Społeczność rodzinna

Rodzice powinni znać swoje dzieci — Niektórzy rodzice nie rozumieją swych dzieci i nie znają ich właściwie. Często istnieje duży dystans między rodzicami a dziećmi. Gdyby rodzice trochę głębiej wnikali w uczucia swych dzieci i poznawali, co jest w ich sercach, miałoby to na nie dobroczynny wpływ.ChD 116.2

Ojciec i matka powinni działać wspólnie i we wzajemnym zrozumieniu. Powinni być towarzyszami swoich dzieci.ChD 116.3

Rodzice powinni zastanawiać się nad najlepszymi i najskuteczniejszymi sposobami pozyskania miłości i zaufania dzieci, aby mogli je prowadzić właściwą drogą. Powinni promieniować miłością na swoich domowników.ChD 116.4

Zachęcenie i pochwała — Dzieci lubią towarzystwo i rzadko czują się dobrze, gdy są same. Tęsknią do życzliwości i delikatności. Myślą, że to, czym się cieszą, podobać się też będzie matce i dlatego zupełnie naturalnie udają się do niej ze swymi drobnymi radościami i smutkami. Matka nie powinna ranić ich czułych serc odnosząc się obojętnie do spraw, które choć dla niej błahe, dla dzieci są bardzo ważne. Podzielanie przez nią ich uczuć i jej uznanie są bardzo cenne. Jedno pochwalające spojrzenie, słowo zachęty, będzie promieniem słonecznym dla ich serca, które matka uszczęśliwi na cały dzień.ChD 116.5

Rodzice powiernikami swych dzieci — Rodzice powinni dążyć do tego, aby dzieci im ufały i wynurzały przed nimi swoje smutki, swoje codzienne kłopoty i przykrości. Pouczajcie je uprzejmie i wiążcie je ze swoim sercem. Dzieci będą przeżywać krytyczne chwile, będzie je otaczać wpływ, którego celem jest oddalić je od was. Wy jednak powinniście przeciwdziałać temu. Wychowujcie je tak, aby wam ufały i zwierzały wam swe troski i radości.ChD 117.1

Dzieci uniknęłyby wiele złego, gdyby bardziej związały się z rodzicami. Rodzice powinni rozwijać w dzieciach otwartość i szczerość, by przychodziły do nich ze swymi trudnościami, a gdy są w kłopocie co do słuszności czegokolwiek, niech przedłożą rodzicom sprawę tak, jak się na nią zapatrują, i niech proszą o radę, bo któż tak dobrze potrafi dopatrzyć się grożącego niebezpieczeństwa i wskazać na nie, jeśli nie pobożni rodzice? Któż tak dobrze potrafi zrozumieć temperamenty swych dzieci, jak nie oni? Matka, która od niemowlęctwa obserwuje każdą zmianę w umyśle dziecka i dlatego jest zapoznana z naturalnym jego usposobieniem, jest najlepiej przygotowana do udzielania rady swym dzieciom. Któż bowiem potrafi tak dokładnie powiedzieć, które cechy charakteru dzieci należy zwalczać, a które opanować, jak nie matka, wspomagana przez ojca?ChD 117.2

“Nie mam czasu” — mówi ojciec — “Nie mam czasu zająć się wychowaniem dzieci, nie mam czasu na życie towarzyskie i domowe.” Nie trzeba było brać na siebie odpowiedzialności za rodzinę! Nie mając dla nich czasu, który słusznie im się należy, pozbawiasz ich wychowania, jakie powinni otrzymać z twej ręki. Jeśli masz dzieci, masz do wykonania dzieło razem z matką — powinieneś kształtować ich charaktery.ChD 117.3

Wiele matek mówi: “Nie mam czasu dla dzieci”. Dla miłości Chrystusa, zużywajcie mniej czasu na strojenie się! Zaniechajcie wzajemnego odwiedzania się! Przestańcie gotować nieskończoną rozmaitość potraw! Nigdy jednak, przenigdy nie zaniedbujcie dzieci. Cóż plewie do pszenicy? Niech nic nie staje między wami a najlepszymi interesami waszych dzieci.ChD 117.4

Matki obciążone licznymi kłopotami myślą, że nie mają czasu cierpliwie pouczać swych maleństw i darzyć je dobrocią i miłością, lecz powinny pamiętać, że jeśli dzieci nie znajdą u swych rodziców i w swoim domu tego, co by zaspokoiło ich pragnienie wzajemnego zrozumienia i towarzystwa, to poszukają sobie innych źródeł, gdzie umysł i charakter mogą znaleźć się w niebezpieczeństwie.ChD 118.1

Pracujcie i bawcie się z waszymi dziećmi — Poświęcajcie nieco z waszych wolnych chwil dzieciom. Bierzcie udział w ich pracy i zabawie, a zdobędziecie zaufanie. Utrzymajcie przyjaźń z nimi.ChD 118.2

Niech rodzice poświęcają wieczory swoim rodzinom. Kończąc dzienną pracę, odkładajcie na bok troski i kłopoty.ChD 118.3

Rada dla rodziców o chłodnym i dyktatorskim usposobieniu — Istnieje niebezpieczeństwo zarówno dla rodziców jak i nauczycieli w tym, że za dużo rozkazują i dyktują, a za mało mają społeczności ze swymi dziećmi i uczniami. Często zachowują się nadto powściągliwie i swój autorytet okazują w sposób chłodny, niesympatyczny, który nie może pozyskać serca dzieci i uczniów. Gdyby zbliżyli dzieci do siebie i okazali im miłość i zainteresowanie ich wysiłkami oraz zabawą, będąc czasem jako dziecko między dziećmi, uszczęśliwiliby je bardzo i pozyskali ich miłość i zaufanie. Dzieci niebawem zaczęłyby szanować autorytet rodziców i nauczycieli.ChD 118.4

Złe towarzystwo rywalizuje z domem — Szatan i jego zastępy robią największe wysiłki, by pociągnąć za sobą umysły dzieci, przeto trzeba obchodzić się z dziećmi szczerze, z chrześcijańską delikatnością i miłością. Wtedy będziecie wywierali wielki wpływ na nie i one będą wiedziały, że mogą mieć do was bezgraniczne zaufanie. Dajcie dzieciom poznać urok waszego domu i waszej przyjaźni. Jeśli to uczynicie, nie będą pragnęły przestawać z kolegami. Zło istniejące w obecnym czasie wymaga, żeby rodzice nakładali dzeciom pewne ograniczenia, ale jednocześnie podwoili starania w celu przywiązania ich serc do siebie i okazania, że pragną ich szczęścia.ChD 118.5

Rodzice powinni znać swoje dzieci — Nie powinno się dopuścić, aby między rodzicami a dziećmi wytworzyła się ściana chłodu i powściągliwości. Niech rodzice poznają swoje dzieci i starają się zrozumieć ich usposobienie, upodobania, ich uczucia i wydobywają to, co jest w nich najlepsze.ChD 119.1

Rodzice, niech wasze dzieci wiedzą, że miłujecie je i uczynicie wszystko, co w waszej mocy, aby były szczęśliwe. Jeśli tak będziecie czynić, wasze konieczne ograniczenia będą miały dla nich o wiele większe znaczenie. Kierujcie dziećmi z delikatnością i wyrozumieniem pamiętając, że “ich aniołowie ustawicznie patrzą na oblicze Ojca, który jest w niebie”. Jeśli pragniecie, aby aniołowei wykonali dla waszych dzieci dzieło zlecone im przez Boga, współpracujcie z nimi wykonując swój dział pracy. Dzieci wychowane pod mądrym, serdecznym kierownictwem prawdziwego domu rodzinnego nie będą szukały wątpliwych uciech i towarzystwa poza domem, zło nie będzie ich pociągać. Duch, jaki panuje w domu rodzinnym, będzie kształtował ich charaktery. Będą wyrabiać w sobie upodobania i zasady, które staną się obroną przed pokusami. Dom rodzinny opuszczą silni moralnie i zajmą należyte miejsce w świecie.ChD 119.2