Κεφάλαιο 38—Το Ταξιδι Γυρω απο τη Γη του Εδωμ

(Βασίζεται στο βιβλίο Αριθμοί, κεφ. 20:14-29, 21:1-9).ΠΠ 407.1

Το ισραηλινό στρατόπεδο στην Κάδης δεν απείχε παρά μικρή μόνο απόσταση από τα σύνορα του Εδώμ. Τόσο ο Μωυσής όσο και ο λαός επιθυμούσαν πολύ να ακολουθήσουν το δρόμο που περνούσε από τη χώρα αυτή και οδηγούσε στη Γη της Επαγγελίας. Για αυτό, σύμφωνα με την οδηγία του Θεού, έστειλαν το ακόλουθο μήνυμα στον Εδωμίτη βασιλιά:ΠΠ 407.2

«Ταύτα λέγει ο αδελφός σου Ισραήλ, Συ εξεύρεις πάσαν την ταλαιπωρίαν ήτις μας ευρήκεν, ότι κατέβησαν οι πατέρες ημών εις την Αίγυπτον, και κατωκήσαμεν πολύν καιρόν εν Αιγύπτω, και οι Αιγύπτιοι κατεδυνάστευσαν ημάς και τους πατέρας ημών, και ανεβοήσαμεν προς τον Κύριον, και Αυτός εισήκουσε της φωνής ημών, και απέστειλεν Άγγελον, και εξήγαγεν ημάς εκ της γης Αιγύπτου. Και ιδού είμεθα εν Κάδης, πόλει εις τα άκρα των ορίων σου. Ας περάσωμεν, παρακαλώ, διά της γης σου. Δεν θέλομεν περάσει διά των αγρών, ή διά των αμπελώνων, ουδέ θέλομεν πίει ύδωρ εκ των φρεάτων. Θέλομεν περάσει διά της βασιλικής οδού. Δεν θέλομεν εκκλίνει δεξιά ή αριστερά, εωσού περάσωμεν τα όριά σου.»ΠΠ 407.3

Η απάντηση στην ευγενική αυτή αίτηση ήταν μια απειλητική άρνηση: «Δεν θέλεις περάσει διά της γης μου, ει δε μη, θέλω εξέλθει εν μαχαίρα εις συνάντησιν σου.»ΠΠ 407.4

Παραξενεμένοι από αυτή την απόκρουση, οι ισραηλινοί αρχηγοί έστειλαν μια δεύτερη έκκληση με την υπόσχεση: «Ημείς διαβαίνομεν διά της λεωφόρου. Και εάν εγώ και τα κτήνη μου πίωμεν εκ του ύδατός σου, θέλω πληρώσει αυτό, θέλω διαβή μόνον επί ποδός, ουδέν άλλο.»ΠΠ 407.5

«Δεν θέλεις διαβή» ήρθε η απάντηση. Οπλισμένες ομάδες Εδωμιτών είχαν ήδη τοποθετηθεί στις δυσχερείς διαβάσεις, ώστε κά- θε ειρηνική κίνηση προς τα εμπρός να αποκλειόταν. Στους Εβραίους είχε απαγορευθεί να καταφύγουν στη βία. Έπρεπε να κάνουν το μακρινό ταξίδι γύρω από τη γη του Εδώμ.ΠΠ 407.6

Αν έδειχνε εμπιστοσύνη στο Θεό όταν δοκιμαζόταν ο λαός, ο Αρχηγός των στρατευμάτων του Κυρίου θα τους είχε οδηγήσει μέσα από τη γη του Εδώμ και οι κάτοικοι της χώρας θα είχαν καταληφθεί από φόβο για αυτούς. Έτσι θα τους είχαν κάνει τη χάρη αντί να τους δείξουν εχθρότητα. Οι Ισραηλίτες όμως δεν έπραξαν όπως έπρεπε σύμφωνα με το λόγο του Θεού και με τους γογγυσμούς και τα παράπονά έχασαν τη χρυσή ευκαιρία. Όταν ήρθε η ώρα να κάνουν την αίτησή τους στο βασιλιά, εκείνος την απέρριψε. Από τότε που έφυγαν από την Αίγυπτο, ο Σατανάς εργάστηκε εντατικά για να παραβάλει εμπόδια και πειρασμούς στο δρόμο τους, ώστε να μην αξιωθούν να κληρονομήσουν τη γη Χαναάν. Με την απιστία τους είχαν επανειλημμένα ανοίξει το δρόμο για να αντιδράσει στο σκοπό του Θεού.ΠΠ 408.1

Είναι σπουδαίο να πιστεύουμε στο λόγο του Θεού και να τον εκτελούμε με προθυμία, ενώ οι άγγελοί Του περιμένουν να εργαστούν για μας. Πονηροί άγγελοι είναι έτοιμοι να σταματήσουν κάθε προοδευτικό βήμα. Όταν η πρόνοια του Θεού ζητάει από τα παιδιά Του να προχωρήσουν, όταν Εκείνος είναι έτοιμος να κάνει μεγάλα πράγματα για αυτά, ο Σατανάς τα ωθεί να δυσαρεστήσουν το Θεό με το δισταγμό και την αμφιβολία. Προσπαθεί να δημιουργήσει ένα πνεύμα προστριβής ή να προκαλέσει γογγυσμούς και απιστία, στερώντας έτσι από τις ευλογίες που επιθυμούσε ο Θεός να τους χαρίσει. Οι δούλοι του Θεού πρέπει να είναι ακριβολόγοι χρονομετρητές, πάντοτε έτοιμοι να κινηθούν με ταχύτητα μέσω της οποίας η πρόνοια του Θεού ανοίγει το δρόμο. Κάθε χρονοτριβή από μέρους τους δίνει την ευκαιρία στο Σατανά να εργαστεί για την καταστροφή τους.ΠΠ 408.2

Στις οδηγίες που είχαν δοθεί αρχικά στο Μωυσή για τη διέλευσή τους μέσα από τη γη του Εδώμ μετά τη δήλωση ότι οι Εδωμίτες θα φοβόνταν τον Ισραήλ, ο Θεός είχε απαγορεύσει στο λαό Του να κάνει χρήση του προνομίου αυτού εναντίον τους. Επειδή η δύναμη του Θεού θα ενεργούσε για τον λαό του Ισραήλ και ο φόβος που θα ένιωθαν οι Εδωμίτες θα τους καθιστούσε εύκολη λεία, για αυτό οι Εβραίοι δεν έπρεπε να τους καταδιώξουν. Τους είχε δοθεί η ακόλουθη εντολή: «Προσέξατε πολύ, μη πολεμήσητε μετ’αυτών επειδή δεν θέλω δώσει εις εσάς εκ της γης αυτών ουδέ βήμα ποδός, διότι εις τον Ησαύ έδωκα το όρος Σηείρ κληρονομίαν.» (Δευτ. 2:4,5). Οι Εδωμίτες ήταν απόγονοι του Αβραάμ και του Ισαάκ και για χάρη των δούλων Του, αυτών ο Θεός έδειξε εύνοια στους απογόνους του Ησαύ. Τους έδωσε στην κατοχή τους το όρος Σηείρ και δεν έπρεπε να ενοχληθούν εκτός και αν με τις αμαρτίες τους έρχονταν σε σημείο όπου η ευσπλαχνία Του να μην μπορεί να τους φθάσει. Οι Εβραίοι έπρεπε να διώξουν και να εξολοθρεύσουν εντελώς τους κατοίκους της Χαναάν, όπου το ποτήρι της ανομίας είχε ξεχειλίσει. Οι Εδωμίτες όμως ήταν ακόμη υπό δοκιμασίαν και ως εκ τούτου έπρεπε να τους φερθούν ευσπλαχνικά. Ο Θεός ευχαριστείται με την ευσπλαχνία και εκδηλώνει τη συμπόνιά Του προτού επιβάλλει την τιμωρία Του. Διδάσκει το Ισραήλ να εξαιρέσει τους Εδωμίτες πριν του ζητήσει να εξοντώσει τους κατοίκους της Χαναάν.ΠΠ 408.3

Οι πρόγονοι του Εδώμ και του Ισραήλ ήταν αδέλφια μεταξύ τους και έπρεπε να υπάρχει αγάπη και αβροφροσύνη. Στους Ισραηλίτες είχε απαγορευτεί τόσο σε εκείνο τον καιρό όσο και σε οποιαδήποτε άλλη περίσταση στο μέλλον να εκδικηθούν για την άρνηση να περάσουν μέσα από τη χώρα του Εδώμ. Δεν έπρεπε να ελπίζουν ότι θα κατακτούσαν κάποιο τμήμα της χώρας του Εδώμ. Αφού οι Ισραηλίτες ήταν ο εκλεκτός και ευνοούμενος λαός του Θεού έπρεπε να προσέχουν στις περιοριστικές διατάξεις που Αυτός τους επέβαλε. Τους είχε υποσχεθεί μια μεγάλη κληρονομιά, αλλά δεν έπρεπε να νομίζουν ότι μόνο εκείνοι είχαν δικαιώματα επάνω στη γη, παραγκωνίζοντας όλους τους άλλους. Είχαν καθοδηγηθεί να προσέχουν όλες τις δοσοληψίες τους με τους Εδωμίτες και να μην τους κάνουν καμιά αδικία.ΠΠ 409.1

Μπορούσαν να εμπορεύονται με αυτούς, να αγοράζουν ό,τι προμήθειες τους χρειάζονται και να πληρώνουν αμέσως για αυτά που έπαιρναν. Προκειμένου να ενθαρρυνθεί, να υπακούει και να εμπιστεύεται ο λαός του Ισραήλ το Θεό, τους έγινε η υπενθύμιση: «Κύριος ο Θεός σου σε ευλόγησε ... δεν υστερήθης ουδενός.» (Δευτ. 2:7). Δεν είχαν καμιά εξάρτηση από τους Εδωμίτες γιατί είχαν ένα Θεό πλούσιο σε πόρους. Δεν έπρεπε να προσπα-θήσουν να αποκτήσουν τίποτε με τη βία ή με δόλο, αλλά όφειλαν να εφαρμόζουν την αρχή του θεϊκού νόμου σε όλες τους τις συναλλαγές, «θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν».ΠΠ 409.2

Αν είχαν περάσει τη χώρα του Εδώμ με τον τρόπο αυτό, όπως ήταν η πρόθεση του Θεού, το πέρασμά τους θα γινόταν ευλογία όχι μόνο για αυτούς, αλλά και για τους κατοίκους της χώρα. Θα δινόταν σε αυτούς η ευκαιρία να γνωριστούν με το λαό του Θεού και με τη λατρεία Του και να διαπιστώσουν πώς ο Θεός του Ιακώβ ευλόγησε αυτούς που Τον αγαπούν και Τον φοβούνται. Όλα αυτά όμως τα στέρησε η απιστία των Ισραηλιτών. Ο Θεός είχε δώσει στο λαό νερό απαντώντας στις φωνασκίες τους, αλλά επέτρεψε να υποστούν την τιμωρία της απιστίας τους. Έπρεπε να διασχίσουν πάλι την έρημο και να σβήσουν τη δίψα τους πίνοντας από τη θαυματουργική πηγή, πράγμα που δε θα χρειαζόταν αν είχαν εμπιστευτεί μόνο Αυτόν.ΠΠ 409.3

Για αυτό τα στρατεύματα του Ισραήλ ξαναγύρισαν στο νότο και πορεύονταν σε άγονους ερημότοπους που φαίνονταν ακόμη πιο καταθλιπτικοί μετά από μια ματιά στους πράσινους τόπους ανάμεσα από τα υψώματα και τις κοιλάδες του Εδώμ. Στην οροσειρά που δεσπόζει η θλιβερή ερημιά υψώνεται το όρος Ωρ. Η κορυφή του έμελλε να γίνει ο τόπος του θανάτου και της ταφής του Ααρών. Όταν οι Ισραηλίτες έφθασαν στο βουνό αυτό, δόθηκε στο Μωυσή η ακόλουθη θεϊκή προσταγή:ΠΠ 410.1

«Λάβε τον Ααρών και Ελεάζαρ τον υιόν αυτού, και αναβίβασον αυτούς εις το όρος Ωρ, και έκδυσον τον Ααρών την στολήν αυτού, και ένδυσον αυτήν Ελεάζαρ τον υιόν αυτού, και ο Ααρών θέλει προστεθή εις τον λαόν αυτού και θέλει αποθάνει εκεί.»ΠΠ 410.2

Οι δύο αυτοί ηλικιωμένοι άνδρες μαζί με το νεότερο μόχθησαν να ανεβούν στην κορυφή του όρους. Τα κεφάλια του Μωυσή και του Ααρών είχαν ασπρίσει με τα χιόνια των εκατόν είκοσι χειμώνων. Η μακριά και πολυτάραχη ζωή τους είχε σημαδευθεί από τις σκληρότερες δοκιμασίες και τις μεγαλύτερες τιμές που είχαν ποτέ απονεμηθεί σε άνθρωπο. Ήταν άνδρες μεγάλης φυσικής αντοχής και όλες τους οι δυνάμεις είχαν αναπτυχθεί, εξυψωθεί και εξευγενιστεί από την επικοινωνία με τον άπειρο Θεό. Η ζωή τους είχε αναλωθεί στην αφίλαυτη εργασία για το Θεό και τους συνανθρώπους τους. Η όψη τους φανέρωνε μεγάλη διανοητική ικανότητα, σταθερές και ευγενικές προθέσεις και έντονα συναισθήματα.ΠΠ 410.3

Πολλά χρόνια ο Μωυσής και ο Ααρών είχαν σταθεί πλάι-πλάι στις φροντίδες και στους μόχθους τους. Είχαν προτάξει μαζί το στήθος τους σε αναρίθμητους κινδύνους και είχαν απολαύσει μαζί την καταπληκτική ευλογία του Θεού. Τώρα όμως έφθασε η ώρα που έπρεπε να χωριστούν. Βάδιζαν πολύ αργά, επειδή το κάθε λεπτό της επικοινωνίας τους ήταν πολύτιμο. Ο ανήφορος ήταν απότομος και κοπιαστικός, ενώ σταματούσαν συχνά για να ξαποστάσουν, συνομιλώντας για το παρελθόν και για το μέλλον. Μπροστά τους απλωνόταν, μέχρι εκεί που έφθανε το βλέμμα, η σκηνή των περιπλανήσεών τους στην έρημο. Κάτω στην πεδιάδα είχαν κατασκηνώσει τα πολυάριθμα στρατεύματα του Ισραήλ, για χάρη των οποίων οι εκλεκτοί αυτοί άνδρες είχαν καταναλώ- σει το καλύτερο μέρος της ζωής τους. Εκείνοι ήταν υπεύθυνοι για την ευημερία τους, δείχνοντας τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και κάνοντας τόσο μεγάλες θυσίες. Κάπου εκεί πίσω από τα βουνά του Εδώμ ήταν το μονοπάτι που οδηγούσε στη Γη της Επαγγελίας - τις ευλογίες της οποίας δεν επρόκειτο να απολαύ-σουν ο Μωυσής και ο Ααρών. Καθόλου επαναστατικά αισθήματα δεν υπέθαλπαν στην καρδιά τους, κανένα παράπονο δε βγήκε από τα χείλη τους. Μια βαθιά λύπη όμως είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό τους καθώς αναλογίζονταν την αιτία για την οποία είχαν αποκλειστεί από την κληρονομιά των πατέρων τους.ΠΠ 410.4

Το έργο του Ααρών για το Ισραήλ είχε τελειώσει. Πριν από σαράντα χρόνια, όταν ήταν ογδόντα τριών ετών, ο Θεός τον είχε καλέσει να συμπράξει με το Μωυσή στη μεγάλη και σημαντική αποστολή του. Είχε συνεργαστεί με τον αδελφό του για να οδηγήσουν το λαό Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο. Είχε στηρίξει τα χέρια του μεγάλου αρχηγού τότε που τα εβραϊκά στρατεύματα πολεμούσαν τον Αμαλήκ. Του είχε επιτραπεί να ανεβεί στο όρος Σινά, να πλησιάσει την παρουσία του Θεού και να ατενίσει τη θεϊκή δόξα.ΠΠ 411.1

Ο Κύριος είχε αναθέσει στην οικογένεια του Ααρών το λειτούργημα της ιεροσύνης και τον είχε τιμήσει με την ιερή καθιέρωση του αρχιερέα. Τον είχε υποστηρίξει στο ιερό του λειτούργημα με τις τρομερές εκδηλώσεις της θεϊκής τιμωρίας στην περίπτωση της εξολόθρευσης του Κορέ και της συνοδείας του. Η προσευχή του Ααρών ήταν εκείνη που σταμάτησε την πληγή. Όταν οι δύο γιοι του πατάχθηκαν επειδή περιφρόνησαν τη σαφή εντολή του Θεού δεν επαναστάτησε, ούτε καν παραπονέθηκε. Όμως το μητρώο της ζωής του είχε αμαυρωθεί. Ο Ααρών διέπραξε ένα σοβαρό αμάρτημα όταν ενέδωσε στις φωνασκίες του πλήθους και έκανε το χρυσό μοσχάρι στο Σινά και έσφαλε πάλι όταν ενώθηκε με τη Μαριάμ ζηλοφθονώντας και γογγύζοντας εναντίον του Μωυσή. Αυτός μαζί με το Μωυσή είχε προσβάλει τον Κύριο στην Κάδης όταν παρέβηκε την εντολή να μιλήσει στο βράχο για να βγάλει νερό.ΠΠ 411.2

Η πρόθεση του Θεού ήταν οι δύο αυτοί μεγάλοι αρχηγοί να γίνουν αντιπρόσωποι του Χριστού. Ο Ααρών έφερε τα ονόματα του Ισραήλ στο στήθος του. Μετέδιδε στο λαό το θέλημα του Θεού. Εισερχόταν στα άγια των αγίων την ημέρα του εξιλασμού, «ουχί χωρίς αίματος», αλλά ως μεσολαβητής για ολόκληρο τον Ισραήλ. Όταν τελείωνε το έργο αυτό, έβγαινε για να ευλογήσει τη σύναξη του λαού, όπως ακριβώς ο Χριστός θα έρθει για να ευλογήσει το λαό Του που περιμένει, όταν το εξιλαστήριο έργο Του θα έχει τελειώσει. Ήταν η εξέχουσα φυσιογνωμία του ιερού εκείνου λειτουρ- γήματος ως αντιπροσώπου του μεγάλου Αρχιερέα μας και για αυτό η αμαρτία του Ααρών στην Κάδης θεωρήθηκε πολύ μεγάλη.ΠΠ 411.3

Βαθιά λυπημένος, ο Μωυσής αφαίρεσε τα ιερά άμφια από τον Ααρών και έντυσε με αυτά τον Ελεάζαρ, ο οποίος με τον τρόπο αυτόν έγινε διάδοχός του, κατόπιν διορισμού του από το Θεό. Εξαιτίας της αμαρτίας του στην Κάδης, ο Ααρών στερήθηκε το προνόμιο να λειτουργήσει ως αρχιερέας του Θεού στη Χαναάν, να προσφέρει την πρώτη θυσία στην αγαθή εκείνη γη, καθιερώνοντας έτσι την κληρονομιά του Ισραήλ. Ο Μωυσής θα εξακολουθούσε να σηκώνει το βάρος να οδηγήσει το λαό ακριβώς μέχρι τα σύνορα της Χαναάν. Θα έφθανε μέχρι το σημείο να αντικρίσει την υποσχόμενη γη, αλλά δε θα έμπαινε σε αυτή. Αν οι υπηρέτες του Θεού είχαν περάσει καρτερικά τη δοκιμασία που τους έλαχε να αντιμετωπίσουν στην Κάδης, πόσο διαφορετικό θα ήταν το μέλλον τους! Ένα σφάλμα που γίνεται, δεν γίνεται να ξεχαστεί. Ενδεχομένως το έργο μιας ολόκληρης ζωής να μην μπορέσει να ανακτήσει αυτό που χάθηκε σε μια μόνο στιγμή πειρασμού ή απερισκεψίας.ΠΠ 412.1

Η απουσία των δύο μεγάλων αρχηγών από το στρατόπεδο και το γεγονός ότι συνοδεύονταν από τον Ελεάζαρ, ο οποίος ως γνωστό επρόκειτο να διαδεχτεί τον Ααρών στο ιερό λειτούργημα, προξένησε αίσθημα ανησυχίας. Η επιστροφή τους αναμενόταν με αγωνία. Κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στη μεγάλη σύναξη, είδαν ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι της ώριμης ηλικίας που έφυγαν από την Αίγυπτο, είχαν πεθάνει στην έρημο. Όλοι τους ένιωθαν ένα κακό προαίσθημα όταν θυμήθηκαν την καταδίκη που είχε εκδοθεί κατά του Μωυσή και του Ααρών. Μερικοί ήταν ενήμεροι για το σκοπό του μυστηριακού εκείνου ταξιδιού στην κορυφή του όρους Ωρ και η ανησυχία τους για τους αρχηγούς τους μεγάλωνε με τις θλιβερές αναμνήσεις και την αυτοκατάκριση.ΠΠ 412.2

Κάποια στιγμή διέκριναν το Μωυσή και τον Ελεάζαρ που κατηφόριζαν σιγά-σιγά τη βουνοπλαγιά, αλλά ο Ααρών δεν ήταν μαζί τους. Ο Ελεάζαρ φορούσε τα ιερατικά άμφια, πράγμα που φανέρωνε ότι είχε διαδεχτεί τον πατέρα του στο ιερό υπούργημα. Καθώς ο λαός συγκεντρώθηκε με βαριά καρδιά γύρω από τον αρχηγό τους, ο Μωυσής τους είπε ότι ο Ααρών είχε πεθάνει στην αγκαλιά του στο όρος Ωρ και ότι τον είχαν θάψει εκεί. Η συναγωγή ξέσπασε σε πένθιμες κραυγές και σε θρήνους, επειδή όλοι αγαπούσαν τον Ααρών παρόλο ότι τόσο συχνά τον είχαν λυπήσει. «Και επένθησαν τον Ααρών τριάκοντα ημέρας πας ο οίκος Ισραήλ.»ΠΠ 412.3

Σχετικά με την ταφή του αρχιερέα του Ισραήλ, η Γραφή απλώς αναφέρει ότι «εκεί απέθανεν ο Ααρών και εκεί ετάφη.» (Δευτ. 10: 6). Με πόσο χτυπητή αντίθεση στις σύγχρονες συνήθειες έγινε ο ενταφιασμός αυτός, εναρμονισμένος πλήρως με τη διατυπωμένη εντολή του Θεού! Στη σύγχρονη εποχή η κηδεία ενός επίσημου προσώπου γίνεται πολλές φορές αφορμή για φανταχτερή και δαπανηρή επίδειξη. Όταν πέθανε ο Ααρών - ένας από τους διαπρεπέστερους ανθρώπους που έζησαν ποτέ - μόνο δύο από τους πλησιέστερους φίλους του ήταν παρόντες για να πιστοποιήσουν το θάνατό του και να παραστούν στην κηδεία του. Το μοναχικό μνήμα επάνω στο βουνό Ωρ έμεινε παντοτινά κρυμμένο από τα μάτια του λαού του Ισραήλ. Δεν τιμάται ο Θεός με τη μεγάλη επίδειξη που συχνά γίνεται για τους νεκρούς και την υπερβολική δαπάνη που μεσολαβεί για να επιστρέφουν τα σώματά τους στη γη.ΠΠ 412.4

Ολόκληρη η σύναξη στεναχωρήθηκε για τον Ααρών, αλλά δεν ήταν δυ-νατόν να αισθανθούν την απώλεια τόσο έντονα όσο ο Μωυσής. Ο θάνατος του Ααρών ήταν μια δυναμική υπενθύμιση για το Μωυσή ότι και το δικό του τέλος πλησίαζε. Όσο λιγοστός καιρός και αν του απέμενε στη Γη αυτή, ένιωθε βαθιά την απώλεια του αχώριστου συντρόφου του, εκείνου που είχε συμμεριστεί τις χαρές και τις λύπες του, τις ελπίδες και τους φόβους του για τόσα πολλά χρόνια. Ο Μωυσής έπρεπε τώρα να συνεχίσει το έργο μόνος του. Ήξερε όμως ότι ο Θεός είναι φίλος του και στηρίχτηκε ακόμη περισσότερο σε Αυτόν.ΠΠ 413.1

Λίγο μετά την φυγή από το βουνό Ωρ, οι Ισραηλίτες υπέστησαν μια ήττα σε μια εμπλοκή με τον Αράδ, έναν από τους Χαναναίους βασιλιάδες. Όταν όμως επειγόντως ζήτησαν βοήθεια από το Θεό, η θεϊκή αρωγή τούς χορηγήθηκε και οι εχθροί τους κατατροπώθηκαν. Η νίκη αυτή αντί να τους καταστήσει ευγνώμονες και να κάνει το λαό να αισθανθεί την εξάρτησή του από το Θεό, τους έκανε καυχησιολόγους και γεμάτους αυτοπεποίθηση. Σε λίγο ξαναέπεσαν στην παλιά συνήθεια των γογγυσμών. Ήταν δυσαρεστημένοι επειδή δεν είχε επιτραπεί στα στρατεύματα του Ισραήλ να προχωρήσουν άμεσα στη Χαναάν μετά την αναφορά της εξέγερσης που είχαν κάνει οι κατάσκοποι σαράντα χρόνια νωρίτερα. Αποφάνθηκαν ότι η παραμονή τους στην έρημο ήταν μια άσκοπη καθυστέρηση, σκεπτόμενοι ότι θα μπορούσαν να είχαν νικήσει τους εχθρούς τους με την ίδια ευκολία όπως και πρώτα.ΠΠ 413.2

Συνεχίζοντας την πορεία τους προς νότο, ο δρόμος τους περνούσε από μια καυτερή, αμμουδερή κοιλάδα, απογυμνωμένη από σκιά και βλάστηση. Ο δρόμος φαινόταν μακρύς και δύσκολος, υποφέροντας από κούραση και δίψα. Δεν κατάφεραν πάλι να περάσουν τη δοκιμή της πίστης και της υπομονής τους. Σκεπτόμενοι διαρκώς τις δυσάρεστες εμπειρίες τους, απομακρύνονταν όλο και πε-ρισσότερο από το Θεό. Λησμόνησαν τελείως το γεγονός ότι αν δε γόγγυζαν όταν τους έλειψε το νερό στην Κάδης, θα γλίτωναν την περιφορά γύρω από τη γη του Εδώμ. Ο Θεός είχε στο νου Του καλύτερα πράγματα για αυτούς. Οι καρδιές τους θα έπρεπε να είναι γεμάτες ευγνωμοσύνη προς Εκείνον γιατί τους επέβαλε πολύ μικρή τιμωρία για την αμαρτία τους. Αντί αυτού όμως βαυκαλίζονταν με την ιδέα πως αν ο Θεός και ο Μωυσής δεν επενέβαιναν, θα είχαν ήδη στην κατοχή τους την υποσχόμενη γη.ΠΠ 413.3

Αφού οι ίδιοι προκάλεσαν τις δυσκολίες που τους βρήκαν, κάνοντας τη μοίρα τους βασικά δυσκολότερη από ότι ο Θεός σχεδίαζε, μέμφονταν Εκείνον για όλες τις κακοτυχίες τους. Έτσι, υπέθαλπαν πικρές σκέψεις σχετικά με τη συμπεριφορά Του προς αυτούς και τελικά έμεναν δυσαρεστημένοι με το καθετί. Η Αίγυπτος τους φαινόταν καλύτερη και πιο επιθυμητή από την ελευθερία και τη χώρα στην οποία τους οδηγούσε ο Θεός.ΠΠ 414.1

Καθώς οι Ισραηλίτες υπέθαλπαν πνεύμα δυσαρέσκειας είχαν την προδιάθεση να βρίσκουν φταίξιμο ακόμη και στις ευλογίες.ΠΠ 414.2

«Και ελάλησεν ο λαός κατά του Θεού και κατά του Μωυσέως, λέγοντες, Διά τί ανεβίβασας ημάς εξ Αιγύπτου διά να αποθάνωμεν εν τη ερήμω; διότι άρτος δεν είναι και ύδωρ δεν είναι, και η ψυχή ημών αηδίασε τον άρτον τούτον τον ελαφρόν.»ΠΠ 414.3

Ο Μωυσής εξέθεσε με πιστότητα στο λαό τη μεγάλη τους αμαρτία. Μόνο η δύναμη του Θεού ήταν εκείνη που τους προστάτευε οδηγώντας τους «διά της μεγάλης ταύτης και τρομερός ερήμου, όπου ήσαν όφεις φλογεροί, και σκορπίοι, και ξηρασία όπου δεν ήτο ύδωρ.» (Δευτ. 8:15). Καθημερινά στις οδοιπορίες τους προστατεύονταν με ένα θαύμα θεϊκής ευσπλαχνίας. Σε όλο το δρόμο που ο Θεός τους οδήγησε, είχαν βρει νερό για να σβήσουν τη δίψα τους, ουρανόσταλτο ψωμί για να ικανοποιήσουν την πείνα τους, ειρήνη και ασφάλεια κάτω από το σκιερό σύννεφο την ημέρα και τη φωτεινή στήλη τη νύχτα. Άγγελοι τους παραστέκονταν όταν ανηφόριζαν τα βρόχινα υψώματα όταν ένας-ένας περνούσαν τα τραχιά μονοπάτια της ερήμου.ΠΠ 414.4

Παρά τις δυσκολίες που είχαν υποστεί, δεν υπήρχε ούτε ένας εξασθενημένος ανάμεσά τους. Τα πόδια τους δεν είχαν πρηστεί από τις μακρινές οδοιπορίες, ούτε τα ρούχα τους είχαν παλιώσει. Ο Θεός είχε υποτάξει στο διάβα τους τα άγρια αρπαχτικά θηρία και τα δηλητηριώδη ερπετά του δάσους και της ερήμου. Αν, με όλα αυτά τα δείγματα της αγάπης Του ο λαός εξακολουθούσε να παραπονείται, ο Κύριος θα απέσυρε την προστασία Του μέχρι που να μάθαιναν να εκτιμούν την ευσπλαχνική Του προστασία και να επιστρέψουν σε Αυτόν μετανοημένοι και ταπεινωμένοι.ΠΠ 414.5

Επειδή ήταν προστατευμένοι από τη θεϊκή δύναμη, δεν κατάλαβαν από τους αμέτρητους κινδύνους που περιβάλλονταν διαρκώς. Άπιστοι και αγνώμονες προμελετούσαν το θάνατο και τώρα ο Θεός επέτρεψε να τους βρει ο θάνατος. Τα φαρμακερά φίδια που λυμαίνονταν την έρημο, ήταν γνωστά με το όνομα φλογερά φίδια εξαιτίας των τρομερών συνεπειών που προκαλούσε το δάγκωμά τους. Κινδύνευαν άμεσα με δριμύτατη φλόγωση και άμεσο θάνατο. Όταν το προστατευτικό χέρι του Θεού αποσύρθηκε από τον λαό του Ισραήλ, ένας μεγάλος αριθμός του λαού δέχθηκε επίθεση από τα δηλητηριώδη αυτά ερπετά.ΠΠ 415.1

Τώρα ολόκληρο το στρατόπεδο αναστατώθηκε από το φόβο και τη σύγχυση. Σχεδόν σε κάθε σκηνή βρίσκονταν νεκροί ή ετοιμοθάνατοι. Κανένας δεν ήταν ασφαλής. Η σιωπή της νύχτας συχνά διέκοπταν διαπεραστικές κραυγές που ανήγγειλαν καινούργια θύματα. Όλοι πάσχιζαν να περιποιούνται αυτούς που υπέφεραν ή προσπαθούσαν με αγωνία να προστατεύσουν αυτούς που δεν είχαν ακόμη δαγκωθεί. Από τα χείλη τους δεν έβγαιναν πια παράπονα. Συγκρινόμενες με το τωρινό βασανιστήριο, οι προηγούμενες δυσκολίες και δοκιμασίες δεν ήταν ούτε άξιες σκέψεις.ΠΠ 415.2

Τώρα ο λαός ταπεινώθηκε μπροστά στο Θεό. Πήγαν στο Μωυσή με τις εξομολογήσεις τους και με τις παρακλήσεις τους λέγοντας: «Ημαρτήσαμεν, ελαλήσαμεν κατά του Κυρίου και κατά σου.» Λίγο πριν από αυτό το περιστατικό, τον είχαν κατηγορήσει ως χειρότερο εχθρό τους και ως υπαίτιο όλης της κατάθλιψης και των ταλαιπωριών τους. Ακόμη και όταν πρόφεραν τα λόγια εκείνα ήξεραν ότι η κατηγορία ήταν ψεύτικη. Μόλις συνάντησαν την πραγματική δυσκολία, έτρεξαν σε αυτόν, τον μόνο που μπορούσε να μεσολαβήσει στο Θεό για αυτούς. Φώναξαν: «Δεήθητι του Κυρίου να σηκώση τους όφεις αφ’ημών.»ΠΠ 415.3

Ο Μωυσής έλαβε εντολή από το Θεό να κατασκευάσει ένα χάλκινο φίδι, ίδιο με τα ζωντανά και να το υψώσει ανάμεσα στο λαό. Σε αυτό θα έπρεπε να απευθυνθούν όσοι είχαν δαγκωθεί για να βρουν ανακούφιση. Αυτό έκανε ο Μωυσής. Η χαρούμενη είδηση διαδόθηκε παντού στο στρατόπεδο. Όσοι είχαν δαγκωθεί, μπορούσαν να κοιτάξουν στο χάλκινο φίδι και να ζήσουν. Πολλοί είχαν ήδη πεθάνει και όταν ο Μωυσής ύψωσε το φίδι επάνω στο κοντάρι, μερικοί δεν πίστεψαν ότι βλέποντας μόνο το μεταλλικό ομοίωμα θα θεραπεύονταν. Αυτοί πέθαναν από την απιστία τους. Πολλοί όμως είχαν πίστη στο μέσον που ο Θεός βρήκε. Πατέρες, μητέρες, αδελφοί και αδελφές αγωνίζονταν να βοηθήσουν τους υ- ποφέροντες και ετοιμοθάνατους φίλους τους, προσηλώνοντας τα αποχαυνωμένα μάτια τους στο φίδι. Αν αυτοί, έτσι εξαντλημένοι και ετοιμοθάνατοι όπως ήταν, μπορούσαν να ρίξουν μια μόνο ματιά, θεραπεύονταν ολότελα.ΠΠ 415.4

Ο λαός γνώριζε καλά ότι δεν υπήρχε καμιά δύναμη στο χάλκινο φίδι για να προκαλέσει μια τέτοια αλλαγή σε εκείνους που το ατένιζαν. Η θεραπευτική δύναμη προερχόταν μοναδικά από το Θεό. Εκείνος μέσα στη σοφία Του διάλεξε αυτό τον τρόπο για να αποδείξει τη δύναμή Του. Με το απλό αυτό μέσον ο λαός μπόρεσε να αναγνωρίσει ότι η συμφορά αυτή τους βρήκε εξαιτίας των αμαρτιών τους. Επιπλέον, τους δόθηκε η διαβεβαίωση ότι όσο παρέμεναν υπάκουοι στο Θεό, δεν είχαν λόγο να φοβούνται, επειδή Εκείνος θα τους προστάτευε.ΠΠ 416.1

Το υψωμένο χάλκινο φίδι έμελλε να διδάξει στον Ισραήλ ένα σπουδαίο μάθημα. Μόνοι τους οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να σωθούν από το καταστρεπτικό αποτέλεσμα που είχε το δηλητήριο των πληγών τους. Ο Θεός μόνο μπορούσε να τους θεραπεύσει. Τους είχε όμως ζητηθεί να δείξουν την πίστη τους προς το μέσον που Εκείνος είχε προμηθεύσει. Για να ζήσουν, έπρεπε να πιστέψουν σε αυτό. Η πίστη τους ήταν εκείνη που γινόταν δεκτή από το Θεό και ατενίζοντας στο φίδι εκδήλωναν την πίστη τους.ΠΠ 416.2

Ήξεραν ότι το φίδι μόνο του δεν είχε καμιά δύναμη, αλλά ήταν ένα σύμβολο του Χριστού. Έτσι παρουσιαζόταν στη διάνοιά τους η ανάγκη εκδήλωσης πίστης στις αξίες Του. Μέχρι τότε πολλοί είχαν φέρει τις προσφορές τους στο Θεό, αισθανόμενοι ότι με αυτό είχαν επιτύχει πλήρη εξιλέωση για τις αμαρτίες τους. Δε στηρίζονταν μπροστά στον ερχόμενο Λυτρωτή στον οποίο οι προσφορές αυτές δεν ήταν παρά ένας απλός τύπος. Ο Θεός ήθελε τώρα να τους διδάξει ότι οι προσφορές τους, αυτές καθαυτές δεν είχαν μεγαλύτερη δύναμη ή αξία από ότι το χάλκινο εκείνο φίδι, αλλά χρησίμευαν - όπως και εκείνο — για να οδηγήσουν τις σκέψεις τους στο Χριστό, εναντίον της αμαρτίας.ΠΠ 416.3

«Καθώς ο Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτω πρέπει να υψωθή ο Υιός του ανθρώπου, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:14,15).ΠΠ 416.4

Όσοι έζησαν στη γη, ένιωσαν το θανάσιμο κεντρί εκείνου που είναι «ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και Σατανάς.» (Αποκ. 12:9). Τα μοιραία αποτελέσματα της αμαρτίας μπορούν να εξαλειφθούν μόνο με το μέσον που ο Θεός προμήθευσε. Οι Ισραηλίτες έσωσαν τη ζωή τους ατενίζοντας στο υψωμένο φίδι. Αυτό το βλέμμα προϋπέθετε πίστη. Ζούσαν επειδή πίστευαν στο λόγο του Θεού και εμπιστεύονταν το προμηθευμένο μέσον για τη θεραπεία τους. Έτσι πρέπει ο Χριστιανός να ατενίζει στο Χριστό και να ζήσει. Δέχεται τη συγχώρηση με την πίστη του στην εξιλαστική θυσία. Αντίθετα από το ακίνητο και άψυχο σύμβολο, ο Χριστός έχει μέσα Του δύναμη και αξία για να θεραπεύει τον μετανοούντα αμαρτωλό.ΠΠ 416.5

Παρά το γεγονός ότι ο αμαρτωλός δεν μπορεί να σώσει τον εαυτό του, πρέπει όμως να κάνει κάτι για να εξασφαλίσει τη σωτηρία. Ο Χριστός λέει: «Τον ερχόμενον προς Εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω.» (Ιωάν. 6:37). Πρέπει να πάμε σε Αυτόν. Όταν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, οφείλουμε να πιστεύουμε ότι μας δέχεται και μας συγχωρεί. Η πίστη είναι δώρο του Θεού, η αρμοδιότητα όμως για την εξάσκησή της είναι δική μας. Η πίστη είναι το χέρι με το οποίο η ψυχή έρχεται σε επαφή με τις θεϊκές προσφορές της χά-ρης και της ευσπλαχνίας.ΠΠ 417.1

Τίποτε άλλο εκτός από τη δικαιοσύνη του Χριστού δεν μπορεί να μας δώσει το δικαίωμα για τις ευλογίες της Διαθήκης της χάρης. Πολλοί είναι εκείνοι που για πολύ καιρό έχουν επιθυμήσει και προσπαθήσει να αποκτήσουν αυτές τις ευλογίες, χωρίς όμως να τις έχουν λάβει. Αυτό συμβαίνει διότι ήταν προσκολλημένοι στην ιδέα ότι ήταν ικανοί να κάνουν κάτι για να γίνουν άξιοι των ευλογιών. Δεν απομάκρυναν το βλέμμα από τον εαυτό τους για να πιστέψουν ότι ο Ιησούς είναι ένας κατά πάντα επαρκής Σωτήρας. Δεν πρέπει να νομίσουμε ότι οι δικές μας αρετές μπορούν να μας σώσουν.ΠΠ 417.2

«Δεν υπάρχει δι’ουδενός άλλου η σωτηρία, διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» (Πράξ. 4:12).ΠΠ 417.3

Όταν έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στο Θεό, όταν στηριζόμαστε στις αρετές του Χριστού ως Σωτήρα που συγχωρεί την αμαρτία, θα λάβουμε όλη τη βοήθεια που μπορούμε να ζητήσουμε. Κανένας να μην προσβλέπει στον εαυτό του σαν να είχε τη δύναμη να σωθεί. Ο Ιησούς πέθανε για μας, επειδή εμείς είμαστε ανήμποροι να το κάνουμε. Η ελπίδα μας, η άφεσή μας και η δικαιοσύνη μας είναι σε Αυτόν. Όταν αναγνωρίζουμε την αμαρτία μας δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε και να φοβούμαστε ότι δεν έχουμε Σωτήρα ή ότι Αυτός δεν έχει φιλεύσπλαχνα αισθήματα για μας. Αυτήν ακρι-βώς την ώρα μας καλεί να έρθουμε σε Αυτόν μέσα στην απελπισία μας και να σωθούμε.ΠΠ 417.4

Πολλοί Ισραηλίτες θεωρούσαν πως καμιά βοήθεια δεν μπορούσε να προέλθει από το προσδιορισμένο θεραπευτικό μέσο το προσδιορισμένο από Τον Ουρανού. Περιτριγυρισμένοι από νεκρούς και ετοιμοθάνατους, ήξεραν ότι χωρίς τη θεϊκή βοήθεια και η δική τους μοίρα ήταν σφραγισμένη. Αλλά εξακολουθούσαν να θρηνούν για τις πληγές τους, για τους πόνους τους, για το βέβαιο θάνατό τους μέχρι που εξαντλήθηκε η δύναμή τους και τα μάτια τους έπαιρναν την απλανή όψη του θανάτου. Αντ’αυτού θα μπορούσαν να είχαν άμεση θεραπεία.ΠΠ 417.5

Έχετε συναίσθηση των ελλείψεών σας και της αδυναμίας σας μακριά από τον Ιησού; Μη θρηνείτε για αυτές και μην απογοητεύεστε, αλλά βασιστείτε στα πλεονεκτήματα του εσταυρωμένου και αναστημένου Σωτήρα. Ατενίστε το μέλλον και ζήστε. Ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα σώσει όλους όσοι έρχονται σε Αυτόν. Αν και εκατομμύρια ανθρώπων έχουν ανάγκη θεραπείας, θα απορρίψουν την προσφερόμενη ευσπλαχνία Του. Κανένας όμως που εμπιστεύεται τα προσόντα Του δεν θα αφεθεί να πάει χαμένος.ΠΠ 418.1

Πολλοί είναι απρόθυμοι να δεχτούν το Χριστό πριν να έχουν μπροστά τους εξηγημένο όλο το σχέδιο της σωτηρίας. Αρνούνται να ρίξουν το βλέμμα της πίστης, παρόλο που ξέρουν πως χιλιάδες ατένισαν και ένιωσαν την αποτελεσματικότητα του βλέμματος αυτού στο σταυρό του Χριστού. Πολλοί περιπλανώνται μέσα στους δαιδαλώδεις δρόμους της φιλοσοφίας, ερευνώντας λογικά αίτια και αποδεικτικά στοιχεία που δεν πρόκειται να βρουν ποτέ. Επιπλέον, απορρίπτουν τις αποδείξεις που ο Θεός χορηγεί. Αρνούνται να βαδίσουν στο φως του Ηλίου της Δικαιοσύνης μέχρι να βρουν την εξήγηση για την αιτία που προκαλεί τη λάμψη του.ΠΠ 418.2

Όσοι επιμένουν να ακολουθούν την πορεία αυτή, δε θα κατορθώσουν να έρθουν σε επίγνωση της αλήθειας. Ο Θεός δε θα εξαφανίσει ποτέ κάθε αντιλογία για αμφιβολία. Χορηγεί αρκετές αποδείξεις όπου μπορεί να βασιστεί η πίστη. Αν αυτό απορρίπτεται, ο νους εγκαταλείπεται στο σκότος. Αν εκείνοι που είχαν δαγκωθεί από τα φίδια έχαναν τον καιρό τους αμφιβάλλοντας και ρωτώντας πριν συγκαταθέσουν να ατενίσουν στο φίδι, θα είχαν πεθάνει. Πρώτο μας καθήκον είναι να ατενίσουμε και το βλέμμα της πίστης θα μας δώσει ζωή.ΠΠ 418.3