Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Πατριάρχες και Προφήτες - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 59—Ο Πρωτοσ Βασιλιασ του Ισραηλ

    (Βασίζεται στο βιβλίο Α', Σαμουήλ, κεφ. 8: -12:)ΠΠ 599.1

    Το κράτος του Ισραήλ διοικείτο στο όνομα και με την εξουσία του Θεού. Το έργο του Μωυσή, των εβδομήντα πρεσβυτέρων, των αρχόντων και των κριτών ήταν απλώς να εφαρμόσουν τους νόμους που ο Θεός είχε δώσει. Δεν είχαν εξουσιοδοτηθεί να νομοθετούν για το κράτος. Αυτή ήταν και εξακολουθούσε να είναι η κατάσταση της εθνικής δομής του Ισραήλ. Από γενιά σε γενιά, άνθρωποι εμπνευσμένοι από το Θεό αποστέλλονταν για να διδάξουν το λαό και να τον οδηγήσουν στην εφαρμογή των νόμων. Ο Κύριος προείδε ότι ο λαός του Ισραήλ θα επιθυμούσε να έχει βασιλιά, αλλά δεν ενέκρινε καμιά αλλαγή των αρχών επάνω στις οποίες το κράτος είχε ιδρυθεί. Ο βασιλιάς θα ήταν ο αντιπρόσωπος του Υψίστου. Ο Θεός έπρεπε να αναγνωρίζεται ως κεφαλή του έθνους και ο νόμος Του έπρεπε να επιβάλλεται ως ανώτατη νομοθεσία της χώρας.ΠΠ 599.2

    Όταν οι Ισραηλίτες πρωτοεγκαταστάθηκαν στη Χαναάν, αναγνώρισαν τις αρχές του θεοκρατικού συστήματος και το έθνος ευημέρησε κάτω από τη διοίκηση του Ιησού του Ναυή. Η αύξηση του πληθυσμού και η ανάμειξη με τα άλλα έθνη έφερε την αλλαγή. Ο λαός υιοθέτησε πολλές συνήθειες των ειδωλολατρών γειτόνων τους και θυσίασε έτσι σε μεγάλο βαθμό το δικό του ιδιαίτερο και άγιο χαρακτηριστικό. Λίγο-λίγο έχασαν τον σεβασμό για το Θεό και έπαυσαν να εκτιμούν την τιμητική διάκριση να είναι ο εκλεκτός λαός Του. Επειδή ελκύονταν από τη μεγαλοπρέπεια και την επίδειξη των ειδωλολατρών μοναρχών, η δική τους απλότητα τους κούρασε. Παρουσιάσθηκε ξαφνικά ζηλοφθονία ανάμεσα στις φυλές. Οι εσωτερικές διαφορές τούς εξασθένησαν. Ήταν συνεχώς εκτεθειμένοι στις εισβολές των ειδωλολατρών εχθρών τους και ο λαός έφθασε να πιστεύει ότι για να μπορέσουν να διατηρήσουν την υπόστασή τους μεταξύ των εθνικών, οι φυλές έπρεπε να ενωθούν κά- τω από μια ισχυρή κεντρική διοίκηση. Καθώς απομακρύνονταν από την υπακοή στο νόμο του Θεού, επιθυμούσαν να απαλλαγούν από τη διακυβέρνηση του θεϊκού Κυβερνήτη τους. Έτσι, η απαίτηση για ένα μονάρχη γενικεύθηκε στον Ισραήλ.ΠΠ 599.3

    Από τις ημέρες του Ιησού του Ναυή, η διοίκηση του κράτους δεν είχε ποτέ διεξαχθεί με τόση σύνεση και επιτυχία όσο κάτω από τη διοίκηση του Σαμουήλ. Το τριπλό αξίωμα του κριτή, προφήτη και ιερέα του είχε απονεμηθεί από το Θεό και εργάστηκε ακούραστα και με ανιδιοτελή ζήλο για το καλό του λαού του. Το κράτος άκμαζε κάτω από το συνετό του έλεγχο. Η τάξη είχε αποκατασταθεί, η ευσέβεια είχε προαχθεί και το πνεύμα της δυσαρέσκειας είχε αναχαιτιστεί εκείνη την εποχή.ΠΠ 600.1

    Όταν όμως η ηλικία του προχώρησε, ο προφήτης ήταν αναγκασμένος να μοιραστεί με άλλους το φορτίο της κυβερνητικής ευθύνης και διόρισε βοηθούς του τους δύο γιους του. Ενώ ο Σαμουήλ εξακολουθούσε να εκπληρώνει τα καθήκοντα του αξιώματος του στη Ραμά, οι δυο νεαροί άνδρες είχαν το πόστο τους στη Βηρσαβεέ. Θέλησαν να ασκήσουν τη δικαιοσύνη μεταξύ του λαού στα πλησιόχωρα μέρη των νοτίων συνόρων της χώρας.ΠΠ 600.2

    Ο Σαμουήλ είχε διορίσει τους γιους του στο αξίωμα αυτό με τη γενική συναίνεση του έθνους, αλλά αυτοί δε αποδείχτηκαν άξιοι της εκλογής του πατέρα τους. Ο Κύριος είχε δώσει με το Μωυσή ιδιαίτερες οδηγίες στο λαό Του. Οι αρχηγοί του Ισραήλ έπρεπε να κρίνουν με δικαιοσύνη, να φέρονται δίκαια στη χήρα και στο ορφανό ενώ δεν έπρεπε δωροδοκούνται. Οι γιοι όμως του Σαμουήλ «εξέκλιναν οπίσω του κέρδους, και εδωροδοκούντο, και διέστρεφον την κρίσιν.» Οι γιοι του προφήτη δεν έδωσαν προσοχή στα ηθικά διδάγματα που εκείνος είχε επιδιώξει να χαράξει στο μυαλό τους. Δεν είχαν μιμηθεί την αγνή και ανιδιοτελή ζωή του πατέρα τους. Η προ-ειδοποίηση που είχε σταλεί στον Ηλεί δεν είχε ασκήσει την επίδραση που έπρεπε στη σκέψη του Σαμουήλ. Υπήρξε μέχρις ενός σημείου πολύ μαλακός με τους γιους του και τα αποτελέσματα φανερώθηκαν στο χαρακτήρα και στη ζωή τους.ΠΠ 600.3

    Η άδικη συμπεριφορά των δικαστών προκάλεσε ζωηρή δυσαρέσκεια και δημιούργησε το πρόσχημα για την αλλαγής που ήταν κρυφή επιθυμία για πολύ καιρό. «Όθεν συνηθροίσθησαν πάντες οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, και ήλθον προς τον Σαμουήλ εις Ραμά, και είπον προς αυτόν, Ιδού, συ εγήρασας, και οι υιοί σου δεν περιπατούσιν εις τας οδούς σου. Κατάστησον λοιπόν εις ημάς βασιλέα διά να κρίνη ημάς, καθώς έχουσι πάντα τα έθνη.» Οι καταχρήσεις που είχαν γίνει σε βάρος του λαού, δεν είχαν αναφερθεί στο Σαμουήλ. Αν η κακή διαγωγή των γιων του είχε γίνει γνωστή, θα τους είχε καθαιρέσει χωρίς αναβολή. Δεν ήταν αυτό που ζητούσαν οι αιτούντες. Ο Σαμουήλ είδε ότι το πραγματικό τους κίνητρο ήταν η απαρέσκεια και η περηφάνια. Το αίτημά τους ήταν το αποτέλεσμα ενός προμελετημένου και αποφασισμένου σκοπού. Κανένα παράπονο δεν είχε διατυπωθεί εναντίον του Σαμουήλ. Όλοι ομολογούσαν την ακεραιότητα και τη σύνεση της διοίκησής του. Ο γερασμένος όμως προφήτης είδε την αίτηση ως προσωπική επίκριση εναντίον του και σαν μια άμεση προσπάθεια να τον παραμερίσουν. Δε φανέρωσε όμως τα αισθήματά του. Δεν κατέκρινε κανέναν αλλά έφερε το ζήτημα με προσευχή στον Κύριο και ζήτησε συμβουλή μόνο από Αυτόν.ΠΠ 600.4

    Ο Κύριος είπε στο Σαμουήλ: «Άκουσον της φωνής του λαού, κατά πάντα όσα λέγουσι προς σε, διότι δεν απέβαλον σε, αλλ’ Εμέ απέβαλλον από του να βασιλεύω επ’αυτούς. Κατά πάντα τα έργα τα οποία έπραξαν, αφ’ης ημέρας ανεβίβασα αυτούς εξ Αιγύπτου έως της ημέρας ταύτης, εγκαταλείποντές Με, και λατρεύσαντες άλλους θεούς, ούτω κάμνουσι προς σε.» Ο προφήτης πικράθηκε για τη στάση του λαού έναντι αυτού του ιδίου προσωπικά. Δεν είχαν εκδηλώσει ασέβεια για αυτόν, αλλά για την εξουσία του Θεού ο οποίος είχε προσδιορίσει τους κριτές του λαού Του. Αυτοί που περιφρονούν και απορρίπτουν τον πιστό θεράποντα του Θεού, δείχνουν καταφρόνια όχι μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για τον Κύριο που τον έστειλε. Είναι τα λόγια του Θεού, ο έλεγχός Του και οι συμβουλές Του που αψηφούνται. Είναι η εξουσία Του που απορρίπτεται.ΠΠ 601.1

    Οι λαμπρότερες ημέρες της ευημερίας του Ισραήλ ήταν εκείνες κατά τις οποίες είχαν αναγνωρίσει για βασιλιά τους τον Κύριο, οι ημέρες όπου οι νόμοι και η κυβέρνηση που είχε εγκαθιδρύσει θεωρούντο ανώτεροι από εκείνους όλων των άλλων εθνών. Ο Μωυσής είχε κάνει αυτή τη δήλωση στον λαό του Ισραήλ σχετικά με τα διατάγματα του Κυρίου: «Αύτη είναι η σοφία σας, και η σύνεσή σας, ενώπιον των εθνών, τα οποία θέλουσιν ακούσει πάντα τα διατάγματα ταύτα, και θέλουσιν ειπεί, Ιδού λαός σοφός και συνετός είναι το μέγα τούτο έθνος.» (Δευτ. 4:6). Απομακρυσμένοι όμως από το νόμο του Θεού, οι Εβραίοι απέτυχαν να γίνουν ο λαός που ήθελε να τους κάνει ο Θεός και όλα τα κακά αποτελέσματα που απέρρεαν από τις δικές τους ανοησίες και αμαρτίες, ρίχνονταν στη διακυβέρνηση του Θεού. Τόσο πολύ τους είχε τυφλώσει η αμαρτία.ΠΠ 601.2

    Ο Κύριος είχε πει εκ του προτέρου στους προφήτες Του ότι τον λαό του Ισραήλ θα τον κυβερνούσε βασιλιάς. Δε σημαίνει όμως ότι αυτό το διοικητικό σύστημα ήταν το καλύτερο για αυτούς ή ότι συμφωνούσε με το θέλημά Του. Επέτρεψε στο λαό Του να ακολουθήσει τη δική του επιλογή, αφού αρνήθηκαν να καθοδηγούνται από τις συμβουλές Του. Ο Ωσηέ δηλώνει ότι ο Θεός τους έδωσε βασιλιά μέσα στο θυμό Του (Δείτε Ωσηέ 13.11) Όταν οι άνθρωποι προτιμούν το δρόμο που τελικά επιλέγουν, χωρίς να ζητούν την συμβουλή του Θεού ή βαδίζοντας αντίθετα προς το αποκαλυμμένο θέλημά Του, πολλές φορές Αυτός ικανοποιεί τις επιθυμίες τους για να μπορέσουν με τα πικρά γεγονότα που επακολουθούν, να αναγνωρίσουν την παρα-φροσύνη τους και να μετανοήσουν για την αμαρτία τους. Η ανθρώπινη περηφάνια και σοφία αποδεικνύονται επικίνδυνος οδηγός. Στο τέλος θα αποδειχθεί ότι δεν είναι ευλογία ότι η καρδιά επιθυμεί αντίθετα προς το θέλημα του Θεού, θα είναι κατάρα.ΠΠ 601.3

    Ο Θεός ήθελε να στρέφεται ο λαός Του αποκλειστικά σε Αυτόν ως νομοθέτη του και ως πηγή της δύναμής του. Όταν θα αισθάνονταν ότι εξαρτώντο από Αυτόν, θα Τον πλησίαζαν όλο και περισσότερο. Θα είχαν ανυψωθεί και εξευγενιστεί, θα είχαν γίνει κατάλληλοι για τον υψηλό προορισμό στον οποίο τους είχε καλέσει ως εκλεκτό λαό Του. Όταν όμως ένας άνθρωπος θα καθόταν στο θρόνο, αυτό θα έτεινε να απομακρύνει τις σκέψεις των ανθρώπων από το Θεό. Θα έδειχναν περισσότερη εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη δύναμη και λιγότερη στη θεϊκή δύναμη. Τα λάθη του μονάρχη τους θα τους οδηγούσαν στην αμαρτία και θα έφεραν το χωρισμό του έθνους από το Θεό.ΠΠ 602.1

    Ο Σαμουήλ έλαβε οδηγίες να πραγματοποιήσει το αίτημα του λαού αλλά και για τους προειδοποιήσει για την αποδοκιμασία του Θεού. Επιπλέον τους έκανε γνωστό ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της πορείας που διάλεξαν. «Και ελάλησεν ο Σαμουήλ πάντας τους λόγους του Κυρίου προς τον λαόν, τον ζητούντα παρ’αυτού βασιλέα.» Τους εξέθεσε με λεπτομέρεια ποια βάρη θα επιφορτίζονταν και τους παρουσίασε την αντίθεση ανάμεσα σε μια τέτοια καταπιεστική κατάσταση και στην συγκριτικά ευημερούσα και ελεύθερη κοινωνική θέση που κατείχαν τότε.ΠΠ 602.2

    Ο βασιλιάς θα μιμείτο την επίδειξη και την πολυτέλεια των άλλων μοναρχών. Για την ενίσχυση αυτών θα έπρεπε να επιβληθούν οδυνηρά βάρη στο λαό και στην περιουσία του. Τους καλύτερους από τους νεαρούς βλαστούς θα τους απαιτούσε για την υπηρεσία του. Θα τους ήθελε για ηνίοχους, για σταβλίτες και για προπομπούς του. Θα τους έπαιρνε για να πυκνώσουν τις στρατιωτικές του φάλαγγες και θα τους ζητούσε να καλλιεργούν τα κτήματά του, να θερίζουν τα γεννήματά του και να κατασκευάζουν πολεμικά σύνεργα για την υπηρεσία του. Οι κόρες των Ισραηλιτών θα επιλέγονταν για μαγείρισσες και για αρτοποιούς της βασιλικής οικογένειας. Προκειμένου να ενισχύσει τη βασιλική του θέση, θα κατείχε τους εκλεκτότερους αγρούς που ο ίδιος ο Κύριος είχε απονείμει στο λαό Του. Θα επίτασσε τους καλύτερους υπηρέτες τους όπως και τα καλύτερα ζώα τους και όλα θα τελούσαν «εις τας εργασίας αυτού.»ΠΠ 602.3

    Εκτός από όλα αυτά ο βασιλιάς θα απαιτούσε το δέκατο από όλα τα εισοδήματά τους, από τα κέρδη της εργασίας τους και από τα προϊόντα της γης. «Θέλετε είσθαι δούλοι αυτού», κατέληξε ο προφήτης. «Και θέλετε βοά εν εκείνη τη ημέρα ένεκα του βασιλέως σας τον οποίον σεις εκλέξατε εις εαυτούς, αλλ’ο Κύριος δεν θέλει σας επακούσει εν εκείνη τη ημέρα.» Όσο δυσβάσταχτες μπορούσαν να αποδειχθούν οι απαιτήσεις της μοναρχίας, μια και θα την εγκαθίδρυαν, δε θα μπορούσαν να απαλλαγούν από αυτή όποτε θα το ήθελαν. Ο λαός όμως ανταπάντησε:ΠΠ 603.1

    «Ουχί, αλλά βασιλεύς θέλει είσθαι εφ’ημάς ως πάντα τα έθνη, και να κρίνη ημάς ο βασιλεύς ημών, και να εξέρχηται έμπροσθεν ημών, και να μάχηται τας μάχας ημών.»ΠΠ 603.2

    «Ως πάντα τα έθνη.» Οι Ισραηλίτες δεν αναγνώριζαν ότι το να είναι διαφορετικοί από τα άλλα έθνη ως προς το ζήτημα αυτό ήταν ιδιαίτερο προνόμιο και ευλογία. Ο Θεός είχε ξεχωρίσει τους Ισραηλίτες από κάθε άλλο έθνος για να τους κάνει ιδιόμορφο θησαυρό Του. Εκείνοι όμως είχαν τη μεγάλη επιθυμία να μιμηθούν το παράδειγμα των άθεων. Η βαθιά επιθυμία της προσαρμογής με τις συνήθειες και τις πράξεις του κόσμου εξακολουθεί να υπάρχει ανάμεσα στο θεωρούμενο λαό του Θεού. Ενώ απομακρύνονται από τον Κύριο, φιλοδοξούν τα κέρδη και τις τιμές του κόσμου. Όντας Χριστιανοί, προσπαθούν συνεχώς να μιμούνται τις έξεις εκείνων που λατρεύουν το θεό αυτού του κόσμου.ΠΠ 603.3

    Πολλοί ισχυρίζονται πως αν σχετίζονται με τους κοσμικούς και συμμορφώνονται με τις συνήθειές τους, θα μπορούν να ασκήσουν μεγαλύτερη επιρροή επάνω στους άθρησκους. Όσοι όμως ακολουθούν αυτή την τακτική, χωρίζονται με τον τρόπο αυτό από την Πηγή της δύναμής τους. Γινόμενοι φίλοι του κόσμου, καθίστανται εχθροί του Θεού. Χάρη των κοσμικών διακρίσεων, θυσιάζουν την ανέκφραστη τιμή στην οποία τους έχει καλέσει ο Θεός για να εξαγγείλουν τις αρετές Εκείνου ο οποίος τους «εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν Αυτού φως.» (Α', Πέτρ. 2:9).ΠΠ 603.4

    Βαθιά λυπημένος ο Σαμουήλ, άκουσε τα λόγια του λαού. Ο Κύριος όμως του είχε πει: «Άκουσον της φωνής αυτών, και κατάστη- σον εις αυτούς βασιλέα.» Ο προφήτης είχε κάνει το καθήκον του. Είχε παρουσιάσει με ευσυνειδησία την προειδοποίηση, αλλά αυτή απορρίφθηκε. Με βαριά καρδιά άφησε το λαό να φύγει και αποσύρθηκε ο ίδιος για να κάνει τις σχετικές προετοιμασίες για τη ριζική αλλαγή του κυβερνητικού συστήματος. Η ζωή της αγνής και αφίλαυτης αφοσίωσης του Σαμουήλ ήταν μια όαση τόσο για τους αυτοεξυπηρετούμενους ιερείς και πρεσβυτέρους όσο και για την περήφανη και φιλήδονη λαϊκή σύναξη του Ισραήλ.ΠΠ 603.5

    Παρόλο που δεν ζήτησε τη μεγαλοπρέπεια, ούτε έκανε καμιά επίδειξη, τα έργα του έφεραν τη σφραγίδα του Ουρανού. Ήταν τιμώμενος από το Λυτρωτή του κόσμου κάτω από την καθοδήγηση του οποίου διοικούσε το εβραϊκό έθνος. Ο λαός όμως είχε κουραστεί από την ευλάβεια και την αφοσίωσή του. Περιφρονούσαν την ταπεινή δομή της εξουσίας του και τον απέρριψαν χάρη ενός ανθρώπου που θα τους κυβερνούσε σαν βασιλιάς.ΠΠ 604.1

    Στο χαρακτήρα του Σαμουήλ βλέπουμε να αντανακλάται η ομοιότητα του Χριστού. Η αγνότητα της ζωής Του ήταν εκείνη που προκαλούσε την οργή του Σατανά. Η ζωή εκείνη ήταν το φως του κόσμου και φανέρωνε τις αμαρτωλές ροπές που κρύβονταν στις καρδιές των ανθρώπων. Ήταν η αγιοσύνη του Χριστού που ανάδευε τα φοβερότερα πάθη των δόλιων ομολογητών της ευσέβειας. Αυτός ήρθε στη γη χωρίς πλούτη και τιμές, αλλά τα έργα που έκανε, έδειχναν ότι κατείχε δύναμη μεγαλύτερη από κάθε επίγειο ηγεμόνα. Οι Ιουδαίοι έβλεπαν στο πρόσωπο του Μεσσία Εκείνον που θα σπάσει το ζυγό του δυνάστη. Συνάμα όμως εξακολουθούσαν να υποθάλπουν τις αμαρτίες οι οποίες έγιναν αιτία του ζυγού στο λαιμό τους.ΠΠ 604.2

    Αν ο Χριστός είχε καλύψει τις αμαρτίες τους και είχε επιδοκιμάσει την επίπλαστη ευλάβειά τους, θα Τον είχαν δεχτεί για βασιλιά τους. Δεν μπορούσαν όμως να ανεχθούν την άφοβη περιφρόνηση Του για τις φαυλότητές τους. Καταφρόνησαν την ομορφιά του χαρακτήρα Του, όπου κυριαρχούσε η καλοσύνη, η αγνότητα και η αγιοσύνη - ένας χαρακτήρας που δεν έτρεφε κανένα απολύτως μίσος πλην της αμαρτίας. Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε εποχή στον κόσμο αυτό. Το φως του Ουρανού φέρνει μομφή σε όλους εκείνους οι οποίοι αρνούνται να βαδίσουν με αυτό. Όταν περιφρονούνται από την υποδειγματική ζωή εκείνων που μισούν την αμαρτία, οι υποκριτές γίνονται πράκτορες του Σατανά, ταλαιπωρώντας και καταδιώκοντας τους πιστούς. «Πάντες οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθεί.» (Β', Τιμ. 3:12).ΠΠ 604.3

    Μολονότι το μοναρχικό σχήμα της διακυβέρνησης του Ισραήλ είχε προαναφερθεί στην προφητεία, ο Θεός επιφύλαξε στον εαυτό Του το δικαίωμα της επιλογής του μονάρχη τους. Μέχρι τότε οι Εβραίοι σέβονταν την εξουσία του Θεού, ώστε να αφήσουν την εκλογή καθ’ολοκληρίαν σε Αυτόν. Η εκλογή έπεσε στο Σαούλ, το γιο του Κεις, από τη φυλή Βενιαμίν.ΠΠ 604.4

    Τα προσωπικά χαρίσματα του μελλοντικού μονάρχη ήταν τέτοια που να ικανοποιούν την περηφάνια της καρδιάς η οποία αφύπνισε την επιθυμία για βασιλεία. «Δεν υπήρχε μεταξύ των υιών Ισραήλ άνθρωπος ωραιότερος αυτού.» (Α', Σαμ. 9:2). Στο άνθος της ηλικίας, ευγενικής και αριστοκρατικής καταγωγής, όμορφος και ψηλός φαινόταν σαν να είχε γεννηθεί για να κυβερνάει. Παρά την εξωτερική του εμφάνιση ο Σαούλ στερείτο τα ανώτερα εκείνα χαρίσματα που συνιστούν την πραγματική σοφία. Σαν νέος δεν είχε μάθει να κυριαρχεί τα ορμητικά και αυθόρμητα πάθη του. Δεν είχε νιώσει ποτέ την αναζωογονητική δύναμη της θεϊκής χάρης.ΠΠ 605.1

    Ο Σαούλ ήταν γιος ενός πλούσιου και ισχυρού άρχοντα, αλλά σύμφωνα με τις απλές συνήθειες του καιρού, δούλευε με τον πατέρα του στις αγροτικές εργασίες. Όταν μερικά από τα ζώα του πατέρα του είχαν χαθεί στα βουνά, ο Σαούλ πήγε μαζί με έναν υπηρέτη να τα βρει. Τρεις μέρες είχαν ψάξει άδικα όταν πλησιάζοντας στη Ραμά, την πατρίδα του Σαμουήλ, ο υπηρέτης πρότεινε να ρωτήσουν να μάθουν από τον προφήτη για τη χαμένη περιουσία τους, λέγοντας: «Ευρίσκεται εν τη χειρί μου έν τέταρτον σίκλου αργυρίου, το οποίον θέλω δώσει εις τον άνθρωπον του Θεού, και θέλει φανερώσει εις ημάς την οδόν ημών.» Αυτό ήταν σύμφωνα με τις συνήθειες του καιρού εκείνου. Όταν πλησίαζε κανείς κάποιον ανώτερό του σε βαθμό ή σε αξίωμα, του πρόσφερε ένα μικρό δώρο σε ένδειξη σεβασμού.ΠΠ 605.2

    Ενώ πλησίαζαν στην πόλη, συνάντησαν μερικά κορίτσια που πήγαιναν να αντλήσουν νερό και τα ρώτησαν για τον προφήτη. Εκείνα απάντησαν ότι επρόκειτο να γίνει μια θρησκευτική γιορτή και ότι ο προφήτης ήδη είχε φτάσει. Θα πρόσφεραν μια θυσία «επί του υψηλού τόπου» και μετά θα ακολουθούσε ένα θρησκευτικό συμπόσιο. Μια μεγάλη αλλαγή είχε γίνει κάτω από τη διοίκηση του Σαμουήλ. Την εποχή που ο Σαμουήλ είχε πάρει την πρώτη κλήση του Θεού, οι λειτουργίες του αγιαστηρίου καταφρονούντο. «Οι άνθρωποι απεστρέφοντο την θυσίαν του Κυρίου.» (Α’ Σαμ. 2:17). Τώρα όμως ο λαός τηρούσε τη λατρεία του Κυρίου παντού στη χώρα και εκδήλωνε ενδιαφέρον για τις θρησκευτικές τελετές. Επειδή δε λειτουργούσε το αγιαστήριο, οι θυσίες προσφέρονταν προσωρινά σε άλλα μέρη. Οι πόλεις των λευιτών όπου ο λαός κατέφευγε για νουθεσία, είχαν επιλεγεί για αυτό το σκοπό. Τα ψηλότερα σημεία των πόλεων αυτών διαλέγονταν συνήθως ως τόποι θυσιών και για αυτό ονομάζονταν “υψηλοί τόποι».ΠΠ 605.3

    Στην πύλη της πόλης ο Σαούλ συναντήθηκε με τον ίδιο τον προφήτη. Ο Θεός είχε αποκαλύψει στο Σαμουήλ ότι εκείνο τον καιρό θα παρουσιαζόταν μπροστά του ο εκλεγμένος βασιλιάς του Ισραήλ. Καθώς αντίκρισαν ο ένας τον άλλον, ο Θεός είπε στο Σαμουήλ: «Ιδού ο άνθρωπος περί του οποίου σοι είπα, ούτος θέλει άρχει επί τον λαόν Μου.»ΠΠ 606.1

    Στην ερώτηση του Σαούλ, «Δείξον μοι, παρακαλώ, πού είναι η οικία του βλέποντος;» ο Σαμουήλ απάντησε: «Εγώ είμαι ο βλέπων.» Τον διαβεβαίωσε επίσης ότι τα χαμένα ζώα είχαν βρεθεί και τον παρακίνησε να καθυστερήσει για να παρευρεθεί στη γιορτή, κάνοντας ταυτόχρονα και κάποιον υπαινιγμό για το θεϊκό προορισμό που ανοιγόταν μπροστά του. «Προς τίνα είναι πάσα η επιθυμία του Ισραήλ; Δεν είναι προς σε, και προς πάντα τον οίκον του πατρός σου;» Η καρδιά του σκίρτησε από τα λόγια του προφήτη. Ήταν αδύνατον να μην είχε κάπως αντιληφθεί τη σημασία τους, επειδή η απαίτηση για βασιλεία είχε γίνει θέμα που απορροφούσε το ενδιαφέρον ολόκληρου του έθνους. Υποτιμώντας τον εαυτό του με μετριοφροσύνη, ο Σαούλ απάντησε: «Δεν είμαι εγώ Βενιαμίτης, εκ της μικροτέρας των φυλών Ισραήλ; και η οικογένειά μου η ελάχιστη πασών των οικογενειών της φυλής Βενιαμίν; διά τί λοιπόν λέγεις ούτω προς εμέ;»ΠΠ 606.2

    Ο Σαμουήλ οδήγησε τον ξένο στον τόπο της συγκέντρωσης, όπου οι προεστοί της πόλης είχαν συναχθεί. Μεταξύ αυτών, κατά σύσταση του προφήτη, τιμητική θέση δόθηκε στο Σαούλ. Στο συμπόσιο η εκλεκτότερη μερίδα φέρθηκε μπροστά του. Όταν τελείωσε η ιεροτελεστία, ο Σαμουήλ οδήγησε τον επισκέπτη στο σπίτι του, συνομίλησε μαζί του και του εξέθεσε τις σπουδαίες αρχές επάνω στις οποίες το κυβερνητικό σύστημα του Ισραήλ είχε εγκαθιδρυθεί, προσπαθώντας έτσι να τον προετοιμάσει μέχρι ένα βαθμό για το υψηλό του αξίωμα.ΠΠ 606.3

    Όταν ο Σαούλ έφευγε το επόμενο πρωί, ο προφήτης τον συνόδευσε. Αφού διέσχισαν την πόλη, διέταξε τον υπηρέτη να προχωρήσει μπροστά τους. Έπειτα ζήτησε από το Σαούλ να μείνει ακίνητος για να ακούσει ένα μήνυμα που του έστελνε ο Θεός. «Τότε έλαβεν ο Σαμουήλ την φιάλην του ελαίου, και έχυσεν επί την κεφαλήν αυτού, και είπε, Δεν σε έχρισε Κύριος άρχοντα επί της κληρονομιάς Αυτού;» Προκειμένου να αποδείξει ότι αυτό έγινε με θεϊκή εξουσιοδότηση, είπε εκ των προτέρων τα γεγονότα που θα συνέβαιναν στο ταξίδι της επιστροφής και διαβεβαίωσε το Σαούλ ότι θα μπορούσε με τη βοήθεια του Πνεύματος του Θεού να εκπληρώσει το αξίωμα που του ανατέθηκε. Είπε: «Θέλει επέλθει επί σε Πνεύμα Κυρίου, και θέλεις μεταβληθή εις άλλον άνθρωπον. Και όταν τα σημεία αυτά έλθωσιν επί σε, κάμνε ό,τι δύνασαι, διότι ο Κύριος είναι μετά σου.»ΠΠ 606.4

    Καθώς ο Σαούλ συνέχισε το δρόμο του, όλα τα σημεία εκπληρώθηκαν όπως τα είχε περιγράφει ο προφήτης. Πλησιάζοντας στα σύνορα του Βενιαμίν, πληροφορήθηκε ότι τα χαμένα ζώα είχαν βρεθεί. Στην πεδιάδα του Θαβώρ συνάντησε τρεις ανθρώπους που πήγαιναν να προσκυνήσουν το Θεό στη Βαιθήλ. Ο ένας από αυτούς έφερνε τρία γίδια για θυσία, ο άλλος κρατούσε τρία ψωμιά και ο τρίτος έναν ασκό με κρασί για το συμπόσιο που συνόδευε τη θυσία. Έδωσαν το συνηθισμένο χαιρετισμό στο Σαούλ και του πρόσφεραν δύο από τα τρία καρβέλια. Στην πόλη του, τη Γαβαά, ένας όμιλος προφητών είχαν επιστρέφει από τον «υψηλόν τόπον». Εκείνοι έψαλλαν υμνώντας το Θεό με τη συνοδεία της μουσικής «εν ψαλτηρίω, και τυμπάνω, και αυλώ, και κιθάρα». Καθώς τους πλησίασε ο Σαούλ, το Πνεύμα του Κυρίου τον επισκίασε και άρχισε να προφητεύει μαζί τους. Μιλούσε με τέτοια ευφράδεια και σοφία και πήρε μέρος στη λειτουργία με τέτοια ευσυνειδησία, ώστε εκείνοι που τον γνώριζαν από πριν, φώναξαν έκπληκτοι: «Τί είναι τούτο το οποίον έγεινεν εις τον υιόν του Κεις; Και Σαούλ εν προφήταις;»ΠΠ 607.1

    Την ώρα που ο Σαούλ ενώθηκε στη λατρεία με τους προφήτες, επήλθε μια μεγάλη μετάλλαξη με την επιρροή του Αγίου Πνεύματος. Το φως της θεϊκής αγνότητας και αγιότητας έλαμψε μέσα στα σκότη της σαρκικής καρδιάς. Είδε τον εαυτό του όπως τον έβλεπε ο Θεός. Είδε την ωραιότητα της αγιοσύνης. Είχε κληθεί τώρα να αρχίσει τον αγώνα εναντίον της αμαρτίας και του Σατανά. Υπέπεσε στην αντίληψή του ότι στον αγώνα αυτό, ολόκληρη η δύναμή του έπρεπε να προέλθει από το Θεό. Το σχέδιο της σωτηρίας που προηγουμένως παρουσιαζόταν θαμπό και αβέβαιο, έγινε τώρα κατανοητό. Ο Κύριος τον προίκισε με θάρρος και σοφία για την υψηλή θέση του. Του αποκάλυψε την πηγή της δύναμης και της χάρης και φώτισε τη νοημοσύνη του όσον αφορά τις θεϊκές αξιώσεις και το δικό του καθήκον.ΠΠ 607.2

    Το βασιλικό χρίσμα που έλαβε ο Σαούλ δεν είχε κοινοποιηθεί στο έθνος. Η εκλογή του Θεού επρόκειτο να γνωστοποιηθεί στο κοινό με κλήρο. Για το σκοπό αυτό ο Σαμουήλ συγκάλεσε το λαό στη Μισπά. Ικεσία προσφέρθηκε για θεϊκή καθοδήγηση. Κατόπιν ακολούθησε η επίσημη τελετή της κλήρωσης του λαχνού. Σιωπηλά τα συγκεντρωμένα πλήθη περίμεναν την εξέλιξη της υπόθεσης. Η φυλή, η συγγένεια και η οικογένεια προσδιορίσθηκαν αλληλοδιαδο- χικά, και τελικά ο Σαούλ, ο γιος του Κεις υποδείχθηκε ως επιλαχών.ΠΠ 607.3

    Ο Σαούλ όμως δεν ήταν στη σύναξη του λαού. Αισθανόμενος να τον πιέζει το βάρος της ευθύνης που θα έπεφτε στους ώμους του, είχε αποσυρθεί κρυφά. Τον έφεραν πίσω στη συγκέντρωση όπου με περηφάνια και ικανοποίηση έγινε η αναγνώριση ότι είχε βασιλική εμφάνιση και αρχοντική κορμοστασιά, αφού «εξείχεν υπέρ πάντα τον λαόν, από τους ώμους αυτού και επάνω.» Ακόμη και ο Σαμουήλ, την ώρα που τον παρουσίαζε στη λαϊκή σύναξη, αναφώνησε: «Βλέπετε εκείνον τον οποίον έκλεξεν ο Κύριος ότι δεν είναι όμοιος αυτού μεταξύ παντός του λαού;» Και η απάντηση υψώθηκε από την ανθρωποθάλασσα με μια ζωηρή, χαρούμενη κραυγή: «Ζήτω ο βασιλεύς!»ΠΠ 608.1

    Τότε ο Σαμουήλ εξέθεσε στο λαό «τον τρόπον τη βασιλείας», αναφέροντας τις αρχές επάνω στις οποίες στηριζόταν το μοναρχικό κυβερνητικό σύστημα και με βάση των οποίων έπρεπε να ασκηθεί. Ο βασιλιάς δε θα ήταν ο απόλυτος μονάρχης, αλλά η δύναμή του έπρεπε να ήταν υποταγμένη στο θέλημα του Υψίστου. Η προσφώνηση αυτή καταχωρήθηκε σε ένα βιβλίο όπου αναφέρονταν τα αποκλειστικά προνόμια του βασιλιά και τα κεκτημένα δικαιώματα του λαού. Παρά το γεγονός ότι το έθνος είχε καταφρονήσει την προειδοποίηση του Σαμουήλ, ο πιστός προφήτης, αν και αναγκασμένος να υποχωρήσει μπροστά στις επιθυμίες τους, προσπαθούσε ακόμη να περιφρουρήσει, όσο καλύτερα μπορούσε, τις χορηγούμενες ελευθερίες τους.ΠΠ 608.2

    Μολονότι ο λαός ήταν γενικά πρόθυμος να αναγνωρίσει το Σαούλ για βασιλιά του, υπήρχε μια μεγάλη αντιδραστική πολιτική παράταξη. Η εκλογή μονάρχη από το Βενιαμίν, τη μικρότερη από τις φυλές του Ισραήλ, παραμερίζοντας τις δύο μεγαλύτερες και ισχυρότερες φυλές του Ιούδα και του Εφραίμ, ήταν μια προσβολή που δεν μπορούσαν να ανεχθούν. Αυτοί αρνήθηκαν να δηλώσουν την αφοσίωσή τους στο Σαούλ και να προσφέρουν τα συνηθισμένα δώρα. Εκείνοι που είχαν πρωτοστατήσει στην απαίτηση για βασιλιά, ήταν τώρα οι ίδιοι που αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν με ευγνωμοσύνη τον υποδειχθέντα άνθρωπο από το Θεό. Τα μέλη κάθε κόμματος είχαν τον υποψήφιο τους που ήθελαν να δουν εκείνον καθισμένο στο θρόνο. Μερικά από τα ηγετικά στελέχη επιθυμούσαν να σφετεριστούν οι ίδιοι την τιμή αυτή. Φθόνος και ζηλοτυπία άναψαν στις καρδιές πολλών. Η περηφάνια και η φιλοδοξία κατέληξαν στη δυσαρέσκεια και στην απογοήτευση.ΠΠ 608.3

    Σε μια τέτοια κατάσταση πραγμάτων ο Σαούλ δεν έκρινε τον εαυτό του κατάλληλο να αναλάβει βασιλικό αξίωμα. Αφήνοντας τη ρύθμιση της διοίκησης στο Σαμουήλ όπως πρώτα, επέστρεψε στη Γαβαά. Είχε τιμητικά συνοδευτεί ως εκεί από μια ομάδα η οποία, αναγνωρίζοντας τη θεία επέμβαση στην εκλογή του, ήταν αποφασισμένη να τον υποστηρίξει. Εκείνος δεν κατέβαλε καμιά προσπάθεια για να διατηρήσει με τη βία τα δικαιώματα που είχε στο θρόνο. Στο σπίτι του, ανάμεσα στα υψίπεδα του Βενιαμίν, καταπιάστηκε με αγροτικές ασχολίες, αφήνοντας εξ’ολοκλήρου στο Θεό την εμπέδωση της εξουσίας.ΠΠ 608.4

    Λίγο μετά το διορισμό του Σαούλ, οι Αμμωμίτες, οδηγούμενοι από το βασιλιά τους το Νάας, εισέβαλαν στα εδάφη των φυλών που ζούσαν στο ανατολικό μέρος του Ιορδάνη και απειλούσαν την πόλη της Ιαβείς-γαλαάδ. Οι κάτοικοι επιδίωξαν να έρθουν σε συμβιβασμό για ειρήνη, προτείνοντας να γίνουν φόρου υποτελείς στους Αμμωνίτες. Ο απάνθρωπος βασιλιάς Νάας συγκατάθεσε μόνο με τον όρο να εξορύξει το δεξί μάτι όλων για να τους καταστήσει έτσι μόνιμη μαρτυρία της δύναμής του.ΠΠ 609.1

    Οι κάτοικοι της πολιορκημένης πόλης ζήτησαν μια επταήμερη παράταση. Σε αυτό συναίνεσαν οι Αμμωνίτες, ελπίζοντας ότι έτσι θα επιμήκυναν την τιμή του αναμενόμενου θριάμβου. Αγγελιοφόροι στάλθηκαν αμέσως από την Ιαβείς για να ζητήσουν τη βοήθεια των φυλών που έμεναν στα δυτικά του Ιορδάνη. Έφεραν στη Γαβαά την είδηση που έκανε πάταγο με την τρομοκρατία. Ο Σαούλ επέστρεφε το δειλινό με ένα κοπάδι βόδια από τον αγρό. Εκείνη την στιγμή άκουσε τη δυνατή θρηνωδία που φανέρωνε κάποια μεγάλη συμφορά και ρώτησε: «Τί έχει ο λαός και κλαίει;» Όταν του επανέλαβαν την ταπεινωτική ιστορία οι ναρκωμένες δυνάμεις του αφυπνίστηκαν. «Και επήλθεν επί τον Σαούλ Πνεύμα Θεού ... Και έλαβε ζεύγος βοών, και κατακόψας αυτούς εις τμήματα, απέστειλεν αυτά κατά πάντα τα όρια του Ισραήλ διά χειρός των μηνυτών, λέγων, Όστις δεν εξέλθει κατόπιν του Σαούλ και κατόπιν του Σαμουήλ, ούτω θέλει γείνει εις τους βόας αυτού.»ΠΠ 609.2

    Συγκεντρώθηκαν στην πεδιάδα Βεζέκ 330.000 άνδρες κάτω από τις διαταγές του Σαούλ. Αγγελιοφόροι στάλθηκαν αμέσως στην πολιορκημένη πόλη με τη διαβεβαίωση ότι μπορούσαν να περιμένουν βοήθεια την επόμενη μέρα, την μέρα που έπρεπε να υποταχθούν στους Αμμωνίτες. Με γρήγορη ολονύχτια πορεία ο Σαούλ και το στράτευμά του πέρασαν τον Ιορδάνη και έφθασαν τα χαράματα μπροστά στην Ιαβείς. Διαιρώντας τις δυνάμεις του σε τρία τάγματα όπως ο Γεδεών, όρμησε στο στρατόπεδο των Αμμωνιτών την πρωινή εκείνη ώρα όταν μη διαισθανόμενοι τον κίνδυνο, οι Αμμωνίτες ήταν στο ελάχιστο ασφαλισμένοι. Με τον πανικό που α-κολούθησε, τράπηκαν σε άτακτη φυγή και α- κολούθησε μεγάλη σφαγή. «Και οι εναπολειφθέντες διεσκορπίσθησαν, ώστε ουδέ δύο εξ αυτών δεν έμειναν ηνωμένοι.» Η ταχύτητα και η ανδρεία του Σαούλ καθώς και η στρατηγική του ικανότητα να ηγηθεί του πολυάριθμου στρατεύματος ήταν αρετές που οι Ισραηλίτες επιθυμούσαν να κατέχει ο μονάρχης τους, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τα άλλα έθνη. Τώρα τον χαιρέτησαν ως βασιλιά, αποδίδοντας την τιμή της νίκης στους ανθρώπινους παράγοντες και λησμονώντας ότι χωρίς την ιδιαίτερη ευλογία του Θεού, όλες οι προσπάθειές τους θα είχαν πάει χαμένες. Μέσα στον ενθουσιασμό τους, μερικοί πρότειναν να θανατωθούν εκείνοι που αρχικά είχαν αρνηθεί να αναγνωρίσουν την εξουσία του Σαούλ.ΠΠ 609.3

    Ο βασιλιάς όμως επενέβη λέγοντας: «Δεν θέλει θανατωθή ουδείς την ημέραν ταύτην, διότι σήμερον έκαμεν ο Κύριος σωτηρίαν εν τω Ισραήλ.» Με τον τρόπο αυτό ο Σαούλ έδειξε την αλλαγή που είχε επέλθει στο χαρακτήρα του. Αντί να πάρει την τιμή επάνω του, έδωσε τη δόξα στο Θεό. Αντί να εκδηλώσει επιθυμία για εκδίκηση, επέδειξε ένα σπλαχνικό και συγχωρητικό πνεύμα. Αυτό είναι εμφανέστατη απόδειξη ότι η χάρη του Θεού ενοικεί στην καρδιά.ΠΠ 610.1

    Τότε ο Σαμουήλ πρότεινε να συγκληθεί μια εθνοσυνέλευση στα Γάλγαλα για να επικυρωθεί εκεί δημόσια η βασιλεία του Σαούλ. «Εκεί ευφράνθησαν ο Σαούλ και πάντες οι άνδρες Ισραήλ σφόδρα.»ΠΠ 610.2

    Τα Γάλγαλα ήταν η τοποθεσία της πρώτης στρατοπέδευσης του Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας. Στο μέρος αυτό ο Ιησούς του Ναυή, έπειτα από θεϊκή οδηγία, έστησε τη στήλη με τις δώδεκα πέτρες για να αποθανατίσει τη θαυματουργική διάβαση του Ιορδάνη.ΠΠ 610.3

    Στο μέρος αυτό ανανεώθηκε το νόμιμο της περιτομής. Στο μέρος αυτό γιόρτασαν το Πάσχα μετά το αμάρτημα στην ΚάδηςΒαρνή και την παραμονή στην έρημο. Στο μέρος αυτό σταμάτησε το μάννα. Εδώ ο Αρχηγός της στρατιάς του Κυρίου αποκαλύφθηκε ως Αρχιστράτηγος των στρατευμάτων του Ισραήλ. Από αυτό το μέρος ξεκίνησαν για την εκπόρθηση της Ιεριχούς και την κατάκτηση της Γαι. Εδώ ο Αχάν τιμωρήθηκε για την αμαρτία του, εδώ επίσης έγινε η συνθήκη εκείνη με τους Γαβαωνίτες, μια επιβεβλημένη ποινή για την αμέλεια του Ισραήλ να συμβουλευθεί το Θεό. Επάνω στην πεδιάδα αυτή που σχετιζόταν με τόσα συγκλονιστικά γεγονότα έστεκαν ο Σαμουήλ και ο Σαούλ. Όταν σίγησαν οι επευφημίες για το βασιλιά, ο γερασμένος πια προφήτης απεύθυνε το αποχαιρετιστήριο διάγγελμά του ως κυβερνήτης του έθνους.ΠΠ 610.4

    Τους είπε:ΠΠ 610.5

    «Ιδού, υπήκουσα εις την φωνήν σας κατά πάντα όσα είπετε προς εμέ, και κατέστησα βασιλέα εφ’ημάς. Και τώρα, ιδού, ο βασιλεύς πορεύεται έμπροσθέν σας, εγώ δε είμαι γέρων και πολιός ... και εγώ περιεπάτησα ενώπιόν σας εκ νεότητάς μου έως της ημέρας ταύτης. Ιδού εγώ, μαρτυρήσατε κατ’εμού ενώπιον του Κυρίου και ενώπιον του κεχρισμένου Αυτού.Τίνος τον βουν έλαβον; ή τίνος τον όνον έλαβον; ή τίνα ηδίκησα; τίνα κατεδυνάστευσα; ή εκ χειρός τίνος έλαβον δώρα διά να τυφλώσω τους οφθαλμούς μου διά τούτων; και θέλω αποδώσει εις εσάς.» Ο λαός απάντησε με μια φωνή: «Δεν ηδίκησας ημάς, ουδέ κατεδυνάστευσας ημάς, ουδέ έλαβες τι εκ της χειρός ημών.» Ο Σαμουήλ δε ζητούσε απλώς να δικαιολογήσει τη δική του στάση. Είχε διατυπώσει προηγουμένως τις αρχές που αφορούσαν το βασιλιά καθώς και το λαό. Τώρα ήθελε να δώσει στα λόγια του το βάρος του δικού του παραδείγματος. Από παιδί είχε συνδεθεί με το έργο του Θεού και στη μακρόχρονη ζωή του είχε μπροστά του ένα μόνο σκοπό: τη δόξα του Θεού και το συμφέρον του λαού.ΠΠ 611.1

    Πριν υπάρξει οποιαδήποτε ελπίδα ευημερίας για τους Ισραηλίτες, έπρεπε να οδηγηθούν σε μετάνοια ενώπιον του Θεού. Σαν συνέπεια της αμαρτίας είχαν χάσει την πίστη τους στο Θεό και την ικανότητα τους να διακρίνουν τη δύναμη και τη σοφία Του στη διοίκηση του έθνους. Έχασαν την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητά Του να υπερασπίζεται το έργο Του. Πριν βρουν την πραγματική ειρήνη, έπρεπε να δουν και να ομολογήσουν ακριβώς την αμαρτία εκείνη η οποία τους καθιστούσε ενόχους. Είχαν ανακοινώσει το σκοπό για τον οποίο ζήτησαν να έχουν βασιλιά λέγοντας για «να κρίνη ημάς ο βασιλεύς ημών, και να εξέρχηται έμπροσθεν ημών, και να μάχηται τας μάχας ημών». Ο Σαμουήλ αφηγήθηκε την ιστορία του Ισραήλ από την ημέρα που ο Θεός τούς έβγαλε από την Αίγυπτο. Ο Κύριος, «ο Βασιλεύς των βασιλέων» είχε εξέλθει μπροστά τους και είχε πολεμήσει τις μάχες τους.ΠΠ 611.2

    Συχνά είχαν πουληθεί στη δύναμη των εχθρών τους εξαιτίας των αμαρτιών τους. Μόλις επέστρεφαν από τις αμαρτωλές πράξεις τους, η ευσπλαχνία του Θεού τούς παρουσίαζε έναν ελευθερωτή. Ο Κύριος έστειλε το Γεδεών, το Βαράκ «τον Ιεφθάε και τον Σαμουήλ, και σας ηλευθέρωσεν εκ της χειρός των εχθρών σας πανταχόθεν και κατωκήσαμεν εν ασφαλεία». Παραταύτα, όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο δήλωσαν: «Βασιλεύς θέλει βασιλεύει εφ’ημάς», ενώ τους είχε πει ο προφήτης «Κύριος ο Θεός σας ήτο ο βασιλεύς σας.»ΠΠ 611.3

    Ο Σαμουήλ συνέχισε: «Τώρα λοιπόν παραστάθητε και ιδέτε το μέγα τούτο πράγμα, το οποίον ο Κύριος θέλει κάμει έμπροσθεν των οφθαλμών σας. Δεν είναι θερισμός των σίτων σήμερον; Θέλω επικαλεσθή τον Κύριον, και θέλει πέμψει βροντάς και βροχήν, διά να γνωρίσητε και να ίδητε ότι το κακόν σας είναι μέγα, το οποίον επράξατε ενώπιον του Κυρίου ζητήσαντες εις εαυτούς βασιλέα.» «Τότε επεκαλέσθη ο Σαμουήλ τον Κύριον, και έπεμψεν ο Κύριος βροντάς και βροχήν την ημέραν εκείνην.» Τον καιρό του θερισμού των σιτηρών, το Μάιο και τον Ιούνιο, στην Ανατολή δεν έπεφτε βροχή. Ο ουρανός ήταν ανέφελος και η ατμόσφαιρα αίθρια και γαλήνια. Μια ξαφνική θύελλα σε αυτή την εποχή γέμισε όλες τις καρδιές με φόβο. Ταπεινωμένος τότε ο λαός ομολόγησε την αμαρτία του, την αμαρτία για την οποία ήταν ένοχος. «Δεήθητι υπέρ των δούλων σου προς Κύριον τον Θεόν σου, διά να μη αποθάνωμεν, διότι επροσθέσαμεν εις πάσας τας αμαρτίας ημών το κακόν να ζητήσωμε εις εαυτούς βασιλέα.»ΠΠ 612.1

    Ο Σαμουήλ δεν εγκατέλειψε το λαό μέσα στην αποθάρρυνση, επειδή αυτό θα γινόταν εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια για μια καλύτερη ζωή. Ο Σατανάς θα τους έκανε να βλέπουν το Θεό ως αυστηρό και ανελέητο και έτσι θα ήταν εκτεθειμένοι σε ποικίλους πειρασμούς. Ο Θεός είναι ελεήμων και συγχωρεί, επιθυμώντας πάντοτε να δείξει εύνοια στο λαό Του όταν αυτός υπακούει στη φωνή Του. Το μήνυμα που έστειλε ο Θεός με το δούλο Του ήταν:ΠΠ 612.2

    «Μη φοβείσθε, σεις επράξατε όλον τούτο το κακόν. Πλην μη παραδρομήσητε από όπισθεν του Κυρίου, αλλά λατρεύετε τον Κύριον εξ όλης της καρδίας σας, και μη παραδρομήσητε, διότι τότε ηθέλετε υπάγει κατόπιν των ματαίων τα οποία δεν δύνανται να ωφελήσωσιν, ουδέ να ελευθερώσωσιν, επειδή είναι μάταια. Διότι δεν θέλει εγκαταλείψει ο Κύριος τον λαόν Αυτού.»ΠΠ 612.3

    Ο Σαμουήλ δεν είπε τίποτε για την ταπείνωση που είχε υποστεί. Δεν πρόφερε καμιά επίκριση για την αγνωμοσύνη με την οποία ο λαός του Ισραήλ τον είχε πληρώσει την αφοσίωση ολόκληρης της ζωής του. Αντιθέτως, τους διαβεβαίωσε για το ακατάπαυστο ενδιαφέρον του για αυτούς.ΠΠ 612.4

    «Μη γένοιτο να αμαρτήσω εις τον Κύριον, ώστε να παύσω από του να δέωμαι υπέρ υμών! αλλά θέλω σας διδάσκει την οδόν την αγαθήν και την ευθείαν. Μόνον φοβείσθε τον Κύριον, και λατρεύετε Αυτόν εν αληθεία εξ όλης της καρδίας σας, διότι είδετε πόσα μεγαλεία έκαμεν υπέρ υμών. Αλλ’εάν εξακολουθήτε να πράττητε το κακόν, και σεις και ο βασιλεύς υμών θέλετε απολεσθή.»ΠΠ 612.5

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents