Κεφάλαιο 15— Ο Γαμοσ του Ισαακ

(Βασίζεται στο βιβλίο Γένεσις, κεφ. 24:)ΠΠ 147.1

Ο Αβραάμ είχε γεράσει και περίμενε σε λίγο να πεθάνει. Του απέμενε όμως να κάνει κάτι ακόμη για την εξασφάλιση της υπόσχεσης στους απογόνους του. Ο Ισαάκ είχε διοριστεί από το Θεό να διαδεχτεί τον πατέρα του ως θεματοφύλακας των θεϊκών νόμων και ως πατέρας του εκλεκτού λαού. Ήταν όμως ακόμη ανύπαντρος. Οι κάτοικοι της Χαναάν ήταν παραδομένοι στην ειδωλολατρία και ο Θεός είχε απαγορεύσει να έρχεται ο λαός Του σε γάμου κοινωνία με αυτούς επειδή ήξερε ότι αυτού του είδους οι γάμοι μπορούσαν να οδηγήσουν στην αποστασία.ΠΠ 147.2

Ο πατριάρχης φοβόταν για τα αποτελέσματα που θα μπορούσε να έχει η επιρροή της διαφθοράς που περιέβαλλε το γιο του. Η γνωστή πίστη του Αβραάμ στο Θεό και η υποταγή στο θέλημά Του καθρεφτίζονταν στο χαρακτήρα του Ισαάκ. Τα ψυχικά αισθήματα του νέου ήταν βαθιά και είχε ήπιο και υποχωρητικό χαρακτήρα. Αν ένωνε τη ζωή του με ένα άτομο που δεν είχε το φόβο του Θεού, θα διέτρεχε τον κίνδυνο να θυσιάσει τις αρχές του προκειμένου να διατηρήσει την οικογενειακή αρμονία. Στη σκέψη του Αβραάμ η εκλογή της συντρόφου του γιου του ήταν ζήτημα μεγάλης σημασί-ας. Αδημονούσε να τον δει παντρεμένο με μια που δε θα τον απομάκρυνε από το Θεό.ΠΠ 147.3

Στην αρχαία εποχή οι συναπτόμενοι γάμοι ήταν κατά γενικό κανόνα έργο των γονέων και αυτή τη συνήθεια ακολουθούσαν οι λατρευτές του Θεού. Κανένας δεν ήταν υποχρεωμένος να παντρευτεί κάποιον που δεν μπορούσε να αγαπήσει. Για να προσφέρουν όμως την αγάπη τους οι νέοι αφήνονταν στην καθοδήγηση και στην κρίση των έμπειρων και θεοφοβούμενων γονέων. Θεωρείτο στέρηση τιμής προς τους γονείς και μάλιστα εγκληματικό να ακολουθήσει κάποιος αντίθετη από αυτή πορεία.ΠΠ 147.4

Ο Ισαάκ, εμπιστευόμενος στη σοφία και αγάπη του πατέρα του ήταν ικανοποιημένος να αναθέσει την υπόθεση σε αυτόν, πιστεύοντας επίσης ότι ο ίδιος ο Θεός θα κατεύθυνε την εκλογή. Η σκέψη του πατριάρχη στράφηκε στην πατρική του συγγένεια στη χώρα της Μεσοποταμίας. Αν και δεν ήταν εντελώς απαλλαγμένοι από την ειδωλολατρία, αυτοί ασπάζονταν τη λατρεία και τη γνώση του αληθινού Θεού. Ο Ισαάκ δεν έπρεπε να εγκαταλείψει τη Χαναάν και να πάει σε αυτούς, αλλά πιθανόν να υπήρχε ανάμεσά τους κάποια κοπέλα που θα ήταν πρόθυμη να αφήσει το σπίτι της και να ενωθεί μαζί του για τη διατήρηση της αγνής λατρείας του ζώντος Θεού.ΠΠ 148.1

Ο Αβραάμ ανέθεσε το σπουδαίο αυτό ζήτημα στο «δούλον αυτού τον πρεσβύτερον», άνθρωπο με θεοσέβεια, με πείρα και ευθυκρισία, ο οποίος του είχε προσφέρει πολύχρονη και πιστή υπηρεσία. Ζήτησε από τον υπηρέτη αυτόν να πάρει επίσημο όρκο στο Θεό ότι δε θα έπαιρνε γυναίκα από τις Χαναναίες για τον Ισαάκ, αλλά θα διάλεγε μια κόρη από την οικογένεια του Ναχώρ στη Μεσοποταμία. Τον διέταξε να μην οδηγήσει τον Ισαάκ εκεί. Σε περίπτωση που θα ήταν αδύνατον να βρεθεί μια κόρη που να δεχθεί με προθυμία να εγκαταλείψει τη συγγένειά της, τότε ως απεσταλμένος αυτός θα απαλλασσόταν από τον όρκο του. Ο πατριάρχης τον ενθάρρυνε στην ανάληψη του δύσκολου και λεπτού αυτού καθήκοντος με τη διαβεβαίωση ότι ο Θεός θα έστεφε με επιτυχία την αποστολή του. Είπε: «Κύριος ο Θεός του ουρανού, όστις με έλαβεν εκ του οίκου του πατρός μου, και εκ της γης της γεννήσεώς μου, . . . θέλει αποστείλει τον άγγελον Αυτού έμπροσθέν σου.»ΠΠ 148.2

Ο απεσταλμένος ξεκίνησε χωρίς χρονοτριβή. Παίρνοντας μαζί του δέκα καμήλες που θα χρησίμευαν για τη δική του συνοδεία καθώς και για τη γαμήλια συνοδεία που ενδεχομένως θα έφερνε στην επιστροφή του, εφοδιασμένος με δώρα για τη μέλλουσα νύφη και τις φίλες της, έκανε το μακρινό ταξίδι πέρα από τη Δαμασκό, προχωρώντας προς τις εύφορες πεδιάδες που συνορεύουν με το μεγάλο ποταμό της Ανατολής, τον Ευφράτη.ΠΠ 148.3

Όταν έφθασε στη Χαρράν, «την πόλιν του Ναχώρ», σταμάτησε έξω από τα τείχη, κοντά στην πηγή όπου οι γυναίκες του τόπου έρχονταν το βράδυ για να αντλήσουν νερό. Τότε τον κυρίεψε μια εναγώνια σκέψη. Σοβαρά επακόλουθα, όχι μόνο για την οικογένεια του κυρίου του αλλά και για τις επερχόμενες γενεές, μπορούσε να έχει η επιλογή που θα έκανε. Και πώς θα έπρεπε να κάνει ορθή εκλογή βρισκόμενος ανάμεσα σε εντελώς ξένους; Θυμήθηκε τα λόγια του Αβραάμ ότι ο Θεός θα του έστελνε τον άγγελό Του και προσευχήθηκε με κατάνυξη για αποδεικτική καθοδήγηση. Στην οικογένεια του αφεντικού του ήταν συνηθισμένος στη συνεχή έμπρακτη καλοσύνη και στη φιλοξενία. Για αυτό ζήτησε τώρα μια πράξη καλοσύνης σε ένδειξη της κόρης που ο Θεός θα είχε διαλέξει.ΠΠ 148.4

Μόλις είχε τελειώσει την προσευχή, αμέσως ήρθε η απάντηση. Ανάμεσα στις γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί στο πηγάδι, οι ευγενικοί τρόποι μιας από αυτές τράβηξαν την προσοχή του. Καθώς απομακρυνόταν από το πηγάδι, ο ξένος πήγε να τη συναντήσει, ζητώντας να του δώσει να πιει από τη στάμνα που είχε στον ώμο της. Στο αίτημά του δέχτηκε μια ευγενική απάντηση συνοδευόμενη από την προσφορά να αντλήσει νερό και για τις καμήλες. Αυτή η εκδούλευση ήταν συνήθεια που την πρόσφεραν ακόμη και οι αρχοντοπούλες για τα κοπάδια των πατέρων τους. Έτσι, του δόθηκε το σημάδι που είχε ζητήσει.ΠΠ 149.1

Η κόρη ήταν «ωραία την όψιν σφόδρα», και η προθυμία της φανέρωνε την ευγένεια της ψυχής της και την ενεργητικότητα της φύσης της. Μέχρι εκείνο το σημείο διέκρινε το χέρι του Θεού να τον καθοδηγεί. Αφού πρώτα την αντάμειψε για την καλοσύνη της με πλούσια δώρα, της ρώτησε μετά για τη συγγένειά της. Όταν έμαθε ότι ήταν η κόρη του Βαθουήλ, ανιψιού του Αβραάμ, «τότε έκλινεν ο άνθρωπος και προσεκύνησε τον Κύριον.»ΠΠ 149.2

Ο άνθρωπος είχε ρωτήσει αν μπορούσε να καταλύσει στο σπίτι του πατέρα της. Με εκδηλώσεις ευχαριστίας του αποκάλυψε το γεγονός ότι σχετιζόταν με τον Αβραάμ. Επιστρέφοντας στο σπίτι της, η κοπέλα διηγήθηκε τα συμβάντα και ο αδελφός της ο Λαβαν έσπευσε αμέσως να προσφέρει στον ξένο και στους συνοδούς του τη φιλοξενία του.ΠΠ 149.3

Ο Ελιέζερ ήταν αποφασισμένος να μη φάει χωρίς πρώτα να αναφέρει το σκοπό της αποστολής του, την προσευχή του στο πηγάδι και όλα τα σχετιζόμενα με αυτή επακόλουθα. Κατόπιν είπε:ΠΠ 149.4

«Τώρα λοιπόν, εάν θέλητε να κάμητε έλεος και αλήθειαν προς τον κύριόν μου, είπατέ μοι. Ει δε μη, είπατέ μοι, διά να στραφώ δεξιά ή αριστερά.» Στην ερώτηση αυτή πήρε την απάντηση: «Παρά Κυρίου εξήλθε το πράγμα. Ημείς δεν δυνάμεθα να σοι είπωμεν κακόν ή καλόν. Ιδού, η Ρεβέκκα έμπροσθέν σου, λάβε αυτήν και ύπαγε και ας ήναι γυνή του υιού του κυρίου σου, καθώς ελάλησεν ο Κύριος.»ΠΠ 149.5

Αφού δόθηκε η συγκατάθεση της οικογένειας, έπρεπε να ρωτηθεί και η Ρεβέκκα αν δεχόταν να πάει σε μια τόσο μακρινή απόσταση από το σπίτι του πατέρα της και να παντρευτεί το γιο του Αβρα- άμ. Εκείνη είχε πειστεί από την εξέλιξη των πραγμάτων ότι ο Θεός την είχε διαλέξει για γυναίκα του Ισαάκ και απάντησε: «Υπάγω».ΠΠ 149.6

Αναλογιζόμενος τη χαρά του Κυρίου του με την επιτυχημένη έκβαση της αποστολής του, ο υπηρέτης ανυπομονούσε να φύγει. Το πρωί ξεκίνησαν για το ταξίδι της επιστροφής. Ο Αβραάμ κατοικούσε στη Βηρσαβεέ και ο Ισαάκ που φρόντιζε τα κοπάδια στη γύρω περιοχή, είχε επιστρέφει στη σκηνή του πατέρα του και περίμενε το γυρισμό του Ελιέζερ από τη Χαρράν.ΠΠ 150.1

«Και εξήλθεν ο Ισαάκ να προσευχηθή εν τη πεδιάδι περί το εσπέρας. Και υψώσας τους οφθαλμούς αυτού, είδε και ιδού ήρχοντο κάμηλοι. Και υψώσασα η Ρεβέκκα τους οφθαλμούς αυτής, είδε τον Ισαάκ, και κατεπήδησεν από την κάμηλον. Διότι είχεν ειπεί προς τον δούλον, Τις είναι ο άνθρωπος εκείνος ο ερχόμενος διά της πεδιάδος εις συνάντησιν ημών; Ο δε δούλος είχεν ειπεί, είναι ο κύριός μου. Και αυτή λαβούσα την καλύπτραν, εσκεπάσθη. Και διηγήθη ο δούλος προς τον Ισαάκ πάντα όσα είχε πράξει. Ο δε Ισαάκ έφερεν αυτήν εις την σκηνήν της μητρός αυτού Σάρρας. Και έλαβε την Ρεβέκκαν, και έγεινεν αυτού γυνή, και ηγάπησεν αυτήν, και παρηγορήθη ο Ισαάκ περί της μητρός αυτού.»ΠΠ 150.2

Ο Αβραάμ είχε προσέξει τα αποτελέσματα των μεικτών γάμων μεταξύ αυτών που είχαν το φόβο του Θεού και εκείνων που δεν τον είχαν, από την εποχή του Κάιν μέχρι τις ημέρες του. Οι συνέπειες του δικού του γάμου με την Άγαρ καθώς και των σχέσεων που είχαν συνάψει με τους γάμους τους ο Ισμαήλ και ο Λωτ ήταν μπροστά στα μάτια του. Η έλλειψη πίστης από μέρους του Αβραάμ και της Σάρρας είχε σαν αποτέλεσμα τη γέννηση του Ισμαήλ, την ανάμειξη του δίκαιου σπέρματος με τους απίστους. Την πατρική επιρροή που ασκούσε στο γιο του τη συναγωνιζόταν η επιρροή της ειδωλολατρικής φυλής της μητέρας εκείνης και των σχέσεων του Ισμαήλ με τις ειδωλολάτρισσες συζύγους του. Η ζηλοφθονία της Άγαρ και των συζύγων που διάλεξε για τον Ισμαήλ, πρόβαλε στην οικογένειά του εμπόδια που μάταια ο Αβραάμ προσπάθησε να υπερπηδήσει.ΠΠ 150.3

Οι πρώτες διδασκαλίες του Αβραάμ δεν άφησαν ανεπηρέαστο τον Ισμαήλ. Η επιρροή όμως των συζύγων του κατέληξε στην καθιέρωση της ειδωλολατρίας μέσα στην οικογένειά του. Χωρισμένος από τον πατέρα του και πικραμένος από τις διαφωνίες και τους διαπληκτισμούς σε ένα σπίτι που δεν είχε ιδέα από την αγάπη και το φόβο του Θεού, ο Ισμαήλ κατέληξε να ακολουθήσει την άγρια ζωή του επιδρομέα αρχηγού της ερήμου, «η χειρ αυτού εναντίον πάντων, και η χειρ πάντων εναντίον αυτού». (Γέν. 16:12). Προς το τέλος της ζωής του μετανόησε για την αμαρτωλή διαγωγή του και επέστρεψε στο Θεό των πατέρων του, αλλά η σφραγίδα του χαρακτήρα που κληρονόμησαν οι απόγονοί του, έμεινε αποτυπωμένη. Το ισχυρό έθνος που προήλθε από αυτόν, ήταν ένας ταραχοποιός ειδωλολατρικός λαός που δεν έπαυε να προξενεί θλίψη και στεναχώρια στους απογόνους του Ισαάκ.ΠΠ 150.4

Η γυναίκα του Λωτ ήταν φίλαυτη και άθρησκη. Η επιρροή της συνετέλεσε να χωρίσει τον άνδρα της από τον Αβραάμ. Αν δεν ήταν αυτή, ο Λωτ δε θα έμενε στα Σόδομα, στερημένος από τις συμβουλές του συνετού, θεοφοβούμενου πατριάρχη. Η επιρροή της γυναίκας του και οι συναναστροφές της αμαρτωλής εκείνης πόλης θα τον είχαν κάνει να αποστατήσει από το Θεό, αν δεν υπήρχε η πιστή καθοδήγηση που είχε λάβει παλαιότερα από τον Αβραάμ. Ο γάμος του Λωτ καθώς και η προτίμησή του να διαλέξει τα Σόδομα για κατοικία του απετέλεσαν τους πρώτους κρίκους σε μια αλυσίδα από γεγονότα που επέφεραν μεγάλο κακό στον κόσμο για πολλές γενεές.ΠΠ 151.1

Κανείς που φοβάται το Θεό δεν μπορεί ακίνδυνα να ενωθεί με κάποιον που δεν Τον φοβάται. «Δύνανται δύο να περιπατήσωσιν ομού, εάν δεν ήναι σύμφωνοι;» (Αμώς 3:3). Στην κοινωνία του γάμου η ευτυχία και η ευημερία εξαρτώνται από την ενότητα που υπάρχει μεταξύ των συμβαλλομένων. Στην περίπτωση όμως πιστών και απίστων μελών υπάρχει ριζική διαφορά προτιμήσεων, κλίσεων και προθέσεων. Αυτοί υπηρετούν δύο κυρίους ανάμεσα στους οποίους δεν μπορεί να υπάρξει καμιά συμφωνία. Όσο αγνές και ορθές αρχές μπορεί να έχει κάποιος, η επιρροή ενός άπιστου συντρόφου οδηγεί στην απομάκρυνση από το Θεό.ΠΠ 151.2

Εκείνος που έχει συνάψει γάμο όταν ακόμη δεν πίστευε στο Χριστό, έχει μεγαλύτερη υποχρέωση να είναι πιστός στο σύντροφό του επειδή είναι πιστός στο Χριστό, άσχετα πόσο διαφορετικές είναι οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Πάνω από κάθε επίγειο δεσμό όμως πρέπει να τίθενται οι απαιτήσεις του Θεού, ακόμη και αν αυτό κατέληγε σε δοκιμασίες και διωγμό. Με το πνεύμα της αγάπης και της πραότητας, η πιστότητα αυτή μπορεί να επιδράσει για να κερδηθεί ο άπιστος. Αλλά η περίπτωση γάμου μεταξύ χριστιανών και απίστων απαγορεύεται στη Γραφή. Η οδηγία του Κυρίου είναι: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους.» (Β', Κορ. 6:14,17,18).ΠΠ 151.3

Αφού γινόταν κληρονόμος των υποσχέσεων με τις οποίες θα ευλογείτο ο κόσμος, ο Ισαάκ τιμήθηκε εξαιρετικά από το Θεό. Φθάνοντας στην ηλικία των σαράντα ετών, άφησε τον εαυτό του στην κρίση του πατέρα του, ο οποίος διόρισε τον έμπειρο, θεοφοβούμενο υπηρέτη του να διαλέξει τη σύζυγο. Και το αποτέλεσμα του γάμου εκείνου, όπως το παρουσιάζει η Γραφή, είναι μια τρυφερή και όμορφη εικόνα οικογενειακής ευτυχίας. «Ο Ισαάκ έφερεν αυτήν εις την σκηνήν της μητρός αυτού Σάρρας. Και έλαβε την Ρεβέκκαν, και έγεινεν αυτού γυνή, και ηγάπησεν αυτήν, και παρηγορήθη ο Ισαάκ περί της μητρός αυτού.»ΠΠ 151.4

Τι αντίθεση ανάμεσα στην πορεία που ακολούθησε ο Ισαάκ και σε αυτή που ακολουθούν οι νέοι της εποχής μας, ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών! Τις περισσότερες φορές οι νέοι νομίζουν ότι είναι αποκλειστικά προσωπικό τους ζήτημα σε ποιον θα παραχωρήσουν τα αισθήματά τους, ζήτημα στο οποίο ούτε ο Θεός ούτε οι γονείς δεν μπορούν κατά κανένα τρόπο να επέμβουν. Πολύ πριν ωριμάσουν, θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να κάνουν τη δική τους επιλογή, χωρίς τη βοήθεια των γονέων τους.ΠΠ 152.1

Μερικά μόνο χρόνια έγγαμης ζωής είναι συνήθως αρκετά να τους δείξουν το λάθος τους, αλλά τις περισσότερες φορές είναι αργά για να προλάβουν τα θλιβερά αποτελέσματα. Επειδή η έλλειψη σύνεσης και αυτοκυριαρχίας τους οδήγησε να κάνουν τη βιαστική εκλογή, αυτή συντελεί στην επιδείνωση του κακού μέχρι που η σχέση του γάμου καταντάει αβάσταχτος ζυγός. Πολλοί κατέστρεψαν με τον τρόπο αυτό την ευτυχία τους στην πρόσκαιρη αυτή ζωή και την ελπίδα τους για τη μελλοντική ζωή.ΠΠ 152.2

Αν υπάρχει ένα ζήτημα στο οποίο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή και για το οποίο η συμβουλή των μεγαλυτέρων και περισσότερο έμπειρων προσώπων πρέπει να ζητηθεί, αυτό είναι το ζήτημα του γάμου. Αν χρειάζεται ποτέ η Βίβλος ως σύμβουλος, αν πρέπει ποτέ να αναζητηθεί η θεϊκή καθοδήγηση με προσευχή, αυτό πρέπει να γίνει πριν παρθεί η απόφαση που δεσμεύει τους ανθρώπους εφ’όρου ζωής. Οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να παραβλέπουν την ευθύνη που φέρουν για τη μελλοντική ευτυχία των παιδιών τους.ΠΠ 152.3

Η συμμόρφωση του Ισαάκ με την κρίση του πατέρα του ήταν το αποτέλεσμα της ανατροφής που είχε λάβει και η οποία του δίδαξε να εκτιμάει τη ζωή της υπακοής. Ενώ ο Αβραάμ απαιτούσε από τα παιδιά του το σεβασμό της πατρικής εξουσίας, η καθημερινή ζωή του μαρτυρούσε ότι η εξουσία αυτή δεν ήταν κανένας εγωκεντρικός, αυθαίρετος έλεγχος, αλλά βασιζόταν επάνω στην αγάπη και απέβλεπε στην ευημερία και στην ευτυχία τους.ΠΠ 152.4

Οι πατέρες και οι μητέρες πρέπει να αισθάνονται ότι έχουν το καθήκον να κατευθύνουν τα αισθήματα των νέων προς τα άτομα ε- Κείνα που θα μπορούσαν να γίνουν κατάλληλοι σύντροφοί τους. Πρέπει να θεωρούν καθήκον τους να διαπλάθουν με τη διδαχή, το παράδειγμά τους και με τη βοήθεια της χάρης του Θεού το χαρακτήρα των παιδιών τους, έτσι ώστε από τα νεανικά τους χρόνια να είναι αγνά και ευγενικά και να έλκονται προς το καλό και το αληθινό. Το όμοιο έλκεται από το όμοιό του. Το όμοιο εκτιμάται από το όμοιό του. Αν η αγάπη για την αλήθεια, την αγνότητα και την καλοσύνη φυτευτεί νωρίς στην ψυχή, οι νέοι θα αναζητούν τη συντροφιά εκείνων που κατέχουν αυτά τα χαρακτηριστικά.ΠΠ 152.5

Ας προσπαθούν οι γονείς να εξωτερικεύουν με το χαρακτήρα και την οικογενειακή ζωή τους το παράδειγμα της αγάπης και της ευεργεσίας του ουράνιου Πατέρα. Ας πλημμυρίζει το σπίτι από φως. Αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη αξία για τα παιδιά σας από ότι έχουν τα κτήματα και τα χρήματα. Ας διατηρείται η αγάπη του Θεού ζωντανή στην καρδιά τους, έτσι που αργότερα να θυμούνται το σπίτι της νεανικής ηλικίας τους σαν ένα γαλήνιο, ευτυχισμένο λιμάνι στα πρόθυρα του Ουρανού. Τα μέλη της οικογένειας δεν έχουν ακριβώς τον ίδιο χαρακτήρα και αυτό παρουσιάζει τη συχνή ευκαιρία για την εξάσκηση υπομονής και ανεκτικότητας. Με αγάπη όμως και με αυθυποβολή, όλοι μπορούν να είναι συνδεδεμένοι με την πιο στενή ένωση.ΠΠ 153.1

Η πραγματική αγάπη είναι μια ανώτερη και άγια αρχή που κατά φύση διαφέρει εντελώς από την αγάπη που αφυπνίζεται από την παρόρμηση και σβήνει ξαφνικά όταν δοκιμάζεται σκληρά. Η πιστότητα του καθήκοντος μέσα στο πατρικό σπίτι τους είναι εκείνη που προετοιμάζει τους νέους για τα δικά τους σπίτια. Εδώ πρέπει να εξασκούν την αυταπάρνηση και να εκδηλώνουν καλοσύνη, ευγένεια και χριστιανική συμπάθεια. Έτσι, η αγάπη εξακολουθεί να θερμαίνει την καρδιά και εκείνος που βγαίνει από ένα τέτοιο σπίτι για να γίνει η κεφαλή της δικής του οικογένειας, θα ξέρει πώς να συμβάλει στην ευτυχία εκείνης που διάλεξε για σύντροφο της ζωής του. Ο γάμος αντί να είναι το τέλος της αγάπης, θα είναι μόλις η αρχή της.ΠΠ 153.2