Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Ze skarbnicy świadectw II - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Jak należy przyjmować napomnienie?

    Kogo napomina Duch Boży, ten nie powinien powstawać przeciwko skromnemu narzędziu Boga. To Bóg przemówił, a nie błądzący śmiertelnik. Przemawiał On po to, by zganionego zachować od zguby. Dla natury ludzkiej otrzymanie nagany nie jest rzeczą przyjemną, nie jest również możliwe, by serce ludzkie, nie oświecone Duchem Bożym, uświadomiło sobie konieczność przyjęcia nagany lub uznało błogosławieństwo, jakie miała ona przynieść. W stopniu, w jakim człowiek poddaje się pokusie i ulega grzechom, jego umysł doznaje zaćmienia. Poczucie moralności ulega spaczeniu, lekceważy się przestrogi sumienia i jego głos słyszy się coraz słabiej. Człowiek stopniowo traci moc rozróżniania między tym, co prawe, a tym, co niesprawiedliwe. W końcu zatraca właściwe pojęcie o swojej postawie wobec Boga. Może przestrzegać wszystkich form reli- gii i gorliwie stosować się do jej nauk, a jednak brak mu ducha tych nauk. Jego położenie opisał Wierny i Prawdziwy Świadek: “Ponieważ mówisz: Bogaty jestem i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz, żeś pożałowania godzien nędzarz i biedak, ślepy i goły”. Objawienie 3,17. Gdy Duch Boży przez upomnienie daje danemu człowiekowi do zrozumienia, że właśnie on znajduje się w takim położeniu, to trudno jest mu pojąć, że ta nagana dana została dla jego dobra. Czy z tego powodu ma przestrogę odrzucić? Nie.SS2 211.1

    Bóg dał wystarczająco dużo dowodów, tak że wszyscy pragnący tego mogą się przekonać o charakterze i wartości świadectw. Gdy dojdą do przekonania, że świadectwa pochodzą od Boga, ich obowiązkiem będzie przyjąć napomnienie, nawet gdyby nie uświadamiali sobie grzeszności swego postępowania. Gdyby w pełni rozumieli swe położenie, czy byłaby potrzeba ostrzegania ich? Ponieważ nie znają swego stanu, Bóg w swojej łaskawości przedstawia im go, żeby mogli opamiętać się i zmienić swe życie, nim będzie za późno. Kto gardzi przestrogą, będzie pozostawiony swemu zaślepieniu, by oszukiwał sam siebie, ale kto przyjmie ostrzeżenie i zacznie się gorliwie wyzbywać grzechów, by posiąść niezbędne cnoty, ten otworzy drzwi swego serca, tak że umiłowany Zbawiciel będzie mógł wejść i zamieszkać w nim. Kto ściśle jest związany z Bogiem, ten pozna głos Pana, gdy Bóg do niego przemówi. Człowiek uduchowiony jest w stanie odróżnić sprawę duchową. Będzie wdzięczny za to, że Pan zwracał mu uwagę na popełniane błędy.SS2 211.2

    Dawid uczył się mądrości na podstawie sposobu, w jaki Bóg się do niego odnosił. W pokorze skłaniał się przed Nim, przyjąwszy naganę od Najwyższego. Wierne przedstawienie jego prawdziwego stanu przez proroka Natana pozwoliło mu poznać własne grzechy i pomogło się ich wyrzec. Ze spokojem przyjął radę i ukorzył się przed Bogiem. “Prawo Boże — wykrzyknął —jest doskonałe, nawracające duszę!”SS2 212.1

    “A jeśli jesteście bez karania, które jest udziałem wszystkich, tedy jesteście dziećmi nieprawymi, a nie synami”. Hebrajczyków 12,8. Nasz Pan powiedział: “Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam”. Objawienie 3,19. “Żadne karanie nie wydaje się chwilowo przyjemne, lecz bolesne, później jednak wydaje błogi owoc sprawiedliwości tym, którzy przez nie zostali wyćwiczeni”. Hebrajczyków 12,11. Chociaż to karcenie jest nieprzyjemne, to jednak posłużyła się nim tkliwa miłość Ojca, “abyśmy mogli uczestniczyć w jego świętości”. Hebrajczyków 12,10.SS2 212.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents