Μετά τα εγκαίνια του αγιαστηρίου, οι ιερείς καθιερώθηκαν στο ιερό τους λειτούργημα. Οι τελετές αυτές διήρκεσαν επτά ημέρες με ιδιαίτερες τελετουργικές πράξεις για την κάθε μια χωριστά. Την όγδοη ημέρα ανέλαβαν τα καθήκοντά τους. Βοηθούμενος από τους γιους του, ο Ααρών πρόσφερε θυσίες που απαιτούσε ο Θεός και μετά ύψωσε τα χέρια και ευλόγησε το λαό. Όλα έγιναν όπως τα πρόσταξε ο Θεός. Αυτός δέχτηκε τη θυσία και φανέρωσε τη δόξα Του με έναν τρόπο καταπληκτικό. Φωτιά προερχόμενη από τον Κύριο κατανάλωσε το θύμα επάνω στο θυσιαστήριο. Ο λαός κοίταξε τη θαυμάσια αυτή ένδειξη της θεϊκής δύναμης με δέος και με ζωηρότατο ενδιαφέρον. Την έβλεπαν σαν σημείο της δόξας και της εύνοιας του Θεού. Υψώνοντας μια γενική κραυγή δοξολογίας και λατρείας, έπεσαν με τα πρόσωπα στη Γη σαν να βρίσκονταν στην άμεση παρουσία του Κυρίου.ΠΠ 337.2

Λίγο αργότερα όμως μια ξαφνική και τρομερή συμφορά έπληξε την οικογένεια του αρχιερέα. Την ώρα της λατρείας, ενώ οι προσευχές και η δοξολογία του λαού ανέβαιναν προς το Θεό, δύο από τους γιους του Ααρών πήραν το θυμιατήρι του και άναψαν το μυρωδάτο θυμίαμα που θα ανέβαινε ως οσμή ευωδιάς. Παρέβηκαν όμως την εντολή Του χρησιμοποιώντας «πυρ ξένον». Για να κάψουν το λιβάνι πήραν κοινή φωτιά αντί για την αγιασμένη φωτιά που ο ίδιος ο Θεός είχε ανάψει και είχε προστάξει να χρησιμοποιηθεί για αυτό το σκοπό. Για την αμαρτία αυτή, φωτιά κατέβηκε από το Θεό και τους εξολόθρευσε μπροστά στα μάτια του λαού.ΠΠ 337.3

Μετά το Μωυσή και τον Ααρών, ο Ναδάβ και ο Αβιούδ κατείχαν τις υψηλότερες θέσεις στον λαό του Ισραήλ. Είχαν ευλογηθεί ιδιαίτερα από τον Κύριο όταν τους επιτράπηκε να παρατηρήσουν τη δόξα Του στο όρος μαζί με τους εβδομήντα πρεσβυτέρους. Επομένως, η παράβασή τους δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί ή να μη ληφθεί στα σοβαρά. Όλα αυτά έκαναν την αμαρτία τους ακόμη πιο βαριά. Επειδή ορισμένοι άνθρωποι έχουν δεχτεί το μεγάλο φως, επειδή οι άρχοντες του Ισραήλ ανέβηκαν στο όρος και είχαν το προνόμιο να επικοινωνήσουν με το Θεό και να παρευρεθούν στο φως της δόξας Του, ας μην περηφανεύονται ότι μπορούν να αμαρτάνουν ατιμωρητί. Επειδή έχουν τιμηθεί με αυτό τον τρόπο, ας μη κολακεύονται ότι ο Θεός δε θα τιμωρήσει με ακρίβεια την αμαρτία τους. Αυτή είναι μια μοιραία απάτη.ΠΠ 337.4

Το μεγάλο φως και τα προνόμια που χορηγούνται, απαιτούν σε αντάλλαγμα την αρετή και την αγιοσύνη που αναλογούν στο χορηγούμενο φως. Οτιδήποτε κατώτερο από αυτό δε γίνεται δεκτό από το Θεό. Μεγάλες ευκαιρίες ή προνόμια δεν πρέπει ποτέ να αποκοιμίζουν κανένα με την ιδέα της ασφάλειας ή της αμέλειας. Δεν πρέπει ποτέ να εγκρίνουν την αμαρτία ή να δημιουργήσουν στους αποδέκτες της την αίσθηση ότι ο Θεός δε θα τους κρίνει. Όλα τα προνόμια που χορηγεί ο Θεός είναι τα μέσα που μεταχειρίζεται για να προσδώσει ζέση στο πνεύμα, ζήλο στην προσπάθεια και ζωτικότητα για την εκτέλεση του αγίου Του θελήματος.ΠΠ 338.1

Ο Ναδάβ και ο Αβιούδ δεν είχαν διδαχτεί από παιδιά τη συνήθεια της αυτοκυριαρχίας. Η υποχωρητική ιδιοσυγκρασία του πατέρα, η έλλειψη σταθερότητας για το ορθό, τον είχαν κάνει να αμελήσει την πειθαρχία των παιδιών του. Είχε επιτρέψει στους γιους του να ακολουθούν τις κλίσεις τους. Είχαν κυριευτεί από μακρόχρονες συνήθειες τρυφηλότητας, που ούτε η ευθύνη του πιο ιερού αξιώματος μπόρεσε να σπάσει. Δεν είχαν διδαχτεί να σέβονται την εξουσία του πατέρα τους και δεν αναγνώριζαν την ανάγκη της τέλειας υπακοής στις αξιώσεις του Θεού. Η εσφαλμένη ανεκτικότητα του Ααρών έναντι των γιων του τους έφερε στο σημείο να γίνουν τα αντικείμενα της θεϊκής τιμωρίας.ΠΠ 338.2

Ο Θεός είχε πρόθεση να διδάξει στο λαό Του ότι έπρεπε να Τον πλησιάζουν με σεβασμό, με δέος και με τρόπο που ο Ίδιος είχε ορίσει. Δεν μπορεί να δεχτεί μερική υπακοή. Δεν ήταν αρκετό στην επίσημη αυτή ώρα της λατρείας να εκτελέσουν το καθετί σχεδόν όπως είχε διατάξει. Ο Θεός έχει καταραστεί αυτούς που απομακρύνονται από τις εντολές Του και εκείνους που δεν κάνουν διάκριση μεταξύ κοινών και ιερών πραγμάτων. Με τον προφήτη Του δηλώνει: «Ουαί εις εκείνους, οίτινες λέγουσι το κακόν καλόν, και το καλόν κακόν, οίτινες θέτουσι το σκότος διά φως, και το φως διά σκότος . . . Ουαί εις τους όσοι είναι σοφοί εις τους οφθαλμούς αυτών, και φρόνιμοι ενώπιον εαυτών! . . . Οίτινες δικαιώνουοι τον παράνομον διά δώρα, και το δίκαιον του δικαίου αφαιρούσιν από αυτού! . . . Απέρριψαν τον νόμον του Κυρίου των δυνάμεων, και κατεφρόνησαν τον λόγον του Αγίου του Ισραήλ.» (Ησ. 5:20-24).ΠΠ 338.3

Κανείς ας μην αυταπατάται πιστεύοντας ότι μερικές από τις εντολές του Θεού δεν είναι σημαντικές ή ότι Αυτός θα δεχθεί ανταλλαγή για κάτι που έχει απαιτήσει. Ο προφήτης Ιερεμίας είπε: «Τίς λέγει τι, και γίνεται χωρίς να προστάξη ο Κύριος;» Ο θεός δεν έχει βάλει στο λόγο Του καμιά εντολή την οποία οι άνθρωποι να μην μπορούν να εκτελέσουν ή να την παραβούν κατά τη βούληση τους χωρίς να υποστούν τις συνέπειες. Αν οι άνθρωποι διαλέξουν οποιαδήποτε άλλη οδό εκτός από εκείνη της αυστηρής υπακοής, θα βρουν ότι «τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον». (Θρην. 3:37, Παρ. 14:12).ΠΠ 339.1

«Και είπεν ο Μωυσής προς τον Ααρών, και προς τον Ελεάζαρ, και προς τον Ιθάμαρ, τους υιούς αυτού, Τας κεφαλάς σας μη εκκαλύψητε, και τα ιμάτιά σας μη διασχίσητε, διά να μη αποθάνητε . . . διότι το έλαιον του χρίσματος του Κυρίου είναι εφ’υμάς.» Ο μεγάλος αρχηγός υπενθύμισε στον αδελφό του τα λόγια του Θεού: «Εγώ θέλω αγιασθή εις τους πλησιάζοντας εις Εμέ, και έμπροσθεν παντός του λαού θέλω δοξασθή.» Ο Ααρών σιωπούσε. Ο απροειδοποίητος θάνατος των παιδιών του επειδή έπραξαν τόσο μεγάλη αμαρτία - αμαρτία που αναγνώριζε τώρα ότι ήταν το αποτέλεσμα της δικής του αμέλειας στο καθήκον - λάβωσε σε βάθος την καρδιά του πατέρα με αγωνία, αλλά αυτός έπνιξε τα αισθήματά του. Δεν έπρεπε να δώσει καμιά ένδειξη λύπης που να φανεί ότι συμφωνούσε με την αμαρτία. Η σύναξη του λαού δεν έπρεπε να οδηγηθεί στη μεμψιμοιρία εναντίον του Θεού.ΠΠ 339.2

Ο Κύριος ήθελε να διδάξει στο λαό Του να αναγνωρίσει ότι οι σωφρονισμοί Του ήταν δίκαιοι για να φοβηθούν οι υπόλοιποι. Υπήρχαν στον Ισραήλ άτομα τα οποία, έχοντας την τρομερή αυτή προειδοποίηση της τιμωρίας, θα απέφευγαν να καταχραστούν την ανεκτικότητα του Θεού σε σημείο να σφραγίσουν έτσι τη μοίρα τους. Ο Θεός μέμφεται την κακώς νοούμενη συμπάθεια για τον αμαρτωλό, η οποία αποβλέπει στο να δικαιολογήσει την αμαρτία του. Η αμαρτία έχει ως αποτέλεσμα να νεκρώσει τα ηθικά αισθητήρια, έτσι ώστε ο ένοχος να μην αναγνωρίζει το τεράστιο μέγεθος της παράβασής του. Χωρίς τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να τον βοηθήσει θα αισθανθεί την ενοχή του, τυφλωμένος μέχρι ένα σημείο από την αμαρτία του.ΠΠ 339.3

Είναι καθήκον όσων υπηρετούν το Χριστό να δείξουν σε εκείνους που σφάλλουν τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται. Αυτοί που καταστρέφουν την αποτελεσματικότητα της προειδοποίησης, τυφλώνοντας τα μάτια των αμαρτωλών ως προς τον πραγματικό χαρακτήρα της αμαρτίας και των αποτελεσμάτων της, κολακεύονται συχνά με την ιδέα ότι με αυτό δίνουν δείγματα της χριστιανικής τους αγάπης. Εργάζονται άμεσα να αντιτίθενται στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Αποκοιμίζουν τον αμαρτωλό να αναπαύεται ήσυχα στο χείλος της καταστροφής. Γίνονται συμμέτοχοι της ενοχής του και συμβάλλουν με μια τρομερή ευθύνη στην αμετανοησία του. Πάρα πολλοί έχουν φτάσει στα βάθη της καταστροφής σαν αποτέλεσμα της εσφαλμένης και απατηλής συμπόνιας.ΠΠ 340.1

Ο Ναδάβ και ο Αβιούδ δε θα είχαν διαπράξει ποτέ τη μοιραία αμαρτία αν δεν είχαν προηγουμένως μισομεθύσει με την ελεύθερη χρήση του κρασιού. Ήξεραν ότι η πιο προσεκτική και σεμνή προετοιμασία ήταν απαραίτητη πριν εμφανιστούν στο αγιαστήριο όπου φανερωνόταν η θεϊκή παρουσία. Με έλλειψη εγκράτειας όμως έγιναν ακατάλληλοι για το ιερό τους λειτούργημα. Το μυαλό τους σκοτίστηκε και τα ηθικά τους αισθητήρια εξασθένησαν σε σημείο που δεν μπορούσαν να κάνουν διάκριση μεταξύ ιερών και κοινών πραγμάτων.ΠΠ 340.2

Στον Ααρών και στους επιζήσαντες γιους του δόθηκε η προειδοποίηση:ΠΠ 340.3

«Οίνον και σίκερα δεν θέλετε πίει, συ και οι υιοί σου, όταν εισέρχησθε εις την σκηνήν του μαρτυρίου, διά να μη αποθάνητε. Τούτο θέλει είσθαι νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς σας, διά να διακρίνητε μεταξύ αγίου και βεβήλου, και μεταξύ ακαθάρτου και καθαρού, και διά να διδάσκητε τους υιούς Ισραήλ πάντα τα διατάγματα όσα ελάλησε Κύριος.»ΠΠ 340.4

Η χρήση των οινοπνευματωδών ποτών έχει την ιδιότητα να εξασθενεί το σώμα, να συγχέει το μυαλό και να εξευτελίζει την ηθική υπόσταση. Εμποδίζει τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν την ιερότητα των αγίων πραγμάτων και τη δεσμευτική δύναμη των απαιτήσεων του Θεού. Όσοι κατείχαν θέσεις με ιερή υπευθυνότητα, έπρεπε να είναι άνθρωποι με μεγάλη εγκράτεια, ώστε να έχουν διαύγεια πνεύματος να διακρίνουν ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος, να μπορούν να έχουν σταθερές αρχές και σοφία, να ασκούν δικαιοσύνη και να δείχνουν ευσπλαχνία.ΠΠ 340.5

Την ίδια υποχρέωση έχει κάθε οπαδός του Χριστού. Ο απόστολος Πέτρος δηλώνει: «Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός.» (Α', Πέτρ. 2:9). Ο Θεός απαιτεί από εμάς να διατηρούμε κάθε ικανότητα σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση, προσφέροντας ευπρόσδεκτη υπηρεσία στο Δημιουργό μας. Όταν χρησιμοποιούμε οινοπνευματώδη ποτά θα παρατηρηθούν τα ίδια επακόλουθα, όπως συνέβη με τους ιερείς εκείνους του Ισραήλ. Η συνείδηση χάνει την ευαισθησία στην αμαρτία και είναι βέβαιο ότι θα μεσολαβήσει μια εξέλιξη αποσκλήρυνσης προς την κακοήθεια μέχρι που εκλείπει κάθε διαφορά σημασίας μεταξύ κοινών και ιερών πραγμάτων. Πώς μπορούμε τότε να ανταποκριθούμε στο γνώμονα των θεϊκών απαιτήσεων;ΠΠ 340.6

«Δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι εαυτών; Διότι ηγοράσθητε διά τιμής. Δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός σας, και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού.»ΠΠ 341.1

«Είτε λοιπόν τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετέ τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.»ΠΠ 341.2

Στην εκκλησία του Χριστού όλων των εποχών απευθύνεται η επίσημη και τρομερή προειδοποίηση:ΠΠ 341.3

«Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός, διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις.» (Α’ Κορ. 6:19,20, 10:31, 3:17).ΠΠ 341.4

Κεφάλαιο 30—Το Αγιαστηριο και οι Λειτουργιεσ του

Κεφάλαιο 32—Ο Νομοσ και οι Διαθηκεσ