Współpracownicy Boga

Współpracownicy na wielkim polu żniw! Już niewiele czasu pozostało na pracę. Teraz mamy najbardziej sprzyjające warunki z tych, jakie kiedykolwiek mieliśmy. Jakże sumiennie powinniśmy wykorzystywać każdą chwilę! Nasz Zbawiciel w takim stopniu poświęcił się ratowaniu dusz, że zdecydował się na własny chrzest krwi. Zapał Mistrza udzielił się apostołom i stanowczo, zdecydowanie, z radością ruszyli do walki z księstwami, mocami i duchami zła, które są pod niebem, będąc wierni w pełnieniu swego dzieła.SS2 18.1

Żyjemy w czasach, kiedy potrzebna jest większa gorliwość i zapał, aniżeli w dniach apostołów. Lecz wśród wielu sług Chrystusa panuje jakiś niepokój, pragnienie naśladowania romantycznego stylu współczesnych zwolenników ożywienia, pragnienie zdziałania czegoś wielkiego, wywołania jakiejś sensacji. Chcieliby być traktowani jak zdolni mówcy, chcieliby zdobyć dla siebie zaszczyty i wyróżnienia. Gdyby groziło im niebezpieczeństwo, gdyby zdobyli chwałę okazywaną bohaterom, byliby z niesłabnącą energią czynni w dziele, ale żyć i pracować będąc prawie nieznanym, trudzić się i poświęcać dla Jezusa w ukryciu nie słysząc od ludzi słów uznania, to wymaga mocnych zasad i stanowczości w zamysłach, do czego niewielu jest zdolnych. Można by dużo więcej osiągnąć, gdyby czyniono większe starania, by kroczyć w pokorze przed Bogiem, i gdyby mniej było oglądania się na ludzi, a pracowano by jedynie dla imienia Chrystusa.SS2 18.2

Moi bracia, kaznodzieje! Szukajcie Jezusa z pokorą i w cichości! Nie próbujcie kierować uwagi ludu na siebie! Niech lud całkowicie straci z oczu narzędzie, gdy wielbicie Jezusa. Opowiadając o Jezusie, zatraćcie się w Nim! Zbyt wiele jest krzątaniny i dreptania w naszym życiu religijnym, dlatego zapomniane są Golgota i krzyż.SS2 18.3

Największe niebezpieczeństwo grozi nam wtedy, gdy wzajemnie odbieramy hołdy, gdy tworzymy towarzystwo wzajemnej adoracji. Największą troską faryzeuszów było zapewnienie sobie chwały u ludzi i Chrystus powiedział im, że swoją zapłatę otrzymali. Podejmijmy przeto wyznaczoną nam pracę i wykonujmy ją dla Chrystusa. Jeżeli cierpimy niedostatek, niech to będzie w Jego imię. Nasz Pan uzyskał doskonałość przez cierpienie. Kiedyż my ujrzymy ludzi tak pracujących, jak On pracował?SS2 18.4

Słowo Boże jest naszą normą. Każdy akt miłości, każde uprzejme słowo, każda modlitwa za cierpiących i uciśnionych przychodzi przed tron Przedwiecznego i zapisana jest w rejestrach, które nie przeminą. Słowo Boże oświeca najbardziej pogrążone w mroku umysły, a najlepiej wykształconym pozwala odczuć ich niedoskonałość i grzeszność.SS2 19.1

W dzisiejszych dniach wróg tanio kupuje dusze. “Darmoście się zaprzedali” (Izajasza 52,3, BG) — mówi Biblia. Jeden sprzedaje swoją duszę za pochwały świata, drugi za pieniądze. Jeden dla zaspokojenia przyziemnych żądz, inny dla świeckich rozkoszy. Targi takie odbywają się codziennie. Szatan występuje z ofertą, by zdobyć tych, którzy są odkupieni krwią Chrystusa i nabywa ich tanio mimo wysokiej ceny, jaką Chrystus zapłacił za ich odkupienie.SS2 19.2

Otrzymaliśmy wielkie błogosławieństwa i dobrodziejstwa. Możemy zapewnić sobie najcenniejsze skarby nieba. Niechaj kaznodzieje i lud pamiętają, że jeśli prawda ewangelii nie ratuje — to gubi. Ludzie, którzy dzień w dzień nie dają posłuchu zaproszeniom łaski, być może wkrótce bez najmniejszego poruszenia będą przysłuchiwać się najgorętszym wezwaniom.SS2 19.3

Jako współpracownicy Boga potrzebujemy żarliwszej pobożności, a mniej wywyższania siebie. Im bardziej wywyższa się własne “ja”, tym bardziej zmniejszać się będzie wiara w świadectwa Ducha Bożego. Ci, którzy są ściśle związani z Bogiem, znają Jego głos, kiedy do nich przemawia. Ludzie uduchowieni potrafią pojąć rzeczy duchowe. Tacy będą odczuwać wdzięczność za to, że Pan wskazał im ich błędy. Ci natomiast, którzy jedynie ufają sobie, będą coraz mniej dostrzegać Boga w świadectwach Jego Ducha.SS2 19.4

Naszej pracy towarzyszyć muszą głęboka pokora, post i modlitwa. Nam nie wolno oczekiwać tylko pokoju i radości. Smutek jest nieunikniony, ale kto sieje ze łzami, ten będzie zbierał z radością. Ciemność i zniechęcenie mogą czasem zakraść się do serca ludzi wierzących, pełnych samozaparcia, ale nie będzie to dla nich ze szkodą. Może to być zamiar Boga, który chce skłonić ich do żarliwego szukania Go.SS2 19.5