Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
آرزوی اعصار - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    فصل 15—«در ضیافت عروسی»

    عیسی خدمت خویش را با عمل خارق العاده ای در مقابل شورای عالی یهود در اورشلیم آغاز نکرد. او برای افزایش شادی مردم در یک جشن عروسی در اجتماع خانوادگی در دهکده کوچکی در جلیل قدرت خود را عرضه کرد و بدین ترتیب محبت خود را به انسان و اشتیاق خود را برای سعادتمند کردن ایشان نشان داد. عیسی، خود در بیابان وسوسه از پیاله غم و اندوه نوشیده بود و به همین دلیل آمده بود تا پیاله شادی و برکت را به انسان بدهد و با قدوسیت خویش، به روابط زندگی انسانی قداست بخشد.AA 118.1

    عیسی از اردن به ناحیه جلیل بازگشته بود. در فاصله ای نه چندان دور از شهر ناصره، در دهکده کوچک قانا، مراسم عروسی برگزار می شد که شرکت کنندگان در آن اقوام یوسف و مریم بودند و عیسی با اطلاع از این گردهمایی به قانا رفت زیرا به همراه شاگردانش به جشن عروسی دعوت شده بود. او، مادرش را که برای مدتی از وی دور بود، بار دیگر دید. مریم، خبر مربوط به آشکار شدن روح خداوند را در تعمید او، شنیده بود. اخبار این واقعه به ناصره رسیده بود و حقیقتی را که مریم برای سال ها در دل خود پنهان کرده بود، به خاطر آورده بود. مریم نیز همراه با تمامی قوم اسرائیل به واسطه ماموریت یحیی تعمید دهنده عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفته بود.AA 118.2

    مریم نبوتی را که در هنگام تولد او داده شده بود به خوبی به یاد آورد و اکنون ارتباط یحیی با عیسی، دوباره آتش امید را در دو او برافروخت. اما در میان اخبار، خبر عزیمت اسرار آمیز عیسی به بیابان را نیز شنیده بود و به همین دلیل نگران و مضطرب شده بود.AA 118.3

    از روزی که مریم خبر فرشته را در خانه خود واقع در ناصره شنیده بود، تمام شواهدی را که مسیح بودن عیسی را اثبات می کرد، چون گنجی ارزشمند در دل خود پنهان کرده بود. رفتار شیرین و فداکارانه عیسی، مریم را متقاعد کرده بود که او از سوی خدا فرستاده شده است. با این حال، مریم بعضی اوقات دچار یأس و تردید می شد و مشتاقانه برای زمان آشکار جلال او انتظار می کشید. یوسف، کسی که مریم راز تولد عیسی را با وی در میان گذاشته بود، مرده بود و اکنون دیگر کسی نبود که مریم بتواند امیدها و نگرانی هایش را با وی در میان گذارد. دو ماه گذشته برای مریم در رنج و اندوه سپری شده بود. او از عیسی، کسی که با محبت خویش، او را تسلی می داد جدا مانده بود. مریم در این دو ماه، درباره سخنان شمعون که گفته بود، “شمشیری نیز در قلب تو فرو خواهد رفت. ” تأمل کرده بود. (لوقا 2 آیه 35).AA 118.4

    او به یاد آورده بود که چگونه در هنگام مراجعت از جشن های عید فصح عیسی را گم کرده و با این تصور که او را برای همیشه از دست داده است، سه روز پر از رنج را با نگرانی برای بازگشت او انتظار کشیده بود.AA 119.1

    مریم در جشن عروسی با عیسی روبرو می شود و او هنوز هم همان پسر مهربان و وظیفه شناس است. اما عیسی مثل سابق نیست. سیمای او تغییر کرده است. اثرات مبارزه با شیطان در بیابان، در سیمای او دیده می شود. در حالت چهره او متانت و قدرتی تازه دیده می شود که حاکی از رسالت الهی اوست.AA 119.2

    گروهی از مردان جوان با او همراه بودند که با دیده احترام به او نگریسته و او را استاد خطاب می کردند. این گروه آنچه را که در مراسم تعمید عیسی دیده و شنیده بودند، برای مریم شرح داده و اعلام می کنند که، “آن کس را که موسی در تورات بدو اشاره کرده و پیامبران نیز درباره اش نوشته اند، یافته ایم.” (یوحنا 1 آیه 45)AA 119.3

    هنگامی که میهمانان دور هم جمع می شوند، چنین به نظر می رسد که بسیاری از آنان درباره موضوع قابل توجهی دل مشغول هستند. نوعی هیجان پنهانی بر جمعیت حاکم می شود و میهمانان در گروه های کوچک با اشتیاق ، اما با لحنی آرام با یکدیگر گفتگو می کنند. آنان با کنجکاوی و حیرت به پسر مریم خیره می شوند.AA 119.4

    مریم با شنیدن شهادت شاگردان درباره عیسی بسیار شادمان شده بود زیرا اطمینان یافته بود که انتظارات طولانی وی بیهوده نبوده است. با وجود این، در شادی مقدس او اثراتی از غرور دیده می شد که برای یک مادر مهربان امری طبیعی بود. مریم چون دید که همه نگاه ها متوجه عیسی است، آرزو کرد که عیسی برای جمعیت ثابت کند که حقیقتاً مورد تکریم و احترام خداست. او آرزو کرد که فرصتی فراهم آید تا عیسی بتواند در حضور میهمانان معجزه ای انجام دهد. در آن روزها مرسوم بود که جشن های عروسی برای چند روز ادامه می یافت و به همین دلیل، قبل از اینکه عروسی خاتمه یابد، معلوم شد که ذخیره شراب به پایان رسیده است و این موضوع باعث نگرانی و تأسف صاحبان عروسی شد. از دور خارج کردن شراب در جشن ها امری غیرعادی بود و فقدان آن بی توجهی به اصول مهمان نوازی تلقی می شد. مریم به عنوان یکی از نزدیکان عروس و داماد در تدارکات جشن عروسی کمک کرده بود، او اکنون خطاب به عیسی گفت، “دیگر شراب ندارند. ”AA 119.5

    و با این سخنان از عیسی خواست که نیاز مهمانان را تأمین کند. اما عیسی به او گفت، “بانو، مرا با این امر چه کار است؟ ساعت من هنوز فرا نرسیده. ”AA 120.1

    پاسخ غیر منتظره عیسی شاید به نظر ما کمی خشن به نظر برسد، اما در آن هیچ نشانی از گستاخی و بی اعتنایی دیده نمی شود. منجی، مادرش را بر اساس رسوم شرقی ها مورد خطاب قرار داد. این گونه گفتگو در جهت احترام به اشخاص به کار برده می شد. رفتار منجی در طول حیات دنیوی اش، همواره با دستورات اخلاقی که خود او داده بود، مطابقت داشت. “ پدر و مادر خود را احترام نما.” (خروج 20 آیه 12).AA 120.2

    عیسی بر روی صلیب، هنگامی که وظیفه مراقبت از مادرش را به محبوب ترین شاگرد خود محول می کرد، مجدداً با همین روش مادرش را مورد خطاب قرار داد. هم در جشن عروسی و هم بر روی صلیب، محبت ابراز شده در لحن صدا، نگاه و حرکات او، سخنان او را به روشنی تفسیر کرد. عیسی در هنگام طفولیت و در حین دیدارش از معبد اورشلیم، زمانی که راز رسالتش در مقابل وی آشکار شد، به مریم گفته بود، “مگر نمی دانستید که می باید در امور پدر خود باشم.” (لوقا 2 آیه 49).AA 120.3

    این سخنان مفهوم واقعی زندگی و خدمت او را تعیین می کرد. برای او تحق بخشیدن به کار عظیم نجات، که به خاطر آن به این جهان آمده بود، از هر کار دیگری مهم تر بود. او اکنون یک بار دیگر این درس را برای مادرش تکرار می کرد. زیرا این خطر وجود داشت که مریم به خاطر خویشاوندی با عیسی خود را مُحِق بداند که او را تا حدودی در مأموریتش هدایت کند. عیسی به مدت سی سال برای مریم فرزندی مطیع و مهربان بود و در محبت به او هرگز کوتاهی نکرده بود. اما اکنون وقت آن رسیده بود که در امور پدر خود باشد. به عنوان پسر خدای متعال و منجی جهان، هیچگونه ارتباط دنیوی نباید او را از مأموریشت باز دارد و یا رفتار را تحت تأثیر قرار دهد. او برای انجام اراده پدر می بایستی آزادانه عمل کند. این موضوع باید برای ما نیز سرمشق قرار گیرد.AA 120.4

    خواسته های خداوند، حتی از روابط خویشاوندی نیز مهم تر هستند و علایق دنیوی نباید قدم های ما را از مسیری که خداوند مقرر کرده است، منحرف کند.AA 121.1

    مسیح یگانه امید نجات برای نسل گناهکار ماست. مریم نیز می توانست تنها به واسطه بّره خدا نجات یابد. او در خودش هیچ فضیلتی نداشت و خویشاوندی مریم با عیسی او را از نظر روحانی در موقعیت متفاوتی نسبت به دیگران قرار نمی داد و منجی در سخنان خود به این موضوع اشاره کرده است. او تفاوت میان “پسر انسان” با “پسر خدا” را در ارتباط خود با مریم به روشنی بیان می کند. ارتباط خویشاوندی میان آنان، به هیچ وجه مریم را در موقعیتی برابر با عیسی قرار نمی دهد.AA 121.2

    جمله “ساعت من هنوز فرا نرسیده است.” حاکی از این حقیقت بود که تمام اعمال مسیح در این جهان در راستای تحقق بخشیدن به نقشه ای بود که از ازل وجود داشت. او قبل از این که به این جهان بیاید، نقشه نجات به طور کامل و با تمام جزئیاتش در حضور او طرح ریزی شد. با این وجود، هنگامی که عیسی به این جهان آمد، مرحله به مرحله به وسیله اراده پدر هدایت شد. او قبل از اینکه زمان رسالتش فرا رسد، با عجله رفتار نکرد، بلکه با روحیه اطاعت در انتظار ماند تا ساعت موعود فرا رسد.AA 121.3

    عیسی با بیان این عبارت که ، “ساعت من هنوز فرا نرسیده.” در واقع به افکار ناگفته مریم و انتظاری که او به همراه قوم اسرائیل در دل خود پرورده بود، پاسخ می داد. او امیدوار بود که عیسی خود را به عنوان مسیح معرفی کند و پادشاهی را در اسرائیل برقرار سازد. اما ساعت او هنوز فرا نرسیده بود و عیسی نه به عنوان پادشاه، بلکه به عنوان “انسان دردمند و رنجدیده” سرنوشت انسانی را پذیرفته بود.AA 121.4

    مریم به رغم اینکه رسالت مسیح را به درستی درک نکرده بود، اما به طور کامل به او اعتماد کرد و عیسی نیز به چنین ایمانی پاسخ داد. به احترام ایمان مریم و تقویت ایمان شاگردان بود که عیسی اولین معجزه خود را انجام داد. شاگردان عیسی باید با آزمایش های متعددی مواجه می شدند، که ایشان را به سوی بی اعتقادی هدایت می کرد. نبوت های عهد عتیق برای ایشان به روشنی آشکار کرده بود که عیسی همان مسیح است. آنان انتظار داشتند که رهبران مذهبی اسرائیل با اطمینانی حتی بیشتر از ایشان، عیسی را بپذیرند. آنان باید اعمال خارق العاده مسیح و اعتماد و ایمانشان به رسالت او را در میان مردم اعلام می کردند. اما به خاطر بی ایمانی، تعصب ریشه دار و دشمنی کاهنان و خاخامها نسبت به عیسی شگفت زده و شدیداً دلسرد می شدند. معجزات اولیه منجی، برای این بود تا شاگردان را در مقابل این مخالفت ها تقویت و دلگرم کند.AA 121.5

    مریم بدون اینکه در مقابل سخنان عیسی نگران و دست پاچه شود، به خدمتکاران گفت، “هر چه به شما می گوید بکنید. ” و بدین طریق تا جایی که می توانست راه را برای معجزه مسیح هموار کرد. در آستانه در، شش خمره سنگی بود و عیسی خدمتکاران را گفت تا خمره ها را از آب پُر کنند و خدمتکاران خمره ها را لبریز کردند. پس از آن، هنگامی که شراب خواسته شد به ایشان گفت، “این ها را بردارید و نزد میهمان دار ببرید”. آبی که در خمره ها پر شده بود به شراب تبدیل شد. میهماندار و میهمانان از تمام شدن خیره شراب خبردار نشده بودند. میهمان دار با چشیدن شرابی که خدمتکاران آورده بودند،AA 122.1

    آن را از شراب هایی که تا آن زمان نوشیده عالیتر یافت. این شراب با شرابی که در ابتدای جشن عروسی داده شده بود بسیار متفاوت بود. میهماندار ، داماد را فراخواند و به او گفت، “همه نخست با شراب ناب پذیرایی می کنند و چون میهمانان مست شدند شراب ارزانتر را می آورند، اما تو شراب ناب را تا حال نگاه داشتی؟ ”AA 122.2

    همانطوری که افراد بهترین شراب را اول و بدترین را بعداً می آورند، دنیا نیز هدایایش را به همین ترتیب عرضه می کند. چیزی که دنیا عرضه می کند، شاید در ابتدا خوشایند و ارضاء کننده باشد، اما ارضاء کننده نبودن آن بعداً معلوم می شود.AA 122.3

    طعم شراب به تلخی و شادی به اندوه تبدیل می شود و چیزی که با سرود و شادمانی آغاز می شود با خستگی و نفرت پایان می یابد. اما هدایای عیسی همواره جدید و تازه هستند. جشنی که او برای روح آدمی تدارک می بیند هرگز در اعطای خشنودی و شادی شکست نمی خورد. هر بخشش تازه ای که عرضه می شود، استعداد و توانایی شخص دریافت کننده را برای قدردانی و لذت بردن از برکات خداوند، افزایش می دهد. او انسان را همواره مورد رحمت قرار می دهد و ذخایر لطف الهی هرگز تمام نمی شود. اگر در او بمانید، هدیه با ارزشی را که امروز دریافت می کنید. پذیرش هدیه ارزشمندتر فردا را تضمین خواهد کرد.AA 122.4

    سخنان عیسی به نتنانیل قانون رفتار خداوند با فرزندان ایمان را بیان می کند. خداوند با هر مکاشفه تازه ای از محبت خود، به دل پذیرنده اعلام می کند. “ایمان آوردی؟ از این پس چیزی بزرگ تر خواهی دید. ” (یوحنا 1 آیه 50).AA 122.5

    هدیه مسیح در جشن عروسی یک سمبل بود. آب مظهر تعمید در مرگ او و شراب مظهر خون او بود که برای گناهان جهان ریخته می شد. آب ریخته شده در همره ها با دست انسان آورده شده بود.AA 123.1

    اما، تنها کلام مسیح می توانست فضیلت حیات بخش را به آن اعطا کند. آیین هایی که به مرگ منجی اشاره می کند، نیز همین طور است و تنها با قدرت مسیح که از طریق ایمان عمل می کند، این آیین ها می توانند روح را تغذیه و پرورش دهند. سخنان عیسی شراب مورد نیاز جشن عروسی را به فراوانی تأمین کرد و هم چنین غنای فیض او که می تواند گناهان انسان را محو سازد و روح را احیاء و تقویت کند.AA 123.2

    در اولین جشن عروسی که عیسی به همراه شاگردانش حاضر شد، پیاله ای را به ایشان داد که مظهر کار او برای نجات ایشان بود. عیسی در شام آخر نیز برای بنیان گذاری آیین مقدسی که از طریق آن مرگ او تا “زمان آمدنش” اعلام می شد، مجدداً پیاله را به شاگردان داد و با گفتن این سخنان که “به شما می گویم که تا آمدن پادشاهی خدا دیگر از محصول مو نخواهم نوشید” اندوه شاگردان در جدا شدن از خداوندشان را با وعده تجدید تسلی داد. (مدتی 26 آیه 29).AA 123.3

    شرابی که مسیح برای جشن عروسی تهیه کرد و آنچه را که به عنوان مظهر خون خویش به شاگردان داد، شیره انگور ناب و خالص بود. اشعیاء نبی هنگامی که درباره شراب تازه “در خوشه” سخن می گوید، به این موضوع اشاره می کند و می گوید، “آن را فاسد می سازید زیرا که برکت در آن است.” (اشعیاء 65 آیه 8). این مسیح بود که در عهد عتیق به اسرائیل هشدار داده بود که، “شراب استهزا می کند و مسکرات عربده می آورد و هر که به آن فریفته شود حکیم نیست.” (امثال 20 آیه 1) بنابراین او، خود چنین نوشیدنی را فراهم نمی کند. شیطان همیشه انسان را فریب می دهد تا با میدان دادن به امیال نفسانی، منطق و مفاهیم روحانی را زیر پا گذارد. اما مسیح به ما تعلیم می دهد که امیال نفسانی را تحت کنترل در آوریم. حیات مسیح الگوی خویشتن داری بود.AA 123.4

    او برای در هم شکستن قدرت اشتها و به خاطر ما با دشوارترین آزمایشی که بشریت می توانست با آن مواجه شود، مواجه گردید.AA 123.5

    این مسیح بود که یحیی تعمید دهنده را از نوشیدن شراب و دیگر مُسکرات منع کرده بود. این او بود که پرهیز مشابهی را برای همسر ما نوح تجویز کرده بود. او فردی را که به همسایه خود شراب دهد مورد لعن قرار داده بود.AA 123.6

    مسیح مغایر تعالیم خویش عمل نکرد. شراب تخمیر نشده ای را که او برای میهمانان عروسی تهیه کرد نوشیدنی سالم و گوارا بود و پیامد آن این بود که ذائقه میهمانان را با اشتهای سالم هماهنگ کند.AA 124.1

    هنگامیکه میهمانان متوجه کیفیت شراب شدند از خدمتکاران راجع به آن سوال کردند و پی بردند که معجزه ای انجام شده است. آنان برای مدتی آن قدر حیرت زده شدند که به کسی که این معجزه خارق العاده را انجام داده بود فکر نکردند. سرانجام به دنبال او گشتند، اما معلوم شد که عیسی بدون اینکه حتی شاگردانش متوجه شوند، به آرامی آنجا را ترک کرده است. اکنون توجه میهمانان به سوی شاگردان عیسی جلب شده بود. آنان برای اولین بار فرصت یافته بودند تا ایمانشان را به عیسی اقرار کنند. بنابراین آنچه را که در رود اردن دیده و شنیده بودند برای میهمانان شرح دادند و بدین ترتیب نور امید در دل های بسیاری به وجود آمد، زیرا خداوند نجات دهنده ای را برای رهایی قومش فرستاده بود.AA 124.2

    اخبار معجزه در سرتاسر آن ناحیه منتشر گردید و سرانجام به اورشلیم رسید. کاهنان و مشایخ یهود بار دیگر با علاقمندی در نبوت های مربوط به آمدن تفحص کردند و برای پی بردن به رسالت این معلم جدید، که بدون تظاهر و با ظاهری متواضع در میان مردم ظاهر شده بود، اشتیاق زیادی نشان می دادند. خدمت مسیح با خدمت مشایخ یهود بسیار متفاوت بود. تأکید و توجه آنان به احادیث و تشریفات ظاهری هر نوع آزادی واقعی اندیشه و عمل را از بین برده بود. کاهنان و مشایخ یهود، دائماً در ترس و وحشت از نجس شدن زندگی می کردند.AA 124.3

    آنان با اجتناب کردن از تماس با “ناپاکان” نه تنها از اقوام غیریهودی، بلکه از اکثریت قوم خود نیز فاصله گرفته بودند و بدین ترتیب نه به مردم سودی می رساندند ونه از دوستی ایشان بهره مند می شدند و چون دائماً به این موضوعات فکر می کردند، افکارشان تیره و زندگیشان محدود شده بود. رفتار کاهنان و مشایخ یهود، خودپسندی ، عدم تحمل و تعصب را در میان طبقات مختلف مردم افزایش داده بود. عیسی، اصلاحات خود را با نزدیک شدن به مردم و احساس همدردی با ایشان آغاز کرد. او در حالی که بیشترین احترام را برای شریعت الهی قایل شد، پارسایی ریاکارانه فریسیان را مورد سرزنش قرار داد. عیسی تلاش تا مردم را از قوانین بی معنی که آنان را اسیر کرده بود، آزاد سازد و موانعی که طبقات مختلف جامعه را از یکدیگر جدا کرده بود، از میان بردارد، تا بتواند افراد را به عنوان فرزندان یک خانواده دور هم جمع کند.AA 124.4

    حضور او در جشن عروسی در قانا، اولین گام برای رسیدن به چنین هدفی محسوب می شد.AA 125.1

    خداوند به یحیی تعمید دهنده دستور داده بود در بیابان ساکن شود تا از تأثیر کاهنان و خاخام ها مصون بماند و برای مأموریت ویژه آماده شود. اما ریاضت و گوشه گیری یحیی نباید سرمشق و الگوی مردم قرار می گرفت. خود یحیی نیز به مخاطبین خود دستور نداده بود که وظایف و مسئولیت های روزمره خود را فراموش کنند. او از ایشان خواسته بود تا در مکانی که خداوند ایشان را خوانده بود، با صداقت توبه کرده و ثمرات شایسته توبه بیاورند.AA 125.2

    عیسی علی رغم اینکه اهل معاشرت بود، اما ناپرهیزی و بی بند و باری را در کلیه اشکال آن تقبیح می کرد. او میهمان نوازی کلیه طبقات جامعه را می پذیرفت و به خانه های ثروتمند، فقیر، تحصیل کرده و بی سواد رفت و آمد می کرد و سعی می کرد که افکار ایشان را از مشکلات پیش پا افتاده و فانی زندگی، به موضوعات روحانی و ازلی ارتقاء دهد. او عیاشی و بی بند و باری را صریحاً تقبیح می کرد و در زندگی او کوچک ترین نشانی از رفتار سبکسرانه دیده نمی شد.AA 125.3

    با این همه از شادی معصومانه و بی پیرایه لذت می برد و با حضور خود محافل و گردهمایی های مردم را تقدیس می کرد. از نظر عیسی، یک جشن عروسی یهودی مراسم با اهمیت و تأثیرگذاری بود و شادی آن باعث ناخشنودی وی نمی شد. عیسی با حضور در این گونه مراسم، ازدواج را به عنوان اصلی الهی مورد تکریم قرار می داد.AA 125.4

    ییمان ازدواج هم در عهد عتیق وهم در عهد جدید، معرف نوعی پیوند مقدس و محبت آمیز می باشد که میان مسیح و قوم او وجود دارد. در ذهن عیسی، شادمانی ناشی از جشن های عروسی، یادآور شادمانی روزی است که او عروس خود یعنی کلیسا را به خانه پدر خواهد برد و نجات یافتگان به همراه منجی در ضیافت شام برّه شرکت خواهند کرد.AA 125.5

    او می گوید، “چنانکه داماد از عروس مسرور می شود، هم چنان خدایت از تو مسرور خواهد بود. ” و “تو دیگر به متروک مسمی نخواهی شد... بلکه تو را حفصیبه و زمینت را بعوله خواهند نامید زیرا خداوند از تو مسرور خواهد شد.” AA 125.6

    “او بر تو شادی بسیار خواهد نمود و در محبت خود آرامی خواهد یافت و با سرود ها بر تو شادی خواهد نمود. ”AA 125.7

    (اشعیاء 62 آیات 5 و 4 و صفنیا 3 آیه 17).AA 125.8

    هنگامیکه رویای آسمانی با تمام جلال و شکوه آن به یوحنا آشکار شد، چنین نوشت، “آنگاه صدایی شنیدم که به خروش جماعتی عظیم می مانست و به غرّش آب های فراوان، و به بانگ بلند رعد، که می گفت:AA 126.1

    هَللویا! زیرا که خداوند، خدای ما، آن قادر مطلق، سلطنت آغاز کرده است. و به وجد آییم و شادی کنیم، و او را جلال دهیم، زیرا زمان عروسی آن برّه فرا رسیده، و عروس او خود را آماده ساخته است.” آنگاه فرشته به من گفت “بنویس، خوشا به حال آنان که به ضیافت عروسی آن بّره دعوت می شوند.” (مکاشفه 16 آیات 6 و7 و9).AA 126.2

    عیسی بدون اینکه در میان افراد تبعیضی قایل شود همه را به شرکت در پادشاهی الهی خویش دعوت کرد. او به عنوان کسی که خواستار نیکویی مردم بود به میان ایشان می رفت و از این طریق به قلب های مردم دسترسی پیدا می کرد. او در خیابان های شهر، در خانه ها، قایق ها، کنیسه ها و در کنار سواحل دریاچه و در ضیافت عروسی در جستجوی مردم بود. او با مردم در محل کارشان ملاقات می کرد و به مسایل دنیوی ایشان توجه می کرد. او تعالیم خویش را به خانه های مردم منتقل می کرد و خانواده ها را در خانه های خودشان با حضور الهی خود تحت تأثیر قرار می داد و محبت و هم دردی عمیق او با مردم به او کمک می کرد تا حمایت ایشان را جلب کند. عیسی غالب برای دعا و راز و نیاز به گوشه ای خلوت در کوهستان پناه می برد اما این کار مقدمه ای برای انجام فعالیت او در میان مردم محسوب می شد. پس از آن برای شفای مریضان، تعلیم ناآگاهان و شکستن زنجیرهای اسارت شیطان، قدم به پیش می گذاشت.AA 126.3

    عیسی از طریق ارتباط و معاشرت فردی با شاگردان، ایشان را تعلیم می داد. او گاهی اوقات در دامنه کوهستان، یا در کنار دریا و یا هنگام قدم زدن، ایشان را تعلیم داده و اسرار ملکوت خدا را به ایشان آشکار می کرد. او مانند مردمان امروزی موعظه طولانی و خسته کننده نمی کرد. هر جا که دل های مردم برای پذیرش پیام الهی مستعد و آماده بود، حقایق مربوط به طریق رستگاری را آشکار می کرد.AA 126.4

    او به شاگردانش دستور نمی داد که این و یا آن کار را انجام دهند، بلکه به ایشان گفت، “مرا متابعت کنید.” و هنگامی که به شهرها و روستاها سفر می کرد آنان را به همراه خود می برد تا ببیند که او چگونه مردم را تعلیم می دهد. مسیح علایق ایشان را با علایق خود پیوند می داد و آنان نیز در انجام کار به او می پیوستند. الگوی مسیح در پیوند دادن به علایق بشری باید از سوی همه کسانی که کلام او را موعظه می کنند و هم چنین از سوی کسانی که انجیل فیض او را دریافت می کنند، پیروی شود. ما نباید از مشارکت با مردم اجتناب کنیم و خودمان را از دیگران منزوی کنیم. بلکه برای دسترسی به همه طبقات مردم، باید آنان را در جایی که هستند ملاقات کنیم.AA 126.5

    آنان ندرتاً مطابق میل خود به دنبال ما خواهند آمد. حقایق الهی فقط از طریق سکوی موعظه دل های افراد را لمس نمی کند. زمینه کاری دیگری نیز وجود دارد و با اینکه فروتنانه تر است اما کاملاً نوید بخش است. چنین زمینه ای برای فعالیت، در خانه های فقیران، در منازل بزرگان ، در میان افراد مهمان نواز و در فعالیت های بی ضرر اجتماعی یافت می شود.AA 127.1

    به عنوان شاگردان مسیح، نباید صرفاً به خاطر علاقه به خوش گذرانی در گردهمایی های افراد شرکت کنیم. چنین مصاحبت هایی صرفاً به زیان ما خاتمه خواهد یافت. هرگز نباید با اعمال و سخنانمان و یا با حضور و سکوتمان، گناه را تایید کنیم. هر جا که می رویم باید عیسی را به همراه خود ببریم و زیبایی های منجی را به دیگران نشان دهیم.AA 127.2

    آنانی که سعی می کنند برای محفوظ نگاه داشتن ایمانشان، آن را در درون حصارهای سنگی پنهان کنند، فرصت های ارزشمندی را برای انجام اعمال نیکو، از دست می دهند. مسیحیت از طریق روابط اجتماعی است که می تواند با دنیا ارتباط برقرار کند.AA 127.3

    هر کسی که نور الهی را دریافت کرده است موظف است تا مسیر آنانی را که نور حیات را نمی شناسند، روشن کند. همه ما باید شاهدان مسیح باشیم. قدرت اجتماعی که با فیض مسیح تأیید شده است باید با صید کردن جان ها برای منجی، توسعه یابد.AA 127.4

    دنیا باید ببیند که ما از روی خودخواهی به دنبال منافع خودمان نیستیم، بلکه دوست داریم تا دیگران نیز در برکات و امتیازات ما سهمی داشته باشند. آنان باید ببینند که مذهب، ما را به افرادی بی عاطفه و سخت گیر تبدیل نکرده است. باشد تا همه آنانی که مدعی هستند که مسیح را یافته اند، مانند او برای نیکویی انان خدمت کنند.AA 127.5

    هرگز نباید کاری کنیم که دنیا به غلط تصور کند که مسیحیان مردمی غمگین و مأیوس هستند.AA 127.6

    اگر نگاه ما متوجه عیسی باشد، منجی مهربان را خواهیم داد و از چهره او نور و روشنایی دریافت خواهیم کرد. هر جا که روح او حاکم باشد، سلامتی در آنجا ساکن خواهد بود. اعتماد کامل و مقدس به خداوند دل های ما را از شادی لبریز خواهد کرد.AA 127.7

    مسیح از پیروان خود خشنود می شود، زمانی که ایشان علیرغم سرشت انسانی خود، نشان می دهند که در سیرت الهی او سهیم هستند. آنان مجسمه نیستند، بلکه مردان و زنانی زنده هستند و دل های ایشان که به واسطه شبنم فیض الهی تازه شده است به روی آفتاب عدالت گشوده می شود. نوری که برایشان می تابد از طریق اعمالی که با محبت مسیح درخشان شده است بر دیگران معکس می شود.AA 128.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents