Wzajemne obowiązki

Każdy ponosi pewną odpowiedzialność — Dwie osoby, które łączą swoje życie, będą posiadały odmienne zalety i własną odpowiedzialność. Każde będzie miało swój zakres działania, lecz niewiasty nie należy uważać jedynie za osłodę grona rodzinnego. Jako żona i towarzyszka mądrego męża i matka dzieciom Na każdym kroku powinna zadawać sobie pytanie: czy to, co czynię jest godne oraz jak mogę wywierać w swoim domu wpływ pociągający do Chrystusa? Mąż powinien dać poznać żonie, że docenia jej pracę.ChD 69.1

Żona winna poważać swego męża, mąż powinien miłować i dbać o żonę; a tak jak ślub małżeński łączy ich w jedno, tak, starają się wspólnie poznać; wiara w Chrystusa powinna jednoczyć ich w Nim. Co może się podobać Bogu, jak nie to, gdy widzi, że ci, którzy się pobrali, starają się wspólnie poznać Jezusa i być coraz bardziej napełnieni Jego Duchem?ChD 69.2

Teraz macie do spełnienia obowiązki, jakich przed ślubem nie mieliście. Niechaj rozgorzeją w was uczucia dobroci, pokory, łagodności, i cierpliwości. Miłujcie się tak, jak Chrystus was umiłował. Zważajcie dokładnie na następujące pouczenia: “Żony, bądźcie uległe mężom swoim, jak przystoi w Panu. Bo mąż jest głową żony, jak Chrystus Kościoła... jak Kościół podlega Chrystusowi, tak i żony mężom swoim we wszystkim. Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie” (Kol. 3, 18; Efez. 5, 23-25).ChD 69.3

Pouczenia dla Ewy — W raju powiedziano Ewie o smutku i cierpieniu, które od tego czasu będą jej udziałem. I rzekł Pan: “wola twa poddana będzie mężowi twemu, a on nad tobą panować będzie”. Przy stworzeniu Bóg uczynił ją równą Adamowi. Gdyby pozostali posłuszni Bogu — zgodnie z Jego wielkim prawem miłości — byliby zawsze w harmonii z sobą; lecz grzech spowodował rozdźwięk, teraz jedność mogła być utrzymana, a harmonia zachowana, jedynie przez uległość jednej strony. Ewa pierwsza zgrzeszyła, uległa pokusie na skutek oddalenia się od męża wbrew nakazom Boga. Za jej namową zgrzeszył Adam, dlatego teraz poddano ją mężowi. Gdyby upadły rodzaj ludzki przestrzegał zasady zawartej w prawie Bożym, ten wyrok aczkolwiek wyniknął z grzechu, okazałby się błogosławieństwem dla rodziny. Nadużywając swej władzy danej mu z tego powodu, mąż uprzykrza żonie życie i obciąża ją nadmiernie.ChD 70.1

Ewa w swym rajskim domu była szczęśliwa u boku męża, lecz podobnie jak dzisiejsze niespokojne Ewy, schlebiała sobie, że wkroczy do wyższej sfery, aniżeli ta, którą wyznaczył jej Bóg. Próbując wznieść się ponad swoje pierwotne stanowisko spadła o wiele niżej. Tak będzie z tymi, co nie chcą z radością wykonywać swych codziennych obowiązków zgodnie z planem Bożym.ChD 70.2

Żony, bądźcie poddane — mężowie miłujcie je — Często stawiane bywa pytanie, czy żona nie może posiadać własnej woli? Biblia oświadcza wyraźnie, że mąż jest głową rodziny. “Niech żony poddane będą swym mężom”. Gdyby to zarządzenie kończyło się na tym, można by powiedzieć, że położenie żony jest nie do pozazdroszczenia, że jest to w wielu przypadkach trudne i przykre stanowisko i byłoby lepiej, gdyby mniej było małżeństw. Wielu mężów zatrzymuje się przy słowach: “Niech żony poddane będą”, lecz my czytamy aż do końca zalecenie: “jak Panu”. Jeśli mężowie wymagają od swych żon zupełnej uległości oświadczając, że niewiasty nie mają w rodzinie żadnego głosu ani woli, lecz muszą być całkowicie im poddane, to stawiają żądanie przeciwne Pismu Świętemu. Tłumacząc w ten sposób Pismo Święte niweczą przeznaczenie małżeństwa. Takie tłumaczenie ma jedynie na celu usprawiedliwienie samowolnego czynienia tego, do czego nie mają prawa. Czytamy dalej: “Mężowie, miłujcie żony wasze i nie bądźcie przykrymi dla nich”. Dlaczego miałby mąż uprzykrzać życie swej żonie? Jeśli widzi, że ona błądzi i ma wady, to gorycz nie naprawi zła.ChD 70.3

Żony, bądźcie poddane mężom w tej mierze, jak oni są poddani Chrystusowi — Stosunek Pana Jezusa do Jego Kościoła nie może być zilustrowany przez stosunek mężów do żon, jeżeli ci nie stosują się do poleceń Pańskich. Tacy oświadczają, że ich żony muszą być im poddane we wszystkim. Nie było zamiarem Boga, aby mąż występował jako głowa rodziny nie będąc sam poddany Chrystusowi. Mąż musi poddać się kierownictwu Chrystusa, aby mógł reprezentować Jego stosunek do Kościoła. Jeśli jest szorstki, grubiański, popędliwy, przykry i arogancki, jeśli jest egoistą, to niech nie mówi ani słówka o tym, że mąż jest głową niewiasty, że ona ma być jemu poddana we wszystkim, ponieważ nie jest panem, nie jest mężem w prawdziwym znaczeniu tego słowa.ChD 71.1

Mężowie powinni starać się zrozumieć, co oznacza symbol przedstawiony w Liście do Efezjan, mianowicie stosunek Chrystusa do Kościoła. Mąż powinien być niejako zbawicielem w rodzinie. Czy okaże się szlachetnym i czy będzie starał się podnieść wzwyż żonę i dzieci? Czy będzie się otaczał czystą, przyjemną atmosferą? Czy będzie pielęgnował miłość Jezusową, usiłując utrwalić ją jako zasadę w domu, stosownie do twierdzenia o prawie do autorytetu?ChD 71.2

Niech każdy mąż i ojciec usiłuje zrozumieć słowa Chrystusa, nie jednostronnie, obstając przy poddaństwie żony mężowi, lecz w świetle Krzyża Golgoty niech bada własne stanowisko wobec swego grona rodzinnego. “Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez słowo” (Efez. 5, 25. 26). Jezus oddał samego Siebie na śmierć krzyżową, aby móc nas oczyścić i zachować od wszelkiego grzechu i zmazy przez wpływ Ducha Świętego.ChD 71.3

Wzajemna wyrozumiałość — Musimy posiadać Ducha Bożego, inaczej nigdy nie będzie zgody w domu. Żona, jeśli posiada ducha Chrystusowego, będzie uważała na swoje słowa; będzie panowała nad swoim duchem, będzie uległa, a jednak nie będzie czuła się niewolnicą. Jeśli mąż jest sługą Bożym, nie będzie panował nad żoną, nie będzie samowolny, ani despotyczny. Nadmierna troskliwość również nie pozwala wytworzyć miłego nastroju rodzinnego, gdyż tylko wtedy dom jest wzorem nieba, gdy przebywa w nim Duch Pański... Jeśli jedno zbłądzi, niech drugie przejawi chrześcijańską wyrozumiałość i niech się nie odsuwa.ChD 71.4

Ani mąż, ani żona nie powinni próbować panować jedno nad drugim. Nie zmuszajcie jedno drugiego do ulegania waszym życzeniom. Czyniąc to nie możecie zachować wzajemnej miłości. Bądźcie uprzejmi, cierpliwi, wyrozumiali, rozważni i grzeczni. Przez łaskę Bożą może wam się udać uszczęśliwić siebie nawzajem, jak to obiecaliście w waszym ślubowaniu małżeńskim.ChD 72.1

Niech każdy chętnie ustępuje — W życiu małżeńskim mężowie i żony postępują często tak, jak niezdyscyplinowane, przewrotne dzieci. Mąż chce po swojemu, żona po swojemu i żadne nie chce ustąpić. Taki stan rzeczy może spowodować tylko największe nieszczęście. Zarówno mąż jak żona powinni chętnie ustępować jedno drugiemu. Nie może zaistnieć szczęście, jeśli oboje uparcie obstają przy przeprowadzeniu swojej woli. Dopóki mężowie i niewiasty nie nauczą się od Chrystusa Jego łagodności i miłego usposobienia, będą przejawiać porywczość i brak rozsądku, jaki często pojawia się u dzieci. Będzie rządzić silna i niezdyscyplinowana wola. Tacy powinni zastanowić się nad słowami apostoła Pawła: “Gdy byłem dziecięciem, mówiłem jak dziecię, myślałem jak dziecię, rozumowałem jak dziecię; lecz gdy na męża wyrosłem, zaniechałem tego, co dziecięce” (1 Kor. 13, 11).ChD 72.2

Rozstrzyganie sporów rodzinnych — Jest rzeczą trudną rozstrzygać spory i trudności w rodzinie, nawet gdy mąż i żona starają się uczynić to dobrze i sprawiedliwie, jeśli nie ukorzyli serc przed Bogiem. Jak mogą mąż lub żona rozdzielać sprawy swego życia, a mimo to zachowywać miłość i silne przywiązanie do siebie? Małżeństwo powinno mieć wspólne zainteresowanie we wszystkim, co dotyczy życia rodzinnego, a żona, jeśli jest chrześcijanką, będzie interesować się swym mężem i towarzyszem, gdyż jest on głową rodziny.ChD 72.3

Rada dla powaśnionych rodzin — Mąż nie ma dobrego ducha, gdy nie bierze pod uwagę i nie zastanawia się nad tym, jaki będzie skutek upartego trwania przy swoich poglądach, wplatania ich do modlitw i rozmów, chociaż wie, że żona ma odmienne zapatrywania. Powinieneś delikatnie omijać, jako chrześcijanin, takie tematy, co do których się różnicie, tymczasem chętnie zatrzymujesz się nad spornymi punktami i uparcie wykładasz swoje poglądy bez względu na otoczenie. Uważasz, że inni nie mają prawa widzieć te sprawy inaczej. To nie są owoce chrześcijańskiego ducha.ChD 73.1

Mój bracie, moja siostro, otwórzcie drzwi serca na przyjęcie Jezusa. Zaproście Go do świątyni duszy. Pomóżcie jedno drugiemu pokonać przeszkody, jakie powstają w każdym pożyciu małżeńskim. Musicie stoczyć zawzięty bój, by zwyciężyć waszego wroga i jeśli oczekujecie Bożej pomocy w tej walce, to musicie postanowić nie mówić żadnego złego słowa, nawet gdybyście mieli upaść na kolana i głośno wołać: “Panie, zgrom wroga mej duszy”.ChD 73.2

Chrystus przywróci jedność w każdym sercu — Jeśli małżonkowie wypełniają wolę Bożą, będą się wzajemnie poważać i pielęgnować miłość i zaufanie ku sobie. Stanowczo należy tłumić wszystko, co by mąciło spokój i jedność w rodzinie, a dbać o uprzejmość i miłość. Ten, kto objawia delikatność, wyrozumiałość i miłość, spotyka się z wzajemnością. Gdzie panuje Duch Boży, tam nie będzie gorszących rozmów lub scen. Jeśli naprawdę Chrystus kształtuje się w duszy, w domu będzie panować jedność i miłość. Chrystus mieszkający w sercu żony będzie zgadzał się z Chrystusem mieszkającym w sercu męża. Razem będą zdążać do posiadania mieszkania, które Chrystus poszedł przygotować tym, którzy Go miłują.ChD 73.3