Κεφάλαιο 8—Ο Κατακλυσμοσ

(Βασίζεται στο βιβλίο Γένεσις, κεφ. 6:, 7:)ΠΠ 73.1

Στην εποχή του Νώε μια διπλή κατάρα βάραινε τη Γη σαν αποτέλεσμα της παράβασης του Αδάμ και του φόνου που διέπραξε ο Κάιν. Αυτό όμως δεν είχε προξενήσει σημαντική μετάλλαξη στη φυσική όψη της Γης. Αισθητά δείγματα κατάπτωσης υπήρχαν, αλλά η Γη εξακολουθούσε να είναι ωραία και πλουτοπαραγωγική με τα δώρα της θεϊκής πρόνοιας. Οι λόφοι καλύπτονταν από μεγαλόπρεπα δένδρα που υποβάσταζαν καταφορτωμένες με καρπό κληματαριές. Οι απέραντες πεδιάδες ήταν ντυμένες με πρασινάδα και μοσχομύριζαν με χιλιανθή αρώματα. Τα φρούτα της Γης παρουσίαζαν μεγάλη, απεριόριστη σχεδόν ποικιλία. Τα δένδρα ξεπερνούσαν σε μέγεθος τα σημερινά, καθώς επίσης ήταν ομορφιά και με τέλεια συμμετρία. Το ξύλο τους ήταν καμωμένο από λεπτές ίνες και σκληρή ουσία που έμοιαζε σαν πέτρα και είχε μεγάλη αντοχή. Το χρυσό, το ασήμι και οι πολύτιμες πέτρες υπήρχαν σε αφθονία.ΠΠ 73.2

Η ανθρώπινη φυλή διατηρούσε ακόμη κατά πολύ την αρχική ευρωστία της. Λίγες μόνο γενεές είχαν παρέλθει αφότου ο Αδάμ είχε το δικαίωμα να πλησιάζει στο δένδρο που παρέτεινε τη ζωή. Η ζωή του ανθρώπου μετριόταν ακόμη με τους αιώνες. Αν οι αιωνόβιοι εκείνοι άνθρωποι, οι προικισμένοι με σπάνιες ικανότητες για να προγραμματίζουν και να εκτελούν είχαν αφιερωθεί στην υπηρεσία του Θεού, θα είχαν καταστήσει το όνομα του Πλάστη τους δοξολογία επάνω στη Γη και θα ανταποκρίνονταν στο σκοπό που Αυτός τους πρόσφερε τη ζωή. Αλλά απέτυχαν. Υπήρχαν πολλοί γίγαντες, άνθρωποι μεγάλου αναστήματος και αντοχής, περίφημοι για τη σοφία τους, επιδέξιοι να εκπονούν τα πιο έξυπνα και αξιοθαύμαστα έργα. Η ενοχή τους όμως να παραδοθούν ξέφρενα στην παρανομία, συναγωνιζόταν την επιδεξιότητα και την πνευματική τους ικανότητα.ΠΠ 73.3

Ο Θεός είχε χαρίσει στους προκατακλυσμιαίους πλούσια και πολλά δώρα. Αλλά αυτοί χρησιμοποιούσαν τις ευλογίες Του για να δοξάσουν τον εαυτό τους. Με αυτό τον τρόπο τις μετέτρεπαν σε κατάρα αγαπώντας τα δώρα και όχι το Δωρητή. Χρησιμοποιούσαν το χρυσάφι και το ασήμι, τις πολύτιμες πέτρες και το εξαίρετο ξύλο για να κατασκευάζουν τις κατοικίες τους και βάλθηκαν να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον στο να εξωραΐζουν τα σπίτια τους με τα πιο επιτήδεια έργα τέχνης. Ζητούσαν μόνο να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες της περήφανης καρδιάς τους και τέρπονταν αφάνταστα με ηδονικές και αμαρτωλές σκηνές. Αφού δεν είχαν την επιθυμία να συμπεριλάβουν το Θεό στον κύκλο των γνώσεών τους, σε λίγο κατέληξαν να αρνούνται την ύπαρξή Του. Λάτρευαν τη φύση αντί για το Θεό της φύσης. Δόξαζαν την ανθρώπινη ευφυΐα, λάτρευαν τα έργα των χεριών τους και δίδασκαν στα παιδιά τους να προσκυνούν τις λαξευτές εικόνες.ΠΠ 74.1

Μέσα στα πράσινα λιβάδια και κάτω από τα όμορφα δένδρα έστηναν τα ειδωλολατρικά τους θυσιαστήρια. Εκτεταμένα άλση που διατηρούσαν το φύλλωμά τους ολόκληρο το χρόνο, είχαν αφιερωθεί στη λατρεία των ειδώλων. Τα άλση αυτά συνόρευαν με ωραίους κήπους. Ελικοειδείς δρόμοι δημιουργούνταν από αψίδες προερχόμενες από κάθε λογής καρποφόρο δένδρο. Οι δρόμοι αυτοί ήταν εξωραϊσμένοι με καθετί μπορούσε να τέρψει τις αισθήσεις ή να ικανοποιεί τις αισθησιακές επιθυμίες του λαού. Έτσι παρασύρονταν να συμμετέχουν στην ειδωλολατρία.ΠΠ 74.2

Οι άνθρωποι απέκλεισαν το Θεό από τις γνώσεις τους και λάτρεψαν τα αποκυήματα της φαντασίας τους με αποτέλεσμα την συνεχώς αυξανόμενη διαφθορά τους. Ο ψαλμωδός περιγράφει τα αποτελέσματα που ασκεί η λατρεία των ειδώλων στους προσκυνητές τους. Λέει: «Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι ποιούντες αυτά.» (Ψαλμ. 115:8). Σύμφωνα με τον κανόνα της ανθρώπινης διάνοιας, μεταβαλλόμαστε με την παρατήρηση. Ο άνθρωπος δεν πρόκειται να υψωθεί περισσότερο από την πνευματική σύλληψη που έχει για την αλήθεια, την αγνότητα και την αγιότητα. Αν το πνεύμα δεν ανέρχεται πάνω από το ανθρώπινο διανοητικό επίπεδο, αν δεν υψώνεται με πίστη να παρατηρήσει την άπειρη σοφία και αγάπη, ο άνθρωπος θα βυθίζεται ολοένα και χαμηλότερα.ΠΠ 74.3

Οι προσκυνητές των ψευδών θεών περιέβαλλαν τις θεότητές τους με ανθρώπινα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και πάθη, με τρόπο τέτοιο ώστε ο γνώμονας του χαρακτήρα υποβιβάστηκε στην ομοιότητα της ανθρώπινης αμαρτίας. Το αποτέλεσμα ήταν να διαφθαρούν. «Και είδεν ο Θεός ότι επληθύνετο η κακία του αν θρώπου επί της γης, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας.» «Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας.» Ο Θεός είχε δώσει τις εντολές Του για κανόνα της ζωής, αλλά ο νόμος Του παραβιάστηκε. Το αποτέλεσμα ήταν η κάθε είδους αμαρτία. Η ασέβεια των ανθρώπων ήταν κατάφωρη και προκλητική, η δικαιοσύνη ποδοπατήθηκε και οι κραυγές των καταδυναστευομένων έφταναν στα ουράνια.ΠΠ 74.4

Από νωρίς εισήχθηκε η πολυγαμία, αντίθετα με το αρχικό σχέδιο. Μια γυναίκα έδωσε ο Θεός στον Αδάμ δείχνοντας την εντολή Του στο ζήτημα αυτό. Μετά την πτώση όμως, οι άνθρωποι προτίμησαν να ακολουθήσουν τις δικές τους αμαρτωλές επιθυμίες. Το αποτέλεσμα ήταν η ταχεία αύξηση της εγκληματικότητας και της εξαθλίωσης. Ούτε ο θεσμός του γάμου, ούτε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας υπολογιζόταν. Όποιος ορεγόταν τις γυναίκες ή τα κτήματα του γείτονά του τα άρπαζε με τη βία και οι άνθρωποι θριάμβευαν στις εκδηλώσεις της βιαιοπραγίας. Αγάλλονταν να εξολοθρεύουν τα ζώα και η χρήση του κρέατος στη διατροφή τους έκανε τους ανθρώπους περισσότερο σκληρούς και αιμοβόρους. Έφτασαν μέχρι το σημείο να βλέπουν την ανθρώπινη ζωή με καταπληκτική αδιαφορία.ΠΠ 75.1

Ο κόσμος βρισκόταν στη νηπιακή του ηλικία. Όμως τόσο μεγάλη ήταν η ασέβεια και τόσο πλατιά είχε διαδοθεί, ώστε ο Θεός δεν μπορούσε να υπομένει περισσότερο και είπε: «Θέλω εξαλείψει τον άνθρωπον, τον οποίον εποίησα, από προσώπου της γης.» Κατέστησε γνωστό ότι το Πνεύμα Του δε θα αγωνιζόταν αιώνια με την ένοχη φυλή. Αν δεν έπαυαν να μολύνουν με τις αμαρτίες τους τον κόσμο και τους πλούσιους θησαυρούς του, θα τους εξάλειφε από τη δημιουργία Του και θα κατέστρεφε τα πράγματα τα οποία χαιρόταν να τους ευλογεί. Θα εξολόθρευε τα ζώα του αγρού και τη βλάστηση η οποία εξασφάλιζε άφθονα στοιχεία της διατροφής. Θα μετέβαλλε την όμορφη Γη σε μια αχανή σκηνή ερήμωσης και καταστροφής.ΠΠ 75.2

Μέσα στην κυριαρχούσα διαφθορά ο Μαθουσάλας, ο Νώε και πολλοί άλλοι μοχθούσαν για να διατηρήσουν ζωντανή την επίγνωση του αληθινού Θεού και να αναχαιτίσουν το κύμα της ηθικής διαφθοράς. Εκατόν είκοσι χρόνια πριν από τον κατακλυσμό, ο Θεός δήλωσε με έναν άγγελο στο Νώε την πρόθεσή Του να καθοδηγήσει να κατασκευάσει μια κιβωτό. Ενώ θα κατασκεύαζε την κιβωτό, έπρεπε να διακηρύττει ότι ο Θεός θα έφερνε τον κατακλυσμό των υδάτων στη Γη για να εξολοθρεύσει τους ασεβείς. Όσοι θα πίστευαν στην εξαγγελία και θα ετοιμάζονταν για το γεγονός εκεί- νο με μετάνοια και με μεταρρύθμιση της ζωής τους,ΠΠ 75.3

θα έπαιρναν συγχώρηση και θα σώζονταν. Ο Ενώχ είχε επαναλάβει στα παιδιά του τα όσα ο Θεός τού είχε δείξει σχετικά με τον κατακλυσμό και ο Μαθουσάλας και οι γιοι του έζησαν αρκετά μέχρι να ακούσουν το κήρυγμα του Νώε. Έτσι, βοήθησαν στην κατασκευή της κιβωτού.ΠΠ 76.1

Ο Θεός έδωσε στο Νώε τις ακριβείς διαστάσεις της κιβωτού και σαφείς οδηγίες για την κατασκευή της σε κάθε λεπτομέρεια. Ανθρώπινη σοφία δεν μπορούσε να επινοήσει ένα κατασκεύασμα τέτοιας καταπληκτικής ολκής και αντοχής. Ο Θεός ήταν ο σχεδιαστής, ο Νώε ο κατασκευαστής. Το κοίλο κατασκεύασμα έμοιαζε με πλοίο για να μπορεί να επιπλέει στο νερό, αλλά σε γενικές γραμμές έμοιαζε μάλλον με σπίτι. Είχε τρία πατώματα με μια μοναδική πόρτα στο πλάι. Το φως ερχόταν από πάνω και τα διάφορα δια-μερίσματα ήταν έτσι κατασκευασμένα ώστε να φωτίζονται. Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή της κιβωτού ήταν κυπαρισσόξυλο ή ξύλο γοφέρ που θα άντεχε στην αποσύνθεση εκατοντάδες χρόνια.ΠΠ 76.2

Η κατασκευή του πελώριου αυτού οικοδομήματος ήταν αργή και κοπιαστική εργασία. Εξαιτίας του μεγέθους των δένδρων και της ποιότητας του ξύλου απαιτείτο πολύ περισσότερη εργασία τότε από ότι απαιτείται σήμερα για την προετοιμασία της ξυλείας, παρόλο που οι άνθρωποι διέθεταν μεγαλύτερη δύναμη εκείνη την εποχή. Καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια για να γίνει τέλεια η εργασία από ανθρώπινης πλευράς. Παραταύτα, δε θα άντεχε η κιβωτός στη θύελλα που θα ξέσπαγε επάνω στη Γη. Μόνο ο Θεός μπορούσε να διασώσει τους δούλους Του επάνω στα καταρρακτώδη νερά.ΠΠ 76.3

«Διά πίστεως ο Νώε ειδοποιηθείς θεόθεν περί των μη βλεπομένων έτι, εφοβήθη, και κατεσκεύασε κιβωτόν προς σωτηρίαν του οίκου αυτού, δι’ης κατέκρινε τον κόσμον και έγεινε κληρονόμος της διά πίστεως δικαιοσύνης.» (Εβρ. 11:7). Καθώς ο Νώε μετέδιδε το προειδοποιητικό άγγελμα στον κόσμο, τα λόγια του έδειχναν την ειλικρίνεια του. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο η πίστη του τελειοποιήθηκε και φανερώθηκε. Έδωσε το παράδειγμα στον κόσμο να πιστέψουν ακριβώς αυτά που λέει ο Θεός. Όλη την περιουσία του τη διέθεσε στην κιβωτό. Όταν άρχισε να κατασκευάζει εκείνο το τεράστιο πλοίο στη στεριά, πλήθη ανθρώπων έρχονταν από παντού να δουν το περίεργο θέαμα και να ακούσουν τα σοβαρά και φλογερά λόγια του παράξενου εκείνου κήρυκα. Κάθε κτύπος του σφυριού επάνω στην κιβωτό ήταν και μια μαρτυρία για το λαό.ΠΠ 76.4

Στην αρχή πολλοί φάνηκαν ότι δέχονταν την προειδοποίηση. Δεν επέστρεψαν όμως στο Θεό με πραγματική μετάνοια. Δεν ήθε- λαν να απαρνηθούν τις αμαρτίες τους. Στο διάστημα που μεσολάβησε πριν έρθει ο κατακλυσμός, η πίστη τους δοκιμάσθηκε και απέτυχαν να αντέξουν τη δοκιμασία. Κυριευμένοι από την επικρατούσα απιστία, ενώθηκαν τελικά με τους προηγούμενους συντρόφους τους στην απόρριψη της ιεροπρεπής αγγελίας. Μερικοί είχαν πειστεί απόλυτα και θα έδιναν προσοχή στα προειδοποιητικά λόγια. Αλλά ήταν τόσοι πολλοί εκείνοι που χλεύαζαν και ειρωνεύονταν, ώστε συμμερίσθηκαν και αυτοί το πνεύμα τους. Αρχικά, αντιστάθηκαν στην ευσπλαχνική πρόσκληση και σε λίγο μεταβλήθηκαν στους πιο θρασείς και περιφρονητικούς εμπαίκτες, επειδή κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος και δε βυθίζεται χειρότερα στην αμαρτία από ότι εκείνοι που κάποτε είχαν δεχθεί το φως, αλλά αντέδρασαν μετά στο Πνεύμα του Θεού.ΠΠ 76.5

Οι άνθρωποι της γενιάς εκείνης δεν ήταν ειδωλολάτρες με όλη τη σημασία της λέξης. Πολλοί διατείνονταν ότι λάτρευαν το Θεό. Ισχυρίζονταν ότι τα είδωλά τους ήταν αναπαραστάσεις της Θεότητας και ότι μέσω αυτών οι άνθρωποι μπορούσαν να συλλάβουν καλύτερα την έννοια της θεϊκής Ύπαρξης. Αυτή η κατηγορία των ανθρώπων ήταν από τους πρώτους που απέρριψαν το κήρυγμα του Νώε. Προσπαθώντας να παραστήσουν το Θεό με υλικά αντικείμενα, τυφλώθηκε η διάνοιά τους σ να διακρίνουν το μεγαλείο και τη δύναμή Του. Έπαψαν να αναγνωρίζουν την αγιότητα του χαρακτήρα Του και την ιερή, αναλλοίωτη φύση των αξιώσεών Του.ΠΠ 77.1

Όσο γενικευόταν η αμαρτία, τόσο λιγότερο βλαβερή παρουσιαζόταν, ώσπου τελικά οι άνθρωποι δήλωσαν ότι ο θεϊκός νόμος δεν ίσχυε πια, ότι ήταν αντίθετο προς το χαρακτήρα του Θεού να τιμωρήσει την παράβαση και δεν μπορούσαν να παραδεχτούν ότι οι κρίσεις Του θα έπεφταν στη Γη. Αν οι άνθρωποι της γενιάς εκείνης είχαν υπακούσει στο θεϊκό νόμο, θα είχαν αναγνωρίσει τη φωνή του Θεού μέσα από την προειδοποίηση του δούλου Του. Αλλά με την απόρριψη του φωτός υπέστησαν τέτοια πνευματική τύφλωση, ώστε πραγματικά πίστευαν ότι η αγγελία του Νώε ήταν μια πλάνη.ΠΠ 77.2

Τα πλήθη δε στάθηκαν με το μέρος του δικαίου. Ο κόσμος ολόκληρος είχε παραταχθεί εναντίον της δικαιοσύνης και του νόμου του Θεού, και θεώρησαν το Νώε φανατικό. Όταν ο Σατανάς έβαλε σε πειρασμό την Εύα να παρακούσει στο Θεό, της είπε: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει.» (Γέν. 3:4). Οι μεγάλοι του κόσμου, άνθρωποι σοφοί και τιμώμενοι, επαναλάμβαναν το ίδιο, λέγοντας: «Οι απειλές του Θεού σκοπό έχουν μόνο να προκαλέσουν φόβο και δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν ποτέ. Δε χρειάζεται να ανησυχείτε. Ένα τέτοιο γεγονός όπως η καταστροφή του κόσμου από μέρους του Θεού ο Οποίος τον δημιούργησε και η τιμωρία των υπάρξεων που Εκείνος έπλασε, δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Ησυχάστε, μη φοβάστε. Ο Νώε είναι εξωφρενικός, είναι φανατικός.» Ο κόσμος ειρωνευόταν τον παραπλανημένο γέροντα για την τρέλα του. Αντί να ταπεινώσουν τις καρδιές τους μπροστά στο Θεό, εξακολουθούσαν να ζουν στην παρακοή και στην ασέβεια, σαν να μην τους είχε μιλήσει ο Θεός με το δούλο Του.ΠΠ 77.3

Ο Νώε όμως έστεκε σαν βράχος μέσα στη θύελλα. Περικυκλωμένος από τη λαϊκή περιφρόνηση και γελοιοποίηση, ανέδειξε τον εαυτό του με την όσια ακεραιότητα και την ακλόνητη πιστότητά του. Μια δύναμη συνόδευε τα λόγια του, επειδή ήταν η φωνή του Θεού προς τον άνθρωπο μέσα από το δούλο Του. Η επαφή του με το Θεό τον ενίσχυε με ανυπολόγιστη δύναμη, ενώ για 120 χρόνια η επιβλητική φωνή του έφθανε στα αυτιά της γενιάς εκείνης, ανακοινώνοντας γεγονότα που σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική ήταν απραγματοποίητα.ΠΠ 78.1

Ο προκατακλυσμιαίος κόσμος σκεπτόταν ότι επί αιώνες οι φυσικοί νόμοι είχαν εδραιωθεί. Η αλληλοδιαδοχή των εποχών κυλούσε κανονικά. Μέχρι τότε βροχή δεν είχε πέσει ποτέ. Η Γη ποτιζόταν με ένα είδος ελαφρής ομίχλης ή δροσιάς. Τα ποτάμια δεν είχαν υπερβεί ποτέ τη στάθμη τους, αλλά κυλούσαν ήρεμα προς τη θάλασσα. Σταθεροί κανόνες συγκρατούσαν τα νερά για να μη ξεχειλίσουν. Αυτοί όμως που σκέπτονταν έτσι, δεν αναγνώριζαν το χέρι Εκείνου που αναχαίτιζε τη φορά του νερού προστάζοντας: «Έως αυτού θέλεις έρχεσθαι, και δεν θέλεις υπερβή». (Ιώβ 38:11).ΠΠ 78.2

Καθώς περνούσε ο καιρός χωρίς καμιά αισθητή μεταβολή στη φύση, οι άνθρωποι των οποίων η καρδιά έτρεμε από φόβο, άρχισαν να ξεθαρρεύουν. Νόμιζαν, όπως πολλοί νομίζουν σήμερα, ότι η φύση είναι ανώτερη από το Θεό της φύσης και ότι οι φυσικοί νόμοι είναι τόσο σταθεροί, πού ούτε ο ίδιος ο Θεός μπορούσε να τους αλλάξει. Σκεπτόμενοι πως αν το άγγελμα του Νώε ήταν σωστό, τότε η φύση θα παρέκλινε από την τροχιά της. Με αυτό τον τρόπο παρουσίαζαν το άγγελμα αυτό στη σκέψη των ανθρώπων σαν παραπλανητικό, σαν μια μεγάλη απάτη. Έδειξαν καταφρόνηση τους στη θεϊκή προειδοποίηση αφού συμπεριφέρονταν ακριβώς όπως πριν τους σταλεί η προειδοποίηση. Συνέχιζαν τις γιορτές και τα αδηφάγα συμπόσιά τους. Με το να τρώγουν, να πίνουν, να φυτεύουν, να κτίζουν να κάνουν σχέδια για επικερδείς μελλοντικές επιχειρήσεις, βυθίστη-καν ακόμη περισσότερο στην παρανομία και περιφρόνησαν τα θεϊκά εντάλματα για να δείξουν ότι δεν είχαν κανένα φόβο από τον άπειρο Θεό. Ισχυρίζονταν ότι αν υπήρχε δόση αλήθειας σε αυτά που έλεγε ο Νώε, τότε οι σοφοί, οι συνετοί, οι μεγάλοι άνθρωποι του κόσμου θα καταλάβαιναν την υπόθεση αυτή.ΠΠ 78.3

Αν είχαν οι προκατακλυσμιαίοι πιστέψει στην προειδοποίηση και είχαν μετανοήσει για τις κακές πράξεις τους, ο Θεός θα απέτρεπε το θυμό Του όπως έκανε αργότερα στη Νινευή. Με την πεισματική τους όμως αντίδραση στον έλεγχο της συνείδησης και στις ειδοποιήσεις του προφήτη του Θεού, η γενιά αυτή άφησε να ξεχειλίσει το ποτήρι της παρανομίας και ωρίμασε για την καταστροφή.ΠΠ 79.1

Ο καιρός της προθεσμίας τους πλησίαζε να λήξει. Ο Νώε ακολούθησε πιστά τις συμβουλές που είχε λάβει από το Θεό. Η κιβωτός τελειοποιήθηκε ακριβώς όπως είχε υποδείξει ο Κύριος και έγιναν προμήθειες τροφίμων για τους ανθρώπους και τα ζώα. Τότε ο δούλος του Θεού απεύθυνε την τελευταία του επίσημη έκκληση στο λαό. Με εναγώνια επιθυμία που λόγια αδυνατούν να περιγράψουν, τους εκλιπαρούσε να ζητήσουν καταφύγιο ενόσω ακόμη αυτό μπορούσε να βρεθεί. Και πάλι απέρριψαν τα λόγια του υψώνοντας χλευαστικές φωνές.ΠΠ 79.2

Ξαφνικά, βαθιά σιωπή έπεσε στα σαρκαστικά πλήθη. Όλων των ειδών τα ζώα, από τα πιο άγρια μέχρι τα πιο ήμερα, άρχισαν να παρουσιάζονται, ερχόμενα από τα βουνά και τα δάση και να μπαίνουν ήσυχα στην κιβωτό. Ακούστηκε μια βοή ξαφνικού ανέμου και τότε τα πουλιά πετώντας από κάθε κατεύθυνση και άπειρα στον αριθμό σκοτείνιασαν τον ουρανό. Τότε, με τάξη άρχισαν να μπαίνουν στην κιβωτό. Τα ζώα υπάκουσαν στην εντολή του Θεού, οι άνθρωποι όμως απείθησαν. Καθοδηγούμενα από αγίους αγγέλους «δύο δύο εισήλθον προς τον Νώε εις την κιβωτόν» και τα καθαρά ζώα ανά επτά.ΠΠ 79.3

Οι άνθρωποι έβλεπαν με απορία και μερικοί με φόβο. Κλήθηκαν οι φιλόσοφοι να εξηγήσουν το φαινόμενο αυτό, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ήταν ένα μυστήριο που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν. Οι άνθρωποι όμως είχαν τόσο πολύ σκληρυνθεί από την επίμονη απόρριψη του φωτός, που και αυτή ακόμη η σκηνή τους προξένησε μόνο στιγμιαία εντύπωση. Αντικρίζοντας τον Ήλιο μέσα σε όλη τη δόξα του και τη Γη ντυμένη με την εδεμική ομορφιά της, έδιωξαν τους παρουσιαζόμενους φόβους με θορυβώδη γλέντια. Με τις βιαιοπραγίες τους φαίνονταν να προκαλούν επάνω τους την επίσπευση της αυξανόμενης ήδη οργής του Θεού.ΠΠ 79.4

Ο Θεός πρόσταξε στο Νώε: «Είσελθε συ, και πας ο οίκος σου, εις την κιβωτόν, διότι σε είδον δίκαιον ενώπιόν Μου εν τη γενεά ταύτη.» Ο κόσμος είχε απορρίψει το μήνυμα του Νώε, αλλά η επιρροή και το παράδειγμά του είχαν σαν αποτέλεσμα την ευλογία της οικογένειάς του. Αμείβοντας την πιστότητα και την ακεραιότητά του, ο Θεός έσωσε κοντά σε αυτόν ολόκληρη την οικογένειά του. Πόσο ενθαρρυντικό είναι αυτό για την πιστότητα των γονέων!ΠΠ 79.5

Η ευσπλαχνία είχε παύσει πια να μεσιτεύει για την ένοχη φυλή. Τα ζώα του αγρού και τα πτηνά του Ουρανού είχαν μπει στο καταφύγιο. Ο Νώε και η οικογένειά του βρίσκονταν μέσα στην κιβωτό «και έκλεισεν ο Κύριος την κιβωτόν επάνω αυτού». Μια δεσμίδα εκτυφλωτικού φωτός παρουσιάστηκε και ένα σύννεφο δόξας, εντονότερο από την αστραπή, κατέβηκε από τον ουρανό και περιφερόταν μπροστά στην είσοδο της κιβωτού. Η ογκώδης πόρτα που κανείς από αυτούς που ήταν μέσα δεν μπορούσε να κλείσει, πήγε ξαφνικά στη θέση της, ωθούμενη από αόρατα χέρια.ΠΠ 80.1

Ο Νώε κλείστηκε μέσα και οι περιφρονητές της ευσπλαχνίας του Θεού κλείστηκαν έξω. Η σφραγίδα του Θεού είχε τοποθετηθεί επάνω στην πόρτα εκείνη. Ο Θεός την είχε κλείσει και μόνο ο Θεός μπορούσε να την ανοίξει. Έτσι, όταν ο Χριστός πάψει να μεσιτεύει για τους αμαρτωλούς ανθρώπους πριν από την παρουσία Του στα σύννεφα του ουρανού, η θύρα του ελέους θα έχει κλείσει. Η θεϊκή χάρη θα σταματήσει τότε να καταστείλει τους ασεβείς και ο Σατανάς θα αποκτήσει πλήρη έλεγχο εκείνων που θα έχουν απορρίψει την ευσπλαχνία. Αυτοί θα προσπαθήσουν να εξοντώσουν το λαό του Θεού. Όπως όμως ο Νώε κλείσθηκε στην κιβωτό, το ίδιο και οι δίκαιοι θα προστατευθούν από θεϊκή δύναμη.ΠΠ 80.2

Επτά μέρες μετά την ημέρα που ο Νώε και η οικογένειά του μπήκαν στην κιβωτό, δεν παρουσιάστηκε κανένα σημείο επερχόμενης θύελλας. Στο διάστημα αυτό η πίστη τους δοκιμαζόταν. Ήταν ένα διάστημα θριάμβου για τον έξω κόσμο. Η φαινομενική καθυστέρηση στερέωνε την πεποίθησή τους ότι το μήνυμα του Νώε ήταν παραπλανητικό και ότι ο κατακλυσμός δε θα συνέβαινε ποτέ. Παρά τις ιεροπρεπές σκηνές που είχαν παρακολουθήσει - την είσοδο των ζώων και των πουλιών καθώς και το κλείσιμο της πόρτας από τον άγγελο του Θεού - εξακολουθούσαν να γλεντούν και να ξεφαντώνουν, ακόμη και να περιπαίζουν αυτές τις σημαδιακές εκδηλώσεις της δύναμης του Θεού. Συγκεντρώνονταν γύρω από την κιβωτό, ειρω-νευόμενοι τους ενοίκους της με τέτοια δυναμική προκλητικότητα, την οποία ποτέ δεν είχαν δείξει μέχρι τότε.ΠΠ 80.3

Την όγδοη μέρα μαύρα σύννεφα κάλυψαν τον ουρανό. Ακολούθησε ο υπόκωφος ήχος της βροντής και η λάμψη της αστραπής. Σε λίγο άρχισαν να πέφτουν μεγάλες σταγόνες βροχής. Ο κόσμος δεν είχε ποτέ δει κάτι τέτοιο και οι καρδιές των ανθρώπων έτρεμαν από φόβο. Όλοι τους αναρωτήθηκαν: “Μπορεί να είχε ο Νώε δί- καιο και ο κόσμος να προορίζεται για την καταστροφή; “ Ο ουρανός σκοτείνιαζε όλο και περισσότερο και η βροχή έπεφτε γρηγορότερα. Τα ζώα άρχισαν να μουγκρίζουν τρομαγμένα και οι συγχυσμένες φωνές τους φαίνονταν σαν να θρηνούσαν τη δική τους τύχη και τη μοίρα των ανθρώπων.ΠΠ 80.4

Τότε «εσχίσθησαν πάσαι αι πηγαί της μεγάλης αβύσσου, και οι καταρράκται των ουρανών ηνοίχθησαν». Το νερό κατέβαινε με ιλιγγιώδη ορμή από τα σύννεφα. Τα ποτάμια ξεχείλισαν και πλημμύρισαν τις πεδιάδες. Πίδακες από νερά έσκισαν τη Γη με απερίγραπτη ορμή εκτοξεύοντας συμπαγείς βράχους εκατοντάδες μέτρα στον αέρα, που καθώς έπεφταν, θάβονταν βαθιά μέσα στη Γη.ΠΠ 81.1

Στην αρχή οι άνθρωποι παρατηρούσαν την καταστροφή των έργων των χεριών τους. Οι λαμπρές οικοδομές τους, οι όμορφοι κήποι και τα άλση όπου είχαν τοποθετήσει τα είδωλά τους, καταστράφηκαν με τους κεραυνούς του ουρανού. Τα γκρεμίσματά είχαν σκορπιστεί παντού. Οι βωμοί επάνω στους οποίους πρόσφεραν τις ανθρωποθυσίες τους ισοπεδώθηκαν, κάνοντας τους προσκυνητές να τρέμουν μπροστά στη δύναμη του αληθινού Θεού και να καταλάβουν ότι η διαφθορά και η ειδωλολατρία τους επέφεραν την εξολόθρευση τους.ΠΠ 81.2

Ενώ η θύελλα δυνάμωνε σε ορμή, δένδρα, κτίρια, βράχια και χώματα εκτοξεύονταν σε κάθε κατεύθυνση. Ο τρόμος ανθρώπων και ζώων ήταν απερίγραπτος. Ανάμεσα στο βρυχηθμό της καταιγίδας ξεχώριζαν οι θρηνωδίες ενός λαού που είχε περιφρονήσει την εξουσία του Θεού. Και ο ίδιος ακόμη ο Σατανάς που είχε υποχρεωθεί να μείνει ανάμεσα στον αναβρασμό των στοιχείων της φύσης, φοβήθηκε για τη ζωή του. Αγαλλόταν που παρουσίαζε μια τόσο ισχυρή φυλή. Η επιθυμία του όμως ήταν να τους δει να ζούνε για να πράττουν τα βδελύγματά τους και να συνεχίζουν την ανταρσία τους εναντίον του Άρχοντα του Ουρανού. Καταριόταν τώρα το Θεό κατηγορώντας Τον για αδικία και σκληρότητα.ΠΠ 81.3

Πολλοί από τους ανθρώπους βλασφημούσαν το Θεό όπως έκανε ο Σατανάς και αν είχαν τον τρόπο θα Τον είχαν αποσπάσει από το θρόνο της δύναμης. Άλλοι είχαν γίνει έξαλλοι από το φόβο και διατείνοντας τα χέρια προς την κιβωτό, παρακαλούσαν να μπουν μέσα. Αλλά οι παρακλήσεις τους πήγαιναν χαμένες. Τελικά η συνείδηση είχε αφυπνιστεί και γνώρισαν ότι υπάρχει ένας Θεός που κυβερνάει στον Ουρανό. Τον επικαλέσθηκαν ειλικρινά, αλλά το αυτί Του δεν ανταποκρινόταν στη φωνή τους. Στην τρομακτική εκείνη ώρα είδαν ότι η παράβαση του νόμου του Θεού ήταν αιτία της καταστροφής τους. Μολονότι ομολόγησαν την αμαρτία τους φο- βούμενοι την τιμωρία, δεν αισθάνθηκαν καμιά ειλικρινή συντριβή, κανέναν αποτροπιασμό για το κακό. Μόλις θα περνούσε η τιμωρία ήταν έτοιμοι να επιστρέφουν στην περιφρόνηση του Ουρανού. Οι κρίσεις του Θεού θα πέσουν επάνω στη Γη πριν αυτή κατακλυστεί με τη φωτιά. Οι αμετανόητοι θα γνωρίσουν στον ίδιο βαθμό τι ακριβώς συνεπάγεται η αμαρτία της περιφρόνησης του αγίου νόμου Του. Μολαταύτα, δε θα αισθανθούν βαθύτερη μετάνοια από ότι αισθάνθηκαν οι αμαρτωλοί του παλαιού καιρού.ΠΠ 81.4

Μερικοί, στην απόγνωση τους, προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν βία για να μπουν στην κιβωτό. Το στερεό όμως εκείνο οικοδόμημα άντεξε στις επιθέσεις τους. Μερικοί γαντζώθηκαν στην κιβωτό μέχρι που παρασύρθηκαν μακριά της από τα ορμητικά νερά ή αποσπάσθηκαν από αυτή προσκρούοντας στους βράχους και στα δένδρα. Το συμπαγές οικοδόμημα της κιβωτού έτριζε σύγκορμο καθώς το μαστίγωναν οι ανηλεείς άνεμοι και το πετούσαν από κύμα σε κύμα. Οι κραυγές των ζώων από μέσα έδειχναν πόσο φοβόνταν και πονούσαν. Ανάμεσα όμως στα αντιμαχόμενα στοιχεία της φύσης η κιβωτός εξακολουθούσε να επιπλέει ασφαλώς. Άγγελοι υπερέχοντες σε δύναμη είχαν λάβει εντολή να την προστατεύσουν.ΠΠ 82.1

Τα ζώα παλεύοντας μέσα στη θύελλα, έτρεχαν στους ανθρώπους σαν να ζητούσαν από αυτούς να τα προστατεύσουν. Μερικοί άνθρωποι έδεσαν τα παιδιά τους και δέθηκαν και οι ίδιοι επάνω σε δυνατά ζώα επειδή ήξεραν ότι αυτά είχαν αντοχή και θα σκαρφάλωναν στα ψηλότερα σημεία για να μην παρασυρθούν από τα νερά που ανέβαιναν διαρκώς. Μερικοί δέθηκαν πάνω σε γερά δένδρα στις κορυφές των λόφων και των βουνών. Τα δένδρα όμως ξεριζώθηκαν και με το ζωντανό φορτίο που σήκωναν, βυθίσθηκαν μέσα στα αδηφάγα κύματα. Το ένα σημείο μετά το άλλο στα οποία στήριζαν την ασφάλειά τους, εγκαταλειπόταν. Ενώ τα νερά υψώνονταν διαρκώς, ο κόσμος έτρεχε να βρει καταφύγιο στα πιο ψηλά βουνά. Σε πολλές περιπτώσεις άνθρωποι και ζώα πάλευαν μεταξύ τους για να συγκρατηθούν επάνω σε ένα ελάχιστο χώρο μέχρι που τόσο αυτοί όσο και εκείνα παρασύρονταν μακριά.ΠΠ 82.2

Από τις ψηλότερες βουνοκορφές οι άνθρωποι αντίκριζαν έναν απέραντο ωκεανό. Τα σοβαρά μηνύματα του δούλου του Θεού δεν παρουσιάζονταν τώρα σαν αντικείμενο γελοιοποίησης και χλευασμού. Οι καταδικασμένοι σε απώλεια εκείνοι αμαρτωλοί λαχταρούσαν τώρα να είχαν την ευκαιρία που τότε περιφρόνησαν! Πόσο παρακαλούσαν για μιας ώρας παράταση, για ένα μόνο ευσπλαχνικό προνόμιο, για μια μοναδική πρόσκληση από τα χείλη του Νώε! Τη γλυκιά όμως φωνή της ευσπλαχνίας δε θα την ξανά- κουγαν.Η αγάπη, όπως και η δικαιοσύνη, απαιτούσαν οι κρίσεις του Θεού να αναχαιτίσουν την αμαρτία. Τα εκδικητικά νερά παρέσυραν και το τελευταίο σημείο καταφυγής και οι περιφρονητές του Θεού εξαφανίσθηκαν μέσα στη μαύρη άβυσσο.ΠΠ 82.3

«Με τον λόγον του Θεού ... ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος. Οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, διά του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι διά το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απώλειας των ασεβών ανθρώπων.» (Β', Πέτρ. 3:5-7).ΠΠ 83.1

Μια άλλη θύελλα έρχεται. Η Γη θα υποστεί και πάλι την εξολοθρευτική οργή του Θεού και η αμαρτία και οι αμαρτωλοί θα καταστραφούν. Οι αμαρτίες που προκάλεσαν την τιμωρία του προκατακλυσμιαίου κόσμου υπάρχουν και σήμερα. Ο φόβος του Θεού εξέλιπε από τις καρδιές των ανθρώπων και ο νόμος Του αντιμετωπίζεται με την ίδια αδιαφορία και περιφρόνηση. Το σφοδρό αίσθημα της κοσμικότητας της γενεάς εκείνης παραβάλλεται με αυτό της σύγχρονης γενεάς. Ο Χριστός είπε:ΠΠ 83.2

«Καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και δεν εννόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας. Ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:38,39).ΠΠ 83.3

Ο Θεός δεν καταδίκασε τους προκατακλυσμιαίους επειδή έτρωγαν και έπιναν. Εκείνος τους είχε εφοδιάσει με τη μεγάλη αφθονία των καρπών της Γης για τις φυσικές τους ανάγκες. Η αμαρτία τους ήταν ότι έπαιρναν τα δώρα αυτά χωρίς καμιά ευγνωμοσύνη για το Δωρητή και ότι είχαν εξαχρειωθεί ικανοποιώντας τις ακόρεστες ορέξεις τους. Επιτρεπόταν επίσης να παντρεύονται. Ο γάμος ήταν σύμφωνος με τη διάταξη του Θεού. Αποτελούσε ένα από τα πρώτα θεσπίσματα που Αυτός εδραίωσε. Είχε δώσει ιδιαίτερες οδηγίες για το διάταγμα αυτό και το περιέβαλε με αγιοσύνη και ωραιότητα. Οι οδηγίες όμως αυτές αγνοήθηκαν και ο γάμος διαστρεβλώθηκε και κατάντησε όργανο πάθους.ΠΠ 83.4

Παρόμοια κατάσταση πραγμάτων επικρατεί και σήμερα. Γίνεται κατάχρηση των βασικών προνομίων. Επιδιώκεται ικανοποίηση της όρεξης χωρίς κανένα περιορισμό. Ισχυριζόμενοι οπαδοί του Χριστού σήμερα τρώνε και πίνουν με τους μέθυσους, ενώ τα ονόματά τους κατέχουν εξέχουσες θέσεις στα κατάστιχα της εκκλησίας. Η έλλειψη της εγκράτειας ναρκώνει τις ηθικές και πνευματικές ιδιότητες και προλειαίνει το δρόμο για την ικανοποίηση των χαμερπών παθών. Τα πλήθη δεν αναγνωρίζουν καμιά ηθική υποχρέωση να περιορίσουν τις αισθησιακές επιθυμίες τους και καταντούν σκλάβοι του ένοχου πάθους. Οι άνθρωποι ζουν για την απόλαυση των αισθήσεων αποκλειστικά σε αυτό τον κόσμο, αποκλειστικά για αυτή μόνο τη ζωή.ΠΠ 83.5

Η σπατάλη έχει εμποτίσει όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η ακεραιότητα του χαρακτήρα θυσιάζεται για την πολυτέλεια και για την επίδειξη. Αυτοί που βιάζονται να πλουτίσουν, διαστρεβλώνουν τη δικαιοσύνη και καταπιέζουν τους φτωχούς. Σκλάβοι και ανθρώπινες ψυχές εξακολουθούν να αγοράζονται και να πωλούνται. Η απάτη, η δωροδοκία και η κλεψιά ασκούνται αμείλικτα σε περίοπτες ή ταπεινές θέσεις. Ο ημερήσιος τύπος βρίθει σε θέματα εγκληματικού ρεκόρ - εγκλήματα που διαπράττονται με τέτοια ψυχραιμία και χωρίς καμιά αιτία, γεγονός που δείχνει ότι κάθε ανθρώπινο ένστικτο εξέλιπε. Και αυτές οι φρικαλεότητες έχουν γενικευθεί σε τέτοια συχνότητα που σπάνια αποσπούν σχόλια ή προκαλούν έκπληξη.ΠΠ 84.1

Όλα τα κράτη έχουν εμποτιστεί με το πνεύμα της αναρχίας και οι αιφνίδιες εκρήξεις που κάθε τόσο προκαλούν τον τρόμο του κόσμου, δεν είναι παρά συγκρατημένες φλόγες παθών και παρανομίας οι οποίες, αν ποτέ ξεφύγουν τον έλεγχο θα γεμίσουν τον κόσμο με συμφορά και ερήμωση. Η εικόνα που η θεϊκή έμπνευση μας παρουσιάζει για τον προκατακλυσμιαίο κόσμο, παριστάνει με μεγάλη γλαφυρότητα την κατάσταση την οποία σπεύδει να φθάσει η σύγχρονη κοινωνία. Στη σημερινή μάλιστα εποχή και σε λεγόμενες χριστιανικές χώρες διαπράπονται εγκλήματα τόσο απεχθή και τρομερά όσο εκείνα για τα οποία ο τότε αμαρτωλός κόσμος καταστράφηκε.ΠΠ 84.2

Πριν από τον κατακλυσμό ο Θεός έστειλε το Νώε για να έρθει ο κόσμος σε μετάνοια και να αποφύγει έτσι την απειλή της καταστροφής. Καθώς ο καιρός της δευτέρας παρουσίας του Χριστού πλησιάζει, ο Κύριος στέλνει με τους δούλους Του ένα μήνυμα στον κόσμο ώστε να ετοιμαστούν για το υπέρτατο αυτό γεγονός. Πλήθη έχουν ζήσει παραβαίνοντας το νόμο του Θεού ο οποίος τώρα τους καλεί ευσπλαχνικά να υπακούσουν στα θεϊκά διατάγματα. Σε όλους, όσοι εγκαταλείπουν τις αμαρτίες τους εκδηλώνοντας μετάνοια στο Θεό και πίστη στον Ιησού, προσφέρεται συγχώρηση. Πολλοί όμως αισθάνονται ότι απαιτείται υπέρμετρη θυσία για την απομάκρυνση της αμαρτίας. Επειδή η ζωή τους δεν εναρμονίζεται με τις αγνές αρχές της ηθικής διακυβέρνησης του Θεού, απορρίπτουν τις προειδοποιήσεις Του και αρνούνται το κύρος του νόμου Του.ΠΠ 84.3

Από τους πολυπληθείς προκατακλυσμιαίους κατοίκους της Γης, οκτώ μόνο ψυχές πίστεψαν και υπάκουσαν στο λόγο του Θεού μέσω του Νώε. Ο κήρυκας της δικαιοσύνης 120 χρόνια ειδοποιούσε τον κόσμο για την επερχόμενη καταστροφή, αλλά το μήνυμά του περιφρονήθηκε και απορρίφθηκε. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Πριν έρθει ο Νομοθέτης και τιμωρήσει τους ανυπάκουους, οι παραβάτες ειδοποιούνται να μετανοήσουν και να ανανεώσουν την αφοσίωσή τους στο Θεό. Για τους περισσότερους όμως τα μηνύματα αυτά θα πάνε χαμένα. Ο απόστολος Πέτρος λέει: «Θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας και λέγοντες, Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας Αυτού; διότι αφ’ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’αρχής της κτίσεως.» (Β', Πέτρ. 3:3,4).ΠΠ 85.1

Δεν ακούμε και εμείς τα ίδια λόγια να επαναλαμβάνονται όχι μόνο από εκείνους που ομολογούν ότι είναι άθεοι, αλλά και από αυτούς που στην πατρίδα μας μιλάνε από τον άμβωνα; Λένε: «Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε. Πριν έρθει ο Χριστός, ολόκληρος ο κόσμος πρόκειται να πιστέψει και χίλια χρόνια θα βασιλεύει η δικαιοσύνη. Ειρήνη, ειρήνη! Όλα εξακολουθούν να είναι όπως ήταν από την αρχή. Δε χρειάζεται να αναστατώνεται κανείς από τα όσα εξαγγέλλουν οι διαδόσεις αυτοί των ανησυχαστικών ειδήσεων.»ΠΠ 85.2

Η διδαχή όμως αυτή της χιλιετηρίδας δε συμφωνεί με τη διδαχή του Χριστού και των αποστόλων Του. Ο Ιησούς υπέβαλε τη σημαντική ερώτηση: «Ο Υιός του ανθρώπου όταν έλθη, άρα γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;» Και όπως είδαμε, δηλώνει ότι ο κόσμος θα βρίσκεται στην ίδια κατάσταση όπως στις ημέρες του Νώε. Ο Παύλος μας προειδοποιεί να περιμένουμε την αύξηση της ανομίας όσο πλησιάζει το τέλος. «Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει, ότι εν τοις υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης, και εις διδασκαλίας δαιμόνιων.» (Λουκά 18:8, Α', Τιμ. 4:1). Παραθέτει έναν καταπληκτικό κατάλογο αμαρτιών που θα διαρπάξουν εκείνοι που χαρακτηρίζονται από μορφή ευσέβειας.ΠΠ 85.3

Όσο πλησίαζε να λήξει ο καιρός της προθεσμίας τους, τόσο οι προκατακλυσμιαίοι επιδίδονταν σε τέρψεις και σε διασκεδάσεις. Άνθρωποι που είχαν στη διάθεσή τους επιρροή και δύναμη ήταν αποφασισμένοι να απασχολούν τη σκέψη των ανθρώπων με θέματα φαιδρότητας για να μην επηρεασθεί κανείς από την τελευταία σοβαρή προειδοποίηση. Δε βλέπουμε τα ίδια να επαναλαμβάνονται και σήμερα; Ενώ οι δούλοι του Θεού προειδοποιούν ότι το τέ- λος όλων πλησιάζει, ο κόσμος έχει απορροφηθεί από τις διασκεδάσεις και το κυνηγητό των απολαύσεων. Υπάρχει ένας κύκλος εξάψεων που προκαλεί αδιαφορία προς το Θεό και εμποδίζει τους ανθρώπους να εντυπωσιαστούν από τις αλήθειες εκείνες οι οποίες είναι οι μόνες που μπορούν να τους σώσουν από την επερχόμενη καταστροφή.ΠΠ 85.4

Στον καιρό του Νώε οι φιλόσοφοι δήλωναν ότι ήταν αδύνατον να καταστραφεί ο κόσμος με νερό. Σήμερα υπάρχουν επιστήμονες οι οποίοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι δυνατόν να καταστραφεί ο κόσμος με φωτιά, ότι ένα τέτοιο πράγμα αντίκειται στους νόμους της φύσης. Ο Θεός της φύσης όμως, ο εκπονητής και ελέγχων τους νόμους της, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα έργα των χεριών Του προκειμένου να εκπληρώσει το σκοπό Του.ΠΠ 86.1

Όταν οι μεγάλοι και σοφοί άνθρωποι είχαν αποδείξει ικανοποιημένοι ότι ήταν αδύνατον να καταστραφεί ο κόσμος με νερό, όταν οι φόβοι των ανθρώπων κατασίγασαν, όταν όλοι θεωρούσαν την προφητεία του Νώε απάτη και τον έβλεπαν σαν φανατικό, τότε είχε φθάσει ο καιρός να ενεργήσει ο Θεός. Τότε «εσχίσθησαν πάσαι αι πηγαί της μεγάλης αβύσσου, και οι καταρράκται των ουρανών ηνοίχθησαν» και όσοι ειρωνεύονταν. εξολοθρεύθηκαν από τα νερά του κατακλυσμού.ΠΠ 86.2

Παρά την κομπαστική φιλοσοφία τους, οι άνθρωποι ανακάλυψαν πολύ αργά ότι η σοφία τους ήταν μωρία, ότι ο Νομοθέτης είναι ανώτερος από τους νόμους της φύσης και ότι ο Παντοδύναμος δεν υστερεί σε μέσα προκειμένου να διεκπεραιώσει τις προθέσεις Του.ΠΠ 86.3

«Καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε», «ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή.» «Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί, καθ’ ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή.»ΠΠ 86.4

Όταν οι φιλοσοφικοί συλλογισμοί θα έχουν καταστείλει το φόβο για της κρίσεις του Θεού, όταν οι θρησκευτικοί οδηγητές θα υποδεικνύουν μακρινούς αιώνες ειρήνης και ευημερίας, όταν ο κόσμος θα βρίσκεται απορροφημένος από τις ατέλειωτες επιχειρήσεις και απολαύσεις φυτεύοντας, οικοδομώντας, διασκεδάζοντας, γλεντώντας, απορρίπτοντας τις προειδοποιήσεις του Θεού και χλευάζοντας τους απεσταλμένους Του, «τότε επέρχεται επ’αυτούς αιφνίδιος όλεθρος ... και δεν θέλουσιν εκφύγει.» (Λουκά 17:26,30, Β', Πέτρ. 3:10, ΑΌεσ. 5:3).ΠΠ 86.5