فصل 38—«بیایید و اندکی بیارامید »

در مراجعت از ماموریتشان، «رسولان نزد عیسی گرد آمدند و آنچه کرده و تعلیم داده بودند، به او بازگفتند. عیسی به ایشان گفت: «با من به خلوتگاهی دور افتاده بیایید و اندکی بیارامید»، زیرا آمد و رفت مردم چنان بود که مجال نان خوردن هم نداشتند.»AA 343.1

شاگردان به نزد عیسی آمدند و همه چیز را به او بازگفتند. ارتباط صمیمی و باطنی شاگردان با عیسی آنان را ترغیب می کرد که تمامی تجربیات خوب و بد، شادی خویش را از دیدن نتایج فعالیتشان و اندوه و غم خویش را در نتیجه عدم موفقیت ها و نهایتاً ضعف ها و اشتباهاتشان را در حضور او مطرح کنند. رسولان عیسی در اولین مأموریت بشارتی خود، اشتباهاتی را مرتکب شده بودند و هنگامی که صادقانه تجربیات خویش را برای عیسی بازگفتند، او دریافت که ایشان به تعالیم بیشتری نیازمندند و عیسی همچنین دریافته بود که شاگردان در مأموریت خویش خسته شده اند و نیاز به استراحت دارند.AA 343.2

آنان در چه وضعیتی بودند که نمی توانستند گوشه خلوت پیدا کنند، «زیرا آمد و رفت مردم چنان بود که فرصت نان خوردن هم نداشتند.» مردم در اطراف مسیح اجتماع کرده، مشتاق شندن سخنان او و در آرزوی شفا یافتن بودند. بسیاری به سوی او کشیده شدند زیرا عیسی در نظر ایشان منبع و منشاء تمامی برکات الهی بود.AA 343.3

در میان انبوه جمعیتی که برای دریافت موهبت ارزشمند سلامتی و شفا در اطراف او جمع شده بودند، عده بسیاری عیسی را به عنوان منجی خویش پذیرفتند و ایمان آوردند. بسیاری دیگر که به واسطه ترس از فریسیان او را اقرار ننموده بودند، با نزول روح القدس، ایمان آوردند و در مقابل کاهنین و حاکمان خشمگین، او را پسر خدا خواندند. اکنون عیسی مشتاق بود که به گوشه خلوتی رفته تا بتواند با شاگردان تنها بماند زیرا می بایستی حرف های بسیاری را به ایشان می گفت. رسولان در طی مأموریت بشارتیشان مشکلات بسیاری را پشت سر گذاشته و با انواع و اقسام مخالفت ها مواجه شده بودند. آنان تا آن زمان در مورد هر مسئله ای با مسیح مشورت کرده بودند، اما در مأموریت خویش برای مدت کوتاهی تنها بودند و بعضی اوقات نمی دانستند که چگونه با مشکلات روبرو شوند.AA 343.4

آنان مأموریتشان را با دلگرمی و میل و رغبت انجام داده بودند، چرا که مسیح روح خویش را نیز همراه ایشان فرستاده بود و آنان به واسطه ایمان به مسیح معجزات بسیاری را انجام داده بودند. اما اکنون می بایستی به واسطه نان حیات یعنی عیسی تقویت شوند. بنابراین لازم بود که به گوشه خلوتی بروند، جایی که می توانستند با عیسی مصاحبت کند و برای انجام مأموریت های آینده به تعالیم او گوش فرا دهند.AA 344.1

عیسی بدیشان گفت: « با من به خلوتگاهی دور افتاده بیایید و اندکی بیارامید.» تمامی کسانی که در خدمت مسیح می باشند، از مهر و محبت او برخوردار خواهند بود. او به شاگردان خود می گوید که خداوند به قربانی ایشان نیازی ندارد بلکه خواستار رحمت است. آنان تمامی سعی و تلاش خویش را برای خدمت به مردم به کار گرفته و از نظر جسمی و فکری خسته و فرسوده شده بودند و به همین دلیل نیاز به استراحت داشتن.AA 344.2

هر چند که شاگردان در مأموریت خود موفق شده بودند، اما این خطر وجود داشت که موفقیت کسب شده را ناشی از اعتبار خویش بدانند و با پروراندن روح غرور و تکبر در دام وسوسه های شیطان گرفتار شوند. آنان کار عظیمی را پیش رو داشتند و قبل از هر چیز می بایست این موضوع را به خاطر می سپردند که قوت و قدرتی که باعث موفقیت ایشان گشته بود، از خودشان نبوده، بلکه از خداوند بود.AA 344.3

درست همانند موسی در بیابان سینا، مانند داوود در تپه های یهودا، یا ایلیای نبی در کنار نهر کریت، شاگردان نیز می بایستی از فعالیت های مداوم خویش جدا شوند و در مصاحبت با مسیح و در آغوش طبیعت به راز و نیاز با خداوند مشغول شوند.AA 344.4

زمانی که شاگردان به مأموریت اعزام شدند و در کنار عیسی نبودند، عیسی در شهرها و دهکده ها به تعلیم مردم پرداخت و آمدن ملکوت خداوند را موعظه نمود. در این هنگام بود که خبر قتل یحیای تعمید دهنده را به اطلاع او رساندند. این واقعه به وضوح از آشکار شدن امری خبر می داد که او به سوی آن گام بر می داشت. تاریکی و ظلمت عظیمی بر سر راه او قرار گرفته بود.AA 344.5

کاهنین و حاکمان یهود در انتظار فرصتی بودند تا او را به قتل برسانند و جاسوسانی را بر سر راهش گمارده بودند و توطئه های بسیاری برای هلاکت و نابودی او در شرف تکوین بود. اخبار و گزارش های مربوط به موعظه رسولان در سراسر جلیل به گوش هیرودیس رسیده بود، و توجه او را به سوی عیسی و اعمال او جلب کرده بود.AA 344.6

در این رابطه هیرودیس به ملازمان خود گفته بود که «این یحیای تعمید دهنده است که از مردگان برخاسته.» و خواستار ملاقات با عیسی شده بود. هیرودیس دائماً از آن می ترسید که مبادا، انقلابی در حال وقوع باشد که به واسطه آن وی را از تخت سلطنت به زیرکشند و قوم یهود را از یوغ اسارت رومیان آزاد سازند.AA 345.1

روح نارضایتی و قیام علیه رومیان در میان مردم شایع شده بود و کاملاً مشهود بود که فعالیت های عیسی در ناحیه جلیل نمی تواند برای مدتی طولانی ادامه داشته باشد. چشم انداز رنج و زحمت وی نزدیک می شد و به همین دلیل عیسی مشتاق بود که برای مدتی از هیاهو و غوغای جمعیت دوری گزیند.AA 345.2

شاگردان یحیی با قلبی سوگوار جسد مثله شده او را برده، به خاک سپردند و سپس «رفتند و به عیسی خبر دادند.» این شاگردان وقتی دیدند که عیسی مردم را از یحیی دور ساخته است و آنها را به سوی خود جلب می کند، به وی حسادت ورزیدند. آنان هنگامی که عیسی به همراه باجگیران در ضیافت متی حضور یافت از فریسیانی که عیسی را محکوم کرده بودند، جانبداری کردند.AA 345.3

آنان حتی رسالت الهی عیسی را مورد شک و تردید قرار دادند زیرا برای آزاد ساختن یحیی از زندان اقدامی نکرده بود. اما اکنون که معلم ایشان به قتل رسیده بود، در این ماتم بزرگ به تسلی و دلداری نیازمند بودند و همچنین برای فعالیت های بعدی به راهنمایی و هدایت عیسی احتیاج داشتند به همین علت به نزد عیسی آمدن و با وی یکدل شدند. آنان همچنین نیازمند بودند که لحظاتی را در مصاحبت با مسیح در گوشه ای خلوت سپری کنند.AA 345.4

نزدیک بیت صیدا، در انتهای شمالی دریاچه، ناحیه دور افتاده ای وجود داشت که در آن موقع از سال سبز و خرم و بسیار زیبا بود و به همین دلیل محل بسیار مناسبی برای عیسی و شاگردان او محسوب می شد. بنابراین سوار بر قایق و به آن منطقه رهسپار شدند. در این مکان از خیابان های شلوغ و پررفت و آمد و از هیاهوی شهر به دور بودند.AA 345.5

چشم انداز طبیعت موجب آرامش ایشان شده و تغییر دل انگیزی در احساس آنان ایجاد کرده بود.AA 345.6

آنان در این مکان می توانستند بدون مزاحمت های خشمگینانه و پاسخ های تند و اتهامات کاتبان و فریسیان به سخنان مسیح، گوش فرا دهند. در این مکان می توانستند برای مدتی کوتاه از همراهی با استاد وسرور خود لذت ببرند و از مصاحبت پر ارزش وی بهره مند گردند.AA 346.1

استراحت مسیح و شاگردان او به منظور تن پروری و لذت طلبی نبود. آنان وقت خود را در خلوتگاهی دور افتاده، صرف خوشگذارنی نکردند. صحبت های ایشان درباره خدمت به خداوند و امکان نشان دادن شایستگی بیشتر در مأموریت های بعدی بود.AA 346.2

شاگردان از مدت ها قبل با عیسی همراه بودند و کلام او را به خوبی درک می کردند و به همین دلیل لزومی نداشت که عیسی با مثل ها با ایشان سخن بگوید. او اشتباهات ایشان را تصحیح می نمود و روش درست دسترسی به مردم را برایشان بیان می کرد و ذخایر ارزشمند الهی را به طور کامل برایشان مکشوف می ساخت. آنان به واسطه قدرت الهی، حیات تازه ای یافته بودند و کلام الهام بخش مسیح به ایشان امید و تسلی می بخشید.AA 346.3

هر چند که عیسی می توانست معجزاتی به انجام برساند و به شاگردان هم قدرت انجام معجزات را عطا کرده بود لیکن اکنون به خادمین خسته اش فرمود که از شهر جدا شده، اندکی بیارامند. هنگامی که به شاگردان خود درباره فراوانی محصول و کارگر اندک سخن می گفت منظورش این نبود که ایشان می بایستی بدون وقفه زحمت بکشند بلکه به ایشان فرمود: «از مالک محصول بخواهید کارگران برای درو محصول خود بفرستد » (متی 9 آیه 38). خداوند مطابق شایستگی و توانایی هر شخص، کاری برایش معین و مقرر نموده است. (افسسیان 4 آیات 11 تا 13).AA 346.4

آفریدگار جهان مایل نیست که عده قلیلی بار سنگین مسئولیت ها را به دوش کشند و سایرین از هر نوع کوشش و رنجی معاف باشند.AA 346.5

سخنان دلسوزانه ای که مسیح به شاگردان خود فرمود، مطمئناً امروز نیز درباره خادمین او صدق می کند که، «بیایید و اندکی بیارامید.» این است پیام مسیح به کسانی که از انجام خدمت خسته و فرسوده شده اند. عاقلانه نیست که حتی برای نیازهای روحانی مردم دائماً تحت فشار کار و هیجانات ناشی از آن باشیم، زیرا به این طریق، روح تقوا و پارسایی فردی، مورد بی اعتنایی و قوای فکری، روحی و جسمی تحت فشار سنگین قرار می گیرد. از شاگردان مسیح انتظار می رود که از خودشان ایثار و فداکاری بروز دهند لیکن می بایستی مراقب خویش نیز باشند، در غیراین صورت شیطان با سوء استفاده از شور و شوق بی حد ایشان و ضعف های انسانی، خدمتشان را بی اثر و کار خداوند را آلوده می سازد.AA 346.6

کاهنین و فریسیان تصور می کردند که یک فرد، زمانی می تواند پایبند شریعت باشد که دائماً در حال فعالیت مذهبی باشد. آنان متکی به انجام تشریفات ظاهری بودند تا خود را پارساتر از دیگران نشان دهند. آنان با این کار، خود را از خداوند جدا می ساختند و روح اتکاء به خود و بی نیازی از دیگران را در وجودشان پرورش می دادند. این خطر هنوز هم وجود دارد. هنگامی که فعالیت ها افزایش می یابد و شخص در انجام کار خداوند موفق می شود، این خطر به وجود می آید که طرح ها و روش های انسانی مورد اعتماد قرار بگیرد. آن گاه اشتیاق به دعا کردن کاهش می یابد و ایمان ضعیف می شود. برای ما نیز این خطر وجود دارد که همانند شاگردان مسیح، اعتماد و توکلمان را به خداوند از دست بدهیم.AA 347.1

به همین دلیل می بایستی دائماً به عیسی نگاه کرده و درک کنیم که قدرت و قوت اوست که کار خدا را به انجام می رساند. همچنان که صادقانه برای نجات گمشدگان زحمت می کشیم، باید اوقاتی را به تفکر، دعا و مطالعه کلام خداوند اختصاص دهیم. کار و خدمتی که همراه با دعا و نیایش انجام شده باشد و به واسطه فضیلت و نیکویی مسیح تقدیس شده باشد، لیاقت و توانایی انجام دهنده کار را در پایان به اثبات خواهد رسانید.AA 347.2

زندگی هیچ فردی به اندازه زندگی عیسی سرشار از فعالیت و مسئولیت نبوده است. با این حال پیوسته دعا می کرد و همواره با خداوند راز و نیاز می نمود. در شرح سرگذشت زندگی عیسی بارها و بارها با این جملات روبرو می شویم، «بامدادان که هوا هنوز تاریک بود، عیسی برخاست و خانه را ترک کرده، به خلوتگاهی رفت و در آنجا به دعا مشغول شد.»AA 347.3

با این همه، خبر کارهای او هر چه بیشتر پخش می شد، چندان که جماعت های بسیار گرد می آمدند تا سخنانش را بشنوند و از بیماری های خود شفا یابند. “اما عیسی اغلب به جاهای دور افتاده می رفت و در تنهایی دعا می کرد. “یکی از آن روزها، عیسی برای دعا به کوهی رفت و شب را در عبادت خدا به صبح رساند.” (مرقس 1 آیه 35- و لوقا 5 آیات 15 و 16- و 6 آیه 12).AA 347.4

منجی جهان با این که تمام زندگی خود را وقف نیکویی و خدمت به دیگران کرده بود، بیشتر اوقات از خیابان های شلوغ و جمعیت انبوهی که هر روزه او را متابعت می کردند، دور شده و به دعا و راز و نیاز مشغول می شد. زیرا می بایست از فعالیت های بی وقفه زندگی و ارتباط با نیازهای انسانی فاصله گرفته و در جستجوی خلوتگاهی برای مصاحبت و همبستگی ناگسستنی با پدر آسمانی باشد.AA 347.5

او با این که یکی از ما و شریک نیازها و ضعف های ما بود با این حال کاملاً به خدا متکی بود و در گوشه خلوت دعا و نیایش، قوت و قدرت الهی را طلب می کرد تا بتواند در حین انجام وظیفه و روبرو شدن با زحمات و مشکلات پیروز گردید.AA 348.1

عیسی، در این دنیای پر از گناه و معصیت، متحمل مبارزه و شکنجه روحی بود و تنها در مصاحبت با خداوند می توانست از رنج و درد فراوان و طاقت فرسای دنیا، سخن بگوید و آرامش و شادی یابد.AA 348.2

فریاد بشریت دردمند به واسطه عیسی مسیح به گوش پروردگار رحیم و مهربان رسید و مسیح در هیأت انسانی، در حضور تخت رحمت خداوند آن قدر تضرع نمود تا انسان را با الوهیت، مرتبط ساخت و آشتی داد. او به واسطه مصاحبت مداوم با خدا، حیات را دریافت نمود تا بتواند به جهان حیات بخشد. تجربیات او می بایستی سرمشق ما باشد.AA 348.3

او به ما می فرماید: «با من به خلوتگاهی دور افتاده بیایید و اندکی بیارامید.» اگر به کلام او گوش فرا دهیم، قوی تر و مفیدتر خواهیم بود. شاگردان در پی عیسی روان شدند و همه چیز را به او باز گفتند و عیسی نیز ایشان را تعلیم داد و تسلی بخشید. امروز نیز اگر به حضور عیسی برویم و نیازهای خویش را برای او بازگو کنیم، مأیوس نخواهیم شد. او در طرف راست ما ایستاده است تا ما را یاری دهد. پس لازم است که با سادگی تمام، به منجی خود اعتماد و توکل کنیم.AA 348.4

او که «خدای قدیر و پدر سرمدی و سرور سلامتی» خوانده شده است و او که درباره اش چنین مکتوب است که «سلطنت بر دوش او خواهد بود.» مشاور عالی و فوق العاده ای است. ما برای طلب حکمت فرا خوانده شده ایم و عیسی «هر کس را به سخاوت عطا می کند و ملامت نمی نماید.» (اشعیاء 9 آیه 6 و یعقوب 1 آیه 5).AA 348.5

آنانی که تحت تعلیم خداوند قرار می گیرند، همشکل این جهان ، رسوم، فرهنگ و اعمال آن نخواهند شد. آنان برای کسب معرفت و درک اراده خداوند به داشتن ارتباط شخصی با او نیازمندند. ما باید ندای خداوند را در روح و جان خود بشنویم. هنگامی که تمامی صداها خاموش می شوند و در سکوت به حضور او نزدیک می شویم، روح ما صدای خداوند را تشخیص می دهد. او به ما می فرماید: «باز ایستید و بدانید که من خدا هستم » (مزامیر 46 آیه 10).AA 348.6

در آنجاست که می توان آرامش واقعی را کسب نمود و همه کسانی که اشتیاق خدمت به خداوند را دارند بدین وسیله به شکل موثری مهیا خواهند شد و در میان انبوه جمعیت فشارهای ناشی از فعالیت های زندگی، روحشان احیا می شود و با نور و آرامش احاطه می گردد و بوی خوش زندگیشان، قدرت الهی را آشکار می کند تا دل های بسیاری را نجات دهند.AA 349.1