Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Ze skarbnicy świadectw II - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Odnowa pierwszej miłości

    Wasza wiara musi wzrastać w większym niż dotychczas stopniu, inaczej bowiem zważy się was na wadze i okażecie się lekkimi. W dniu ostatecznym wyrok Sędziego nad całą ziemią będzie zależał od naszej troski o potrzebujących, uciśnionych i wystawionych na działanie pokus, jak również od pracy dla ich dobra. Nie zawsze będziecie mogli ich omijać, a sami, jako odkupieni grzesznicy, znaleźć wejście do miasta Bożego. “Zaprawdę powiadam wam — rzecze Chrystus — czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, i mnie nie uczyniliście”. Mateusza 25,45.SS2 184.3

    Jeszcze nie jest za późno na odrobienie zaniedbań przeszłości. Gdy- byż nastąpiła odnowa pierwszej miłości, pierwszego zapału! Poszukajcie tych, których kiedyś odtrąciliście, opatrzcie dobrowolnym wyznaniem rany, jakie im zadaliście. Zbliżcie się do wielkiego, obejmującego wszystkich serca miłosiernej Miłości i niech strumień boskiego współczucia wniknie w głąb waszych serc, a od was niech płynie dalej do serc innych osób. Niech tkliwość i litość, jakie Jezus objawiał w swym wspaniałym życiu, będą dla was wzorem postępowania w stosunku do bliźnich, szczególnie do naszych braci w Chrystusie. Wielu z tych, którzy w ciężkich, życiowych zmaganiach załamało się i wpadło w zniechęcenie, jedno uprzejme słowo otuchy mogłoby pokrzepić, pomóc w odniesieniu zwycięstwa. Nigdy, przenigdy, nie wolno wam być zimnymi, wiecznie ganiącymi i surowymi, nigdy ludźmi bez serca. Nigdy też nie traćcie sposobności wypowiedzenia słów zachęty i nadziei. Nie sposób nawet powiedzieć, jak dalekosiężne skutki może mieć serdeczne, uprzejme słowo, czy też na wzór Chrystusa uczyniony wysiłek zmierzający do ulżenia dźwiganym ciężarom. Zbłąkani mogą odrodzić się jedynie przez ducha łagodności, uprzejmości i taktownej miłości.SS2 185.1

    *****

    Bóg ma w swym Kościele wartościowych ludzi. Są w nim jednak również i tacy, którzy są jedynie kąkolem wśród pszenicy. Lecz Pan nie daje ani tobie, ani komukolwiek innemu prawa do decydowania, kto jest kąkolem, a kto pszenicą. Może dostrzegamy i potępiamy wady i błędy innych ludzi, a sami mamy o wiele większe, z których nie zdajemy sobie sprawy, ale inni wyraźnie je widzą. — Testimonies for the Church V, 333.334 (1885).SS2 185.2

    *****

    Bóg nie wszystkim grzechom przypisuje jednakowy ciężar. W Jego ocenie różny jest stopień winy, tak samo jak w ocenie ograniczonego umysłu ludzkiego. Chociaż ta czy inna wina może się wydawać w oczach ludzi błaha, to jednak żaden grzech w oczach Bożych nie jest mały. Grzechy, które człowiek skłonny jest oceniać jako bardzo małe, mogą należeć do tych, które Bóg uważa za ciężkie przewinienia. Gardzi się na przykład pijakiem, mówiąc przy tym, że jego grzech wyklucza go z nieba, ale nie usuwa się pychy, samolubstwa i chciwości, a właśnie te grzechy szczególnie obrażają Boga. Bóg sprzeciwia się pysznemu. Paweł mówi, że chciwość jest bałwochwalstwem. Kto zna groźby wiszące nad bałwochwalcami, o których wspomina Słowo Boże, od razu zrozumie, jaki to ciężki i obrażający Boga grzech. — Testimonies for the Church V, 337 (1885).SS2 185.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents