Czuwajcie nad duszami!

Tracimy cenne okazje, ponieważ nie wypowiadamy słów o właściwej porze. Zbyt często jeszcze cenny talent, który by mógł przynieść tysiąckrotny plon, nie jest wykorzystany. Jeśli nie schwyta się nadarzającej się okazji, minie. Pozwolono, by coś przeszkodziło lekarzowi w wykonaniu wyznaczonej mu czynności, jako kaznodziei sprawiedliwości.SS2 349.1

Nie ma zbyt wielu pobożnych lekarzy. Dużo pracy jest jeszcze do zrobienia. Kaznodzieje i lekarze powinni pracować wspólnie, w doskonałej zgodzie. Łukasz, autor ewangelii noszącej jego imię, nazwany został umiłowanym lekarzem. Kolosan 4,14. Kto, jako lekarz, wykonuje pracę podobną do pracy Łukasza, praktycznie żyje ewangelią.SS2 349.2

Nie da się policzyć sposobności, jakie ma lekarz, by ostrzec występnych, pocieszyć zniechęconych i pozbawionych nadziei, przepisując im środki pomagające zachować zdrowie ducha i ciała. Gdy uczy ludzi o zasadach właściwej wstrzemięźliwości i jako strażnik dusz udziela rad tym, którzy są chorzy zarówno duchowo, jak i fizycznie, wypełnia swoją część wielkiego dzieła, jakim jest przygotowanie ludzi dla Pana. Oto, co służba medyczna powinna dokonywać w związku z poselstwem trzeciego anioła.SS2 349.3

Kaznodzieje i lekarze mają pracować jednomyślnie, pełni powagi, nad ratowaniem dusz, które zaplątały się w sidła szatana. Mają ludziom wskazać Jezusa, będącego ich siłą, ostoją, sprawiedliwością i zdrowiem. Nieustannie mają czuwać nad duszami. Są ludzie, którzy walczą z pokusami, a w walce z szatańskimi mocami grozi im porażka. Czy chcesz przejść obok nich nie udzieliwszy im pomocy? Jeśli widzisz człowieka potrzebującego pomocy, porozmawiaj z nim, nawet jeżeli go nie znasz! Pomódl się z nim i skieruj go do Jezusa.SS2 349.4

Taka praca jest obowiązkiem tak samo lekarza, jak i kaznodziei. Publicznie i prywatnie lekarz powinien się starać pozyskać dusze dla Chrystusa.SS2 349.5

We wszystkich przedsięwzięciach i we wszystkich naszych instytucjach Bóg ma być uznawany jako najistotniejszy we wszystkim. Lekarze mają być Jego przedstawicielami. W medycynie przeprowadzono wiele reform i przeprowadzi się ich jeszcze więcej. Ten, kto dzierży w swoich rękach życie istot ludzkich, musi być wykształcony, oczyszczony i uświęcony. Dopiero wtedy za jego pośrednictwem Pan będzie działał potężnie ku chwale swego imienia.SS2 349.6

*****

To, czego Chrystus dokonał dla człowieka sparaliżowanego, jest zilustrowaniem sposobu, w jaki powinniśmy pracować. Człowiek ten usłyszał od swoich przyjaciół o Jezusie i dlatego prosił, by go zaniesiono do Niego, aby mógł się znaleźć w obecności potężnego Uzdrowiciela. Zbawiciel wiedział, że sparaliżowanego człowieka dręczyli kapłani, którzy wmawiali mu, że Bóg go odtrącił z powodu jego grzechów. Dlatego pierwszymi słowami, które Chrystus do niego wypowiedział, były słowa przynoszące pokój ducha. “Synu, odpuszczone są grzechy twoje”. To zapewnienie napełniło serce chorego pokojem i radością. Niektórzy obecni zaczęli szemrać i sarkać, myśląc w sercu: “Któż może grzechy odpuszczać oprócz jednego, Boga?” Potem, żeby ludzie wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc odpuszczać grzechy, Jezus rzekł do chorego: “Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego”. Ten przykład ukazuje, jak Zbawiciel łączy uzdrowienie chorego z głoszeniem ewangelii zbawienia.SS2 349.7