Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Ze skarbnicy świadectw II - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Wybór przywódców

    Apostoł Paweł pisał do Tytusa: “Pozostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co pozostało do zrobienia, i ustanowił po miastach starszych, jak ci nakazałem, takich, którzy są nienaganni, są mężami jednej żony, którzy mają dzieci wierzące, które nie stoją pod zarzutem rozpusty lub krnąbrności. Biskup bowiem jako włodarz Boży powinien być nienaganny, nie samowolny, nieskory do gniewu, nie oddający się pijaństwu, nie porywczy, nie chciwy brudnego zysku”. Tytusa 1,5-7.SS2 188.3

    Byłoby dobrze, gdyby wszyscy nasi kaznodzieje zwracali uwagę na te słowa i nie powoływali urzędników zborowych bez głębokiego przemyślenia sprawy i poważnej modlitwy o to, żeby Bóg przez Ducha Świętego wskazał, kto jest godny dany urząd piastować.SS2 189.1

    Natchniony apostoł powiedział: “Rąk na nikogo pochopnie nie wkładaj”. 1 Tymoteusza 5,22. W niektórych zborach zbyt szybko wybiera się i wyświęca starszych zboru. Zlekceważono zasady Biblii i w konsekwencji niejeden zbór miał poważne trudności. Nie powinno być wielkiego pośpiechu w wyborze przywódców lub wyświęcaniu mężów w żaden sposób nie nadających się na takie odpowiedzialne stanowisko — mężów, którzy sami wymagają nawrócenia, dokształcenia się, uszlachetnienia, zanim będą w stanie służyć sprawie Bożej na jakimkolwiek bądź urzędzie.SS2 189.2

    Sieć ewangelii zagarnia dobrych i złych. Potrzeba czasu, by rozwinął się chrześcijański charakter. Musi być czas na dokładne poznanie ludzi. Gdy się kogoś proponuje na urzędnika zborowego, trzeba się dokładnie przyjrzeć jego rodzinie. Czy jest oddana Panu? Czy mąż potrafi rządzić swoim domem w sposób, który mu przynosi zaszczyt? Jakie charaktery mają jego dzieci? Czy przynoszą zaszczyt ojcu? Jeżeli nie okazuje on taktu, mądrości ani mocy pobożności w domu w kierowaniu własną rodziną, śmiało można wysnuć wniosek, że to samo wniesie do zboru, że tak samo będzie nim kierował. O wiele lepiej oceniać człowieka przed powołaniem go na urząd niż potem. Lepiej się modlić przed podjęciem decydującego kroku, niż później starać się naprawiać skutki złego wyboru.SS2 189.3

    W niektórych zborach przywódca nie ma odpowiednich kwalifikacji, nie potrafi wychować członków do pracy w zborze. Brak mu taktu i rozsądku, nie umie tak pokierować członkami, by brali żywy udział w dziele Bożym. Jest powolny i opieszały, mówi za wiele i zbyt długo się publicznie modli. Brak mu żywej łączności z Bogiem, która by mu dała nowe doświadczenie.SS2 189.4

    Przywódcy w zborze na każdym miejscu muszą odznaczać się powagą, gorliwością, pełnią zapału i powinni być pozbawieni egoistycznego interesowania się własną osobą. Powinni być mężami Bożymi, którzy dziełu Bożemu mogą dać właściwy wyraz. Powinni z wiarą przedkładać Bogu swoje prośby i pytania. Na modlitwy w komorze mogą poświęcić tyle czasu, ile chcą, natomiast publicznie powinni modlić się krótko, a świadectwa składać rzeczowe. Długich, rozwlekłych modlitw i nie kończących się napomnień należy unikać. Jeśli bracia i siostry mają do powiedzenia coś, co posili i zbuduje innych, to wpierw musi się to stać w ich własnych sercach. Muszą być codziennie związani z Bogiem. Na pokrycie swoich potrzeb muszą każdego dnia korzystać z zapasów w Jego niewyczerpanej spiżarni. Muszą stamtąd dobywać rzeczy stare i nowe. Jeśli ich własne dusze ożywił Duch Boży, to będą mogli krzepić, wzmocnić i podnieść na duchu innych. Jeśli zaś sami nie pili z żywego źródła zbawienia, nie będą mogli do niego przyprowadzić innych.SS2 189.5

    Zdobywanie doświadczeń religijnych staje się konieczne i naglące dla tych, którzy przyjęli teorię prawdy. Tę rzecz trzeba im wyjaśnić. Pastorzy muszą utrzymywać swe własne dusze w miłości Boga i dopiero potem wpajać ludowi potrzebę osobistego poświęcenia się i nawrócenia. Każdy dla siebie musi zdobywać żywotne doświadczenia. Chrystus musi zamieszkać w sercach, Jego duch panować nad uczuciami, w przeciwnym bowiem razie wyznanie wiary nie będzie miało żadnej wartości i znajdą się w gorszym stanie, niż gdyby nigdy nie słyszeli o prawdzie.SS2 190.1

    Dla mniejszych grup, które przyjęły prawdę, należy wynaleźć taki rodzaj postępowania, który by zapewnił zborowi pomyślny rozwój. Można by wyznaczyć jednego męża, który by kierował zborem przez tydzień lub miesiąc, potem drugiego na następnych kilka tygodni; w ten sposób można by wciągnąć do pracy wielu członków. Po przeprowadzeniu odpowiedniej próby zbór powinien wybrać jedną osobę na stałego kierownika, oczywiście nigdy nie na dłużej niż na jeden rok. Potem może być wybrany ponownie w zależności od tego, czy jego służba przyniosła błogosławieństwo zborowi, lub może być powołany do tej pracy ktoś inny. Tę samą zasadę winno się stosować przy wyborze mężów na wszystkie odpowiedzialne stanowiska, w tym również na urzędy w diecezjach. Na przewodniczących diecezji nie powinno się wybierać ludzi nie wypróbowanych. Wielu wykazuje brak zrozumienia i orientacji w tych tak nader ważnych kwestiach, choć w grę wchodzi wieczność.SS2 190.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents