Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Πατριάρχες και Προφήτες - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 24— Το Πασχα

    (Βασίζεται στο βιβλίο Έξοδος, κεφ. 11:, 12:1-32)ΠΠ 251.1

    Όταν η αξίωση για την απελευθέρωση του λαού του Ισραήλ είχε για πρώτη φορά αναφερθεί στο βασιλιά της Αιγύπτου, δόθηκε η προειδοποίηση για την τρομερότερη από όλες τις πληγές. Ο Μωυσής είχε λάβει την εντολή να πει στο Φαραώ: «Ούτω λέγει Κύριος, υιός Μου είναι, πρωτότοκός Μου ο Ισραήλ. Και προς σε λέγω, Εξαπόστειλον τον υιόν Μου διά να Με λατρεύση, και εάν δεν θέλης να εξαποστείλης αυτόν, ιδού, Εγώ θέλω θανατώσει τον υιόν σου, τον πρωτότοκόν σου.» (Έξ. 4:22,23). Αν και περιφρονημένοι από τους Αιγυπτίους, οι Ισραηλίτες είχαν τιμηθεί από το Θεό που τους ξεχώρισε για να γίνουν οι θεματοφύλακες του νόμου Του. Ό-σον αφορά τις ιδιαίτερες ευλογίες και τα προνόμια που τους είχαν παραχωρηθεί, αυτοί είχαν τα πρωτεία ανάμεσα στα άλλα έθνη, όπως ο πρωτότοκος γιος είχε ανάμεσα στα αδέλφια του.ΠΠ 251.2

    Η τιμωρία που δόθηκε σαν πρώτη προειδοποίηση στην Αίγυπτο, έμελλε να είναι η τελευταία. Ο Θεός είναι μακρόθυμος και φιλεύσπλαχνος. Ενδιαφέρεται στοργικά για τις υπάρξεις που δημιούργησε κατά την εικόνα Του. Αν με την απώλεια που είχε υποστεί η Αίγυπτος στα γεννήματα, στα κοπάδια και στις αγέλες είχε έρθει σε μετάνοια, τα παιδιά δε θα είχαν παταχθεί. Αλλά το έθνος είχε πεισματικά αντισταθεί στη θεϊκή προσταγή και τώρα ήταν έτοιμο να πέσει το τελικό χτύπημα. Στο Μωυσή είχε απαγορευθεί με ποινή θανάτου να ξαναπαρουσιαστεί στο Φαραώ. Ένα τελευταίο μήνυμα προερχόμενο από το Θεό επρόκειτο να φερθεί στον ανυπότακτο μονάρχη και ο Μωυσής ήρθε πάλι μπροστά του με αυτή την τρομερή ανακοίνωση:ΠΠ 251.3

    «Ούτω λέγει ο Κύριος, Περί το μεσονύκτιον Εγώ θέλω εξέλθει εις το μέσον της Αιγύπτου. Και παν πρωτότοκον εν τη γη της Αιγύπτου θέλει αποθάνει, από του πρωτοτόκου του Φα- ραώ, όστις κάθεται επί του θρόνου αυτού, έως του πρωτοτόκου της δούλης, ήτις δουλεύει εν τω μύλω, και παν πρωτότοκον των κτηνών. Και θέλει είσθαι καθ’όλην την γην της Αιγύπτου κραυγή μεγάλη, οποία ποτέ δεν έγεινεν, ουδέ μετά ταύτα θέλει γείνει τοιαύτη. Επί πάντας όμως τους υιούς Ισραήλ δεν θέλει κινήσει σκύλος την γλώσσαν αυτού, από ανθρώπου έως κτήνους, Διά να γνωρίσητε ότι ο Κύριος έκαμε διάκρισιν μεταξύ των Αιγυπτίων και του Ισραήλ, και πάντες ούτοι οι δούλοι σου θέλουσι καταβή προς εμέ, και θέλουσι προσπέσει έμπροσθέν μου λέγοντες, Έξελθε συ και πας ο λαός ο ακολουθών σε. Και μετά ταύτα θέλω εξέλθει.»ΠΠ 251.4

    Πριν να εκτελεστεί η ποινή, ο Κύριος έδωσε με το Μωυσή οδηγίες στο λαό του Ισραήλ που αφορούσαν την αναχώρησή τους από την Αίγυπτο και ιδιαίτερα τη διαφύλαξή τους από την επερχόμενη τιμωρία. Κάθε οικογένεια, μόνη της ή μαζί με μια άλλη, έπρεπε να σφάξει ένα «άμωμο» αρνί ή ένα κατσίκι και με μια δέσμη από ύσσωπο να ραντίσει το αίμα του «επί τους δύο παραστάτας, και επί το ανώφλιον της θύρας» του σπιτιού, ώστε ο εξολοθρευτής άγγελος που θα ερχόταν τη νύχτα, να μη μπει σε αυτή την κατοικία. Το κρέας έπρεπε να το φάνε ψημένο μαζί με άζυμο ψωμί και με πικρά χόρτα το βράδυ με τον τρόπο που τους είπε ο Μωυσής:ΠΠ 252.1

    «Εζωσμένοι τας οσφύας σας, έχοντες τα υποδήματά σας εις τους πόδας σας, και την ράβδον εις τας χείρας σας, και θέλετε φάγει αυτό μετά σπουδής, είναι πάσχα του Κυρίου.»ΠΠ 252.2

    Ο Κύριος δήλωσε:ΠΠ 252.3

    «Την νύκτα ταύτην θέλω περάσει διά μέσου της γης της Αιγύπτου, και θέλω πατάξει παν πρωτότοκον εν τη γη της Αιγύπτου από ανθρώπου έως κτήνους, και θέλω κάμει κρίσεις εναντίον πάντων των θεών της Αιγύπτου ... Και το αίμα θέλει είσθαι εις εσάς διά σημείον επί των οικιών εις τας οποίας κατοικείτε. Και όταν ίδω το αίμα, θέλω σας παρατρέξει, και η πληγή δεν θέλει είσθαι εις εσάς διά να σας εξολοθρεύση, όταν πατάξω την γην της Αιγύπτου.»ΠΠ 252.4

    Ως αναμνηστικό της μεγάλης αυτής απολύτρωσης, μια ετήσια γιορτή επρόκειτο να τηρείται από όλες τις μελλοντικές γενεές του λαού Ισραήλ. «Η ημέρα αύτη θέλει είσθαι εις εσάς εις μνημόσυνον, και θέλετε εορτάσει αυτήν εορτήν εις τον Κύριον εις τας γενεάς σας, κατά νόμον παντοτεινόν θέλετε εορτάζει αυτήν.» Ενώ θα τηρούσαν τη γιορτή αυτή στο μέλλον, έπρεπε να επαναλαμβάνουν στα παιδιά τους την ιστορία της μεγάλης εκείνης απολύτρωσης, όπως τους πρόσταξε ο Μωυσής:ΠΠ 252.5

    «Θέλετε αποκρίνεσθαι, Τούτο είναι θυσία του πάσχα εις τον Κύριον, διότι παρέτρεξε τας οικίας των υιών Ισραήλ εν Αιγύπτω, ότε επάταξε τους Αιγυπτίους και έσωσε τας οικίας ημών.» Επιπλέον, τα πρωτοτόκια των ανθρώπων καθώς και των ζώων θα λογαριάζονταν του Κυρίου και θα εξαγοράζονταν μόνο με λύτρα. Τα λύτρα λειτουργούσαν ως αναγνώριση του γεγονότος πως όταν χάθηκαν τα πρωτοτόκια των Αιγυπτίων, τα πρωτοτόκια των Ισραηλιτών σώθηκαν με τη χάρη του Θεού και την έκθεση τους στο εξιλαστήριο αίμα παρότι είχαν εκτεθεί στον ίδιο ακριβώς κίνδυνο. Ο Κύριος δήλωσε: «Παν πρωτότοκον είναι Εμού, επειδή καθ’ην ημέραν επάταξα παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω, ηγίασα εις Εμαυτόν παν πρωτότοκον εν τω Ισραήλ, από ανθρώπου έως κτήνους.» Μετά την καθιέρωση της υπηρεσίας του αγιαστηρίου, ο Κύριος εξέλεξε για την υπηρεσία αυτή τη φυλή του Λευί αντί για τους πρωτότοκους γιους του λαού. Είπε ακόμη: «Ούτοι είναι δεδομένοι δώρον εις Εμέ εκ μέσου των υιών Ισραήλ. Αντί των διανοιγόντων πάσαν μήτραν πάντων των πρωτοτόκων των υιών Ισραήλ, έλαβον αυτούς εις Εμαυτόν.» Από όλο το λαό απαιτούνταν ένα ορισμένο ποσό για την εξαγορά του πρωτότοκου γιου (Αρ. 3:13, 18:15,16).ΠΠ 253.1

    Το Πάσχα ήταν εξίσου αναμνηστικό όπως και τυπικό, τονίζοντας όχι μόνο την απελευθέρωση του παρελθόντος από την Αίγυπτο, αλλά και τη μεγαλύτερη απελευθέρωση του μέλλοντος. Σε αυτή ο Χριστός έμελλε να εκτελεστεί, ελευθερώνοντας το λαό Του από τα δεσμά της αμαρτίας. Το αρνί της θυσίας απεικονίζει τον «Αμνόν του Θεού» στον οποίο στηρίζεται η μοναδική μας ελπίδα σωτηρίας. Ο απόστολος λέει ότι «το Πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών ο Χριστός». (Α', Κορ. 5:7). Δεν ήταν αρκετό να σφαγεί το πασχαλινό αρνί. Το αίμα του έπρεπε να ραντιστεί στους παραστάτες της πόρτας. Έτσι και το αίμα του Χριστού πρέπει να τεθεί επάνω στην καρδιά. Πρέπει να πιστέψουμε όχι μόνο ότι ο Χριστός πέθανε για τον κόσμο, αλλά ότι πέθανε για μας προσωπικά. Οφείλουμε να ιδιοποιηθούμε την αξία της εξιλαστικής θυσίας.ΠΠ 253.2

    Ο ύσσωπος που χρησιμοποιείτο για το ράντισμα του αίματος, ήταν σύμβολο του καθαρισμού, χρησιμοποιούμενος για τον καθαρισμό των λεπρών όπως και εκείνων που είχαν μολυνθεί ερχόμενοι σε επαφή με νεκρό. Η σημασία του φαίνεται επίσης και από την προσευχή του ψαλμωδού: «Ράντισόν με με ύσσωπον, και θέλω είσθαι καθαρός.» (Ψαλμ. 51:7)ΠΠ 253.3

    Το αρνί έπρεπε να ετοιμαστεί ολόκληρο, χωρίς να σπασθεί ούτε ένα κόκαλό του. Έτσι, δεν έπρεπε να σπαστεί ούτε ένα κόκαλο από τον Αμνό του Θεού που πέθανε για μας. Με αυτό τον τρόπο συμβολίζεται και η ακεραιότητα της θυσίας του Χριστού.ΠΠ 253.4

    Το κρέας έπρεπε να φαγωθεί. Δεν αρκεί να πιστεύουμε στο Χριστό για την άφεση των αμαρτιών. Με την πίστη οφείλουμε να λαμβάνουμε συνεχώς πνευματική δύναμη και τροφή από Αυτόν μέσω του λόγου Του. Ο Χριστός είπε: «Εάν δεν φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα Αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Όστις τρώγει την σάρκα Μου, και πίνει το αίμα Μου, έχει ζωήν αιώνιον.» Και προκειμένου να διασαφηνίσει τι εννοούσε, είπε: «Οι λόγοι τους οποίους Εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι.» Ο Ιησούς αποδέχθηκε το νόμο του Πατέρα Του, εφάρμοσε στη ζωή Του τις αρχές του, εκδήλωσε το πνεύμα του και φανέρωσε την ευεργετική του δύναμη που ασκεί στην καρδιά. Ο Ιωάννης λέει: «Ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την δόξαν Αυτού, ως δόξαν μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αλήθειας.» (Ιωάν. 6:53,54,63, 1:14).ΠΠ 254.1

    Οι οπαδοί του Χριστού πρέπει να συμμετέχουν στην εμπειρία Του. Πρέπει να αποδεχτούν και να αφομοιώσουν το λόγο του Θεού, έτσι ώστε να γίνει η κινητήρια δύναμη της ζωής και των πράξεων. Με τη δύναμη του Χριστού πρέπει να εξομοιωθούν με Αυτόν και να αντανακλούν τα θεϊκά χαρακτηριστικά. Πρέπει να φάνε τη σάρκα και να πιούν το αίμα του Υιού του Θεού. Διαφορετικά, δε θα έχουν μέσα τους ζωή. Το πνεύμα και το έργο του Χριστού πρέπει να γίνουν το πνεύμα και το έργο των μαθητών Του.ΠΠ 254.2

    Το αρνί έπρεπε να φαγωθεί με χόρτα πικρά που σκοπό είχαν να θυμίζουν την περασμένη πικρία της σκλαβιάς στην Αίγυπτο. Έτσι, όταν τρεφόμαστε από το Χριστό, πρέπει αυτό να γίνεται με συντριβή της καρδιάς για τις αμαρτίες μας. Σημασία επίσης είχε η χρήση του άζυμου ψωμιού. Αυτό είχε ενσωματωθεί ειδικά στο νόμο του Πάσχα και έπρεπε να τηρείται με την ίδια μεγάλη ακρίβεια από τους Ιουδαίους. Σύμφωνα με τον νόμο δεν έπρεπε να βρίσκεται στα σπίτια τους καθόλου ζύμη όσο διαρκούσε η γιορτή. Με τον ίδιο τρόπο η ζύμη της αμαρτίας πρέπει να απομακρυνθεί από όλους όσοι επιθυμούν να λάβουν ζωή και διατροφή από το Χριστό. Έτσι, ο Παύλος γράφει στην εκκλησία της Κορίνθου:ΠΠ 254.3

    «Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιός ζύμης, διά να ήσθε νέον φύραμα . . . διότι το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών ο Χριστός, Όστε ας εορτάζωμεν, ουχί με ζύμην παλαιόν, ουδέ με ζύμην κακίας και πονηριάς, αλλά με άζυμα ειλικρίνειας και αληθείας.» (Α', Κορ. 5:7,8).ΠΠ 254.4

    Προτού αποκτήσουν την ελευθερία τους, οι υπόδουλοι έπρεπε να δείξουν την πίστη τους στη μεγάλη απελευθέρωση που θα τους γινόταν. Το σημείο του αίματος έπρεπε να τοποθετηθεί στα σπίτια τους και έπρεπε να χωριστούν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους από τους Αιγυπτίους και να συγκεντρωθούν στα σπίτια τους. Αν οι Ισραηλίτες παρέβλεπαν οποιαδήποτε λεπτομέρεια στις οδηγίες που είχαν λάβει, αν αμελούσαν να χωρίσουν τα παιδιά τους από τους Αιγυπτίους, αν είχαν σφάξει το αρνί αλλά παρέλειπαν να βάψουν με το αίμα του τους παραστάτες της πόρτας, ή αν είχαν βγει από τα σπίτια τους, δε θα ήταν ασφαλείς. Μπορεί να πίστευαν ειλικρινά ότι είχαν εκτελέσει όσα ήταν απαραίτητα, αλλά η ειλικρίνειά τους δε θα αρκούσε για να τους σώσει. Όσοι δε θα έδιναν προσοχή στις οδηγίες του Κυρίου θα έχαναν το πρωτότοκο παιδί τους από το χέρι του εξολοθρευτή.ΠΠ 255.1

    Οι άνθρωποι έπρεπε να δείξουν την πίστη τους με την υπακοή. Έτσι, και όσοι ελπίζουν να σωθούν με την αξία του αίματος του Χριστού, πρέπει να αναγνωρίσουν ότι και αυτοί οι ίδιοι οφείλουν να κάνουν κάτι για να εξασφαλίσουν τη σωτηρία τους. Ο Χριστός βέβαια είναι ο μόνος που μπορεί να μας λυτρώσει από την τιμωρία της παράβασης, όμως εμείς πρέπει να στραφούμε από την αμαρτία στην υπακοή. Ο άνθρωπος σώζεται με την πίστη, όχι με τα έργα. Αλλά η πίστη του πρέπει να φανερωθεί από τα έργα του.ΠΠ 255.2

    Ο Θεός έδωσε τον Υιό Του να πεθάνει για να εξιλεωθεί η αμαρτία, αποκάλυψε το φως της αλήθειας, τον τρόπο της ζωής, χορήγησε τα μέσα, τους κανονισμούς και τα προνόμια. Τώρα ο άνθρωπος πρέπει να συνεργαστεί με τους σωτήριους παράγοντες. Πρέπει να εκτιμήσει και να χρησιμοποιήσει τα βοηθητικά στοιχεία που προμήθευσε ο Θεός, να πιστέψει και να υπακούσει καθόλα στις θεϊκές απαιτήσεις.ΠΠ 255.3

    Όταν ο Μωυσής επανέλαβε στους Ισραηλίτες τα μέσα που ο Θεός εξασφάλισε για την απελευθέρωσή τους, «τότε ο λαός κύψας προσεκύνησε». Η χαρμόσυνη προσδοκία της απελευθέρωσης, η τρομακτική γνώση της επερχόμενης τιμωρίας κατά των καταδυναστών τους, η φροντίδα και η κόπωση που απαιτούσε η βιαστική φυγή τους, είχαν για την ώρα λησμονηθεί με ευγνωμοσύνη για τον ευσπλαχνικό Απελευθερωτή τους. Πολλοί από τους Αιγυπτίους είχαν φθάσει να αναγνωρίσουν το Θεό των Εβραίων ως το μόνο αληθινό Θεό και παρακαλούσαν τώρα να τους επιτραπεί να βρουν άσυλο στα σπίτια των Ισραηλιτών όταν ο εξολοθρευτής άγγελος θα διέτρεχε τη χώρα. Έγιναν με ευχαρίστηση δεκτοί και υποσχέθηκαν να λατρεύουν στο εξής το Θεό του Ιακώβ και να φύγουν από την Αίγυπτο μαζί με το λαό.ΠΠ 255.4

    Οι Ισραηλίτες υπάκουσαν στις οδηγίες που είχε δώσει ο Θεός. Στα γρήγορα και στα κρυφά έκαναν τις προετοιμασίες τους για την αναχώρηση. Οι οικογένειες είχαν συγκεντρωθεί, το πασχαλινό αρνί είχε σφαγεί, το κρέας είχε ψηθεί στη φωτιά και το άζυμο ψωμί και τα πικρά χόρτα είχαν ετοιμαστεί. Ο πατέρας της οικογένειας και ιερέας συνάμα ράντισε το αίμα στους παραστάτες της πόρτας και συγκέντρωσε την οικογένειά του μέσα στο σπίτι. Σιωπηλά και βιαστικά έφαγαν το πασχαλινό αρνί.ΠΠ 256.1

    Με δέος οι άνθρωποι προσεύχονταν και αγρυπνούσαν, η καρδιά όλων έτρεμε από απερίγραπτο φόβο. Πατέρες και μητέρες έσφιγγαν στην αγκαλιά τους τα πολύτιμα πρωτοτόκια τους καθώς αναλογίζονταν το τρομερό χτύπημα που θα έπεφτε το βράδυ εκείνο. Ο άγγελος -κομιστής του θανάτου δεν επισκέφθηκε κανένα ισραηλινό σπίτι. Το σημάδι του αίματος - το σημάδι της προστασίας ενός Σωτήρα - βρισκόταν στις πόρτες τους και ο εξολοθρευτής δεν προχωρούσε μέσα.ΠΠ 256.2

    Τα μεσάνυχτα «έγεινε βοή μεγάλη εν τη Αιγύπτω, διότι δεν ήτο οικία εις την οποίαν δεν υπήρχε νεκρός». Όλα τα πρωτοτόκια της χώρας, «από του πρωτοτόκου του Φαραώ όστις κάθηται επί τον θρόνον αυτού, έως του πρωτοτόκου του αιχμαλώτου, του εν τω δεσμωτηρίω, και πάντα τα πρωτότοκο των κτηνών» είχαν παταχθεί από τον εξολοθρευτή. Από άκρη σε άκρη στο αιγυπτιακό βασίλειο, η περηφάνια της κάθε οικογένειας είχε ταπεινωθεί. Οι στριγκλιές και τα ουρλιαχτά των θρήνων γέμισαν τον αέρα. Βασιλιάς και αυλικοί με κατάχλομο πρόσωπο και τρέμοντας σύγκορμοι έστεκαν κατάπληκτοι από τη φρίκη που τους είχε καταλάβει. Ο Φαραώ θυμήθηκε πως άλλοτε είχε βροντοφωνάξει: «Τίς είναι ο Κύριος εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαποστείλω τον Ισραήλ; Δεν γνωρίζω τον Κύριον, και ουδέ τον Ισραήλ θέλω εξαποστείλει.» Τώρα, με την προκλητική έναντι του Ουρανού περηφάνια του καταρρακωμένη, «εκάλεσε τον Μωυσήν και τον Ααρών διά νυκτός, και είπε, Σηκώθητε, εξέλθετε εκ μέσου του λαού μου, και σεις, και οι υιοί του Ισραήλ. Και υπάγετε, λατρεύσατε τον Κύριον καθώς είπετε. Και τα ποίμνιά σας και τας αγέλας σας λάβετε, καθώς είπετε, και απέλθετε, ευλογήσατε δε και εμέ.» Οι βασιλικοί σύμβουλοι και ο λαός παρακαλούσαν και αυτοί τους Ισραηλίτες να φύγουν «ταχέως εκ του τόπου, διότι είπον, Ημείς πάντες αποθνήσκομεν».ΠΠ 256.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents