“Geeft het heilige niet aan de honden.”

Jezus doelt hier op een klasse van mensen, die geen verlangen hebben, te ontkomen aan de slavernij der zonde. Door toe te geven aan het verdorvene en slechte, is hun natuur zo laag geworden, dat zij zich vastklemmen aan het kwaad, en er niet van gescheiden willen worden. De dienstknechten van Christus moeten zich niet laten hinderen door hen die het evangelie tot een zaak van spot en twist maken. Maar de Heiland ging nooit aan één ziel voorbij, hoe diep die ook in de zonde gezonken was, wanneer hij gewillig was de kostbare waarheden des hemels aan te nemen. Voor tollenaars en zondaars waren Zijn woorden het begin van een nieuw leven. Maria Magdalena, bij wie Hij zeven duivelen had uitgeworpen, was de laatste die bij het graf van de Heiland stond, en de eerste die Hij begroette op de morgen van Zijn opstanding. Het was Saulus van Tarsen, een van de meest vastbesloten vijanden van het evangelie, die werd tot Paulus, de toegewijde dienaar van Christus. Onder een schijn van haat en verachting, zelfs onder misdaad en ontaarding, kan een ziel verborgen zijn die de genade van Christus zal redden, om als edelgesteente te schitteren in de kroon van de Verlosser.GZ 113.1