεού ανήκουν στο Θεό. Οτιδήποτε επιδαψιλεύει ο Θεός με τα πολύτιμα και όμορφα πράγματα της Γης, τοποθετείται στα χέρια των ανθρώπων για να δοκιμαστούν, για να βυθομετρήσουν το μέγεθος της αγάπης τους για Αυτόν και την εκτίμησή τους για τις εύνοιές Του. Είτε πρόκειται για υλικά πλούτη είτε για πνευματικά πρέπει να τοποθετηθούν στα πόδια του Ιησού ως αυτοπροαίρετη προσφορά. Ο προσφέρων οφείλει να λέει ταυτόχρονα με το Δαβίδ: «Τα πάντα έρχονται εκ Σου και εκ των Σων δίδομεν εις Σε.»ΠΠ 759.2

Όταν ο Δαβίδ ένιωσε το θάνατο να ζυγώνει, η καρδιά του εξα-κολουθούσε να αγωνιά για το Σολομώντα και για το βασίλειο του Ισραήλ. Η ευημερία του βασιλείου θα εξαρτιόταν τόσο πολύ από την πιστότητα του βασιλιά του.ΠΠ 759.3

«Και παρήγγειλε προς τον Σολομώντα τον υιόν αυτού, λέγων, Εγώ υπάγω την οδόν πάσης της γης. Συ δε ίσχυε και έσο ανήρ, και φύλαπε τας εντολάς Κυρίου του Θεού σου, περιπατών εις τας οδούς Αυτού, φυλάττων τα διατάγματα Αυτού, και τα μαρτύρια Αυτού ... διά να ευημερής εις πάντα όσα πράττεις, και πανταχού όπου αν στραφής. Διά να στηρίξη ο Κύριος τον λόγον Αυτού τον οποίον ελάλησε περί εμού, λέγων, Εάν οι υιοί σου προσέχωσιν εις την οδόν αυτών, ώστε να περιπατώσιν ενώπιόν Μου εν αληθεία, εξ όλης της καρδίας αυτών, και εξ όλης της ψυχής αυτών, βεβαίως δεν θέλει εκλείψει εις σε ανήρ επάνωθεν του θρόνου του Ισραήλ.» (Α', Βασ. 2:1-4).ΠΠ 759.4

«Οι λόγοι του Δαβίδ οι τελευταίοι», όπως αναφέρονται, είναι ένας ύμνος εμπιστοσύνης, ευγενών αρχών και αθάνατης πίστης:ΠΠ 759.5

«Ο Δαβίδ, ο υιός του Ιεσσαί, είπε
Και ο ανήρ όστις ανεβιβάσθη εις ύψος,
Ο κεχρισμένος του Θεού του Ιακώβ,
Και ο γλυκύς ψαλμωδός του Ισραήλ, είπε,
Πνεύμα Κυρίου ελάλησε δι’εμού ...ΠΠ 759.6

Ο εξουσιάζων επί ανθρώπους ας είναι δίκαιος,
Ο εξουσιάζων μετά φόβου Θεού.
Και θέλει είσθαι ως το φως της πρωίας,
Όταν ανατέλλη ο ήλιος πρωίας ανεφέλου
Ως η εκ της γης χλόη,
Από της λάμψεως της εκ της βροχής.
Αν και ο οίκος μου δεν είναι τοιούτος ενώπιον του Θεού,
Διαθήκην όμως αιώνιον έκαμε μετ’εμού,
Διατεταγμένην κατά πάντα και ασφαλή,
Όθεν τούτο είναι πάσα η σωτηρία μου,
Και πάσα η επιθυμία μου.» Β', Σαμ. 23:1-5ΠΠ 760.1

Μεγάλη ήταν η πτώση του Δαβίδ, αλλά η μετάνοιά του βαθιά ήταν. Θερμή ήταν η αγάπη του και δυνατή η πίστη του. Είχε συγχωρηθεί πολύ και για αυτό αγάπησε πολύ. (Δείτε Λουκά 7:48).ΠΠ 760.2

Οι ψαλμοί του Δαβίδ καλύπτουν την ολοκληρωμένη έκταση των εμπειριών, από τα βάθη της συνειδητής ενοχής και της αυτοκαταδίκης μέχρι την πιο θαυμαστή πίστη και την πιο υπέροχη επικοινωνία με το Θεό.ΠΠ 760.3

Το ιστορικό της ζωής του διακηρύττει ότι η αμαρτία μόνο ντροπή και συμφορά μπορεί να φέρει, αλλά ότι η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού μπορεί να φθάσει μέχρι τα κατώτατα βάθη. Η πίστη μπορεί να υψώσει τη μετανοημένη ψυχή ώστε να απολαύσει την υιοθεσία των παιδιών του Θεού. Από όλες τις διαβεβαιώσεις που περιέχει ο λόγος Του, αυτή είναι μια από τις δυναμικότερες μαρτυρίες για την πιστότητα, τη δικαιοσύνη και το έλεος της διαθήκης του Θεού.ΠΠ 760.4

Ο άνθρωπος «αναβλαστάνει ως άνθος, και κόπτεται», «ο λόγος όμως του Θεού ημών μένει εις τον αιώνα.» «Το έλεος του Κυρίου είναι από του αιώνος επί τους φοβουμένους Αυτόν. Και η δικαιοσύνη Αυτού επί τους υιούς των υιών, επί τους φυλάττοντας την διαθήκην Αυτού και ενθυμουμένους τας εντολάς Αυτού διά να εκπληρώσωσιν αυτάς.» «Πάντα όσα έκαμεν ο Θεός, τα αυτά θέλουσιν είσθαι διά παντός.» (Ιώβ 14:2, Ησ. 40:8, Ψαλμ. 103:17,18, Εκκλ. 3:14).ΠΠ 760.5

Ένδοξες είναι οι υποσχέσεις που δόθηκαν στο Δαβίδ και στον οίκο του, υποσχέσεις που αποβλέπουν στους ατελεύτητους αιώνες και βρίσκουν την ολοκληρωμένη τους εκπλήρωση στο Χριστό. Ο Κύριος δήλωσε:ΠΠ 760.6

«Ώμοσα προς Δαβίδ τον δούλον Μου ...ΠΠ 760.7

Η χειρ Μου θέλει στερεώνει αυτόν,
Και ο βραχίων Μου θέλει ενδυναμώνει αυτόν ...
Η δε αλήθειά Μου και το έλεός Μου θέλουσιν είσθαι μετ’αυτού,
Και εν τω ονόματί Μου θέλει υψωθή το κέρας αυτού.
Και θέλω θέσει την χείρα αυτού επί την θάλασσαν,
Και επί τους ποταμούς την δεξιάν αυτού.
Αυτός θέλει κράξει προς Εμέ, Πατήρ μου είσαι.
Θεός μου και πέτρα της σωτηρίας μου.
Εγώ βεβαίως θέλω κάμει αυτόν πρωτότοκόν Μου,
Ύψιστον επί τους βασιλείς της γης.
Διά παντός θέλω φυλάπει εις αυτόν το έλεός Μου
Και η διαθήκη Μου θέλει είσθαι στερεά μετ’αυτού.
Και θέλω κάμει να διαμένη το σπέρμα αυτού εις τον αιώνα,
Και ο θρόνος αυτού ως αι ημέραι του ουρανού.» Ψαλμ. 89:3-29

ΠΠ 761.1

«Θέλει κρίνει τους πτωχούς του λαού,
Θέλει σώσει τους υιούς των πενήτων,
Και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα.
Θέλουσι σε φοβείσθαι ενόσω διαμένει ο ήλιος,
Και η σελήνη εις γενεάς γενεών ...
Εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος
Και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι
Εωσού μη υπάρξη η σελήνη.
Και θέλει κατακυριεύσει Από θαλάσσης έως θαλάσσης,
Και από του ποταμού έως των περάτων της γης.»
«Το όνομα αυτού θέλει διαμένει εις τον αιώνα,
Το όνομα αυτού θέλει διαρκεί
Ενόσω διαμένει ο ήλιος
Και οι άνθρωποι θέλουσιν ευλογείσθαι εν αυτώ.
Πάντα τα έθνη θέλουσι μακαρίζει αυτόν.» Ψαλμ. 72:4-8,17

ΠΠ 761.2

«Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς,
Υιός εδόθη εις ημάς
Και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον Αυτού,
Και το όνομα Αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος,
Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος,
Άρχων ειρήνης.»
«Θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή,
Και θέλει δώσει εις Αυτόν Κύριος ο Θεός
Τον θρόνον Δαβίδ του πατρός Αυτού,
Και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ
Εις τους αιώνας,
και της βασιλείας Αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.» (Ησ. 9:6, Λουκά 1:32,33).ΠΠ 761.3

* * * * *

Κεφάλαιο 72—Η Επανασταση του Αβεσσαλωμ