Jedność wśród chrześcijan

“Proszę was, bracia, w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście wszyscy byli jednomyślni i aby nie było między wami rozłamów, lecz abyście byli zespoleni jednością myśli i jednością zdania”. 1 Koryntian 1,10.SS2 53.1

Jedność jest siłą, podział — słabością. Gdy wszyscy, którzy wierzą w prawdę na nasz czas, są zjednoczeni, wywierają poważny, dający się odczuć wpływ. Szatan rozumie to dobrze. Nigdy nie był bardziej zdecydowany niż dzisiaj unicestwić oddziaływanie prawdy Bożej wywołując rozgoryczenie i rozdźwięk wśród ludu Pańskiego.SS2 53.2

Świat jest przeciwko nam. Wielkie Kościoły są również nam nieprzychylne, a wkrótce będą przeciwko nam również prawa państwowe. Jeśli był kiedykolwiek czas, w którym lud Boży powinien się zjednoczyć, to jest on właśnie teraz. Bóg powierzył nam szczególne prawdy odnoszące się do tego czasu, abyśmy dali je światu, by je poznał. Teraz głośmy ostatnie poselstwo łaski. Mamy do czynienia z ludźmi, którzy podlegają pod sądy Boże. Jakże ostrożni winniśmy być we wszystkich słowach i czynach, jak dokładnie naśladować wielki wzór, ażeby nasz przykład przywiódł ludzi do Chrystusa! Z jakąż troskliwością powinniśmy starać się tak przedstawiać prawdę innym, żeby — zapatrzeni w jej piękno i prostotę — dali się przekonać i przyjęli ją! Jeśli wasze charaktery świadczą o jej uświęcającej mocy, będziemy dla innych nie gasnącym światłem — żywymi listami, które znają i czytają wszyscy ludzie. Nigdy, bez względu na okoliczności, nie wolno pozwolić na to, by szatan wykorzystywał nasz brak jedności i świętości, podsycał waśnie i swary.SS2 53.3

W ostatniej modlitwie przed ukrzyżowaniem szczególną prośbą naszego Zbawiciela było, aby między Jego uczniami panowały jedność i miłość. Wiedział, że czeka Go męka na krzyżu, nie troszczył się jednak o siebie, ale o tych, których opuszczał, którzy mieli dalej prowadzić Jego dzieło na ziemi. Czekały ich najcięższe próby, ale Jezus wiedział, że największym niebezpieczeństwem będzie dla nich rozgoryczenie i rozbicie. Dlatego modlił się: “Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą. Jak mnie posłałeś na świat, tak i Ja posłałem ich na świat; i za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie. A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie. Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś. A Ja dałem im chwałę, którąś mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy”. Jana 17,17-22.SS2 53.4

Ta modlitwa Chrystusa obejmuje wszystkich Jego naśladowców aż do końca czasu. Zbawiciel przewidział próby i niebezpieczeństwa zagrażające Jego ludowi. Brał pod uwagę różnicę poglądów i rozdźwięki, jakie będą niepokoić i osłabiać Jego Kościół. Spogląda na nas z głębszym zainteresowaniem i z tkliwszym współczuciem niż ziemscy rodzice na swe zbłąkane, uparte dziecko. Żąda od nas, abyśmy uczyli się od Niego. Prosi o zaufanie. Prosi, abyśmy otworzyli serca na przyjęcie Jego miłości. Przyrzekł być naszym Pomocnikiem.SS2 53.5