Κεφάλαιο 61—Ο Σαουλ Απορριπτεται

(Βασίζεται στο βιβλίο Α', Σαμουήλ, κεφ. 15:)ΠΠ 623.1

Ο Σαούλ απέτυχε να περάσει τη δοκιμασία της πίστης στην κρίσιμη περίσταση των Γαλγάλων και είχε φέρει όνειδος στη λατρεία του Θεού. Τα λάθη του όμως δεν ήταν ακόμη ανεπανόρθωτα και ο Κύριος ήθελε να του δώσει μια άλλη ευκαιρία για να διδαχτεί το μάθημα της αναμφισβήτητης πίστης στο λόγο Του και την υπακοή στα προστάγματά Του.ΠΠ 623.2

Όταν τιμήθηκε από τον προφήτη στα Γάλγαλα, ο Σαούλ δε θεώρησε μεγάλο αμάρτημα τον τρόπο με τον οποίο είχε ενεργήσει. Αισθανόταν ότι του φέρθηκαν άδικα και προσπάθησε να υποστηρίξει τις πράξεις του, βρίσκοντας δικαιολογίες για το λάθος του. Από τότε είχε ελάχιστη επαφή με τον προφήτη. Ο Σαμουήλ αγαπούσε το Σαούλ σαν να ήταν γιος του και ο Σαούλ είχε τον προφήτη σε μεγάλη εκτίμηση. Όμως ήταν τολμηρός και ευέξαπτος και απεχθανόταν τον έλεγχο του Σαμουήλ. Για αυτό τον απέφευγε όσο μπορούσε περισσότερο.ΠΠ 623.3

Ο Κύριος όμως έστειλε το δούλο Του στο Σαούλ με ένα καινούριο μήνυμα. Εκδηλώνοντας υπακοή, μπορούσε ακόμη να αποδείξει την αφοσίωσή του στο Θεό και την αξιοσύνη του να ηγείται του λαού του Ισραήλ. Ο Σαμουήλ ήρθε στο βασιλιά και του διαβίβασε το λόγο του Κυρίου.ΠΠ 623.4

Προκειμένου να αντιληφθεί ο μονάρχης τη σημαντικότητα της προσοχής που έπρεπε να δοθεί στην προσταγή, ο Σαμουήλ δήλωσε με σαφήνεια ότι του μιλούσε κατόπιν θεϊκής καθοδήγησης που προερχόταν από την ίδια την εξουσία η οποία είχε καλέσει το Σαούλ στο θρόνο. Ο προφήτης είπε:ΠΠ 623.5

«Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, θέλω εκδικήσει όσα έκαμεν ο Αμαλήκ εις τον Ισραήλ, ότι αντεστάθη εις αυτόν εν τη οδώ ότε ανέβαινεν εξ Αιγύπτου. Ύπαγε τώρα και πάταξον τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσον παν ό,τι έχει και μη φεισθής αυτούς, αλλά θανάτωσον και άνδρα και γυναίκα, και παιδίον και θηλάζον, και βουν και πρόβατον, και κάμηλον και όνον.»ΠΠ 623.6

Οι Αμαληκίτες ήταν οι πρώτοι που πολέμησαν το Ισραήλ στην έρημο. Για αυτό τους το αμάρτημα, για την περιφρόνησή τους προς το Θεό ακόμη και για την αισχρή ειδωλολατρία τους, ο Κύριος είχε προφέρει την καταδίκη τους μέσω του Μωυσή. Το ιστορικό της σκληρότητας που έδειξαν στον λαό του Ισραήλ, κατόπιν θείας οδηγίας είχε καταχωρηθεί με την εξής προσταγή: «Θέλεις εξαλείψει το μνημόσυνον του Αμαλήκ υποκάτωθεν του ουρανού, δεν θέλεις λησμονήσει.»ΠΠ 624.1

Τετρακόσια χρόνια είχε αναβληθεί η εκτέλεση της καταδίκης. Οι Αμαληκίτες δεν είχαν εγκαταλείψει τις αμαρτίες τους. Ο Κύριος γνώριζε ότι ο ασεβής λαός θα εξοστράκιζε αν ήταν δυνατόν το λαό Του και τη λατρεία Του από το πρόσωπο της γης. Είχε φθάσει ο καιρός να εκτελεστεί η τόσο καθυστερημένη καταδίκη.ΠΠ 624.2

Η ανεκτικότητα που δείχνει ο θεός για τους αμαρτωλούς, ενθαρρύνει τους ανθρώπους στην παράβαση. Ακριβώς όμως επειδή καθυστερεί, η τιμωρία τους θα είναι πιο σίγουρη και τρομερή.ΠΠ 624.3

«Ο Κύριος θέλει σηκωθή ως εν τω όρει Φερασείμ, θέλει θυμωθή ως εν τη κοιλάδι του Γαβαών, διά να ενεργήση το έργον Αυτού, το παράδοξον έργον Αυτού, και να εκτελέση την πράξιν Αυτού, την εξαίσιαν πράξιν Αυτού.» Ησ. 28:21).ΠΠ 624.4

Για τον ελεήμονα Θεό μας το έργο της τιμωρίας είναι έργο παράδοξο.ΠΠ 624.5

«Ζω Εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού και να ζη.» Ο Κύριος είναι «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός . . . συγχωρών ανομίαν, και παράβασιν, και αμαρτίαν», αλλά «ουδόλως αθωώνων τον ένοχον». (Ιεζ. 33:11, Έξ. 34:6,7).ΠΠ 624.6

Παρόλο που η εκδίκηση δεν Του προξενεί ευχαρίστηση, θα τιμωρήσει τους παραβάτες του νόμου Του. Είναι αναγκασμένος να το κάνει αυτό για να προφυλάξει τους κατοίκους της Γης από την ολοκληρωτική αχρειότητα και καταστροφή. Προκειμένου να σώσει μερικούς, πρέπει να αποκόψει εκείνους που έχουν σκληρυνθεί από την αμαρτία. «Ο Κύριος είναι μακρόθυμος, και μέγας την ισχύν, και ουδόλως θέλει αθωώσει τον ασεβή.» (Ναούμ 1:3). Με καταπληκτικά δεδομένα δικαιοσύνης θα υπερασπιστεί το κύρος του καταπατημένου νόμου Του. Και μόνο το γεγονός του δισταγ- μού Του στην εκτέλεση της δικαιοσύνης, μαρτυράει το τεράστιο βάρος των αμαρτιών που φέρνουν τις τιμωρίες Του και την αυστηρότητα της ανταπόδοσης που περιμένει τον παραβάτη.ΠΠ 624.7

Επιβάλλοντας όμως την τιμωρία, ο Θεός δε λησμόνησε την ευσπλαχνία. Οι Αμαληκίτες έπρεπε να εξολοθρευθούν, αλλά οι Κενναίοι που κατοικούσαν ανάμεσά τους γλίτωσαν. Ο λαός αυτός μολονότι δεν ήταν τελείως απαλλαγμένος από την ειδωλολατρία, λάτρευε το Θεό και φερόταν φιλικά στον λαό του Ισραήλ. Στη φυλή αυτή ανήκε ο αδελφός της γυναίκας του Μωυσή, ο Οβάβ. Ο Οβάβ είχε συνοδεύσει τους Ισραηλίτες στις οδοιπορίες τους στην έρημο και γνωρίζοντας την περιοχή, τους έδωσε πολύτιμη βοήθεια.ΠΠ 625.1

Αφότου νικήθηκαν οι Φιλισταίοι στο Μιχμάς, ο Σαούλ είχε πολεμήσει εναντίον των Μωαβιτών, των Αμμωνιτών, των Εδωμιτών, των Αμαληκιτών και των Φιλισταίων. Οπουδήποτε έστρεφε το χέρι του, αποσπούσε καινούργιες νίκες. Μόλις έλαβε την εντολή εναντίον των Αμαληκιτών, κήρυξε αμέσως τον πόλεμο. Στη δική του εξουσία προστέθηκε και το κύρος του προφήτη. Μόλις δόθηκε το σύνθημα της μάχης, οι Ισραηλίτες έτρεξαν να συγκεντρωθούν κάτω από το λάβαρό του.ΠΠ 625.2

Η εκστρατεία αυτή δε θα γινόταν αποσκοπώντας σε επεκτατισμό. Οι Ισραηλίτες δεν επρόκειτο να αποκομίσουν ούτε τη δόξα της νίκης ούτε τα λάφυρα των εχθρών τους. Θα εμπλέκονταν στον πόλεμο απλώς και μόνο για να δείξουν υπακοή στο Θεό, για να εκπληρώσουν την πρόθεσή Του να τιμωρήσει τους Αμαληκίτες. Σκοπός του Θεού ήταν όλα τα έθνη να δουν ποια θα ήταν η μοίρα του λαού που είχε καταφρονήσει την ύπατη εξουσία Του και να σημειώσουν ότι η καταστροφή τους είχε γίνει από τον ίδιο λαό, τον οποίο είχαν περιφρονήσει.ΠΠ 625.3

«Και επάταξεν ο Σαούλ τους Αμαληκίτας από Αβιλά έως της εισόδου Σουρ, της κατά πρόσωπον Αιγύπτου. Και συνέλαβεν Αγάγ τον βασιλέα των Αμαληκιτών ζώντα, πάντα δε τον λαόν εξωλόθρευσεν εν στόματι μαχαίρας. Πλην εφείσθη ο Σαούλ και ο λαός τον Αγάγ, και τα καλύτερα των προβάτων, και των βοών, και των δευτερευόντων, και των αρνίων, και παντός αγαθού, και δεν ήθελον να εξολοθρεύσωσιν αυτά, αλλά παν το ευτελές και εξουδενωμένον, εκείνα εξωλόθρευσαν.»ΠΠ 625.4

Αυτή η εναντίον των Αμαληκιτών ήταν η πιο περίλαμπρη νίκη που είχε κερδίσει ποτέ ο Σαούλ και συνετέλεσε να ξανανάψει την περηφάνια της καρδιάς του. Για αυτόν ήταν ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Φιλοδοξώντας να αυξήσει την αίγλη της θριαμβευτικής επιστροφής του με την παρουσία του βασιλικού αιχμαλώτου, ο Σαούλ τόλμησε να μιμηθεί τις συνήθειες των γειτονικών κρατών και κράτησε ζωντανό τον Αγάγ, τον άγριο και πολεμοχαρή βασιλιά των Αμαληκιτών.ΠΠ 625.5

Ο λαός κράτησε για λογαριασμό του τα καλύτερα αιγοπρόβατα, τα βοοειδή και τα υποζύγια, δικαιολογώντας την αμαρτία αυτή ισχυριζόμενοι ότι τα είχαν φυλάξει για να τα προσφέρουν θυσία στον Κύριο. Ο σκοπός τους όμως ήταν μόνο να χρησιμοποιήσουν τα ζώα αυτά σε αντικατάσταση, διατηρώντας άθικτα τα δικά τους.ΠΠ 626.1

Ο Σαούλ τώρα είχε υποστεί την τελική δοκιμασία. Η αλαζονική του περιφρόνηση για το θέλημα του Θεού, δείχνοντας την απόφαση να κυβερνήσει ως απόλυτος μονάρχης, αποτελεί τεκμήριο ότι δεν ήταν δυνατόν να θεωρηθεί έμπιστος για βασιλική εξουσία ως όργανο στα χέρια του Κυρίου. Ενώ ο Σαούλ και ο στρατός του επέστρεφαν στην πατρίδα τους με την έξαψη της νίκης, βαθιά οδύνη πλανιόνταν στο σπιτικό του Σαμουήλ. Ο προφήτης είχε πάρει μήνυμα από το Θεό που καταδίκαζε έντονα τη στάση του βασιλιά. «Μετεμελήθην ότι έκαμα τον Σαούλ βασιλέα, διότι εστράφη από όπισθέν Μου, και τους λόγους Μου δεν εξετέλεσε.» Ο προφήτης λυπήθηκε κατάκαρδα για τη διαγωγή του απειθάρχητου βασιλιά και με δάκρυα προσευχόταν όλη τη νύχτα για την ανάκληση της απόφασης.ΠΠ 626.2

Η μεταμέλεια του Θεού δεν είναι όμοια με τη μεταμέλεια του ανθρώπου. «Ουδέ θέλει ψευσθή ο Ισχυρός του Ισραήλ, ουδέ μεταμεληθή, διότι ούτος δεν είναι άνθρωπος ώστε να μεταμεληθή.» Η ανθρώπινη μεταμέλεια προϋποθέτει αλλαγή της σκέψης. Η μεταμέλεια του Θεού υποδηλώνει αλλαγή των περιστάσεων και των σχέσεων.ΠΠ 626.3

Ο άνθρωπος είναι δυνατόν να αλλάξει τις σχέσεις του με το Θεό όταν συμμορφώνεται με τους όρους με τους οποίους μπορεί να εισχωρήσει στον κύκλο της θεϊκής εύνοιας. Από την άλλη πάλι, κάνοντας ότι θέλει εκείνος, μπορεί να αποκλειστεί από τους ευνοϊκούς όρους. Ο Κύριος όμως «είναι ο αυτός χθες, σήμερον, και εις τους αιώνας». Η ανυπακοή του Σαούλ άλλαξε τις σχέσεις του με το Θεό. Για το Θεό παραμένουν πάντοτε ίδιοι οι όροι της αποδοχής Του. Οι απαιτήσεις του Θεού εξακολουθούσαν να ισχύουν επειδή σε Αυτόν «δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής». (Εβρ. 13:8, Ιακ. 1:7).ΠΠ 626.4

Με πόνο στην καρδιά ξεκίνησε ο προφήτης το επόμενο πρωί, πηγαίνοντας να συναντήσει τον παραστρατημένο βασιλιά. Ο Σαμουήλ έτρεφε ακόμη στη σκέψη την ελπίδα ότι ο Σαούλ θα συνειδητοποιούσε την αμαρτία του και με μεταμέλεια και ταπείνωση θα επανερχόταν στη θεϊκή εύνοια. Όταν όμως γίνει το πρώτο βήμα στο δρόμο της παράβασης, το επόμενο γίνεται ευκολότερα. Ο Σαούλ, έχοντας ξεπέσει με την παράβασή του, βγήκε να προϋπαντήσει το Σαμουήλ με ένα ψέμα στα χείλη του: «Ευλογημένος να ήσαι παρά Κυρίου! Εξετέλεσα τον λόγον του Κυρίου.»ΠΠ 626.5

Οι ήχοι που έφθαναν στα αυτιά του προφήτη, διέψευδαν τη δήλωση του απειθάρχητου βασιλιά. Στη σαφή ερώτηση «και τίς είναι η φωνή αύτη των προβάτων εις τα ώτα μου και η φωνή των βοών την οποίαν ακούω;» ο Σαούλ απάντησε: «Εκ των Αμαληκιτών έφεραν αυτά, διότι ο λαός εφείσθη τα καλύτερα των προβάτων και των βοών διά να θυσιάση εις Κύριον τον Θεόν σου, τα δε λοιπά εξολοθρεύσαμεν.» Ο λαός είχε υπακούσει στις οδηγίες του Σαούλ. Προκειμένου όμως ο ίδιος να καλύψει τον εαυτό του, ήταν πρόθυμος να ρίξει επάνω τους την αμαρτία της δικής του ανυπακοής.ΠΠ 627.1

Το μήνυμα της απόρριψης του Σαούλ προξένησε απερίγραπτη λύπη στην καρδιά του Σαμουήλ. Έπρεπε να ανακοινωθεί μπροστά σε ολόκληρο το στράτευμα του Ισραήλ τη στιγμή που ήταν συνεπαρμένο από περηφάνια και θριαμβευτικά πανηγύριζε μια νίκη η οποία είχε αποδοθεί στην ανδρεία και στη στρατηγική ικανότητα του βασιλιά τους, επειδή ο Σαούλ δεν είχε συσχετίσει το Θεό με την επιτυχία του Ισραήλ στην πολεμική αναμέτρηση. Όταν όμως ο προφήτης είδε την απόδειξη της ανταρσίας του Σαούλ, καταλήφθηκε από αγανάκτηση, διότι εκείνος που είχε ευνοηθεί τόσο πολύ από το Θεό, παρέβαινε την εντολή του Ουρανού και έκανε τον λαό του Ισραήλ να αμαρτήσει.ΠΠ 627.2

Ο Σαμουήλ δεν εξαπατήθηκε από το δόλιο τέχνασμα του βασιλιά. Με λύπη και αγανάκτηση δήλωσε:ΠΠ 627.3

«Άφες, και θέλω απαγγείλει προς σε τί ελάλησεν ο Κύριος εις εμέ την νύκτα. . . Ενώ συ ήσο μικρός έμπροσθεν των οφθαλμών σου, δεν έγεινες η κεφαλή του Ισραήλ, και σε έχρισεν ο Κύριος βασιλέα επί τον Ισραήλ;»ΠΠ 627.4

Επανέλαβε τότε την προσταγή του Κυρίου όσον αφορά τον Αμαλήκ και ζήτησε το λόγο για την παρακοή του βασιλιά.ΠΠ 627.5

Ο Σαούλ επέμενε στο να δικαιολογεί τον εαυτό του:ΠΠ 627.6

«Ναι, υπήκουσα της φωνής του Κυρίου, και υπήγα εις την οδόν εις την οποίαν ο Κύριος με απέστειλε, και έφερα τον Αγάγ τον βασιλέα του Αμαλήκ, τους δε Αμαληκίτας εξολόθρευσα. Ο λαός όμως έλαβεν εκ των λαφύρων, πρόβατα, και βόας, τα καλύτερα από των απηγορευμένων, διά να θυσιάση εις Κύριον τον Θεόν σου εν Γαλγάλοις.»ΠΠ 627.7

Με λόγια αυστηρά και επιβλητικά ο προφήτης σάρωσε τα ψεύτικα προσχήματα και ανήγγειλε την αμετάκλητη απόφαση:ΠΠ 627.8

«Μήπως ο Κύριος αρέσκεται εις ολοκαυτώματα και εις θυσίας καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Κυρίου; Ιδού, η υποταγή είναι καλυτέρα παρά την θυσίαν, η υπακοή παρά το πάχος των κριών, διότι η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας, και το πείσμα καθώς η ασέβεια και η ειδωλολατρία. Επειδή συ απέρριψας τον λόγον του Κυρίου, διά τούτο και Αυτός απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς.»ΠΠ 628.1

Όταν ο βασιλιάς άκουσε την τρομερή αυτή καταδίκη, κραύγασε: «Ημάρτησα, διότι παρέβην το πρόσταγμα του Κυρίου και τους λόγους σου, φοβηθείς τον λαόν και υπακούσας εις την φωνήν αυτών.» Τρομοκρατημένος από την καταγγελία του προφήτη, ο Σαούλ ομολόγησε την ενοχή που πεισματικά αρνιόταν μέχρι τότε. Εξακολουθούσε όμως να ρίχνει την ευθύνη στο λαό, ισχυριζόμενος ότι ο φόβος του για αυτούς τον έκανε να αμαρτήσει.ΠΠ 628.2

Δεν ήταν η λύπη για την αμαρτία, αλλά ο φόβος για την επιβαλλόμενη τιμωρία που ώθησε το βασιλιά του Ισραήλ να παρακαλέσει το Σαμουήλ: «Συγχώρησον, παρακαλώ, το αμάρτημά μου, και επίστρεψον μετ’εμού, διά να προσκυνήσω τον Κύριον.» Αν ο Σαούλ είχε αισθανθεί πραγματική μετάνοια, θα όφειλε να ομολογήσει δημόσια την αμαρτία του. Αυτός όμως αγωνιούσε προπαντός να συγκροτήσει το κύρος του και να διατηρήσει την αφοσίωση του λαού. Απέβλεπε στην τιμή της παρουσίας του Σαμουήλ προκειμένου να ενισχύσει τη δική του επιρροή στο έθνος.ΠΠ 628.3

Η απάντηση του προφήτη ήταν: «Δεν θέλω επιστρέφει μετά σου, διότι απέρριψας τον λόγον του Κυρίου, και ο Κύριος απέρριψε σε από του να ήσαι βασιλεύς του Ισραήλ.» Ενώ ο Σαμουήλ γύρισε να φύγει, ο βασιλιάς, με την αγωνία που δημιουργεί ο φόβος, έπιασε το χιτώνα του για να τον κάνει να γυρίσει πίσω. Ο χιτώνας τότε σχίστηκε στα χέρια του. Πάνω σε αυτό ο προφήτης δήλωσε: «Εξέσχισεν ο Κύριος την βασιλείαν του Ισραήλ σήμερον, και έδωκεν αυτήν εις τον πλησίον σου, τον καλήτερόν σου.»ΠΠ 628.4

Ο Σαούλ ταράχθηκε περισσότερο με την απομάκρυνση του Σαμουήλ παρά με τη δυσαρέσκεια του Θεού. Ήξερε ότι ο λαός είχε περισσότερη εμπιστοσύνη σε εκείνον παρά σε αυτόν. Αν τώρα κάποιος άλλος χειροτονούνταν βασιλιάς, ο Σαούλ καταλάβαινε ότι θα του ήταν αδύνατον να διατηρήσει το κύρος του. Φοβόταν μια άμεση επανάσταση σε περίπτωση που ο Σαμουήλ τον εγκατέλειπε εντελώς. Ο Σαούλ ικέτευσε τον προφήτη να τον τιμήσει μπροστά στους πρεσβυτέρους και στο λαό, συμπορευόμενος μαζί του σε μια θρησκευτική λιτανεία. Καθοδηγούμενος από το Θεό, ο Σαμουήλ υποχώρησε στην αίτηση αυτή του βασιλιά για να μη δοθεί αφορμή για εξέγερση. Παρέμεινε όμως μόνο σαν σιωπηλός μάρτυρας της λειτουργίας.ΠΠ 628.5

Ένα ακόμη έργο υπολειπόταν να γίνει, μια πράξη δικαιοσύνης σκληρή και τρομερή. Ο Σαμουήλ έπρεπε να υπερασπιστεί δημόσια την τιμή του Θεού και να επικρίνει τη στάση του Σαούλ. Διέταξε να φερθεί μπροστά του ο βασιλιάς των Αμαληκιτών. Από όλους όσοι είχαν εκτελεστεί με το σπαθί των Ισραηλιτών, ο Αγάγ ήταν ο πιο ένοχος και ανηλεής. Ο Αγάγ μισούσε και προσπαθούσε να εξολοθρεύσει το λαό του Θεού και η τρομερή επιρροή του υπήρξε αιτία διάδοσης της ειδωλολατρίας. Παρουσιάστηκε κατ’ απαίτηση του προφήτη, κολακευμένος στην ιδέα ότι ο κίνδυνος του θανάτου είχε περάσει.ΠΠ 629.1

Ο Σαμουήλ ανήγγειλε: «Καθώς ατέκνωσε γυναίκας η ρομφαία σου, ούτω θέλει ατεκνωθή μεταξύ των γυναικών η μήτηρ σου.» «Και κατέκοψεν ο Σαμουήλ τον Αγάγ ενώπιον του Κυρίου εν Γαλγάλοις.» Μετά από αυτό ο Σαμουήλ επέστρεψε στο σπίτι του στη Ραμά και ο Σαούλ στο δικό του στη Γαβαά. Από τότε, μόνο μια φορά συναντήθηκαν προφήτης και βασιλιάς.ΠΠ 629.2

Όταν κλήθηκε να ανέβη στο θρόνο, ο Σαούλ ήταν πολύ μετριόφρων όσον αφορά στις ικανότητές του και ήταν πρόθυμος να δεχτεί νουθεσία. Είχε ελλείψεις σε γνώση και εμπειρία και παρουσίαζε σοβαρά ελαττώματα του χαρακτήρα. Ο Κύριος όμως του χορήγησε το Άγιο Πνεύμα για οδηγό και βοηθό του και τον έφερε σε τέτοιο σημείο που θα μπορούσε να αναπτύξει τα απαιτούμενα προσόντα του ηγέτη του Ισραήλ. Αν είχε παραμείνει ταπεινός, πάντοτε ζητώντας να καθοδηγείται από τη θεϊκή σοφία, θα είχε τη δυνατότητα να εκτελέσει τα καθήκοντα του υψηλού του αξιώματος με τιμή και επιτυχία.ΠΠ 629.3

Με την επιρροή της θεϊκής χάρης κάθε καλή ιδιότητα θα είχε ενισχυθεί, ενώ οι κακές έμφυτες ροπές θα είχαν εξασθενήσει. Αυτό είναι το έργο που προτίθεται να κάνει ο Κύριος για όλους εκείνους που καθιερώνονται σε Αυτόν. Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν οδηγηθεί σε διάφορες θέσεις του έργου Του επειδή έχουν ταπεινό και επιδεκτικό για μάθηση πνεύμα. Η πρόνοιά Του τους τοποθετεί εκεί όπου μπορούν να γίνουν μαθητευόμενοί Του. Τους αποκαλύπτει τα ελαττώματα του χαρακτήρα τους. Σε όλους όσοι αναζητούν τη βοήθειά Του, χορηγεί δύναμη για να διορθώσουν τα λάθη τους.ΠΠ 629.4

Ο Σαούλ όμως πήρε επάνω του την έπαρσή του και στέρησε την τιμή από το Θεό με την απείθεια και την ανυπακοή. Παρά το γεγονός ότι όταν κλήθηκε πρώτος στο θρόνο ήταν ταπεινός και δεν είχε ε- μπιστοσύνη στον εαυτό του, η επιτυχία τον γέμισε με αυτοπεποίθηση. Η πρώτη κιόλας νίκη στο διάστημα της βασιλείας του επέφερε την έπαρση της καρδιάς τοθ. Για αυτόν το περιστατικό αυτό απετέλεσε ο μεγαλύτερος κίνδυνος.ΠΠ 629.5

Η ανδρεία και η στρατιωτική δεξιοτεχνία που επέδειξε κατά την απελευθέρωση της Ιαβείς-Γαλαάδ είχε προκαλέσει τον ενθουσιασμό ολόκληρου του έθνους. Ο λαός απένειμε την τιμή στο βασιλιά του, λησμονώντας ότι αυτός δεν ήταν παρά ένα όργανο μέσω του οποίου ενήργησε ο Θεός. Ενώ στην αρχή ο Σαούλ απέδωσε τη δόξα στο Θεό, αργότερα κράτησε την τιμή για τον εαυτό του. Λησμόνησε ότι εξαρτιόταν από το Θεό και η καρδιά του απομακρύνθηκε από τον Κύριο.ΠΠ 630.1

Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για το αμάρτημά της προπέτειας και της ιεροσυλίας στα Γάλγαλα. Η ίδια τυφλή εμπιστοσύνη στον εαυτό του τον έκανε να απορρίψει τον Σαμουήλ. Ο Σαούλ αναγνώριζε ότι ο Σαμουήλ ήταν προφήτης σταλμένος από το Θεό. Επομένως έπρεπε να δεχθεί τον έλεγχο και αν ακόμη ο ίδιος δεν είχε δει ότι είχε αμαρτήσει. Αν ήταν πρόθυμος να αναγνωρίσει και να ομολογήσει το λάθος του, η δυσάρεστη αυτή πείρα θα είχε γίνει προφύλαξη για το μέλλον του.ΠΠ 630.2

Αν ο Κύριος Τον είχε τότε αποχωριστεί ολοκληρωτικά, δε θα του είχε ξαναμιλήσει μέσω του προφήτη Του, δε θα του εμπιστευόταν την εκτέλεση ενός ορισμένου έργου ώστε να μπορέσει να επανορθώσει τα σφάλματα του παρελθόντος. Όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι παιδί του Θεού, γίνεται αδιάφορος στο να εκτελεί το θέλημά Του και επηρεάζει έτσι και άλλους να φέρονται με αισχύνη και απερισκεψία στα παραγγέλματα του Κυρίου. Είναι ακόμη δυνατόν να μετατραπούν οι αποτυχίες του σε νίκες, φτάνει μόνο να δεχτεί τον έλεγχο με πραγματική συντριβή καρδιάς και να επιστρέψει στο Θεό με πίστη και ταπεινοφροσύνη. Η ταπείνωση που ακολουθεί την ήττα γίνεται πολλές φορές ευλογία, γιατί παρουσιάζει την ανικανότητά μας να εκτελέσουμε το θέλημα του Θεού χωρίς τη βοήθειά Του.ΠΠ 630.3

Όταν ο Σαούλ αποστράφηκε τον έλεγχο που του έκανε το Άγιο Πνεύμα και πεισματικά επέμενε να αυτοδικαιώνεται, απέρριψε το μοναδικό μέσον με το οποίο μπορούσε να ενεργήσει ο Θεός για να τον σώσει από τον εαυτό του. Είχε χωριστεί εκούσια από το Θεό. Δεν ήταν δυνατόν να δεχτεί θεϊκή βοήθεια και καθοδήγηση παρά μόνο αν επέστρεφε στο Θεό εξομολογούμενος την αμαρτία του.ΠΠ 630.4

Στα Γάλγαλα, ο Σαούλ παρουσίασε μια εικόνα βαθιάς συναίσθησης με τον τρόπο που έστεκε μπροστά στο στράτευμα του Ισραήλ και πρόσφερε θυσία στο Θεό. Η ευλάβειά του όμως δεν ήταν ειλικρινής. Μια θρησκευτική λειτουργία προσφερόταν σε διαμετρική αντίθεση προς την εντολή του Θεού και είχε ως μόνο αποτέλεσμα να εξασθενίσει τη δύναμη που είχε στα χέρια του ο Σαούλ, οδηγώντας τον πέρα από το σημείο που ο Θεός ήταν τόσο πρόθυμος να του προσφέρει.ΠΠ 631.1

Στην εκστρατεία κατά του Αμαλήκ ο Σαούλ νόμισε ότι είχε κάνει όσα από εκείνα που είχε προστάξει ο Θεός ήταν απαραίτητα. Ο Κύριος δεν ήταν ευχαριστημένος με τη μερική μόνο υπακοή ούτε επρόκειτο να μη λάβει υπόψη αυτό που αγνοήθηκε με ένα τόσο εύσχημο κίνητρο. Ο Θεός δεν είχε δώσει στον άνθρωπο την ελευθερία να απομακρυνθεί από τις απαιτήσεις Του. Ο Κύριος έκανε γνωστό στον λαό του Ισραήλ:ΠΠ 631.2

«Δεν θέλετε κάμει. . . έκαστος ό,τι φανή αρεστόν εις τους ο-φθαλμούς αυτού», αλλά κοίταξε «να πράττης το καλόν και το αρεστόν ενώπιον Κυρίου του Θεού σου.» (Δευτ. 12:8,28).ΠΠ 631.3

Όταν πρόκειται να αποφασίσουμε για μια οποιαδήποτε πορεία δράσης, δεν πρέπει να διερωτηθούμε αν βλέπουμε κάποια βλάβη που ενδεχομένως να προκύψει από αυτή, αλλά αν είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού.ΠΠ 631.4

«Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.» (Παρ. 14:12).ΠΠ 631.5

«Η υποταγή είναι καλυτέρα παρά την θυσίαν.»ΠΠ 631.6

Οι προσφερόμενες θυσίες δεν είχαν από μόνες τους καμιά αξία στα μάτια του Θεού. Αυτές προορίζονταν την από μέρους του θύτη μετάνοια για την αμαρτία, πίστη στο Χριστό και υπόσχεση για μελλοντική υπακοή στο νόμο του Θεού. Χωρίς όμως τη μετάνοια, την πίστη και την υπάκουη καρδιά οι θυσίες ήταν άχρηστες. Όταν ο Σαούλ πρότεινε να προσφέρει θυσία τα ζώα που ο Θεός προόριζε για εξολόθρευση παρέβηκε την εντολή του Θεού. Αυτό δείχνει ολοφάνερη περιφρόνηση για τη θεϊκή εξουσία. Η τέλεση θυσία θα ήταν προσβολή για τον Ουρανό.ΠΠ 631.7

Αν και έχουν τα αποτελέσματα της αμαρτίας του Σαούλ μπροστά τους, πόσοι ακολουθούν μια παρόμοια πορεία! Ενώ αρνούνται να πιστέψουν σε ορισμένες απαιτήσεις του Κυρίου και να τις ακολουθήσουν, εξακολουθούν να προσφέρουν στο Θεό τα συνηθισμένα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Σε τέτοια λατρεία δεν απαντάει το Πνεύμα του Θεού. Ανεξαρτήτως πόσο ζηλωτές μπορεί να είναι οι άνθρωποι στην τήρηση των θρησκευτικών τελετών, είναι αδύνατον να τους υποδείξει το σωστό ο Κύριος, αν επιμένουν να παραβιάζουν εσκεμμένα μια από τις εντολές Του.ΠΠ 631.8

«Η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας, και τοΠΠ 632.1

πείσμα καθώς η ασέβεια και η ειδωλολατρεία.»ΠΠ 632.2

Η απείθεια έλκει την καταγωγή της από το Σατανά. Κάθε απείθεια έναντι του Θεού οφείλεται άμεσα στη σατανική επιρροή. Αυτοί που τάσσονται εναντίον της κυβέρνησης του Θεού, έχουν συνάψει συμμαχία με τον αρχιαποστάτη που θα χρησιμοποιήσει τη δύναμη και την πανουργία του για να αιχμαλωτίσει τις αισθήσεις και να διαστρεβλώσει τη νοημοσύνη. Θα παρουσιάσει το καθετί κάτω από ένα ψεύτικο φως. Όπως οι προπάτορές μας, έτσι και όσοι πέφτουν κάτω από τα θελκτικά γητέματα, βλέπουν μόνο μεγάλα προνόμια να ακολουθούν τον παραβάτη.ΠΠ 632.3

Δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη απόδειξη για τα παραπλανητικά κελεύσματα του Σατανά από το γεγονός ότι πολλοί που οδηγούνται από αυτόν, εξαπατούν τον εαυτό τους με τη σκέψη ότι ανήκουν στην υπηρεσία του Θεού. Όταν ο Κορέ, ο Δαθάν και ο Αβειρών στασίασαν ενάντια στο κύρος του Μωυσή, νόμιζαν ότι αντιστέκονταν μόνο σε έναν άνθρωπο αρχηγό, έναν άνθρωπο σαν και αυτούς. Έφθασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι πραγματικά πρόσφεραν υπηρεσία στο Θεό. Απορρίπτοντας όμως το σκεύος της επιλογής του Θεού, απέρριψαν το Χριστό. Πρόσβαλαν το Πνεύμα του Θεού.ΠΠ 632.4

Έτσι και στις ημέρες του Χριστού οι Ιουδαίοι γραμματείς και πρεσβύτεροι, προφασιζόμενοι υπερβολικό ζήλο για την τιμή του Θεού, σταύρωσαν τον Υιό Του. Το ίδιο πνεύμα υπάρχει ακόμη στις καρδιές εκείνων που βάλθηκαν να ακολουθούν το δικό τους θέλημα, σε αντίθεση του θελήματος του Θεού.ΠΠ 632.5

Ο Σαούλ είχε την τρανότερη απόδειξη ότι ο Σαμουήλ ήταν ε-μπνευσμένος από το Θεό. Η τόλμη του να παραβλέψει την εντολή του Θεού μέσω του προφήτη, αντιβαίνει τις υπαγορεύσεις της λογικής και της ορθής κρίσης. Η μοιραία αποστασία του πρέπει να αποδοθεί σε σατανική μαγεία.ΠΠ 632.6

Ο Σαούλ είχε δείξει μεγάλο ζήλο στην καταστολή της ειδωλολατρίας και της μαγείας. Στην ανυπακοή όμως που έδειξε για τη θεϊκή εντολή, κινήθηκε από το ίδιο αντιδραστικό προς το Θεό πνεύμα και είχε επηρεαστεί τόσο από το Σατανά όσο και αυτοί που εφαρμόζουν τη μαγεία. Όταν ελέγχθηκε, στην ανταρσία του πρόσθεσε και την ισχυρογνωμοσύνη. Δε θα μπορούσε να είχε προσβάλει περισσότερο το Πνεύμα του Θεού αν είχε ενωθεί φανερά με τους ειδωλολάτρες.ΠΠ 632.7

Είναι επικίνδυνο βήμα να περιφρονεί κανείς τις τις προειδοποιήσεις του λόγου του Θεού ή του Πνεύματός Του. Πολλοί, όπως ο Σαούλ, υποχωρούν μπροστά στον πειρασμό, μέχρι που τυφλώνονται ως προς την πραγματική υφή της αμαρτίας. Κολακεύονται με τη σκέψη ότι έχουν κατά νου κάποιο καλό σκοπό και δεν έχουν κάνει τίποτε το επιλήψιμο, απομακρυσμένοι από τις απαιτήσεις του Κυρίου. Έτσι, καταφρονούν το Πνεύμα της χάρης μέχρι που η φωνή Του δεν ακούγεται πια. Τότε αφήνονται στην πλάνη που διάλεξαν.ΠΠ 633.1

Με το Σαούλ ο Θεός είχε δώσει στον Ισραήλ ένα βασιλιά σύμφωνα με την καρδιά τους, όπως είπε ο Σαμουήλ στα Γάλγαλα, όταν η βασιλεία είχε επικυρωθεί στο Σαούλ: «Ιδού ο βασιλεύς τον οποίον εκλέξατε και τον οποίον εζητήσατε.» (Α', Σαμ. 12:13). Ωραίος στο παρουσιαστικό, με αρχοντικό παράστημα και εκλεπτυσμένους τρόπους, ήταν η προσωποποίηση της βασιλικής μεγαλοπρέπειας όπως την αντιλαμβάνονταν.ΠΠ 633.2

Και η προσωπική ανδρεία του και η ικανότητά του στην ηγεσία του στρατού αποτελούσαν τις αρετές τις οποίες οι Ισραηλίτες θεωρούσαν περισσότερο υπολογίσιμες προκειμένου να τους εξασφαλίσουν το σεβασμό και την τιμή από μέρους των άλλων εθνών. Δεν τους έμελλε για τις ανώτερες αρετές που ο βασιλιάς έπρεπε να κατέχει και που ήταν οι μόνες που τον καταστούν ικανό να διοικήσει με δικαιοσύνη και με ισότητα.ΠΠ 633.3

Δε ζήτησαν κάποιον με πραγματικά ευγενικό χαρακτήρα, κάποιον που να έχει την αγάπη και το φόβο του Θεού. Δεν είχαν ζητήσει τη συμβουλή του Θεού όσον αφορά στα προσόντα που πρέπει να έχει ένας ηγέτης ώστε να διατηρείται ο ιδιαίτερος και άγιος χαρακτήρας του εκλεκτού λαού Του. Δεν είχαν ζητήσει τον τρόπο του Θεού αλλά το δικό τους τρόπο. Επομένως ο Θεός τους έδωσε ένα βασιλιά όπως τον ήθελαν, έναν ο χαρακτήρας του οποίου αντικατόπτριζε το δικό τους. Οι καρδιές τους δεν ήταν υποταγμένες στο Θεό και ο βασιλιάς τους ήταν και αυτός ανυπότακτος στη θεϊκή χάρη. Κάτω από την ηγεσία αυτού του βασιλιά θα αποκτούσαν την απαραίτητη εμπειρία που θα τους έκανε να δουν το λάθος τους και να επιστρέψουν με αφοσίωσή στο Θεό.ΠΠ 633.4

Παραταύτα, επειδή ο Θεός είχε αναθέσει στο Σαούλ την ευθύνη του βασιλείου, δεν τον άφησε μόνο του. Έκανε το Άγιο Πνεύμα να επισκιάσει το Σαούλ ώστε να του αποκαλυφθούν οι αδυναμίες του και η ανάγκη του για θεϊκή χάρη. Αν ο Σαούλ είχε στηριχθεί στο Θεό, Αυτός θα ήταν μαζί του. Όσο διάστημα θα άφηνε να ελέγχεται το θέλημά του από το θέλημα του Θεού, όσο διάστημα θα παραδινόταν στην μαθητεία του Πνεύματος, ο Θεός θα μπορούσε να στέψει τις προσπάθειές του με επιτυχία.ΠΠ 633.5

Όταν όμως ο Σαούλ προτίμησε να ενεργεί ανεξάρτητα από το Θεό, Αυτός δεν μπορούσε να είναι ο οδηγός του και αναγκάστηκε να τον παραμερίσει. Τότε κάλεσε στο θρόνο «άνθρωπον κατά την καρδίαν Αυτού» (Α’ Σαμ. 13:14) - αυτό δε σημαίνει άψογο χαρακτήρα, αλλά έναν ηγέτη που αντί να βασίζεται στον εαυτό του, θα εμπιστευόταν το Θεό και θα κατευθυνόταν από το Πνεύμα Του, έναν ηγέτη που όταν θα αμάρτανε, θα υποβαλλόταν στον έλεγχο και στην επανόρθωση.ΠΠ 634.1