Κεφάλαιο 32—Ο Νομοσ και οι Διαθηκεσ

Όταν πλάσθηκαν ο Αδάμ και η Εύα, ήξεραν το νόμο του Θεού. Είχαν γνώση των αξιώσεών του από αυτούς. Τα προστάγματά του ήταν γραμμένα στις καρδιές τους. Όταν ο άνθρωπος έπεσε στην αμαρτία με την παράβαση, ο νόμος δεν άλλαξε αλλά εγκαθιδρύθηκε ένα επανορθωτικό σύστημα για να επαναφέρει τον άνθρωπο στην υπακοή. Δόθηκε η υπόσχεση ενός Σωτήρα και συστάθηκαν οι προσφορές των θυσιών οι οποίες συμβόλιζαν το θάνατο του Χριστού. Αν ο νόμος δεν είχε παραβιαστεί, δε θα υπήρχε θάνατος ούτε ανάγκη για Σωτήρα και επομένως δε θα χρειάζονταν θυσίες.ΠΠ 343.1

Ο Αδάμ δίδαξε στους απογόνους του το νόμο του Θεού που με-ταδόθηκε από πατέρα σε γιο στις ακόλουθες γενεές. Παρόλη τη γενναιόψυχη προμήθεια για την απολύτρωση του ανθρώπου, λιγοστοί ήταν εκείνοι που τη δέχθηκαν και έδειξαν υπακοή σε αυτή. Με την παράβαση ο κόσμος έγινε τόσο κακός, που χρειάστηκε να καθαριστεί από τη διαφθορά του με τον κατακλυσμό. Ο νόμος διατηρήθηκε από το Νώε και την οικογένειά του και ο Νώε δίδαξε στους απογόνους του τις δέκα εντολές.ΠΠ 343.2

Όταν οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν πάλι από το Θεό, ο Κύριος εξέλεξε τον Αβραάμ για τον οποίο έκανε τη δήλωση: «Ο Αβραάμ υπήκουσεν εις την φωνήν Μου, και εφύλαξε τα προστάγματά Μου, τας εντολάς Μου, τα διατάγματά Μου και τους νόμους Μου.» (Γέν. 26:5). Σε αυτόν δόθηκε η εντολή της περιτομής η οποία ήταν σημείο ότι εκείνοι που την εφάρμοζαν, ήταν αφοσιωμένοι στην υπηρεσία του Θεού. Υπήρξε επίσης μια υπόσχεση ότι θα έμεναν χωρισμένοι από την ειδωλολατρία και ότι θα υπάκουαν στο νόμο του Θεού.ΠΠ 343.3

Η αποτυχία των απογόνων του Αβραάμ να τηρήσουν την υπόσχεση αυτή φαίνεται από την προδιάθεσή τους να συνάπτουν σχέσεις με τους ειδωλολάτρες και να υιοθετούν τις συνήθειές τους. Αυτή ήταν η αιτία της παραμονής τους στην Αίγυπτο και της δουλείας τους εκεί. Αλλά με τις ειδωλολατρικές αυτές επαφές τους και με την αναγκαστική υποταγή τους στους Αιγυπτίους, οι θεϊκές εντολές αλλοιώθηκαν ακόμη χειρότερα με τα φαύλα και απάνθρωπα διδάγματα της ειδωλολατρίας. Για αυτό όταν ο Κύριος τους έβγαλε από την Αίγυπτο, κατέβηκε στο Σινά περιβαλλόμενος με δόξα και περιστοιχισμένος από τους αγγέλους Του. Εκεί με τρομερή μεγαλοπρέπεια πρόφερε το νόμο Του, ενώ όλος ο λαός Τον άκουγε.ΠΠ 343.4

Ούτε τότε εμπιστεύθηκε τις εντολές Του στο μνημονικό ενός λαού που είχε την τάση να λησμονεί τις απαιτήσεις Του, αλλά τις έγραψε επάνω σε δύο λίθινες πλάκες. Ήθελε να απομακρύνει από τον λαό του Ισραήλ κάθε δυνατότητα να αναμειγνύουν ειδωλολατρικές παραδόσεις με τις άγιες εντολές Του ή να συγχέουν τις αξιώσεις Του με ανθρώπινες διατάξεις ή συνήθειες. Ο λαός αποδείχθηκε να παρασύρεται τόσο εύκολα, ώστε ο Θεός δεν άφησε καμιά πόρτα αφύλαχτη.ΠΠ 344.1

Ο Μωυσής διατάχθηκε να γράψει ό,τι του έλεγε ο Θεός - κρίσεις και νόμους, δίνοντας λεπτομερή διδασκαλία για τις θεϊκές απαιτήσεις. Αυτές οι υποδείξεις αναφέρονται στα καθήκοντα του λαού έναντι του Θεού, καθήκοντα του ενός προς τον άλλον και προς τους ξένους. Οι εντολές αυτές δεν ήταν παρά οι αρχές του δεκαλόγου, επεξηγημένες και δοσμένες με ιδιαίτερο τρόπο ώστε να μην πλανηθεί κανείς. Αποστολή τους ήταν να διαφυλάξουν την ιερότητα των χαραγμένων στις λίθινες πλάκες δέκα εντολών.ΠΠ 344.2

Οι εντολές διαφυλάχθηκαν από το Νώε και τηρήθηκαν από τον Αβραάμ. Εάν οι άνθρωποι είχαν φυλάξει το νόμο του Θεού όπως αυτός δόθηκε στον Αδάμ μετά την πτώση του, δε θα υπήρχε ανάγκη για την εντο-λή της περιτομής. Αν οι απόγονοι του Αβραάμ είχαν σεβαστεί τη Διαθήκη που απαιτεί την περιτομή, δε θα είχαν παρασυρθεί ποτέ στην ειδωλολατρία, ούτε θα χρειαζόταν να υποφέρουν μια ζωή σκλαβιάς στην Αίγυπτο. Θα είχαν διατηρήσει το νόμο του Θεού στο νου τους και δε θα χρειαζόταν να διακηρυχθεί στο όρος Σινά ή να χαραχθεί σε πέτρινες πλάκες. Αν οι άνθρωποι είχαν εφαρμόσει τις αρχές των δέκα εντολών δε θα χρειάζονταν οι πρόσθετες οδηγίες που είχαν δοθεί στο Μωυσή.ΠΠ 344.3

Το σύστημα των θυσιών που είχε ανατεθεί στον Αδάμ, διαφθάρηκε και αυτό από τους μεταγενεστέρους του. Δεισιδαιμονία, ειδωλολατρία, σκληρότητα και ακολασία παρέφθειραν την απλή και σημαντική υπηρεσία που είχε ορίσει ο Θεός. Με τη μακρόχρονη επαφή του με τους ειδωλολάτρες, ο λαός του Ισραήλ ανέμειξε στη λατρεία του πολλές ειδωλολατρικές συνήθειες. Για αυτό ο Θεός τούς έδωσε στο Σινά συγκεκριμένη καθοδήγηση σχετικά με τη λειτουργία των θυσιών. Μετά την αποπεράτωση του αγιαστηρίου, επικοινώνησε με το Μωυσή από το σύννεφο της δόξας επάνω από το ιλαστήριο και του έδωσε σαφείς οδηγίες για το σύστημα των προσφορών και για τους τύπους της λατρείας που θα γίνονταν στο αγιαστήριο. Έτσι, δόθηκε ο τελετουργικός νόμος στο Μωυσή και γράφτηκε από αυτόν σε ένα βιβλίο. Ο νόμος όμως των δέκα εντολών που είχε διακηρυχθεί από το Σινά, ήταν γραμμένος από τον ίδιο το Θεό επάνω στις λίθινες πλάκες και φυλαγόταν με ιερό σεβασμό μέσα στην κιβωτό.ΠΠ 344.4

Υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν να αναμείξουν τα δύο αυτά συστήματα, χρησιμοποιώντας τα εδάφια που αναφέρονται στον τελετουργικό νόμο για να αποδείξουν ότι ο ηθικός νόμος έχει καταργηθεί. Αυτό αποτελεί όμως διαστροφή των Γραφών. Η διάκριση ανάμεσα στα δύο συστήματα είναι μεγάλη και σαφής. Το τελετουργικό σύστημα αποτελούταν από σύμβολα που απεικόνιζαν το Χριστό, τη θυσία Του και την ιεροσύνη Του. Ο τελετουργικός νόμος με τις θυσίες και τις ιεροτελεστίες του έπρεπε να τηρηθεί από τους Εβραίους μέχρι που ο τύπος να συναντήσει το αντίτυπο με το θάνατο του Χριστού, του Αμνού του Θεού, του «αίροντος την αμαρτίαν του κόσμου.» Τότε όλες οι προσφορές των θυσιών θα σταματούσαν. Αυτόν το νόμο ο Χριστός «αφήρεσεν εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού.» Όσον αφορά όμως το νόμο του δεκαλόγου, ο Ψαλμωδός δηλώνει: «Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος Σου εν τω ουρανώ.» Και ο ίδιος ο Χριστός λέει: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον .. . Αληθώς σας λέγω, (κάνοντας έτσι τη διαβεβαίωση όσο πιο εμφατική γίνεται), έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα έν, ή μία κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα.» (Κολ. 2:14, Ψαλμ. 119:89, Ματθ. 5:17,18). Εδώ ο Χριστός διδάσκει όχι μόνο τι ήταν οι απαιτήσεις του Θεού στο παρελθόν και στη σύγχρονη εποχή Του, αλλά ότι οι απαιτήσεις αυτές θα συνέχιζαν να ισχύουν όσο θα υφίσταται ο Ουρανός και η Γη. Ο νόμος του Θεού είναι τόσο σταθερός όσο και ο θρόνος Του. Οι αξιώσεις Του θα ισχύουν για την ανθρωπότητα στους αιώνες των αιώνων.ΠΠ 345.1

Σχετικά με το νόμο που διακηρύχθηκε στο Σινά, ο Νεεμίας λέει: «Κατέβης επί το όρος Σινά, και ελάλησας μετ’αυτών εξ ουρανού, και έδωκας εις αυτούς ευθείας κρίσεις, και αληθινούς νόμους, διατάγματα και εντολάς αγαθός.» Και ο Παύλος, «ο απόστολος των εθνών», δηλώνει: «Ο νόμος είναι άγιος, και η εντολή αγία, και δίκαια και αγαθή.» Ο νόμος αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από το δεκάλογο, επειδή αυτός είναι ο νόμος που λέει «μη επιθυμήσης». (Νεεμ. 9:13, Ρωμ. 7:12,7).ΠΠ 345.2

Ενώ ο θάνατος του Χριστού έθεσε τέλος στους τύπους και στις σκιές, δε μείωσε ούτε στο ελάχιστο την υποχρέωση της τήρησης του ηθικού νόμου. Το αντίθετο, το γεγονός ότι ήταν αναπόφευκτο να πεθάνει ο Χριστός προκειμένου να γίνει εξιλέωση για την παράβαση του νόμου, αποδεικνύει ότι αυτός είναι αμετάβλητος.ΠΠ 346.1

Αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο Χριστός ήρθε για να ακυρώσει το νόμο του Θεού και να καταργήσει την Παλαιά Διαθήκη, μιλούν για την ιουδαϊκή εποχή σαν μια εποχή σκότους και παριστάνουν τη θρησκεία των Εβραίων σαν να αποτελείται μόνο από τύπους και ιεροτελεστίες. Αλλά αυτό είναι λάθος. Σε όλες τις σελίδες της ιερής ιστορίας είναι καταχωρημένη η σχέση του Θεού με τον εκλεκτό λαό Του και απαντώνται φωτεινά ίχνη του μεγάλου Ο ΩΝ. Αυτός δεν έχει δώσει ποτέ θεαματικότερες αποδείξεις της δύναμής και της δόξας Του στα τέκνα των ανθρώπων από την στιγμή όπου αναγνωρίστηκε ως μοναδικός κυβερνήτης του Ισραήλ και έδωσε το νόμο Του στο λαό Του. Αυτό ήταν ένα σκήπτρο που δεν κατευθυνόταν από ανθρώπινο χέρι. Το μεγαλόπρεπο βάδισμα του αόρατου Βασιλιά του Ισραήλ ήταν απερίγραπτα επιβλητικό και φοβερό.ΠΠ 346.2

Σε όλες αυτές τις αποκαλύψεις της θεϊκής παρουσίας η δόξα του Θεού εκδηλωνόταν μέσω του Χριστού. Όχι μόνο με την έλευση του Σωτήρα, αλλά σε όλους τους αιώνες μετά την πτώση και την υπόσχεση της απολύτρωσης, «ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ, διαλλάσσων τον κόσμον προς Εαυτόν.» (Β', Κορ. 5:19). Ο Χριστός ήταν το θεμέλιο και το κέντρο του συστήματος των θυσιών τόσο στην πατριαρχική όσο και στην ιουδαϊκή εποχή.ΠΠ 346.3

Αφότου αμάρτησαν οι προπάτορές μας, χάθηκε η άμεση επικοινωνία μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Ο Πατέρας παρέδωσε τον κόσμο στα χέρια του Χριστού για να εξαγοράσει με το μεσιτικό Του έργο τον άνθρωπο και να υπερασπιστεί το κύρος και την ιερότητα του νόμου του Θεού. Κάθε επικοινωνία ανάμεσα στον Ουρανό και στην αμαρτωλή ανθρώπινη φυλή ήταν εφικτή μέσω του Χριστού. Ο Υιός του Θεού ήταν Εκείνος που έδωσε στους προπάτορές μας την υπόσχεση της απολύτρωσης. Εκείνος ήταν που αποκαλύφθηκε στους πατριάρχες. Ο Αδάμ, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ και ο Μωυσής εννόησαν το ευαγγέλιο. Απέβλεπαν στη σωτηρία μέσω του Αντικαταστάτη και Εγγυητή του ανθρώπου. Οι άγιοι αυτοί άνθρωποι της παλιάς εποχής είχαν επικοινωνία με το Σωτήρα ο οποίος έμελλε να έρθει στον κόσμο μας με ανθρώπινη σάρκα. Μερικοί από αυτούς μίλησαν με το Χριστό και με τους ουράνιους αγγέλους πρόσωπο με πρόσωπο.ΠΠ 346.4

Ο Χριστός όχι μόνο ήταν ο αρχηγός των Εβραίων στην έρημο - ο Άγγελος του οποίου το όνομα ήταν Κύριος και ο οποίος καλυμμένος με τη στήλη νεφέλης προηγείτο του πλήθους - αλλά ήταν και Εκείνος που έδωσε το νόμο στο Σινά. Μέσα από την τρομακτική δόξα του Σινά, ο Χριστός διακήρυξε ότι άκουσε όλος ο λαός τις δέκα εντολές του νόμου του Πατέρα Του. Εκείνος ήταν που έδωσε στο Μωυσή το νόμο χαραγμένο επάνω στις πέτρινες πλάκες.ΠΠ 347.1

Ο Χριστός ήταν που μίλησε στο λαό Του με τους προφήτες. Ο απόστολος Πέτρος γράφοντας στη χριστιανική εκκλησία, λέει ότι οι προφήτες ήταν «ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρωνε το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού, ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας.» Η φωνή του Χριστού είναι εκείνη που μας μιλάει μέσα από την Παλαιά Διαθήκη. «Η μαρτυρία του Ιησού είναι το πνεύμα της προφητείας.» (Α', Πέτρ. 1:10,11, Αποκ. 19:10).ΠΠ 347.2

Στις διδασκαλίες Του, όταν βρισκόταν προσωπικά μεταξύ των ανθρώπων, ο Ιησούς έστρεφε τις σκέψεις των ανθρώπων στην Παλαιά Διαθήκη. Στους Ιουδαίους είπε: «Ερευνάτε τας Γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί Εμού.» Την εποχή εκείνη τα βιβλία της Παλαιός Διαθήκης ήταν η μόνη Γραφή που υπήρχε. Και πάλι ο Υιός του Θεού δήλωσε: «Έχουσι τον Μωυσήν και τους προφήτας. Ας ακούσωσιν αυτούς.» Και πρόσθεσε: «Εάν τον Μωυσήν και τους προφήτας δεν ακούωσιν, ουδέ εάν τις αναστηθή εκ νεκρών θέλουσι πεισθή.» (Ιωάν. 5:39, Λουκά ις', 29,31).ΠΠ 347.3

Ο τελετουργικός νόμος δόθηκε από το Χριστό. Ακόμη και μετά την κατάργησή του, ο Παύλος τον παρουσίασε στους Ιουδαίους στην πραγματική τάξη και αξία του, δείχνοντας τη θέση που κατείχε στο σχέδιο της απολύτρωσης και τη σχέση που είχε στο έργο του Χριστού. Ο μεγάλος απόστολος ονομάζει αυτό το νόμο ένδοξο, άξιο του θείου Σχεδιαστή.ΠΠ 347.4

Η επίσημη ιερουργία του αγιαστηρίου συμβόλιζε τις μεγάλες αλήθειες που έμελλαν να αποκαλυφθούν μέσω των επερχομένων γενεών. Το σύννεφο του θυμιάματος που υψωνόταν με τις προσευχές του ισραηλινού λαού, παρίστανε τη δικαιοσύνη Του, Μόνο αυτή μπορεί να κάνει την προσευχή του αμαρτωλού δεκτή στο Θεό. Το ματωμένο θύμα επάνω στο θυσιαστήριο μαρτυρούσε την έλευση ενός λυτρωτή. Από τα άγια των αγίων έλαμπε η ορατή απόδειξη της θεϊκής παρουσίας. Έτσι, ενώ κυλούσαν οι αιώνες του σκότους και της αποστασίας, η πίστη διατηρήθηκε ζωντανή στις καρ- διές των ανθρώπων μέχρι που έφθασε η έλευση του υποσχόμενου Μεσσία.ΠΠ 347.5

Ο Ιησούς ήταν το φως του λαού Του - το φως του κόσμου - πριν να έρθει στη Γη με ανθρώπινη μορφή. Η πρώτη ακτίνα φωτός που διαπέρασε το σκοτάδι το οποίο είχε τυλίξει τον κόσμο η αμαρτία, προήρθε από το Χριστό. Από Αυτόν έχει έρθει η κάθε ακτίνα της ουράνιας λαμπρότητας που έπεσε επάνω στους κατοίκους της Γης. Στο σχέδιο της απολύτρωσης ο Χριστός είναι το Άλφα και το Ωμέγα - ο Πρώτος και ο Έσχατος.ΠΠ 348.1

Αφότου ο Σωτήρας έχυσε το αίμα Του για την άφεση των αμαρτιών και ανέβηκε στον ουρανό «διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών» (Εβρ. 9:24), φως απαυγάζει από το σταυρό του Γολγοθά και από το ουράνιο αγιαστήριο. Το λαμπρότερο φως που μας έχει δοθεί, δεν πρέπει να μας κάνει να περιφρονούμε το φως που είχε χορηγηθεί στην αρχαιότερη εποχή μέσω των τύπων που έδειχναν τον ερχομό του Σωτήρα. Το Ευαγγέλιο του Χριστού χύνει φως επάνω στην ιουδαϊκή οικονομία και δίνει νόημα στον τελετουργικό νόμο. Ενώ νέες αλήθειες αποκαλύπτονται και ότι ήταν απαρχής γνωστό, παρουσιάζεται με καθαρότερο φως. Ο χαρακτήρας και οι προθέσεις του Θεού φανερώνονται με τη στάση Του προς τον εκλεκτό λαό Του. Κάθε καινούργια ακτίνα φωτός που λαμβάνουμε, μας δίνει μια σαφέστερη κατανόηση του απολυτρωτικού σχεδίου, το οποίο είναι η πραγματοποίηση του θεϊκού θελήματος για τη σωτηρία του ανθρώπου. Βλέπουμε νέα ομορφιά και δύναμη στον εμπνευσμένο λόγο και μελετούμε τις σελίδες του με βαθύτερο και προσεκτικότερο ενδιαφέρον.ΠΠ 348.2

Επικρατεί η γνώμη ότι ο Θεός έθεσε ένα διαχωριστικό τοίχο ανάμεσα στους Εβραίους και στον έξω κόσμο, έχοντας αποσύρει κατά ένα μεγάλο βαθμό τη φροντίδα και την αγάπη Του από την υπόλοιπη ανθρωπότητα, επικεντρώνοντας στον λαό του Ισραήλ. Το σχέδιο του Θεού όμως δεν ήταν να υψώσει ο λαός Του κάποιο τοίχο διαχωρισμού ανάμεσα σε αυτούς και στους συνανθρώπους τους. Η καρδιά της Άπειρης Αγάπης απευθυνόταν σε όλους τους κατοίκους της Γης. Παρόλο που Τον είχαν απορρίψει, Εκείνος προσπαθούσε διαρκώς να τους αποκαλυφθεί και να τους κάνει συμμέτοχους της αγάπης και της χάρης Του. Είχε χορηγήσει την ευλογία Του στον εκλεκτό λαό Του για να μπορέσουν αυτοί μετά να ευλογήσουν και άλλους.ΠΠ 348.3

Ο Θεός κάλεσε τον Αβραάμ, τον ευνόησε και τον τίμησε. Η πιστότητα του πατριάρχη έγινε φως στους λαούς όλων των χωρών όπου κατοίκησε. Ο Αβραάμ δεν απομονώθηκε από τους ανθρώ- πους γύρω του. Διατήρησε φιλικές σχέσεις με τους βασιλείς των γειτονικών εθνών και μερικοί από αυτούς του φέρθηκαν με μεγάλο σεβασμό. Η ακεραιότητα και η αφιλαυτία του, η γενναιότητα και η καλοκαγαθία του παρίσταναν το χαρακτήρα του Θεού. Στη Μεσοποταμία, στη Χαναάν, στην Αίγυπτο ακόμη και στους κατοίκους των Σοδόμων ο Θεός του Ουρανού αποκαλύφθηκε μέσω του αντιπροσώπου Του.ΠΠ 348.4

Ο Θεός φανερώθηκε μέσω του Ιωσήφ στον λαό της Αιγύπτου όπως επίσης και στα άλλα έθνη που σχετίζονταν με το ισχυρό βασίλειο. Γιατί προτίμησε ο Κύριος να εξυψώσει τόσο πολύ τον Ιωσήφ ανάμεσα στους Αιγυπτίους; Θα μπορούσε να επιλέξει κάποιον άλλον τρόπο για την εκπλήρωση των προθέσεών Του προς τα παιδιά του Ιακώβ. Επιθυμούσε όμως να καταστήσει τον Ιωσήφ φως και τον έβαλε στο παλάτι του βασιλιά ώστε η ουράνια φωταψία να επεκταθεί στους μακριά και στους πλησίον. Με τη σοφία και τη δικαιοσύνη του, με την αγνότητα και την καλοσύνη της καθημερινής ζωής του, με την αφοσίωση για τα συμφέροντα του λαού - αν και λαού ενός ειδωλολατρικού έθνους - ο Ιωσήφ υπήρξε ένας α-ντιπρόσωπος του Χριστού.ΠΠ 349.1

Στο πρόσωπο του ευεργέτη τους στράφηκε με ευγνωμοσύνη και εγκωμιασμό ολόκληρη η Αίγυπτος. Ο ειδωλολατρικός λαός θα παρατηρούσε την αγάπη του Δημιουργού και Λυτρωτή τους. Με το Μωυσή ο Θεός έθεσε ένα φως πλάι στο θρόνο του ισχυρότερου βασιλείου. Όσοι ήθελαν, θα μπορούσαν να μάθουν για τον αληθινό και ζώντα Θεό. Όλο αυτό το φως δόθηκε στους Αιγυπτίους πριν στραφεί το χέρι του Θεού με τιμωρίες εναντίον τους.ΠΠ 349.2

Με την απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αίγυπτο, η γνώση της δύναμης του Θεού διαδόθηκε παντού. Οι πολεμοχαρείς κάτοικοι της οχυρωμένης Ιεριχούς έτρεμαν. «Καθώς ηκούσαμεν, διελύθη η καρδία ημών, και δεν έμεινε πλέον πνοή εις ουδένα εκ του φόβου σας, διότι Κύριος ο Θεός σας, Αυτός είναι Θεός εν τω ουρανώ άνω, και επί της γης κάτω.» (Ιησ. 2:11). Αιώνες μετά την έξοδο, οι Φιλισταίοι ιερείς υπενθύμισαν στο λαό τους της πληγές της Αιγύπτου και τους προειδοποίησαν να μην αντισταθούν στο Θεό του Ισραήλ.ΠΠ 349.3

Ο Θεός κάλεσε το λαό του Ισραήλ, τους ευλόγησε και τους εξύψωσε, όχι για να γίνουν - με την υπακοή τους στο νόμο - οι μόνοι που θα έχουν την εύνοιά Του και να λάβουν αποκλειστικά τις ευλογίες Του, αλλά για να γνωριστεί Αυτός μέσω των Ισραηλιτών σε όλους τους κατοίκους της Γης. Ακριβώς για την εκπλήρωση του σκοπού αυτού τους πρόσταξε να διατηρηθούν διαφορετικοί από τους γύρω ειδωλολατρικούς λαούς.ΠΠ 349.4

Ο Θεός απεχθανόταν την ειδωλολατρία και όλες τις αμαρτίες που τη συνόδευαν και διέταξε το λαό Του να μην αναμειχθούν με άλλα έθνη, ώστε να κάνουν «κατά τα έργα αυτών» και να λησμονήσουν το Θεό. Απαγόρευσε το γάμο με τους ειδωλολάτρες για να μην απομακρυνθεί η καρδιά τους από Αυτόν. Ήταν τόσο αναγκαίο τότε όσο είναι και τώρα να διατηρηθεί ο λαός του Θεού αγνός και αμόλυντος από τον κόσμο. Πρέπει να είναι απαλλαγμένοι από το πνεύμα του κόσμου γιατί αυτό αντίκειται στην αλήθεια και στη δικαιοσύνη. Ο Θεός δεν ήθελε ο λαός Του να απομονωθεί από τον κόσμο σε μια αποκλειστικότητα αυτοδικαίωσης και έτσι να μην είναι σε θέση να ασκεί την επιρροή του σε αυτούς.ΠΠ 350.1

Όπως ο Κύριός τους, οι οπαδοί του Χριστού σε κάθε εποχή πρέπει να είναι το φως του κόσμου. Ο Σωτήρας είπε:ΠΠ 350.2

«Πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή. Ουδέ ανάπτουσι λύχνον, και θέτουσιν αυτόν υπό το μόδιον, αλλ’επί τον λυχνοστάτην, και φέγγει εις πάντας τους εν τη οικία» - δηλαδή στον κόσμο. Και προσθέτει: «Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, διά να ίδωσι τα καλά σας έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 5:14-16).ΠΠ 350.3

Αυτό ακριβώς έκαναν ο Ενώχ, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ιωσήφ και ο Μωυσής. Αυτό ακριβώς σχεδίαζε ο Θεός να κάνει ο λαός Του Ισραήλ.ΠΠ 350.4

Η καρδιά τους ήταν ελεγχόμενη από την απιστία και το Σατανά. Εκείνη ήταν που τους οδήγησε να κρύψουν το φως τους αντί να το σκορπίσουν στους γειτονικούς λαούς. Ήταν το ίδιο πνεύμα της μισαλλοδοξίας που τους έκανε ή να ακολουθήσουν τις παράνομες συνήθειες των ειδωλολατρών ή να απομονωθούν εντελώς, ζώντας με περήφανη αποκλειστικότητα σαν η αγάπη του Θεού να ήταν μόνο για αυτούς.ΠΠ 350.5

Όπως η Γραφή παρουσιάζει δύο νόμους, τον έναν αναλλοίωτο και αιώνιο και τον άλλον πρόσκαιρο και προσωρινό, έτσι υπάρχουν και δύο Διαθήκες. Η διαθήκη της χάρης έγινε για πρώτη φορά με τον άνθρωπο στην Εδέμ όταν μετά την πτώση του δόθηκε η θεϊκή υπόσχεση ότι το σπέρμα της γυναίκας θα συνέτριβε το κεφάλι του φιδιού. Η Διαθήκη αυτή πρόσφερε σε όλους τους ανθρώπους συγχώρηση και τη χάρη του Θεού ως βοήθεια για μελλοντική υπακοή με πίστη στο Χριστό. Έλαβαν επίσης την υπόσχεση της αιώ-ΠΠ 350.6

νιας ζωής με τον όρο της πιστότητας στο νόμο του Θεού. Έτσι, οι πατριάρχες δέχτηκαν την ελπίδα της σωτηρίας.ΠΠ 351.1

Η ίδια Διαθήκη ανανεώθηκε με τον Αβραάμ με την υπόσχεση «εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.» Η υπόσχεση αυτή απέβλεπε στο Χριστό. Έτσι την κατάλαβε ο Αβραάμ (βλέπε Γαλ. 3:8,16) και εμπιστεύθηκε το Χριστό για την άφεση των αμαρτιών. Αυτή η πίστη ήταν που λογίστηκε για δικαιοσύνη. Η διαθήκη με τον Αβραάμ επιβεβαίωνε και το κύρος του Θεού. Ο Κύριος παρουσιάστηκε στον Αβραάμ και του είπε: «Εγώ είμαι ο Θεός ο Παντοκράτωρ, περιπάτει ενώπιόν Μου και έσο τέλειος.» Η μαρτυρία του Θεού για τον πιστό δούλο Του ήταν: «Ο Αβραάμ υπήκουσεν εις την φωνήν Μου, και εφύλαξε τα προστάγματά Μου, τας εντολάς Μου, τα διατάγματά Μου, και τους νόμους Μου.» Ο Κύριος του δήλωσε: «Θέλω στήσει την διαθήκην Μου μεταξύ Εμού και σου, και του σπέρματός σου μετά σε εις τας γενεάς αυτών, εις διαθήκην αιώνιον, διά να ήμαι Θεός εις σε και εις το σπέρμα σου μετά σε.» (Γεν. 22:18, 17:1, 26:5, 17:7).ΠΠ 351.2

Η διαθήκη αυτή αν και έγινε με τον Αδάμ και ανανεώθηκε με τον Αβραάμ, δεν μπορούσε να επικυρωθεί μέχρι το θάνατο του Χριστού. Υφίστατο με την υπόσχεση του Θεού αφότου έγινε η πρώτη νύξη για την απολύτρωση. Είχε γίνει δεκτή μέσω της πίστης. Όταν όμως επικυρώθηκε από το Χριστό, ονομάστηκε Καινή (νέα) Διαθήκη. Ο νόμος του Θεού ήταν η βάση αυτής της Διαθήκης και ήταν απλώς ένας διακανονισμός για να επαναφερθούν οι άνθρωποι σε αρμονία με το θεϊκό θέλημα, τοποθετώντας τους εκεί όπου θα μπορούσαν να υπακούσουν το νόμο του Θεού.ΠΠ 351.3

Μια άλλη συμφωνία - που στη Γραφή αποκαλείται «παλαιά» Διαθήκη - σύναψε ο Θεός με τον λαό του Ισραήλ στο Σινά και αυτή επικυρώθηκε με το αίμα των θυσιών. Η Διαθήκη του Αβραάμ επικυρώθηκε με το αίμα του Χριστού και ονομάζεται η «δεύτερη» ή «Καινή» Διαθήκη, επειδή το αίμα με το οποίο σφραγίστηκε, χύθηκε μετά το αίμα της πρώτης Διαθήκης. Το γεγονός ότι η νέα Διαθήκη ίσχυε στην εποχή του Αβραάμ αποδεικνύεται από το γεγονός ότι είχε επισημοποιηθεί τόσο με την υπόσχεση όσο και με τον όρκο του Θεού - «διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός.» (Εβρ. 6:18).ΠΠ 351.4

Αν όμως η Διαθήκη του Αβραάμ περιείχε την υπόσχεση της απο-λύτρωσης, τότε γιατί να συναφθεί μια άλλη διαθήκη στο Σινά; Ο υ-ποδουλωμένος λαός είχε χάσει σε μεγάλο βαθμό την επίγνωση του Θεού και τις αρχές της Διαθήκης του Αβραάμ. Απελευθερώνοντάς τους Ισραηλινούς από την Αίγυπτο, ο Θεός επιδίωξε να τους φανερώσει τη δύναμή Του και την ευσπλαχνία Του, μαθαίνοντας να Τον αγαπούν και να Τον εμπιστεύονται. Τους έφερε στην Ερυθρά Θάλασσα, εκεί όπου τους ήταν αδύνατον να διασωθούν καταδιωκόμενοι από τους Αιγυπτίους, ώστε να μπορέσουν να αναγνωρίσουν την απελπιστική κατάστασή τους και την ανάγκη τους για θεϊκή βοήθεια. Τότε τους απελευθέρωσε. Έτσι, αυτοί ξεχείλισαν από αγάπη και ευγνωμοσύνη για το Θεό καθώς και από εμπιστοσύνη στη δύναμή Του να τους βοηθάει. Είχε δεθεί μαζί τους ως ελευθερωτής από την πρόσκαιρη σκλαβιά.ΠΠ 351.5

Υπήρχε όμως μια μεγαλύτερη αλήθεια που έπρεπε να χαραχθεί στο νου τους. Ζώντας μέσα στην ειδωλολατρία και στη διαφθορά δεν είχαν πραγματική συναίσθηση της αγιότητας του Θεού, της υπέρμετρης αμαρτίας που φώλιαζε στις καρδιές τους, της παντελούς ανικανότητάς τους να υπακούσουν στο νόμο του Θεού και της ανάγκης τους για ένα Σωτήρα. Όλα αυτά έπρεπε να τα μάθουν.ΠΠ 352.1

Ο Θεός τους έφερε στο Σινά. Αποκάλυψε τη δόξα Του. Τους έδωσε το νόμο Του με την υπόσχεση μεγάλων ευλογιών υπό τον όρο της υπακοής. «Εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνή Μου και φυλάξητε την διαθήκην Μου . . . θέλετε είσθαι εις Εμέ βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον.» Ο λαός δεν είχε καταλάβει πόσο αμαρτωλές ήταν οι καρδιές τους και ότι χωρίς το Χριστό, ήταν αδύνατον να τηρήσουν το νόμο του Θεού. Πρόθυμοι σύναψαν Διαθήκη με το Θεό. Αισθανόμενοι ότι ήταν ικανοί να συστήσουν τη δική τους δικαιοσύνη, δήλωσαν: «Πάντα όσα ελάλησεν ο Κύριος θέλομεν κάμνει και θέλομεν υπακούει.» (Έξ. 19:5,6, 24:7).ΠΠ 352.2

Είχαν παρατηρήσει την τρομερά μεγαλόπρεπη διακήρυξη του νόμου και έτρεμαν από το φόβο τους μπροστά στο όρος. Μόλις πέρασαν μερικές μόνο εβδομάδες, διέσπασαν τη Διαθήκη τους με το Θεό και έσκυψαν να προσκυνήσουν ένα χυτό είδωλο. Δεν μπορούσαν να ελπίσουν στην εύνοια του Θεού μέσω μιας Διαθήκης την οποία είχαν παραβεί. Τότε, βλέποντας την αμαρτία τους και την ανάγκη που είχαν για συγχώρηση, οδηγήθηκαν να συναισθανθούν την ανάγκη για το Σωτήρα, όπως Αυτός αποκαλυπτόταν στην Διαθήκη του Αβραάμ και συμβολιζόταν με τις προσφορές των θυσιών. Τώρα, με πίστη και αγάπη είχαν δεθεί με το Θεό ως απελευθερωτή τους από τη σκλαβιά της αμαρτίας. Ήταν έτοιμοι να εκτιμήσουν τις ευλογίες της νέας διαθήκης.ΠΠ 352.3

Οι όροι της «παλαιός διαθήκης» ήταν: υπακούσετε και ζήσετε.» «Κάμνων ο άνθρωπος (τας κρίσεις Μου) θέλει ζήσει δι’αυτών.» Αλλά, «επικατάρατος όστις δεν εμμένει εις τους λόγους του νόμου τούτου, διά να εκτελή αυτούς». (Ιεζ. 20:11, Λευιτ. 18:5, Δευτ. 27: 26). Η «Καινή Διαθήκη» βασιζόταν επάνω σε «ανωτέρας επαγγελίας», την επαγγελία της άφεσης των αμαρτιών και της χάρης του Θεού. Είχαν ως στόχο να ανανεώσουν την καρδιά και να την εναρμονίσουν με τις αρχές του νόμου του Θεού.ΠΠ 352.4

«Αύτη θέλει είσθαι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ. Μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος, θέλω θέσει τον νόμον Μου εις τα ενδόμυχα αυτών ... και θέλω γράψει αυτόν εις τας καρδίας αυτών . . . θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον.» (Ιερ. 31:33,34).ΠΠ 353.1

Ο ίδιος νόμος που είχε χαραχθεί στις λίθινες πλάκες, γράφεται από το Άγιο Πνεύμα επάνω στις πλάκες της καρδιάς. Αντί να προσπαθούμε να συστήσουμε τη δική μας δικαιοσύνη, δεχόμαστε τη δικαιοσύνη του Χριστού. Το αίμα Του εξιλεώνει τις αμαρτίες μας. Η υπακοή Του γίνεται αποδεκτή για λογαριασμό μας. Τότε η καρδιά, ανανεωμένη από το Άγιο Πνεύμα, θα παράγει τους «καρπούς του Πνεύματος». Με τη χάρη του Χριστού θα ζούμε υπακούοντας το νόμο του Θεού που είναι γραμμένος στις καρδιές μας. Έχοντας το Πνεύμα του Χριστού βαδίζουμε όπως Εκείνος βάδισε. Μέσω του προφήτη έκανε για τον εαυτό Του τη δήλωση: «Χαίρω, Θεέ Μου, να εκτελώ το θέλημά Σου, και ο νόμος Σου είναι εν τω μέσω της καρδίας Μου.» (Ψαλμ. 40:8)ΠΠ 353.2

Και όταν ήταν μεταξύ των ανθρώπων, είπε:ΠΠ 353.3

«Δεν Με αφήκεν ο Πατήρ μόνον, διότι Εγώ κάμνω πάντοτε τα αρεστά εις Αυτόν.» (Ιωάν. 8: 29).ΠΠ 353.4

Ο απόστολος Παύλος διευκρινίζει καλά τη σχέση ανάμεσα στην πίστη και στο νόμο υπό την αιγίδα της Καινής Διαθήκης. Λέει:ΠΠ 353.5

«Δικαιωθέντες εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» «Νόμον λοιπόν καταργώμεν διά της πίστεως: Μη γένοιτο, αλλά νόμον συνιστώμεν.» «Επειδή το αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας, και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί, διά να πληρωθή η δικαιοσύνη του νόμου εις ημάς τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το Πνεύμα.» (Ρωμ. 5:1, 3:31, 8:3,4).ΠΠ 353.6

Το έργο του Κυρίου είναι πάντοτε το ίδιο, παρόλο που υπάρχουν διαφορετικοί βαθμοί εξέλιξης και διαφορετικές εκδηλώσεις της δύναμής Του για την αντιμετώπιση ανθρώπινων αναγκών, σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Αρχίζοντας από την πρώτη υπόσχεση του ευαγγελίου και προχωρώντας στην πατριαρχική και στην ιουδαϊκή εποχή, ακόμη και μέχρι τον παρόντα καιρό, παρατηρήθηκε μια βαθμιαία εξέλιξη των προθέσεων του Θεού στο απολυτρωτικό σχέδιο. Ο Σωτήρας, όπως συμβολιζόταν στις τυπικές ιεροτελεστίες του ιουδαϊκού νόμου, είναι ο ίδιος ακριβώς που παρουσιάζεται στο ευαγγέλιο. Τα σύννεφα που σκέπαζαν τη θεία μορφή Του, μετατοπίστηκαν. Η θαμπάδα και οι σκιές εξαφανίστηκαν. Ο Ιησούς, ο Λυτρωτής του κόσμου, παρουσιάζεται αποκαλυμμένος.ΠΠ 353.7

Εκείνος που διακήρυξε το νόμο από το Σινά και παρέδωσε στο Μωυσή τα προστάγματα του τελετουργικού νόμου, είναι ο ίδιος που εκφώνησε την επί του όρους ομιλία. Οι μεγάλες αρχές της αγάπης του Θεού, τις οποίες εξέθεσε ως βάση του νόμου και των προφητών δεν είναι παρά η εκ νέου επανάληψη των όσων είχε πει μέσω του Μωυσή στον εβραϊκό λαό: «Άκουε, Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών είναι είς Κύριος. Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου.» «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» Ο δάσκαλος των δύο θρησκευτικών συστημάτων είναι ο ίδιος. Οι αξιώσεις του Θεού είναι οι ίδιες. Οι αρχές της διακυβέρνησής Του είναι οι ίδιες, επειδή τα πάντα προέρχονται από Εκείνον, «εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής.» (Δευτ. 6:4,5, Λευιτ. 19:18, Ιακ. 1:17).ΠΠ 354.1