Potężny świadek chrześcijaństwa

Najlepsi misjonarze rekrutują się z chrześcijańskich domów — Misjonarze przygotowują się do pracy najlepiej w chrześcijańskich rodzinach, w których panuje bojaźń Boża, gdzie Bóg jest miłowany i czczony, gdzie wierność Bogu stała się drugą naturą jego mieszkańców, gdzie nie zezwala się na lekkomyślne zaniedbywanie obowiązków, gdzie łączność z Bogiem uważa się za rzecz istotną, pomagającą w wiernym wypełnianiu obowiązków.ChD 20.1

Obowiązki domowe należy spełniać z tą świadomością, że jeśli się je wykonuje we właściwym duchu, to uczynią nas one zdolnymi do pracy dla Chrystusa w sposób jak najbardziej trwały i solidny. O, czego może dokonać aktywny chrześcijanin w sprawach misyjnych, wypełniając wiernie codzienne obowiązki, znosząc chętnie krzyż i nie zaniedbując żadnej pracy, choćby mu była niemiła i przeciwna jego wrodzonym uczuciom!ChD 20.2

Naszą pracę dla Chrystusa powinniśmy rozpoczynać w rodzinie, w domu. Nie ma ważniejszego pola misyjnego nad to. Dziedzina pracy i obowiązków domowych była przez wielu zaniedbywana i czas najwyższy zastosować Boże środki zaradcze i lekarstwa, aby naprawić ten stan.ChD 20.3

Największe obowiązki, jakie spoczywają na młodzieży, znajdują się w jej domu rodzinnym: uszczęśliwianie ojca i matki, braci i sióstr swą miłością i prawdziwym zainteresowaniem. Tu mogą młodzi okazać samozaparcie i zapomnieć o sobie troszcząc się i pracując dla innych. Jaki wpływ może mieć siostra na braci? Jeśli jest bogobojna, może decydować o ich charakterze; jej modlitwy, jej delikatność i czułość mogą w domu wiele dokonać.ChD 20.4

W domu ci, co przyjęli Chrystusa powinni okazać, czego dokonała dla nich Jego łaska. “Ale tym, którzy go przyjęli dał moc, aby się stali dziećmi Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w imię Jego.” Świadoma powaga cechuje prawdziwego naśladowcę Chrystusa, czyni ona, że jego wpływ daje się odczuć w całym domu, a to sprzyja udoskonaleniu charakteru wszystkich członków rodziny.ChD 20.5

Argument, któremu nie może sprzeciwić się niedowiarek — Dobrze prowadzony chrześcijański dom jest potężnym argumentem na korzyść prawdziwości chrześcijańskiej religii — argumentem, któremu nie może zaprzeczyć niedowiarek. Wszyscy mogą zauważyć, że działa w rodzinie wpływ, który udziela się także dzieciom i że panuje w niej Bóg Abrahama. Gdyby domy rodzinne tych, co uważają się za chrześcijan, posiadały właściwe oblicze, wywierałyby potężny wpływ ku dobremu. Stałyby się naprawdę “światłością świata”.ChD 21.1

Dzieci mogą szerzyć znajomość zasad biblijnych — Dzieci, które otrzymały należyte wychowanie i lubią być użyteczne pomagając ojcu i matce, będą szerzyć znajomość dobrych idei i zasad biblijnych wśród wszystkich, z którymi się stykają.ChD 21.2

Jeśli nasze rodziny są tym, czym być powinny, nasze dzieci nie będą rosły w próżniactwie i obojętności wobec wymagań Bożych względem potrzebujących, którzy ich otaczają. Jako dziedzictwo Pańskie będą zdolni podjąć pracę na każdym miejscu. Z takich domów będzie promieniować światłość, która oświeci nieumiejętnych, prowadząc ich do źródła wszelkiej wiedzy. Będzie wywierać potężny wpływ na rzecz Boga i prawdy. Do rodziców, niedostępnych w żaden inny sposób, można czasem łatwo dotrzeć poprzez ich dzieci.ChD 21.3

Radosny dom rodzinny będzie światłością dla sąsiadów — Potrzebujemy więcej pogodnych rodziców — radosnych chrześcijan. Jesteśmy za bardzo zamknięci w sobie. Często skąpimy uprzejmego, zachęcającego słowa i miłego uśmiechu naszym dzieciom i osobom uciśnionym i zniechęconym.ChD 21.4

Rodzice, na was spoczywa odpowiedzialność za to, jesteście nosicielami i dawcami światła. Promieniujcie nim w domu, oświecajcie ścieżkę, którą mają kroczyć wasze dzieci. Gdy tak będziecie czynić, światło wasze dosięgnie i tych, którzy są na zewnątrz.ChD 21.5

Z każdego chrześcijańskiego domu powinna promieniować święta światłość. Miłość należy okazywać w czynie. Powinna ona uwidoczniać się w całym domowym obcowaniu, w dbałej uprzejmości, szlachetnej i niesamolubnej grzeczności. Są domy, gdzie stosuje się te zasady — domy, gdzie czci się Boga i gdzie panuje najprawdziwsza miłość. Z takich domów wstępują do Boga ranne i wieczorne modły jak wonne kadzidło, a Jego łaska i błogosławieństwa zstępują na proszących jak ranna rosa.ChD 21.6

Wpływ jedności rodzinnej — Pierwszym zadaniem chrześcijan jest utrzymanie jedności w rodzinie. Potem należy oddziaływać na sąsiadów bliższych i dalszych. Ci, którzy otrzymali światło, powinni dbać, by świeciło ono jasnymi promieniami. Ich słowa, tchnące miłością Chrystusa, mają w sobie woń życia dla życia.ChD 22.1

Im ściślej członkowie rodziny będą spojeni ze sobą, tym bardziej budującym i pomocnym będzie wpływ, jaki ojciec, matka i dzieci będą wywierać poza domem.ChD 22.2

Dobre serce jest bardziej potrzebne, aniżeli tęga głowa — Szczęście rodzin i Kościoła zależy od wpływów domowych. Sprawy przyszłego życia zależą od należytego wypełniania obowiązków w tym życiu. Świat nie tak bardzo potrzebuje tęgich głów, ile raczej ludzi o dobrym sercu, którzy byliby błogosławieństwem dla swego otoczenia.ChD 22.3

Unikajcie błędów, które mogłyby zamknąć drzwi — Jeżeli dom jest religijny, to jego wpływ da się odczuć w kościele i sąsiedztwie. Niektórzy, uważający się za chrześcijan, mają zwyczaj rozmawiać z sąsiadami o swoich kłopotach domowych. Opowiadają o krzywdach, jakie ich spotykają, w taki sposób, by wywołać współczucie dla siebie; lecz wielkim błędem jest napełniać czyjeś uszy własnymi kłopotami, zwłaszcza jeśli wiele z tych zmartwień powstaje i istnieje na skutek prowadzenia niereligijnego życia i posiadanych wad charakteru. Ci, którzy chodzą i przed innymi wynurzają swoje żale, lepiej by zrobili, gdyby pozostali w domu, modlili się i poddali swoją przewrotną wolę Bogu; niech padną i rozbiją się o Skałę, niech umrą dla własnego “ja”, by Jezus mógł uczynić z nich naczynie ku uczciwości.ChD 22.4

Brak uprzejmości, chwila zniecierpliwienia, jedno szorstkie bezmyślne słowo, mogą zamknąć drogę do czyjegoś serca i sprawić, że go już nigdy nie pozyskacie.ChD 22.5

Chrześcijaństwo domu rodzinnego promieniuje na zewnątrz — Usiłowanie uczynienia domu tym, czym powinien być — symbolem domu w niebie — przygotowuje nas do pracy w szerszym zakresie. Wychowanie zdobyte przez okazywanie sobie wzajemnej uprzejmości pozwoli nam poznać, w jaki sposób pozyskać serca, które potrzebują nauki zasad prawdziwej religii. Kościół potrzebuje wszelkich sił ducha, jakie można zdobyć, by troskliwie strzec wszystkich, a szczególnie młodych członków rodziny Bożej. Prawda jaką praktykujemy w domu, daje o sobie znać w bezinteresownej pracy dla innych. Ten, kto jest chrześcijaninem w domu, będzie wszędzie promieniował dobrym światłem.ChD 23.1