Κεφάλαιο 67—Αρχαια και Συγχρονη Μαγεια

Η βιβλική εξιστόρηση της επίσκεψης του Σαούλ στη γυναίκα της Ενδώρ έχει γίνει πηγή αμηχανίας για πολλούς μελετητές της Βίβλου. Υπάρχουν μερικοί που θεωρούν ότι ο Σαμουήλ ήταν πραγματικά παρών στη συνέντευξη με το Σαούλ, ενώ η ίδια η Γραφή περιέχει επαρκή στοιχεία για την αντίθετη κατάληξη. Αν, όπως ισχυρίζονται μερικοί, ο Σαμουήλ βρισκόταν στον Ουρανό, έπρεπε να είχε κληθεί εκεί είτε με τη δύναμη του Θεού είτε με τη δύναμη του Σατανά.ΠΠ 683.1

Κανείς δεν μπορεί προς στιγμή να πιστέψει ότι ο Σατανάς είχε τη δύναμη να καλέσει τον άγιο προφήτη του Θεού από τον Ουρανό, τιμώντας τα ξόρκια μιας εγκαταλειμμένης γυναίκας. Δεν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Κύριος τον κάλεσε στην τρώγλη της μάγισσας, ενώ προηγουμένως είχε αρνηθεί να επικοινωνήσει με το Σαούλ «ούτε δι’ενυπνίων, ούτε διά του Ουρίμ, ούτε διά προφητών». (Α', Σαμ. 28:6). Αυτά ήταν τα καθορισμένα από το Θεό μέσα επικοινωνίας και δεν τα προσπέρασε ο Θεός για να μεταδώσει κάποιο μήνυμα μέσω ενός πράκτορα του Σατανά.ΠΠ 683.2

Το ίδιο το μήνυμα αποτελεί ικανοποιητική απόδειξη της προέλευσής του. Σκοπό δεν είχε να φέρει το Σαούλ σε μετάνοια, αλλά να τον εξωθήσει στην καταστροφή. Επιπλέον, η πράξη του Σαούλ να συμβουλευτεί μια μάγισσα αναφέρεται στη Γραφή σαν η αιτία για την οποία ο Κύριος τον απέρριψε και τον εγκατέλειψε στην καταστροφή. «Ούτως απέθανεν ο Σαούλ, διά την ανομίαν αυτού την οποίαν ηνόμισεν εις τον Κύριον, εναντίον του λόγου του Κυρίου τον οποίον δεν εφύλαξε. Και έτι διότι εζήτησεν άνθρωπον έχοντα πνεύμα μαντείας, διά να ερώτηση και δεν ηρώτησε τον Κύριον, διά τούτο εθανάτωσεν αυτόν και έστρεψε την βασιλείαν εις τον Δαβίδ τον υιόν του Ιεσσαί.» (Α', Χρον. 10:13,14).ΠΠ 683.3

Εδώ αναφέρεται με σαφήνεια ότι ο Σαούλ ρώτησε το πνεύμα της μαντείας και όχι τον Κύριο. Δεν επικοινώνησε με το Σαμουήλ, τον προφήτη του Θεού, αλλά μέσω της μάγισσας ήρθε σε επαφή με το Σατανά. Ο Σατανάς δεν μπορούσε να παρουσιάσει τον πραγματικό Σαμουήλ, αλλά παρουσίασε έναν κίβδηλο που εκπλήρωνε τον παραπλανητικό σκοπό του.ΠΠ 683.4

Όλες σχεδόν οι μορφές της αρχαίας μαγγανείας και της μαύρης μαγείας στηρίζονται στην παραδοχή της επικοινωνίας με τους νεκρούς. Αυτοί που ασχολούντο με την τέχνη της νεκρομαντείας, ισχυρίζονταν ότι έρχονταν σε επαφή με τα πνεύματα των νεκρών και ότι μέσω αυτών, μπορούσαν να πληροφορηθούν για μελλοντικά γεγονότα. Η συνήθεια αυτή της προσφυγής στους νεκρούς αναφέρεται στην προφητεία του Ησαΐα: «Όταν σας είπωσιν, Ερωτήσατε τους έχοντας πνεύμα μαντείας, τους νεκρομάντεις, τους μορμυρίζοντας και ψιθυρίζοντας, αποκρίθητε, Ο λαός δεν θέλει ερωτήσει τον Θεόν αυτού; θέλει προστρέξει εις τους νεκρούς περί των ζώντων;» (Ησ. 8:19).ΠΠ 684.1

Η ίδια αυτή πίστη της επικοινωνίας με τους νεκρούς αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο της ειδωλολατρίας των εθνικών. Οι εθνικοί πίστευαν ότι οι θεοί τους ήταν θεοποιημένα πνεύματα των νεκρών ηρώων. Η θρησκεία των ειδωλολατρών ήταν η προσκύνηση των νεκρών. Αυτό παρουσιάζει η Γραφή.ΠΠ 684.2

Στην αφήγηση του αμαρτήματος του Ισραήλ στη Βαιθ-φεγώρ αναφέρεται: «Έμεινεν ο Ισραήλ εν Σιττείμ, και ήρχισεν ο λαός να πορνεύη μετά των θυγατέρων Μωάβ, αίτινες προσεκάλεσαν τον λαόν εις τας θυσίας αυτών, και έφαγεν ο λαός και προσεκύνησε τους θεούς αυτών. Και προσεκολλήθη ο Ισραήλ εις τον Βέελ-φεγώρ.» Ο ψαλμωδός μάς λέει σε τι είδους θεούς προσφέρονταν αυτές οι θυσίες. Μιλώντας για την ίδια αποστασία των Ισραηλιτών, λέει: «Προσεκολλήθησαν εις τον Βέελ-φεγώρ, και έφαγον θυσίας νεκρών» (Αρ. 25:1-3, Ψαλμ. 106:28), θυσίες δηλαδή που είχαν προσφερθεί στους νεκρούς.ΠΠ 684.3

Η θεοποίηση των νεκρών κατέλαβε εξέχουσα θέση σε όλα σχεδόν τα ειδωλολατρικά συστήματα, καθώς επίσης και η υποτιθέμενη επικοινωνία με τους νεκρούς. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι θεοί γνωστοποιούσαν το θέλημά τους και έδιναν συμβουλές στις ερωτήσεις τους. Στην κατηγορία αυτή ανήκαν οι περίφημοι ελληνικοί και ρωμαϊκοί χρησμοί.ΠΠ 684.4

Η πίστη στην επικοινωνία με τους νεκρούς εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη και στις χριστιανικές θεωρούμενες χώρες. Κάτω από το όνομα του πνευματισμού, η συνήθεια της επικοινωνίας με υπάρξεις που ισχυρίζονται ότι είναι τα πνεύματα των εκλιπόντων, έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Αποσκοπεί να ανταποκριθεί στα συ- μπαθητικά αισθήματα αυτών που είδαν προσφιλή τους πρόσωπα να κατεβαίνουν στον τάφο.Πνευματικές υπάρξεις παρουσιάζονται κατά καιρούς σε ορισμένα άτομα με τη μορφή των εκλιπόντων φίλων τους. Εκείνοι αφηγούνται γεγονότα που σχετίζονται με τη ζωή τους και κάνουν πράγματα που συνήθιζαν να κάνουν όταν ήταν ζωντανοί. Με αυτό τον τρόπο οδηγούν τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι οι πεθαμένοι φίλοι τους είναι άγγελοι που αιωρούνται από πάνω τους και επικοινωνούν μαζί τους. Έτσι, αυτοί που υποτίθεται ότι είναι τα πνεύματα των νεκρών, σχεδόν ειδωλοποιούνται και για πολλούς ο λόγος τους έχει μεγαλύτερο κύρος από το λόγο του Θεού.ΠΠ 684.5

Υπάρχουν όμως και πολλοί που θεωρούν τον πνευματισμό μόνο σαν δόλια εξαπάτηση. Οι εκδηλώσεις επάνω στις οποίες ο πνευματισμός στηρίζει τους ισχυρισμούς του για τον υπερφυσικό χαρακτήρα του αποδίδονται σε απατεωνιά των μέντιουμ. Ενώ αληθεύει ότι τα απατηλά αποτελέσματα εκλαμβάνονται πολλές φορές σαν γνήσιες εκδηλώσεις, υπήρξαν παρόλα αυτά και σημαντικές περιπτώσεις αποδεδειγμένων υπερφυσικών δυνάμεων. Πολλοί από αυτούς που απορρίπτουν τον πνευματισμό σαν αποκύημα μόνο της ανθρώπινης επιτηδειότητας, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με αποδεικτικές περιστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να εξηγήσουν, καταλήγουν στο να παραδεχθούν τους ισχυρισμούς του.ΠΠ 685.1

Ο σύγχρονος πνευματισμός και οι διάφορες μορφές της αρχαίας μαγγανείας και ειδωλολατρίας - που όλα τους έχουν για βασική αρχή την επικοινωνία με τους νεκρούς - είναι εδραιωμένα επάνω στο πρώτο εκείνο ψέμα με το οποίο ο Σατανάς εξαπάτησε την Εύα στον κήπο της Εδέμ: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει, αλλ’εξεύρει ο Θεός ότι καθ’ην ημέραν φάγητε απ’αυτού . . . θέλετε γείνει ως θεοί.» (Γέν. 3:4,5). Όσοι στηρίζονται στο ψεύδος και το συνεχίζουν, γίνονται όμοιοι με τον πατέρα του ψεύδους.ΠΠ 685.2

Στους Εβραίους είχε απαγορευτεί ρητά να συμμετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο στην υποτιθέμενη επικοινωνία με νεκρούς. Ο Θεός έκλεισε τελεσίδικα την πόρτα αυτή όταν είπε:ΠΠ 685.3

«Οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν ... και δεν θέλουσιν έχει πλέον εις τον αιώνα μερίδα εις πάντα όσα γίνονται υπό τον ήλιον.» «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται, αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού, εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» (Εκκλ. 9:5,6, Ψαλμ. 146: 4).ΠΠ 685.4

Ακόμη, ο Κύριος δήλωσε στον λαό του Ισραήλ:ΠΠ 685.5

«Η ψυχή ήτις ακολουθήση τους έχοντας πνεύμα μαντείας, και τους επαοιδούς, διά να πορνεύη κατόπιν αυτών, θέλω επιστήσει το πρόσωπόν μου κατά της ψυχής εκείνης, και θέλω εξολοθρεύσει αυτήν εκ μέσου του λαού αυτής.» (Λευιτ. 20:6).ΠΠ 686.1

Τα «πνεύματα μαντείας» δεν ήταν τα πνεύματα των νεκρών, αλλά πονηροί άγγελοι, οι απεσταλμένοι του Σατανά. Η αρχαία ειδωλολατρία η οποία - όπως είδαμε - συμπεριλαμβάνει και τα δύο, δηλαδή τη λατρεία των νεκρών και την υποτιθέμενη επικοινωνία με αυτούς, αναφέρεται στη Βίβλο ως λατρεία δαιμόνιων.ΠΠ 686.2

Ο απόστολος Παύλος προειδοποιώντας τους αδελφούς του να μη συμμετέχουν με κανένα τρόπο στην ειδωλολατρία των εθνικών γειτόνων τους, λέει: «Εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι, και ουχί εις τον Θεόν. Δεν θέλω σεις να γείνησθε κοινωνοί των δαιμόνιων.» Ο ψαλμωδός αναφερόμενος στον λαό του Ισραήλ, λέει ότι «εθυσίασαν τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών εις τα δαιμόνια», και στο επόμενο εδάφιο εξηγεί ότι τους «εθυσίασαν εις τα γλυπτά της Χαναάν.» (Α', Κορ. 10:20, Ψαλμ. 106: 37,38). Ενώ υποτίθεται ότι λάτρευαν τους νεκρούς, λάτρευαν τους δαίμονες στην πραγματικότητα.ΠΠ 686.3

Ο σύγχρονος πνευματισμός, στηριζόμενος επάνω στην ίδια βάση, δεν είναι παρά μια νεοσχηματισμένη αναβίωση της μαγείας και της ειδωλολατρίας που ο Θεός είχε καταδικάσει και είχε απαγορεύσει στην παλαιά εποχή. Έχει ειπωθεί εκ των προτέρων στη Γραφή ότι «εν τοις υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης, και εις διδασκαλίας δαιμόνιων». (ΑΎιμ. 4:1).ΠΠ 686.4

Στη δεύτερη επιστολή του στους Θεσσαλονικείς ο απόστολος Παύλος δηλώνει χαρακτηριστικά ότι το ιδιαίτερο έργο του Σατανά - ο πνευματισμός - αποτελεί γεγονός που θα προηγηθεί αμέσως πριν από τη δευτέρα παρουσία του Χριστού. Αναφέρει ότι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού επέρχεται αφού προηγουμένως αποκαλυφθεί η «ενέργεια του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους». Ο Πέτρος, περιγράφοντας τους κινδύνους στους οποίους η εκκλησία θα εκτεθεί στις έσχατες ημέρες, λέει πως υπήρξαν ψευδοπροφήτες οι οποίοι οδήγησαν το Ισραήλ στην αμαρτία και θα υπάρξουν πάλι ψευδοδιδάσκαλοι «οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απώλειας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς Δεσπότην ... και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απώλειας αυτών.» (Β', Θεσ. 2:9, Β', Πέτρ. 2:1,2). Στο σημείο αυτό ο απόστολος δείχνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πνευμα- τιστών δασκάλων. Αρνούνται να δεχθούν το Χριστό ως τον Υιό του Θεού.ΠΠ 686.5

Σχετικά με αυτούς τους δασκάλους, ο αγαπητός Ιωάννης δηλώνει: «Τίς είναι ο ψεύστης, ειμή ο αρνούμενος ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός; ούτος είναι ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν.» (ΑΊωάν. 2:22,23). Με το να αρνείται το Χριστό, ο πνευματισμός αρνείται τόσο τον Πατέρα όσο και τον Υιό. Η Γραφή ονομάζει αυτό εκδήλωση του αντίχριστου.ΠΠ 687.1

Με την πρόβλεψη της μοίρας του Σαούλ που έκανε ο Σατανάς χρησιμοποιώντας τη γυναίκα της Ενδώρ, σκόπευε να παγιδεύσει το λαό του Ισραήλ. Έλπιζε ότι θα μπορούσε να τους δημιουργήσει εμπιστοσύνη προς τη μάντισσα και να τους κάνει να πηγαίνουν να τη συμβουλεύονται. Έτσι, θα στρέφονταν από το Θεό ως σύμβουλό τους και θα περνούσαν στην καθοδήγηση του Σατανά.ΠΠ 687.2

Το δόλωμα με το οποίο ο πνευματισμός έλκει τα πλήθη είναι η υποτιθέμενη δύναμη που έχει να σηκώνει το παραπέτασμα που καλύπτει το μέλλον και να φανερώνει στους ανθρώπους τα κρυφά του Θεού. Στο λόγο Του ο Θεός μας αποκαλύπτει τα σοβαρά γεγονότα του μέλλοντος - όλα εκείνα που μας είναι απαραίτητα να γνωρίζουμε - και μας έχει χορηγήσει ένα ασφαλή οδηγό για να βαδίζουμε ανάμεσα σε όλους τους κινδύνους που συναντούν τα πόδια μας. Ο σκοπός όμως του Σατανά είναι να εκμηδενίσει την εμπιστοσύνη του ανθρώπου προς το Θεό, να τους κάνει να νιώθουν δυσαρεστημένοι με την κατάσταση του βίου τους, να τους οδηγήσει να αναζητήσουν να μάθουν αυτά που ο Θεός με τη σοφία του απέκρυψε και να περιφρονήσουν εκείνα που έχει αποκαλύψει μέσα στον άγιο λόγο Του.ΠΠ 687.3

Πολλοί χάνουν την ησυχία τους όταν δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν την ακριβή εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν μπορούν να ανεχθούν την αβεβαιότητα και με την ανυπομονησία που δείχνουν, αρνούνται να περιμένουν για να δουν τη σωτηρία που ετοιμάζει ο Θεός. Ο φόβος για επερχόμενα δεινά τούς οδηγεί σχεδόν στην παράκρουση. Παραδίνονται στα ατίθασα αισθήματά τους και τρέχουν εδώ και εκεί με παθιασμένη οδύνη αναζητώντας πληροφορίες για κάτι που δεν τους έχει αποκαλυφτεί.ΠΠ 687.4

Αν μπορούσαν να έχουν εμπιστοσύνη μόνο στο Θεό και να αγρυπνούν στην προσευχή, θα έβρισκαν θεϊκή παρηγοριά. Θα ηρεμούσε το πνεύμα τους με την επικοινωνία του Θεού. Οι κουρασμένοι και οι φορτισμένοι θα έβρισκαν ανάπαυση στις ψυχές τους, αρκεί να ήθελαν να πάνε στον Ιησού. Όταν όμως αμελούν τα μέσα που ο Θεός έχει ορίσει για την ανακούφισή τους και καταφεύγουν σε άλλες πηγές με την ελπίδα να μάθουν αυτό που έχει αποκρύψει ο Θεός, διαπράττουν το σφάλμα του Σαούλ και αποκομίζουν μόνο το κακό.ΠΠ 687.5

Ο Θεός δυσαρεστείται από την πορεία αυτή και έχει εκφραστεί για αυτό με τον πιο σαφή τρόπο. Η ανυπόμονη βιασύνη να ρίξουν κάτω την αυλαία που καλύπτει το μέλλον φανερώνει έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό και αφήνει την ψυχή αφρούρητη στις υποκινήσεις του αρχιαπατεώνα. Ο Σατανάς προκαλεί τους ανθρώπους να συμβουλευτούν τους μάντεις, και αποκαλύπτοντας τα κρυφά του παρελθόντος, εμπνέει εμπιστοσύνη στη δύναμή του να προβλέψει τα γεγονότα του μέλλοντος. Με τη μακρόχρονη πείρα που έχει αποκτήσει, μπορεί να χαράξει τη γραμμή της λογικής από την αιτία στο αποτέλεσμα και συχνά να μεταδώσει με σχετική ακρίβεια μερι-κά μελλοντικά γεγονότα της ζωής του ανθρώπου. Έτσι, γίνεται ικανός να αποπλανά δυστυχισμένες ασύνετες ψυχές και να τις σέρνει αιχμάλωτες στο θέλημά του.ΠΠ 688.1

Ο Θεός μάς έχει προειδοποιήσει με τον προφήτη Του:ΠΠ 688.2

«Όταν σας είπωσιν, Ερωτήσατε τους έχοντας πνεύμα μαντείας, τους νεκρομάντεις, τους μορμυρίζοντας και ψιθυρίζοντας, αποκρίθητε, Ο λαός, δεν θέλει ερωτήσει τον Θεόν αυτού; θέλει προστρέξει εις τους νεκρούς περί των ζώντων; Εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν, εάν δεν λαλώσι κατά τον λόγον τούτον, βεβαίως δεν είναι φως εν αυτοίς.» (Ησ. 8:19,20).ΠΠ 688.3

Αυτοί που έχουν ένα άγιο Θεό, άπειρο σε σοφία και δύναμη θα πηγαίνουν στους μάγους οι οποίοι αντλούν τη γνώση τους από την εξοικείωσή τους με τον εχθρό του Κυρίου μας; Ο Θεός είναι το φως του λαού Του. Τους ζητάει να ρίξουν το βλέμμα της πίστης τους στις καλυμμένες από τα ανθρώπινα μάτια δόξες. Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης στέλνει τις λαμπρές ακτίνες Του στην καρδιά τους. Δέχονται φως από το θρόνο του Ουρανού και δεν έχουν καμιά όρεξη να στραφούν μακριά από την πηγή του φωτός προς τους απεσταλμένους του Σατανά.ΠΠ 688.4

Το μήνυμα του δαίμονα προς το Σαούλ, παρόλο που ήταν επίκριση της αμαρτίας και πρόβλεψη της τιμωρίας, δε στόχευε να τον μεταλλάξει αλλά να τον εξωθήσει στην απελπισία και στον αφανισμό. Τις πιο πολλές φορές, η πρόθεση του Σατανά εξυπηρετείται καλύτερα παρασύροντάς τους ανθρώπους στην καταστροφή με κολακείες. Η διδασκαλία των δαιμόνιων θεών της αρχαιότητας ενθάρρυνε τις πλέον ποταπές συνήθειες. Οι θεϊκές εντολές που καταδικάζουν την αμαρτία και επιβάλλουν τη δικαιοσύνη, πα-ραμερίζονταν. Η αλήθεια υπολογιζόταν πολύ λίγο και η ανηθικότη- τα όχι μόνο επιτρεπόταν, αλλά αποτελούσε και αντικείμενο απόλαυσης.ΠΠ 688.5

Ο πνευματισμός διατείνεται ότι δεν υπάρχει θάνατος, ούτε αμαρτία, ούτε κρίση, ούτε τιμωρία, ότι οι άνθρωποι είναι ημίθεοι, ότι η επιθυμία είναι ο υπέρτατος νόμος και ότι ο άνθρωπος είναι υπόλογος μόνο στον εαυτό του. Οι φραγμοί που έθεσε ο Θεός για να περιφρουρήσει την αλήθεια, η αγνότητα και η ευσέβεια απορρίπτονται. Πολλοί με τον τρόπο αυτό ενθαρρύνονται στο να αμαρτάνουν. Μια τέτοια διδαχή δεν προϋποθέτει παρόμοια προέλευση με εκείνη της δαιμονολατρίας;ΠΠ 689.1

Ο Κύριος παρουσίασε στους Ισραηλίτες τα αποτελέσματα της ε-πικοινωνίας με τα πονηρά πνεύματα, στα βδελύγματα των Χαναναίων. Αυτοί ήταν άνθρωποι χωρίς φυσιολογικά αισθήματα, ειδωλολάτρες, μοιχοί, εγκληματίες, βδελυροί με απαίσια διαφθαρμένες σκέψεις και αηδιαστικές συνήθειες. Άνθρωποι που δε γνώριζαν την ίδια την καρδιά τους, επειδή «η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα, και σφόδρα διεφθαρμένη.» (Ιερ. 17:9)ΠΠ 689.2

Ο Θεός όμως καταλαβαίνει τις κλίσεις της διεστραμμένης φύσης του ανθρώπου. Τότε, όπως και τώρα, ο Σατανάς καιροφυλακτούσε να δημιουργήσει ευνοϊκές επαναστατικές συνθήκες, ώστε ο λαός του Ισραήλ να παρουσιαστεί στο Θεό τόσο απεχθής όσο και οι Χαναναίοι. Ο εχθρός των ψυχών πάντοτε αγρυπνεί, ανοίγοντας κανάλια για την ακατάσχετη ροή του κακού μέσα μας επειδή επιθυμεί την καταστροφή μας και την καταδίκη μας από το Θεό.ΠΠ 689.3

Ο Σατανάς ήταν αποφασισμένος να διατηρήσει την κυριαρχία του στη γη Χαναάν. Όταν έγινε η κατοίκηση του Ισραήλ, ο νόμος του Θεού έγινε ο νόμος της χώρας Τότε μίσησε τον λαό του Ισραήλ με σκληρό και κακοηθέστατο μίσος, σχεδιάζοντας την καταστροφή τους.ΠΠ 689.4

Με τα μέντιουμ των πονηρών πνευμάτων εισήχθησαν ξένοι θεοί και εξαιτίας της παράβασης ο εκλεκτός λαός τελικά διασκορπίσθηκε μακριά από τη Χώρα της Επαγγελίας. Την ιστορία αυτή αγωνίζεται να επαναλάβει ο Σατανάς στις ημέρες μας. Ο Θεός οδηγεί το λαό Του έξω από τα βδελύγματα του κόσμου, προκειμένου να μπορέσει να τηρήσει το νόμο Του. Για αυτό, το μίσος που τρέφει «ο κατήγορος των αδελφών» δε γνωρίζει όρια. «Κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» (Αποκ. 12:10,12). Η αντίτυπη Γη της Επαγγελίας βρί-σκεται ακριβώς μπροστά μας. Ο Σατανάς είναι αποφασισμένος να καταστρέψει το λαό του Θεού και να τους αποξενώσει από την κληρονομιά τους. Η παραίνεση «αγρυπνείτε και προσεύχεσθε διά να μη εισέλθητε εις πειρασμόν» (Μόρκ. 14:38) ποτέ δε χρειαζόταν περισσότερο από ότι τώρα.ΠΠ 689.5

Ο λόγος του Κυρίου στο αρχαίο Ισραήλ απευθύνεται επίσης και στο λαό Του της σημερινής εποχής:ΠΠ 690.1

«Δεν θέλετε ακολουθεί τους έχοντας πνεύμα μαντείας, ουδέ θέλετε προσκολληθή εις επαοιδούς, ώστε να μιαίνησθε δι’αυτών», «διότι πας ο πράττων ταύτα είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον.» (Λευιτ. 19:31, Δευτ. 18:12)ΠΠ 690.2