فصل 29—«سَبَّت »

روز سَبّت در آغاز آفرینش ، تقدیس شد. هنگامیکه “ستارگان صبح با هم ترنم می نمودند و جمیع پسران خدا آواز شادمانی می دادند. ” این روز برای انسان به عنوان روزی مقدس مقرر شد. (ایوب 38 آیه 7)AA 257.1

و سلامتی بر جهان حاکم شد زیرا زمین با آسمان هماهنگ بود. “خداوند هرچه را که آفریده بود، دید و همانا بسیار نیکو بود.” و پس از آن با شادی به اعمال آفرینش نگریست و آرامی گرفت. ( پیدایش 1 آیه 31).AA 257.2

بدلیل اینکه خداوند در روز سَبّت ارامی گرفته بود ، “روز هفتم را مبارک خواند و تقدیس نمود.” - - - و آن را برای کاری مقدس در نظر گرفت. خداوند این روز را به عنوان روز استراحت به آدم اعطا فرمود. این روز برای آدم ، یادآور اعمال آفرینش و نشانه قدرت و محبت خداوند بود. AA 257.3

کتاب مقدس می فرماید، “خداوند یادگاری برای کارهای عجیب خود ساخته است.” زیرا از آغاز آفرینش جهان ، صفات نادیدنی خدا، یعنی قدرت سرمدی و الوهیت او را می توان با ادراک از امور جهان مخلوق ، به روشنی دید. پس آنان را هیچ عذری نیست. ” ( پیدایش 2 آیه3 — و مزامیر 111 آیه 4 — و رومیان 1 آیه 20).AA 257.4

همه چیز به واسطه ی پسر خدا آفریده شد. ” در آغاز کلام بود و کلام نزد خدا بود ........ همه چیز به واسطه او پدید آمد و از هر آنگه پدید آمد، هیچ چیز بدون او پدیدار نگشت.” ( یوحنا 1 آیات تا 3).AA 257.5

از آنجا که روز سَبّت یادآور اعمال آفرینش می باشد، نشانه ای از محبت و قدرت مسیح نیز می باشد. AA 257.6

روز سَبّت، افکار ما را متوجه طبیعت نموده و ما را به مصاحبت با آفریدگار جهان فرا می خواند.AA 257.7

در آواز پرندگان ، در خش خش درختان و در موسیقی امواج دریا، هنوز هم می توانیم آواز خداوند را که در هنگام وزیدن نسیم بهار در باغ عدن با آدم گفتگو می کرد، بشنویم. AA 257.8

و هنگامیکه قدرت او را در طبیعت مشاهده می کنیم ، تسلی می یابیم. AA 257.9

زیرا کلامی که همه چیز را آفرید، همان است که جان را حیات می بخشد. او “همان خدایی که گفت : ” نور از میان تاریکی بتابد، “نور خود را در دلهای ما تابانید تا شناخت جدال خدا در چهره ی مسیح، ما را منور سازد.” ( دوم قرنتیان 4 آیه 6)AA 258.1

داوود نبی:AA 258.2

این تفکر را در مزمور خویش این چنین بیان می کند:AA 258.3

“تو ای خداوند ، مرا به کارهای خودت شادمان ساخته ای،”
به سبب اعمال دستهای تو، ترنم خواهم نمود. ای خداوند،
اعمال تو چه عظیم است و فکرهای تو بی نهایت عمیق.” (مزامیر 92 آیه 4 و5)AA 258.4

روح القدس از طریق اشعیای نبی اعلام می کند،” پس خداوند را به چه تشبیه می کنید و کدام شبه را با او برابر می توانید کرد؟ آیا ندانسته و نشنیده اید و از ابتدا به شما خبر داده نشده است و از بنیاد زمین نفهمیده اید؟ اوست که بر کره زمین نشسته است و ساکنانش مثل ملخ می باشند.AA 258.5

اوست که آسمانها را مثل پرده می گستراند و آنها را مثل خیمه به جهت سکونت پهن می کند....... پس مرا به که تشبیه می کنید تا با وی مساوی باشم؟ قدوس می گوید: چشمان خود را به مشاره بیرون آورده ، جمیع آنها را به نام می خاوند؟ از کثرت قوّت و از عظمت توانایی وی یکی از آنها گم نخواهد شد. ای یعقوب چرا فکر می کنی و ای اسرائیل چرا می گویی : ” راه من از خداوند مخفی است و خدای من انصاف مرا از دست داده است”AA 258.6

آیا ندانسته و نشنیده ای که خدای سرمدی، یهوه، آفریننده اقصای زمین درمانده و خسته نمی شود؟ ..... او ضعیفان را قوت می بخشد و ناتوانان را قدرت زیاده عطا می نماید.”AA 258.7

“مترس، زیرا که من با تو هستم و مشوش مشو زیرا من خدای تو هستم: تو را تقویت خواهم نمود و البته تو را معاونت خواهم داد و تو را به دست راست عدالت خود دستگیری خواهم کرد.”AA 258.8

“ای جمیع گرانه های زمین به من توجه نمایید ئ نجات یابید، زیرا من خدا هستم و دیگری نیست.” و این است همان پیامی که در طبیعت مکتوب است که سَبّت را به یادگار نگه دارید.AA 258.9

هنگامی که خداوند به اسرائیل امر کرد تا سَبّت های او را تقدیس نموده و نگه دارند، به ایشان فرمود، ” سَبّت های مرا تقدیس نمایید تا در میان من و شما علامتی باشد و بدانید که من یهوه خدای شما هستم.” (اشعیاء 40 آیات 18 تا 29 — و 41 آیه 10 — و 45 آیه 22 — و حزقیال 20 آیه 20).AA 259.1

یکی از احکامی که در کوه سینا به موسی داده شده بود، تقدیس و نگه داری روز سَبّت بود. اما این نخستین بار نبود که روز سَبّت به عنوان روز استراحت اعلام می شد. زیرا مردم اسرائیل پیش از آمدن به دامنه کوه سینا، از سَبّت آگاهی داشتند و در خلال سفرشان به کوه سینا، سَبّت را نگه می داشتند. هنگامیکه عده ای مبادرت به نقض آن نمودند، خداوند ایشان را سرزنش کرده و فرمود، “ تا به کی از نگاه داشتن وصایا و شریعت من اِبا می نمایید؟” (خروج 16 آیه 28).AA 259.2

روز سَبّت، فقط برای اسرائیل نبود، بلکه برای تمامی جهان بود. خداوند فرمان نگاه داشتن سَبّت را به آدم در باغ عدن اعلام کرده بود و رعایت آن همانند سایر فرامین دهگانه ، امری ضروری و غیر قابل انکار بود. مسیح درباره اهمیت فرامین ده گانه خداوند که نگه داری روز سَبّت چهارمین آن است می فرماید، “تا آسمان و زمین از میان نرود، نقطه یا همزه ای از تورات هرگز از میان نخواهد رفت، تا اینکه همه به انجام برسد.” و تا زمانی که آسمان و زمین از میان نرود، روز سَبّت به عنوان نشانه ای از قدرت خالق ادامه خواهد یافت. و هنگامی که باغ عدن بار دیگر بر روی زمین ظاهر گردد، روز مقدس خداوند از سوی تمامی کسانی که از آفتاب بهره مند می شوند، به عنوان روز استراحت، تقدیس و تکریم خواهد شد. خداوند می فرماید، “از غرّه ماه تا غرّه دیگر و تا سَبّت دیگر تمامی ساکنان زمین خواهند آمد تا به حضور من سجده نمایند.” (متی 5 آیه 18 — و اشعیاء 66 آیه 32)AA 259.3

در میان قوانینی که به قوم یهود داده شده بود، هیچ یک به اندازه سَبّت، ایشان را از اقوام دیگر متمایز نگردانیده بود. هدف خداوند این بود که ایشان با رعایت روز سَبّت خود را به عنوان پرستندگان او معرفی کنند. روز سَبّت باید به نشانه دوری ایشان از بت پرستی و ارتباط با خدای حقیقی رعایت می شد. اما برای اینکه ایشان از بت پرستی و ارتباط با خدای حقیقی رعایت می شد. اما برای اینکه ایشان روز سَبّت را به عنوان یک روز مقدس نگه دارند، خود نیز باید مقدس باشند. AA 259.4

آنان باید به واسطه ایمان ، در پارسایی مسیح سهیم گردند. هنگامیکه به اسرائیل فرمان داده شد تا ” سَبّت را به یادگار نگه داشته و آن را تقدیس نمایند”AA 259.5

همچنین به ایشان گفته شده که ” برای من مردان مقدسی باشید.” آنان فقط بدین طریق می توانستند به عنوان پرستندگان خداوند از سایر اقوام متمایز گردند. ( خروج 20 آیه 8- 22 آیه 31).AA 260.1

هنگامیکه یهودیان از خداوند دور شدند و نتوانستند از طریق ایمان ، پارسایی مسیح را دریافت کنند، روز سَبّت اهمیت خود را در نظر ایشان از دست داد. شیطان در تلاش بود تا با دور کردن افراد از مسیح ، قدرت خود را افزایش دهد. او سعی کرد تا سَبّت را تحریف کند زیرا که آن نشانه قدرت مسیح بود. رهبران یهود با تحمیل مقررات طاقت فرسا در ارتباط با روز سَبّت، خواسته شیطان را تحقق بخشیدند.AA 260.2

در ایام مسیح، سَبّت آنچنان تحریف شده بود که رعایت آن به جای اینکه شخثیت عالی و محبت آمیز پدر آسمانی را منعکس کند، بیشتر منعکس کننده شخصیت خودخواهانه و مستبدانه انسان بود. علمای دین اطاعت از قوانین خداوند را غیر ممکن معرفی می کردند. آنان باعث شدند که مردم خدا را به چشم فرمانروایی ستمگر نگریسته و فکر کنند که رعایت سَبّت همانگونه که خدا مقرر کرده بود، انسان را سنگدل و بی رحم می سازد. مسیح موظف بود چنین برداشت های غلطی را از میان بردارد. او علیرغم دشمنی و کینه علمای دین و فرسیان ، هرگز در مقابل خواسته های ایشان تسلیم نشد، بلکه آیین های مربوط به سَبّت را بر اساس شریعت خداوند به جا آورد. AA 260.3

در یکی از روزهای سَبّت هنگامیکه منجی و شاگردانش از عبادتگاه مراجعت می کردند، از میان مزارع گندم گذشتند. عیسی تا دیر وقت به کار خویش ادامه داده بود و هنگامیکه شاگردان از مزارع گندم عبور می کردند . به علت گرسنگی شروع به چیدن خوشه های گندم و خوردن آنها کردند. انجام اینکار در هر روز دیگری به جز روز سَبّت، اشکالی نداشت. زیرا کسی که از مزارع گندم، یا باغ میوه و یا تاکستان انگور عبور می کرد، در چیدن گندم و خوردن میوه یا انگور آزاد بود.( تثنبه 23 آیات 24 و 25).AA 260.4

اما انجام این کار در روز سَبّت بی احترامی به قوانین شریعت تلقی می شد. چیدن گندم نه تنها نوعی درو محسوب می شد. بلکه سییدن آن در میان دستها نیز نوعی خرمن کوبی به حساب می آمد. AA 260.5

چنین کاری از نظر علمای دین، دو نوع گناه و جرم تلقی می شد، جاسوسان با دیدن این صحنه به عیسی گفتند، “نگاه کن ، شاگردانت کاری انجام می دهند که در روز سَبّت جایز نیست.” هنگامی که عیسی در بیت حِسدا به نقض مقررات روز سَبّت متهم شد، برای دفاع از خود، به پسر خواندگی خویش اشاره کرده و اعلام نمود که در هماهنگی با پدر آسمانی عمل می کند. اکنون که شاگردانش مورد اتهام قرار گرفته بودند، او با استناد به کتب عهد عتیق ، اعمالی را که از سوی خادمین خداوند در روز سَبّت انجام شده بود، به متهم کنندگان یادآور شد و بدین ترتیب از شاگردانش دفاع نمود.AA 260.6

معلمین یهود به خاطر آگاهی و دانش خویش نسبت به کتب مقدسه، به خودشان می بالیدند اما با شنیدن پاسخ نسبت به کتب مقدسه ، به خودشان می بالیدند اما با شنیدن پاسخ توبیخ آمیز منجی به جهالت و ناآگاهی خویش پی بردند. عیسی به ایشان گفت، “مگر نخوانده اید که داوود چه کرد، آنگاه که خود و یارانش گرسنه بودند؟ او به خانه خدا درآمد و خود و یارانش نان تقدیمی را خوردند، هرچند خوردن آن برای او و یارانش جایز نبود، زیرا فقط کاهنان بدان مجاز بودند.” آنگاه به ایشان گفت،” سَبّت برای انسان مقرر شده، نه انسان برای سَبّت.” مگر در تورات نخوانده اید که در روزهای سَبّت، کاهنان در معبد، حرمت سَبّت را نگاه نمی دارند، و با این همه بی گناهند؟ اما به شما می گویم کسی در اینجاست که بزرگتر از معبد است!” “پسر اسنان صاحب سَبّت است.” (لوقا 6 آیات 3 و5 — و مرقس 2 آیات 27 و 28 — ومتی 12 آیات 5 و6)AA 261.1

اگر داوود این حق را داشت که برای رفع گرسنگی خویش از نان تقدیمی که برای امری مقدس اختصاص یافته بود، بخورد، در آن صورت شاگردان نیز ایم حق را داشتند که نیاز خود را با چیدن خوشه های گندم در ساعات مقدس روز سَبّت تامین کنند. بعلاوه کاهنان در معبد و در روز سَبّت نسبت به روزهای دیگر، کارهای بیشتری انجام می دادند و اگر همین کار برای امور دنیوی دیگر، کارهای بیشتری انجام می دادند و اگر همین کار برای امور دنیوی انجام می شد، گناه محسوب می گشت. AA 261.2

در حالی که کار کاهنان برای خدمت به خداوند انجام می شد. آنان آیین هایی را به جا می آوردند که به قدرت نجات دهنده منجی اشاره می کرد بنابراین کار ایشان با اهداف روز سَبّت مطابقت داشت. اما اکنون خود مسیح آمده بود و شاگردان به خاطر همکاری با او به خدمت خداوند مشغول بودند و هر آنچه که برای تحقق کار ایشان ضروری بود، انجام آن در روز سَبّت هیچ اشکالی نداشت. AA 261.3

مسیح قصد داشت به شاگردانش و به دشمنانش بیاموزد که خدمت به خداوند بر همه چیز مقدم می باشد. هدف از کار خداوند در این جهان، نجات انسان می باشد. بنابراین آنچه که لازم است برای تحقق ایم کار انجام شود، حتی اگر در روز سَبّت انجام شود، با مقررات این روز مطابقت خواهد داشت.AA 261.4

مسیح در خاتمه بحث ، خود را صاحب روز سَبّت اعلام می کند و به عنوان حالم الهی، شاگردانی را که به نقض مقررات روز سَبّت متهم شده بودند، از هرگونه خطا و گناه تبرئه می کند.AA 262.1

عیسی صرفا به توبیخ و سرزنش دشمنان خویش بسنده نگرد، بلکه بی اطلاعی ایشان را در ارتباط با اهداف روز سَبّت به ایشان گوشزد نموده و گفت، اگر مفهوم این کلام را درک می کردید که می گوید طالب رحمتم، نه قربانی، “دیگر بی گناهان را محکوم نمی کردید.” ( متی 12 آیه 7).AA 262.2

مراسم و تشریفات سختگیرانه ایشان نمی توانست کمبود محبت و پارسایی واقعی را که معرف پرستندگان حقیقی خداوند می باشد، تامین کند. مسیح بار دیگر این حقیقت را که قربانی ها به تنهایی از هیچگونه ارزشی برخوردار نمی باشند، به ایشان خاطر نشان کرد AA 262.3

تقدیم قربانیها به خداوند، تنها بخشی از عبادت بود و هدف نهایی محسوب نمی شد، زیرا هدف قربانیها هدایت انسان به سوی منجی و هماهنگ کردن ارتباط انسان با خداوند بود.AA 262.4

خداوند عبادتی را که از روی محبت باشد، ارج می نهد، اما فقدان محبت در عبادت ، بی احترامی به خداوند تلقی می شود. در مورد سَبّت نیز همین طور بود. هدف سَبّت این بود که اسنان را به مصاحبت با خداوند دعوت کند.AA 262.5

اما زمانی که کاهنان و علمای دین با آیین های سنگین و طاقت فرسا اذهان مردم را از هدف واقعی منحرف کردند، روز مقدس سَبّت اهمیت خود را از دست داد و به آیین تشریفاتی تبدیل شد.AA 262.6

در سَبّتی دیگر، هنگامی که عیسی به کنیسه وارد شد ، مردی را دید که یک دستش خشک شده بود.AA 262.7

فریسیان او را زیر نظر داشتند تا اگر در روز سَبّت آن مرد را شفا بخشد، بهانه ای برای متهم کردن او بیابند. منجی به خوبی می دانست که اگر مرد علیل را شفا بخشد از نظر فریسیان و علمای دین، گناهکار محسوب خواهد شد، با این حال ، برای خراب کردن دیوار مقررات کهنه و سنتی که سد راه سَبّت بود، تردیدی به خود راه نداد. عیسی به مردی که دستش خشک شده بود گفت: AA 262.8

“در برابر همه بایست.”AA 262.9

آنگاه از ایشان پرسید: “آیا در روز سَبّت نیکی کردن جایز است یا بدی کردن؟ جان کسی را نجات دادن یا کشتن؟” در میان یهودیان یک ضرب المثل وجود داشت، که اگر کسی فرصت نیکی کردن داشته باشد ولی نکند ، مرتکب گناه می شود و غفلت کردن در نجات زندگی یک فرد، معادل با قتل نفس بود.AA 262.10

بنابراین عیسی با تفکر خود معلمین و علمای دین با ایشان برخورد کرد. ” اما آنان خاموش ماندند. عیسی، خشمگین به کسانی که پیرامونش بودند نگریست و بسیار غمگین از سنگدلی ایشان، به آن مرد گفت: “دستت را دراز کن.” او دست خود را دراز کرد و دستش سالم شد.” (مرقس 3 آیات 4 و 5).AA 263.1

هنگامیکه از عیسی پرسیدند، “آیا شفا دادن در روز سَبّت جایز است؟” پاسخ داد، “اگر یکی از شما گوسفندی داشته باشد و آن گوسفند در روز سَبّت در چاهی بیفتد، آیا آن را نمی گیرد و از چاه بیرون نمی آورد؟ حال، انسان چقدر با ارزشتر از گوسفند است! پس نیکویی کردن در روز سَبّت جایز است.” ( متی 12 آیات 10 تا 12).AA 263.2

جاسوسانی که پاسخ عیسی را شنیدند، جرأت نکردند در میان حاضران به او پاسخ دهند، زیرا می ترسیدند دچار مشکل شوند. آنان می دانشتند که او حقیقت را بر زبان آورده است. این افراد ، برای تسکین دادن درد یک حیوان تلاش می کردند، زیرا بی توجهی به این امر، باعث ضرر و زیان صاحب حیوان می شد، در حالیکه برای رعایت سنت های خویش حاضر بودند یک انسان مریض را در اوج درد و رنج به حال خود رها کنند.AA 263.3

بدین ترتیب ، انسانی که به شباهت خداوند آفریده شده بود، کمتر از یک حیوان مورد توجه قرار می گرفت. این موضوع نحوه عمل تمامی مذاهب دروغین را روشن می کند. چنین مذاهبی از تمایل انسان برای برتر نشان دادن خود از خداوند سرچشمه می گیرنر، اما برای انسان کمتر از حیوان ارزش قایل می شوند. هر مذهبی که بر علیه حاکمیت خداوند مبارزه می کند انسان را از جلال و شکوهی که در ابتدای آفرینش به او تعلق داشت، محروم می کند. هر مذهب دروغین به پیروان خود تعلیم می دهد تا نسبت به نیازها، رنجها و حقوق انسان بی توجه باشند. کتاب مقدس برای بشریت که با خون مسیح خریداری شده است . ارزش فراوانی قایل می شود و به پیروان خود تعلیم می دهد تا در مقابل نیازها و رنجهای انسانی با محبت رفتار کنند. خداوند می فرماید، ” مردم را از زر خالص و انسان را زا طلای اوفیر کمیابتر خواهم گردانید.” (اشعیاء 13 آیه 12).AA 263.4

هنگامیکه عیسی از فریسیان پرسید که آیا در روز سَبّت نیکی کردن جایز است یا بدی کردن؟ و جان کسی را نجات دادن یا کشتن؟ در حقیقت، مقاصد پلید ایشان را آشکار کرد.AA 263.5

در همان هنگام که عیسی زندگی افراد را نجات می داد موجب شادی و سعادت ایشان می شد، فریسیان با دلهایی سرشار از کینه و نفرت در صدد قتل او بودند. آیا کشتن یک فرد در روز سَبّت، آنطوری که فریسیان در صدد انجام آن بودند، بهتر بود یا شفای یک انسان رنجدیده، آنطوری که مسیح انجام داده بود؟AA 264.1

عیسی با شفا دادن مردی که دستش خشک شده بود، عادات و سنت های یهودیان را مورد نکوهش قرار داده و فرمان چهارم ، یعنی روز سَبّت روز را آنگونه که خداوند امر فرموده بود، رعایت کرد. او ” نیکویی کردن در روز سَبّت را جایز دانست” و با از میان برداشتن محدودیت های بی معنی یهودیان ، روز سَبّت را ارج نهاد، در حالیکه، آنانی که از او ناخشنود بودند ، روز مقدس خداوند را مورد بی احترامی قرار می دادند. AA 264.2

آنانی که تصور می کنند، مسیح قوانین شریعت را منسوخ کرده است، چنین تعلیم می دهند که او روز سَبّت را نقض کرده و به شاگردانش نیز این حق را داده است تا همان کار را انجام دهند. بدین ترتیب آنان نیز به همان وضعیتی دچار می شوند که یهودیان خرده گیر به آن دچار شده بودند. AA 264.3

آنان در این مورد ، شهادت خود مسیح را که اعلام کرد” من احکام پدر خود را نگاه داشته ام و در محبت او می مانم ” انکار می کنند. ( یوحنا 15 آیه 10). منجی و شاگردانش هرگز قوانین روز سَبّت را نقض نکردند. مسیح ، نمونه زنده قوانین الهی بود و زیر پاگذاشتن مفاهیم مقدس شریعت هرگز در زندگی او دیده نشد. به همین دلیل می توانست به قومی که در صدد فرصتی بود تا او را محکوم کند، شجاعانه بگوید که ” کیست از شما که مرا به گناه ملزم سازد؟” (یوحنا 8 آیه 46).AA 264.4

منجی نیامده بود تا آنچه را که انبیاء و اولیاء از آن سخن گفته بودند منسوخ کند. زیرا سخنانی که این مردان به مردم اعلام کرده بودند، سخنان خود مسیح بود. تمامی حقایق کلام خداوند از طریق او به انسان ابلاغ شده بود. اما این گنجینه های ارزشمند برای مقاصد غلطی به کار گرفته شده بودند و نور ارزشمند حقیقت در خدمت گمراهی قرار گرفته بود. خداوند می خواست که این حقایق در جایگاه واقعی خود قرار داده شود و برای مقاصد درست به کار گرفته شود. فقط دستی الهی می توانست این کار را به انجام رساند. AA 264.5

حقیقت به خاطراتصال با گمراهی در خدمت اهداف دشمنان خدا و انسان قرار گرفته بود. مسیح آمده بود تا حقیقت را در جایی قرار دهد که باعث جلال خداوند و نجات انسان گردد.AA 264.6

عیسی فرمود،” سَبّت برای اسنان مقرر شده ، نه انسان برای سَبّت.” احکام خداوند برای خیریت و بهره مندی انسان مقرر شده است.” اینها همه به خاطر شماست”. “خواه پولس، خواه آپولس ، خواه کیفا، خواه دنیا، خواه زندگی، خواه مرگ، خواه حال و خواه زمان آینده ، همه و همه از آن شماست و شما از آن مسیح و مسیح از آن خداست.” (دوم قرنتیان 4 آیه 15- و اول قرنتیان 3 آیات 22 و 23).AA 265.1

خداوند، فرامین ده گانه را که روز سَبّت یک بخش آن را تشکیل می دهد، به عنوان برکتی به قوم خویش اعطا کرد.AA 265.2

موسی می گوید، ” خداوند ما را مامور داشت که تمام این فرایض را به جا آورده ، از یهوه خدای خود بترسیم ، تا برای ما همیشه نیکو باشد و ما را زنده نگاه دارد، چنانکه تا امروز شده است.” (تثنه 6 آیه 24). و پیام خداوند از طریق سراینده مزامیر به قوم اسرائیل داده شد که، ” خداوند را با شادی عبادت نمایید و به حضور او با ترنم بیابید. بدانید که یهوه خداست، او ما را آفرید . ما قوم او هستیم و گوسفندان مرتع او. به دروازه های او با حمد بیایید و به صحن های او با تسبیح ، او را حمد گویید و نام او را متبارک خوانید.” ( مزامیر 100 ایات 2 تا 4).AA 265.3

و خداوند به همه کسانی که سَبّت را نگاه داشته و آن را بی حرمت نسازند، می فرماید “ایشان را به کوه قدس خود خواهم آورد و ایشان را در خانه عبادت خود شادمان خواهم ساخت.” ( اشعیا 56 آیات 6 و7).AA 265.4

“بنابراین ، پسر انسان حتی صاحب روز سَبّت است.” این سخنان سرشار از تعلیم و تسلی است و چون روز سَبّت برای اسنان مقرر شده، روز خداوند خوانده می شود و به مسیح تعلق دارد. زیرا ” همه چیز به واسطه ی او پدید آمد، و از هر آنچه پدید آمد، هیچ چیز را آفرید، سَبّت را نیز آفرید و آن را به یادبود عمل خلقت مقرر کرد. سَبّت به او ، هم به عنوان خالق آفرینش و هم تفدیس کننده آن اشاره می کند و تصریح می کند که او، کسی که همه چیزها را در آسمان و زمین آفرید، سر کلیساست و به واسطه قدرت اوست که با خداوند مصالحه داده می شویم. AA 265.5

زیرا درباره اسرائیل چنین فرمود، ” سَبّت های خود را به ایشان عطا فرمودم تا علامتی در میان من و ایشان بشود و بدانند که من یهوه هستم که ایشان را تقدیس می نماییم.” ( حزقیال 20 آیه 12).AA 265.6

بنابراین ، سَبّت آیتی از قدرت مسیح است که ما را پاک و مقدس می سازد.AA 265.7

و به همه کسانی که مسیح ایشان را پاکو مقدس می سازد، داده می شود . سَبّت به عنوان آیتی از قدرت تقدیس کننده مسیح به همه کسانی که از طریق او به عضویت خانواده الهی در می آیند ، داده می شود. AA 266.1

و خداوند می فرماید، “اگر پای خود را از سَبّت نگاه داری و خوشی خود را در روز مقدس من بجا نیاوری و سَبّت را خوشی و مقدس خداوند و محترم بخوانی و آن را محترم داشته، به راههای خود رفتار ننمایی و خوشی خود را نجویی و سخنان خود را نگویی، آنگاه در خداوند متلذذ خواهی شد.” ( اشعیاء 58 آیات 13 و 14). روز سَبّت برای تمامی کسانی که آن را به عنوان نشانه قدرت خلاقه و نجات دهنده مسیح می پذیرند، مایه خوشی خواهد بود. آنان حضور مسیح را در قلبهایشان احساس کرده و از عبادت کردن در این روز لذت خواهند برد. روز سَبّت، با اشاره به کارهای آفرینش ، قدرت عظیم خداوند برای نجات جهان را به ایشان آشکار می کند و در همان حال که سلامتی و آرامش که به واسطه منجی بازگردانده شده است ، سخن می گوید. و در این روز ريال تمامی موجودات ۀفرینش ، دعوت مسیح را تکرار می کنند که، ” بیایید نزد من ای تمام زحمتکشان و گرانباران و من شما را آرامی خواهم بخشید.” ( متی 11 آیه 28)AA 266.2