Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Ze skarbnicy świadectw II - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Przyrzeczenie służenia Panu

    Każdy, kto przyłącza się do zboru, składa uroczyste ślubowanie, że będzie działał dla jego dobra i da tej pracy pierwszeństwo przed wszystkimi świeckimi przedsięwzięciami. Jego zadaniem jest utrzymywać żywą łączność z Bogiem, sercem i duszą brać udział w wielkim planie zbawienia i wykazać — życiem i charakterem — przewagę przykazań Bożych nad obyczajami i porządkiem świata. Każda dusza wyznająca Chrystusa zobowiązuje się uroczyście czynić wszystko, co w jej mocy, by jako natchniony pracownik być energicznym, gorliwym i użytecznym w służbie Mistrza. Chrystus oczekuje od każdego człowieka spełnienia obowiązku. Niechaj to będzie hasłem w szeregach Jego naśladowców!SS2 114.1

    Nie czekajmy, by nas wezwano do świecenia naszym światłem, albo by nas błagano o radę czy wskazówkę. Kto otrzymuje promienie Słońca Sprawiedliwości, ten jego blask ma dla każdego z otoczenia. Jego religia powinna wywierać zdecydowany, przekonywający wpływ. Jego serdeczne modlitwy tak powinny być pełne Ducha Świętego, żeby wzruszyły serce i przemogły je. Jezus powiedział: “Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”. Mateusza 5,16. Dla człowieka świeckiego lepiej by było nigdy nie spotkać nauczyciela religii, niż dostać się pod wpływ takiej osoby, która nigdy nie doświadczyła potęgi i siły Bożej. Gdyby Chrystus był stale naszym wzorem, a Jego życie zasadą postępowania, jakiż zapał byśmy okazywali, jakie czynili wysiłki, ileż wspaniałomyślności wykazywali, ileż bezinteresowności! Jak niestrudzenie byśmy pracowali, jakież gorące prośby o moc i mądrość zanosili do Boga! Jaka zmiana by się dokonała w sercach, w rodzinach, w zborach, w całym świecie, gdyby wszyscy, uważający się za dzieci Boże, uznali zleconą im przez Boga służbę za naczelne zadanie swego życia i sprawowali ją bez samolubstwa.SS2 114.2

    Czujności i wierności — tego wymaga się od naśladowców Chrystusa w każdym czasie, a tym bardziej teraz, kiedy stoimy tuż u progu wieczności, kiedy nam dano tak jasne zrozumienie prawdy i zlecono do wykonania tak doniosłe dzieło! Musimy więc zdwoić wysiłki. Każdy musi pracować do ostatnich granic możliwości. Bracie mój! Narażasz na niebezpieczeństwo własne zbawienie, jeżeli teraz się cofasz! Bóg wezwie cię do rozliczenia się z Nim, jeśli nie wykonałeś pracy, którą On ci wyznaczył. Czy znasz prawdę? Idź i przekazuj ją innym!SS2 115.1

    Cóż mogę więcej powiedzieć, aby wyrwać z odrętwienia nasze zbory? Co mogę powiedzieć tym, którzy brali rzeczywisty udział w głoszeniu ostatniego poselstwa? “Pan przychodzi” — o tym powinniśmy świadczyć nie tylko ustami, ale życiem i charakterem. Jakże wielu ludzi Bóg obdarzył światłem i wiedzą, wpływami i zasobami materialnymi, a oni nie miłują prawdy i nie praktykują jej! W życiu tak dogłębnie wysączyli kielich oszałamiającego samolubstwa i miłości świata, że upili się troskami doczesnego życia.SS2 115.2

    Drodzy bracia, jeśli w dalszym ciągu będziecie tak próżni, tak podobni do świata, tak samolubni, jak dotychczas, Bóg na pewno ominie was i powoła innych, którzy mniej dbają o siebie, o zaszczyty świata i nie zawahają się wyjść poza obóz — jak to uczynił ich Mistrz, by znosić szyderstwa. Dzieło będzie zlecone tym, którzy je wysoko cenią i są gotowi je prowadzić, gotowi urzeczywistnić w codziennym swym życiu. Bóg wybierze ludzi pokornych, którzy się będą starali o uwielbienie Jego imienia i szerzenie Jego sprawy, a nie o zaszczyty i przywileje dla siebie. Wzbudzi mężów, którzy nie mają zbyt wielkiej wiedzy, ale są z Nim związani, u Niego szukają siły, pokrzepienia i rady.SS2 115.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents